Overwerk zonder vergunning op
zondag met 500 gulden beboet
AR TSENECHTPAAR
Oliebrandje op sloopschip
HOORT
ZIET M
Nieuwe5democratische9
drumband Middelburg
'Wij geven hier
een super-service'
PZC/i
j Auto bij Koewacht
t geheel vernield
M
Naast zijn burgemeestersambt be
kleedde de heer Dierick in de loop der
toi jaren nog tal van andere functies. Hij
was onder meer dijkgraaf van de polder
Nieuw Karnemelk, gezworene van de
polder Groot- en Klein-Ferdinandus,
kringbestuurslid van de NCB-Oost-
Zeeuwsch-Vlaanderen en bestuurslid
van het waterschap 'Axeler Ambacht'.
Hij was tenslotte erevoorzitter van de
Koewachtse muziekvereniging EMM.
Op 23 oktober vorig jaar kreeg hij op
zijn 75-ste verjaardag wegens zijn ver
diensten voor de gemeente Axel en die
voor Koewacht in het bijzonder als zes
de Axeler de erepenning van de ge
meente uitgereikt.
Iers folk-duo bij
■jYouth for Christ
J! MIDDELBURG - In de koffiebar van
1 Youth for Christ aan de Herengracht in
J Middelburg treedt vrijdag 7 januari het
11erse duo Rodney Cordner en Jean Pier-
f re Rudolph op. Men speelt voorname-
JlUjk folkmuziek en het duo begeleidt
I zichzelf met gitaar, viool, mandoline,
f fluit en andere instrumenten. Het op-
treden begint om 20 uur
VLISSINGEN - Bij sloopwerkzaamheden aan het sloop- De Hamina ligt achter de werf van RSVM en wordt momen
schip De Hamina in de Vlissingse haven onstond woensdag- teel gesloopt
middag omstreeks 14.30 uur brand in een van de ruimen van Vonken van een snijbrander veroorzaakten brand in een
het schip. De Vlissingse brandweer wist het vuurt binnen van de ruimen waar een kleine hoeveelheid olieresten, vlam
een kwartier te blussen met schuim. vatte.
provincie
-SDONDERDAG 6 JANUARI 1983
BOOREILAND MOEST EN ZOU OP TIJD KLAAR
MIDDELBURG - „Ik weet dat er in uw bedrijfstak constant onder druk gewerkt wordt. Maar er
was voor dit werk op zondag geen vergunning aangevraagd. Op die manier wordt alle controle
onmogelijk", zei officier van justitie mr W. van Nierop tegen H. L. uit Bleiswijk, directeur van
Vedox offshore fabricators te Rotterdam. Begin september vorig jaar werd door dit bedrijf met
man en macht gewerkt om een booreiland, dat op het industrieterrein in Borsele in aanbouw was,
klaar te krijgen. De arbeidsinspectie stelde vast dat 25 werknemers van de onderneming daar 's
zondags bezig waren zonder dat een ontheffing was verleend.
„De leverdatum is heilig in de offshore.
Het booreiland stond al op een zee
gaand ponton en moest weg", aldus H.
L Hij verklaarde dat er doorgaans wel
mondelinge toezeggingen voor dit soort
overwerk zijn, maar dat de officiële ver
gunning vaak pas afkomt als het werk
al klaar is Mr Van Nierop was echter
van mening dat het bedrijf best ruim
van te voren kan bekijken wat voor
overwerk er moet gebeuren en de ver
gunning tijdig in orde kan maken. Hij
eiste de naar zijn maatstaven zeer lage
boete van 1500 gulden waarvan 500 gul
den voorwaardelijk. In zijn laatste
woord wees L. er op dat de mensen er
geheel vrijwillig hadden gewerkt, en
dat zij in deze tijd heel graag iets meer
wilden verdienen. Daarop repliceerde
kantonrechter mrW. F. van Solinge dat
mensen in deze tijd ook best bereid zijn
wat te doen om hun baan te behouden.
Toch ging hij in zijn vonnis nog iets on-
der de eis 1000 gulden boete waarvan
500 voorwaardelijk met een proeftijd
van een jaar.
