OPENBAAR VERVOER europese rondreis 'iedere tariefverhoging roept weerstanden op' DOORBRAAK BUSH MOET DE NAVO OVEREIND HOUDEN oosterscheldebeleid onder bekraste loep besluit bouw pijlerdam nauwelijks verantwoord WOENSDAG 12 JANUARI 1983 [PZC/opinie en achtergrond 4 Door Harry Kuiper Als je mij vraagt: ben je verbaasd over de reacties van de laatste dagen op de aangekondig de tariefverhogingen in het openbaar vervoer, dan zeg ik nee", verklaart minister Smit- Kroes van verkeer en waterstaat. „Iedere tariefverhoging, zeker in deze moeilijke tijden, roept emoties en weerstanden op. Echter, we kunnen de tekorten in het openbaar vervoer niet onge remd laten doorstijgen". „Voor dit jaar moet drie miljard door de schatkist, de belastingbetaler, wor den bijgepast. Van iedere bestede gul den in het openbaar vervoer wordt slechts 22 cent gedekt door opbreng sten. Ik dien dus te kiezen uit twee kwaden. Ik wil niet snijden in het voor zieningenniveau. Verhoging van de ta rieven is dan helaas de enige mogelijk heid die overblijft". Dat snijdt dan in de portemonnee van de mensen, want als rechtstreeks ge volg van de recessie zijn tallozen toch al minder mobiel geworden. Zij had den al minder te besteden en deson danks stijgen de belastingen dit jaar forser dan misschien ooit tevoren Meer mensen zijn aangewezen op het openbaar vervoer en toch gaan ook de ze tarieven nu met sprongen omhoog. Jk weet het. het is toch een beetje een toestand van potverdlkkeme. nu ook dit weer. Ik begrijp dat best. Toch. zo helemaal nieuw is het natuurlijk niet. Niet alleen waren de verhogingen al genoemd in het politiek testament van mijn voorganger, het is ook vastgelegd in het regeerakkoord. Zelfs de orde van grootte is aangegeven. Wat dat betreft dus geen verrassing, al is de invulling misschien wel als een schok geko men". Maar dat is niet het enige. Want, zegt zij, „alle kritiek die de laatste dagen over mij en over de plannen is uitge stort, gaat voorbij aan het aspect dat de kosten van het openbaar vervoer niet meer zijn op te brengen. Er was alleen de ongenuanceerde roep dat dit beslist niet mag. Maar de mensen die dat roepen bieden geen alternatief. Terwijl ik vind, dat als je het over goed openbaar vervoer hebt, en ik vind dat een samenleving daar recht op heeft, dan moetje zorgen dat ook in de toe komst dit openbaar vervoer gegaran deerd is. tegen redelijke kosten". „Want laten we de zaken bekijken zo als ze zijn. We kunnen alles laten zoals het is. maar dan moet je zo goed in je slappe was ritten dat geld geen pro bleem is. Daar kunnen we kort over zijn, dat is nu niet meer aan de orde. Een andere mogelijkheid is dat je in het voorzieningenniveau gaat snijden. Voor mij valt ook dat af. Dan kom ik aan het derde punt, maatregelen om de doelmatigheid, de efficiency te ver beteren". „De laatste tijd", aldus mevrouw Smit-Kroes, „zijn vanuit Den Haag steeds meer efficiency-maat regel en opgelegd, met name aan het stads- en streekvervoer. De effecten daarvan op de mensen die daarmee worden ge confronteerd onderschat ik niet Zoiets is gemakkelijker uit te spreken dan te verwezenlijken. Want ook aan efficiencymaatregelen komt een ein de. De effecten van nieuwe maatrege len worden uiteraard steeds kleiner". „Dan kom je uiteindelijk toch op de kostendekking. De situatie is ont staan dat de man. de vrouw en het kind die van het openbaar vervoer ge bruik maken, met het kopen van de strippenkaart eigenlijk amper een bij drage leveren aan de kosten die met het vervoer worden veroorzaakt. Kos ten en opbrengsten lopen steeds ver der uit elkaar". verschil „Ik zeg erbij, voor mij hoeft er geen honderd procent kostenafdekking te rijn. Maar als we nu niet extra verho gen, neemt het in 1986. '87 helemaal extreme vormen aan. En ik durf er ver gif op in te nemen dat wie hier dan ook rit. welke kleur het kabinet dan