voltige te paard
alex blanchard,
de ware halfzware
RODE KAAR T VOOR WILL Y (OL RENE)
GESCHIKTE SPORT OM VERTROUWD
TE RAKEN MET DE VIERVOETERS
'KOOPMAN KAN TOCH NIET ALTIJD
EUROPEES KAMPIOEN BLIJVEN?'
STOPPER
UTERDAG 23 OKTOBER 1982
roltige. Bijna iedere geïnteresseerde in de sport denkt daarbij ongetwijfeld aan gymnastiek,
tarnen zo men wil. Aan de ingewikkeld lijkende 'scharen' en andere beenbewegingen op het
irnpaard. In de Middelburgse manege de Gouden Draak beoefenen jongeren tussen 12 en 19 jaar
■(voltigeren echter geheel anders. Inplaats van het met leer omhulde staketsel op vier houten
iten van de turners voeren de jonge ruiters en amazones van de Middelburgse club hun
tellingen op een echt paard uit. De edele viervoeter draaft gedurig grote ronden, terwijl het uit
gleden bestaande voltigeteam op de rug van het dier springen om hun 'kunsten' te vertonen.
sles als in een circus. Maar met die
palering houdt elke vergelijking
It een circusvoorstelling echter op
fint het voltigeren te paard is streng
teglementeerd en de diverse oefe-
Len moeten in een strak tempo en
perfect mogelijk uitgevoerd wor-
Voor elke fout worden punten af-
lokken, zoals dat ook bij de turn-
at gebruikelijk is. De deelnemers
sten verschillende verplichte oefé-
gen meester zijn: vrije zit (met de
sen los en gestrekt), vlag (een arm
snbeen los), molen (met de benen
;«n rondje draaien op de rug van
paard) en vervolgens een schaar
éten. Ér behoren tevens vrije oefe-
nlngén uitgevoerd te worden en de in
houd daarvan wordt overgelaten aan
de fantasie van de instructrice.
pony aan 'huis'
De Middelburgse voltigegroep kan dat
rustig aan Annet Baas overlaten, want
deze 21-jarige instructrice van het
team (tevens als zodanig werkzaam bij
de manege, die het echtpaar Kalkman
in erfpacht heeft van de gemeente)
heeft haar hart volledig aan het paard
en de ruitersport verpand. Al op jonge
leeftijd kwam Annet in contact met
pony's en paarden. „We hielden een
paar jaar achtereen vakantie in het po
nypark Slagharen. Daar kreeg je over
dag een pony bij je huisje, dus rende ik
alle dagen op dat dier door de bossen
in het park of ik hielp in de manege".
Nadat Annet mavo-eindexamen ge
daan had kwam ze spoedig daarop
voor vast bij de manege terecht. Toen
ze 17 was ging ze voortvarend aan de
slag om allerlei diploma's te bemachti
gen: ze volgde de ponyleidsterscursus.
twee jaar geleden behaalde ze het di
ploma voltigeleidster, ze is assistent-
instructrice en ze wil beginnen met de
cursus voor instructrice.
De hobby eist haar totaal op. „Vroe
ger", zegt Annet Baas, „heb ik ook een
tijdje aan atletiek gedaan, maar de
twee sporten gingen niet samen".
Drie jaar gelede'n zag ze instructeur
Jan Meijers van de manege de Een
dracht bij Serooskerke bezig met vol
tige-oefeningen. Dat moest op de Gou
den Draak ook gebeuren, vond Annet.
braaf paard
Het ging er toen maar om een geschikt
paard te vinden. Dat is erg belangrijk
bij het voltigeren in de ruitersport Me
vrouw Corrie Kalkman, de 'bazin' van
de manege, maakt duidelijk „Je moet
er een erg braaf paard voor hebben.
Het belangrijkste is, dat het dier in fei
te alles met zich moet laten doen, want
soms zitten er drie of vier kinderen op.