Hond
In plaats van J. O. uit Middelburg, die
moest terechtstaan voor het verwaar
lozen van zijn hond, verscheen zijn
zoon met de bedoeling gedaan te krij
gen dat het dier, dat zonder twijfel niet
meer aan zijn vader teruggegeven zou
worden, aan hem zou worden toegewe
zen. In september had de inspecteur
het ondervoede en sterk vervuilde dier
onder de vlooien bij O. in de keuken
aangetroffen, waar het vastlag aan een
ketting. Sindsdien verblijft de hond in
het asiel. De zoon verklaarde hem on
der zijn hoede te willen nemen. Des
tijds was dat niet mogelijk omdat hij
in militaire dienst was. Kantonrechter
mr W. van Solinge, zelf hondenliefheb
ber, hield hem voor dat je een hond als
een half kind moet beschouwen en de
nodige zorg en aandacht moet geven.
Hij besliste dat de zoon het dier mag
terughebben. O. senior krijgt een boete
van 125 gulden, de helft van wat de
officier hem had toegedacht
KOEWACHT - Bij een ongeval nabij T6 VCCl
Koewacht is woensdagmiddag om
streeks vier uur de auto van R. M. D. I.
van L. uit Koewacht geheel vernield.
Van L. reed via de Emmabaan in de
richting van het dorp Koewacht, toen
mevrouw Van D. met haar auto van
haar erf kwam en de weg op wilde rij
den.
Van L. reageerde hierop met een uit
wijkmanoeuvre. waardoor hij in de
zachte berm raakte. Vervolgens sloeg
de auto over de kop en belandde uitein
delijk in de droge sloot aan de andere
kant van de weg. De bestuurder kwam
met de schrik vrij.
Oud-burgemeester
G.C.E.M. Dierick
van Koewacht en
Overslag overleden
Kampeerboer J. B. uit Veere kreeg 1200
gulden boete omdat er op zijn terrein
op 23 juli vorig jaar 29 kampeermidde
len waren geteld, hoewel hij er volgens
zijn vergunning maar vijf mocht heb
ben staan. Dat komt neer op het gebrui
kelijke bedrag van 50 gulden per te
veel geplaatste eenheid. Een dag na de
telling kreeg B. een brief van de ge
meente in zijn bus dat twee dagen later
het terrein ontruimd moest zijn. Naar
zijn zeggen was dat onmogelijk omdat
het overloopterrein ook al vol was.
Daags daarna werd hij door b en w op
het matje geroepen en kreeg hij te ho
ren dat zijn vergunning was ingetrok
ken omdat hij zich niet aan de voor
waarden had gehouden. Er werd hem te
verstaan gegeven dat als donderdags
het terrein nog niet leeg zou zijn, de po
litie het zou ontruimen. Ook de kam
peerders kregen bericht dat zij er ille
gaal stonden. Mr Van Nierop rekende B.
uit de losse pols voor dat hij bij een ge
middelde opbrengst van 15 gulden per
eenheid per dag jaarlijks minstens
30.000 gulden inkomsten uit zijn mini-
camping moest hebben, als hij het toe
gestane aantal geregeld op deze wijze
overschreed. ..Ik beschouw deze over
treding van de kampeerverordening
vooral als een economische overtre
ding. De geldboete roomt maar een
klein beetje van de winst af', aldus de
officier. Volgens B. was zijn terrein ech
ter maar gedurende een korte periode
in het seizoen zo overvol. Verder hield
hij mr Van Solinge zijn vergunning on
der de neus waarop om duistere rede
nen niet 5 maar 55 kampeermiddelen
stond vermeld. Daarvan was echter
niets te zien op de haarscherpe fotoco-
Zes weken voor
herhaald negeren
van rij-ontzegging
DEN HAAG - Het gerechtshof in Den
Haag heeft de Middelburger Z. N. ver
oordeeld tot zes weken gevangenis
straf wegens het herhaaldelijk bestu
ren van zijn auto, hoewel hem de rijbe
voegdheid was ontzegd. De politie
rechter in Middelburg had hem veroor
deeld tot vier weken gevangenisstraf
en een jaar intrekking van het rijbe
wijs en de Rotterdamse politierechter
deed daar nog eens drie weken gevan
genisstraf bovenop. Het hof zag nu in
hoger beroep af van het intrekken van
het rijbewijs.
