BETTINE
VRIESEKOOP
succes moetje
afdwingen door
maken van uren
als je
aan
topsport
doet
heb je
weinig
tijd
voor
andere
dingen
PZC/ zaterdagkrant 19
hallo en ga aan de gang. Bij Avanti be
grijpen ze dat, dan heb ik verder niets te
melden"
arrogant
Bang om tegen zere schenen te schop
pen is Vriesekoop niet. In haar visie is
het wel eens nodig om dingen in een
star functionerende bond voor elkaar
te krijgen. Het pakt ook wel eens an
ders uit. „Weet je dat die receptie na de
Top Twaalf bijna niet door is gegaan?
Ik had in het blad Sport International
wat uitspraken over de bond gedaan
die slecht gevallen zijn. Kreeg ik een
boze brief van Jaap Roeten (voorzitter
NTTB. red.). Hij had twee kantjes no
dig om mij voor arrogant en weet ik
allemaal niet wat uit te maken".
Bettine cijfert zich voor een moment
weg als het door haar al eerder bekriti
seerde bondsbeleid bijna vanzelfspre
kend het daglicht moet velen.
„Voorjnij hebben ze geen geld, zeggen
ze. Ik neem maar aan dat het zo is Maar
ik denk eerder dat ze eens iets voor Bak
ker moeten doen. Buitenlandse trai
ners kunnen wel. voor een behoorlijke
som geld aangetrokken worden. Bak
ker. die zich als enige bewezen heeft,
moet voor een apenfooi (3000 gulden,
red.) aan het werk. Hij steekt er ontzet-
72
:RDAG 1 MEI 1962
tend veel tijd en geld in en doet zelfs
meer dan zijn taak. Ik kan me over die
ongelijke situatie nijdig maken. Ze zeg
gen wel eens dat Bakker mazzel heeft
gehad dat hij mij is tegengekomen,
maar hij heeft méér gedaan. Bert van
der Helm bijvoorbeeld heeft hij in diens
begintijd ook getraind. Dat ik toevallig
als enige zes uur wil trainen, is een an
dere zaak. Ik denk dat de mensen zich
daar nog wel eens in vergissen. Gerard
is tactisch heel goed en kan mensen ook
ontzettend goed motiveren. Als hij één
zinnetje zegt, loop je al over daken. Wat
ik nu bereikt heb. is dan ook voor vijftig
procent zijn werk geweest".
Een goede begeleiding heeft Vriese
koop altijd nodig. Dat weet 'Tinus', zo
als haar supporters haar liefkozend
noemen, van zichzelf. Tafeltennis slokt
veel van haar tijd op. Het is momenteel
niet alleen haar belangrijkste, maar
ook enige bezigheid.
studie
„Mi jn studie MO Engels haal ik dit jaar
niet. Ik doe ook geen examen en stop er
zelfs mee. Engels vind ik wel leuk,
maar de manier waarop het er op
school aan toegaat, is niks voor mij. Er
wordt niet naar je omgekeken. De com
binatie tafeltennis-studie is alleen mo
gelijk als je goed begeleid wordt.
Door mijn sport heb ik weinig tijd voor
andere dingen. Alleen als ik geen toer
nooi heb. zie ik kans om elke dag drieë
neenhalf uur te studeren. Dat is te wei-
mg. En ik wil ook geen tien jaar over
een studie doen, want dat ligt me niet.
Ik wil nu weer iets anders gaan doen,
alleen weet ik nog niet precies wat".
- Waar houdt zij zich buiten het tafel
tennis nog meer mee bezig?
Vriesekoop lacht. „Er blijft natuurlijk
niet zo gek veel over. Meestal lig ik
vroeg op bed. Maar ik ga graag naar de
bioscoop. Muziek vind ik ook wel leuk
en af en toe lees ik. Ja. en naar de pizze
ria gaan is erg leuk. Dat doe ik meestal
met een stel van Avanti. Daar heb ik
ook m'n vrienden zitten. Ik weet zeker
dat die ook m'n vrienden blijven als ik
met spelen gestopt ben. Politiek? Als ik
in een land ga spelen, ga ik er naar toe
om te sporten. Wat er voor de rest ge
beurt, interesseert me niet".
„Ik hou me eigenlijk alleen maar met
tafeltennis bezig. Daarom kan ik ook zo
ontzettend balen als het slecht gaat. En
denk er om dat trainen in zo'n periode
ook helemaal niet leuk is. Toch is de
manier waarop ik met Gerard bezig ben
de enige manier om een goede kans op
succes te maken. Je kimt niet op je luie
reet zitten en wachten tot het succes
komt. Dat moet je afdwingen door het
maken van uren. Ik hoor wel eens spe
lers zeggen dat ze twee uur trainen ge
noeg vinden omdat ze het zo efficiënt
doen. Niks van waar, het is ook nooit
door iemand bewezen".
Vriesekoop krijgt ongevraagd steun
van haar gouden dubbelspelpartner
Andrzej Grubba. Toen zij in Boedapest
de hoogste trede van het podium bij de
vrouwen beklom, realiseerde de sym
pathieke Pool zich één ding heel goed.