Je kunt er dus geen rijpaard voor ge
bruiken, het moet een ouderwets type
zijn, een paard, dat veel massa heeft en
sterke benen. Je moet met een lampje
naar zulke paarden zoeken". In ver
schillende maneges wilde men het
voorbeeld van Middelburg volgen, on
der andere in Renesse, maar het plan
stuitte af omdat de Schouwse club
geen geschikt paard kon vinden"
meteen geschikt
De voltigevereniging Middelburg had
geluk toen ze de 10-jarige meme Nicky
van Gelderse afkomst van een Wal-
cherse paardenhandelaar kocht. An
net Baas: „We kenden het paard uiter
aard helemaal niet. maar het bleek
meteen geschikt voor de voltigesport.
Dat is belangrijk, wantje kunt het zo'n
dier nauwelijks leren. Bovendien had
het de goede inborst". Naast Nickey
bleken er nog enkele dieren, Norma,
ook tien jaar, de 15-jarige pony Stran
ger, alsmede de 5-jarige merrie Alma
geschikt voor het voltigewerk. De be
langstelling voor het nieuwe onder
deel van de ruitersport was enorm (ze
ker 40 belangstellenden) en daaruit se
lecteerde Annet Baas tenslotte een
groep van acht. Wie daar niet bij zit
kan zich verder bekwamen in de re
creatieve groep.
scharrelkip
Het is merkwaardig rustig in de ma
nege als we een gesprek hebben met
mevr. Kalkman en Annet Baas. Bijna
alle derttig dertig paarden en pony's
van de manege staan rustig te grazen
op een stuk grasland, waar ze voor het
eerst na vele weken weer eens droge
grond onder de benen hebben... De
kippen hebben nu ruim baan in de
paardeboxen. Een grote hen rent luid
kakelend voor ons uit, nadat ze vlak
naar een paardevijg een mooi wit ei
gedeponeerd heeft. Duidelijk een
scharrelkip.
Bijna dagelijks is het echter erg druk
in de manege. „Het lijkt vaak meer op
de zoete inval", merkt Corrie Kalkman
op. De Gouden Draak blijkt duidelijk
een functie te hebben voor de jeugd,
voor meisjes, in de zuidelijke wijken
van Middelburg. Soms hangen de kin
deren zo maar een beetje rond. maar
meestal zijn ze druk bezig met de ver
zorging van paarden of wandelen ze
met de pony's „En wij krijgen dan de
schuld van slechte schoolrapporten",
bedenkt mevr. Kalkman.
vertrouwd
Af en toe komen er een paar van die
'manegekinderen' bij de voltigevereni-
ging terecht. Amnet Baas zegt.: „Ze
hoeven beslis t niet meteen paard te
kunnen rijden. Dat kan later nog wel.
Voltigeeren is ook uitermate geschikt
om de kinderen vertrouwd te laten ra
ken met de dieren". De instructrice
voegt er aan toe: „Voltige-rijden is niet
gevaarrlijk, voor de deelnemer noch
voor het paard. Af en toe gebeurt er bij
een afsprong wel eens een ongelukje,
maar ze zijn nooit van ernstige aard".
De leden van de Middelburgse voltige-
groep (tot nu toe de enige in Zeeland)
doen ook aan springen en dressuur
waarvoor overigens aparte clubs in de
manege zijn. Evenzeer Annet Baas. Ze
is lid van de landelijke rijvereniging
Walcheren. Om de dressuursport
steeds beter machtig te worden gaat
Annet elke week een les 'halen' bü Zee-
lands topdressuurrijdster Suzan
Malcrps in Nieuwvliet.
Omdat Annet Baas er steeds voor
zorgt op de hoogte te blijvan van de
nieuwste ontwikkelingen in de volti
gesport behoort de Middelburgse
groep tot de besten in zijn klasse in
het land, terwijl deze ruitersporttak
in Noord-Brabant en Gelderland toch
al veel langer bekend zijn. Met trots
vertelt de Middelburgse instructrice-
Tijdens een wedstrijd in het Bra
bantse Dongen werden we in een
sterk gezelschap van groeoen uit
Noord-Amerika, West-Duitsland,
Zweden, Frankrijk en Zwitserland
derde. Nog voor de sterke Duitse
groep. Dat was echt een uitstekend re
sultaat".