In totaal is N. al voor vijf jaar de rijbe
voegdheid ontzegd en werd hem, bij el
kaar opgeteld, zes maanden gevange
nisstraf opgelegd. Voor het hof ver
klaarde N. dat hij nu van de drank af is
en een baan zoekt. De procureur-gene
raal had op grond van een fout in de
dagvaardingen vrijspraak gevraagd
Het hof besloot tenslotte dat de bij N. in
beslag genomen auto moet worden te
ruggegeven.
pie die de kantonrechter van dit docu
ment had. „Linke soep", vond mr Van
Solinge. „ze zouden wel eens kunnen
denken dat u die 5 er zelf op gezet hebt
Hij ging niet dieper in op deze kennelij
ke fout op het papier. Wel wees hij B
erop dat het bij de verlening van een
vergunning niet aankomt op de be
schikbare ruimte maar op de sanitaire
voorzieningen voor de kampeerders.
„Als u meer kampeerders op uw terrein
wil toelaten moet u dat met de gemeen
te opnemen", kreeg B. van hem mee.
ids Archieffoto van oud-burgemeester G. C.
E. M. Dierick.
:a';
KOEWACHT - Op 75-jarige leeftijd is
kei woensdag de oud-burgemeester van de
gemeenten Koewacht en Overslag, de
val heer G. C. E. M. Dierick. overleden. Het
fe» stoffelijk overschot van de heer Die-
:p i riek wordt zaterdagmorgen ter aarde
besteld op de begraafplaats in zijn
1 woonplaats.
MIDDELBURG. - Een aantal Middel
burgers heeft onlangs het drumkorps
Blue Spirit opgericht. Het belangrijk
ste verschil met andere korpsen is het
feit dat democratie en inspraak in de
statuten van de nieuwe, al 56 leden tel
lende vereniging zijn gewaarborgd.
„In tegenstelling tot wat in de muzie
kwereld gebruikelijk is, hebben bij ons
ook de leden beneden de zestien jaar -
via hun ouders stemrecht. Dat is voor
deze contreien toch wel tamelijk uniek
te noemen", meent secretaris W. Boel
van Blue Spirit.
Het initiatief tot de oprichting van Blue
Spirit kwam van enkele voormalige le
den van het muziekgezelschap Juliana
uit Middelburg, die vonden dat de me
dezeggenschap bij dat korps niet groot
genoeg was. Daarover willen ze nu ech
ter met al te veel woorden meer vuil
maken. „Wat gebeurd is, is gebeurd.
Het heeft geen zin om nu nog met mod
der te gooien", zegt het pas gekozen
Blue Spirit-bestuur eensgezind. Veel
meer richten ze hun blik op de toe
komst waarin ze hun tweeledige doel
gestalte willen geven. Allereerst wil de
groep muziek presenteren die op Ame
rikaanse leest is geschoeid. Ten wlluo
wil men vooral de jeugd tussen 12 en 20
jaar vertrouwd maken met de muzikale
basisbeginselen.
Het drumkorps bestaat uit drie onder
delen. Het showelement wordt vooral
naar voren gebracht door de color-
guard, waarin momenteel vijftien meis
jes zijn vertegenwoordigd. De gemeen
te Middelburg heeft deze tak oefen
ruimte toegewezen in de gymzaal van
de brandweerkazerne De overige 41 le
den maken muziek. De van het drum
korps deel uitmakende brassband telt
26 leden; de groep slagwerkers heeft er
vijftien. Deze muzikanten repeteren in
de molen 'Ons Genoegen' aan de Oude
Vlissingseweg.
