Overwerk zonder vergunning op zondag met 500 gulden beboet AR TSENECHTPAAR Oliebrandje op sloopschip HOORT ZIET M Nieuwe5democratische9 drumband Middelburg 'Wij geven hier een super-service' PZC/i j Auto bij Koewacht t geheel vernield M Naast zijn burgemeestersambt be kleedde de heer Dierick in de loop der toi jaren nog tal van andere functies. Hij was onder meer dijkgraaf van de polder Nieuw Karnemelk, gezworene van de polder Groot- en Klein-Ferdinandus, kringbestuurslid van de NCB-Oost- Zeeuwsch-Vlaanderen en bestuurslid van het waterschap 'Axeler Ambacht'. Hij was tenslotte erevoorzitter van de Koewachtse muziekvereniging EMM. Op 23 oktober vorig jaar kreeg hij op zijn 75-ste verjaardag wegens zijn ver diensten voor de gemeente Axel en die voor Koewacht in het bijzonder als zes de Axeler de erepenning van de ge meente uitgereikt. Iers folk-duo bij ■jYouth for Christ J! MIDDELBURG - In de koffiebar van 1 Youth for Christ aan de Herengracht in J Middelburg treedt vrijdag 7 januari het 11erse duo Rodney Cordner en Jean Pier- f re Rudolph op. Men speelt voorname- JlUjk folkmuziek en het duo begeleidt I zichzelf met gitaar, viool, mandoline, f fluit en andere instrumenten. Het op- treden begint om 20 uur VLISSINGEN - Bij sloopwerkzaamheden aan het sloop- De Hamina ligt achter de werf van RSVM en wordt momen schip De Hamina in de Vlissingse haven onstond woensdag- teel gesloopt middag omstreeks 14.30 uur brand in een van de ruimen van Vonken van een snijbrander veroorzaakten brand in een het schip. De Vlissingse brandweer wist het vuurt binnen van de ruimen waar een kleine hoeveelheid olieresten, vlam een kwartier te blussen met schuim. vatte. provincie -SDONDERDAG 6 JANUARI 1983 BOOREILAND MOEST EN ZOU OP TIJD KLAAR MIDDELBURG - „Ik weet dat er in uw bedrijfstak constant onder druk gewerkt wordt. Maar er was voor dit werk op zondag geen vergunning aangevraagd. Op die manier wordt alle controle onmogelijk", zei officier van justitie mr W. van Nierop tegen H. L. uit Bleiswijk, directeur van Vedox offshore fabricators te Rotterdam. Begin september vorig jaar werd door dit bedrijf met man en macht gewerkt om een booreiland, dat op het industrieterrein in Borsele in aanbouw was, klaar te krijgen. De arbeidsinspectie stelde vast dat 25 werknemers van de onderneming daar 's zondags bezig waren zonder dat een ontheffing was verleend. „De leverdatum is heilig in de offshore. Het booreiland stond al op een zee gaand ponton en moest weg", aldus H. L Hij verklaarde dat er doorgaans wel mondelinge toezeggingen voor dit soort overwerk zijn, maar dat de officiële ver gunning vaak pas afkomt als het werk al klaar is Mr Van Nierop was echter van mening dat het bedrijf best ruim van te voren kan bekijken wat voor overwerk er moet gebeuren en de ver gunning tijdig in orde kan maken. Hij eiste de naar zijn maatstaven zeer lage boete van 1500 gulden waarvan 500 gul den voorwaardelijk. In zijn laatste woord wees L. er op dat de mensen er geheel vrijwillig hadden gewerkt, en dat zij in deze tijd heel graag iets meer wilden verdienen. Daarop repliceerde kantonrechter mrW. F. van Solinge dat mensen in deze tijd ook best bereid zijn wat te doen om hun baan te behouden. Toch ging hij in zijn vonnis nog iets on- der de eis 1000 gulden boete waarvan 500 voorwaardelijk met een proeftijd van een jaar. Hond In plaats van J. O. uit Middelburg, die moest terechtstaan voor het verwaar lozen van zijn hond, verscheen zijn zoon met de bedoeling gedaan te krij gen dat het dier, dat zonder twijfel niet meer aan zijn vader teruggegeven zou worden, aan hem zou worden toegewe zen. In september had de inspecteur het ondervoede en sterk vervuilde dier onder de vlooien bij O. in de keuken aangetroffen, waar het vastlag aan een ketting. Sindsdien verblijft de hond in het asiel. De zoon verklaarde hem on der zijn hoede te willen nemen. Des