voor de
COR VAN LEUVEN
VOERT DE REGIE
regio wordt constant beroofd van kader
PZC/weekendkrant
Intern wordt er bij de stichting Ge-
meenschapswerk wel eens gezegd:
"Hulst, Oost Zeeuwsch-Vlaanderen. is
af. Van Leuven: ..Wat ons ontbreekt
is een structureel aandachtspunt voor
de jeugd Jeugdzorg, jeugdhulpverle
ning. Een hele lelijke blinde vlek. die
op één of andere manier maar niet in
de politieke aandacht komt. alhoewel
er jarenlang in de aanbiedingsbrieven
bij de gemeentebegroting is gezegd
dat men met belangstelling uitzag
naar initiatieven. Maar verder is er
eigenlijk niks mee gebeurd. Nou, dat
is nou eigenlijk de énige blinde vlek.
Als die ingevuld zou kunnen worden,
zou je kunnen zeggen Hulst is af
Rekening houdend met de getalsma
tige beperking heb je 't wel ongeveer
in mekaar. Is er een scala aan activi
teiten en voorzieningen, dat de burger
in staat stelt om optimaal te functio
neren Hij kan aan allerlei dingen
deelnemen, hij is in weinig dingen
achtergesteld bij andere gebieden in
Nederland Maar dal moet je wel
bewaken. Dat zijn geen dingen die uit
zichzelf voortdobberen. Dat vind ik
een belangrijke taak. En antennes
openhouden voor nieuwe ontwikke
lingen, zowel hier als elders, in de
regio en in de kernen. Proberen om
die signalen te vertalen m ideeën.
Ingaan op hulpvragen Er wordt
vaak gedacht: hel kost altijd geld
Maar er zijn legio dingen te doen die
géén geld kosten. De kleine dingen
waar de overheid in héél Nederland op
één of andere manier geen belangstel
ling voor heeft. En die voor de burger
zo verschrikkelijk belangrijk zijn. Het
bankje, het bankje Met dat warme
weer zie je mensen tuinstoelen, stoe
len uit huis neerzetten op bepaalde
plekjes. Er is geen enkele siedebouw-
kundige of planoloog die dat kan
berekenen. Daarvoor heeft maar één
groep in onze samenleving enig ge
voel: onze ruimtelijke vormers, beeld
houwers en dergelijke. Waarom gaan
mensen precies daar zitten? Dat heeft
te maken met beschutting, met legio
factoren. En als de overheid zegt: we
gaan een bankje zetten, dan doen ze
dat op de tekentafel. In Graauw staan
de mensen, als het even mooi weer is.
bij het damgat op de weg naar Kruis
polder Daar zou ik dat bankje willen
hebben. De gemeente wil wat doen.
trekt geld uit voor zo'n bankje en zet
het verderop, bij een huis ln de bocht
van de weg Daar zit dus niemand op.
Het zijn kleine dingen. In Sint-Jan
steen werd er iets gezegd over een
paar meter ontbrekend trottoir, waar
door moeders met kinderwagens de
rijweg op moesten Kleine dingen
Zoals een brandend lampje op een
verkeersgevaarlijk punt"
„We hebben langzamerhand toch er
varing genoeg? We hebben een gigan
tische inspraakprocedure over het
structuurplan gehouden. Maanden
lang heeft dat geduurd. Honderdzo-
veel vergaderingen. En kijk je dan de
resultaten na, in drie boeken vastge
legd, dan kom je werkelijk niks
verontrustends tegen. Niks gewel
digs Niks zwembad op de Heikant;
niks sporthal in Nieuw-Namen. Alle
maal kleine dingen. Mensen vragen
met om gigantische dingen. En dan is
het tóch wel frappant dat er op het
zelfde moment 500.000 gulden wordt
uitgetrokken voor een parkeerterrein
voor tien vrachtwagens en wat parti
culiere auto's van de chauffeurs. Te-
ruggeteld per inwoner is dat nogal
wat En in dezelfde tijd horen commis
sies, die op de dorpen wat leven in de
brouwerij proberen te houden met
wielrennerij, vakantiewerk, dat het
gratis beschikbaar stellen van drang
hekken maar afgelopen moet wezen.