verre reizen
Omdat er in Zeeland (nog) geen con
currentie is om de degens mee te krui
sen moet de Middelburgse voltige-
groep steeds verre reizen maken voor
zijn wedstrijden. De acht jongens is
eenzelfde onderverdeling als in andere
takken van de ruitersport: B(eginners)
L(icht) M(idden) en Z(waar) gaan over
enige tijd zelfs naar een internationale
wedstrijd in Hamburg Annet maakt
duidelijk: „Nicky gaat niet mee. Het is
te ver voor haar. Zoals gebruikelijk
werken we op een paard uit de manege
ter plaatse".
De Middelburgse groep traint nauwe
lijks hard voor een plaatsje bij de lan
delijke top. Annet: „We oefenen een
middag in de week, op zaterdag, maar
als er een wedstrijd nadert, dan trai
nen we een hele week elke dag". Vooral
tijdens de wedstrijd in Hamburg wil de
Middelburgse instructrice goed voor
de dag komen. Ze verheugt zich op dit
gebeuren: „Daar komen de beste volti-
gegroepen ter wereld in actie. Daar
kun je wat van leren".
Op hun beurt geven de Middelburgse
jonge ruiters en amazones hun kennis
weer door aan anderen. Zelfs aan En
gelsen, die vele sporten hebben 'uitge
vonden' maar van voltige te paard
nog nooit gehoord hebben.... Daarom
komen over enige tijd twee bestuurs
leden van de Engelse ruitersportver
eniging uit Meophane bij Londen
naar de Middelburgse manege kennis
maken met de jongste tak van de rui
tersport.
peter verhage
Het ruikt er adembenemend naar zweet en latex. Op de bakstenen muur tegen
over het bokszaaltje staat gespoten: „Geen RWW omlaag!" Langs de stoep een
file kneuzen. „Te koop. Honderd procent 'goet' onderhouden". Grauw, verve
loos Amsterdam-Oost. Alex Blanchard arriveert lichtelijk over tijd. De levens
loop van een bokser is onvoorspelbaar. Hij zit ook lang niet zo deftig in het pak
als op de tv bij Mies. Deze keer gewoon jeans.
Aan elke sport zit een geurtje. In de
stallen van Duindigt ruikt het naar
ammoniak. De geoliede kuiten van
Jan Raas herken je vanaf honderd me
ter aan de kamfer en bokserslijven
stinken gewoon naar eerlijk zweet. De
latexgeur is van de schilder. Het af
tandse boksschooltje van de legenda
rische „Ome" Nelis Bisschop was
hoognodig aan een beurt toe.
De meuwe Europese kampioen in het
halfzwaargewicht („Koopmans gaat
eraan m de Ahoy") pakt oorverdovend
uit. Hij installeert een cassetterecor
der vlak bij de ring en draait de volu
meknop op maximum. De training
(zes rondjes sparren, roffelen op de
speedball. touwtje springen, stootzaki
duurt twee uur. Al die tijd davert het
zaaltje van de soul. heavy rock en
stampend, syncopating ritme. De Bul-
derbaan is er niks bij. „Die disco
sound heb ik nodig". Soul als dope.
Alex Blanchard is 24 jaar. Tien jaar op
het canvas. Als amateur twee keer Ne
derlands kampioen in het zwaarwel-
ter. Bijna vier jaar prof. Recordlijst:
eenentwintig wedstrijden. Allemaal
gewonnen. Hij beeindigde achttien ge
vechten voortijdig. Zo'n knock-outer
heeft Nederland nog niet gehad. Ge
schatte winstsom: vijftigduizend gul
den. Hoog tijd dat die man een Euro
pees titelgevecht krijgt.
jonger en sneller
Maar ook Rudy Koopmans is goed. De
Fries maakt al tien jaar de dienst uit;
won als prof veertig partijen. Sinds
maart '79 Europees kampioen. Jam
mer van die dubieus verloren partij
om de wereldtitel, maar hier is hij nog
altijd onaantastbaar. Of niet soms?
