DE RECHTER EN DE
ONGEHOORZAME
Opmars computers op het boeren-erf
Burgerlijke ongehoorzaamheid (3)
PZC/°Pinie en achtergrond
Aruba
vrij
en
gebonden
WOENSDAG 16 MAART 1983
ters moeten niet reageren op de in
houd van het verzet, dat moet de
maatschappij in zijn geheel doen.
Want alleen de rechtsorde handhaven
is niet voldoende. Je moet de acties
opvatten als een signaal. Je moet niet
alleen strafrechterlijk reageren, maar
verder zoeken. Je moet de kritiek
gebruiken voor zelfkritiek", zei hij in
een GPD-interview.
Ondanks de geringe kans van slagen, is
er toch sprake van een toenemend
regering en parlement afbrokkelt.
Neem bijvoorbeeld de Industriebond
FNV, een van de grootste bonden van
het land. Die bond heeft openlijk ver
klaard dat zij haar grenzen niet meer
aangegeven ziet door het parlement,
maar door de rechter. Is men het niet
eens met een besluit van het parlement
dan gaat men door met acties tot de
rechter een halt toeroept,
tomransen van de Putte uit Amster
dam, een van de inleiders op het
beroep op de rechter van de zijde van congres van de rechters in opleiding,
de actie- en belangengroepen. Waar
schijnlijk omdat het vertrouwen in
heeft kritiek op deze stellingname.
„Men vergeet dat men daarmee de
(Door Dick Dalmolen)
Plegers van burgerlijke ongehoorzaamheid komen uiteindelijk voor de rechter. Tenminste als
het de politie (die opspoort) en justitie (die vervolgt) vooraf een beetje mee zit. Hoe staan
rechters in Nederland tegenover burgerlijke ongehoorzaamheid? Passen ze simpelweg de wet
toe of houden ze rekening met het doel van acties of met de morele bezwaren van de
actievoerders? Om met prof. Schuyt te spreken: „Figureert de rechtszaal als de plaats waar de
ethisch-politieke motieven van de wetsovertreder getoetst worden aan de relatieve gehoorzaam
heidsplicht van een democratie?"
De vraag Is kennelijk zo belangrijk, dat
eind vorig jaar voor de rechters in
opleiding een apart congres is georga
niseerd over het vraagstuk burgerlijke
ongehoorzaamheid. Een algemene con
clusie is, dat plegers van burgerlijke
ongehoorzaamheid weinig kans van
slagen hebben de rechter in Nederland
te overtuigen van him morele gelijk.
Drs. J. F. Bruinsma uit Utrecht zegt in
een bespreking van het congres in het
Nederlands Juristenblad: „De onge
hoorzame burger moet goed tegen zijn
verlies kunnen, omdat het laatste
woord, dat in een rechtsstaat aan de
rechter is. meestal nee zal zijn".
„In de diverse uitspraken door de jaren
heen valt ook te constateren dat de
rechter huiverig is zich een oordeel aan
te meten over het al dan niet ge
rechtvaardigd zijn van acties. In het
begin van de grote actiejaren in Neder
land (eind jaren zestig ingezet met de
bezetting van het Maagdenhuis, het
administratieve centrum van de Am
sterdamse universiteit) was er zelfs
grote weerstand te bespeuren bij de
rechterlijke macht. Het gerechtshof in
Amsterdam vond het onduldbaar dat
een groep burgers de verwezenlijking
van eigen verlangens op het stuk van
hervorming van enige instelling tracht
te bereiken met schendingen van door
de strafwet beschermde rechtsbelan
gen; dergelijke onwettige acties bete
kenen een verruwing van het maat
schappelijk spel. waarbij allicht een
gewenning aan verwerpelijke strijdme-
thoden optreedt, een ontwikkeling die
gevaar voor ontwrichting van de demo
cratische samenleving in zich draagt".
De rechterlijke macht heeft zich na
dien nauwelijks meer zo streng uitgela
ten. hoewel zij haar vingers nog steeds
niet wil branden aan burgerlijke onge
hoorzaamheid. Duidelijk hierover was
de rechtbank in Arnhem, die over de
anti-kemenergieacties bij Dodewaard
zei: „Het is niet aan de rechter om de
discussie over kernenergie te beslissing
noch die ovër het door de verdachte
bekritiseerde politie-optreden in het
algemeen. De rechtbank mag haar
onafhankelijkheid en rechtsmacht niet
verder laten strekken dan tot de be
rechting van individuen, die zich als
zodanig te verantwoorden hebben voor
beweerdelijk gepleegde stralbare fei
ten".