heeft, geen kabinet het zich kan permitteren die verschillen zo ver, steeds verder uit elkaar te laten groeien. Als dus nu niet hier gesneden wordt, moet later gesne den worden in voorzieningen die voor de mensen van meer belang rijn". Nu geldt dit alles veruit het meest voor het stads- en streekvervoer, in wat mindere mate voor de trein. Toch, NS presenteert zich als een commercieel bedrijf. NS maakt sinds 1964 verlies, NS ontvangt uit de schatkist jaarlijks meer compensatie dan de Franse spoorwegen uit de Franse schatkist, maar de direktie van NS verzet zich tegen tariefverhogingen. Hoe beoor deelt mevrouw Smit-Kroes dit verzet? De minister: „Ik denk dat voor NS geldt wat op dit moment voor elke Ne derlander geldt, we moeten ons alle maal bezinnen of het misschien niet toch op een iets voordeliger wijze kan. Of niet nóg een schepj eerbovenopkan - wanneer het om bezuinigingen gaat - en of we ermee moeten doorgaan steeds meer mensen een arbeidsplaats in het openbaar vervoer te geven. Ook NS zal op de kleintjes moeten letten". citroen Enigszins bevreemdend is dat toch oordeel toch wel, want wie emge weet heeft van de zorgvuldigheid waarmee NS met de beschikbare geldmiddelen omspringt, kan niet snel tot de slot som komen dat bij de spoorwegen het geld over de balk gesmeten wordt. „Het lijkt hier soms net een uitgekne pen citroen" - uitspraak van de ene NS'er tegenover een andere die dat met tegenzin beaamde - is illustratief voor de sfeer waarin NS'ers dagelijks hun maatschappelijke, van overheids wege opgedragen taak moeten uitvoe ren. „Ja. nou. om het nu direct met een uit geknepen citroen te vergelijken - we proberen natuurlijk om degenen met de zwakste schouders zo veel mogelijk te ontzien maar we moeten door het dal heen. En dat geldt dan ook voor NS. ook al zegt NS dat het niet kan. De verhezen van het spoorwegbedrijf be droegen in 1982 clrka 920 miljoen gul den. Daar kan NS toch ook niet de kop voor in het zand steken". Ofwel, die citroen treft ons allen? „Ja, maar wel met uitzicht op betere tijden. Als we nu niet doorzetten, we ten we dat we helemaal in de versuk keling komen. Dat geldt voor heel het openbaar vervoer. Als ik die maatre gelen nu niet zou nemen, riskeren we levensgroot dat over drie of vier jaar op grote schaal werknemers in het openbaar vervoer moeten worden ontslagen". Met nog de opmerking dat de tarief verhogingen niet het gevolg rijn van de bezuinigingsoperatie geeft de mi nister onverholen aan dat bij verkeer en waterstaat drastische verschuivin gen van het departementale bestedin genpatroon thans het meest aan de or de rijn. Dat verklaart intussen nog niet m redelijkheid waarom dan ook de kosten van het autorijden verhoogd zouden moeten worden. De minister gaat voorbij aan een antwoord op die vraag. Wel is het duidelijk in welke richting de accentverschuiving moet gaan. Mi nister Smit-Kroes onderschrijft de op vatting dat, zoals zij zegt, „de overheid met name de produktieve overheidsin vesteringen heel erg sterk moet stimu leren. zeker onder de huidige omstan digheden". En dat is waar. maar onder Van Agts eerste kabinet, waarvan ook WD'ers deel uitmaakten, is daar be trekkelijk weinig van terecht gekomen - in weerwil van Bestek '81. ofwel het inricht dat maatregelen, ombuigingen geboden waren. politiek klimaat Mevrouw Smit-Kroes: „Voor dit soort ingrijpende maatregelen, waar we nu voor gesteld zijn, is nu eenmaal een gerijpt politiek klimaat nodig. Een aantal maatregelen die toen genomen zijn, zijn afgedwongen door een meer derheid in de Tweede Kamer. Dan kim je zelf de mening toegedaan zijn dat dat besluit, op die manier genomen, misschien niet het verstandigste was, maar in een parlementaire democratie heb je dat gewoon te accepteren. „De VVD zegt steeds, je moet niet goed geld naar kwaad geld brengen. Tege lijk is niet elk schot een eendvogel. Dat