GRENZEN DICHT
MARATHON
HENNIE KUIPER
lambregts trekt
zijn eigen plan
in ronde van frankrijk niet veel meer te zoeken
trek de
Zeeuwen er af
en ge bekomt
achttien
deelnemers,
plezant hè?
ZATERDAG 16 APRIL 1983
PZC/weekendkrant
23
Alsof er niets veranderd is. Sla na het weekeinde een Belgische sportkrant open en in de
uitslagen van de amateurwielerkoersen zijn volop Nederlandse namen te vinden. Opval
lend, omdat de Belgen zich vorig jaar de woede van de hele wielerwereld op de hals haalden door
bekend te maken dat de grenzen voor buitenlanders tot 1 juni hermetisch gesloten zouden
blijven. „De nekslag voor de amateurs uit de hele grensstreek", voorspelden verenigingsbestuur
ders toen. Maar inmiddels hebben Zeeuwse renners al klinkende successen geboekt over de
grens. Adrie de Maesschalck uit Axel was de snelste in de Grote Prijs Bodson en onlangs nog
schreef Karei van Goethem uit Kloosterzande de Grote Paasprijs op zijn naam.
Smokkelen de Zeeuws-Vlamingen met
de reglementen of valt het allemaal wel
mee met die omstreden maatregel?
Geen van beide, luidt het antwoord
van Ad 't Gilde, voorzitter van de
wielervereniging Zeeuws-Vlaanderen
De schitterende uitslagen worden ge
maakt in klassiekers of interclubwed-
strijden. die inderdaad wél open staan
voor buitenlandse deelname. Maar der
gelijke koersen zijn er niet veel en
bovendien kan er maar door een be
perkt aantal renners per vereniging
aan worden deelgenomen. ..Er komen
dus wekelijks Nederlandse namen m
de uitslagenlijsten, maar de mogelijk
heid om te starten in Belgiè is veel
kleiner geworden. Wat de gevolgen
daarvan zijn is voor een buitenstaan
der misschien wat moeilijk vast te
stellen, maar ze zijn er wel. En op lange
termijn zou dat nog wel eens veel erger
kunnen worden", aldus 't Gilde
't Gilde kwam vorig jaar in het geweer
toen de Belgische Wieier Bond iBWBi
bekendmaakte een eind te willen ma
ken aan de enorme buitenlandse deel
name aan Belgische wedstrijden Hij
klopte aan bij de bond en wees met
klem op de bijzondere positie van
Zeeuwsch-Vlaanderen. Hij behoorde
ook tot de onheilspredikers en op dat
standpunt is hij zeker niet teruggeko
men De praktijk heeft nu al bewezen
dat de topamateurs de minste hinder
ondervinden van de Belgische grens-
sluiting, omdat zij doorgaans toch wel
in actie komen in grotere wedstrijden,
maar de wat minder getalenteerde
coureurs vallen duidelijk tussen wal en
schip
onderschrijven
Karei van Goethem, één van die bete
re amateurrenners, kan dat standpunt
van zijn voorzitter wel onderschrij
ven. Hij maakt deel uit van een gast-
rennersvereniging (Markthof) en
wordt regelmatig opgenomen in de
selectie van zijn eigen club, die aan
grote wedstrijden deelneemt. Hij
beeft inmiddels al zoveel grote
koersen in de benen dat de vorm
uitstekend is. „Misschien rij ik mo
menteel zelfs nog wel iets "beter dan
vorig jaar omstreeks deze tijd", be
toogt hij. Dat betekent overigens niet
dal Van Goethem gelukkig is met die
Belgische maatregerl. „Ik kan name
lijk niet in de gewone kermïskoersen
rijden, waardoor ik gedwongen ben in
die klassiekers te vertrekken. Ook
Nederlandse, die me niet liggen omdat
er altijd zo gedrongen wordt in het
begin. Maar al met al geloof ik niet dat
renners als wij erg veel nadeel van
hebben".