Of de rechterlijke macht zich afzijdig
blijft opstellen is de vraag. Mr. G. E.
Langemeijer. oud-procureur-generaal
bij de Hoge Raad. zegt in het Neder
lands Juristenblad, dat het zijn stellige
overtuiging is. dat de rechtspraak op
den duur het gerechtvaardigd zijn van
sommige, met de letter van de wet
strijdige, acties zal moeten erkennen.
Signaal
Volgens de Amsterdamse hoogleraar
J. F. Glastra van Loon, eens staatsse
cretaris van justitie, is er helemaal
geen dilemma voor de rechter. „Hij
kan slechts één reactie geven: straffen
indien de wet wordt overtreden. Rech-
meest democratische instantie (het ge
kozen parlement) inruilt voor de meest
ondemocratische instantie in ons
staatsbestel (de onafhankelijke, aan
niemand verantwoording schuldige
rechter)".
Justitie
Burgerlijke ongehoorzaamheid is ook
voor de justitie (het openbaar ministe
rie. belast met de vervolging van straf
bare feiten) een probleem, zeker in
gevallen waar de wetgever het laat
afweten, b jvoorbeeld in kwesties als
abortus en euthanasie. Justitie wordt
soms rechtstreeks geconfronteerd met
maatschappelijke problemen zonder
dat de wetgever een pasklaar antwoord
heeft gegeven. Toch zijn het de officie
ren van justitie, die uiteindelijk moe
ten beslissen of actievoerders vervolgd
moeten worden of niet.
Oud-officier van justitie mr. J. J. Ab-
spoel zei op het congres van de rechters
in opleiding de weg van de burgerlijke
ongehoorzaamheid een heilloze te vin
den. „Die weg leidt uiteindelijk via
ondermijning van de rechtsstaat tot
anarchie en brengt als reactie daarop
de politiestaat dichterbij"
Overigens ziet mr. Abspoel alleen maar
bezwaren bij de vervolging van politiek
gemotiveerde geweldloze wetsovertre
dingen, omdat ze volgens hem geen
van de gebruikelijke doelstellingen van
het strafrecht (afschrikking, vergelding
en resocialisatie) wordt bereikt. „Het is
verspilling van tijd en moeite en het
leidt alleen maar tot prestigeverlies
van de justitie".
Tegenstanders van de Amerikaanse
munitietransporten blokkeren in Gro
ningen een trein uit de Eemshaven.
Mr. Fransen van de Putte vindt dat de
officier van justitie, in tegenstelling tot
de rechter, een veelomvattende en be
langrijke rol heeft bij de beoordeling
van burgerlijke ongehoorzaamheid.
„De officier van justitie is in eerste
instantie degene, die beslist waar de
grenzen liggen. Hij beslist of hij tot
vervolging overgaat of niet; de rechter Politie
kan alleen maar afwachten welke za
ken aan hem voorgelegd worden".
Fransen van de Putte vindt, dat justi
tie bij burgerlijke ongehoorzaamheid
een grote terughoudendheid met straf
rechtelijk ingrijpen moet betrachten.
„Omdat de overheid burgerlijke onge
hoorzaamheid in zekere zin zelf heeft
opgeroepen en zij kan daartegen dan
ook niet zonder meer met harde hand
optreden. Verder houdt een democra
tisch bestel in, dat men de wil van de
meerderheid volgt, maar ook dat daar
bij de wensen van minderheden, zeker
in belangrijke kwesties als de kernbe
wapening, zoveel mogelijk worden ont
zien. Dit houdt in, dat aan die minder
heden een zekere marge ook op de
grens van de wet gelaten moet worden
om zich te uiten".
Hei recht is er ook om in de samenle
ving over conflictpunten een zeke
re berusting te bereiken. Dal dit niet
altijd lukt blijkt uit de afhandeling van
de rellen rond de blokkades van de
Groninger munitietreinen. Justitie en
overheid kregen te horen, dat zij een
slap beleid" in deze kwestie hebben
gevoerd.