Begin september wil de groep voor het
eerst officieel optreden. Voor het zover
is, moeten eerst de uniformen worden
vervaardigd, die -natuurlijk- blauw
worden. De jonge vereniging heeft de
benodigde instrumenten en andere
(show) attributen, zoals de 1.83 meter
lange vaandelstokken, al kunnen aan
kopen, dankzij giften, donaties, het ver
kopen van obligaties, en de contribu
ties. Andere acties liggen nog in het ver
schiet.
Haagse gerechtshof
veroordeelt inwoner
Oostburg wegens
dood door schuld
DEN HAAG - Het Haagse gerechtshof
heeft de 50-jarige autobestuurder M. B.
uit Oostburg wegens veroorzaken van
dood door schuld veroordeeld tot twee
weken gevangenisstraf waarvan een
week voorwaardelijk en vier maanden
intrekking van het rijbewijs voor
waardelijk met proeftijd van twee
jaar.
In eerste instantie was verdachte door
de rechtbank te Middelburg veroor
deeld tot twee weken gevangenisstraf
en een jaar intrekking van het rijbewijs,
beiden onvoorwaardelijk. In hoger be
roep had de procureur-generaal bij het
hof vijf weken gevangenisstraf waarvan
twee voorwaardelijk en voorwaardelijk
vier maanden intrekking van het rijbe
wijs gevorderd.
Op de kruising van de Oranjestraat en
rijksweg in zijn woonplaats verleende
verdachte geen voorrang aan de be
stuurder van een Belgische auto, die
aan de gevolgen van de botsing over
leed.
Verdachte had voor de kruising wel ge
stopt maar toen hij vervolgens optrok,
de andere auto niet gezien. Een lucht
spiegeling zou verdachte mogelijk par
ten hebben gespeeld. Omdat hij voor
zijn werk het rijbewijs niet kan missen,
eine verdachte in hoger beroeD
De Inspan Goes
failliet verklaard
GOES - De rechtbank in Middelburg
heeft woensdag het faillissement uit
gesproken van het landbouwmechani-
satiebedrijf De Inspan Engelbert-
Heesters BV in 's-Heer Arendskerke.
Het bankroet was door het bedrijf zelf
aangevraagd. De Inspan heeft zes
werknemers.
Volgens curator mr S. D. Spruyt is het
bedrijf in de problemen gekomen door
dat de afzet van landbouwmachines te
rugliep. Zijn eerste indruk was dat er
nauwelijks mogelijkheden zijn om De
Inspan in zijn huidige vorm voort te zet
ten. Hij is dan ook van plan het bedrijf
te liquideren.
Borsele grootste
plattelandsgemeente
HEINKENSZAND - De gemeente Bor
sele is een van de snelst groeiende ge
meenten in Zeeland. Volgens een
woordvoerder van die gemeente staat
Borsele nu wat inwonertal betreft als
vijfde op de ranglijst der grotere ge
meenten in dit gewest. Eerst komen de
volgens Zeeuwse begrippen grote ste
den en als grootste plattelandsge
meente volgt, na dat viertal, Borsele.
In 1982 kreeg die gemeente er 293 inwo
ners bij.
Op 1 januari 1982 bedroeg het inwoner
tal 19.045 en een jaar later waren er
19 338 ingezetenen. Er zijn het afgelo
pen jaar 294 kinderen geboren, van wie
152 jongens en 142 meisjes. Verder heb
ben zich in totaal 815 personen geves-
van wie 411 mannen en 404 vrou
wen. In totaal stierven er in 1982 121
inwoners van Borsele. Dat waren 55
vrouwen en 66 mannen. Ook verhuis
den 695 inwoners, 366 vrouwen en 329
mannen.
De heer Dierick werd op 23 oktober 1907
geboren in Koewacht. Op 10 maart 1935
werd hij benoemd tot burgemeester
van de toenmalige gemeente Overslag;
driejaar later op 16 juni 1938. kreeg hij
daar het bewind over de gemeente Koe
wacht bij. Vanaf 1 augustus 1942 ver
zorgde de heer Dierick ook het secreta
riaat van de gemeente Overslag. Hij be
hield die functies tot aan de gemeente
lijke herindeling in april 1970.
