dokter hoeven blijft in
tour 'heer in 't verkeer'
COR VOS EN
FRANS HOEVEN
jacolies van gastel
een paar apart
PZC/ weekendkrant 19
curacao in
plaats van
nationale
titelstrijd
meerkamp
t "MINSTENS NOG TWEE
JAAR HARD WERKEN
OM DE TOP TE HALEN"
m
Lammertink heet. ,.Niet een tegenval
ler qua inspanning", neen, dat is het
niet. Het gaat om de mentaliteit van
het wereldje. „Soms", zegt Frans Hoe
ven, „heb ik het gevoel dat ik in de
jungle terecht ben gekomen. Het is
precies tegengesteld aan wat ik in
mijn beroep doe. Daar kan ik erg
moeilijk aan wennen. Als arts ben je
voorzichtig in je benadering tot de
mensen, maar waar ik nu tussenzit...
Dat is pats, en boem, en ellebogen
werk. In ons vak kennen we dat met,
primair reageren".
Nu dus iets naders over „het wereld
je", de leefgemeenschap van Cor Vos.
Hij bedient dagelijks elf kranten
waaronder een uit Belgié, hij werkt
voor een Nederlands wielerweekblad
en hij kreeg opdrachten van eten En
gels en een Amerikaans magazine.
Wie dat bereikt in het wereldje heeft
er hard voor gewerkt. Cor Vos deed er
ruim tien jaar over.
Zijn start maakte hij met een Rus
sisch cameraatje van 190 gulden en
het verkopen van wielerfoto's voor
twee gulden vijftig. Nu bezit hij
apparatuur met een totale waarde
van rond de 100.000 gulden: hij kocht
voor 10.000 gulden een motor en voor
35.000 gulden een tweedehands cam
per die verbouwd werd tot donkere
kamer waarmee zijn assistent dage
lijks tot zowat op de eindstreep van
een Tour-etappe rijdt. Tussen toen en
nu ligt een tijd van hard bikkelen.
Cor Vos: „In een Tour soms drie keer
heen-en-weer om thuis te ontwikke
len, af te drukken en te bezorgen bij
de kranten. Later ging ik foto's seinen
via improvisaties aan de telefoon: kop
eraf schroeven, draadjes verbinden en
hupsakee. Heisa in zowat elk hotel
want ik blokkeerde dp lijnen. In Brus
sel eens drie uur. In Clermont-Fer
rand seinde ik ooit vanaf de bril van
de wc want dat was de enige plaats
waar ik vlakbij de telefoon mijn zen
der kwijt kon"
Zo ongeveer zijn ze allemaal groot
geworden in het wereldje. „Dat heeft
niemand gekund", zegt Cor Vos,
„door altijd alleen maar heel correct
te blijven. In dit werk is het een
kwestie van geven en van nemen en
daarbij moet je iets meer nemen dan
je geeft. Laat ik het zó zeggen: netjes
onbeschoft zijn. Doe je dat niet, dan
kun je net zo goed thuis blijven".
Huisarts Frans Hoeven stuurt de motor. Bert Oosterbosch is 'figurant' voor fotograaf Cor Vos.
Met die mentaliteit ligt Frans Hoe
ven overhoop. Afgezien nog van wat
zijn oren horen aan krachttermen en
vloeken van renners en ploegleiders.
„Dat is niet mis wat die er soms
uitgooien". Een voorbeeld van wat
hem stoort in de gedragscode: het
moment waarop Jan Raas uit de Tour
stapte. Frans Hoeven: „Voor die foto
liep Cor Vos een vrouw en een kind
omver. Dat vond ik vreselijk". Cor
Vos over dat voorval: „Vier uur lang
loerde ik erop, want het zat erin dat
hij zou afstappen. Toen hij dat deed,
dook ie binnen drie seconden in een
ploegleiderswagen. Dan heb je als
fotograaf geen keus. Dan moet je er
dwars doorheen".