Wat zijn de feiten? Vooraf had Gronin-
gens burgemeester H. G. Buiter krach
tig uitgeroepen: „Wie in de weg zit
wordt opgeruimd. Men moet zich goed
realiseren dat een blokkade in dit
geval hoog door justitie wordt opgeno
men". Toen het helemaal uit de hand
was gelopen, zei de toenmalige minis
ter van binnenlandse zaken Ed van
Thijn: Demonstratievrijheid is een
groot goed. Maar tijdens de muni
tietransporten zijn de grenzen, die dit
recht kent, een- en andermaal over
schredenEen overheid die zichzelf
respecteert kan en mag zo'n ontwikke
ling niet op haar beloop laten".
De munitietreinen zelf hadden 45 uur
vertraging opgelopen door de blokka
des, het overige treinverkeer daardoor
71 uur Langs de route waren er 49
bommeldingen en elf elders. Er was 33
keer sprake van een menselijke blok
kade en 25 keer een materiele blokka
de. Er hadden 27 vernielingen plaats
en 49 andere incidenten werden geno
teerd. De politie verrichtte tientallen
arrestaties.
Hoe is het vervolgingsbeleid geweest?
Op 18 januari 1982 werden tien actie
voerders, die eerst aan de noodrem
hadden getrokken en zich vervolgens
aan een trein hadden vastgeketend.
Een menselijke blokkade op de spoorlijn vertraagt de munüietranspurlen vanuit de Eemshaven naar West-Duitsland
aangehouden en in verzekering ge
steld. Volgens art 164 van het Wetboek
van Strafrecht (het treinverkeer opzet
telijk in gevaar brengenkonden ze
rekenen op maximaal 15 jaar gevange
nisstraf
Om na te gaan of vervolging zeker was,
zegt officier van justitie mr. K. H. J.
Puite, is een van de verdachten voorge
leid voor de rechter-commissaris. Die
zei dat er geen sprake was van overtre
ding van art. 164 en gelastte de invrij
heidstelling. De officier ging hiertegen
in beroep bij de rechtbank die de
rechter-commissaris in het gelijk stel
de. Het treinverkeer was niet in gevaar
gebracht, omdat de Spoorwegen deug
delijke voorzorgsmaatregelen hadden
getroffen, oordeelde de rechtbank. Wat
overbleef was een simpele overtreding
van de Spoorwegwet: hei zich bevin
den op de spoorbaan. Voor de kanton
rechter volgde hiervoor een veroorde
ling tot f150 boete
Orde
Heeft zo'n justitiële gang van zaken nu
ook gevolgen voor het optreden van de
politie in soortgelijke kwesties? Vol
gens de Groninger hoofdcommissaris
K. Heijink wel. „Als je de openbare
orde moet handhaven, zonder dat je
terug kunt vallen op rechtsregels die
overtreden zijnis het optreden van de
politie niet meer gebaseerd op de recht
matigheid, maar op de plichtmatig
heid. En de plichtmatigheid is natuur
lijk veel meer voor discussie vatbaar
dan de rechtmatigheid".
Zal de politie daarom in soortgelijke
kwesties minder snel optredenHeij
ink: ,Met nare is dat ze wel van die
spoorbaan moeten. Hoe gaat dat als
het instrument van aanhouding is ko
men te vervallen? De politie verzoekt
ze weg te gaan. Als ze daar geen gevolg
aan geven worden ze weggesleept en
als ze terugkomen worden ze weer
weggesleept. Dan voel je hoe je naar
die geweldspiraal toegaat en dat er
uiteindelijk weggeslagen wordt".
Het is de politie, die in eerste instantie
namens de samenleving in aanraking
komt met de plegers van burgerlijke
ongehoorzaamheid. Die ongehoor
zaamheid neemt volgens de Groninger
hoofdcommissaris van politie, K. Heij
ink, toe. Hij heeft er ook wel een
verklaring voor. „We leven in een
rechtsstaat, waarbij de rechten van
het individu in het samenlevingsver
band steeds meer erkend worden. An
derzijds hebben we een samenleving,
die door zijn grote regelmechanisme
toch feitelijk die vrijheid steeds meer
beperkt. We zien een voortdurende
uitbreiding van dat regelmechanisme.
Naarmate je steeds meer ingewikkel
de en ondoorzichtige regels gaat ma
ken, waardoor het hoe en het waarom
door de burgers niet meer begrepen
wordt, neemt de burgerlijke onge
hoorzaamheid toe".
