HUURSUBSIDIE
I
Blijven we doorgaan met
Een legertje ambtenaren
verwerkt de aanvragen
Wanhoop
PZC/ 0P'nie en achtergrond
G:
on
VRIJDAG 16 SEPTEMBER 1983
(Door José Smits)
Veertien jaar geleden konden mensen met een relatief laag inkomen voor de eerste maal
huursubsidie aanvragen. Dertigduizend mensen hebben dat toen gedaan. Nu in het
vijftiende jaar dat de huursubsidie bestaat, doen 750.000 mensen een beroep op de regeling.
Postzakken vol worden ze aangedragen. Probeer de stapels voor te stellen; het zal niet
lukken.
Twee verdiepingen van het kantoor- voor de invullers soms net zo lastig Elke aanvraag wordt altijd via de
gebouw van het ministerie in Zoeter- a,s een aangiftebiljet voor de belas-
meer worden in beslag genomen door ting. Wie het voor de eerste keer moet
Ijet legertje ambtenaren, dat de sta- doen, kan er rustig een uurtje voor
pels formulieren moet controleren en gaan zitten. Het is aardig om dan te
verwerken. Alles liefst zo snel moge- zien hoe snel de inmiddels zeer gerou-
Hjk want per 1 oktober gaan de eerste tineerde ambtenaren bij volkshuis
betalingen al weer de deur uit. Een vesting over de controle doen. Eén
huurder die subsidie aanvraagt, weet ambtenaar kan per dag gemiddeld
nauwelijks welke ingewikkelde orga- zeventig formulieren verwerken. Per
gemeente ingediend. De gemeente
kan controleren of het opgegeven huis
bijvoorbeeld wel bestaat en of geen
abnormaal hoge huur wordt opgege
ven. Er zijn gevallen waarin de ver
huurder rustig een te hoge huurprijs
vraagt in de wetenschap dat de huur
der toch subsidie krijgt.
nisatie vereist is.
De gang vol
week wordt een produktie gehaald
van 23.000 tot 24.000 formulieren.
Dat is nog lang niet genoeg om de hele
stroom aanvragen binnen drie maan-
De stapels formulieren liggen in kas- den af te werken. In de praktijk hoeft
ten op de gang, in kasten op de dat ook met. Er zijn tegenwoordig nog
kamers en in kleinere stapeltjes op elk maar weinig huurders die de aanvrage
bureau. Eén kamer slechts is vrij van zelf doen. In 75 procent van de geval-
de witblauwe papieren. Dat is de len loopt de subsidieaanvrage via de
Als de aanvragen op het departement
zijn verwerkt en de subsidie dan pre
cies is uitgerekend, gaat de betaling
niet naar de huurder maar naar de
corporatie die in feite al maanden
lang het bedrag heeft voorgeschoten
Overigens: het zijn niet de ambtena-
ren die het precieze bedrag in guldens
kamer van Hans Boom, hoofd van de woningcorporatie of het gemeentelijk uitrekenen_De mensen op het depar-
afdeling die verantwoordelijk is voor woningbedrijf. De corporatie of de tement in Zoetermeer controleren de
de verwerking van alle 750.000 formu- gemeente vraagt de huurder naar zijn gegevens, coderen ze waarna het ge
lieren die dit jaar worden verwacht, inkomen, rekent vervolgens uit op heel vervolgens de Rijkscomputer-
Omdat alle andere kamers vol liggen, welk bedrag de man of vrouw onge- centrale in Apeldoorn wordt ïnge-
houdt hij de zijne bewust leeg. Je veer recht heeft en trekt dat vast af a^De^co^uter^zal^een^eer^per
moet tenslotte ergens rustig kunnen van de huur die verschuldigd is. Ver-
twee weken de dagelijks ingevoerde
-zitten.
Hij leidt ons rond en het duizelt
Ondanks het late middaguur wordt er
hard gewerkt. Opmerkelijk. Ambte
naren mogen na de lunchpauze toch
altijd rustiger aan doen
Hier echter grijpen de handen snel en
onophoudelijk bovenop een stapel,
schrijven met de pen, tikken in op
computerterminals, controleren gege
vens met oude uit de dossiers, en
verleggen het formulier naar de ande
re stapel. Tussendoor lopen mannen
met armen vol de kamer in en uit, van
de ene gangkast naar de andere. Met
de hand geschreven labeltjes steken
uit de stapels.
