kwart eeuw toto-lottowerk goede
afleiding voor mariette lippens
tennisclub
'sjef dankt
naam aan
burgemeester
pihama j
azz kwartet
PZC/
extïA
Wij hebben op
muziekgebied
toch meer dan
alleen Marie-Cecile?
LEVENDIGE VERENIGING
IN AARDENBURG
VRIJDAG 1 OKTOBER 1982
ZEEUWSCH-VLAANDEREN 4
Een paar jaar terug, toen
was 'Pihama' nog heel
goedkoop. Toen was het trou
wens nog maar een trio. Nu is
het een volwassen kwartet,
meestentijds aangevuld met
een zanger of een zangeres of
soms allebei. En dus duurder
in het gebruik. Drummer Piet
van Meerbeek van het 'Pihama
Jazz Kwartet' uit Temeuzen:
„Het is nu allemaal beter afge
werkt. Ja, we spelen nu vol
wassen muziek". De volgende
stap is het ontwikkelen van
een eigen sound en een door
braak op het landelijk jazz-
front. 'Pihama' wil de blik ver
ruimen.
Driejaar geleden begon het 'Pi
hama Jazz Kwartet' zich na
drukkelijk te presenteren. Vam
Meerbeek stapte bijna weke
lijks bij de dagbladen binnen
om weer een optreden of een
wapenfeit te melden. Harry Hil-
brink (piano), Piet van Meer
beek (drums), Marco Coster
(bas) en Ton Krijger (gitaar) za
gen elkaar bijna de hele week;
er werd zeer intensief geoefend.
Voor het kwartet werd het alleen nog
maar interessanter toen zangeres Ma
ria Harp zich by hen voegde. De belang
stelling groeide gestaag. Hoogtepunt
was, vorig jaar, het optreden op 'Jazz
Hoellaart' in Belgiè. Een uniek festival,
waar 'Pihama' bij de kenners opviel.
Het kwartet eindigde in de strijd om de
prijzen als vierde. En Tonny Krijger
ontving de prijs voor de beste solist. Ge
volg: het kwartet mocht twee nummers
opnemen voor een 'Hoeilaart-elpee'.
Daarnaast kwam de eigen elpee 'Jazz
Between Us' van het kwartet op de
markt. Van de duizend geperste exem
plaren resten er op dit moment nog
slechts enkele tientallen. Wie het treft,
vindt er nog een in de platenbakken
van de plaatselijke muziekhandel.
Inmiddels is Maria Harp naar het bui
tenland vertrokken en wordt het 'Piha
ma Jazz Kwartet' tijdens de optredens
begeleid door of Louis Lester, een zan
ger uit Haarlem, ofMia Swarts uit Stan
daardbuiten.
„Waar het ons nu om te doen is", zegt
Piet van Meerbeek, „is dat we landelijk
doorbreken. Natuurlijk kost dat heel
wat moeite. Pim Jacobs heeft ons een
tijdje geleden nog gezegd: „Wil je door
breken. dan moetje niet met 'Summer
time' afkomen, want dat nummer is al
door duizenden gedaan. Nee. dan zul je
met een eigen geluid moeten komen".
Nou, daarmee zijn we dus druk bezig".
Maar er is meer. Van Meerbeek: „Ja, we
willen de rest van Nederland weieens
duidelijk maken dat Zeeuwsch-Vlaan-
deren op muziekgebied meer te bieden
heeft dan alleen Marie-Cecile Moer
dijk".
Het 'Pihama Kwartet' heeft een duide
lijk beeld hoe de jazz moet worden be
leefd. „Jazz wordt zo vaak door een
klein groepje geadopteerd en vervol
gens ontzettend elitairhbehandeld. Dat
moet veranderen", vindt Van Meer
beek. „Onze muziek moet uit dat elitai
re hoekje worden gehaald en daarom
zou het heel goed zijn, wanneer
Zeeuwsch-Vlaanderen de beschikking
zou krijgen over een heuse jazz-club.