Je hoort op zo'n hoorzitting de meest
merkwaardige geluiden''
..Een brief van een secretaris van een
vereniging, waar ze dan driekwart
jaar niks op gehoord hebben. Een
subsidie-afrekening die maar op zich
laat wachten Dingen die erg onaan
genaam overkomen omdat het om
mensen gaat die zélf vaak erg actief
zijn. Die belangeloos, dag en nacht en
in de weekends klaar staan om met
een groep kinderen te gaan sporten of
wat dan ook te gaan doen. Het is de
aandacht voor het kleine. Ik denk dat
de burgerij het beu is om altijd weer
geconfronteerd te worden met groot
schalige oplossingen voor kleinschali
ge problemen. De mensen zijn met
veeleisend. Wat vragen ze nou? Ze
vragen of ze op een simpele manier
een hok achter hun huis mogen zetten
om wat te kunnen rommelen. En ze
vragen een tuintje om in te spitten. En
ze vragen om ergens een kettinkje
neer te hangen, zodat de schoolkinde
ren niet de weg opstormen. Of of het
zwembad alsjeblieft een uurtje langer
open mag als de mussen dood van het
dak vallen. Ze vragen om begrip en
belangstelling. De burgerij heeft véél
meer verantwoordelijkheid dan de
overheid veronderstelt. De overheid
staat nogal wantrouwig ten opzichte
van alles wat de burgerij wil en doet.
Dat is de ene kant van de zaak. De
andere is. dat de overheid hoe langer
hoe meer éigen belangen heeft ge-
creeerd In plaats van dingen moge
lijk te maken, voorwaarden schep
pend bezig te zijn, is die overheid zélf
dingen gaan doen. Zélf een zwembad
in exploitatie nemen, zelf plantsoe
nendiensten in het leven roepen. Als
een burgemeester vijftien jaar geleden
op een amendement of een bnef van
een raadslid zei: 'Dit Is niet in het
belang van de gemeente', dan bedoel
de hij de gemeenschèp Als een be
stuurder zoiets nü zegt, dan bedoelt-ie
de gemeente als instituut. Dat is een
belangrijk verschil".
Cor van Leuven, directeur van ae stichting uemeenscnap'swerk in Hulst: „Is dat goed? Dan is dat goed
Paul Kuypers, directeur van het Provinciaal Opbouworgaan Noord-Brabant en
afkomstig uit Kloosterzande. gaf hem de beslissende duw. „Dat volk zal jou liggen",
zei hij tegen Cor van Leuven, die na 'een heel raar beroepsverleden' (wis- en natuurkunde,
fysisch laboratorium van Philips, militaire dienst bij de luchtmacht, wéér Philips, één
jaar vormingsleider en zes jaar directeur van het vormingswerk) opbouwwerker in het
Land van Hulst wilde worden.
zo'n drie ton per jaar en wordt
betaald door de gemeente Hulst, die
de helft terugkrijgt van het rijk.
De stichting houdt zich we volgen
een schemaatje, dat Van Leuven op
papier heeft gezet bezig met ener
zijds sociale planning, maatschap
pelijk overleg en advisering (samen
te vatten als 'organisatie van de
samenleving') en anderzijds met op
bouwwerk en dienstverlening ('ont
plooiing van de samenleving met
Vijftien jaar geleden begon hij ('ik
had nog geen typemachine') als eer
ste en enige beroepskracht van de
nieuwe Stichting Gemeenschaps-
werk. In december passeert de in
stelling de enige in Zeeuwsch-
Vlaanderen het derde lustrum,
„Er is reden voor om dat te vieren,
maar ik denk niet dat we het doen.
Concreet is er eigenlijk nog hele
maal niks over gezegd en ik weet
zelfs niet of iedereen in ons bestuur
zorg, Vereniging Volwasseneneduca
tie 'inclusief alfabetiseringsproject),
welzijnsplanning: sectoraal overleg,
zorg en educatie
zich realiseert dat we vijftien jaar name gericht op particulier initia-
bestaan We willen wèl een terugblik tief i.
maken op de afgelopen periode en,
zonder nu in details te treden, na
gaan wat de effecten zijn van vijftien
jaar Gemeenschapswerk en of je dat
in zo'n samenleving kunt merken".
De stichting, gevestigd in een monu
mentaal pand aan de Steenstraat,
telt drie full-time medewerkers en
twee part-timers. In het gebouw zijn
ook de Stichting Woonwagenwerk
Zeeuwsch-Vlaanderen (twee perso
neelsleden. waarvan één op deeltijd
basis) en het baanlozenproject, dat
wordt gedreven door twee full-ti
mers) gevestigd. Het Gemeen
schapswerk heeft een budget van
Onder het hoofdstuk 'participatie'
valt de bemoeienis van het Hulster
Gemeenschapswerk met de dorpsra
den van Nieuw-Namen, Graauw en
Clinge 'inclusief het dorpsplan),
Wijkbelangen Moerschans in Hulst
en de inspraakgroep Heikant, de
inspraakprocedures rond de plan
nen Heikant. Tragel Steen. Binnen
stad en de Nota Bewoningspatroon.