tijds was dat niet mogelijk omdat hij in militaire dienst was. Kantonrechter mr W. van Solinge, zelf hondenliefheb ber, hield hem voor dat je een hond als een half kind moet beschouwen en de nodige zorg en aandacht moet geven. Hij besliste dat de zoon het dier mag terughebben. O. senior krijgt een boete van 125 gulden, de helft van wat de officier hem had toegedacht KOEWACHT - Bij een ongeval nabij T6 VCCl Koewacht is woensdagmiddag om streeks vier uur de auto van R. M. D. I. van L. uit Koewacht geheel vernield. Van L. reed via de Emmabaan in de richting van het dorp Koewacht, toen mevrouw Van D. met haar auto van haar erf kwam en de weg op wilde rij den. Van L. reageerde hierop met een uit wijkmanoeuvre. waardoor hij in de zachte berm raakte. Vervolgens sloeg de auto over de kop en belandde uitein delijk in de droge sloot aan de andere kant van de weg. De bestuurder kwam met de schrik vrij. Oud-burgemeester G.C.E.M. Dierick van Koewacht en Overslag overleden Kampeerboer J. B. uit Veere kreeg 1200 gulden boete omdat er op zijn terrein op 23 juli vorig jaar 29 kampeermidde len waren geteld, hoewel hij er volgens zijn vergunning maar vijf mocht heb ben staan. Dat komt neer op het gebrui kelijke bedrag van 50 gulden per te veel geplaatste eenheid. Een dag na de telling kreeg B. een brief van de ge meente in zijn bus dat twee dagen later het terrein ontruimd moest zijn. Naar zijn zeggen was dat onmogelijk omdat het overloopterrein ook al vol was. Daags daarna werd hij door b en w op het matje geroepen en kreeg hij te ho ren dat zijn vergunning was ingetrok ken omdat hij zich niet aan de voor waarden had gehouden. Er werd hem te verstaan gegeven dat als donderdags het terrein nog niet leeg zou zijn, de po litie het zou ontruimen. Ook de kam peerders kregen bericht dat zij er ille gaal stonden. Mr Van Nierop rekende B. uit de losse pols voor dat hij bij een ge middelde opbrengst van 15 gulden per eenheid per dag jaarlijks minstens 30.000 gulden inkomsten uit zijn mini- camping moest hebben, als hij het toe gestane aantal geregeld op deze wijze overschreed. ..Ik beschouw deze over treding van de kampeerverordening vooral als een economische overtre ding. De geldboete roomt maar een klein beetje van de winst af', aldus de officier. Volgens B. was zijn terrein ech ter maar gedurende een korte periode in het seizoen zo overvol. Verder hield hij mr Van Solinge zijn vergunning on der de neus waarop om duistere rede nen niet 5 maar 55 kampeermiddelen stond vermeld. Daarvan was echter niets te zien op de haarscherpe fotoco- Zes weken voor herhaald negeren van rij-ontzegging DEN HAAG - Het gerechtshof in Den Haag heeft de Middelburger Z. N. ver oordeeld tot zes weken gevangenis straf wegens het herhaaldelijk bestu ren van zijn auto, hoewel hem de rijbe voegdheid was ontzegd. De politie rechter in Middelburg had hem veroor deeld tot vier weken gevangenisstraf en een jaar intrekking van het rijbe wijs en de Rotterdamse politierechter deed daar nog eens drie weken gevan genisstraf bovenop. Het hof zag nu in hoger beroep af van het intrekken van het rijbewijs. In totaal is N. al voor vijf jaar de rijbe voegdheid ontzegd en werd hem, bij el kaar opgeteld, zes maanden gevange nisstraf opgelegd. Voor het hof ver klaarde N. dat hij nu van de drank af is en een baan zoekt. De procureur-gene raal had op grond van een fout in de dagvaardingen vrijspraak gevraagd Het hof besloot tenslotte dat de bij N. in beslag genomen auto moet worden te ruggegeven. pie die de kantonrechter van dit docu ment had. „Linke soep", vond mr Van Solinge. „ze zouden wel eens kunnen denken dat u die 5 er zelf op gezet hebt Hij ging niet dieper in op deze kennelij ke fout op het papier. Wel wees hij B erop dat het bij de verlening van een vergunning niet aankomt op de be schikbare ruimte maar op de sanitaire voorzieningen voor de kampeerders. „Als