'Porgy and Bess' heeft wat dat betreft
een naam te verliezen. Het zou zo moe-
Pihama vorig jaar: nog met Maria Harp
Pihama nu, in jazzcafé
'Porgy and Bess'
ten zijn dat er iedere donderdagavond
jazz-club is, met de ene keer 'Pihama'
als huisorkest en de andere keer bij
voorbeeld de 'Schelde Dixies'. Je zou
dan ook af en toe iets extra's moeten
doen, een orkesthhier naar toe halen
bijvoorbeeld".
Dat j azz niet elitair hoeft te zijn, bewees
'Pihama' vorige week nog. Er werd een
concert gegeven in het kader van de ac
tie Temeuzen helpt Polen'. Tweehon
derd man publiek. Van Meerbeek: „Dat
zat heel veel jeugd bij. En verder zag ik
gezichten, die je anders nooit tegen
komt. Dat is een goed teken. Ik geloof
dat er heel veel mensen, ook 'ouwe
knakkers',hrondlopen in Zeeuwsch-
Vlaanderen. die maar wat graag naar
zo'n vaste jazz-avond zouden komen.
Daaraan moeten we dus zeker gaan
werken. Met andere jazz-clubs in Zee
land of België zou je misschien ook tot
een uitwisselingsprogramma kunnen
komen".
Volgens Van Meerbeek wordt het ook
hoog tijd dat 'Jazz Zeeuwsch-Vlaande
ren', de stichting die jaarlijks tijdens de
braderie van Temeuzen een 'Schelde-
festival' organiseert, zich eens gaat be
moeien met andere activiteiten. „Nu
wordt er in vier dagen tijd 40.000 gulden
doorgedraaid. Leuk allemaal hoor,
maar als je echt van jazz-muziek houdt,
zou je dat op den duur toch anders moe
ten aanpakken. Het zou helemaal geen
kwaad kunnen, als de activiteiten van
die stichting wat meer gespreid over
het jaar worden gehouden. En dan kun
je altijd nog een festival houden natuur
lijk".
Plannen genoeg dus. Bovendien wil 'Pi
hama' in de nabije toekomst starten
met schoolconcerten. Van Meerbeek:
„Uitleggen hoe in de jazz een piano
wordt gebruikt, iets vertellen over de
drums, maar ook over het ontstaan van
de muziek".
En dan heeft Piet van Meerbeek nog
één hartewens: een gecombineerd op
treden met John White's Big Band.
„Dat moet helemaal het einde zijn",
zucht de drummer van 'Pihama'.
k op het toto-lotto inleverings
adres van de voetbalvereniging Axel.
Een vertegenwoordiger in tabaksarti
kelen en een paar Belgen (die waar
schijnlijk jacht maken op de harde -
xwarte - gulden) staan in de rij om hun
formulier in te leveren. „Ik heb de in
druk dat er ergens in de buurt een leu
ke prijs gevallen is. Dat merk je met
een. Dan is er wat meer belangstel
ling", weet de 68 jaar 'jonge' Mariette
Lippens. En ze helpt met de routine die
gepaard gaat met 25 jaar totowerk een
volgende klant.
HVyfentwintig jaar toto-lottowerk.
Niet niks. Zo moet ook de KNVB ge
dacht hebben. Waarschijnlijk getipt
door de W Axel, werd Mariette Lip
pens (samen met Gerrit van Heek uit
Breskens) vorige week voor dat vrijwil-
lerswerk 'geridderd'. Met de KNVB-
speld van verdienste. Een onderschei
ding waar ze nogal trots op is. En die
ook volkomen onverwacht kwam.
„Toon van de Velde belde me vorige
week en zei: Mariette, Je wordt morgen
avond in de voetbalkantine verwacht.
Hij wilde niet zeggen waarom. Nou viel
dat slecht want mijn kleindochter werd
tien en dan moet er natuurlijk nogal
wat gebeuren wil ik dat overslaan". Ter
wijl ze het verhaal afsteekt helpt ze spe
lenderwijs een volgende klant af, infor
meert of hij al een cadeaulotto heeft en
vervolgt dan: „Ik vermoedde dat er wat
achter stak, ging de jarige wat vroeger
dan gepland was feliciteren en viel toen
toch in de verrassing van die huldiging.
