JO JANSEN
Ik was nooit bang
in die jungle
PIET DE VISSER
PZCI
Weg met de vedettencultus
Weg met de peperdure contracten
Weg met alle luxe
jj terdag
20 AUGUSTUS 1983
PZC/voetbalkrant
33
door Joop van den Bergt
5ij het immense legioen van werklozen in Nederland (inmiddels meer dan 800.000) heeft
zich nu ook Jo Jansen, ex-trainer van de voormalige eredivisieclub NAC uit Breda,
voegd. Voorlopig is de uit Vlissingen afkomstige Jansen door die nieuwe status allerminst
pressief geworden: „Er zit echt geen huilverhaal in", waarschuwt hij bij voorbaat en wat
Ier voegt hij er lachend aan toe: „Ook zo'n periode in je leven moet je intens beleven". Maar
iishem natuurlijk niet gegeven om zo gemakkelijk als een 'wereldtrainer' geruime tijd
ancieel op zijn lauweren te rusten. Dat blijkt uit een terloops door hem verhaalde
ckdote. Het gebeurde tijdens een vriendschappelijke wedstrijd tussen NAC en het Spaanse
1 I iragoza. Omdat scheidsrechter Charles Corver te veel op zijn beloop liet, dreigde de
iendschap heftig te ontaarden in vijandschap. Daarom kwam Jansen enkele malen uit de
j-out om de gemoederen wat te sussen. „Krijg ik later door een rapportje van een
msrechter een boete van 250 gulden", weet Jansen nog als de dag van gisteren en met
[wapenende eerlijkheid: „Voor Happel en Michels stelt dat misschien niks voor, maar voor
is 250 gulden nog altijd een rib uit mijn lijf'.
uitblazen is trouwens wel even nodig
..Want voor mij persoonlijk was de
afgelopen competitie het zwaarste sei
zoen van mijn leven. Onderschat het
niet, heb ik voortdurend geroepen Er
was een bepaalde gemakzucht Komt
het vandaag niet, dan komt het mor
gen wel. dachten de meestem En die
affaire met keeper Ton van Eenen-
naam heeft ook doorgewerkt. Voor
dat conflict was er een flutaanleiding
omdat hij een trainingspakje niet
kreeg, kwam hij een dag later op de
training Voor Quintus van der Meu-
len was het een enorme belasting om
te staan keepen met op de tribune al
die spandoeken, waarop om Van Een-
ennaam geschreeuwd werd. Van der
Meulen heeft ook berewedstrijden ge
keept. Hij heeft punten voor NAC
meegepakt maar dat wordt dan snel
vergeten"
Piet de Visser ilinkst toil bij AZ geen beker uit het verleden meer zien. Maar de eerste nieuwe beker is al weer
binnen, onlangs veroverd in het eigen toernooi van AZ. Met de nieuwe spits David Loggie poseert de nieuwe
Alkmaarse trainer.
(door Joop van den Bergt
Alsof hij zich wil verontschuldigen, zegt Piet de Visser bij het betreden
van zijn kantoor in het AZ-stadion. wijzend op het peperdure
meubilair: „Dat is nog een erfenis van Georg Kessler, een van mijn
voorgangers hier". Hoofdschuddend kijkt hij naar een imposant schrijf
bureau, dat ook bij de president-direkteur van een multinational niet
zou misstaan en naar een rank en ouderwets wandmeubel, dat in menige
antiekzaak ongetwijfeld het duurste stuk uit de collectie zou zijn: „Voor
de inrichting van dit kantoor had Kessler ook een speler kunnen kopen",
lacht de nieuwe trainer van de Alkmaarse profclub.
Nu het er allemaal toch staat, wil
Piet de Visser er, vooruit dan maar,
wel gebruik van maken. Maar een
voud was hem liever geweest.
Vooral nu, met het oog op zijn
ingrijpende aanpak bij de Noord
hollandse club. „Want", zegt De
Visser, „AZ was uitgegroeid tot een
verwende club. Maar bemind bij
het publiek was de club niet. De
spelers gedroegen zich als verwen
de vedetten. Daar moet een eind
aan komen. We moeten terug naar
de eenvoud. Het publiek moet weer
interesse krijgen in de gewone jon
gens van AZ". Vandaar ook Piet de
Vissers aversie tegen het peperdu
re meubilair.
