ziekenhuis en kinderangst
patchwork
WERKGROEPEN WILLEN SCHADE BEPERKEN
PZC/ weekendkrant 21
_J\TERDAG 1 OKTOBER 1983
ii al
p
:r.|T|7elke schade lijdt een
ziY kinderzieltje door een
te^ekenhuisopname en hoe kan
t het leed tot een minimum
jeperken? Met de bcantwoor-
jing van deze dubbele vraag
joudt een groeiend aantal
Bensen in Nederland zich be-
ig. Nu loopt ons land beslist
liet voorop waar het gaat om
iet beperken van de belasting
|ie het liggen in een zieken-
luisbed voor kinderen met
jch mee kan brengen. Die eer
jomt Groot-Brittannië toe.
laar werd in 1926 al een
|ekenhuisje gesticht dat
(oor baby's en moeders was
iestemd. Aan de wieg van
i aeze voorziening stond pro-
«sor Sir James Spence. Deze
d namelijk ontdekt dat het
ior zieke zuigelingen veel
iter was wanneer deze door
eigen moeder werden
irzorgd. Bovendien, zo werd
pence duidelijk, was dat ook
groot belang voor de
loeders zelf.
voor de Tweede Wereldoorlog
erd de discussie over kind en zieken-
lis uitgebreid tot kinderen die de
g igfles inmiddels ontgroeid waren. In
J 36 beschreef de Amerikaanse psy-
•later Sally Provence over ernstige
tschadigingen bij kinderen als ge
lig van het verbreken van de relatie
et de moeder. Provence signaleerde
tarbij ook depressies door de voort-
ïrende gespannenheid bij jeugdige
itlënten en eenzaamheid in het zie-
mhuis zonder emotionele steun.
Groot-Brittannië werd druk voort-
borduurd op het thema kind en
tkenhuis. Dat resulteerde erin dat in
it land sinds jaar en dag het ver-
hjjnsel 'rooming-in' bestaat. Een
iderlandse term is er (nog) niet voor
vonden maar rooming- in betekent
i mogen kinderen bezig houden
het ziekenhuis: vlnr: Paulette Knol,
hristine Knol en Letty Berkx.
Vouwlijn
dat één van de ouders/verzorgers, bij
voorkeur de moeder, het kind verge
zelt in het ziekenhuis en ook in de
nachtelijke uren aanwezig is. zeker de
eerste dagen.
In ons land bestaat de gerichte be
langstelling voor de problematiek
rond het thema Kind en Ziekenhuis
nog niet zo lang. Pas in 1977 werd in
Rotterdam de landelijke vereniging
onder die naam opgericht. Op het
ogenblik zijn er in het hele land
ongeveer zeventig regionale en plaat
selijke werkgroepen waaronder enke
le in de provincie Zeeland.
De Walcherse werkgroep Kind en Zie
kenhuis zag september 1981 het le
venslicht. Ze draait nu dus twee jaar,
reden voor een en terugblik.
Bij een gesprek in Middelburg zijn de
werkgroepleden Paulette Knol, Anne-
lies Bruynzeel (beiden woonachtig in
de Zeeuwshoofdstad) en Letty Berkx
(Vlissingen) aanwezig. Zij verzekeren
om het hardst geen actiegroep te zijn.
Wel heeft de werkgroep een vast doel
voor ogen ..Het gaat om de bevorde
ring van het welzijn van kinderen
voor. tijdens en na een ziekenhuisop
name". zo vindt Annelies.
In de ziekenhuiswereld lopen er nog
altijd mensen rond die wars zijn van
bemoeienis van buitenaf. Zij hebben
er begrijpelijk ook problemen mee
dat bijvoorbeeld plotseling moeders
opduiken die 's nachts overblijven en
hun kinderen begeleiden. Des te op
merkelijker is het dan ook dat de
stoot tot oprichting van de Walcherse
werkgroep afkomstig was van één
van de specialisten van het Gasthuis
in Middelburg. Dit ziekenhuis be
sloot, eigener beweging, mei dit jaar
ook om rooming-in van de grond te
helpen.
