BELOFTE
...ik ben niet van plan
zenuwziek te worden...
...ik had een aanbod van
veertig mille op zak...
TRAINER
zaterdag 1 december 1984
PZC/ week-in
26 za
Tafeltennisser Wim Wegman uit Middelburg stapte dit seizoen de
vaderlandse eredivisie binnen. Via zijn club Nikon uit Valkenswaard
speelde hij zich bijna in de nationale selectie. De belasting is echter groot
en sinds kort kampt hij met ernstige vermoeidheidsverschijnselen. En dat
uitgerekend op een moment dat hij met zijn team de volgende ronde van
de Europa Cup haalde.
Praten met Ad Versluijs is
vooral je mond houden.
Op het gebied van veelvul
dig woordgebruik is de voet
baltrainer beslist topscorer
van de eerste divisieclub
Eindhoven. Als voor elke
'statement' van Versluijs een
doelpunt werd toegekend,
zou Eindhoven zonder twij
fel één van de produktiefste
ploegen in het betaal voetbal
zijn. Echter, hoezeer de 38-
jarige oefenmeester daar een
voorstander van zou zijn,
zijn team moet zich slechts
bedienen van voetbalmidde
len en die zijn na dertien
competitie-ronden ontoerei
kend gebleken. Het tweeën
half uur durend gesprek gaat
dan ook voor een groot deel
over: Eindhoven, dertien ge
speeld, nul gewonnen, tien
verloren, drie gelijk, drie
punten en doelcijfers acht
voor, 34 tegen.
De Porsche heeft plaats gemaakt
voor een Alfa Romeo De eerstge
noemde (lievelingsiauto van Ad Ver
sluijs staat thuis in de garage. „Je
mag niet opvallen in Nederland",
concludeert hij „Zet je die auto
ergens neer. dan zit er even later een
kras op, of is je radio eruit gehaald.
En als je er 130 mee rijdt, wil iedereen
je plankgas inhalen in van die au
tootjes die daar helemaal niet voor
gebouwd zijn. Op het moment dat ze
je voorbij zijn. word je gesneden. Nee,
dat is niet leuk meer Die auto staat
nu thuis Voor de korte ritten ge
bruik ik dit scheurijzer", zegt hij
wijzend op zijn reservekar.
ziek jong
Versluijs moclit overigens willen
dat hij bij Eindhoven reserves van
vergelijkbare klasse had. Het zou de
situatie er misschien wat rooskleu
riger op maken. Momenteel bungelt
de tegenhanger van PSV als een ziek
jong achter aan de kudde profclubs
en de overlevingskansen lijken ni
hil. Vooralsnog weigert Versluijs
echter te geloven dat hij als voetbal
trainer onder een ongunstig gestern
te geboren is.
„Ik denk dat ik zat tekortkomingen
heb, maar ik omring me graag met
zoveel mogelijk mensen. Zij mogen
me corrigeren en doen dat dagelijks,
maar op belangrijke fouten hebben
ze me nog nooit kunnen betrappen
Ik ben de laatste veertien dagen veel
op pad geweest om eens verder te
kijken. Ik dacht dat het wel aan mij
zou liggen, maar tot op heden heb
ben ze me toch weinig kunnen ver
wijten. We hebben nog niet één keer
verloren door een verkeerde aanwij
zing van mU".
„Ik ben nog steeds zoekende. Hoe
veel trainers heb ik niet gezien, die
hun selectie steeds weer in het bos
laten lopen. Mijn trainingen zijn
geënt op voetbal Ik train altijd met
de bal, maar voorlopig staan de
jongens die het bos ingestuurd wor
den bovenaan en wij onderaan"
Maar zelfs die constatering brengt
Ad Versluijs niet meer aan het twijfe
len. Bovendien raakt hij er niet gef
rustreerd van, zo beweert hij althans.