„Koopmans is de titel kwijt", consta
teert Eric van den Berg simpel. „Rudy
is een koele, verstandige bokser, maar
Alex is jonger en sneller. Goeie ogen.
Hij hoeft maar een gaatje te zien, en de
vuist is erin".
Eric van den Berg, ex-Arubaan, is de
trainer van Alex Blanchard. Hij heeft
hem gehaald en gebracht. „Koopmans
hoeft met zijn 34 jaar niet te jamme
ren", vindt hij. „Het is mooi geweest.
Hij kan toch niet eeuwig kampioen
blijven? Alex wint. De titel blijft in Ne
derlandse handen. We kunnen dus rus
tig gaan slapen".
Alex Blanchard, de uitdager: cool.
harry murré
sjiek en recht voor de raap. Hij meet 1
meter 91, maar haalt amper het half-
zwaargewicht van 79 kilogram. De
Amsterdammer, een soort afgeslankt
Ruud Gullit-type, lijkt helemaal geen
bokser. Hij heeft meer weg van een ma-
honie-houten panlat. Koopmans (1
meter 83; dus veel meer body) slaat
hem glad doormidden.
Blanchard countert. „Rudy is een sta
tische bokser. Niet mooi voor het pu
bliek, maar hij wint al zijn partijen.
Geweldig efficiënt. Ik kan luisteren
naar mijn trainer. Ik heb controle
over mijn lichaam. De scherpte van
mijn stoten op lichaam en kaak. Dat is
mijn kracht. Ik ben snel, veel sneller
dan Koopmans".
Hij wisselt de cassette. Handschoenen
aan voor de volgende ronde. Een flit
send gestoken linkse directe. Ben Ti-
ben gilt. „Man, je ziet die vuist niet
komen!"
meerpalen...
Ben Tiben is sparring-partner Een ha
ven-stuwadoor uit Medemblik met ar
men als meerpalen. Een knaap van te
gen de honderd kilo, viervoudig Neder
lands amateurkampioen in het super-
zwaargewicht. sinds kort profbokser.
Alex Blanchard: „Aan kermisboksers
heb je niks. Ik oefen alleen met jongens
die me onder druk kunnen zetten. Ik
heb in Miami getraind en in Philadel
phia bij Joe Frazier. Goeie contacten.
De afgelopen week is Diego Robertson
overgekomen uit de VS. Een zwarte
bokser. Ook iets zwaarder dan ik. Deze
week ga ik met hem in trainingskamp.
Vanaf maandag geef ik geen enkel in
terview meer. Ik word er doorziek
van".
In de zesde ronde plaatst Alex Blan
chard een rechtse uppercut. Er zit zo
veel kracht achter dat kleerkast Tiben
even boven het canvas zweeft.Jk heb
het figuur van een hoogspringer. Ik
had inderdaad beter atleet kunnen
worden. Dat is nooit onderzocht.
Waarom ik bokser ben? Het begon met
Ah. Je zit voor de buis. Je ziet die
mooie, zijden jas. De shuffle en de te
genstander die op zyn kont valt Ver
rek denk je, kan dat zo maar? Dat
moet ik ook proberen".
Alex Blanchard volgde een opleiding
als scheepskok en banketbakker. Hij
maakte de middelbare hotelvab-
school af. „Ik had graag naar de hoge
re hotelvakschool gewild, maar het
boksen laat me niet meer los. Ik heb
Amerika geproefd. Dat is het einde
voor een bokser. Vechten op leven en
dood. Bij ons gaat teveel talent verlo
ren. Je moet naar Amerika. Dat is het
Mekka".
Hét "gevecht Koopmans-Blanchard
gaat over twaalf ronden. Zo lang heeft
de uitdager nog nooit in de ring ge
staan. „Bt ben een afwachter. Ik ga
niet staan schreeuwen: „Ik ben de bes
te" en ik voorspel niet in welke ronde
het gebeurt. Maar dat hij eraan gaat is
zeker". Blanchard blancheert Koop
mans op maandag 15 november in
Rotterdam. Mokumse Ali is dan de
Ware Halfzwaargewicht.