De instelling is betrokken bij advies
commissies voor sport- en jeug
draad, culturele raad. overleg peu
terspeelzalen, overleg centrale ac
commodatie, instellingenberaad
Initiatieven, die vanuit de Steen
straat werden opgezet. Consultatie
bureau voor Ouders, lokale omroep
en handvest voor vrijwilligerswerk.
Het Gemeenschapswerk onder
steunt: EVA. Vrouwenraad, kinder
boerderij zwakzinnigemntemaat
'De Sterre' in Clinge. jeugd jonge
ren i.o., Mensen zonder werk, een
fletscrossclub. De dienstverlening
omvat statuten, organisatie-opzet
en beleidsvragen
In een eerder stadium (Van Leuven.
..We hebben hier geen prijzenkast,
als er laureaten moeten worden uit
gereikt gaan die naar de mensen die
het doen Tsja dat is misschien
onze zwakke kant") hielp de stich
ting mede initiatieven als het
Zeeuws Instituut voor Kunstzinnige
Vorming, 'Uit', VJV, moedermavo,
multi-functioneel centrum 'Den Dul-
laert', acitviteitencentrum 't Hou
tenkwartier, het openbaar onder
wijs, het woonwagenwerk, de peu
terspeelzaal Hulst en een actiegroep
voor behoud van het Sint-Liduina-
ziekenhuis van de grond. Alle verga
deringen en bestuursvergaderingen
zijn openbaar.
„Het siert een instelling voor s;
levingsopbouw niet indien zij te na
drukkelijk haar inbreng en. wellicht,
verdienste in het maatschappelijk
gebeuren etaleert", schreef Van Leu
ven in maart 1979 in een overzichtje
van tien jaar activiteiten van het
Gemeenschapswerk. „Immers, in
een groot aantal gevallen is het werk
van dc samenlevingsopbouw, bij ons
dus van het Gemeenschapswerk,
aan te duiden met begrippen als:
bevorderen, begeleiden, ondersteu
nen, adviseren en helpen. Het gaat
om de mensen voor wie wij wat
hebben willen en soms ook hebben
kunnen doen Als er pluimen moe
ten worden uitgereikt, dan moeten
ze daar terecht komen. De grens van
het aanduiden van een inbreng i
activiteiten en ontwikkelingen en
het pronken met andermans veren is
gemakkelijk overschreden. Jaarver
slagen geven hiervan soms irritante
voorbeelden. Een wat terughouden
de houding staat vaak op gespannen
voet met behoeften om duidelijk te
maken wat de functie en invloed van
het functioneren van het Gemeen
schapswerk in en op de samenleving
heeft".
ERDAG 30 JULI 1983
Ik had er vier jaar mijn nek voor uil
moeten steken en al die rotzooi over
mijn lijf moeten laten gaan. Dat had
maar beloond moeten worden. Dat
was echt zo'n beetje de stemming. Der
Mohr hat seine Schuldigkeit getan.
der Mohr kann gehenDe insiders,
de professionals uit het werk en het
gemeentebestuur, die kenden de aard
van het beestje wel. Maar voor de man
in de straat leefde dat gewoon niet
We zijn toen wat extra gaan werken
om dat beeld wat op te rekken. Dus
niet ons wérk. maar het bééld dat de
mensen van die stichting hadde. We
zijn daarbij goed geholpen door de
regionale pers, dat mag best eens
worden gezegd na vijftien jaar. Al
blijft het altijd merkwaardig dat er
tóch nog mensen zijn die de aard van
het beestje niet kennen. Maar ik denk,
dat dat voor een aantal dingen geldt.