„Ik zit al zeventien jaar in het be
taald voetbal (Versluijs speelde als
prof in België, red.) en ik kan daarom
heel goed relativeren. Mijn gezin
staat nog altijd voorop, Als ik naar
huis rijd en het bord Valkenswaard
passeer, zet ik alles van me af'.
provocerend
Dankzij de spelersgroep, die solidair
bleef, kreeg Ad Versluijs vorig sei
zoen een contract voor opnieuw
een jaar Eindhoven had niet bijster
sterk gepresteerd, maar de spelers
hadden nog vertrouwen in de clow
neske oefenmeester en toen het be
stuur al tot de slotsom was gekomen
dat de trainer van alle markten thuis
was, maar tussen de kramen met
voetbalzaken zijn weg niet meer
wist Dat kreeg hij toch voor elkaar:
schreeuwend, provocerend, grap
pend, stimulerend; Versluijs had de
groep voor zich gewonnen en dat was
ongetwijfeld één van zijn belangrijk-
ste overwinningen in dat seizoen.
Wat dat betreft is hij nog geen spat
veranderd. Kritiek slikt hij alsof hij
koen mijnheer
zich tegoed doet aan een malse
biefstuk („ik ben er tot nu toe onge
voelig voor") en bovendien is hij als
oud-spitsspeler nooit te beroerd de
bal te kaatsen. „Ik doe er alles aan
bij Eindhoven", zegt hij bijvoor
beeld. „Ik laat de tegenstander be
kijken. Ik weet precies hoe ze spe
len. Dat geef ik aan de spelers. Ik
hamer op de zwakke punten van de
tegenstander, maar daar trekken ze
geen profijt van".
schuld
„Het wordt die jongens zo gemakke
lijk mogelijk gemaakt. We hebben
hier een goede organisatie. De spe
lers hoeven zich alleen maar met
voetbal bezig te houden. Als ze in het
veld komen weten ze tachtig pro
cent. De andere twintig moeten ze
zelf invullen, maar dan zie ik dat
sommigen nog' met eens aan die
tachtig procent komen. Ik moet het
ze aanreiken, maar ik zie niets van de
richtlijnen, die ik ze meegeef. En als
je dan niet wint, doe je als trainer
niets meer goed. Dan krijg je er zelfs
de schuld van als iemand van Eind
hoven op de paal schiet".
Het 'roeien met de riemen..' valt
vervolgens enkele keren uit de mond
van Versluijs te vernemen. De trai
ner kampte onlangs met zeventien
geblesseerden en moest zelfs een
wedstrijd van het tweede elftal afzeg
gen „Dat is het gevolg van de druk
waaronder we spelen. Een blauwe
plek is een blessure van een week en
een schram is een half jaar. Dat is
allemaal psychisch. Als het goed
gaat is niemand geblesseerd. Ikzelf
heb in 2,5 jaar nog geen dag gemist
Ik ben ziek, zwak of misselijk in m'n
eigen tijd".
vier miljoen
Hij constateert vervolgens dat het
verschil tussen de top en de onder
kant van het betaald voetbal in
Nederland schrijnend is. Beide zijn
in één stad vertegenwoordigd: PSV
en Eindhoven. „Nee, jaloers ben ik
niet op PSV, maar als je in een jaar
vier miljoen uitgeeft om spelers te
kopen, dan heb je het toch iets
gemakkelijker. Wij speelden de afge
lopen week tegen RBC. Mijn keeper,
Laurs, was geblesseerd, dus de twee
de keeper moest op doel. Als reserve
had ik nog een amateur op de bank
zitten. Ik moest van tevoren aan het
bestuur vragen of ik die jongen even
tueel in mocht zetten als mijn keeper
geblesseerd raakte. Je zit dan name
lijk met het probleem dat Eindhoven
vijfduizend gulden moet betalen aan
de oude club van die knaap, als hij
binnen twee jaar een keer in het
eerste meedoet Ik kreeg uiteindelijk
toestemming van het bestuur, maar
als ik die jongen nodig had gehad bij
een 3-0-achterstand had ik toch een
veldspeler onder de lat gezet"
De haast onafgebroken reeks neder
lagen hebben Ad Versluijs niet uit
zijn evenwicht gebracht. Nog altijd
goedlachs („de stemming is goed")
en nog altijd boordevol energie. De
oefenmeester valt van alles te ver
wijten, maar op inzet is hij niet te
kloppen. „Ik heb ook een huid, net
zo dik als die van drie olifanten. Pas
ben ik nog in Zeist geweest met 36
trainers. Als je dan eens om je heen
kijkt zie je hier en daar wel zenuw-
trekjes. Na Hans Boersma, die bij
Wagcningen ontslagen is als trainer
Eindhoven-trainer Ad Versluijs over het Zeeuwse
voetbal: „Als ze de kans krijgen om door te stoten
naar het betaald voetbal, moeten ze dat doen. Ik
vind het prachtig dat het goed gaat. Clubs op een
hoger niveau trekken andere clubs mee. Wanneer
je iets proeft en de mensen er warm voor lopen,
moet je toeslaan". Ad Versluijs, vroeger trainer bij
Terneuzen en Zaamslag, deed zelf een niet zo
gelukkige stapt naar het betaald voetbal. Als
oefenmeester van de voetbalvereniging Eindho
ven dweilt hij met de kraan open. Bijna twee jaar
lang bevindt hij zich al op de onderste sport van
de betaaldvoetbal-ladder.
