HARM AFHAALCENTRUM B.V.
Filmfestival Rotterdam
staat voor de vuurproef
220,
WISSEL BEVELANDEN WISSEL SCHOUWEN
HARMPRIJS 78,-
NEDERLANDSE BIJDRAGEN ZWAK
Nieuwe formule voor
popfestival Lochem
MAANDAG 31 JANUARI 1983
schommel-N/1
stoel
MASSIEF GRENEN BED
MATRAS van 298,-
189,-
ï^^^Wg.DEURSKAST STOEL
M - W _J In nrnnnn Normaal
in div. modellen
KAJUITBED grenen
(lichte schade)
Normaal
per stuk
119,-
nu 49,"
(Lichte schade)
OP OP
Tot 24-12-1982
Wijngaardstraat 24, Goes, telefoon 01100-30749
Openingstijden
maandag, dinsdag, woensdag - 13.00-17 30 uur
donderdag - 13 00-21 00 uur
vrijdag - 13 00-17 30 uur
zaterdag - 10.00*18.30 uur
(Door Pieter van Lierop)
Het Filmfestival Rotterdam heeft het weekeinde van Wim Wenders achter de rug. The State of
Things is vertoond en wie na alle voorpubliciteit over deze in Venetië reeds met een Gouden
Leeuw bekroonde film, toch nog vragen mocht hebben over hoe het nu precies zat met Wenders'
frustraties over zijn Hollywood-avontuür met Hammett en de film die daar weer het gevolg van is
geweest (The State of Things dus), die kan het Wenders in Rotterdam inmiddels uit en te na
hebben horen uitleggen, zo al niet persoonlijk, dan ten minste in twee films met Wenders' frustra
ties als onderwerp, waarvan er eentje door de Duitse cineast zelf werd gemaakt. De hele geschie
denis begint knap vermoeiend te worden: zó belangwekkend zijn de naiviteit en misrekeningen
van Wenders nou ook weer niet.
Na drie festivaldagen zijn er intussen
nog weinig aanleidingen geweest om je
eens aangenaam overrompeld te voe
len. Er zijn wel een paar niet onaardige
Engelse filmpjes vertoond (gefinan
cierd door het British Film Institute, of
het nog piepjonge Channel Four, zoals
Crystal Gazing, Hero and Angel), als
mede enige onafhankelijke Amerikaan
se produkties (Don's Motel. Plain
Song), maar het zijn vingeroefeningen
in de marge gebleven. Een stuk interes
santer was al Het Eiland der Liefde, een
film van de Portugees Paulo Rocha.
over de schrijver Wenceslau de Moraes.
die tussen 1891 en 1929 geleefd en ge
werkt heeft in het Verre Oosten. Maar
om het bijna drie uur bij dit gedragen en
hoogst intellectualistische werkstuk te
kunnen uithouden, dient het filmpu
bliek toch wel te beschikken over een
hoop literaire ontvangstapparatuur ex
tra.
Japan
Het Eiland der Liefde speelt voor het
grootste deel in Japan, een fascinerend
land en betoverend mooi, maar dat
blijkt nog altijd het beste uit films die
Japanners zelf erover maken.
Zoals bijvoorbeeld Irezumi, De Geest
van Tatoeage. In deze film van Yoichi
Takabayashi gaat het over een vrouw
die zich de rug wil laten voltatoeëren,
uit liefde voor haar minnaar, die nu een
maal valt op getatoeëerde vrouwen.
Het werk wordt verricht door een be-
jaardenmeester die er een zeer onortho
doxe manier van werken op na houdt.
Hij heeft proefondervindelijk vastge
steld dat de fraaiste resultaten te beha
len zijn met een techniek die bijna on
draaglijke pijn veroorzaakt en die al
leen is uit te houden op een lichaam dat
gelijktijdig de liefde bedrijft. De span
ning tussen liefkozing en marteling
maakt de te behandelen huid extra in
spirerend.
De vrouw die zich aan dit exotische ri
tueel onderwerpt, kan het niet helpen
dat zij na afloop meer verliefdheid voelt
voor de jongeman wiens liefkozingen de
tatoeage voor haar draaglijk hadden
gemaakt dan voor de oorspronkelijke
minaar die haar uitgeleverd had aan de
behandeling. Dit drama is gevat in een
omlijsting die bestaat uit een nog diep
ere familietragedie, waarin de oude ta
toeageartiest centraal staat, Het is een
boeiend opus, waarmee Takabayashi
zich sterk verwant betoont aan zijn
landgenoot Oshima (L'Empire des
Sens). Er kan nog veel meer worden op
gemerkt aan Irezumi, maar dat is wel
licht beter op zijn plaats als deze film in
Nederland gaat rouleren, wat vanaf ko
mende week gebeuren gaat.
Nederlands
Er zijn inmiddels twee nieuwe Neder
landse films in Rotterdam gepresen
teerd, die eveneens zeer binnenkort
worden uitgebracht en een nadere be
spiegeling verdienen. Maar geen van
beide hebben ze de allure die Film-In-
ternationalprodukties in voorgaande
jaren wel eens te bieden hadden. Het
interessantst is nog wel Het Veld van
Eer. het regiedebuut van Bob Visser,
die naam heeft als tv-maker van de
VPRO. met werk op zijn naam voor Het
'Gat van Nederland en Neon.