In een aparte kamer staan telefoons
roodgloeiend: mensen die vragen of
hun formulier wel juist is terecht
gekomen en of ze hun bijdrage al
kunnen krijgen. Of mensen, die moei
te hebben met invullen. Brieven van
aanvragers worden intussen beant
woord („ik heb vorige week al ge
schreven en nog niets gehoord", of:
„ik ben gescheiden en wat moet ik
nou doen in verband met de subsi-
die").
Vijftigduizend brieven komen er wel
per jaar binnen. „Dat varieert", weet
Hans Boom, „van klachten tot be-
-dankbriefles en zelfs geboortekaar
tjes".
In een aparte kamer worden zaken
voorbereid die tot voor de Raad van
State voorkomen. De Ombudsman,
die als laatste strohalm wordt inge
schakeld door afgewezen huurders,
heeft vijftig gevallen behandeld. Om
budsman prof. Rang noemt het zelf
weinig gezien het hoge aantal aanvra
gen waarbij alles wel goed gaat.
Een formulier voor huursubsidie is
volgens zal de corporatie of gemeente gegevens verwerken, aan de hand
voor elke huurder een aanvraag indie
nen bij het ministerie
tabellen het bedrag berekenen en de
beschikking plus betalingsopdracht
uitspugen. Via de PTT in Leeuwarden
en Arnhem zal de betaling dan plaats
vinden.
Voorrang
Niet elke verhuurder is bereid de
subsidie voor te schieten. In die geval
len moet de huurder zelf zijn aanvrage
invullen. Daar worden deze zelfstandi
ge aanvragers altijd met voorrang
behandeld. Deze huurders krijgen im
mers geen voorschrift en hebben de
subsidie zo snel mogelijk nodig om de
huur te kunnen betalen. Het is deze
groep, die in ieder geval voor 1 okto
ber moet zijn afgewerkt. Op dit mo
ment heeft het ministerie al 200.000
aanvragen verwerkt.
„Door het systeem van voorschotten
door de verhuurders heeft de gemid
delde huurder geen idee welke
rompslomp er eigenlijk omheen zit",
bevestigt Emmerich. „Een onderzoek
heeft uitgewezen dat het de meeste
mensen ook niet interesseert. Het
enige wat belangrijk is. is het bedrag
wat ze krijgen of eigenlijk het bedrag
wat ze na aftrek van subsidie aan
huur moeten betalen".
Waar met alleen de klanten zelf niets
van weten maar eigenlijk bijna nie
mand in Nederland, is dat van het
bedrag aan huursubsidie ook nog in
komstenbelasting moet worden be
taald. Emnench ..Het subsidiebedrag
is volgens de belasting een deel van
Hans Boom en L. P. M. Emmerich, de eerste hoofd van de afdeling uitvoering, de tweede ander hoofd van de
hoofdafdelilng huursubsidie, staan voor de stapels binnengekomen formulieren. Deze kasten zijn in de gang opgesteld
wegens ruimtegebrek
het inkomen. Dat deel van de subsidie
dat iedere huurder eigenlijk verschul
digd is aan de fiscus rekenen wij hier
uit en dragen we alvast af Elke
huurder krijgt in februari een jaarop
gave wat wij voor hem hebben afge
dragen. Dat moet dan weer ingevuld
worden op het aangiftebiljet".
Het klinkt nog redelijk eenvoudig.
Maar probleem is wel dat het subsi-
dieseizoen loopt van 1 juli tot 1 juli.
Het belastingjaar is gewoon van ja
nuari tot januari. Alleen dat gegeven
leidt al tot problemen in de verwer
king en controle. Tweede complice
rende factor is het voorschotsysteem
waarbij een huurder weieens teveel of
te weinig krijgt. Dat wordt later met
de nieuwe subsidie, dus in het nieuwe
tijdvak, verrekend. Maar omdat ook
dat nog weer met de belasting moet
worden verrekend en ook de belas
tingtarieven zelf regelmatig ingrijpen
de wijzigingen ondergaan en boven
dien het belastingtarief individueel
verschilt (afhankelijk van het inko
men), is de verwarring compleet.