Ik ben er best eer. beetje trots op. Ik zie
het als een blijk van waardering. Leuk
hoor....".
prettig zijn eens een paar extra centjes
te pakken nietwaar?" Ze speelt daarbij
als een 'vakvrouw' in op de STERspot.
die de kijkers rooskleurige visioenen op
een half miljoen opent en vangt daar
mee nieuwe spelers die de 'verzamelde
ballen' liefst meteen op de door hen
aangekuiste nummers zouden zien val
len. „Jammer, een hoofdprijs is er in al
die jaren nog nooit gevallen wel de nodi
ge duizendjes. En dat is toch ook prettig
hoor", zegt ze, terwijl ze een winnaars-
kaart uitbetaalt
Terwijl het even wat sitller is laat ze 25
jaar totokantoor de revue passeren.
„Er is intussen veel verbeterd. In de
beginjaren kwamen de formulieren uit
Oost Zeeuwsch-Vlaanderen tenslotte
bij ons terecht. Mijn man bracht ze dan
naar Middelburg. Een troep, vooral
door het zegels plakken. Je kreeg er de
blaren van op je tong. Met de sinds vo
rig seizoen ingevoerde machine gaat
het allemaal veel soepeler". Niet al
leen voor de Axelse klantenkring. „Ik
heb veel vertegenwoordigers die hier
hun formulier inleveren, tel een vaste
klant in IJzendijke en Kapelle. Belgen
nemen van een bezoek aan de Axelse
weekmarkt nog wel eens een formulier
mee de grens over".
Zeelands oudste toto-lottohoudsterh-
heeft het er maar druk mee. Ze zit daar
overigens niet mee. „Het vormt een fij
ne afleiding voor me. Je komt constant
met mensen in gesprek en blijft op de
hoogte van alles wather zoal in de ge-
vakvrouw
Het is duidelijk. Als het ook maar een
beetje de bedoeling van de KNVB is ge
weest om door het instellen van die
nieuwe onderscheiding de verminderde
belangstelling voor de toto-lotto via de
inleveradressen wat aan te zwengelen,
dan is dat bij Mariette Lippens zeker
aangeslagen. Klanten van de tabaks
zaak aan de Axelse markt worden ge
polst of ze niet eens een gokje willen
wagen: „In deze dure tijd zou het toch
gelukwensen
meente leeft. Je blijft er tevens jong
bij", weet ze, en wijst in dat verband
naar de vele jonge (sport)klanten die ze
heeft. In het komen en gaan is het inder
daad opvallend dat de jeugd sterk ver
tegenwoordigd is. „Op de inleverdagen
loop ik voortdurend heen en weer tus
sen de winkel en de huiskamer. Op die
manier trim ik wat af. Gelukkig maar,
als ik deze bezigheid niet had, zou ik zot
worden. Het is een erg fijne afleiding".
Mariette Lippens blijkt een uitermate
bedrijvige tante. Niet alleen de toto en
lotto houden haar bezig. Op zondag
bulletineert ze de uitslagen van de (zon
dag) voetbalamateurs. „Van de PZC
heb ik raam affiches, zodra de resulta
ten bekend zijn hang ik ze in de etalage.
Dan gaat er nogal een gejuich op bij de
wachtenden. Mariette neemt dat glim
lachend in ontvangst. „De laatste we
ken is het echter wat stiller en zijn de
rijen minder dik. Het gaat niet zo goed
met Axel hè. Jammer", signaleert ze.
De zaak begint weer vol te lopen. Mariette heeft geen tijd meer. „Wie was de volgende klant...
Ze breekt af. Ontdekt dat 'de volgende
klant' er zeker van wil zijn dat zijn for
mulier een 'winnaar' wordt. Er blijken
zeven getallen in een rijtje aange
kruist. Het geoefende oog van Mariette
vangt die misser echter meteen. Ter
wijl de jongeman de schuld door
schuift naar zijn vader heeft de lotto
houdster al een nieuw exemplaar voor
z'n neus gelegd. „Vul maar meteen in
scheur het ongeldige formulier maar
kapot". De stroom van formulieren
doet vermoeden dat de W Axel door
toedoen van Mariette Lippens („Maar
ook door andere inleveringsadressen",
merkt ze snel op) in de achterliggende
25 jaar een behoorlijke injectie voor de
clubkas geweest moet zijn. Een be
paald niet kinderachtige steun. De to
to-lotto speld („Als ik dit werk doe
draag ik 'm voortaan altijd") is dus
goed gevallen. Kennelijk ook bij bur
gemeester Hack van de gemeente Axel.