Als 13-jarig jongetje heeft hij eens het
volgende meegemaakt: amper terugge
keerd van een familievakantie, de cara
van stond nog op de stoep, brak er een
hels onweer los en werd er plotseling
aangebeld bij de Vissers. Er stond een
jongeman op de stoep die vroeger in de
klas gezeten had bij Bob zijn oudere
zus. Tien jaar had ze niets van hem ge
hoord, maar op deze reünie volgde een
snelle verloving, een trouwpartij en een
huwelijksreis naar Verdun, of all places.
In dit lugubere oord (33.000 inwoners
plus 700.000 doden uit de Eerste We
reldoorlog) blijkt de jonge echtgenoot
een militaristische idioot, helemaal gek
op relikwieën en monumenten uit oor
logen: gefascineerd door onafzienbare
kerkhoven. Met dat huwelijk ging het
heel snel mis, want Bob zijn zus kon die
afwijkingen absoluut niet verdragen.
Samenwerking met de literatoren Jules
Deelder en Rien Vroegindeweij, maak
te Bob Visser op basis van dit aan de
werkelijkheid ontleende gegeven een
scenario dat zich ontwikkelt als een
morbide thriller met af en toe wonder
lijk onserieuze elementen. Loes Luca en
Ralph Wingens spelen er de hoofdrollen
in. Ze doen erg hun best, maar blijken
niet-opgewassen tegen de sterk Deel-
der-achtige situaties en dialogen, die
druipen van groteske rethoriek.
Een herkenbaar drama is Het Veld van
Eer niet geworden, wat bijzonder
merkwaardig mag heten, gezien het
feit dat de film nota bene deels waar
gebeurd is. De grootste zwakte is dat
de film totaal vergeet om in eerste in
stantie duidelijk te maken wat de ka
rakterologisch totaal verschillende
hoofdpersonages ooit in elkaar kan
hebben aangetrokken.
Voor de nuchtere kijker is Wingens van
meet af aan ernstig gestoord, terwijl Lu
ca de nuchtere, laconieke Rotterdamse
volksgeest belichaamt, waarmee van
meet af aan de leipheid van de vrijer te
doorzien moet zijn geweest. Dat de jon
ge echtgenoot zich gaandeweg steeds
dreigender en gevaarlijker gaat mani
festeren. blijkt ook al te lang voor diens
vrouw geen reden om hem te laten
schieten. Dramatisch, kortom, is Het
Veld van Eer een slordige demonstratie
van onmacht. Sfeermatig echter zitten
er een paar fascinerende onderdelen
aan de film. Locatie-opnamen in Ver
dun en oorlogsscènes (gereconstrueerd
in Zevenhoek, onder de rook van Rot
terdam) hebben een sterk beangsti
gend effect, dat ondanks alle onzin aan
het denken zet.
Bob Visser zei in Rotterdam, dat hij de
engerd van zijn film bedoelde als proto
type van een jonge romanticus die in de
hedendaagse maatschappij de kluts is
kwijtgeraakt. En uit een diepgeworteld
verlangen „ergens bij te horen" een
vluchtweg gezocht heeft, die toevallig
geleid heeft naar de necrofiele heroiek
van de oud-strijdersreunies van Ver
dun. Maar erg herkenbaar is ook die ge
dachte niet. De VPRO heeft het groot
ste produktieaandeel gehad in deze
voor twee en een kwart ton gemaakte
film. Over enige maanden volgt de tv-
uitzending.
Blokkade
I.OCHEM-Het jaarlijkse popfestival in Lochem, dat vorig jaar zo teleurstellend
weinig bezoekers trok dat de organisatoren overwogen er definilier een punt
achter le zetten, komt terug in een nieuwe vorm. Gekozen is voor een goedkopere
en minder grootschalige opzet, waardoor de entreeprijzen beperkt kunnen blij
ven tot zo'n vijftien gulden.
.Kaartjes van meer dan 35 gulden zijn voor jongeren van een jaar of 17 niet. meer op
te brengen, dat is vorig jaar overduidelijk gebleken", aldus organisator Joost
Carlier In 1982 trok Lochem 15.000 bezoekers Het jaar daarvoor waren dat er nog
30.000. Het nieuwe popfestival Lochem heet 'De grote prijs van Nederland' en
wordt op 12 mei gehouden Tussen de vijf en tien Nederlandse groepen strijden er
om een grote geldprijs, terwijl twee of drie bekende buitenlandse groepen als gast
zullen optreden. Het festival wordt gehouden in hetLochemse openluchttheater,
dat volgens de organisatie plaats biedt aan maximaal 10.000 bezoekers.
stratie van november 1981 uiteindelijk
toch geen effect gehad zou hebben.