Frans Hoeven verschilt hartgrondig
met hen van mening en toen de
irritatie deze week te groot werd is
daar uitvoerig over gesproken. „Als je
in dat wereldje niet brutaal bent, kom
je blijkbaar met aan je trekken, maar
ik vind dat je de correctheid in acht
moet blijven nemen. Een keertje door
drukken kan me niet schelen, maar ik
wil wél heer blijven".
Reactie van Cor Vos: „Heer blijven,
dat kan, maar dan wel na de 24e juli.
We zitten in de Tour de France en dat
is geen stropdassenkoers. Bovendien,
je kunt toch wel heer blijven. Ik zeg
heel wat mensen goede dag, ik geef er
tientallen een hand en ik zwaai veel,
vooral als het mooie dames zijn. En
iemand omver lopen doe ik meestal
vriendelijk, met een knipoog".
Ander voorbeeld: de momenten waar
op Cor Vos het sein geeft om het
peloton voorbij te rijden. Frans Hoe
ven: „Daar begin ik niet zomaar aan.
Stel je voor dat er wat renners vallen
juist als ik er met die motor aankom.
Dat zou ongelukken kunnen geven
waarvoor ik de verantwoordelijkheid
niet wens te dragen. Als je dat soort
situaties toestaat, weet je je eigen
plaats niet".
Cor Vos over dat standpunt: „Hij is te
netjes. Een prima man. maar te
peter heerkens
onverantwoorde risico's tc nemen: ik
wil gewoon zo snel mogelijk zijn
waar ik moet zijn. Ik heb nu al een
paar valpartijen gemist omdat hij in
zijn beleefdheid wat Fransen liet
voorgaan. Dat kan natuurlijk niet
blijven duren. Want een fotograaf is
een rampofiel. Waar het rinkelt hoort
ie te knippen".
Het ziet er echter niet naar uit dat Cor
Vos en Frans Hoeven ooit op dezelfde
golflengte komen. Alleen al over het
gebruik van de claxon verschillen ze
hemelsbreed van mening. „Ik heb aan
moeten wijzen waar dat ding zit",
roept Vos wat theatraal. Frans Hoe
ven blijkt een hekel te hebben aan
toeteren „Ik ben met gewend om een
claxon vaak te gebruiken. Ik vind het
niet zo'n charmante manier van deel
nemen aan het verkeer om iemand
met een hoop kabaal aan de kant te
jagen".
netjes. Hij zou het liefst eerst aan de
renners en het publiek vragen of ze er
bezwaar tegen hebben dat we passé- Qfldcr VCfkëëf
ren en dat kan natuurlijk niet. Ik
neem hem dat overigens niet kwalijk
hoor. Ik besef ook wel dat er qua
mentaliteit een groot verschil be
staat tussen een huisarts en een za
kenman zoals ik. Ach, en er zit na
tuurlijk ook een hoop onwenning-
heid in het koersen bij. Ik denk dat
als we een paar dagen verder zijn hij
er wel gedurfder tegenaan gaat. En
waarom ook niet? Ik vraag niet om
Cor Vos zucht. „Hij is zelf erg char
mant, maar in een Tour kom je daar
niet ver mee. Bovendien: we zitten
hier in een heel ander soort verkeer.
Dat kun je niet vergelijken. Alle gewo
ne normen moet je opzij zetten, wat
met wil zeggen datje meteen de grote
boef moet uithangen. Ik ga heus niet
over lijken. Hooguit over bijna-lij-
ken" Eén ding weet Frans Hoeven
zeker: „Een wielersupporter zal ik
nooit worden".
Dat ligt niet alleen aan Cor Vos en de
zijnen. De dokter is namelijk ook
ernstig geschrokken van de aanslag
die er op de rennerslichamen wordt
gepleegd. En dan heeft hij nog niet
eens een stevige bergetappe gevolgd.
