...en dan leg ik wat zout
onder de deurmat en doe
een bepaalde spreuk...
K
Corns, een heel en-
U^kele keer, komen
er wel eens mensen bij
me voor Zwarte Magie.
Dan vragen ze: mevrouw
Divina, zou je dit of dat
voor me willen doen? Ik
zou het kunnen, ik weet
er erg veel van, eerlijk, zo
waar ik hier zit. Maar ik
zal het nooit doen, abso
luut niet".
De eerste kennismaking. De
verslaggever heeft zijn jas
nog niet uigetrokken, of de
helderziende kijkt hem met
een alles doorborende blik
aan. „Jij leidt", zegt ze op een
toon die zelfs geen kiertje
voor enige tegenspraak open
laat, „een zeer ongeregeld le
ven". Zo, die zit. Maar ze is
nog niet klaar. „Nee, nee,
wacht even - ik zie je in een
café, een cafeetje in een klein
dorp ergens in Brabant, je zit
er aan een tafel en je bladert
wat kranten door, je bent met
iets heel belangrijks bezig".
Iers
Het is het begin van een
merkwaardig verhaal. Over
f visioenen. De onafwendbaar
heid van Het Lot. Een zak vol
zieltjes. En over een paar kor
rels zout onder de deurmat.
De advertentie Op pagina 9 in
zevende kolom onder hel kopje 'di.v,.
sen' 'Mevr. Divina, nog steeds, al
jaren begaafd helderziende Voor al
nuw probl. schrift, of pers. consult.
Tijdig afspr.'.
De vijfde verdieping van een haveloos
flatgebouw Legen de rand van Vlissin-
gen aangeplakt. De inrichting van de
huiskamer zou in de Wehkamp-gids
niet misstaan. Onder een reproduktie
van Michelangelo's 'Laatste Oordeel'
en naast de pick-up een brandende
kaars „Die kaars. ja. die kaars brandt
bijna altijd. Het is een symbool van -
ik weet eigenlijk niet hoe ik dat
precies moet uitdrukken, het geeft me
een veilig gevoel, ik brand hem voor
alle mensen die bij mij op consult zijn
geweest".
Ze is even in de veertig, oogt goed
verzorgd, blond haar, rookt filtersiga
retten, praat zo nu en dan vrij ge-
jaagd. Een type huisvrouw, dat ge
zand vraagd zou kunnen worden voor een
ierv Ster-spotje over wasmiddelen. Dat is
e geenszins akelig bedoeld, we proberen
er alleen maar mee te zeggen: ze lijkt
werkelijk in niets op Hille Gille Tover
aren» Ult de ollie B Bommelboeken.
Een begrijpend glimlachje: „helder-
ziendheld, de meeste mensen vinden
het nog steeds iets mystieks, denken
Ij™, altijd aan een zigeunervrouw, kaarten
en een bolleke op tafel, de gordijnen
dicht. Dat merk ik ook als ze hier
n de# binnenkomen, ze verwachten gewoon
I zoiets. Als ze weggaan zeggen ze al-
goh. mevrouw Divina, u bent zo
gewoon Maar ik ben ook maar een
gewoon mens, ik hou niet van allerlei
allures of toestanden".
..Je begrijpt, ik werk natuurlijk onder
een pseudoniem. Want ik wil ook een
j beetje privacy. Iemand heeft me die
naam ooit eens gegeven. Divina, het
betekent erg veel voor me, het bete-
,1 ^ent zoiets als goddelijkheid, helder-
N»'-® ziend".
'uU|l Het hoge woord moet er maar meteen
u't: de verslaggever bekent - enigszins
^•beschroomd - dat hij nimmer in de rij
JPk zal gaan staan om een helderziende te
raadplegen Het zij hem vergeven.
U® Maar dat eeuwige wantrouwen, het
stemt haar soms wat droef. „Ik krijg
fffT We' eens telefoontjes van mensen die
MB bij me op consult willen komen, maar
zekerheid willen of ik inderdaad
aWi dver helderziende gaven beschik. En
dan vragen ze of ik via de telefoon
eerst even kan vertellen in welke hoek
liun bankstel staat, of zoiets. Maar dat
doe ik niet. dat irriteert me mateloos.