Niemand weet hoe de bijstandswet
werkt".
varkens
„Het belangrijkste dat het Gemeen
schapswerk heeft moeten doen is een
diepe in-activiteit en passiviteit in
deze regio doorbreken. Deze regio is
geteisterd door een enorme Bram
drain. Nog, maar in mindere mate. De
besten worden afgeroomd, die gaan
elders studeren en moeten dan elders
werk vinden, omdat hier geen gepast
werk voorhanden is. Dat betekent dat
een samenleving constant beroofd
wordt van haar potentiële kader
Daar komt dan wel ander kader voor
terug (denk bijvoorbeeld aan de enor
me vlucht die de dienstverlening via
de banken hier heeft gekregen) maar
dat zijn toch meestal mensen van
elders, waarvan een aantal wèl gaat
participeren in die regionale of lokale
samenleving en een aantal dat niet
doet. Die komen hier om hun boter
ham te verdienen, hun vak uit te
oefenen en daar blijft het dan een
beetje bij. Ze kunnen wel belangrijke
maatschappelijke taken op hun
schouders nemen en dat gebeurt
ook, met succes maar je mag dat
niet van gelijke aard achten als het
eigen kader. Een gemeenschap moet
de mogelijkheid hebben om haar ei
gen kader te vormen. Dat is verschrik
kelijk belangrijk. Voor deze stichting
tot stand kwam was het duidelijk dat
er iets moest gebeuren. Daar waren
destijds CRM, de Stichting Zeeland
en het provinciebestuur het over een.
Dat ging zo niet meer. Bovendien
concentreerde het bestaande kader
zich om allerlei redenen in Hulst. Niet
in de gemeenten daar omheen, ik
spreek dan van vóór de herindeling
Dat kader het bedrijfsmatige ka
der, niet het maatschappelijke was
echt onevenredig groot in verhouding
tot de bevolking. Je zou wat dat
betreft kunnen zeggen: een kind met
een waterhoofd, zeker kijkend naar de
gemeente Hulst. Het is een gevaarlij
ke vergelijking, ik realiseer me dat
best, maar als je teveel varkens bij
elkaar zet, dan gaan ze elkaar bijten,
dan bijten ze elkaar de staart af. Dat
speelt met mensen óók. Een groep
kan te groot worden. Dan kan hij niet
pk«
Ve vergadertafel in zijn opvallend smaakvolle kantoor
"(eigentijdse kunst aan de muur, veel planten, verant-
lorde verlichting) is bezaaid met papier. Brieven, stencils,
la's. De oogst van een opgeruimd bureau. Een luxe,
kraan Cor van Leuven alleen in de vakantieperiode
ikomt.
'eet je wat ik laatst heb gelezen
TJjcter Gamble, één van de groot-
^chemiegiganten en wasmiddelen-
pikanten van Amerika, neemt noti-
[ad, die langer uitvallen dan een
etje van A4-formaat niet meer in
"pandeling. Nee, ook de directie.
eri;lopen. Moetje hier eens kijken. Je
fdt geacht om dat allemaal te
Alles moet schriftelijk. Je kunt
-Hi afspraken meer maken. Dat
agreement werkt niet
>r Van commissies moeten versla-
komen. Dat moeten lónge versla-
n, (zijn, want iedereen wil teruglezen
i hij nou precies heeft gezegd. Dat
aniét hij kunnen gebruiken als hij
meldt aangevallen. Binnen dat kli-
oobt kun je natuurlijk niet meer
atief denken over andere dingen.
iedereen, ambtenaren, bestuur-
mensen in commissies, constant
4jg is om zich tegen elkaar te wape-
he^, dan blijft er gewoon geen tijd
over om nog een keer onbevan-
rond te kijken en te constateren:
1, wat ligt die stoep er slecht bij.
j ofc de maatschappelijke organisa-
igej maken zich daar schuldig aan
enjr. Twintig jaar terug kenden we
i9-{ interparochiële charitatieve cen-
•ah Voor het Land van Hulst ivas dat
4ee man. Gezinszorg, maatschappe-
i werk en nog wat. Maar toen
R'den mensen nog gewoon tegen
tar zeggen: ik ben daar en daar
peest en daar moeten we wat aan
in. Ja, daar moet iemand naórtóé.
werd dan even geregeld. Dat
jtion zijn we natuurlijk voorbij. Nu
delet daarover gerapporteerd wor-
ta.li. En die rapportage moet uiter-
lerïd eerst in het team komen. Die
loriet dan gebundeld worden en komt
ingewikkelde wegen weer terug,
lien we met elkaar in gesprek blij-
i, dan moeten we elkaar weer een
®ïtje gaan vertrouwen. O, is dat
ïd? Dat is dan goed"
'Ver zijn werk: „Die functie-inhoud
ji je tóch niet overbrengen. Dan is
É|j meer gelegen aan zo'n opmerking
Paul Kuypers: 'het volk zal jou
ie-ben'. Dat is voor mij dan veel
,etlangrijker dan een heel preciese
>e'ikomschrijving, die in de praktijk
ïh niet blijkt te kloppen of die naar
tejeigen Inzicht, aard en mogelijkhe-
3n aangepakt gaat worden,
zeg niet dat ik dat tèchnisch niet
kunnen, daar maak ik me weinig
-Tgen om. Maar ik zie me bijvoor-
'pld niet in Friesland functioneren.
dat is misschien erg onrechtvaar
voor de Friezen, want ik ken ze
et. Maar ik zou er niet naar sollicite-
fc n Je blijft toch ergens ik althans
een sociaal dier en wil toch in een
erjigeving werken ivaar je ook een
'jtytje affiniteit hebt met de mensen".