Van Goethem behoort echter tot. een
kleine groep bevoorrechten. Henk de
Jong uit Goes, lid van de sportcommis-
sie van de wielervereniging Theo Mid
delkamp. weet: ..Per club is het toch
altijd een klem groepje dat m aanmer
king komt voor uitzendingen naar
klassiekers Bij ons zijn dat er acht of
negen, want je moet geen jongens
meenemen die nog geen dertig of veer
tig kilometer kunnen volgen. Het ge
volg is wel dat er een heleboel renners
buiten de pot pissen. En als die in
Nederland een criterium willen rijden
krijgen ze maar al te vaak hun start
kaart teruggestuurd met de medede
ling dat men volgeboekt is. Logisch,
want nu men niet meer in België
terecht kan probeert iedereen zoveel
mogelijk koersen in eigen land te rij
den"
lawine
Michel de Koning uit Wouwsc Planta
ge weet daar van mee te praten. Het
wielercomite waarvan hij deel uit
maakt hield wedstrijden voort ama
teurs, junioren en nieuwelingen (alle
maal categorieën, die door de maatre
gel worden getroffen) op een zondag
dat er verder in Nederland geen
koersen werden gehouden.
..Al op de eerste dag hadden we een
lawine van inschrijvingen in de bus.
Trouwens, mensen kwamen gewoon
aan de deur om in te schrijven. In
totaal kregen we zevenhonderd start
kaarten binnen. De postbode gaf het
pakket iedere dag af. omdat ze niet
door de brievenbus konden".
Van die 700 kaarten gingen er 410 terug
naar de afzender met de mededeling:
volgeboekt. ..We hadden maar toe
stemming om op ons parkoers 100
amateurs. 100 junioren en ^nieuwelin
gen te laten vertrekken. We hebben
dus heel wat mensen moeten teleur
stellen. En daar waren er bij die zich
normaal gesproken wel konden permit
teren om wat later in te schrijven,
omdat de comité's hen toch wel wil
den Het leidde tot verrassende reac
ties De Koning: „Ze vroegen of er 'niks
te regelen' was. Kennelijk waren ze dat
gewend en waren ze stomverbaasd dat
vol ook werkelijk vol was". Maar het
wielercomité viel niet om te praten,
hoewel De Koning toegeeft dat bij de
toelating van renner^ niet voor de volle
honderd procent de procedure van 'wie
het eerst komt. het eerst maalt', is
gevolgd. „We hebben toch een beetje
gekeken naar renners uit de streek,
omdat die toch het publiek trekken En
als we een kaart kregen van iemand die
wel helemaal niet kenden, werd die
toch even opzij gelegd
Een dergelijke toelatingsprocedure
maakt het voor onbekende, beginnen
de amateurs vrijwel onmogelijk om te
starten. Sommigen hadden dat al voor-
peter de jonge
zien en namen het besluit om wat later
met trainen te beginnen om pas in mei.
juni de eerste wedstrijden te gaan
rijden „De rest was aangewezen op de
clubkoersen". vertelt Henk de Jong.
Middelkamp en Zeeuws-Vlaanderen
staken namelijk onmiddellijk na het
bekend worden van de Belgische
grenssluiting de koppen bij elkaar en
draaiden een serie mterclubwedstrij-
den in elkaar. Het zou. realiseerde men
zich. een druppel op een gloeiende
piaat zijn maar zo'n wedstrijdje is altijd
nog beter dan een training.
teleurgesteld
De belangstelling daarvoor viel echter
zwaar tegen, 't Gilde is hevig teleurge
steld over de geringe opkomst van de
clubleden. 'Het frappante', stelt hij,
„is dat de betere renners er wel ko
men, maar juist dc minder getalen
teerde jongens het laten afweten".
Over de oorzaken tast hij in het duis
ter. Misschien zit het 'm in de rijks
daalder inschrijfgeld die moet worden
betaald of beschouwt men het prijzen
geld (er zit 2.000 gulden in de pot voor
het klassement over zeven koersen) al
te gering. „Maar wat de reden ook is,
ik denk wel dat dc geringe deelname
gevolgen heeft voor de toekomst.
Want als de renners er geen behoefte
aan blijken te hebben hoeft het voor
ons ook niet. En comités zullen ook
niet meer staan te dringen om mee te
werken als het zo gaat".
Hoewel 't Gilde niet gelukkig is met de
houding van de renners, kan hij wel
'verzachtende omstandigheden' voor
dat gedrag aanvoeren. „In Zeeland zijn
renners altijd verwend geweest omdat
ze naar Belgie konden gaan Boven de
grote rivieren is men al jaren ver
trouwd met interclubwedstrijden. ter
wijl het hier iets nieuws iszegt hij.
Het centrale probleem is volgens de
voorzitter van de WV Zeeuws-
Vlaanderen dat er te weinig wedstrij
den in Nederland zijn en de KNWU er
niets aan doet om dat te veranderen.