„Ik heb nu goud met Bettine gehaald.
Zij laat mij op dit ogenblik weten dat
ik meer dan drie uur per dag moet trai
nen om ook zover te komen. Dat wil ik
graag, dus weet ik wat me te wachten
staat".
Op Europees niveau is Vriesekoop, die
de beelden van haar succesvolle finale
tegen Hammersley op de video-recor
der al enkele malen heeft teruggezien,
nu de sterkste. Meer dan 10.000 trai
ningsuren liggen er aan die victorie ten
grondslag. „En ik heb er nog veel plezier
in", lacht ze opnieuw spontaan. „Finan
cieel is het nu aantrekkelijk om door te
gaan omdat ik een sponsor kan krijgen.
Daarnaast blijft de NSF me steunen.
We gaan ons nu richten op de WK in
Tokio. Aan myn verblijf in China be
waar ik wel niet zulke goede herinnerin
gen - ze hebben me helemaal binnenste
buiten gekeerd: ik was na twee maan
den aan het einde van mijn krachten -
maar de Chinezen hebben ook maar een
gewone vader en moeder. Als ik mijn
spel een beetje aanpas, zoals Gerard
dat wil, dan geloof ik echt in goede kan
sen. Een halve finale moet er volgend
jaar toch zeker inzitten. Daar stel ik me
helemaal op in".
einde
Het einde van haar carrière lijkt voor
lopig nog een aantal jaren verwijderd.
„Pas als ik ga verliezen, stop ik met
tafeltennis. Als je op een toernooi in de
eerste of tweede ronde er uit vliegt,
heb je er in feite niks te zoeken. Ja, of je
moet als toerist mee gaan. Zo'n instel
ling heb ik niet. In de Nederlandse
ploeg zaten er wel een paar, hoor. Zo
van: leuk naar Hongarije, naar Boeda
pest, een mooie stad. Waardeloos noem
ik een dergelijke houding. Het lijkt me
verschrikkelijk om elke keer slechter
te gaan spelen. Ik zal het ook niet mee
maken".
Wat gebeurt er als het in haar leven
dominerende tafeltennis wegvalt? Be
reidt ze zich daar op voor? ^a m'n
sportcarrière zoek ik wel een baan en
misschien ga ik wel trouwen of zo. Tja,
hoe gaat het dan bi j zoveel mensen, hè?
ir in de huidige jaargang is de Ne-
landse sportvrouw van het jaar
ir geen enkele rivale meer in de be-
»ng te houden. Zij won eerst de
n Nederlandse en Belgische kam-
enschappen en sloeg vervolgens
hard toe in Nantes, waar zij triom-
jde in het Top Twaalf-toernooi. Een
^tatie van groot formaat. Het afge-
,n" cn weekeinde zette de inmiddels 20-
fn Ige Hazerswoudse de mooiste kroon
,s- haar intensieve trainingsarbeid
en ir in Boedapest Europees goud weg
pn lapen voor de neuzen van haar con-
'e" rentes,
ih was de aanloop naar haar succes-
er, peeks niet erg bemoedigend. De vo-
iet f zomer keerde zij volkomen ontred-
ns terug van een trainingsstage van
Ise [e maanden uit China. Bettine Vrie-
de pop was door haar daar opgedane
en laringen zo ontgoocheld, dat zij sterk
,te ft overwogen om afscheid van de
■n: Isport te nemen. Gerard Bakker
rel hd haar met raad en daad terzijde en
;r- jreef haar twee maanden rust voor.
:e- hmaal op krachten - Vriesekoop
'n- frde twintig pond lichter uit het ver-
;s. Oosterse land terug - hervond de bes-
ht Nederlandse tafeltennisster aller tij-
p het karakter om dóór te gaan.
ar (eemaal goud en eenmaal zilver op de
fin Hongarije vormen nu een schitte-
or pe beloning voor haar doorzettings-
or (mogen.
langstelling
er ëikom thuis, gouden Bettine', luidt
t opschrift van een bord op de vrolijk
d, rsierde deur van haar ouderlijke wo-
pt tg. De woonkamer is de afgelopen da-
jn n veranderd in een bloemenzee, de
e- iukstelegrammen („Ja, ook van Bea-
ix en Claus, héél leuk") stapelen zich
>k f
fer belangstelling heeft de nationale
feltennister niet te klagen. Bettine.
et haar veelbesproken linkervoet rus-
3e nd op een tafeltje: „Het begon eigen-
kal op SchipholIk had niet venvacht
komst. Ik was zenuwachtiger voor die
spuiten, dat voor een wedstrijd. Het
kwam steeds terug. Maar het naderen
van je doel houd je op de been. Dan heb
je er best wat pijn voor over".
controle
Hoewel de ETTU, de Europese tafel-
tennisunie, er een lijst van verboden
middelen op nahoudt, was er in Boeda
pest geen sprake van dopingcontrole.