Als hij onder de douche vandaan
stapt, ziet hij eruit om door een een
ringetje te halen. Een babyface dat
weinig klappen heeft geincasseercL
Ontwijken, dat is in de bokssport de
kunst. „Ik ben gek van boksen. Het is
net heroine. Je komt er nooit vanaf. Ik
zorg ervoor dat ik er goed blijf uitzien.
Brede schouders en platte neuzen. Dat
was vroeger zo. Mij kunnen ze meteen
inschrijven voor een modeshow. Dan
win ik ook".
Toen het gebeurde (ik geef liet eerlijk toe), was ik in
den vreemde. Zo vreemd was het daar nu ook weer
"iet, dat ik er niet de samenvatting van Excelsior-
PSVop het beeldscherm kon zien, maar ik kan me niet
herinneren dat het geval waarover ik wil schrijven
daarin was opgenomen. Ik zag wel het doelpunt dat
Ridderhof van Excelsior maakte, het enige doelpunt
fan de wedstrijd, waardoor de derde Rotterdamse
dub verrassend met 1-0 van PSV won, en het viel mij
daarbij weer eens op dat Piet Wildschut er een ken
merkende rol in speelde. Ridderhof dreef met de bal
iu de richting van het PSV-strafschopgcbicd, werd
niet aangevallen, liep toen nog maar een eindje door,
Riet Wildschut kwam eraan, en aan zijn manier van
lopen verbond ik toen de volgende gedachtengang:
-Kom op, Ridderhof. schiet een beetje op met, schieten,
*ant anders zet ik mijn voetervoor, en wie weet wat er
dan allemaal gebeurt! De bal kan afschampen, en
daardoor langs Pim Doesburg in het doel verdwijnen.
IR kan m'n voet bezeren, ik kan voor joker komen te
staan doordat je me met een scherpe draaibeweging te
hakken zet, kortom: hoe langer je draalt, hoe ongewis
ser ons beider toekomst met betrekking tot dit enig
spelmoment wordt!"
"u weet ik ook wel dat het heel gevaarlijk is om ie
mands gedachtengang te reconstrueren uit zijn ma
nier van lopen of handelen. „Gaat u maar zitten!" -
luidde altijd Frans Henrichs vertaling van de gedach
tengang van een Tsjechoslowaakse ijshockeyer als de
ze een Sowjetrussische tegenstander ondersteboven
geduwd had. Maar misschien speelde de gedachtenwe-
nico scheepmaker
reld van die Tsjech zich op dat moment geheel in diens
heup af, en niet in diens hersens. Zo is het ook heel goed
denkbaar dat Piet Wildschut op het „moment suprè
me" helemaal niets dacht, zelfs niet: „Ik moet tot elke
prijs zien te voorkomen dat die Ridderhof op ons doel
schiet!", zodat de door mij geinterpreteerde gedach
tengang vergeleken moet worden met de vele gedach-
tengangen van de onbestaanbare hoofdpersonen in
Tolkiens „In de ban van de ring". Daarom zit ik ver
moedelijk dichter bij Thijs Libregts' gedachtengang,
als ik die als volgt reconstrueer:
hoedespeler. hoe vaak is hij nu al niet in de fout gegaan
waardoor de tegenstander kon doelpunten, heeft Wild
schut langzamerhand niet zijn quotum aan acceptabe
le fouten voor een verdediger verbruikt, zou hij, met
zijn onmiskenbare capaciteiten, niet tóch een midden
velder. of wie weet zelfs een midvoor zijn?"