„In plaats van minder regeltjes, komen
er juist meer en wordt het steeds
moeilijker om een wedstrijd te organi
seren. Er zou een stukje deregulering
moeten komen. Reken maar na er zijn
bij de amateurs 2000 licentiehouders
en 600 wedstrijden. Stel dat er in een
weekeinde 10 op één dag zijn betekent
dat 200 vertrekkers per koers. Een
aantal dat, niet. kan Dat probleem is
jarenlang versluierd geweest, maar
wordt nu duidelijk door de sluiting van
de Belgische grenzen"
De KNWU. vindt 't Gilde, moet daar
snel iets aan doen. Een verlaging van
de kosten (wedstrijdaanvraaggeld 200
gulden, jurygeld 300 gulden, afdracht
voor het prijzenschema 100 e.d Als
dat niet gebeurt voorziet hij een afkal
ving van het aantal licentiehouders.
„Daar ben ik bang voor. want nu zijn er
bij ons nog jongens amateur gebleven
omdat wij een sponsor hebben Maar
als ze met kunnen koersen gaat voor
hen de lol er af. Dan kunnen ze beter lid
worden van een wilde bond in Belgie,
waar ze ook een redelijk prijsje kunnen
rjjden".
plezant
Maar de Nederlandse renners zouden
het liefst van al nog zien dat de oude
situatie terugkeerde. Ze staan daarin
niet alleen. In het blad Kontakt. hel
orgaan van het Sportkomitee BW'B-
Oost-Vlaanderen' staat dat een enquê
te uitwees dat 72 procent van de
ondervraagden Zeeuwse amateurs, ju
nioren en nieuwelingen weer aan de
start wil zien. En in hetzelfde blad
kregen de lezers de kans te reageren.
„Onze renners moeten zeker in groeps
verband kunnen rijden, want ze zijn
veel talrijker", luidt één van die reac
ties. 'maar neen... Ze hebben nog veel
te leren van dc 'Ollandcrs', die veel
sport leveren. Waarom hen dan we
ren!' En Lucien Joos van Gemeentebe
langen Sinaai weet: „..Als we nagaan
dat er in 1982 wielerwedstrijdsen zijn
geweest met 27 deelnemers, daarvan
waren er negen Zeeuwse amateurs.
Trek die er af en ge bekomt 18 deelne
mers. Plezant hé voor een inrichter".
De grens dicht? Op langere termijn
kan het grote gevolgen hebben, denkt
Ad 't Gilde
betreft is Salazar mijn voorbeeld.
Hij loopt marathons en verbeterd
toch zijn baantijden".
Wat in het hoofd van Cor Lambregts
zit trek je er met geen tien paarden
uit. Noch zijn trianer Jan van Uden,
noch bondstrainer Wim Verhoom of
zijn toeverlaten uit zijn sponsor
kamp. Jós Hermens en Haico
Scharn „Ze hebben mij vorige
maand ook niet uit het hoofd kun
nen praten om de WK-cross te lopen
in Gateshead in plaats van de City-
Pier-City-loop. Ik trek toch mijn
eigen plan", aldus de goedlachse Cor
Lambregts. van wie nogal eens
wordt beweerd dat hij atletiek be
drijft onder het mom van „nu pak
ken wat je kunt. straks kan het
misschien niet meer".
De 24-jarige Roermonder die een
halve baan als bouwkundig teke-
naar heeft ontkent dat ten stelligste.
„Het is nu bewezen dat ik vanuit
mijn wintertraining die overigens
pittiger was dan vorig jaar, een heel
goede marathon kan lopen. Welis
waar met pijn, maar conditioneel
was er niets aan de hand. Nu ga ik
weer naar de baan om te proberen
mijn tijden van 13.32.94 en 28.47.05
te verbeteren. Ik noemde Salazar al.
maar ook John Graham zei dat hij
na zijn 2.09 op de marathon was
blijven stilstaan omdat hij te weinig
baanwedstrijden heeft gelopen. Ro-
dolfo Gomez loopt in Helsinki de
tien kilometer en in Los Angeles de
marathon. Het liefst zou ik dat ook
doen. Bij de WK de vijf of de tien
kilometer en volgend jaar de Olym
pische marathon".
limiettijd
Een geluid dat in de kringen van de
keuzeheren van de KNAU waar-
Het toch al drukke leven van Hennie Kuiper werd dinsdag nog eens extra ontregeld. De hele middag zat het huis van
de winnaar van Parijs-Roubaix vol met journalisten. Bloemen werden aan de lopende band bezorgd aan zijn woning
in Putten. Slechts een keer komt er een ander geschenk (een fles wijn uit 1975) tevoorschijn hetgeen Hennie Kuiper de
opmerking ontlokt: „Ja. dat was ook een uitzonderlijk goed wielerjaar, want toen werd ik wereldkampioen. Maar dit is
nog mooier. De renners van Post weten nu tenminste ook weer dat er nog een andere Nederlander is die klassiekers kan
winnen".