en nu niet meer werkt, zag ik er nog
het beste uit. Ik kom nog steeds met
plezier naar de training. Ik ben niet
van plan om een jaar met een cha
grijnige kop rond te lopen en dan
zenuwziek te worden".
schooljongen
Desondanks gedraagt hij zich tijdens
wedstrijden vaak als een verwende
schooljongen, die zijn zin niet krijgt.
„Maar", zegt hij dan, „ik denk dat ik
één van de minst begrepen mensen
in Nederland ben. Ze vinden me vaak
een bluffer of een opschepper, maar
zo ben ik helemaal niet,Thuis ben ik
erg rustig en bij festiviteiten ben ik
vaak één van rustigsten. Iedereen
probeert je over de rooie te krijgen.
Ik heb een spits twaalf wedstrijden
laten staan zonder dat-ie één doel
punt scoorde. Afgelopen zondag
stond hij er naast en dan komen er
na afloop mensen naar me toe. die
zo'n jongen zelf kapot gemaakt heb
ben, om te vragen waarom hij er niet
in stond".
Versluijs wijst ook op het gebrek
aan leiders in zijn team en hij
verwijt zijn ploeg een gebrek aan de
juiste profmentaliteit, het voor el
kaar willen werken. „Ik zie jongens,
die er in een wedstrijd finaal door
zitten, terwijl je in deze fase van de
competitie een topconditie zou moe
ten hebben. Met vier tot tien trai
ningen in de week mag je niet
anders verwachten dat de conditie
goed is. Je kan dan wel zeggen het
zijn 'maar' semiprofs. hola. ze wor
den er voor betaald hoor. Wat dat
betreft hoef je niet met ze te doen
hebben".
mentaal
„Zolang mijn contract duurt ben ik
dag en nacht inzetbaar Vorige week
donderdag heb ik me in dat honde-
weer vier keer moeten omkleden, 's
Ochtends om half tien stond ik op
het veld en 's avonds was ik er nog,
De spelers kunnen ook altijd een
beroep op me doen", verzekert Ver
sluijs, wiens contract dit seizoen af
loopt. Zonder resultaten zullen de
clubs niet voor hem in de rij sTaan.
„Ik zal niet kunnen kiezen. Als je
geluk hebt. kun je kiezen. Ik streef
wel succes na. maar ik besef dat ik
sowieso onderaan de ladder sta. Ik
kan ook niet zeggen dat Eindhoven
door pech onderaan staat. We heb
ben nog maar één keer aanspraak
mogen maken op een overwinning.
Dat is ook een mentale kwestie. Na
zo'n nederlaag kom ik als enige
kapot van het veld".
Door de slechte resultaten balan
ceert Eindhoveh op de rand van het
prof- en amateurvoetbal. De kans op
degradatie is groot als de amateur
club Emmen zijn profaspiraties be
houdt. „Mijn opdracht is Eindhoven
van die laatste plaats af te krijgen.
Misschien lukt het na de winterstop.
Ik weet zeker dat we een middenmo
ter moeten kunnen zijn. Ondertus
sen slaap ik nog steeds goed 's
nachts. Er is meer dan voetbal al
leen: film, schouwburg of bossen.