Ook de politieman kan in geweten
tegen bepaalde maatregelen zijn, bij
voorbeeld het gebruik van geweld door
de politie. Mag hij burgerlijk ongehoor
zaam zijn en zich afzijdig houden van,
geweld? I
Heijink: „De politieman weet waar hij
aan toe is als hij de ambtseed of
ambtsbelofte aflegt. Niettemin kun je
in een situatie komen, dat je zegt: dat
wens ik niet meer voor mijn verant
woording te nemen. Ik zie dan maar
een oplossing, namelijk, dat je als
individu uit de politiegemeenschap
treedt. In ons korps is dat een keer
gebeurt mét een politieman, die een
godsdienstige overtuiging kreeg, die
hem het gebruik van geweld verbood".
Is dc politie eigenlijk toegerust om
allerlei maatschappelijke acties „te
lijf" te gaan? Heijink: „Nee en zij
wordt dat hopelijk ook nooit. Dc poli
tie is een uitvoerend orgaan van de
overheid, die democratisch gecontro
leerd moet worden. De politie moet
geen macht hebben om naar haar
eigen inzichten zich bezig te houden
met de maatschappij. En als zich nu
maatschappelijke ontwikkelingen
voordoen, die ongewenst geacht wor
den, dan is dat een verantwoordelijk
heid voor deze totale rechtsstaat en
niet van een instrument van deze
rechtsstaat. Als men dat wel zou wen
sen, dan bouwt men een zelfstandige
politie op, die op eigen verantwoorde
lijkheid meent zaken te moeten rege
len en dan heb je de basis gelegd voor
een dictatuur".
Of je het nu leuk vindt of niet: de
computers en met name die klei
ne dingetjes, meestal micro's ge
noemd, gaan ons leven steeds meer
beheersen. Bij het bekijken van een
nieuwe auto, wordt de slogan van de
verkoper dat sedan of limousine X
het neusje van de zalm is omdat er
zelfs al een computer aan boord is die
je waarschuwt als je te hard rijdt, te
veel benzine gebruikt, de brandstof
bijna op is. etc. In huis moet je
spelletjes gaan doen met behulp van
een computer die voor Missile Com
mand of Pacman speelt.
Op kantoor komt waarschijnlijk als
proef een computer van het land
bouwschap die allerlei relevante gege
vens uit onderzoek, voorlichting e.d.
doorseint naar de mensen in verschil
lende functies bezig ten behoeve van
de landbouw. De computer is zelfs tot
'Man van het jaar" gekozen in 1982
door het wereldbekende, toonaange
vende weekblad Time Een veel bete
kenende keus, zeker in het licht van
de toekomst.
Landbouw en computers houden ze
verband? Ja zeker, of dacht u dat de
moderne agrarisch ondernemer nog
als wijlen Swiebertje of Klompertje op
oerouderwetse en folkloristische wijze
zijn bedoeninkje runde, alleen met
behulp van mestvork en kruiwagen!
De land- en tuinbouw in Nederland
buigt zich al enige jaren over de
toepassing van grote maar vooral
micro-computers en chips en ten be
hoeve van hun bedrijven. Niet dat ze
nu al op grote schaal toegepast wor
den, maar toch van jaar tot jaar
nemen de mogelijkheden en dus het
gebruik toe. Vooral in de tuinbouw en
de veehouderij. In de tuinbouw tref je
in menig tuindershuis een kastje aan
volgestouwd met electronica. De kli
maatbeheersing wordt er automa
tisch mee geregeld, luchtvochtigheid,
temperatuur e.d. worden feilloos zon
odig per minuut geregistreerd en op
bancijes gezet. Bij de veehouderij zijn
er een goede duizend bedrijven be
trokken bij de toepassing van de
computer. Het is een merkwaardige
sensatie als je een stevige rondbuikige
Nederlandse koe zich al schommelend
naar de automatische voerbak ziet
begeven terwijl ze als halssieraad ge
tooid is met een chip. een op het oog
wat onbenullig schijfje lijkend. Even
wel, de chip geeft, goed geprogram
meerd, een bevel door waarop de
veevoederbak een portie voer toe
dient. De grootte van die portie zal
afhangen van de leeftijd van de koe,
de drachtigheid. de lactatieperiode
eet.
Niettegenstaande de gegeven voor
beelden is het gebruik van de
(micro) computers in onze land- en
tuinbouw nog erg beperkt. Dat zit
hem voornamelijk in het feit dat het
moeilijk is om dit soort electronische
apparatuur economisch en dus ren
dabel toe te passen op de kleinschali
ge structuur van de gezinsbedrijven
in land- en tuinbouw.