Hennie Kuiper is in zijn nopjes. Het
seizoen kan voor hem al niet meer
kapot al is echtgenote Ine nog niet
helemaal tevreden „Ik mis nog één
trui in mijn collectie En je weet wel
welke ik daarmee bedoel. Al draag je
hem maar een halve dag. dan is mijn
verzameling tenminste compleet", zegt
2e lachend.
Maar het is de vraag of die gele trui uit
de Tour de France er nog ooit zal
komen, want Hennie Kuiper voelt zich
gesterkt door zijn overwinning van
afgelopen zondag in de toekomst meer
de man van voor de eendagswedstrij-
den. „Wanneer het tenminst om win
nen gaat", voegt hij er haastig aan toe.
„Wat dat betreft heb ik in de Tour
straks natuurlijk met veel meer te
zoeken, maar ik zal er dit jaar nog wel
bij zijn".
Begin dit seizoen werd Henme Kuiper
door ploegleider Fred de Bruijne meer
gepresenteerd als de man die de jonge
generatie (Eric Vanderaerden. Adrie
van der Poel zou moeten steunen in de
jacht, naar een plaats in de top
Aan de manier waarop de oude maar
nog lang niet afgeschreven leermees
ter dagelijks met zijn vak bezig is
kunnen de jongeren een voorbeeld
nemen. Vooral nu zij weten dat het
mogelijk is op 34-jarige leeftijd nog de
zwaarste klassieker van het seizoen te
winnen. „Die rol van mij wordt vaak
verkeerd ingeschat. Men denkt mis
schien dat ik mijn eigen aspiraties
teveel opzij zet voor de jongeren. Maar
daar wil ik nog helemaal niets van
weten. Willen de jongere renners iets
van je aannemen dan moet je dat zelf
kunnen afdwingen.
Voor mij is het juist een prikkel om me
aan die ambitieuze renners op te trek
ken. In het verleden heb ik me wel eens
te vaak over hun lot bekommerd. Dat
ging ten koste van mezelf. Ik ben de
laatste jaren wat doelgerichter en effec
tiever gaan koersen want ik weet drom
mels goed dat ik nog steeds goed uit de
voeten kan in klassiekers van het
kaliber Parijs-Roubaix En zie: de wed
strijd die de andere renners uit mijn
ploeg nog niet aankunnen wint de oude
baas zelf'.
De overtuiging dat Parijs-Roubaix wel
eens een keer zijn wedstrijd zou kun
nen worden leefde bij Hennie Kuiper al
heel lang. al heeft hij er uiteindelijk
toch elf jaar op moeten wachten. „Als
je in die wedstrijd een keer tiende
wordt, moet je hem ook kunnen win
nen. Drie keer heb ik als figurant
gereden. In 1976 werd ik voor het eerst
vierde. Toen wist ik dat het kon, al ben
je toch van een heleboel factoren af
hankelijk- Dat heb je afgelopen zondag
wel gezien. Die kapotte band werd
bijna nog mijn ondergang".
„Maar ik moet me dan wel op die ene
wedstrijd kunnen richten", vervolgt
Hennie Kuiper, die daarom dit jaar
Gent-Wevelgem een keer het schieten.
Daar heb ik achteraf goed aan ge
daan In de maand april leven teveel
renners van wedstrijd naar wedstrijd.
Lukt het vandaag niet, dan morgen
maar weer redeneren ze. Dat kan ik dus
niet
Het is een goede beslissing geweest
om thuis te blijven. Je kunt beter een
keer goed uithalen dan twee keer
tweede worden". In plaats van Gent-
Wevelgem te rijden trainde Hennie
Kuiper uren lang voor zichzelf en
bekeek hij nog eens aandachtig de
videobeelden van Parijs-Roubaix van
vorig jaar. „Die kasseien speelden een
hele weck door mijn hoofd. Nadat ik
die beelden nog eens had gezien kon ik
me veel beter concentreren op de
kasseien. Ik had de wedstrijd ai 25
keer gereden toen we nog moesten
beginnen. Zaterdagnacht sliep ik om
een uur nog niet".