'"'en dullaert
lisschien kijken ze wel een beetje
aan tegen zo'n stichting Toen
i begonnen riepen we een beeld op
,it niet helemaal correspondeert met
werkelijkheid. Het eerste dat op
•fel kwam was de bouw van een
""gemeen centrum voor de huisves-
n- ig van allerlei activiteiten. Wat dan
etter 'Den Dullaert' geworden is. En
en we daarmee bezig waren kwa
leen we meteen in contact met het
u" .echtspersonlijkheid Bezittend Li
taam Ontwikkeling Oost Zeeuwsch-
's .aanderen Oost'. Die hadden een
ilturele commissie, die bezig was om
kijken hoe het zat met al die
irpshuizen. Er waren wat parochie-
d hisjes, maar dat was allemaal erg
j irdeeid. Langs die kanalen kregen
n e betrekkelijk snel te maken met de
j. roblematiek van alle gemeenschaps-
■e intra, het bouwen van 'Den Dullaert'
e i alle politieke verwikkelingen daar
(nheen. Want dat lag niet zo eenvou-
Ig. Het is een keer van de raadsagen-
a gehaald. Er dreigde slaande ruzie
i ontstaan. Na de herindeling ging
t om de gemeenschapscentra Som-
waren van de parochies, sommi-
waren van de gemeenten, sommige
aren in een zeer onderkomen staat
•ie zijn allemaal naar de gemeente of
^ar een stichtingsbestuur toege-
Ban. We hebben toen die stichtings-
Bsturen tot stand proberen te bren-
"n. De mensen kwamen ons zelden
mnders tegen dan sprekend over ac-
bmmodaties. En toen dus die eerste
olf van activiteiten voorbij was
laar er gebeurden natuurlijk ook
jen al andere dingen kwam een
eetje de vraag van: zo.... Het hele
and van Hulst staat vol met gemeen-
thapscentra, er is de nog steeds
-uccesvolle formule van 'Den D.ul-
^ert': nou ben ik klaar. Het grappige.
;r illustratie. Op een gegeven mo
ment werd er een directeur gevraagd
oor 'Den Dullaert'. Toen die nieuwe
ertichting operationeel was. ben ik er
Is adviseur bij gebleven en ik zat ook
3 de sollicitatiecommissie. Op een
wfegeven moment kom ik ergens bin-
len en dat waren nota bene fervente
égenstanders van dat sociaal-cultu-
eel centrum. Maar dat ze mij niet
lenoemd hadden tot directeurdat
londen ze wel zó schandalig. Maar ik
Eg: god, maar ik heb helemaal niet
jesolliciteerd. Ik zou zelfs niet willen
jolliciteren. Dat vonden ze flauwekul.
meer als groep existeren en valt uit
een in meerdere groepen. Dat was hier
gewoon.
In die situatie moest het Gemeen
schapswerk proberen om die maat
schappelijke ontwikkeling weer een
beetje op gang te krijgen, proberen
om nieuw kader te helpen vormen
door mee te werken aan nieuwe initia
tieven. En het voorzieningenniveau
op te vijzelen, want dat was ook nogal
achtergebleven Een gemeenschaps
centrum. een VJV. een Uit-werkgroep
of een Zeeuws Instituut voor Kunst
zinnige Vorming. Daar ziin we_hier
allemaal mee begonnen, dat was toen
allemaal nieuw. Dat zijn nu zulke
ingeburgerde dingen, dat je je later
met meer realiseert dat dat door
mensen in elkaar is getimmerd. Een
groot aantal dingen is echt aan déze
tafel tot stand gekomen. En het bij-
produkt is de enorme kadervormende
functie. Mensen wéten hoe de zaken in
elkaar getimmerd kunnen worden,
opgezet kunnen worden en welke pro
cessen daarmee op gang gebracht
moeten worden. Tegen die achter
grond gezien, denk ik dat er wezenlijk
wat veranderd is. Is dat dan aardig of
minder aardig' Nou. dan moet ik een
begrip gebruiken uit de sociale peda
gogiek. internaliseren. Het laatste
stadium van een kenproces. als iets
wordt opgenomen in de. persoonlijk
heidsstructuur. En dan zul je nooit
meer weten wie het gezegd heeft. Je
kunt beïnvloed worden door een
woord, door een gezegde, door een
indringend betoog. Dat heb je eerst
via reflectie aan ie eigen ideeén-appa-
raat getoetst en op een gegeven mo
ment is dat in je opgenomen. En als je
dan vijf jaar later datzelfde tegen
komt, zeg je: hè, dat is precies wat ik
dacht. Een aantal ideeën en benade
ringswijzen. dat van hieruit is ontwik
keld een democratische houding,
zicht op de samenleving is bij een
aantal mensen geïnternaliseerd. 'Den
Dullaert' is zó voor de hand liggend
Als je vraagt: had het anders gekund
dan zeggen ze: kom nou... Hóé had dat
anders gemoeten? En je hoort wild
vreemden betogen dat het voor de
hand liggend is. dat het zo is".