De 48-jarige trainer-coach wil ken
nelijk de bezem er goed doorheen
halen: „Ik denk dat AZ door zijn
eigen schuld in de pers niet altijd
gunstig naar voren kwam voor het
publiek De spelers werden behan
deld als verwende kinderen Ieder
een heeft daar aan meegewerkt.
Maar ik zeg. weg met de vedetten
cultus, weg met de peperdure con
tracten, weg met alle luxe De sfeer
moet veranderen. De vlam moet
weer overslaan naar het publiek
Wie niet met z'n volle hart voor de
toeschouwers wil presteren die
neem ik er niet bij Ik ben wel de
juiste man om daar een eind aan te
maken"
Verademing
Onder de nieuwe aanpak van Piet
de Visser gaan de spelers van AZ
niet gebukt Vorig seizoen gleed de
voormalige topclub af naar de elfde
plaats, maar wat erger was het
team verloor praktisch alle goodwill
bij het Noordhollandse publiek.
Piet de Visser weet ook dat de
spelers een andere koers willen
..Peter Amtz, een jongen, die alles
heeft meegemaakt, zegt: het is een
verademing om in deze sfeer te
leven, te trainen en te spelen" En
De Visser verhaalt verder: „Een
voorbeeld We hebben een tijdje
geleden de bekende vaardag gehad
op zee. Toen hebben we gezegd
laten de spelers nou eens niet weer
de handen ophouden en cadeautjes
in ontvangst nemen. Nee, nu zullen
wij als spelersgroep eens een ca
deau aanbieden aan de mensen die
de vaardag verzorgen, die de boten
beschikbaar stellen En een bloe
metje voor de dames die de hapjes
klaar maken. Het bestuur denkt:
verdomme nu hebben we ook eens
een trainer met een spelersgroep die
wat voor ons doen"
„lk hamer het er bij de spelers in:
niet altijd die klauw ophouden,
niet altijd roepen 'kan ik nog meer
premie krijgen'. Er is hier niks te
krijgen. Eerst presteren en enthou
siast zijn. En wie niet enthousiast
is die wordt van de boot geflikkerd.
Het zal een moeilijke periode wor
den om de mentaliteit om te bui
gen. Ze willen altijd op handen
gedragen worden door het publiek.
Ik zeg tegen ze: draai het om. Wij
spelers moeten het publiek op han
den dragen, want dat publiek be
taalt jouw eten".
Voorspelbaar
Niet alleen de mentaliteit maar ook
het spelbeeld van AZ is bij Piet de
Visser aan een fikse wasbeurt toe
Er moet een dikke streep onder het
verleden worden gezet. Dat enorme
goede voetbal met Peters. Metgod,
Nygaard, Kist. Hovenkamp, noem
ze maar op. is verleden tijd. Dat
tik-tak-spel, dat precies op eikaars
schoen spelen, zodat niemand aan
de bal kwam. dat was geweldig,
maar dat is voorbij Die jongens zijn
weg Hoe gek het ook is. dat prach
tige voetbal voor de insiders trok
het publiek met aan. Een verkla
ring? Het was waarschijnlijk te
voorspelbaar Misschien ook te hau
tain Hef riep zelfs weerstanden op.
Het publiek zag dat het enorm duur
betaalde spelers waren, steeds maar
duurder Dat ligt hier in Noord-
Holland niet in de landsaard Het
zijn hier keiharde werkers. Daarom
heb ik gezegd: ik zet radicaal een
streep onder dat verleden Ik wil
geen bekers uit het verleden meer
op de foto Ik wil een eenvoudige
ploeg met. werkvoetbal, met vecht-
voetbal, gericht op de aanval. Dat is
m'n zwaarste taak om dat er in te
krijger. Dat hebben ze jarenlang
met gespeeld'
De aankopen waar Piet de Visser
al een doorslaggevende stem in had
zijn gericht op dat nieuwe spel.