Wie dat beseft zal begrijpen dat de
knapste rekenkoppen van het depar
tement nodig zijn om dat allemaal uit
te zoeken en te verwerken. Volgens
Emmerich zijn vier van zijn ambtena
ren speciaal bezig met alleen het
verrekenen van de belasting op de
huurusbsidie. „Vier man hier op deze
afdeling valt nog mee. Maar bij de
belastingdiensten zelf zijn speciaal
voor de huursubsidie ruim vijftig man
bezig".
Vorig jaar werd ongeveer f 1,8 mil
jard betaald aan huursubsidies. Van
dat totaalbedrag gaat een derde
"rechtsslreeks naar de fiscus. Het zou
de duidelijkheid in politiek opzicht
(veel mensen vinden dat teveel aan
huursubsidie wordt uitgekeerd en
weten niet dat de fiscus meeprofi
teert) en de makkelijke verwerking
op het departement bevorderen als
de belastingafdracht verdween.
Volkshuisvesting probeert nog altijd
dat doel te bereiken maar het stuit op
principiële bezwaren bij het ministe
rie van financiën.
De afdeling huursubsidie omvat in
middels totaal 200 mannen en vrou
wen. Dat is in de veertien jaar van het
bestaan wel gegroeid maar niet even
redig met de groei in de aanvragen. Er
wordt naarstig gewerkt aan een nieuw
automatiseringsysteem, dat de ver
werking makkelijker moet maken.
Emmerich noch Boom vrezen dat de
bezuinigingen op de subsidie voor hen
minder werk in de toekomst betekent
Emmerich en Boom „We rekenen nog
steeds met een jaarlijkse groei van
75.000 nieuwe aanvragers. Er wordt
wel bezuinigd op de subsidie maar dat
betekent alleen maai- dat alle mensen
een kleiner bedrag dan het jaar daar
voor krijgen In de verwerking maakt
dat niet uit. Of iemand niets, 180
gulden of 1000 gulden per jaar krijgt,
het is voor ons evenveel werk. Omdat
steeds meer mensen met inkomen
sachteruitgang te maken hebben,
blijft het aantal groeien. Wij zijn hier
voorlopig niet bang voor omzetver-
mindering".
'1
De vraag is maar net waar het
middelpunt van de wereld zich
bevindt.
Nederlandse parlementairièrs wil
len nog wel eens de fontein op het
Binnenhof voor dat centrum hou
den. Véél wordt vanaf hier geregeld,
beoordeeld: hel beeld van het opge
heven vingertje is inmiddels een
versleten cliché geworden, maar
nog steeds populair in voornamelijk
behoudende kringen die er het ge
drag van hun meer progrssieve
landgenoten mee willen veroorde
len.
Iedereen houdt er natuurlijk zijn
eigen werkelijkheid op na, zéker een
politicus, want die vindt daar de
legitimiteit van z'n eigen handelen
in terug, maar het frustrerende voor
een volksvertegenwoordiger uit een
klein landje is dat het gras aan de
andere kant van de heuvel of aan
de andere zijde van de oceaan, zo
men wil een andere kleur groen
heeft dan men dacht aan te treffen.
De wereld volgens Weinberger is een
andere dan die volgens Den Uyl. Dat
wisten we natuurlijk al. En een
andere dan die van Bert de Vries.
Dat kan ook niet anders, want zijn
wereld is een puzzel opgebouwd uit
deeltjes Scholten, Gualtherie van
Weezel. Frinking. Slechts Ed Nijpels
vindt deze week in Washington véél
van wat hij toch al zeker wist beves
tigd.
Het grappige, en tevens ontluiste
rende. ivas dat één van de niet
onaanzienlijkste gesprekspartners
in Washington in het geheel niet wist
dat Nederland destijds een voorbe
houd had gemaakt bij het befaamde
NATO-dubbelbesluit over de plaat
sing van nieuwe kernwapens. En zo
hij het al had geweten, dan had'dat
er niets toe gedaan. Den Uyl werd er
wanhopig van. De Vries een beetje,
en Nijpels in het geheel niet, zodat
de laatste z'n uiterste best begon te
doen om De Vries alsnog even wan
hopig als Den Uyl te maken, maar
dan niet over de standpunten van de
Amerikanen, maar over het gedrag
van de liberale coalitiepartner.