„Als ik zie", zegt hij, „hoe ze soms
totaal uitgeput tegen een hek hangen
of op de motorkap van een ploeglei
derswagen liggen dan kan ik als arts
niets anders vaststellen dan dit abso
luut onverantwoord is. Zou er in een
bedrijf zo'n zware eisen aan werkne
mers gesteld worden dan rukte de
arbeidsinspectie uit en stonden de
kranten bol over de schandelijkheid
van die situatie".
Het is hem dus heel wat duidelijker
geworden dat hij wel eens berichten
leest over dopinggebruik. „Ik kan me
voorstellen dat als je onder deze
omstandigheden moet werken, je in
gaat op de suggestie van iemand die
zegt dat hij wat voor je heeft waar
mee het makkelijker gaat". Om er
wat meer van te weten, dronk hij
deze week een keertje stiekem van
een rennersbidon. Een klein slokje
maar. „Ik dacht: ik probeer het eens.
Maar er zat gewoon water in". Voor
taan zal hij beter opletten want ze
vertelden hem intussen dat het om
„de kleine bidon" gaat.
het een soort vakantie is. Ik wil
natuurlijk wel zo goed mogelijk pres
teren als ik daar toch ben. Ik ben
gekozen voor die ploeg en ik wil me
ook een beetje waar maken", heeft
Jacolies zich voorgenomen.
De 17-jarige Zeeuwse atlete heeft tot
nu toe een opzienbarend seizoen
achter de mg, waarin ze bijna al haar
persoonlijke records heeft verbeterd.
De overgang naar de A-meisjes (de
oudste jeugd) betekende voor Jaco
lies van Gastel dat ze van de vijf-
frits bakker
kamp moest omschakelen naar een
zevenkamp. Vorige maand, tijdens
een interland met Engeland en Ca
nada, sloot ze die zevenkamp af met
een uitstekende vijfde plaats in een
sterk veld.
combineren
Toen bleek ook dat Jacolies van
Gastel niet meer zo ver verwijderd
is van de limiet voor de Europese
kampioenschappen. Daarvoor heeft
ze zich overigens niet kunnen plaat
sen, maar voor de afvallers was er
de trip naar Curac.ao. „Ik had nog
geen vakantie gepland", vertelt ze.
„In de komende weken zijn er nogal
I I [ATERDAG 9 JULI 1983
het nu doe. Meestal is dat vijf avond
en in de week: iedere keer anderhalf
uur. Van de winter ga ik daarnaast,
nog om de drie weken een weekeinde
naar de centrale training"
De opbouw van een seizoen wordt in
Papendal bepaald door Wil West-
phal, maar de selectiegroep wordt
ook begeleid door de persoonlijke
trainers. Voor Jacolies van Gastel is
dat de Zierikzeese oefenmeester An
ton de Bruijn, die ongetwijfeld al
veel kennis heeft opgedaan tijdens
die stages. „Bij Delta Sport hadden
we eerst een groep van een stuk of
twintig die er elke avond waren",
vertelt Jacolies. „De laatste jaren
zijn er daar steeds meer van afgeval
len. Het is wel eens een opgave om
alleen te trainen, maar aan de ande
re kant staat er weer veel tegenover.
Die reis naar Curac.ao bijvoorbeeld,
dat maak je anders misschien nooit
Het is niet te voorspellen of Jacolies
van Gastel zich op korte termijn met
de nationale top zal kunnen meten.
„Ik denk niet dat ik zo goed word als
Tineke Hidding", denkt ze zelf.
„Maar Tineke is nooit een uitblink
ster geweest in bepaalde onderdelen.