u meer kampeerders op uw terrein wil toelaten moet u dat met de gemeen te opnemen", kreeg B. van hem mee. ids Archieffoto van oud-burgemeester G. C. E. M. Dierick. :a'; KOEWACHT - Op 75-jarige leeftijd is kei woensdag de oud-burgemeester van de gemeenten Koewacht en Overslag, de val heer G. C. E. M. Dierick. overleden. Het fe» stoffelijk overschot van de heer Die- :p i riek wordt zaterdagmorgen ter aarde besteld op de begraafplaats in zijn 1 woonplaats. MIDDELBURG. - Een aantal Middel burgers heeft onlangs het drumkorps Blue Spirit opgericht. Het belangrijk ste verschil met andere korpsen is het feit dat democratie en inspraak in de statuten van de nieuwe, al 56 leden tel lende vereniging zijn gewaarborgd. „In tegenstelling tot wat in de muzie kwereld gebruikelijk is, hebben bij ons ook de leden beneden de zestien jaar - via hun ouders stemrecht. Dat is voor deze contreien toch wel tamelijk uniek te noemen", meent secretaris W. Boel van Blue Spirit. Het initiatief tot de oprichting van Blue Spirit kwam van enkele voormalige le den van het muziekgezelschap Juliana uit Middelburg, die vonden dat de me dezeggenschap bij dat korps niet groot genoeg was. Daarover willen ze nu ech ter met al te veel woorden meer vuil maken. „Wat gebeurd is, is gebeurd. Het heeft geen zin om nu nog met mod der te gooien", zegt het pas gekozen Blue Spirit-bestuur eensgezind. Veel meer richten ze hun blik op de toe komst waarin ze hun tweeledige doel gestalte willen geven. Allereerst wil de groep muziek presenteren die op Ame rikaanse leest is geschoeid. Ten wlluo wil men vooral de jeugd tussen 12 en 20 jaar vertrouwd maken met de muzikale basisbeginselen. Het drumkorps bestaat uit drie onder delen. Het showelement wordt vooral naar voren gebracht door de color- guard, waarin momenteel vijftien meis jes zijn vertegenwoordigd. De gemeen te Middelburg heeft deze tak oefen ruimte toegewezen in de gymzaal van de brandweerkazerne De overige 41 le den maken muziek. De van het drum korps deel uitmakende brassband telt 26 leden; de groep slagwerkers heeft er vijftien. Deze muzikanten repeteren in de molen 'Ons Genoegen' aan de Oude Vlissingseweg. Begin september wil de groep voor het eerst officieel optreden. Voor het zover is, moeten eerst de uniformen worden vervaardigd, die -natuurlijk- blauw worden. De jonge vereniging heeft de benodigde instrumenten en andere (show) attributen, zoals de 1.83 meter lange vaandelstokken, al kunnen aan kopen, dankzij giften, donaties, het ver kopen van obligaties, en de contribu ties. Andere acties liggen nog in het ver schiet. Haagse gerechtshof veroordeelt inwoner Oostburg wegens dood door schuld DEN HAAG - Het Haagse gerechtshof heeft de 50-jarige autobestuurder M. B. uit Oostburg wegens veroorzaken van dood door schuld veroordeeld tot twee weken gevangenisstraf waarvan een week voorwaardelijk en vier maanden intrekking van het rijbewijs voor waardelijk met proeftijd van twee jaar. In eerste instantie was verdachte door de rechtbank te Middelburg veroor deeld tot twee weken gevangenisstraf en een jaar intrekking van het rijbewijs, beiden onvoorwaardelijk. In hoger be roep had de procureur-generaal bij het hof vijf weken gevangenisstraf waarvan twee voorwaardelijk en voorwaardelijk vier maanden intrekking van het rijbe wijs gevorderd. Op de kruising van de Oranjestraat en rijksweg in zijn woonplaats verleende verdachte geen voorrang aan de be stuurder van een Belgische auto, die aan de gevolgen van de botsing over leed. Verdachte had voor de kruising wel ge stopt maar toen hij vervolgens optrok, de andere auto niet gezien. Een lucht spiegeling zou verdachte mogelijk par ten hebben gespeeld. Omdat hij voor zijn werk het rijbewijs niet kan missen, eine verdachte in hoger beroeD De Inspan Goes failliet verklaard GOES - De rechtbank in Middelburg heeft woensdag het faillissement uit