Piet de Visser daarover: „Martin
Haar als laatste man. omdat hij een
goede lang trap heeft. Bovendien is
hij een eenvoudige, fijne vent. Dat
past ook voor het publiek. Dan op
het middenveld een noeste werker
als Bert van der Poppe, een Zaan-
kanter, die hij MVV liep te voetbal
len. En in de spits hebben we met
David Loggie gezorgd \oor een
man, die een beetje oorlog kan
maken en die er met de kop in kan
gaan".
Geen robotten
Van vandaag op morgen zal de
metamorfose met gerealiseerd kun
nen worden „Voor het allemaal
gestroomlijnd loopt zijn we een jaar
verder Hel duurt wel even voor de
ballen op die koppen komen en
doorgekopt worden. Dat automatis
me van AZ dat moet opportunisme
worden. Dat automatisme, waar zo
lang over gesproken is. was alleen
maar aardig voor de insiders Maar
hoeveel insiders zijn er nou in het
publiek Van de tien misschien één
Maar die negen willen iets zien
gebeuren. Die wallen een bal voor de
pot zien Die willen een bal op de lat
zien afketsen. Die willen een bal
zien doorkoppen Die willen strijd
zien. Die willen geen elf robotten in
het veld zien lopen, want daar is
niks aan te beleven En met de
tegenstander heb ik niks te maken
Ik weet wel, dat er twee ploegen
nodig zijn voor een goede wedstrijd,
maar als de tegenstander niet mee
werkt, moeten we het zelf afdwin
gen".
Min of meer als ccn donderslag bij
heldere hemel kwam de verkassing
van Piel de Visser van Kerkrade
naar Alkmaar. In januari nog lie
ten manager Hans Corver van Ro-
da JC en Piet de Visser zelf weten,
dat deze trainer nog wel twee jaar
in Limburg zou blijven. Maar door
privé-problemen (de vrouw van
Piet de Visser heef! een bloedziek
te) wilde deze cx-Vlissingcr toch
„naar het westen": „Binnen een
week waren alle partijen het eens:
Roda. AZ, trainer Eikenbroek, die
nu naar Kerkrade is, en ik", vertelt
Piet de Visser. En hij voegt er aan
toe: „Drie jaar Roda. Ik heb daar
een heel nieuw elftal in de wei
gebracht. Het was eigenlijk ook
tijd om iets anders te gaan doen".
Voor de bijl
In het van carnaval en andere fees
ten bruisende Limburg is Piet de
Visser er uitstekend in geslaagd
.toch disciplinair te leven" „Als je
als trainer een beetje succes hebt eh
met gedisciplineerd bent dan word
je overal naar toegesleept. Iedereen
trekt aan de trainer. Je moet daar
mee naar toe, er moet daar wat
gedronken worden, er moet daar
wat gefeest worden, je moet overal
opdraven. Als je dan niet sterk in je
schoenen staat, ga je onherroepelijk
voor de byl. Het kan allemaal gezel
lig zijn Je krijgt daar wat en je
drinkt hier wat. Maar als je daaraan
toegeeft, word je gesloopt Ik kan
gelukkig goed weigeren. Zelfs als
mijn beste vriend aandringt Je
moet absoluut op mijn carnavals
avond komen. Ik kan het niet ma
ken. dal mijn vriend Piet de Visser
er niet is', zei hij Maar ik zeg al ga
je op je kop staan, vrijdagavond na
de training ben ik thuis bij m'n
vrouw en m'n hond. Ik verbied hel
mijn spelers om vrijdagavond te
gaan stappen. Dan doe ik het ook
met. Ik moet zaterdagavond ook
fris op die bank zitten Maar jij
speelt toch niet, roepen ze dan. Nee.
ik speel met. maar ik moet wel voor
velen denken en als ik één tel snurk
kan er wat gebeurd zijn"
Afwimpelen
In dat opzicht is Piet de Visser
zeker consequent: „Familie moet ik
dikwijls zo teleurstellen. Dan is er
iets te doen op vrijdag of zaterdag
cn dan moet ik ze afwimpelen,
omdat mijn vak dag cn nacht con
centratie vereist. Aan de andere
kant heb ik het daardoor ook 26
jaar kunnen volhouden als prof-
trainer. Soms spring ik echt wel uit
de band. Ik ben vaak de eerste die
het er uit gopit. We hadden hier een
zeer zware trainingsperiode achter
de rug en bij die vaartocht was ik
de eerste die van de hoge brug in de
zee dook. Maar het moeten maar
bepaalde momenten zijn. Je moet
mentaal sterk zijn. Ik zie veel trai
ners sneuvelen, niet op het trai
nersschap, maar op dit gebied. Je
moet de zaken gescheiden weten te
houden. Bijvoorbeeld wel een bier
tje na de wedstrijd, maar de andere
dagen moet dat klaar zijn. Als je
dat niet kan scheiden, ga je kapot".