Ze heeft het zo ver gebracht door
verschrikkelijk hard te werken. Ze
zit nu ongeveer aan haar top. denk
ik. Voor mij duurt dat minstens nog
wel een jaar of vijf'
Eerst iets over Cor Vos. Hij miste vorig jaar de kans op een geweldige fotoreportage van de
Nederlandse amateurploeg die in Goodwood het wereldkampioenschap 100 kilometer
won. Goud dus en daar was Cor Vos niet bij. Toen het gebeurde hadden ze hem al lang
opgesloten in een duistere cel. Een agent sla je niet ongestraft, zeker niet in Engeland. „Als je
vlonder meer doet wat een agent zegt, hoor je in dit vak niet thuis", zegt Cor Vos, 35 jaar en 105
kilo schoon. Hoffotograaf van het Nederlandse wielrennen is ie en de coureurs hebben al vaak
met hem gelachen.
wat over Frans Hoeven, 57 jaar,
nedicus. Volgend jaar viert hij zijn
zilveren huisartsenjubileum in Enter
'el.1 Als motorijder van Cor Vos in de Tour
Ie France is hij wat hij zelf noemt—
fee de keus. Eerste op de lijst stond
zijn motorvriend Jo Grouwe (Grouwe
[o, zeggen ze in het dorp), kruidenier
eEnter maar die kon zijn zaak niet zo
^Jlang in de steek laten. Toen kwam
ïal; Frans Hoeven aan de beurt, voorge-
ragen via zijn plaatsgenoot Bert
oom, oud-wereldkampioen amateur-
tayers.
:1 Tot dan werd Cor Vos altijd gereden
door een grote opdrachtgever die
üwfhcm dit seizoen als motorchauffeur
de steek liet toen hij een pakket
tekeningen van 25.000 gulden niet
betalen. Frans Hoeven dus. Mot
orrijden doet hij vanaf z'n jonge
aren, bij voorkeur in de bergen,
i'aast vele korte trips trekt hij er
K^eenmaal per jaar met twee vrienden
tussenuit voor een motorvakantie in
Frankrijk, Zwitserland of Italië. „Al
le dagen om acht uur op de motor
fiets en er tegen vijven af. Heerlijk".
'lleboogwerk
Maaren nu komt het een Tour de
ince is voor de dokter uit Enter
ktrt^
Zeeuwse atletiekwereld mag
'zich de laatste tijd weer verheu
gen in de opkomst van een paar
veelbelovende jongeren. Hel niveau
van die Zeeuwse jeugd was vorige
week tijdens de nationale kam
pioenschappen zelfs goed voor vier
bronzen medailles. Zo diende André
Verwci zich aan als een talent op de
horden en bij het hoogspringen.
Martin Boucherie haalde eveneens
een derde plaats met een sprong van
1.95 meter. Maar de meeste aan
dacht ging weer uit naar Jacolies
van Gastel, die zich wist te plaatsen
voor vier finales. De Zierikzeese
atlete bewees haar veelzijdigheid in
al die onderdelen. Eén keer haalde
ze een derde plaats, op de 400 meter
horden. Voor de rest was ze het
toonbeeld van de regelmaat.
Na die kampioenschappen kreeg de
atlete van Delta Sport voor de twee
de keer dit jaar een uitnodiging voor
een buitenlandse tournee. Aan het
eind van deze maand vertrekt Jaco
lies van Gastel met een nationale
sportploeg naar de Koninkrijks Spe
len in Curac,ao. Van 25 juli tot 3
augustus komt de nationaie selectie
uit in een tweetal avondwedstrijden.
Jacolies van Gastel is aangemeld
voor de 100 meter, het verspringen
en het discuswerpen
Iap ..Het is geen échte wedstrijd, zo heb
0i ik van andere atleten gehoord. De
- trainer die meegaat heeft gezegd dat
wat wedstrijden, maar op deze ma
nier is het mooi te combineren. We
gaan met een voetbalploeg, een
zwemploeg en een hockeyploeg. Ik
heb begrepen dat er iedere avond
een andere sport is".
Voor het tiendaagse uitstapje naar
Curac ao moet Jacolies wel de natio
nale titelstrijd op de meerkamp mis
sen. Ze heeft daarom over twee we
ken ingechreven bij de senioren,
waarbij Tineke Hidding de uitge
sproken favoriet is voor de eindzege.