Vorige week woensdag ergerde Hennie
Kuiper zich ook nog eens behoorlijk
aan de manier waarop Leo van Vliet
zijn eerste klassieker won De strijdwij
ze die in Gent-Wevelgem werd toege
past botst totaal met de opvattingen
van Kuiper „Als ik er toen bij geweest
zou zijn was het wel anders gelopen.
Natuurlijk werkt de aanwezigheid van
zoveel Raleighs verlammend op de
rest. maar dat wil nog niet zeggen dat
ze de mannen van Post zomaar hun
gang moeten laten gaan. Want wan
neer Van Vliet teruggepakt was zouden
er toch weer andere renners in een
overwinning zijn gaan geloven. Nu
geeft iedereen zich zomaar over.
Als het aan Hennie Kuiper ligt zullen
de mannen van Peter Post voorlopig
nog niet van hem af zijn. De renner die
nu in zijn loopbaan onder leiding van
Fred De Bruijne drie klassiekers won
maar nog altijd de eeuwige handicap
heeft dat hij met goed kan sprinten
denkt nog lang niet aan stoppen.
„Het klinkt misschien arrogant, maar
met een goeie sprint zou ik in m'n
carriere misschien nog wel een stuk of
tien klassiekers hebben gewonnen. Ik
zit vaak genoeg in de goede ontsnap
ping. maar kan dan niet meer wegko
men. Nu ik dit binnen heb zal ik toch
moeten blijven presteren om straks
niet uit de picture te verdwijnen".
tour
Hoe lang de Ronde van Frankrijk nog
tot zijn programma behoort gaat Hen
nie Kuiper binnenkort eens bekijken.
„Misschien ga ik in de toekomst mijn
seizoen toch iets anders indelen. De
Tour blijft weliswaar een prachtig
evenement en ik kan alle voorberei
dingen nog makkelijk opbrengen,
maar er blijft zo weinig tijd over voor
m'n gezin. Nu de kinderen opgroeien
moet ik daar ook meer rekening mee
gaan houden. Dan maar verder met
klassiekers. In eendagswedstrijden
kan ik me ook helemaal lcegknallcn."
schijnlijk met applaus begroet zal
worden. Men zit er namelijk toch
wat in de maag met de limiettijd
van Cor Lambregts, want Cor
Vriend zal ongetwijfeld de tweede
ticket voor zich opeisen. En dan is
eigenlijk de koek op. In principe
moet Gerard N'ijboer straks bij de
30 kilometer interland alleen maar
vormbehoud tonen. „Terecht want
een Europees kampioen Iaat je na
tuurlijk niet thuis", vindt Lam
bregts, die ook weet dat Jacques
Valentin in Maassluis al een goede
marathon liep en dat er met Rudie
Verriet afspraken zijn gemaakt.
Er zit dus nogal wat in de wachtka
mer. Atleten die er baat bij hebben
dat Lambregts voor de baan kiest.
„Laten we het wel even heel duide
lijk stellen Ik heb de limiet gehaald
en kan dus deelnemen Dat is voor
mij erg belangrijk. Internationale
ervaring opdoen. Bij mij is nu straks
op de baan de druk weg om de limiet
op de vijf of tien kilometer te moeten
lopen. Het moet dus gemakkelijker
gaan dan vorig jaar. Maar als ik nu
zeg dat het voor mij beter zou zijn m
Helsinki op de vijf of de tien te
starten betekent dat niet dat ik nu
al zeg af te zien van de marathon
daar. Dat kunnen ze niet van me
vragen".
Aan de andere kant zal de KNAU
echter tijdig van Lambregts willen
weten waarvoor hij kiest. Lam
bregts: „Binnenkort heb ik een ge
sprek met tJ-ainingscoordinator Her
man Buuts. Daar zal het een en
ander duidelijk worden. Ik weet
trouwens best een goede oplossing
voor de KNAU: laat ze de toch erg
scherpe limiet voor de beide baan-
nummers voor mij dan maar verla
gen".