gesproken van het landbouwmechani- satiebedrijf De Inspan Engelbert- Heesters BV in 's-Heer Arendskerke. Het bankroet was door het bedrijf zelf aangevraagd. De Inspan heeft zes werknemers. Volgens curator mr S. D. Spruyt is het bedrijf in de problemen gekomen door dat de afzet van landbouwmachines te rugliep. Zijn eerste indruk was dat er nauwelijks mogelijkheden zijn om De Inspan in zijn huidige vorm voort te zet ten. Hij is dan ook van plan het bedrijf te liquideren. Borsele grootste plattelandsgemeente HEINKENSZAND - De gemeente Bor sele is een van de snelst groeiende ge meenten in Zeeland. Volgens een woordvoerder van die gemeente staat Borsele nu wat inwonertal betreft als vijfde op de ranglijst der grotere ge meenten in dit gewest. Eerst komen de volgens Zeeuwse begrippen grote ste den en als grootste plattelandsge meente volgt, na dat viertal, Borsele. In 1982 kreeg die gemeente er 293 inwo ners bij. Op 1 januari 1982 bedroeg het inwoner tal 19.045 en een jaar later waren er 19 338 ingezetenen. Er zijn het afgelo pen jaar 294 kinderen geboren, van wie 152 jongens en 142 meisjes. Verder heb ben zich in totaal 815 personen geves- van wie 411 mannen en 404 vrou wen. In totaal stierven er in 1982 121 inwoners van Borsele. Dat waren 55 vrouwen en 66 mannen. Ook verhuis den 695 inwoners, 366 vrouwen en 329 mannen. De heer Dierick werd op 23 oktober 1907 geboren in Koewacht. Op 10 maart 1935 werd hij benoemd tot burgemeester van de toenmalige gemeente Overslag; driejaar later op 16 juni 1938. kreeg hij daar het bewind over de gemeente Koe wacht bij. Vanaf 1 augustus 1942 ver zorgde de heer Dierick ook het secreta riaat van de gemeente Overslag. Hij be hield die functies tot aan de gemeente lijke herindeling in april 1970. Het is een drukke dag, zo vlak voor de vakantie. Drie weken wintersport in het verschiet, de ski's wachten al in de hal, maar er moet nog van alles geregeld worden. De waarnemer heeft zich aangediend. Hij moet worden bijgepraat en zo vlak voor het vertrek wil het artsenechtpaar Buwalda- Hermans ook nog wat patiënten bezoeken. Al met al is er bijna geen tijd om te denken aan het jubileum. Een gesprekje met de PZC is pas na enig passen en meten te arrangeren. De 'jubilarissen' - Rudi Buwalda en zijn vrouw Miek Buwalda-Hermans, allebei 53 jaar oud - hebben er 25 jaar als huisarts opzit ten in Kloosterzande. Genoeg reden om een feestje te bouwen, hebben enkele dankbare 'cliënten' gedacht. Ze verenigden zich in een 'comité jubileum' en deden ruim duizend stenciltjes de deur uit naar patiënten van het artse nechtpaar. Het doel - een gezamenlijk cadeau - is méér dan ruimschoots bereikt. In een propvolle zaal van hotel Van Leuven kregen de zilveren artsen woensdagavond een complete ste reo-installatie overhandigd, en een serenade die werd gebracht door de plaatselijke harmonie St. Cecilia. De fotoreportage van de receptie komt later nog. Op de dag van het jubileum hebben de twee amper tijd om zich voor te bereiden op hun feestje. In een wat lacherige sfeer blikken Rudi en Miek terug op hun hecht verbonden loop baan. „We hebben er nog steeds ple zier in", zegt Miek na het gesprek. „En dat is erg belangrijk". Als er ooit al zoiets als een 'witte j as sen-maffia' heeft bestaan - critici van de gevestigde gezondheidszorg den ken dat graag - dan hebben de heer en mevrouw Buwalda daar in ieder geval nooit bijgehoord. „Witte jas sen, die hebben we nooit gedragen", zegt Miek Buwalda-Hermans kor daat. „Dat schept alleen maar af stand. Wat hebben de mensen daar aan?". En haar man: „De patiënten moeten ons niet op een voetstuk plaatsen. Dat kunnen we helemaal niet waarmaken Ik wil niet op een voetstuk". Al doet hij bij bevallingen wel een schrtje voor, maar dat is meer uit noodzaak. En zelfs dan moeten zijn kleren nog regelmatig naar de stomerij. En wat dat voetstuk betreft: „Als ik het