Omdat de USA juist op technisch
gebied vaak een voorsprong op ons
hebben, is een kleine delegatie uit het
Nederlandse landbouwbedrijfsleven
naar Amerika geweest om te kijken
hoever de Yankee boeren zijn met
de toepassing van de computers op
hun bedrijven. Het rapport met de
bevindingen van die landbouwspion-
nen is inmiddels ook verschenen. Hoe
wel hun conclusies niet opzienbarend
zijn. is het toch genoeg om de oren te
spitsen. Nog maar 1 a 2 procent van de
US-boeren heeft een microcomputer
in gebruik. Dat is meer dan bij ons
toch niet opzienbarend veel meer
Maar de aandacht en de belangstel
ling daar voor de computer zijn erg
groot. Wat meer is: die interesse wordt
volop omgezet in vele activiteiten.
Het landbouwonderwijs, het -onder
zoek en de -voorlichting worden druk
getraind en geschoold met het doel
om zeer binnenkort de Amerikaanse
landbouw te maken met de computer,
De generatie boeren die nu nog in
opleiding is. zal binnenkort in zeer
ruime mate kunnen werken met de
nieuwe technieken. Met andere woor
den: hoewel op het eerste gezicht de
Yankees nog met veel verder zijn met
computers is daar onderhuids een
ontwikkeling gestart die zeer binnen
kort aan het licht zal komen na de
incubatietijd. Deskundigen verwach
ten dat binnen een jaar of acht vijftig
procent van de boeren daar micro
computers op hun bedrijf zullen heb
ben.
De moraal! Die kan betrekkelijk
kort en simpel zijn. De Neder
landse land- en tuinbouw is een van
van 's werelds meest geavanceerde en
soepel draaiende landbouwsystemen.
Als je met de genoemde gegevens
voor ogen constateert dat er streken
op aarde zijn waar men een lichte
voorsprong heeft en dus iets beter
vooruitzichten, 'moet je niet aarzelen
stappen te nemen om die (geringe)
achterstand in te lopen. We moeten
dus. kort gezegd, meer dan nu aan
dacht gaan besteden aan het gebruik
en de mogelijkheden van (micro i com
puters.
Dat zal vooral gericht moeten zjjn op
de aanlooplijnen naar de boeren toe
De scholen dus. In het hoger agrarisch
onderwijs wordt er al wat aandacht
aan besteed. Dit zal veruex upgevuerd
moeten worden. Maar de meeste aan
dacht moet gericht worden op het
middelbare agrarisch onderwijs. Dat
is dé opleiding voor de jonge boeren
van straks, Ook dienstverlenende in
stanties als accountantskantoren,
melkcontrolediensten, voorlichting
etc. moeten meer ervanng krijgen in
het automatisch doorspelen van rele
vante gegevens naar de bedrijven.
1982 was het jaar van de computer.
Dat betekent dat in de zeer naaste
toekomst overal in onze maatschappij
de (micro- computer gemeengoed
gaat worden. Ook en wat mij betreft
juist ook in de land- en tuinbouw.
Angst dat de computer de werkgele
genheid in de landbouw negatief zal
beïnvloeden behoeft er mijns inziens
niet te zijn. Integendeel, de overbelas
te ondernemer op zijn gezinsbedrijf
kan bij goed gebruik de micro
computer als een steeds meer onmis
baar wordende hulpkracht gaan erva
ren.
%mr Gerard W. Smallegange
door Marien van den bos)
Het akkoord dat zaterdag uit
eindelijk is bereikt over de
aparte status voor Aruba in het
Koninkrijksverband vanaf het
jaar 1986 heeft een aantal unieke,
maar onwerkbare elementen.
Aruba heeft het recht gekregen
een eigen munt in te voeren, maar
weet zich aan handen en voeten
beperkt in de uitvoering van een
eigen monetair beleid. Een beleid
dat moet worden gecontroleerd
door een Unieparlement, wrarin
zowel Curacao als Aruba een
soort vetorecht krijgen. Neder
land heeft zich daarenboven ver
plicht naar de buitenwereld toe te
zullen ijveren Aruba als onafhan
kelijk land erkend te krijgen, ter
wijl juist een week lang is gepro
beerd deze onafhankelijkheid zo
veel mogelijk in te perken.
Zowel premier Lubbers, de Aru
baanse leider Betico Croes als de
Antilliaanse premier Don Martina,
toonden zich zaterdagmiddag
overtuigd van de onderlinge wil
het akkoord uit te voeren. Tot aan
1 januari 1986 is er tijd om de vele
opengebleven problemen in te vul
len. Toch bestond de indruk dat
het de politici van de overzeese
eilanden om niet veel meer te doen
was dan een aanloop tot de ei
landsraadverkiezingen eind april.