Als ze zekerheid willen hebben, dan
moeten ze maar op consult komen"
Ze snapt het wel, de verslaggever wil
ook overtuigd worden, daar zit-ie ten
slotte voor. Dus haar geheugen door
gebladerd op zoek naar een paar
verbluffende voorbeelden van haar
kunnen. En ze vertelt. Over een hoog
bejaarde heer uit de Betere Kringen,
die hopeloos verliefd was geworden op
een jong meisje - of mevrouw Divina
hem misschien kon zeggen hoe dat
zou aflopen. Nou. dat zag de helder
ziende haarscherp - het zou niks wor
den. En als de verslaggever iets mom
pelt van: dat-kon-je-natuurlijk-op-je-
vingers-natellen. gaat ze onverdroten
verder. Vertelt dat haar hulp Is inge
roepen bij de oplossing van een dief
stal ('nee, die zaak is nog niet afge
rond"). over een Belg die z'n gouden
ring was kwijtgeraakt ('ik heb nog
geen resultaat gehoord'i, en een Gou
den Tip die mede geleid zou hebben
tot de opsporing van een vermist
minderjarig meisje. Haar sterkste
troef bewaart ze voor het laatst.
„Soms ben ik bang om het te vertel
len Het was in Den Haag. een moord
zaak. Op een gegeven moment kwa
men ze naar me toe. Ik wist dat die
jongen verdronken was. ik zag dat-ie
tegen de palen hing in de Scheve-
ningse haven. En dat was ook zo. Die
jongen was vermoord. Maar ik heb
nooit bij de dader kunnen komen". En
vriend Cobes: „Gewoon een praktijk-
voorbeeldje. Ze zei in oktober tegen
mij: je zult zien, met Kerstmis zijn we
alleen. En dat bleek te kloppen. Want
met Kerst lag ik in het ziekenhuis in
Bergen op Zoom"
Alsof dat allemaal al niet genoeg is:
„ik droom wel eens dingen die exact
uitkomen. Soms na een half jaar of
een jaar". En wat ze ook heeft: „ik
krijg dezelfde pijnen als iemand an
ders Dat gebeurt heel dikwijls. Van
de week nog een frappant voorbeeld
D'r kwam een mevrouw met trombose
in haar been. Ik had een dag nodig om
die pijn kwijt te raken".
visioen
De vraag klemt: hoe komt mevrouw
Divina aan haar helderziende gaven?
Het antwoord is even simpel als
verrassend: zij is gezonden door de
Allerhoogste. En de bandrecorder re
gistreert het verhaal hoe zij als zes
jarig meisje („ik was toen heel erg
ziek - een longaandoening") een Vi-
soen kreeg. „Ik zag een heel mooi dal
met veel mensen, die allemaal zon
gen. En ik zag met mijn eigen ogen
dat God tussen hen in stond. Hij riep
me en zei: ik zal je een boodschap
meegeven: als je groot bent. zul je een
helper van waarde zijn".
„Op die leeftijd - ik had het wel vaker.
Dan zei ik tegen een vriendinnetje- ik
ga naar huis om beelden te bekijken.
Daar begreep ze dan mets van. Maar
als ik mijn ogen sloot, zag ik allemaal
kleuren. En ik hoorde muziek. Toen
wist ik nog niet wat er precies met me
aan de hand was. Dat begrijp je later
pas".
„Ik was 28 en lag weer naar die
beelden te kijken. Toen hoorde ik een
vertrouwde Stem die tegen me zei: tot
nu toe heb je alleen maar beelden en
kleuren gezien. Maar nu is de tijd
gekomen, dat je andere dingen gaat
doen".
Trouwens, het schijnt zo'n beetje in de
familie te zitten. Want: „mijn over
grootvader was magnetiseur - hand
oplegging, dat kon mijn overgrootva
der. Mijn opa had dat ook. Ik kan me
nog goed herinneren - ik had een
knobbel op m'n pols, daar had ik erg
veel last van. Als ik pijn had. dat was
willem j. van dam
mijn eerste loop uit school naar opa.
En dan zei-ie: kom maar hier, ik zal je
even helpen, zijn hand erop en het was
weg, absoluut"
„Ik ben geboren in Katwijk aan Zee.