weet, zeg ik het. Maar als ik het niet weet. zeg ik dat óók". En iro nisch: „Een wijs man weet meer niet dan wél. natuurlijk. Maar dat kun je met altijd laten merken. Je moet met teveel onzekerheden uitstralen want dan verliezen de mensen hun ver trouwen". Een wankel evenwicht, geeft hij toe. Het is niet zo gemakke lijk. zeker niet in deze 'mondige' tij den. Het omstreden begrip doet hem grijnzen. „Mondig? Man, van dat woord krijg ik helemaal de kriebels. Je belandt in een bodemloos moeras. Steeds maar tot in detail uitleggen wat iemand heeft, hoe moet je dat nou doen? Maar mensen mogen toch wel weten wat hen mankeert? probeer ik voor zichtig. „Maar natuurlijk", zegt Bu walda instemmend. „Ik vertel ze al les al" Zijn vrouw deelt die mening. „Patiënten moeten natuurlijk weten wat he mankeert. Maar dat wil met zeggen dat je zomaar allerlei inge wikkelde dingen kunt uitleggen- Moeilijk is dat". Het echtpaar heeft samen één prak tijk, met ongeveer drieduizend pa- tienten. Het gebied beslaat de 'kop van Zeeuwsch-Vlaanderen'. een op pervlakte van zo n honderd vierkan te kilometer. Er is naast de praktijk in de Cloosterstaat in Kloosterzande nog een soort dependance in Stop peldijk. een praktijk met zo'n acht honderd 'zielen' van een collega die de regio verliet. Er is genoeg werk. en de taakverdeling levert geen prakti sche problemen op We zien elkaar alleen 's mor gens bij de koffie en het door kijken van de post", zegt mevrouw Buwalda. Zij heeft consult op af spraak. haar man elke morgen een vast spreekuur. Hij is meestal op toernee, zijn vrouw vaak thuis. „Wij geven hier een super-service", zegt Rudi Buwalda grijnzend. „De men sen zijn een beetje verwend. Ja, dat mag ik toch wel zeggen. Er is altijd iemand thuis, iedereen kan altijd te recht. Ook 's nachts. De rugdekking is uitstekend". Die taakverdeling was ook wel nodig omdat het echtpaar in de loop der jaren vijf kinderen kreeg. „Je kunt wel zeggen dat zoiets roet in het eten gooit, maar ook dat het de pap eet baar houdt", zegt de heer Buwalda, een beetje cryptisch. Zijn vrouw ver klaart: „Toen we trouwden wilden we kinderen. En wat komt dan op de eer ste plaats? Werk kun je overdragen, maar de opvoeding niet. vmd ik. Je moetje regelmatig afvragen, waar je mee bezig bent. F.r moeten knopen worden doorgehakt. Dan krijg je van zelf een taakverdeling. We vangen el- kaars werk op als dat nodig is, en er zijn gevallen waar je alleen niet hele maal uitkomt. Dan is het prettig om met iemand van gedachten te kun nen wisselen". Mevrouw Buwalda hield zich ook be zig met het consultatiebureau voor zuigelingen en kleuters. Dat was aan vankelijk een luidruchtig gebeuren met ruim veertig babies. „Dat bu reau begon om half twee, maar de eersten zaten er al om twaalf uur. De laatsten gingen zo rond half zes weg, dus je kuntje wel voorstellen wat dat voor de moeders betekende, met zo- velen een halve dag in een kleine ruimte met allemaal babies. Een her rie!" Een afspraaksysteem maakte een einde aan de overlast voor de moeders. In het begin, toen de telefoon nog niet overal was doorgedrongen en de 'pieper' al helemaal niet, was de be reikbaarheid van de visiterende arts vaak een probleem. Maar via een uit gestippeld parkoers, met telefoonbe- zitters als 'etappeplaatssen', wist mevrouw Buwalda haar man toch in de polders op te sporen als dat nodig was. Tegenwoordig gaat het anders. „Je kunt wel zeggen dat er een verschui ving is geweest van visites naar con sulten", zegt mevrouw Buwalda. „Eerst moesten we vaak zelf overal naar toe. omdat de mensen geen ver voer hadden. Tegenwoordig komen ze meestal naar de praktijk Nog een verandering, niet zo posi tief ditmaal. „Vroeger hadden de mensen meer vertrouwen. Toen waren ze soms niet naar een zieken huis te branden. Da kunde gij bést", zeiden ze dan. Maar nu is het tegen overgestelde het geval. Als mensen iets