„Toen het artikel van de huldiging in
de PZC stond kwam hij me persoonlijk
gelukwensen. En ook oud-secretaris
Van de Bosse - hij zit nu geloof ik in
Provinciale Staten - feliciteerde me
met de onderscheiding. Leuk toch....?"
Een tennisvereniging die SJEF heet. Een wat vreemd aandoende naam
als je de betekenis niet kent en de bedoeling van de naam je ontgaat.
Sjef was de voornaam van één der oprichters van het sportpark te Aar
denburg, namelijk burgemeester Sjef van Dongen. Samen met mevrouw
Van de Broeke-De Man stichtte hij in 1948 het Aardenburgs sportpark,
wat Burgemeester Van Dongen sportpark als naam meekreeg. Sjef staat
voor 'Steeds jong en fit'. Het was één van de eerste tennisverenigingen in
het Zeeuws-Vlaamse land. Destijds met achttien leden een kleine club
die de beschikking had over twee gravelbanen en een voor dit tijd ge
schikt, clubhuisje. Een gebouwtje dat de naam clubhuis tegenwoordig
niet zou dragen; een dames- en een herenkleedkamer, een douche en een
wastafel zonder warm water.
Van 1948 tot 1980 kwam daar wei
nig verandering in. Er werd iets uit
gebreid. „Ieder jaar een raam", zo
vertelt de huidige voorzitter van
Sjef, Frans van Dongen enzoon van
de voormalige burgemeester.
'Kotjesbouwerij' noemt baancom
missaris J. Trapman het nu die
weet dat het geld toen niet effectief
is besteed. Daar stond tegenover
dat er een lage huur werd betaald-
Problemen qua accommodatie
ontstonden er eigenlijk pas toen
bleek dat meerdere teams aan de
competitie wilde deelnemen. „We
konden geen twee teams thuis ont
vangen". zo vertelt de voorzitter. Er
werd gedacht aan het vergroten
van het bestaande clubhuis, maar
dat plan werd, omdat het te duur
was, van tafel geveegd. Dus iets
nieuws. De boel helemaal plat. Met
dat initiatief ging het bestuur van
Sjef naar burgemeester en wethou
ders van Aardenburg toe, waar het
goed werd ontvangen. Het clubge
bouw werd door Sjef zelf refinan-
cierd uit de pot onvoorzien.
Die pot vloeide overigens niet voort
uit subsidies want, zo denken ze bij
Sjef, wanneer je geen geld tekort
komt, moet je geen subsidie aan
vragen. Vanaf 1980 beschikt de ten
nisvereniging over een clubgebouw
dat er mag zijn. Het voldoet aan
alle eisen die de KNLTB, waarbij
Sjef sinds 1949 is aangesloten, stelt
als het gaat om nationaal en inter
nationaal niveau.
Handschoenen
„Een bar was er in het begin niet,
want wij prefereerden goede
kleedkamers, sanitair en een ver
warmd gebouw", zegt Van Don
gen. Ondertussen had de gemeente
Aardenburg een kunststofbaan bij
de twee bestaande velden laten
aanleggen. Een baan die minder
goede resultaten oplevert. „Een
nadeel is dat bij lagere temperatu
ren de baan condenseert en er niet
op gespeeld kan worden. In ons kli
maat gebeurt dit nogal eens. Een
voordeel is dat, wanneer de baan
droog is er in de winter op kan
worden gespeeld. Het gebeurt hier
dat er leden aan het tennissen zijn
methhandschoenen aan en een das
om", weet Van Dongen. Voor de
tennisvereniging kwamen er nieu
we problemen. Een gestadige
groei van het aantal leden zorgde
voor een tekort aan speelmogeli jk-
heden. De drie banen waren over
vol. Van Dongen: „Na zes uur
mocht de jeugd er niet meer op spe
len en op hethlaatst kwam het
zover dat er een ledenstop werd in
gevoerd voor inwoners buiten
Aardenburg".