regiefunctie
„De toekomst heeft te maken met de
intentie waarmee het begonnen is.
Als ik zeg: je moest proberen die
impasse te doorbreken, nieuw elan in
die samenleving te brengen, dan is
het eerste waar je naar gaat kijken de
grote maaschappelijke organisatie,
die je voor zo'n regio van belang
vindt, waarvan je denkt dat die het
beste zou kunnen werken. Die organi
satie moet bewaard blijven. En ver
der is er de behoefte aan nieuwe
voorzieningen en activiteiten. Ik
denk aan de alfabetiseringsprojec
ten. meer aandacht besteden aan bui
tenlanders. die in onze samenleving
wonen. Je moet toch een beetje in de
gaten houden dat die zaken zo wor
den ingekaderd, dat ze blijven passen
in die maatschappelijke organisatie.
'n Beetje een regiefunctie".
„Na verloop van tijd heb je kans, dat
de zaak gaat verbrokkelen. En dan
hou je een onontwarbare knoop van
voorzieningen over waar niemand wat
van weet. We kijken nu met een
werkgroep naar de mogelijkheden om
tot een lokale omroep te komen. Infor
matieoverdracht vla de kabel. Op die
manier proberen we de maatschappe
lijke ontwikkeling op de voet te vol-
Multi-functioneel centrum 'Den Dullaertpolitieke verwikkelingen.
gen, nieuwe behoeften te signaleren,
suggesties uit te dragen, er wat aan te
doen. Soms lukt dat, soms lukt dat
niet En tijdlang hebben we erg veel
werk gemaakt van de noord-zuidva-
rianten. Het oost-westdenken in
Zeeuwsch-Vlaanderen, dat alleen
staatsrechtelijke redenen heeft, sluit
niet aan bij de werkelijkheid. In de
noord-zuidvarianten zitten geweldige
kansen. Je ziet ze een beetje gereali
seerd worden in de ziekenzorg. Maar
dat is nog maai- een partikeltje. Er zijn
schitterende mogelijkheden in allerlei
noord-zuidvarianten. Dan loop je aan
tegen allerlei bestuurlijke problemen.
Daar hebben we een tijdlang royaal
aandacht aan besteed. Momenteel
staat het een beetje op een laag pitje,
maar ik denk dat het onderwerp in
zijn volle omvang binnenkort terug
komt. Allerlei elementen van de
maatschappelijke organisatie in Zee
land vallen weg. Ik denk aan de
ongehoorde en ongelooflijke teloor
gang van de Stichting Cultuursprei
ding Zeeland, het Zeeuws Instituut
Kunstzinnige Vorming, dat in al zijn
voegen kraakt De alternatieven, die
daarvoor terugkomen, voldoen niet of
nog met... Het is nog afwachten hoe
dat loopt. En ik voorzie dat we aan
deze kant van de Schelde al is het
alleen om lijfsbehoud op korte
termijn nog eens naar onze Zuiderbu
ren moeten gaan om te kijken wat we
samen kunnen doen. Daar zitten nog
al wat mogelijkheden, als je ziet dat
we steden als Smt-Niklaas en Antwer
pen achter de deur hebben liggen.
Wat dat betreft hebben wij ook wel
van die golfbewegingen. Maar de toe
komst zal zijn het bewaken van die
maatschappelijke organisatie, zoals
ze is. Omdat wij denken dat dat wel
deugt".
TT* 1