mankeert, willen ze meteen we ten wat en moet het meteen verhol pen worden, óver zijn. En als dat niet lukt, willen ze meteen hogerop. Nou, zó gemakkelijk ligt het nou ook weer niet", zegt ze. „Langzamerhand is er een stemming ontstaan dat me disch alles kan. Nou, dat is niet zo. Mensen accepteren over het alge meen niet meer dat aan sommige dingen niets gedaan kan worden". En haar man: Ik had een oud echt paar, ten dode opgeschreven. Alle bei, echt. Deze mensen wilden graag hun laatste dagen bij elkaar door brengen en thuis sterven. Dat is hun keuze, ik vind dat je zoiets moet ac cepteren. Ook al heeft het misschien risico's voor de patiënten. Elk indivi du heeft het recht om de eigen be stemming te kiezen. Maar wat bleek? De omgeving belt op; buren, kennis sen. de pastoor proberen ons te over reden met opmerkingen als: die men sen móeten naar het ziekenhuis!" Nog niet zo heel lang geleden strekte de taakverdeling van het echtpaar zich ook uit tot de nachtelijke uren. „Mijn vrouw ging er 's nachts uit voor de kinderen en ik voor de telefoon", zegt de heer Buwalda. „Als de kinde ren begonnen te huilen sliep ik er dan ook dwars doorheen. Maar als de te lefoon ging, was ik meteen wakker. Dansliepm'n vrouw door.."7 Het is tegenwoordig een stuk gemakkelij ker geworden. De technische hulp middelen zijn enorm verbeterd. „Je bent een soort duizendpoot gewor den", zegt de man. „Huisartsen kun nen tegenwoordig veel meer zelf doen. Doorverwijzen is nu geen kwes tie meer van; ik weet het niet, gaat u maar naar de specialist, maar; u mankeert dat en dat, de specialist zal u wel behandelen". De apotheek van vroeger - een klein hoekje met een loket - is uitgedijd tot een enorme verzameling medicijnen en twee assistentes. Eén van hen, Mi na van Jole, werkt er al weer zo'n 21 jaar. Ook al bijna een jubileum. Desondanks is het er voor het artse nechtpaar niet rustiger op geworden. „We waren blij dat kerstmis en nieuwjaar in de weekeinden vielen", zegt de heer Buwalda. „Anders wa ren we nog meer dagen kwijtgeraakt. Want het werk is over het algemeen toegenomen, terwijl de arbeidstijd korter is geworden. Vroeger werkten we zes, zeven dagen in de week. Het zelfde werk moet nu in vijf dagen ge beuren". „Maar", voegt hij eraan toe, „ik ben een erg ongedurig mens. Dit is precies wat ik nodig heb". En tegen zijn vrouw: „Jij hebt precies dezelfde eigenschappen. Plus dan nog datje mij erbij moet verdragen". Hij schatert. Zijn vrouw: „Och, dat is eigenlijk wederzijds hoor. Het artsenechtpaar heeft in de loop der jaren een hechte band opgebouwd met de patiëntenkring. Misschien wel daarom willenze niet meedoen aan een 'nachtdienst-rege ling' met andere artsen. „We hebben ervaren dat mensen het vervelend vinden dat ze 's nachts steeds een andere arts krijgen. Daarom willen we zo'n regeling niet. We zijn altijd bereikbaar en dat is belangrijk voor het werk", zegt mevrouw Buwalda nadrukkelijk. En haar man: ..Als er iemand de spreekkamer binnen loopt komt er een heel boek binnen. Je leert de levensomstandigheden van de mensen ontzettend goed ken nen. En daar kun je een hoop mee doen. Dat is het boeiende van dit werk". Buwalda maakt niet de indruk dat hij zwaar gebukt gaat onder zijn ern stige beroep. Veelvuldig wisselt hij uitlatingen af met grappen en spits vondigheden, die hij jolig debiteert. Geen sikkeneurig type. dat is zeker. Zijn vrouw zegt: „Ja, hier zeggen ze dan: hij lacht zoveel met de mensen. Soms denken ze dat ze worden uitge lachen Haar man: „Ja. Er zijn wel eens pa- tiénten door weggegaan. Jij lacht me te veel, zeiden ze dan". Hij verkneu kelt er zich een beetje om „Sommige mensen denken dan, dat ik niet se rieus ben. Ik! Niet seriéus! Ze moes ten eens weten hoe serieus ik ben. Maar ja Amsterdamse humor, dat pakte niet altijd". John Verhoeven

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1983 | | pagina 9