is ook nu de context. Misschien zelfs nog meer, omdat we inmiddels nog zwaarder in de puree ritten. Er is een aantal terreinen waarin verkeer en wa terstaat. zeker onder de huidige om standigheden. een buitengewoon gro te verantwoordelijkheid heeft. Dat is uiteraard de grond-, weg- en watersec tor; een heel duidelijk produktieve overheidsinvestering waar het de we gen betreft. Terwijl je ten aanzien van de dijken weinig Nederlanders hoeft te overtuigen van de noodzaak van goed onderhoud, voor de veiligheid van ons land. „Dat onderstreept de noodzaak van investeringen in die sectoren. Met na me over de dijken, de kustwering, hebben we in het regeerakkoord heel duidelijke uitspraken gedaan. Er is bijna geen onderwerp te noemen dat zo duidelijk is uitgesproken, terwijl het ook aan tijd gebonden is. Want als je merkt dat je bestedingsmogelijkhe den veel kleiner worden, terwijl je zo wel naar de hoogst mogelijke produk- tiviteit van die investeringen moet Tarieven openbaar vervoer blijven stijgen kijken als naar wat de hoogste priori teit verdient, dan valt de keus niet moeilijk". „Denk aan de wegen. Ik geloof dat het niet zo moeilijk is om vast te stellen dat ook wat de wegen betreft in de randstad enkele zeer zware prioritei ten liggen. Het is niet mijn bedoeling veel nieuwe wegen aan te leggen. Waar ik wel grote zorgen over heb dat is het onderhoud, en de omvang van een aantal knelpunten". „Want ik weiger om onze tegenwoordi ge financiële situatie aldus uit te leg gen dat er slecht onderhoud moet zijn, of dat we een aantal knelpunten niet zouden moeten oplossen. Onderhoud is behoud, en de verkeersveiligheid mag niet onder een minimaal niveau komen". „Trouwens, daar komt bij dat een aan tal centra in Nederland voor het be drijfsleven minder aantrekkelijk wordt als vestigingsplaats, als de be reikbaarheid op de tocht staat. En daarmee komt ook de werkgelegen heid in het gedrang". postbank „Een ander punt is natuurlijk de PTT De investeringen daar rijn buitenge woon belangrijk. Staatssecretaris Jaap Scherpenhuijzen en ik zullen vechten tot de laatste snik om te voor komen dat daarin wordt gesneden. Ook in de toekomst zal er een gezond PTT-bedrijf moeten rijn". Directeur-generaal Leenman van de PTT heeft onlangs 1983 een jaar van „majeure" beslissingen genoemd; met name of de Postbank en het nationaal betalingscircuit er komen, welke sta tus de PTT moet krijgen, de toekomst van Viditel. Zij zegt daar weinig over, want de PTT zit in de portefeuille van de staatssecretaris. Maar „of er een Post bank komt, zo ja en hoe die eruit zal zien, daarover verwachten de minis ter van financiën en ik binnenkort een uitspraak te doen. Het nationaal beta lingscircuit hangt daarmee natuur lijk nauw samen. Ze zijn niet onlos makelijk met elkaar verbonden, maar er is een duidelijke relatie. Er is ver der het aspect van de gelddiensten van de PTT, postgiro en rijkspost spaarbank, waarvan het voortbe staan ook in de toekomst gegaran deerd moet worden". „Met kracht en met spoed zullen wij ons daarover buigen, zodat er zo snel mogelijk een kabinetsbeslissing kan worden genomen", aldus mevrouw Smit-Kroes. Nu was de VVD uin het verleden nimmer voorstander van een Postbank. „De VVD heeft zich uitge sproken tegen de Postbank zoals hij is geformuleerd door een aantal voor gangers. Maar je spreekt niet over dé Postbank, maar over één Postbankde vorm waarin postgiro en rijkspost spaarbank continuiteitsmogelijkhe- den geboden wordt". „Je moet niet over een woord vallen Postbank op zichzelf hoeft geen reden te zjjn om te gaan steigeren. Het zal inhoudelijk beoordeeld moeten wor den". Dit is geen gelegenhcidsbock", zei de Amsterdamse hoogleraar bestuurs kunde professor mr. A. F. Leemans dinsdag bij de presentatie van zijn in üét boek „Doorbraak in het Oosterscheldebeleid" vervatte analyse van de