Dankzij die levensstijl is de conditie
van Piet de Visser nog altijd uitste
kend t„er zijn niet veel spelers die
me er bij een duurtraining uitlo
pen" i. Maar toch laten de jaren zich
voelen: ,Dit wordt de negende ver
kassing. Sparta, DFC. Telstar. De
Graafschap. NEC, RWDM. Den
Haag, Roda JC en nu AZ waren
achtereenvolgens de clubs. Maar
het wordt toch steeds moeilijker om
te verhuizen. Vroeger vertrok je
spontaan, omdat je altijd verlangde
naar iets nieuws Maar hoe ouder je
wordt, hoe meer je hecht en went. In
Limburg woonden we schitterend,
aan de rand van een bos. Verhuizen
van Brussel naar Den Haag, van
Den Haag naar Kerkrade, van
Kerkrade naar Alkmaar, de meeste
mensen denken dat is niks. Maar
het is erg ingrijpend Je moet vrien
denbanden doorsnijden. Je moet
weer afscheid nemen van een dok
ter met wie je het goed kon vinden"
Valse naam
Maar inmiddels is Piet de Visser al
weer aardig ingeburgerd in Alk
maar. Volslagen vreemd was die
stad natuurlijk niet voor hem Zo'n
dertig jaar geleden was hij er zelfs
nog een keer als voetballer actief
„Ik heb hier destijds nog een proef-
wedstrijd gespeeld Dat was nog
voor de invoering van het. betaalde
voetbal in Nederland. De profclub
Alkmaar was toen een van de clubs
van de walde bond. Kick Smit was
hier trainer en hij zag een belofte
volle voetballer in mij. Onder valse
naam heb ik hier een wedstrijd
meegespeeld Ik was toen 17. 18
Jaar. Salaris kreeg je nog niet eens.
Je kon wat premie verdienen Maar
ik wilde thuis met m'n hand blijven
ophouden. Ik kon geen profvoetbal
ler worden maar wel proftrainer bij
Sparta. Graag had ik nog wat voet
baljaren gemaakt. Ik stond met m'n
zestiende in De Zeeuwen in Vlissin
gen en die club had echt zo'n misse
lijk elftal niet Karei Kaufmann,
toen bondscoach, had me ook op de
korrel Die nam me er bij voor het
Nederlands jeugdelftal Ik denk dat
ik er als voetballer meer uit had
kunnen halen".
Trouwens, in de tijd was Piet dc
Visser ook meester in andere wape
nen. Door zijn studie aan het CIOS
veroverde hij dc zwarte band judo
cn behaalde ook het diploma voor
boksinslrukteur: „Destijds had ik
bij Sparta ook nog een eigen sport
school" Slechts een keer heeft hij
gebruikt gemaakt van die wape
nen: „In de lijd bij Sparta kwamen
er een keer een stuk of wat opge
schoten kerels het veld op om de
training te verstoren. Ballen weg
halen en zo. Iedereen was aan het
roepen, maar ze gingen niet weg.
Toen heb ik van boksen en judo
gebruik gemaakt en in een omme
zien had ik er drie plat op de grond.
De Spartanen stonden sprakeloos
van verbazing omdat er ineens drie
met gestrekte oren in het gras
lagen. Voor de rest heb ik het nooit
gebruikt. Maar boksen en judo zijn
harde sporten. Je moet veel incas
seren en veel discipline hebben. Ik
denk dat die sporten mc wel in
houd hebben gegeven".
Maar bij AZ weet waarschijnlijk nog
niemand van deze kwaliteiten van
De Visser. Hij hangt het ook niet
aan de grote klok Want alles wat
naar vedettendom neigt, wil hij bij
de Alkmaarse c.ub uitbannen.