Het is een drukke dag, zo vlak voor de vakantie. Drie weken wintersport
in het verschiet, de ski's wachten al in de hal, maar er moet nog van alles
geregeld worden. De waarnemer heeft zich aangediend. Hij moet worden
bijgepraat en zo vlak voor het vertrek wil het artsenechtpaar Buwalda-
Hermans ook nog wat patiënten bezoeken. Al met al is er bijna geen tijd om
te denken aan het jubileum. Een gesprekje met de PZC is pas na enig passen
en meten te arrangeren. De 'jubilarissen' - Rudi Buwalda en zijn vrouw Miek
Buwalda-Hermans, allebei 53 jaar oud - hebben er 25 jaar als huisarts opzit
ten in Kloosterzande. Genoeg reden om een feestje te bouwen, hebben enkele
dankbare 'cliënten' gedacht. Ze verenigden zich in een 'comité jubileum' en
deden ruim duizend stenciltjes de deur uit naar patiënten van het artse
nechtpaar. Het doel - een gezamenlijk cadeau - is méér dan ruimschoots
bereikt.
In een propvolle zaal van hotel Van
Leuven kregen de zilveren artsen
woensdagavond een complete ste
reo-installatie overhandigd, en een
serenade die werd gebracht door de
plaatselijke harmonie St. Cecilia. De
fotoreportage van de receptie komt
later nog.
Op de dag van het jubileum hebben
de twee amper tijd om zich voor te
bereiden op hun feestje. In een wat
lacherige sfeer blikken Rudi en Miek
terug op hun hecht verbonden loop
baan. „We hebben er nog steeds ple
zier in", zegt Miek na het gesprek.
„En dat is erg belangrijk".
Als er ooit al zoiets als een 'witte j as
sen-maffia' heeft bestaan - critici van
de gevestigde gezondheidszorg den
ken dat graag - dan hebben de heer
en mevrouw Buwalda daar in ieder
geval nooit bijgehoord. „Witte jas
sen, die hebben we nooit gedragen",
zegt Miek Buwalda-Hermans kor
daat. „Dat schept alleen maar af
stand. Wat hebben de mensen daar
aan?". En haar man: „De patiënten
moeten ons niet op een voetstuk
plaatsen. Dat kunnen we helemaal
niet waarmaken Ik wil niet op een
voetstuk". Al doet hij bij bevallingen
wel een schrtje voor, maar dat is meer
uit noodzaak. En zelfs dan moeten
zijn kleren nog regelmatig naar de
stomerij.
En wat dat voetstuk betreft: „Als ik
het weet, zeg ik het. Maar als ik het
niet weet. zeg ik dat óók". En iro
nisch: „Een wijs man weet meer niet
dan wél. natuurlijk. Maar dat kun je
met altijd laten merken. Je moet met
teveel onzekerheden uitstralen want
dan verliezen de mensen hun ver
trouwen". Een wankel evenwicht,
geeft hij toe. Het is niet zo gemakke
lijk. zeker niet in deze 'mondige' tij
den. Het omstreden begrip doet hem
grijnzen. „Mondig? Man, van dat
woord krijg ik helemaal de kriebels.
Je belandt in een bodemloos moeras.
Steeds maar tot in detail uitleggen
wat iemand heeft, hoe moet je dat
nou doen?
Maar mensen mogen toch wel weten
wat hen mankeert? probeer ik voor
zichtig. „Maar natuurlijk", zegt Bu
walda instemmend. „Ik vertel ze al
les al" Zijn vrouw deelt die mening.
„Patiënten moeten natuurlijk weten
wat he mankeert. Maar dat wil met
zeggen dat je zomaar allerlei inge
wikkelde dingen kunt uitleggen-
Moeilijk is dat".