Nijpels moet er vanuit gegaan zijn
dat het buiten de landsgrenzen goed
toeven is: tenslotte zat hij in Israël
toen Wiegel hem tot kroonprins aan
wees, hij mocht naar Taiwan op
huwelijksreis in ruil voor twee on
derzeeboten. en hij hanteert nu de
trip naar Washington voornamelijk
voor binnenlands gebruik: om de
coalitiepartner, die een zeer moe:
ke tijd beleeft, wat zout in de ojk
wonden te strooien.
Dat is het aardige van het
perk-Nijpels: niet langer ifc;
men a la Wiegel bij het CDA melt
hoed in de hand op de stoep omm
te mogen regeren, maar men d«
het voorkomen alsof de chrislr.
democraten eigenlijk, bij naderen
schouwing, niet nodig zijn om k
land te besturen, en zich dus
enerzijds-anderzijds moeten gei",
gen.
Het zijn voornamelijk de fraclits.
der zélf én zijn Lichte Brigade k
jonge nieuwkomers die voortduren
charges uitvoeren in de richting ia
het CDA. En niet zonder succes, ft
tussen twee haakjes, zonder ai
politieke successen, maar fc
schijnt Nijpels niet wakker
liggen. Hij raakt meer opgewonir.
door de enquête-uitslagen die te
regelmatig worden getoond en it
een inkrimpend CDA en een te
groeiende VVD te zien geven, t
door de resultaten van de bemoa
nissen met het wérkelijk te soerr
Nijpels lijkt hoog spel te spelen, k
alleen kan hij op termijn een cos,':
bewerkstellen tussen de Vemr.
generatie die zich massaal tot te
bekeerd heeft aan de ene kantenh.
bezonken Geertsema-Toiojxv
dynastie aan de andere, bovenér
zal het er in de praktijk op neerb
men dat hij niet zonder het CDAv.
kunnen regeren.
Per saldo wint de regeringscolcU
immers niet; zij verliest zelfs tr
beetje. Een eigen loud-om-oud yz
theorie is voor Nijpels niet utgt
legd. Mocht hij het CDA inruilt
voor de PvdA, dan zal hem dptw
zetels kosten waarvan hij de mee:
aan dat CDA zal verliezen.
Veel geschreeuw en weinig w
dus. maar dat is niet ao'npw
op het moment. Wat de VVD te
heeft, een eigen gezicht een etgr-
geluid is eigenlijk een betere uili'
king heeft het CDA te we
lopen daar tegenwoordig wel U
kleine gezichtjes rond, maar i>
Vries valt niet op, de baas zit in b
Catshuis en de profeet in Den Besi
Den Uyl mag dan in Washingl:
wanhopig zijn geworden, in De
Haag trekt dat weer wel bij.
DEÏ
met
voo
bew
Bijz
Uit d
den
Kort!
in gr.
steld'
amer
dato
ningt
Tenn
!!jk v
Kami
lledei
den c
bepai
enkel
datd
lenm
Kï
inl
ov
Mj
ris V
heeft
(een
veno;
is me
geval
voor
Stich
Ondei
onder
legen
Inforr
De be
bezuii
onafh
vaart
moet
horst
tweed
doen.
doelm
seerd.
hoe dt
alle p:
overw
Van L
niet lr
Fransi
(PvdA
cretar
hl] ooi
Advie:
iraw:
alleen
ging 1
Hernu
lelijk
iets w
mens
hij eve
doodv
en het
Werd i
het or
ons la
gesteli
hij die
voord
dringe
termij
enhors
Boi
twe
voo
DEN 1
looshe
oplopc
mlljar
de we:
meer i
van de
la „W
rtouw-
Vergel
1981 i
"Kerke
dchtsf
manlei
hem e:
Pen da
merve
aan te
'order
Inge
"gen,
Rructi
Het po
einjec
■Heeste
20,000
Doorh
verdele
.dewerl
v'erbeu
Toen ik enkele weken geleden schreef naar aan
leiding van de assemblee van de Wereldraad
van Kerken in Vancouver signaleerde ik tekenen
die kunnen wijzen naar een doorbreken van de
tegenstelling tussen 'oecumenischen' en 'evangeli-
kalen'. Er is genoeg reden op dat thema nog wat
door te gaan. al was het alleen maar omdat rondom
deze tegenstelling een heilloze polarisatie gegroeid
is. Felle afwijzing en verkettering houden over en
weer (al is er verschil in de wijze waarop) mensen
van elkaar verwijderd.