Zeeland Sport) nog meemaakte en
die later overstapte naar Vlissingen.
„In De Zeeuwen heb ik nog een tijdje
samen gespeeld met Piet de Visser",
zo weet hij nog.
Veel Zeeuwen kunnen niet zeggen,
dat ze nog getraind hebben onder Jo
Jansen want hij werkte in deze pro
vincie maar twee clubs af ('s Heer
Arendskerke en De Meeuwen). Mede
dankzij zijn ervaringen als trainer van
het Jeugdplan Nederland in Zeeland
kwam hij tien jaar geleden als jeugd
trainer bij NAC terecht. „Dan krijg je
later toch een bevestiging als je met
het jeugdelftal van NAC met spelers
die je zelf gevormd hebt tweede wordt
achter Ajax". In feite ontwikkelde Jo
Jansen zich bij NAC als een voortref
felijke 'opbouwtrainer': „Steeds weer
verkochten we spelers en steeds weer
moesten we opnieuw beginnen. Een
aantal jaren geleden had de transfer-
pot van NAC een tekort van 463 000
gulden en toen ik wegging, zat er ruim
500.000 gulden in die pot Ik zeg niet
dat ik dus een miljoen verdiend heb
voor NAC. maar het zegt toch wel
iets"
IJsland
Dat „opbouwwerk" viel ook anderen
op en zo kreeg hij vier jaar geleden
nog een kans: „Door Peter Stephan.
toen manager van Fevenoord. kwam
ik in contakt met Akranes. een club
op IJsland. Ik ging er vier dagen heen
en alles was al voor elkaar Ik had het
ook graag gedaan. Het voetbal op
IJsland wordt nog altijd zwaar onder
schat, maar zelfs het Nederlands elftal
heeft er toch altijd de grootste moeite
mee En met Akranes speel je wel
ieder jaar in de Europacup. Het was
allemaal al geregeld De competitie
loopt er van maart tot oktober Ik kon
in Breda blijven wonen. Mijn kinderen
konden daar dus op school blijven en
konden in de zomer voor een lange
vakantie naar IJsland komen. Het
ging bovendien allemaal met toe
stemming van NAC. Maar toen het
steeds duidelijker werd dat ik inder
daad wegging, stapte ook Hans Dor-
jee op. Daardoor werd ik toch weer
hoofdtrainer bij NAC".
Op dit moment heeft Jo Jansen nog
altijd vage contacten met de voetbal
bonden van Bolivia en Indonesië:
„Het zal me niet verbazen als ik nog
eens in Bolivia terecht kom. Jc zit
natuurlijk met taalproblemen en als
ik het doe, doe ik het puur voor de
centen. Laat maar eens horen, heb ik
gezegd. Maar tol nu toe zijn ze te
weinig doortastend geweest. Met IJs
land was dat makkelijker. Daar kon
ik even vier dagen naar toe om me te
oriënteren. Maar Bolivia ligt niet zo
dicht naast de deur. De werkelijk
heid is dus eigenlijk, dat ik op dit
moment niets definitiefs op het oog
heb".
Voorlopig is het dus nog even goed
toeven voor Jo Jansen in het Papen-
dalse gras, waar hij het ene na het
andere jeugdtalentje voorbij ziet ren
nen („Ze komen overal vandaan, uit
Oss. uit Groningen, uit Limburg
noem maar op Als we die jongetjes bij
elkaar konden houden, als zo'n zomer
kamp een goed vervolg kreeg, zou je
eens zien wat er gaat gebeuren") Dat
Keepersperikelen
Jo Jansen weet ook, dat met zijn
vertrek de alïaire-Van Eenennaam
nog niet is opgelost. Jansen daarover:
„Ton van Eenennaam is dus van Sint
Niklaas bij NAC teruggekomen, maar
nu blijkt al dat er weer geen samen
werking tussen de keepers bij NAC
mogelijk is. Matth van Keile en Van
Eenennaam wisselen geen woord".