Soms pak ik m'n fiets, rijd ik naar
naar het bos en doe ik een lekkere
tempoloop. Dat werkt enorm ont
spannend. Het trainer hij zijn blijft
toch een moeilijk vak. Het is ook
moeilijk iemand zomaar een goede
trainer te noemen. Kijk maar naar
Hans van Doorncveld. Vorig jaar
ging hel prima bij Haarlem en nu
zou er niets meer van kunnen, ter
wijl hij dezelfde oefenstof heeft. Ja,
dat is kolder".
De Zeeuwse tafeltenniswereld
zag hem vorig jaar met
gemengde gevoelens vertrekken.
Hij was de sterspeler van MZ en
de kopman die de ambitieuze club
naar de eredivisie moest brengen.
Wim Wegman: de 23-jarige belofte
die zo grillig in de omgang heet te
zijn. Hij staat bekend als een
eigenwijze eenling en ging de
conflicten in zijn omgeving nooit
uit de weg. Maar ondanks alles is
Wim Wegman dit jaar een echte
topper geworden. „Ik heb er dus
geen moment spijt van gehad dat
ik niet meer in Zeeland speel",
kijkt hij terug op zijn
geruchtmakende afscheid.
Zelfheeft hij nooit wakker gelegen
van het vertrek bij zijn oude club.
Hij kreeg het verwijt mee dat hij
voor het „grote geld" was
gezwicht, maar dat spreekt hij nog
altijd tegen. „We zijn toen op een
schandalige manier behandeld",
vertelt zijn moeder. „Midden in de
nacht werden we soms opgebeld
en werden we voor profiteurs
uitgescholden. Ik klom af en toe
tegen de muren op van angst: zo
erg was het".
Het valt niet te ontkennen dat er
in de top van het tafeltennis grote
bedragen omgaan. Sinds kort
speelt Wim Wegman bijvoorbeeld
bij Nikon in Valkenswaard in een
team met twee full-profs. „Ik schat
dat de beste van die twee rond de
dertigduizend gulden in een jaar
verdient. Zo veel hebben ze er
namelijk voor over om een topper
aan te trekken. Ik was zelf maar de
derde man voor de club en ze
hadden van mij niet zo veel
verwacht. We hebben de afspraak
gemaakt dat ze alleen mijn
onkosten betalen".
Dat laatste staat in een contract
dat de Middelburgse speler aan
het begin van zijn eerste seizoen in
de eredivisie liet opmaken. Het is
niet aangepast, volgens Wim
Wegman, nadat hij aanvankelijk
zelfs de beste speler van de drie
was. Hij wist eigenlijk zelf niet wat
hem overkwam in de eerste weken
bij zijn nieuwe club. „Ik heb er niet
zo bij stilgestaan dat het zó goed
ging met me", stelt hij nu vast,
„Maar op een gegeven moment
stond ik zelfs bij de beste vijf
spelers in de eredivisie".
virusziekte
Die opzienbarende start van Wim
Wegman is inmiddels al enkele
weken verstoord. De Zeeuwse
belofte werd geveld door een
steeds vaker terugkerende
vermoeidheid en heeft af en toe
ook last van duizelingen. „Ze
gingen er gelijk vanuit dat het de
ziekte van Pfeiffer was en dat ik
maanden rust moest nemen. Ik
ben nu twee keer onderzocht, maar
ik moet nog wachten op de uitslag
M'n huisarts denkt dat het een
virus-ziekte is".
Dat betekent voor Wegman dat hij
voorlopig niet meer in actie kan
komen. Met de trainingen was hij
al gestopt en daarom was de vorm
niet meer zoals in het begin van de
competitie. „Vorige week moesten
we voor de Europacup spelen. Ze
vonden bij Nikon dat er beter een
zieke Wegman achter de tafel kon
staan dat een invaller. Ik heb er
geen partij kunnen winnen,
omdat ik vanaf de eerste slagen
weer die moeiheid begon te
voelen. En ik ben een speler die
het van een grote inzet moet
hebben. Als ik niet helemaal fit
ben dan is dit niveau te hoog voor
De inzinking van de Zeeuwse
speler is volgens hemzelf het
gevolg van de vele inspanningen
die hij moet doen. Hij heeft sinds
afgelopen zomer werk bij de PTT
in Goes, waar hij 36 uur in de week
maakt. Trainen doet hij bij Wilno
in Vlissingen en meestal drie
avonden in de week.