In het oecumenische denken' schuwt men. uitgaand
van een luisteren naar de Bijbelse boodschap, wan
neer 't erom gaat concrete consequenties daaruit te
trekken, een politieke toespitsing niet. Uitspraken
van de Wereldraad vormen daar een voorbeeld van.
In profetisch engagement wordt gewaarschuwd te
gen ontwikkelingen, bijvoorbeeld op het gebied van
de bewapening, die deze wereld heel ernstig bedrei
gen. En in priesterlijke solidariteit toont men zich
verbonden met degenen die in deze wereld op allerlei
wijze en vaak uitzichtloos te lijden hebben
De evangelikalen daarentegen leggen de grootste
nadruk op de noodzaak van persoonlijke bekering'
mensen moeten zich, vervreemd als ze zijn van God.
weer tot Hem keren om zodoende in de vergeving
van hun zonden de bevrijding te ervaren van mach
ten die hen in hun greep hebben. Daaruit levend
zullen ze een nieuwe, echte blijdschap ervaren,
waarin ze ook anderen mogen laten delen, zodat er
een beweging ontstaat die 't mensen mogelijk maakt
om te midden van het duister dezer wereld hoop te
vatten en licht te verspreiden
In wereldverband vindt men deze evangelikalen
bijvoorbeeld heel talrijk in de Pinksterkerken van
Zuid-Amerika en meer in het algemeen overal daar
waar men in opwekkingsbewegingen oproept om het
leven aan Christus te geven. In onze omgeving heeft
dat in de kerken tevens de vorm aangenomen van
gemeenten en groeperingen, waarin men beducht is
voor een te vlot ondergeschikt maken van de
persoonlijke geloofsbeleving aan nogal modieuze
Inzichten en activiteiten ten aanzien van de samenle
ving. In het algemeen hecht men in deze kringen veel
waarde aan hetgeen ons door vroegere generaties
('de vaderen') is overgeleverd, wat wel met een
typering die zeker in z'n gevoelswaarde het wezenlij
ke van dit denken niet treft als conservatisme
wordt aangeduid. Waartegenover de oecumenischen
dan al gauw en even twijfelachtig wanneer het om
hun wezenlijke bedoelingen gaat voor progressie
ven doorgaan. Hoe betrekkelijk dergelijke typerin
gen zijn, blijkt wel uit het feit dat in het genoemde
Zuid-Amerika juist de evangelikale Pinkstergemeen
ten in het algemeen zeer 'progressieve' gedachten
ontwikkelen en in praktijk brengen ten aanzien van
de maatschappelijke ontwikkelingen in dat conti
nent.
Niet absoluut
De tegenstelling waarover hel hier gaat heeft dus
zeker geen absoluut karakter. Er zijn verbindings
lijnen en overgangen. Waar verabsolutering van de
tegenstelling tussen het oecumenische en het evan
gelikale denken plaatsvindt, daar moet dat wel
haast het gevolg zijn van een zich in z'n eigen
gedachten bedreigd voelen, van een neiging derhal
ve om de eigen positie te verstevigen. Buiten
beschouwing laat ik daarbij nog heel andere facto
ren, zoals de sociale situatie van betrokkenen, die
hierop mede en naar ik vermoed nogal eens in niet
geringe mate van invloed kunnen zijn.
Zo zijn mensen, die elkaar vanuit hun christelijke
levensovertuiging toch zouden moeten (kunnen)
herkennen, al dan niet uitgesproken eikaars tegen
standers geworden. De polarisatie gaat voort stand
punten worden meer of minder opzettelijk bepaald
door ze af te zetten tegen het denken van anderen.
En dat zeker niet alleen terwille van de duidelijkheid.