Misschien n as hel met de keeperspe
rikelen bij NAC allemaal anders ge
lopen als de Zeeuws-Vlaamse doel
man Wim Vcrpoorte een paar jaar
geleden wel was ingegaan op een
aanbod van NAC. Jansen: „Verpoorte
heeft me pas nog gezegd: 'dat aanbod
afslaan is het stomste geweest wal ik
ooit gedaan heb'. Maar het is niet
anders".
Jo Jansen is er van overtuigd, dat
NAC zich te laat de ernst van de
situatie realiseerde „In het begin van
het seizoen liepen we tegen PS V tegen
een enorme dreun op 8-1. We hadden
nota bene voor rust het beste van het
spel, maar in die periode werden vier
kansen voor PSV wel vier doelpunten
Een bewijs dat we door het vertrek
van Vreijsen en Lokhoff zoveel routine
hadden ingeleverd dat er geen even
wicht meer m het elftal zal. Maar later
in het seizoen ging het weer een
beetje. Zie wel. het loopt wel, zeiden ze
toen bij NAC Maar het liep met
Geels en Dusbaba kwamen er toen
bij. De tijd ontbrak om ze echt in le
passen Als we die twee eerder hadden
gehad, was het wellicht nog anders
afgelopen".
verbazing
In die periode heeft Jansen met zijn
oren staan klapperen van verbazing
over de 'deskundigheid' van spon
sors: „Ik werd uitgenodigd voor een
etentje bij Jamïn, die Ruud Geels had
aangetrokken. En meneer Jansen,
wat hebt u nog meer nodig'?, werd me
gevraagd. Ik zeg uit de grap: ik wil
Pasarella, Socrates, Faleao, Bloehin
en Conti wel. Zeggen zij in ernst:
daar moeten we dan maar eens over
praten. Ongelooflijk".
Ziet hij ook een toekomst in Vlissin
gen, waar de eerste schuchtere, pogin
gen zijn ondernomen om het Zeeuwse
voetbal weer in de lift te krijgen? Jo
Jansen: „Waarom niet. Maar als er
plannen voor profvoetbal in Vlissin
gen bestaan, dan moeten ze het ook
goed doen. Dan moet je je door niets
laten tegenhouden. Ik ben een paar
weken met vakantie in Zeeland ge
weest en dan merk je dat het toch het
gesprek van de dag is. De controverse
Vlissingen-Middelburg is er weer
door opgebloeid. Maar ook door zo'n
controverse moet je dwars doorheen
gaan. Als je echt een profclub wilt,
dan moet je je van geen enkele tegen
werking iets aantrekken. Het ge
vecht is nu al begonnen".
Jo Jansen mag dan soms wel goed
moedigheid uitstralen, voor zo'n prof
club in Zeeland is hij kennelijk wel
bereid harde standpunten in te ne
men De toekomst zal het leren
Jo Jansen vorig seizoen met Ruud
Geels, die NAC ook niet van de degra-
datiezorgen kon verlossen
tgeeft Jo Jansen nog eens even de
genheid om zijn gal te spuwen
sde scheidsrechters in Nederland
ajn nog altijd te veel arbiters die
jt laten beïnvloeden door de naam
seen grote club. In de praktijk is
[soms nog erger dan je al vermoed
l Die grote clubs worden door
(idsrechters vaak duidelijk in be-
trming genomen. Als je me vraagt:
zijn de slechtste scheidsrechters
Nederland?', dan noem ik zonder
glen Jan Keizer en Charles Cor-
Al voor de wedstrijd tegen Zara-
a zag ik, dat Corver er maar voor
fcelft bij was. Wij hadden net een
fclngskamp in Papendal achter de
en waren eigenlijk een beetje
aeid voor die wedstrijd tegen de
Djaarden Omdat Corver het niet
laanvoelde. ontstond er irritatie,
dwong me bijna om drie keer het
in te komen om de zaak te
en. Maar hij was te laf om zelf dat
ortje te schrijven. Dat liet hij
een grensrechter doen. Ach, het
njtmgle. waarin veel met ellebo-
vordt gewerkt", zo weet Jo Jan
na een periode van tien jaar bij
halen: „Medio 1982 kon ik nog een
contract voor drie jaar bij NAC teke
nen. maar ik heb er bewust n jaar van
gemaakt. En ik heb er in geen enkel
opzicht spijt van. Anders waren we dit
jaar in allerlei problemen terecht ge
komen".