„Vrijdags vertrek ik naar
Valkenswaard om te trainen met
de jongens uit het team. Dat heb ik
nodig, want in Vlissingen heb ik
geen tegenstanders van niveau.
We spelen daarna zaterdag
competitie en op zondag vaak een
toernooi. Drie dagen heel intensief
bezig zijn dus ik denk dat dat te
zwaar is geweest".
met de top
Met zijn schitterende debuut in de
eredivisie leek Wim Wegman op
weg naar een score die hij zelf
voor onmogelijk had gehouden.
Hij versloeg spelers als Anne
Vlieg, Jaap van Spanje en won de
laatste keer ook van Bettine
Vriesekoop. „Ik had op dat
moment een kans om in de
nationale selectie te komen. Er
komt een nieuwe groep, denk ik,
als Bert van der Helm in januari
bondscoach wordt. Ik heb op een
score van tegen de tachtig procent
gestaan en dat heeft toch wel een
zekere indruk gemaakt".
De eerste confrontaties met de top
waren een bewijs van zijn klasse.
Wim Wegman had aan het begin
van dit seizoen een aanbod op zak
waar hij drie jaar lang mee uit de
voeten kon. Er was een Belgische
sponsor die hem een contract had
voorgelegd. „Ik kon in driejaar tijd
ongeveer veertigduizend gulden
verdienen", verzekert hij. „Bij een
clubje dat in België niet eens in de
hoogste klasse speelde. Ik heb er
lang over na moeten denken: 'of ik
voor het geld zou kiezen of voor
m'n carrière. Ik vond Nikon
sportief gezien zo aantrekkelijk
dat ik daar de voorkeur aan heb
gegeven. Misschien kan ik het
hooguit een jaar of vier volhouden,
en dat wilde ik niet graag missen"'
Het ene jaar waarin hij wel in
Belgié speelde heeft overigens nie
al te veel indruk op hem gemaakt
Daarom was de overgang naar
Nikon ook in dat opzicht een hele
verbetering. „We spelen nu bijna
iedere week voor honderd tot
tweehonderd man publiek. We
hebben de meeste toeschouwers ij
de eredivisie".
soort tactiek
Het opvallendste van die top vonc
hij tot nu toe de optredens van de
Veluwe. De nationale kampioen
was vorige week tegenstander var,
Nikon en tijdens die wedstrijd vie!
Wim Wegman zo ongeveer van de
ene verbazing in de andere. Hij za|
Ron van Spanje bijvoorbeeld
onder een partij plotseling in het
gezicht van zijn tegenstander
spuwen. „En ze zoeken ookbewus;
ruzie met de club waar ze tegen
elkaar gaan ze af en toe ontzettené
tekeer. Zo spelen ze met een sterke'
Roemeen in het team. Die werd
tegen ons zo uitgescholden dat hij|
op het laatst begon te huilen".
Wim Wegman realiseert het zich
ook wel: bij de clubs waar veel 1
geld mee is gemoeid, daar tellen
alleen de resultaten. Voor de
jonge Zeeuw geldt dat nog niet in
die mate, omdat hij bij zijn komsl
geen hoge eisen kon stellen. Dat
kan na verloop van een jaar in zijn
voordeel keren. Na de competitie
wordt er een nieuwe transferlijst
gemaakt en voor een club in de
eredivisie is Wegman
bijvoorbeeld te koop voor
zestienhonderd gulden.
Maar in de vorm waarin hij de
afgelopen maanden speelde zou hr
ongetwijfeld een aardig handgeld
kunnen vragen. Zo ver is het nu
nog lang niet. Wim Wegman wil j
eerst op zijn minst een aantal
weken rust nemen en daarna
verder zien. Zijn club heeft
intussen drie ronden Europacup
overleefd op weg naar de
kwartfinales. „We hebben een j
Europacup overleefd op weg naar
de kwartfinales. „We hebben een
goeie kans dat we nu een topper
loten", weet Wim Wegman. „Ik heb
nog twee maanden de tijd om me
daar op voor te bereiden".
Ad Versluijs
foto peter smulders