Tijd voor actie, oordeelde Sjef. Er
werd geld geleend. Er werden twee
banen, aan de andere kant van het
clubgebouw, bij gelegd. In april van
dit jaar werd begonnen en in juni
werd op de nieuwe banen gespeeld.
„Als je wat van plan bent moet je
het doen. Doordouwen, vinden ze
bij Sjef. De Aardenburgse Tennis
vereniging is alleen-huurder van
het tennlscomplex. Ze hebben een
huurovereenkomst van 25 jaar.
Toch kunnen recreanten en bezoe
kers een uurtje tennissen in Aar
denburg. „Dat is onze morele
plicht", zegt Van Dongen.
De club heeft momenteel 265 leden
waarvan zestig jeugdleden. Vijfen
negentig procent komt uit Aarden
burg dat ongeveer 4.000 inwoners
heeft. Van Dongen: „De belangstel
ling voor tennis zie ik niet afnemen.
Wij kunnen groeien, denk ik, naar
ongeveer 350 leden". Sjef nam deel
aan de competitie en niet zonder
succes. In de zaterdagcompetitie
namen twee teams deel die allebei
kampioen werden. Een ervan is ge
promoveerd naar de vierde klas.
Een jeugd-team in de zondagcom
petitie werd kampioen en promo
veerde. Verder speelde er één team
in de herencompetitie in de vijfde
klas op zaterdag en twee teams in
de damescompetitie waarvan er
één Zeeuws kampioen werd. De da
mescompetitie wordt op een door
deweekse dag gespeeld en draagt
een heel vriendschappeiyk karak
ter.
Veertien dagen geleden organi
seerde Sjef een toernooi, Het Kik-
kertocmooi. Op twee weekeinden
werden honderd partijen afge
werkt. „Het was een groot succes",
vertelt Van Dongen.
Het toernooi, waaraan op Temeu
zen en Zaamslag na, allehZeeuws-
Vlaamse clubs deelnamen, zal ze
ker een vervolg krijgen. „Of dat in
dezelfde vorm is, weten we nog niet.
Het was een experiment wat goed
geslaagd is", stelt de voorzitter.
„We zijn trots op onze accommoda
tie en wilden dat aan anderen laten
zien. Zoiets kan nog, met steun van
de gemeente, zelfs in Aardenburg,
dat iedere dag negatief in de kran
ten komt", betoogt Van Dongen.
goeie hoek
Vervolgt: „In Aardenburg wordt
veel gedaan voor de sport. We zit
ten hier in een goeie hoek". De
plannen van Sjef zyn nog niet op.
By de tennisbanen komt nog een
zandbak en wat speeltuinattribu
ten, zodat de kinderen zich daar
kunnen bezighouden.
Verder willen ze de kuststofbaan
verbeteren. In het verleden is er
zelfs al over gedacht om de kunst
stofbaan te overdekken. Een plan
dat voorlopig in de yskanst zit
maar er misschien nog wel eens uit
gehaald wordt. Voorlopig gaan de
leden van Sjef in de winter naar
Eeklo, dat maar vijftien kilometer
verderop ligt. De leden van Sjef
hebben duidelijk vertrouwen in
hun bestuur. Op de secretaris na
'zit' het bestuur al zeven jaar. Een
klein bestuur voor zo'n grote ver-
'eniging want het bestaat uit vyf
personen, te weten: Frans van Don
gen, voorzitter; J. van Waterschoot,
vice-voorzitter en financieel advi
seur; mevrouw M. Grosfeld, secre
taresse; mevrouw M. Trapman,
penningmeesteresse en J. Trap
man baancommissaris. „Wanneer
er iets moet gebeuren worden er
commissies gevormd en dat lukt
uitstekend", besluit Van Dongen.
Sjef, een tennisvereniging die aar
dig aan de weg timmert.
Het bestuur van Sjef op de dit jaar aangelegde gravelbanen.