De werkgroep Kind en Ziekenhuis
Walcheren houdt zich intussen in de
eerste plaats bezig met voorlichting
geven. Dat gebeurt tijdens bijeen
komsten in peuterspeelzalen en kleu
terscholen. Deze voorlichtingssamen
komsten zijn bedoeld voor ouders
voor het geval zij te maken krijgen
met opname ln het ziekenhuis van
hun kinderen. „We leggen uit dat een
kind het als een ingrijpende scheiding
ervaart wanneer het in een zieken
huisbed belandt en de ouders ziet
vertrekken. De ouders kunnen zich.
bij velen is dat geheel onbekend, in de
ziekenhuizen op Walcheren voorberei
den op een eventuele opname Dat
kan door eens een kijkje te nemen op
de kinderafdeling. Wat er allemaal
gebeurt of kan voorvallen laten we
tijdens de voorlichtingsbijeenkom
sten zien door middel van materiaal
dat dë landelijke vereniging beschik
baar stelt, zoals dia's. Naar aanleiding
daarvan discussieren we in groepen
en de ervaringen die daarbij naar
voren worden gebracht leveren ons
als werkgroep nog steeds nieuwe tips
op" aldus Annelies Bruynzeel.
kritiek
Tijdens de voorlichtingsbijeenkom
sten komt er ook wel eens kritiek
binnen op de gang van zaken in
ziekenhuizen. „Wij gaan niet in op
incidentele klachten die ons ter ore
komen. Komt echter eenzelfde klacht
regelmatig terug dan spreken we die
door met de kinderartsen en afde
lingshoofden van de ziekenhuizen in
Middelburg en Vlissingnen" zo zegt
Annelies. Inmiddels zijn er met de
betrokkenen in het Middelburgse
Gasthuis en Bethesda-Sint-Joseph in
Vlissingen diverse ontmoetingen ge
weest en volgens de leden van de
werkgroep was er sprake van een
goed contact.
Werkgroeplid Paulette Knol deed
trouwens de afgelopen zomer prak
tijkervaring op met rooming-in Na
een vakantie ln Frankrijk bleek het
anderhalfjarig dochtertje Christine
een alleronaangenaamst souvenir te
hebben meegebracht in de vorm van
dysenterie Opname in het Gasthuis
bleek onvermijdelijk. Moeder Paulet
te ging mee. „Het is natuurlijk geen
hotel maar er was een stretcher zodat
ik naast Christine kon blijven slapen
en de eeerste dagen 24 uur aanwezig
was. Ik mocht haar zelf in bad doen en
verschonen. Ook de maaltijden gaf ik
zelf. Christine was wel angstig maar
volgens mij zou dat veel erger geweest
zijn wanneer ik er niet bij gebleven
was Een kind begrijpt het nut van
een ziekenhuisopname, hoe nodig
ook, absoluut niet en vindt het ver
schrikkelijk wanneer de ouders ook
nog eens vertrekken. In hun ogen ben
jy de boosdoener en ze vragen zich af
waaraan ze zo n verschrikkelijke straf
hebben verdiendaldus Paulette.
Volgens Annelies Bruynzeel heeft roo
ming-in veel voordelen Door de
aanwezigheid van de moeder is er
geen 'scheidingsangst'. Daarnaast is
ze er, gesterkt door diverse publica
ties. van overtuigd dat de aanwezig
heid van de moeder het genezingspro
ces bevordert terwijl het kind ook
rustiger is en daardoor beter te behan
delen. Tenslotte vindt ze dat de thuis
komst vergemakkelijkt wordt door
dat het kind het ziekenhuisgebeuren
beter heeft kunnen verwerken. Zo kan
ln veel gevallen voorkomen worden
dat een kind terugvalt in oude ge
woonten en bijvoorbeeld absoluut
weigert voldoende te eten of zindelijk
te zijn.
taboe
Algemene kritiek van de werkgroep
is dat op kleuterscholen over van
alles en nog wat met de kinderen
gepraat wordt en dat tegelijkertijd
het onderwerp ziekenhuis soms ta
boe is. goede uitzonderingen natuur
lijk daargelaten. Zoals de meeste
beschikt ook de werkgroep Kind en
Ziekenhuis Walcheren over een
'speelkist'. Daarin ligt allerhande
materiaal als een speelgoedzieken
huisje, een doktersset, een ambulan
ce, een stethoscoop enzovoorts. Door
de kinderen met dergelijke spullen te
laten spelen kan eveneens een posi
tieve bijdrage geleverd worden aan
het goed verwerken van een verblijf
in een ziekenhuis.
De werkgroepen zijn overigens voor
namelijk een zaak van (jongei ouders.
Die op Walcheren heeft slechts tien
leden. Er zijn zeer regelmatig voor
lichtingsbijeenkomsten en dat bete
kent dat op de vrije tijd van dit tiental
soms eën zwaar beroep wordt gedaan.
Versterking kunnen ze dan ook best
gebruiken Geïnteresseerden kunnen
contact opnemen met Paulette Knol
lEsdoomlaan 19 in Middelburg er.
contactpersoon voor die stad) of met
Letty Berkx i contactpersoon Vlisstn-
gen en woonachtig aan Noorderbaan
68).
willem staat