Het echtpaar heeft samen één prak
tijk, met ongeveer drieduizend pa-
tienten. Het gebied beslaat de 'kop
van Zeeuwsch-Vlaanderen'. een op
pervlakte van zo n honderd vierkan
te kilometer. Er is naast de praktijk
in de Cloosterstaat in Kloosterzande
nog een soort dependance in Stop
peldijk. een praktijk met zo'n acht
honderd 'zielen' van een collega die
de regio verliet. Er is genoeg werk. en
de taakverdeling levert geen prakti
sche problemen op
We zien elkaar alleen 's mor
gens bij de koffie en het door
kijken van de post", zegt mevrouw
Buwalda. Zij heeft consult op af
spraak. haar man elke morgen een
vast spreekuur. Hij is meestal op
toernee, zijn vrouw vaak thuis. „Wij
geven hier een super-service", zegt
Rudi Buwalda grijnzend. „De men
sen zijn een beetje verwend. Ja, dat
mag ik toch wel zeggen. Er is altijd
iemand thuis, iedereen kan altijd te
recht. Ook 's nachts. De rugdekking
is uitstekend".
Die taakverdeling was ook wel nodig
omdat het echtpaar in de loop der
jaren vijf kinderen kreeg. „Je kunt
wel zeggen dat zoiets roet in het eten
gooit, maar ook dat het de pap eet
baar houdt", zegt de heer Buwalda,
een beetje cryptisch. Zijn vrouw ver
klaart: „Toen we trouwden wilden we
kinderen. En wat komt dan op de eer
ste plaats? Werk kun je overdragen,
maar de opvoeding niet. vmd ik. Je
moetje regelmatig afvragen, waar je
mee bezig bent. F.r moeten knopen
worden doorgehakt. Dan krijg je van
zelf een taakverdeling. We vangen el-
kaars werk op als dat nodig is, en er
zijn gevallen waar je alleen niet hele
maal uitkomt. Dan is het prettig om
met iemand van gedachten te kun
nen wisselen".
Mevrouw Buwalda hield zich ook be
zig met het consultatiebureau voor
zuigelingen en kleuters. Dat was aan
vankelijk een luidruchtig gebeuren
met ruim veertig babies. „Dat bu
reau begon om half twee, maar de
eersten zaten er al om twaalf uur. De
laatsten gingen zo rond half zes weg,
dus je kuntje wel voorstellen wat dat
voor de moeders betekende, met zo-
velen een halve dag in een kleine
ruimte met allemaal babies. Een her
rie!" Een afspraaksysteem maakte
een einde aan de overlast voor de
moeders.
In het begin, toen de telefoon nog
niet overal was doorgedrongen en de
'pieper' al helemaal niet, was de be
reikbaarheid van de visiterende arts
vaak een probleem. Maar via een uit
gestippeld parkoers, met telefoonbe-
zitters als 'etappeplaatssen', wist
mevrouw Buwalda haar man toch in
de polders op te sporen als dat nodig
was.
Tegenwoordig gaat het anders. „Je
kunt wel zeggen dat er een verschui
ving is geweest van visites naar con
sulten", zegt mevrouw Buwalda.
„Eerst moesten we vaak zelf overal
naar toe. omdat de mensen geen ver
voer hadden. Tegenwoordig komen
ze meestal naar de praktijk
Nog een verandering, niet zo posi
tief ditmaal. „Vroeger hadden
de mensen meer vertrouwen. Toen
waren ze soms niet naar een zieken
huis te branden. Da kunde gij bést",
zeiden ze dan. Maar nu is het tegen
overgestelde het geval. Als mensen
iets mankeert, willen ze meteen we
ten wat en moet het meteen verhol
pen worden, óver zijn. En als dat
niet lukt, willen ze meteen hogerop.
Nou, zó gemakkelijk ligt het nou ook
weer niet", zegt ze. „Langzamerhand
is er een stemming ontstaan dat me
disch alles kan. Nou, dat is niet zo.
Mensen accepteren over het alge
meen niet meer dat aan sommige
dingen niets gedaan kan worden".
En haar man: Ik had een oud echt
paar, ten dode opgeschreven. Alle
bei, echt. Deze mensen wilden graag
hun laatste dagen bij elkaar door
brengen en thuis sterven. Dat is hun
keuze, ik vind dat je zoiets moet ac
cepteren. Ook al heeft het misschien
risico's voor de patiënten. Elk indivi
du heeft het recht om de eigen be
stemming te kiezen. Maar wat bleek?