„Tineke is nog wel een klasse apart",
verzekert Jacolies van Gastel. „Ik zit
samen met haar op de trainings
groep in Papendal en ik weet dus
ongeveer hoeveel ik nog te kort
kom".
ij (.lekend haar het puntentotaal op
de zevenkamp is die achterstand van
de Zeeuwse atlete niet gering. Tine
ke Hidding heeft een hoogste totaal
van 6.060. Jacolies haalde bij de
laatste interland een score van 5140
„De Europese limiet is 5300 en daar
zit ik dus ook nog net onder. Ik had
overigens zelf niet in de gaten dat ik
er al zo dicht bij was".
hard getraind
Maar de vooruitgang is onmisken
baar. Jacolies kwam in april terug
uit een trainingskamp dat de atle-
tiekunie had belegd op Kreta. Sinds
die tijd is de vorm langzamerhand
opgevoerd. „We zijn cr twaalf dagen
geweest en hebben ontzettend hard
getraind. Het is vooral daaraan te
danken dat het nu zo goed gaat.
Behalve bij het hoogspringen heb ik
dit jaar al mijn prestaties verbe
terd. Ik vond zelf de 200 meter
ineens heel goed gaan: die heb ik
van 26.4 teruggebreht naar 25.3. En
op de 800 meter kwam ik van 2.28
naar ongeveer 2.21".
Verspringen (met een beste sprong
van 5.411 en speerwerpen (iets meer
dan 30 meter) zijn bij de Zeeuwse
meerkampster de zwakkere num
mers Vooral op die onderdelen zou
ze haar puntentotaal nog hogerop
kunnen brengen. „Met de kogel zit ik
ook nog niet zo goed en bij het
hoogspringen is het eigenlijk heel
vreemd gegaan Drie jaar geleden
sprong ik al 1.70 meter. Daarna ben
ik bijna niet meer boven de 1.60
gekomen. Alleen dit seizoen gaat het
weer beter, ik heb al een paar keer
1.67 gehaald".
De enige oorzaak die ze voor die
stilstand kan bedenken is de tijdelij
ke uitschakeling door de ziekte van
Pfeiffer. Twee jaar terug lag ze enkele
maanden stil tijdens het seizoen „Ik
heb er trouwens nog veel langer last
van gehad Ik kan dit jaar pas zeggen
dat het helemaal over is"
De komende twee jaar zijn voor
Jacolies van Gastel van het grootste
belang voor de verdere ontwikkeling.
Ze is inmiddels geslaagd voor de
Havo („daar had ik absoluut met op
gerekend"» en gaat nog twee jaar
naar het. Atheneum „Ik kan dus
gewoon door blijven trainen zoals ik
Die keer bijvoorbeeld toen Hennie
Pfeuiper aan de per motor meekoersen-
Cor Vos vroeg of hij eens wilde
lan kijken hoeveel voorsprong de
JffEopgjoep had. Na ruim een half uur
stuitte Vos op de staart van de recla-
be-karavaan: geen kopgroep dus en
Yi daar is volop lol over geweest. Of die
keer bijvoorbeeld dat hij zijn motor
helm afgaf aan coureurs die er omwil
le van de alternatieve foto op een slap
ïoment in de wedstrijd, mee wilden
poseren Leo van Vliet zette de helm
erug op het hoofd van Cor Vos en dat
was gieren geblazen want de drek van
een partij verstopte vlaaitjes kwam
langs alle kanten naar beneden.
Ze mogen elkaar wel, de c
-hij. Onder andere omdat er nooit
iompromitterende foto's in omloop
allien komen. Daar begint Cor Vos
liet aan. „Om maar eens wat te
jnoemen: ik weet dat ze er een hekel
!as<aan hebben om pissend gefotogra-
01 feerd te worden. Dat vinden ze niet
leuk. Zeker niet als ze'n kleintje heb
ben,.."
tweede keus
heel wat anders gebleken dan zo'n
uitstapje met Grouwe Jo en Harrie
van de Paander, die eigenlijk Harrie