manier, waarop dat beleid tot stand kwam. De hoogleraar doelde met die opmerking op het feit, dat binnenkort valt te herdenken, dat dertig jaar geleden de ramp plaatsvond. Ook zonder dat gegeven zou het boek zijn gemaakt, be toogde de heer Leemans. „De wetenschap brengt geen boeken uit, die aan zo'n feit verbonden zijn". En daarmee onderstreepte hij, dat „Doorbraak in het Oosterscheldebe leid" een wetenschappelijke benade ring is van de vraag 'hoe het toch alle maal zover heeft kunnen komen'.Nu ben ik geen bestuurskundige en het kost mij weinig moeite enige beschei denheid aan de dag te leggen bij de beoordeling van een werkstuk, waar van ik slechts als een geïnteresseerde leek kan kennisnemen. Ik neem daar om maar voor lief. dat in de analyse steeds gesproken wordt over 'buigtra- jecten' als het gaat om de aanduiding van bepaalde periodes, dat deelne mers aan de discussie als 'actoren' worden aangeduid en dat de 'relatie tussen territoriale en functionele sys temen' aan de orde wordt gesteld. Al wil ik er wel bij aantekenen, dat het boek door het gebruik van zulk jargon op slechts een beperkte groep leden van de Nederlandse samenleving gro te aantrekkingskracht zal uitoefenen. fouten Wat aanmatigender durf ik mij op te stellen, als ik bezie, wat niet is ge beurd en wat fout is gedaan. Ter voor bereiding van de analyse zijn vijfen dertig mensen geïnterviewd, die nauw betrokken waren bij de vor ming van het beleid over de Ooster- schelde. Bij die ondervraagden was niet het oud-kamerlid Schakel, ten tijde van de Oosterscheldediscussies voorzitter van de vaste Tweede Ka mercommissie voor verkeer en water staat. Schakel speelde, als voorstan der van volledige afsluiting van de Oosterschelde, een zeer belangrijke rol in de debatten. Hij 'examineerde' destijds minister Westerterp van ver keer en waterstaat over de regerings plannen voor de Oosterschelde en aan zijn naam zijn twee gewichtige mo ties over de kwestie verbonden. Een andere naam. die ontbreekt in de lijst van ondervraagden: die van de voormalige minister van financiën, de heerDuisenberg. In „Doorbraak in het Oosterscheldebeleid" wordt herhaal delijk uiteengezet, dat Duisenberg grote bezwaren had tegen de bouw van de stormvloedkering. Om redenen van financiële aard. Toen ik professor Lee mans dinsdag tijdens een persgesprek over zijn boek vroeg, waarom de naam van de oud-bewindsman als geïnter viewde ontbrak, zei hij: „Ik weet het niet". Dat dan wat betreft wat ter voorberei ding van de analyse achterwege gela ten werd. Om te komen tot de signale ring van een met het blote oog waar te nemen fout. De heer Van Thijn wordt in het boek opgevoerd als PvdA-minis- ter in het kabinet Den Uyl. Dat nu is een fout. die niet tot de categorie 'slor digheden' kan worden gerekend. Op merkelijk en van grote betekenis in het proces van besluitvorming was na melijk, dat Van Thijn als leider van de Tweede Kamerfractie van de PvdA al daar. eenmaal zwaaiend met zijn 'por tefeuille', de gelederen gesloten wist te houden terwijl minister-president Den Uyl in zijn kabinet alle moeite deed om voorstanders van volledige afsluiting op de lijn van het compromis - bouw stormvloedkering- te krijgen. Binnen de PvdA zaten op dé sleutelposities voorstanders van dat compromis: in het kabinet en in de kamerfractie. Professor Leemans zei dinsdag, ge confronteerd met de 'benoeming achteraf van de heer Van Thijn tot bewindsman: „Dat is een lapsus". In het Nederlands noemt men dat een 'fout'. Ik noemde al, met enige afstandelijk heid, het in „Doorbraak in het Ooster scheldebeleid" gebruikte jargon. Met enig gepast gebrek aan eerbied geef ik er toch nog maar een voorbeeld van, één zinnetje en het faas zomaar bij het opslaan van het boek te vinden, want er rijn veel van die zinnetjes: „Voor het structuur-aspect van coördinatie ne men we aan, dat de op coördinatie