De omgeving belt op; buren, kennis
sen. de pastoor proberen ons te over
reden met opmerkingen als: die men
sen móeten naar het ziekenhuis!"
Nog niet zo heel lang geleden strekte
de taakverdeling van het echtpaar
zich ook uit tot de nachtelijke uren.
„Mijn vrouw ging er 's nachts uit voor
de kinderen en ik voor de telefoon",
zegt de heer Buwalda. „Als de kinde
ren begonnen te huilen sliep ik er dan
ook dwars doorheen. Maar als de te
lefoon ging, was ik meteen wakker.
Dansliepm'n vrouw door.."7 Het is
tegenwoordig een stuk gemakkelij
ker geworden. De technische hulp
middelen zijn enorm verbeterd. „Je
bent een soort duizendpoot gewor
den", zegt de man. „Huisartsen kun
nen tegenwoordig veel meer zelf
doen. Doorverwijzen is nu geen kwes
tie meer van; ik weet het niet, gaat u
maar naar de specialist, maar; u
mankeert dat en dat, de specialist zal
u wel behandelen".
De apotheek van vroeger - een klein
hoekje met een loket - is uitgedijd tot
een enorme verzameling medicijnen
en twee assistentes. Eén van hen, Mi
na van Jole, werkt er al weer zo'n 21
jaar. Ook al bijna een jubileum.
Desondanks is het er voor het artse
nechtpaar niet rustiger op geworden.
„We waren blij dat kerstmis en
nieuwjaar in de weekeinden vielen",
zegt de heer Buwalda. „Anders wa
ren we nog meer dagen kwijtgeraakt.
Want het werk is over het algemeen
toegenomen, terwijl de arbeidstijd
korter is geworden. Vroeger werkten
we zes, zeven dagen in de week. Het
zelfde werk moet nu in vijf dagen ge
beuren". „Maar", voegt hij eraan toe,
„ik ben een erg ongedurig mens. Dit
is precies wat ik nodig heb".
En tegen zijn vrouw: „Jij hebt precies
dezelfde eigenschappen. Plus dan
nog datje mij erbij moet verdragen".
Hij schatert. Zijn vrouw: „Och, dat is
eigenlijk wederzijds hoor.
Het artsenechtpaar heeft in de
loop der jaren een hechte band
opgebouwd met de patiëntenkring.
Misschien wel daarom willenze niet
meedoen aan een 'nachtdienst-rege
ling' met andere artsen. „We hebben
ervaren dat mensen het vervelend
vinden dat ze 's nachts steeds een
andere arts krijgen. Daarom willen
we zo'n regeling niet. We zijn altijd
bereikbaar en dat is belangrijk voor
het werk", zegt mevrouw Buwalda
nadrukkelijk. En haar man: ..Als er
iemand de spreekkamer binnen
loopt komt er een heel boek binnen.
Je leert de levensomstandigheden
van de mensen ontzettend goed ken
nen. En daar kun je een hoop mee
doen. Dat is het boeiende van dit
werk".
Buwalda maakt niet de indruk dat
hij zwaar gebukt gaat onder zijn ern
stige beroep. Veelvuldig wisselt hij
uitlatingen af met grappen en spits
vondigheden, die hij jolig debiteert.
Geen sikkeneurig type. dat is zeker.
Zijn vrouw zegt: „Ja, hier zeggen ze
dan: hij lacht zoveel met de mensen.
Soms denken ze dat ze worden uitge
lachen
Haar man: „Ja. Er zijn wel eens pa-
tiénten door weggegaan. Jij lacht me
te veel, zeiden ze dan". Hij verkneu
kelt er zich een beetje om „Sommige
mensen denken dan, dat ik niet se
rieus ben. Ik! Niet seriéus! Ze moes
ten eens weten hoe serieus ik ben.
Maar ja Amsterdamse humor,
dat pakte niet altijd".
John Verhoeven