Daar zou Vriesekoop ook niet over ge
struikeld zijn. „Ik heb het inmiddels
mijn arts gevraagd, maar celestone
staat niet op de verboden lijst", ant
woord zij resoluut. „Misschien is die
indruk hier en daar wel gewekt, maar
dal is dan onjuist. Ik heb ook maar één
zo'n spuitje gehad en nog zeer lokaal
ook. Trouwens, doping heeft bij tafel
tennis alleen maar een negatieve uit
werking. Degene, die doping gebruikt,
krijgt oogkleppen voor en kan nooit
meer goed spelen. Zes jaar geleden
hebben ze in Birmingham overigens
wel een Amerikaan op het gebruik van
verboden middelen betrapt. Het ge
beurt zo af en toe dus kennelijk wel".
Bettine: „Ik ben niet geschikt om in
teamverband iets te doen. Ook bij de
1 andenwedstrijden in Boedapest was ik
met mijn kop al bij het enkelspel. Bij de
jeugd was dat helemaal erg. Moest ik
spelen met iemand die ik helemaal niet
kende. Dat meisje trainde maar drie
keer per week. Als je dan zo moet spe
len. interesseert het me allemaal niks.
Als ik train, kom ik de zaal binnen, zeg
tbl\et begon allemaal zo'n negen jaar geleden. Bettine Vriesekoop, die net in Hazerswoude-dorp
komen wonen, kwam door toeval voor de ramen van de speelzaal van de plaatselijke
Avanti te staan en werd opgemerkt door Gerard Bakker, de trainer. Deze
l^jeg haar of ze zin had om een partijtje mee te doen. Dat wilde Bettine wel en sindsdien is het duo
«ngesekoop-Bakker onafscheidelijk geweest.
Is '1
t wéin Leiden woonachtige tafel- dat daar zoveel mensen zouden zijn,
Maar 's avonds in huis was het om sta
pelgek van te worden. De telefoon bleef
maar rinkelen, op een gegeven moment
heb ik de stekker van de telefoon er uit
getrokken.", opent de jongste telg uit
een gezin van negen kinderen het ge
sprek.
|^|nisdocent herkende in het
j. Rjarige meisje al snel een ta-
jeJt bij uitstek en stippelde een
e p(frs uit, die moest leiden naar
iet l plaats in de Europese top.
:tv°jt succes liet niet lang op zich
n zibhten. Twee jaar later drong
door tot de vaderlandse
die zij de afgelopen zes jaar
me!lcomen haar wil oplegde.
kampioene trok vervol-
5 kriskras door Europa om haar ta-
etaleren. Die trip leverde haar
ag. jiit seizoen twee Europese jeugdti-
Aien drie tweede plaatsen in het hoog
geschreven Top Twaalf-toernooi
eerste serieuze poging om de
seniorentitel te veroveren,
ndde twee jaar geleden in het Zwit-
e Bern op een stevige verkoudheid,
ir leverde al wel een bronzen me-
le op. De voorspelling van Gerard
(ker dat zij daar kampioene zou wor-
werd echter nog niet bewaarheid.
dwang
straks weer ga spelen, hoop ik niet dat
ik er chronisch last van blijf houden",
piekert Vriesekoop.
Weer gaat de telefoon. Ditmaal meldt
de Leidse arts Hans van der Eist zich.
Op voorspraak van een radio-verslag
gever laat de kampioene haar voet
kwetsuur door hem behandelen en niet.
zoals aanvankelijk de bedoeling was,
door NSF-arts Leo Heere. Er lijken zich
complicaties voorgedaan te hebben,
want Vriesekoop zegt ook last van op
gezette klieren in de liesstreek te heb
ben. Zij wordt door Van der Eist gerust
gesteld.
„Eerste moet ik mijn voet met soda en
ijs behandelen. En rust houden, voor
zover mogelijk. Daarna hoor ik wel hoe
het allemaal verder gaat. Ik heb wel ge
hoord dat ik er een maand mee moet
zitten. Ik ga ervan uit dat het allemaal
wel weer goed komt, maar ik maak me
toch een klein beetje zorgen. Als ik
Helemaal zeker is zij nog niet van zich
zelf. In Boedapest heeft zij van de Hon
gaarse bondsarts Martos twee ver
schillende injecties toegediend gekre
gen. Een daarvan is het omstreden pre
paraat 'celestone' geweest. Een spicr-
versterkend middel, dat onder de
groep anabole steroiden valt en dat
schade aan het weefsel kan veroorza
ken. Het andere was lydocaine, een
verdovend middel.
Vriesekoop: „De eerste spuit was celes
tone. Dat heb ik tenminste begrepen.
Na die spuit bleek dat ik weer kon lopen
en daardoor kreeg ik vleugels. Ik wist
op dat moment echter niet wat ze in
mijn voet spoten. Dat wist de dokter
wel en die heeft daar de verantwoording
voor. Op dat moment interesseerde het
me ook niet, moet ik zeggen. Het enige
waar ik aan dacht was 'daar gaan mijn
trainingsuren'. Wantik verkeerde daar
voor serieus in de veronderstelling dat
ik niet meer zou kunnen spelen. Die in
jecties waren dan ook steeds een uit-