Waar de Arubaanse delegatielei
der Croes bijna tot vervelens toe
benadrukte hoe verantwoordelijk
zijn delegatie zich tijdens de on
derhandelingen had opgesteld,
leek de oppositieleider van Aruba.
Eeman van de AVP, het pleit ge
wonnen te hebben: was het im
mers niet de AVP die al jaren zegt
onafhankelijk te willen worden via
de rustige weg van de status apar
te. Betico Croes (MEP) wilde daar
nooit aan, de MEP wilde de meer
revolutionaire aanpak van onaf
hankelijkheid zonder meer. liet Ee
man aan een ieder horen die het
maar horen wilde.
Betico Croes zal het niet makkelijk
krijgen, eenmaal terug op zijn ei
land, de enorme hoeveelheid water
die hij in de wijn gedaan heeft als
succes te presenteren. Dat succes
gaat zover als Lubbers na afloop
van de Conferentie opmerkte: „de
kogel is door de kerk", Aruba
krijgt de status aparte in het ko
ninkrijk. De plaats die door het
vertrek van Suriname uit het Ko
ninkrijksverband openviel kan
worden ingenomen. Maar dat
neemt niet weg dat de toekomstige
„Unie van de Nederlandse Antillen
en Aruba" tot in lengte van dagen
aan Nederland en aan elkaar ver
bonden zullen blijven.
Waar de Antilliaanse premier Mar
tina al helemaal vaag bleef over
het niet zo aanlokkelijke perspec
tief van onafhankelijkheid tegen
het einde van de eeuw, is ook na de
Ronde Tafel Conferentie niet hele
maal duidelijk hoever Aruba wil
gaan in uiteindelijke zelfstandig
heid. Alle delegaties leken ervan
overtuigd dat volledige zelfstan
digheid niet wenselijk en niet haal
baar is. In het slotdocument dat
Lubbers zaterdag als laatste bod
in de vergadering bracht, staat
dan ook dat in de eindsituatie
Aruba in een gemenebest-relatie
met Nederland wil blijven samen
werken. Ook vermeldt het docu
ment dat na de onafhankelijkheid
van Aruba dit eiland in de Unie
met de andere eilanden zal blijven
samenwerken.
„Indien daarmee goede ervaringen
zijn opgedaan" in de periode van
de status aparte, zo wordt daar
aan toegevoegd. Alle partijen kun
nen er op die manier in lezen wat
ze er in lezen willen. Dat het een
zeer moeizame samenwerking kan
worden, daarover waren in de wan
delgangen een aantal Antilliaanse
politici het eens. Eeman stak niet
onder stoelen of banken dat een
getrapt verkozen parlement met
vetorecht voor een meerderheid
van ofwel Aruba, danwel de andere
vijf eilanden in de praktijk niet
werkbaar zal blijken
Terwijl-in dit Unieparlement de
meest essentiële zaken geregeld
moet worden als: de grondrech
ten, rechtspraak, burgerlijk recht,
handelsrecht. burgerlijke
rechtsvordering, strafrecht en
strafvordering, communicatie,
lucht- en scheepvaart, de hoofdlij
nen van het buitenlands beleid, de
financiële verhoudingen tussen de
eilanden, volksverzekeringen, de
exploitatie van de zcebodemrijk-
dommen, de monetaire en econo
mische samenwerking tot zelfs de
meteorologische dienst is onder
deel van de beraadslagingen van
dit parlement.
„Ook bij twee munten zal de een
heid van monetair beleid moeten
zijn gewaarborgd. Daartoe zullen
nadere regels moeten worden op
gesteld", aldus het document. Een
deskundigencommissie had eerder
al een zevental punten van samen
werking geformuleerd, die even
eens in het document zijn opgeno
men en de onafhankelijke koers
van de toekomstige Arubaanse
munt op een aantal essentiële pun
ten beperken. Als Croes de verkie
zingen wint op basis van zijn: „de
onafhankelijkheid is vastgelegd, er
is zelfs een datum voor", zal hij de
komende jaren de handen vol heb
ben om de vele kleine gaten in het
akkoord met grotere onafhanke
lijkheid in te vullen. Maar daar
over kan pas over een maand
verder worden gedacht.