Maar ik heb overal gezworven. Ik ben
zeventien keer verhuisd. Ik word
steeds geroepen - dat is heel gek - naar
plaatsen, waarvan ik voel dat de
mensen mij nodig hebben. Het is een
gevoel dat ik zelf niet thuis kan
brengen Het is alsof ik gedwongen
word Voor ik in Vlissingen kwam
wonen, heb ik een tijdje in Brabant
gewerkt, ik heb in Overijssel gezeten,
in Groningen"
Heel even dreigt het gesprek een
onaangename wending te nemen als
de verslaggever maar blijft doorzeu
ren over de tarieven die de helderzien
de in rekening brengt. Dat blijkt een
heikel punt, waarover ze blijft zwij
gen. Omdat ja, de fiscus en zo. begrijp
je wat ze bedoelt?
„Ik krijg hier mensen binnen van
allerlei niveau's. Van modaal tot aan
de Rotary. Vooral veel Belgen, die
toch meer in dit soort dingen geloven
dan de nuchtere Hollander. Maar of
het nu om een fabrieksarbeider gaat
of om iemand die veel geld heeft, ze
krijgen van mij een zelfde benadering.
Want geld stelt totaal niks voor. De
prijs die ik voor een consult vraag,
varieert. Commercieel heb ik nooit
willen werken. Maar ik kan het me
niet permiteren om mets te vragen -
de advertentiekosten. snap je wel?
Maar ik wil er niet echt aan verdienen.
Aan heel veel mensen vraag ik hele
maal niets. Ik wil hen juist iets ge-
levensgevaarlijk
„Ik zie het al als ze binnenkomen, als
,ik de deur opendoe, dan voel ik de
problemen al. Negentig procent van
de consulten heeft te maken scheidin
gen en narigheid. Als je de gesprek
ken mee zou maken, de brieven zou
lezen - het is een kruis, zo groot is de
ellende, wat mensen elkaar aan kun
nen doen. De problemen waar ze mee
zitten zijn vaak zo intiem, dat hun
eigen partner er meestal niets vanaf
weet. Als ik je vertel, alle tranen die
al op deze bank gestort zijn...".
„De meesten die om een consult vra
gen, zoeken een oplossing voor hun
problemen. Nee, die oplossing kan ik
niet geven, dat bestaat niet. Want Het
Lot is onafwendbaar Maar ik kan ze
wel een waarschuwing geven. Wantje
moet Het Lot niet tarten. Dat is
levensgevaarlijk, pertinent. Als jij
morgen een vliegreis bestelt en ik zeg
tegen jou: jongen, ik voel aan dat je
met moet gaan. en je gaat toch. dan
tart jij Het Lot".
Even doet ze als of ze het met hele
maal begrijpt - de vraag was: of ze zich
kan indenken dat sommige boze ton
gen beweren dat mensen zoals zij, een
slaatje proberen te slaan uit de ellen
de en wanhoop van goedgelovige lie
den. Maar dan: oh ja. zeer zeker, want
ook haar ambacht kent beunhazen en
oplichters, die er alleen maar op uit
zijn om er zelf financieel beter van te
worden. Maar met de hand op haar
hart; aan dat soort praktijken zal zij
zich nimmer bezondigen. Want het
Kwaad straft zichzelf. „Vroeg of laat
leidt dat tot Zwarte Armoede".
Zeker wel handig, veronderstelt de
verslaggever, om helderziend te zijn,
wantje kunt je eigen levensloop voor
spellen. Mis „Van mezelf zie ik niets,
totaal niets. Was dat maar waar. dan
had ik mijn leven kunnen voorzien en
dan had ik het heel anders gedaan
Sterker nog: de helderziende blijkt
een slopend bestaan te leiden. „Je
bent nooit ontspannen, je bent altijd
met dingen bezig. Het is een enorme
geestelijke inspanning, het vergt ont
zettend veel energie Als ik vijf of zes
consulten op een dag heb. ik lees de
brieven en ik zie de foto's - je mag best
weten: mijn sterkste punt is fotobe
werking en verder voorwerpen, die
zijn vaak ook heel veelzeggend - dan
ben ik geestelijk totaal uitgeput Dan
zeg ik tegen hem (knikt in de richting
van vriend Cobes): neem me even mee
naar het strand. En als ik daar dan
ben - dat klinkt voor iedereen die dat
niet begrijpt heel gek - geef ik het aan
de zee Ik heb altijd het gevoel dat ik
een zak met zieltjes moet meesjou
wen. Ik leef eigenlijk niet alleen, soms
leven er veel meer mensen in me. Het
gebeurt wel, dat ik iemand in een
winkel zie en dat ik er naar toe wil
lopen. Om een waarschuwing of iets
dergelijks te geven, of een bemoedi
gend woord'
„Als ik de toekomst voorspel, ga ik
nooit verder dan vijf jaar. Ik zou het
wel kunnen, maar vijf jaar is in een
mensenbrein zo ver weg, dat vind ik
genoeg. Ze vragen me vaak word ik
oud? Maar ik zal nooit en te nimmer -
daar heb ik een gelofte op afgelegd -
dood of een ongeluk voorspellen, ab
soluut niet, daar kom ik niet aan.