ger- cihte relaties tussen actoren een net werk vormen". Bij beschouwing van het boek kon ik het gevoel met kwijtraken, dat achter dit soort formuleringen iets schuil gaat. Een niet bij de wetenschap beho rende onzorgvuldigheid wellicht. A. J. Snel „Doorbraak in het Oosterscheldebeleid" is uitgegeven door Coutinho te Muiderberg, Het boek kost 29,50. Prof mr A. F Leemans (Slot van pagina 1) van de voorwaarden was toegestaan. Overigens meende de heer Leemans, dat nog niet zeker is hoe het met de techniek gesteld is. Op de vraag, op welke punten hij twijfel heeft zei hij: „Ik ben geen technisch man". Overigens meende de professor, dat de beslissing, die in 1974 in principe en twee jaar later definitief werd ge nomen over de Oosterschelde als een boemerang in de Tweede Kamer zal terugkomen. Hij achtte het juist, dat de Rekenkamer nu naar de financiële aspecten onderzoek verricht. „Dat komt vervolgens in het kabinet en dan in de Tweede Kamer terug", zei hij. In het boek wordt aangeduid, dat bin nen een aantal voorwaarden een om buiging van het Oosterscheldebeleid kon plaatsvinden: de val van het kabinet Biesheuvel, dat normaal tot 1974 was blijven ritten en de werken zo ver had doen uitvoe ren, dat de kwestie niet meer zou kun nen rijn teruggedraaid; de crisisdreiging rond de Ooster- scheldekwestie. die met name door de PPR en D'66 werd veroorzaakt; de sterke positie, die de milieubewe ging zich in de zeventiger jaren ver wierf: het feit. dat de D'66-minister Gruij- ters van volkshuisvesting de coördina tie van het Oosterscheldebeleid naar zich toe wist te trekken; de economische omstandigheden, die in het midden van de jaren zeven tig aanzienlijk minder benard waren dan nu het geval is. In „Doorbraak in het Oosterschelde beleid" duidt professor Leemans aan, dat het niet is uitgesloten, dat op nieuw een ombuiging van het beleid zal plaatsvinden. Tijdens het gesprek met de pers stelde hij. dat dat naar zijn inzicht niet zou leiden tot volledi ge afsluiting van de zee-arm, maar tot dijkverhoging, ccn zienswijze, die hij niet nader onderbouwde. Door Henk Kolbi De Amerikaanse vice-president George Bush komt begin februari naar Europa om in acht landen (waaronder Nederland) te overleggen welke houding het Westen moet innemen tegenover het aanbod van de War- schau-pactlanden een niet-aanvalsverdrag te sluiten. Dit voorstel komt de VS ongele gen. President Reagan heeft de grootste moeite bij het formuleren van de opdrachten die hij zijn onderhandelaars in Genève, waar vermindering van de kernbewapening ter sprake is, moet meegeven bij wijze van com promis tussen de gestadig minderende steun voor zijn herbewapeningsprogram - zowel onder de NAVO-bondgenotcn als binnens lands. Bush, voormalig directeur van de CIA onder meer, moet Europa bewijzen dat het Reagan tevens ernst is met de óntwapening. Hij mag de vruchten plukken van voorberei dend werk dat minister van buitenlandse za ken George Shultz onlangs al heeft verricht, gton kolb) Bush's bezoek aan Nederland vloeit voort uit de uitnodiging die koningin Beatrix daartoe tijdens haar formele staatsbezoek aan de VS vorig jaar in het kader van de herdenking van 200 jaar diplomatieke en handelsbetrekkin gen tussen Nederland en de VS heeft gedaan. Die betrekkingen hebben niet tot een eerdere visite geleid, hoewel daaraan maandenlange en naarstige diplomatieke arbeid ten grond slag werd gelegd-de procedure heeft ten tijde van de feestviering slechts wederzijdse ver wijten omtrent nalatigheid gebaard tussen sommige leden van de Tweede Kamer en functionarissen van buitenlandse zaken. Het bezoek van Bush aan Nederland is niet helemaal samen te vatten als simpele plichts vervulling zonder meer. Hoewel in de VS te genwoordig niet meer over 'Hollanditis' wordt gezanikt, gegeven de vlucht die de be weging tegen kernbewapening internatio naal