Anonimiteit
Jo Jansen beschouwt bovendien zijn
huidige situatie als een nieuwe uitda
ging („ik wil dit met missen, want ook
dit is een ervaring die niemand mij
afneemt"). En hij is wel wat gewend:
„Het is toch een hele strijd geweest
om vanuit de anonimiteit in Zeeland
een naam te veroveren. Het was toen
en het is nu weer een kwestie van
ergens m geloven. Ik maak me met zo
druk Trainers als Cor Brom. Spitz
Kohn, Jan Brouwer en Henk Wullems
hebben in hetzelfde schuitje gezeten",
zo verhaalt Jo Jansen terwijl hij in het
uurlijk heeft hij die oog-om-oog-
J-om-tand-sfeer zelf ook ervaren:
dtnknict dat iemand zich in die
Hjtionder geweer happy voelt".
IfanVmsen ging er al die jaren als
Iniienan NAC ogenschijnlijk toch
nifionderjebukt. Zelden verloor hij
i/n zei/beheersing en vrijwel nooit
cr een spoor van wrevel, woede
Idrift op zijn bebaarde gezicht te
Bijna altijd was er een uilstra-
van gemoedelijkheid. „Ik was.
ail bang in die jungle. Ik liet de
rustig op me af komen", zegt
jerzelfvan. Maar toch heeft hij het
(I misschien niet helemaal goed
(gespeeld. Met zijn imponerende
naar niet alleen daar door
bhij een opvallende persoonlijk-
idindc Nederlandse trainerswe-
ÜDai heeft hij niet volledig uitge-
fcJkhad nadrukkelijker gebruik
ten maken van al die publici-
stoestanden rond de eredivisie",
t hij nu vast.
:weet hij, dat zijn „sociaal gevoel"
schien een beetje al te groot was.
*as er mede de oorzaak van dat
m zijn loopbaan goede kansen
Zo maakte hij twee jaar gele-
Itnet spelers als Vreijsen en Lok-
!in het team een fantastisch sei-
I bij NAC mee („bij de eerste
Op dat moment kreeg hij een
«eding van het al in de degrada-
ne rondzwalkende FC Twente. Jo
n Dat. was inderdaad een ge-
kans. Maar die jongen, die toen
sr by Twente was, hoe heet-ie,
^Groener ja, die zat er nog maar
tn ik vond het vervelend om zo
- op zijn stoel te gaan zitten",
''daad: dat is een „sociale gevoe-
die een trainer in het betaal-
wtbal maar beter als overbodige
ut over boord kan gooien Jan-
.Bovendien kwam NAC op dat
ment ook met een goed voorstel",
jji 'sociaal gevoel dwong hem ook
bij de aanvang van het vorige
niet het onderste uit de kan te
sportcentrum Papendal langs de lijn
zit bij een partijtje voetbal tussen zeer
jeugdige spelertjes. Met andere be
kende trainers, die op dit moment
weinig om handen hebben (zoals bij
voorbeeld George Knobel) leidde Jan
sen de afgelopen weken zomerkam
pen voor talentvolle voetballertjes in
het sportcentrum by Arnhem: „Als
wij in onze tijd gelegenheid hadden
gehad om aan dit soort kampen mee
te doen dan was ik wellicht ook nog
als speler in het profvoetbal actief
geweest", mymert hij in het gras van
Papendal.
Dc nu 45-jarige Jansen «„maar zo oud
voel ik me natuurlijk niet") weet dat
hij meer dan een kwart eeuw geleden
al een kans miste: „Als voetballer zat
je in Zeeland zo tussen 1955 en 1965
volledig in de anonimiteit. Scouts
voor het betaalde voetbal liepen er
niet rond. Toen al wilde ik het altijd
perfect doen. Als speler bij Zeeland
Sport maakte ik daar wel eens op
merkingen over. maar daar be
schouwde men die opmerkingen al
gauw als kankeren. Maar ik probeer
de er alleen maar uit te halen wat er
in zat", vertelt Jo Jansen, die de fusie
tussen EMM en De Zeeuwen (tot