Drijfveren
In Vancouver werd hier en daar zichtbaar hoe deze
tegenstelling doorbroken wordt. We horen daar
ongetwijfeld meer over. Dat ik er hier zo uitvoerig
op in ga, heeft te maken met het lezen van 't in onze
taal vertaalde boek van de Amerikaanse evangeli
kale Jim Wallis: „Tegen de stroom in; over de
noodzaak tot bekering en tot herontdekking van het
evangelie".
Vanuit de diepste drijfveren van dit evangelikale
denken is de schrijver gekomen tol een kritische
beschouwing van de vorm die dit In de huidige
Amerikaanse verhoudingen veelzms aangenomen
heeft Hij behoort tot een charismatische gebeds
groep die in de loop van de zeventigerjaren uitgroei
de tot een leefgemeenschap van een twintig mensen.
die in Washington bewust gingen wonen in een
afbraakwijk om zich ten dienste te stellen van een
samenleving met bar veel ellende. Vormden zo
stelt Wallis de evangelikalen in Amerika in de
vorige eeuw een nauwelijks serieus genomen bevol
kingsgroep omdat ze zich op grond van hun trouw
aan het evangelie met vereenzelvigden met de in de
rest van de samenleving 'meer en meer aanvaarde
algemene denkbeelden, in ónze tijd is dat radicaal
anders geworden doordat zij het zijn gaan houden
met twee machtscentra van het maar al te wereldse
denken: de media en de politiek Een uitvoerig citaat
(bladzijde 40): „In beide gevallen is het moelijk te
zeggen wie wie het eerst ontdekte. De evangelikalen
ontdekten de media, en de media ontdekten de
evangelikalen. De evangelikalen maakten de politici
het hof, en de politici recruteerden de evangelikalen.
Beide ontwikkelingen werden goed zichtbaar in het
midden van de jaren zeventig, vooral in de Verenigde
Staten waar de mensen na de Vietnamese oorlog
nieuw geloof trachtten te vinden in hun land en in
zichzelf. Beide ontwikkelingen werden weerspiegeld
m en bevorderd door de verkiezing van een 'wederge-
stemmen uit de kerken
boren' president in 1976. Omstreeks 1980 had de
evangelikale beweging een mate van belangstelling
van de kant van de media en van politieke invloed
bereikt die in brede kring werd erkend. Maar de
invloed daarvan reikte dieper dan de politiek De
nauw aaneengesmede allianties (met media en poli
tiek, T R.) waren ook van invloed op het karakter
van de evangelikale beweging. Zij verminkten de
boodschap van Jezus Christus nog meer en gaven
aanleiding tot wat ik 'evangelikaal nationalisme' wil
Met dat laatste doelt Wallis op het zeker in Amerika
wijd verbreide gevoel dat men de laatste verdedi
gingslinie is tegen Gods vijanden Dat gaat dan
samen met een individualisme dat zich in de status
quo het best beveiligd voelt. En juist als evangelikaal
roept Wallis dan op tot de veelzms vergeten predi
king van het evangelie in en met betrekking tót de
(niet in de laatste plaats maatschappelijke) omstan
digheden waarin men leeft. In zulk een prediking
mag een nieuwe visie geschonken worden op recht en
vrede gelijk die krachtig geworteld zijn in het Bijbels
getuigenis.