Een handige zet van de Limburger
In de praktijk onmogelijk, want in
geval van een atleet per nummer
mag de KNAU de veel zwakkere
internationale B-limiet hanteren. De
reactie zal echter ongetwijfeld zijn
dat men dan voor andere atleten
ook een uitzondering moet maken
kwaad
Voor zijn gevoel mag in elk geval
Cor Lambregts niet de dupe worden
van de selectie wijze. „Vorig jaar
mocht ik niet naar Athene, omdat
ik op de vijf kilometer de limiet op
vijf seconden na miste. Ik ben daar
kwaad om geweest, kan er nog
kwaad om worden", aldus Lam
bregts die dit jaar ook al de natio
nale crosstitel veroverde om daar
na zijn aanleg voor de wegatletiek
te demonstreren via solo's in de
Citv-loop en de halve marathon van
Alphen aan de Rijn.
Begrijpelijk die boosheid. Natuurlijk
had de KN.AU vorig jaar in principe
gelijk. Limieten zijn limieten. Voor
Lambregts viel het doek. evenals
voor Els Vader en Hugo Pont De
KNAU wenste geen enkel nsico te
nemen en stelde na afloop van de
EK dat men gelijk had gehad. Met
Nijboers goud, het verrassend optre
den van Rob Druppers en het goede
werk van Carla Beurskens en Tineke
Hidding was het een geslaagd toer
nooi geweest.
Het kan echter vreemd lopen. De
man die vorig jaar te zwak werd
bevonden voor Athene ziet de
KNAU nu het liefst op diezelfde
baannummers in Helsinki starten.
Liever dan op de marathon. Cor
Lambregts, die na een wielerloop-
baan als amateur „daar heb ik
leren bijten" pas vier jaar serieus
aan atletiek doet. heeft nu echter de
troeven in de hand in de vorm van
de niet uit te wissen limiettijd.
De video wordt ingedrukt. Zij aan zij verschijnen ze in beeld, De
Castella en Lopes. Dan die lange eindsprint, die de Australiër de zege
zou brengen in Rotterdam. Vier minuten later nadert de eerste Nederlan
der. Voor de eindstreep gaan de handen omhoog. Enkele seconden later,
wanneer Cor Lambregts al in het zilverpapier is gehuld, dat sterke
afkoeling van zijn lichaam moet voorkomen, verschijnt het beeld dat zijn
moeder hel liefst uitgewist zou zien.„En eerlijk gezegd ben ik er ook wel
van geschrokken", klinkt het.
Geschrokken van de intense ver
moeidheid. beter nog. letterlijke
pijn. die van het gezicht van de
nieuwe Nederlandse marathonreve
latie onmiddellijk na de finish af
straalde. Voor een microfoon pro
beerde hij nog wat te zeggen. Het
lukte nauwelijks Het was duidelijk.
Cor Lambregts had ervaren hoe
hard een marathon kan zijn.
„Het was vooral de pijn in de benen
en in de zij Dat laatste kan wel wat
te maken hebben met wat en hoe
veel je onderweg drinkt. Anderen
weten dat precies. Ik moet het nog
uitvinden zoals ik op de marathon
nog veel moet leren. Het vermijden
van onnodige bewegingen bijvoor
beeld. Die maakte ik toen ik een
flesje miste. Dat maakte me kwaad.
Fout natuurlijk, want je moet alles
sparen voor de laatste kilometers".
„Ik weet nu dat het waar is wat
velen zeggen, dat een marathon pas
op 35 kilometer begint. Voor mij
kwam daar zaterdag de handicap bij
dat ik 30 kilometer alleen heb moe
ten lopen nadat ik bewust na dertien
kilometer van de kopgroep ben afge
haakt Ik had verwacht dat Parmen-
tier of Jose Gomez ook zouden te
rugvallen zodat ik steun zou hebben.
Maar dat gebeurde niet", vertelt Cor
Lambregts die zich met zijn tijd van
2 12.40 het toegangsbewijs voor de
WK van Helsinki verschafte.
voorbeeld
Dit tegen beter weten van iedereen,
maar dan ook werkelijk iedereen
in. „Niemand vond het verstandig
dat ik deze eerste marathonpoging
deed. Voorlopig zou ik me alleen op
de baan moeten laten zien, vond
men. Daar proberen de limiet op de
vijf of tien kilometer te halen en om
de basissnelheid te verhogen. In
mijn hoofd zat echter al langer om
het een keer op de marathon te
proberen. Je hoeft je niet dan pas
aan dat avontuur te wagen als je
basissnelheid optimaal is. Wat dat