Want weet je wat het Is- wanneer de
mensen bij mij zijn - ik heb het nooit
over cliënten, het zijn mensen - kun
nen ze dat misschien nog wel verwer
ken. Maar als ze buiten staan, staan ze
alleen Ik kreeg hier vanmiddag nog
een jonge jongen - ziek. Ik voelde
dat-ie zou sterven. Maar dat kon ik 'm
niet vertellen. Ik heb alleen maar
tegen 'm gezegd: asjeblieft, ga naar
buiten, geniet van het leven".
zout onder de mat
„Soms, een heel enkele keer, komen
er wel eens mensen bij me voor
Zwarte Magie. Dan vragen ze: me
vrouw Divina, zou je dit of dat voor
me willen doen? Ik zou het kunnen,
ik weet er erg veel van, eerlijk, zo
waar ik hier zit. Maar ik zal het nooit
doen, absoluut niet. In het verleden
heb ik er wel eens iets mee gepro
beerd, ik zal het nooit meer doen.
Nee, wat dat was. dat vertel ik niet,
dat hou ik liever voor me".
„Toch, soms hè. zie ik wel eens zulke
vervelende dingen om me heen. dat ik
denk van: zou dat of dat maar eens
gebeuren. Maar wat heb ik er aan om
iemand ziek te maken, ik vind dat ik
daar heel voorzichtig mee moet zijn.
Ik heb toevallig pas nog een mevrouw
bij me gehad die het ook aan me
vroeg, maar nee. ik doe het niet"
„Ik noem maar een simpel voorbeeld:
zout onder de mat. Stel: jij wilt me
kwaad doen en bij mij binnenkomen.
Als ik dan wat zout onder de mat leg
en ik doe een bepaalde spreuk, dan
durf jij de drempel niet over. Die
spreuken, ja. die moetje leren Ik heb
ze geleerd van een Oosterse dame. een
oude dame. maar ze heeft me altijd
gewaarschuwd om het nooit te gebrui
ken".
„Het wordt hier in Nederland gedaan,
absoluut. Ik lees wel eens dingen in de
krant, waarvan ik denk: hé wat
1 vreemd, da's onverklaarbaar, daar
zou best Zwarte Magie aan te pas
gekomen kunnen zijn. Maar Je moet er
heel bekwaam voor zijn. D'r zijn
spreuken voor, en wierook, het zijn
bepaalde geestoproepingen, het ge
beurt meestal in de nachtelijke uren,
het heeft te maken met veile maan
Maar nu praat ik over dingen waar ik
eigenlijk liever niet over praat"
Het moet er toch maar eens van
komen: of de helderziende misschien
een blik in des vers'aggevers toe
komst zou willen werpen. Pech gehad,
dat zal niet gaan. Want zulks vergt
een intense concentratie en boven
dien. ze heeft nog een afspraak Maar
als de verslaggever nog eens terug wil
komen en z'n perskaart achterlaat,
dan kan ze zich op z'n fotootje concen
treren. Afgesproken.
Enkele weken later De helderziende
is inmiddels voor de achttiende keer
verhuisd De verslaggever wacht een
i bittere teleurstelling. Z'n perskaart is
tijdens de verhuizing In het ongerede
geraakt en een dag geleden pas weer
boven water gekomen. Maar ze wil
hem toch niet helemaal met lege
handen naar huis sturen „Ik weet",
zegt ze. „dat je niet bij de PZC zult
blijven, dat je naar een groot gebouw
verhuist, ergens boven in Nederland".
Voor we onze koffers pakken en ons
ontslag indienen maar even snel dit
verhaal uitgewerkt. Want je weet het
tenslotte maar nooit
PZC/ weekendkrant
.1 U ZATERDAG 7 JULI 1984
aravd
Ik-, U
977.
KÏSf