Juist de nadruk op de persoonlijke bekering van
mensen tot God. het aandringen op hun overgave
aan de Heer, die in de Bijbel immers heel iets anders
beoogt dan een bevestiging van onze eigen en onze
nationale zelfstandigheid, brengt de schrijver tot
zeer kritische uitspraken over maatschappelijke
problemen, zoals het om-echt van de armoede en het
vertrouwen op de kernbewapening. Als hij dit
uitvoerig, naar mijn smaak zelfs wat langdradig
uitwerkt, dan gebeurt dat in gedachtegangen, die
niet alleen herkenbaar zijn voor maar ook aansluiten
bij het levensgevoel en spreken van hen die zoals
we dat daarstraks aanduidden beducht zijn voor
een te vlot ondergeschikt maken van de persoonlijke
geloofsbeleving een modieuze inzichten en activitei
ten ten aanzien van de samenleving. Het is dus
mogelijk om elkaar daarin werkelijk te verstaan
Weerbaarheid
Zo heb ik dezer dagen de beide vredeskranten-1983
van Shalom en van het Interkerkelijk Vredesberaad
gelezen. Als De Boer van Shalom zegt: „De werkelij
ke oplossing van het kernwapenvraagstuk kan niet
van de politiek komen. Hel antwoord is ten diepste
religieus. Een oproep tot radicale bekering waar
door een geestelijke weerbaarheid ontstaat", dan
herkennen we zonder moeite de evangelikale instel
ling. En dat de krant van het IKV in de lijn ligt van
hel zogenaamde oecumenische denken, behoeft nau
welijks betoog. Maar wat ons over en weer aan het
denken zou moeten zetten, is dat enerzijds de
IKV-krant aanknoopt bij een Bijbels gegeven: het
verhaal van de ontmoeting lussen de Emmaüsgan
gers en Jezus na diens opstanding: de Heer beloofde
de zijnen niet te beschermen tegen pijn en teleur
stellingen, maar zegde hun wel zijn aanwzigheid toe
en brood voor onderweg: dut geldt ook voor ons
betrokken zijn bij ons verzet tegen een verdere
bewapeningswedloop.
Zulk een uitgangspunt zegt misschien niet alles,
maar het kan ook voor evangelikalen wel iets
zeggen En anderzijds kunnen ook de oecumenischen
aan het denken gezet worden door verschillende
artikelen in het blad van Shalom, waarin ook andere
stemmen aan bod komen dan die van de redactie zelf
en haar geestverwanten. Er wordt in dit blad in ti
geval een poging ondernomen om werkelijk met
elkaar in gesprek te komen. Dat houd ik overeind,
ook wanneer ik teleurgesteld ben dat de redactie in
de eigen uitspraken zo weinig met die andert
stemmen rekening houdt. Bij de eigen argumentatie
blijkt niet dat men echt geluisterd heeft nat'
bijvoorbeeld de gedachten van Paul Warnke, dt
voormalige onderhandelaar van Amerika in Geneve
wiens opmerkingen op mij althans als zeer serieus en
deskundig overkomen en van wie voor alle
duidelijkheid met gezegd kan worden dat hij
gedachten van het IKV onderschrijft.
Ondanks dat zijn er aanknopingspunten voor ge
sprek. Wanneer de redactie van Shalom argumen
teert, waarom zij niet aan de komende demonstratie
in Den Haag zal deelnemen, dan zegt ze naast hec.
wat waarbij ik een vraagteken zet, ook: ..en demoni
sche ideologie (het communisme, T.R.) moet me',
met het gebruik van demonische wapens worden
bestreden" En daarbij zet ik dan een uitroepteken
niet alleen omdat ook ik het communistisch systeem
(het bleek nog weer eens uit het vliegtuigincident
Sachalin) demonisch vind, maar ook en voort
omdat we het inzicht blijken te delen, dat zulk een
systeem alleen op andere wijzen bestreden kan
worden. Men voegt er aan toe (en ook daarmeegai»
akkoord): „maar het demonische karakter ervan
moet wel onderkend worden"
Of dat betekent dat je bij een protestdemonstraW
tegen atoomwapens niet met communisten op é"1
podium moet gaan staan, zoals de redactie stelt,km
dan wat mij betreft een zaak van grondig overtö
worden tussen onze oecumenische er. cvangelika*
vrienden.
Ik wil dan ook niet zeggen, dat beide denkwereld'11
makkelijk in elkaar te schuiven zouden zijn. Maf
wel dat er mogelijkheden zijn om de polarisatie"
doorbreken. Als men bereid is zowel het beroept
de Bijbelse boodschap als de concrete uitwerkW
daarvan met het oog op de persoonlijke en nul'
schappelijke omstandigheden van elkaar te vrap»
en aan elkaar te verantwoorden. Het zou heel w"
betekenen, wanneer zodoende oecumenischen
evangelikalen bij alle verschil elkaar over en vté
zouden (gaan) herkennen in dat wat hen ais volp
lingen van Jezus Christus ten diepste bindt.
T. Rinkel
tei eer
'tei in
tekort
Pooptc