Maar over Wildschut wou ik het helemaal niet hebben
zijn aarzeling heb ik in de samenvatting gezien, en de
manier waarop Van de Kerkhof zijn tegenstander erin
wilde luizen niet! Daarvoor moet ik afgaan op de och
tendbladen die ik afgelopen maandag even over de
grens in Ootmarsum aanschafte. De Telegraaf en het
Algemeen Dagblad vonden het geval blijkbaar niet
interessant genoeg om te vermelden. Trouw en de
Volkskrant echter wel. Ik citeer de Volkskrant
„Renê van de Kerkhof probeerde met een smerige truc
Ridderhof aan een rode kaart te helpen. Theatraal liet
hij zich vallen alsof hij door de Rotterdammer in het
gezicht was geslagen. Er ontstond een oploopje van op
wraak beluste PSV'ers en verontwaardigde Excelsior-
spelers. maar scheidsrechter Corver deed niets. Een
gele. of liever rode kaart aan het adres van Van de
Kerkhof zou in dit geval niet misstaan hebben".
En Trouw schreef:
.Willy van de Kerkhof voerde aan de zijlijn een misse
lijk toneelstuk op. De international deed alsof hij door
Van Goozen in het gezicht werd geslagen, ofschoon er
echt helemaal niets aan de hand was Terwijl hij, net
als broer René, toch al niet populair is bij het Rotter
damse publiek, lokte hij op die manier alleen nog maar
meer fluitconcerten uit".
llit deze twee ooggetuigenverhalen maak ik op dat
een van de beide tweelingbroertjes weer eens de oude
truc van de vermeende kopstoot of vuistslag uit de
doos heeft gehaald, waarbij óf Ridderhof. óf Van Goo
zen als boosdoener van het veld had moeten worden
gezonden, als Charles Corver erin getrapt was. Het
kan natuurlijk ook zijn, dat Willy het eerst probeerde
bij Van Goozen. en toen dat niet lukte René hetzelfde
kunststuk nog eens herhaalde bij Ridderhof (dat hoor
je vaak, dat tweelingen dezelfde dingen doen en dra
gen). maar dat zou misschien toch wat al te veel van
het kwaadaardige binnen één familie zijn.
Hoe heerlijk, hoe verrukkelijk, hoe bewonderenswaar
dig zou het niet geweest zijn, als René (of Willy) na
zogenaamd nog duizelig te zijn opgekrabbeld, het veld
zou zijn uitgestuurd in plaats van Ridderhof (of Van
Goozen). Wegens misleiding van de scheidsrechter.
Mag dat dan niet? Je mag toch ook de tegenstander
misleiden met schijnbewegingen? Ja. maar niet door
„laat los!" te roepen Je mag de scheidsrechter toch
(trachten te) beïnvloeden door ten onrechte voor bui
tenspel te appelleren, of te doen alsof je mag ingooien,
of je pontificaal voorover te laten vallen in het straf
schopgebied? Dat mag inderdaad - tot op zekere hoog
te. De scheidsrechter mag er ook een gele kaart voor
geven als hij dat nuttig of wenselijk acht. Zelfs een
rooie. als hij wil. Hij zal dat maar zelden doen, redene
rend dat zulke schijnmanoeuvres „all in the game"
zijn.
Maar wie op valse gronden probeert een tegenstander
geen oor, maar een rode kaart aan te naaien, dus: uit
de wedstrijd te verwijderen en een schorsing van
minstens drie wedstrijden te bezorgen, overschrijdt
alle grenzen van het fatsoen binnen de voetbalwereld.
Hij is dan immers erger dan de onderwereld-verklik
ker. want die verlinkt ten minste nog een schuldige
ten eigen bate. Hij is dan een soort Schalkhaar-agent,
en wat dat voor een individu is, of beter was, beste
jongens en meisjes, moeten jullie maar eens aan jullie
ouders vragen...
„Is Plet Wildschut eigenlijk wel een geschikte achter
i!D-Jarige merry Nicky poseert uiterst gewillig als de leden van de Middelburg-
vMigevereniging een pyramide op haar rug opbouwen in het midden op de
wderug, van boven naar beneden: Erik Vaes, Theo Vaes en Janet McGabe,
hCorinne Wonder gem, rechts Christa Thier. Links van het paard Carla van
iVeele (l) en Ellen Wondergem. Aan de teugel instructrice Annet Baas. We
il een stage in de verpleging was de achtste voltigerijdster, Jeanet de Bruin,
i aanwezig.