heeft genomen, blijft Nederland om een variëteit van redenen een stuRje Europa dat Amerikanen met grote omzichtigheid bena deren De reis van Bush is een gebaar tegenover de Sowjet-Unie, en zegslieden in de Amerikaan se hoofdstad beschrijven de onderneming als 'stutten van het bondgenootschap', met 'openhartige en rechtstreekse gesprekken' kortom, de frasen waarin de resultaten van dit bezoek zullen worden verpakt, liggen al geruime tijd voor het grijpen. Het feit dat Ne derland in de komende twee jaar lid is van de Veiligheidsraad, verschaft echter een politiek gewicht dat de VS niet willen verzaken. Dat heeft niet alleen te maken met de Oost-West verhoudingen, maar ook met zulke kwesties als de problemen rond Zuidelijk-Afrika en het Midden-Oosten, die te eniger tijd in de Veilig heidsraad aan de orde zullen komen. stormbal In het Witte Huis, waar president Reagan worstelt met een begroting waarvoor hij naar schatting 220 miljard dollar te kort komt. is de stormbal gehesen en die zal blijven hangen tot de verkiezingen van 1984. Het Amerikaan se staatshoofd zoekt onophoudelijk naar di plomatieke triomfen van beter gehalte dan zijn herstel van vriendschappen met Latijns- Amerikaanse landen aan de vooravond van een economische topconferentie In de VS, waar geen vrolijk nieuws valt mee te delen Terzelfder tijd rebelleert zijn eigen partij te gen de hardnekkigheid waarmee hij zijn eco nomische plannen doorzet in het aanzicht van een catastrofale toeneming van destaats- schulden. En de leider van de Republikeinse fractie in de Senaat. Howard Baker, laat al doorschemeren dat hij' een nieuwe gooi naar het presidentschap overweegt, wanneer Ro nald Reagan besluit dat hij na 1984 maar van een veelzijdig pensioen moet gaan genieten. De zieners te Washington halen uit dit koffie dik de slotsom, dat het 'dus' helemaal niet waarschijnlijk meer is dat Reagan zich op nieuw als kandidaat zal aandienen. Anderen vragen zich af of een Reagan die niets meer te verliezen heeft, rampzaliger kan zijn dan een Reagan die nog gelooft in méér politieke toe komst. Bush dus naar Huis ten Bosch: een man van de harde lijn, die erin is geslaagd zich betrek kelijk ongerept te handhaven als boodschap per met aanmerkelijk meer politieke diep gang dan zijn opperste (en enige) chef, in de wetenschap, zo zeggen kenners, dat een presi dentschap voor hem niet is weggelegd. Deze vice-president werd onlangs beschreven als een van degenen die geloven in kernoorlo gen van langere duur, waarbij nog sprake kan zijn van een overwinnaar. raketten Wat Bush in Nederland komt uitdelen, rijn dan ook niet de balpennen waarmee Lyndon Johnson als Kennedy's eerste medewerker in Nieuwspoort ooit furore maakte, maar kruis raketten. Want, de VS slaan met de grootste zorg gade hoe gretig de politieke leiders ln West-Europa elke gelegenheid aangrijpen om zich te ontdoen van de 572 nieuwe kernwa pens. Het Witte Huis vreest de echo die dat kan teweeg brengen onder de conservatiefste denkers in de Senaat, zelfs al maakt de econo mische crisis duidelijk dat de VS hun bondge noten niets meer kunnen afdwingen omdat de overtuigingskracht ontbreekt. Niettemin rijn er noch voor de VS. noch voor Europa alternatieven. De Amerikanen heb ben de neiging een handels- en douanever- bond als de EG een politieke zeggenschap toe x bedelen, die formeel niet bestaat. Dat ver eenvoudigt het denken te Washington, doch naakt reizen als die van Bush niet slechts /ermoeiend, maar ook de moeite waard. De \merikaanse neiging tot isolationisme biedt reen uitkomst, Men moet Reagan in elk geval ie erkenning gunnen, dat hij op korte termijn le dreiging daarvan als gevaarlijker heeft ïerkend dan die van Russische raketten, al- jesteld op vernietiging van nog niet gebouw- Ie Amerikaanse wapens.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1983 | | pagina 4