De ene vrouw probeert haar evenwicht
te hervinden in eenzaamheid op Ter
schelling. De vriendin komt haar Am
sterdamse woning niet meer uit, Bin
nen twee weken echter schijnen de ac
cu's contemplatief toch weer te zijn op
geladen. De Witte Paraplu stemt sym
pathiek, de twijfels dringen door, al was
het maar omdat ze zo vaag zijn ge
schetst, dat een ieder de kans krijgt er
zijn eigen twijfels in te vullen. Maar ar
tistiek stelt de film weinig meer voor
dan twee naast elkaar gelegde dagboe
ken met plaatjes.
Rotterdam staat nu intussen voor de
vuurproef. Vanavond brandt het Lux-
or-programma los in tegenwoordig
heid van minister Brinkman. Er zijn
200.000 gulden extra vrijgemaakt
(door het Gemeentelijk Bureau voor
Evenementen en het Maasstedelijk be
drijfsleven i om rond Luxor (900 stoe
len) en het Hilton-hotel een echt feeste
lijk filmgebeuren voor een verbreed
publiek op te zetten. Luxor zal een ge
middelde zaalbezetting moeten halen
van minstens 40 procent, wil de schaal
vergroting van het festival, volgend
jaar een vervolg krijgen. Het is zéér de
vraag of het zal lukken. Het Filmfesti
val Rotterdam staat voor een vuur
proef.
Jacco van Renesse
25 jaar bij theater
AMSTELVEEN-Jacco van Renes
se viert dit jaar zijn 25-jarig thea
terjubileum. Dit feit zal op 27 fe
bruari in het cultureel centrum in
Amstelveen worden herdacht tij
dens een cabaretvoorstelling
waaraan behalve Van Renesse zelf,
verscheidene door hem uitgenodig
de vroegere collega's zullen mee
werken.
Jacco van Renesse, reeds negen
jaar verbonden aan de Hoofdstad
Operette, speelt dit seizoen één der
hoofdrollen in de operette 'Viktoria
und ihr Husar'.
Enthousiast publiek
bij vierde concert
in serie Ars Musica
ZIERIKZEE - In de lutherse kerk in
Zierikzee werd het vierde concert in de
abonnementserie 'Ars Musica' gege
ven. Een aandachtig publiek volgde de
verrichtingen van het duo Myra van
Groenendael (viool) en Rien Balkenen
de (piano).
Zij openden de avond met de sonate in
A van G. F. Handel en vervolgden het
programma met kortere werken van
Smetana Elgar en Raphaël. Hierna
nam Rien Balkenende plaats achter
het orgel. Hij speelde een driedelige
compositie van C. F. Ruppe, een Neder
landse tijdgenoot van Mozart, en ver
volgde met variaties op 'Heer Jezus
heeft een hofken' van de componist
Flor Peeters.
Hoogtepunt van de avond was de sona
te Opus 13 voor viool en piano van
Eduard Grieg. Dit romantische werk
werd met veel overtuiging vertolkt en
de toehoorders toonden hun enthou
siasme daar over zowel met een open
doekje na het eerste deel als een harte
lijk applaus na afloop.
Max Opheulsprijs De naar de filmre-
giseur Max Opheuls (1902-1967) ge
noemde prijs van de stad Saarbrücken
is voor dit jaar toegekend aan de film
'Malaria' van de Oostenrijker Niki List.
Aan de onderscheiding is een geldsom
van 20.000 mark (ongeveer 22.000) ver
bonden.
Gielgud jubileert-De Britse toneel-
en filmacteur sir John Gielgud viert zijn
60-jarig jubileum aan het toneel. Ter ge
legenheid daarvan werd hem de 'stan-
dard-dram-prijs' toegekend. Dit is een
van de hoogste Britse toneelonder
scheidingen die tot dusver is verleend
aan slechts dne oudere acteurs, ondei
wie sir Laurence Olivier.
Overleg Lubbers-
Brinkman over
Frans programma
DEN HAAG - Premier Lubbers zal bin
nenkort met minister Brinkman gaan
praten over de weigering van de laat
ste om een Frans televisieprogramma
voor de Franse strijdkrachten in
Duitsland op de Nederlandse kabel te
verspreiden. De Franse televisie heeft
enige tijd geleden dat programma, dat
bestaat uit een samenvatting van de
verschillende Franse netten, gratis en
vrij van rechten voor de Nederlandse
kabel aangeboden.
Met name de VVD-fractie in de tweede
kamer heeft zich nogal ontstemd ge
toond over de weigering van Brinkman
om toestemming te geven om het pro
gramma te verspreiden. Lubbers zei
vrijdag na afloop van het kabinetsbe
raad dat het niet uitgesloten is dat hij
over deze kwestie ook nog contact zal
opnemen met VVD-fractievoorzitter
Nijpels. Het gesprek zal volgens Lub
bers plaatsvinden In het kader van 'het
op de rails zetten' van het totale media
beleid van het kabinet.
De tweede Nederlandse film is De Wit
te Paraplu, van Hedy Honigman en
Nosh van der Lely. Het gaat over twee
vrouwelijke cineasten, die creatief ge
blokkeerd raken als ze aan een geza
menlijk filmproject bezig zijn. Ze voe
len zich onder meer ontmoedigd door
de overtuiging dat die massale en zo
hoopgevende anti-kernwapendemon
