dichtbundel bij opening
sasse bibliotheek
belfort
RESTAURATIE IN
LAATSTE FASE
SPAAR DE EEUWLINGEN
rederijkers sluis met
'daar zat 'm de kneep
extïa
UIT IN Z- VLAANDEREN
films in zeeuwsch- Vlaanderen
WE ZIJN GEEN DICHTERS3
OP DE PONTENEUS
G*
ZEEUWSCH-VLAANDEREN 2 l
danstheater
Vanavond (vrijdag) danst in de Hal
le te Axel het Internationaal Folk
loristisch Danstheater dansen uit
Roemenië, de Donaustreek, Bre-
tagne, Slowakije, Joegoslavië.
Hongarije, Armenië en Sicilië. De
avond begint om 20.00 uur.
telemann ensemble
Zondag, Zuidlandtheater, Terneu-
zen, 12.00 uur: koffieconcert door
het Telemann-ensemble.
Het bestaat uit: zangeres Marjanne
Kweksilber. Ferenc Hutyra, dwars
fluit, Frans-Karei Adriaanse, viool.
Kees Limburg, gamba en Leen de
Broekert, clavecimbel.
Het ensemble streeft ernaar om de
barokmuziek qua klank, stijl en
manier van spelen te benaderen 'in
de geest van toen'. Er worden origi
nele instrumenten bespeeld of op
zijn minst goede kopiën.
die anstalt
Filmliga Terneuzen draait donder
dag 18 maart in Luxor 'Die Anstalt'
van Hans-Rudiger Minow, een
speelfilm met documentaire inslag.
Een juist afgestudeerde psychoid
ge, Anna Theyn, is het niet eens
met de gebruikelijke behandelings
methode van krankzinnigheid en
laat zich opnemen in een inrich
ting. Haar persoonlijke bezittingen
worden haar afgenomen en ze
krijgt kalmerende middelen. Om
dat Anna een dagboek bijhoudt
denken haar medepatiënten dat ze
journaliste is. die het leven in de
kliniek onderzoekt. Een arts inter
preteert haar schrijfmanie als 'ziek
te'. Wanneer een vrouw tegen haar
wil een injectie krijgt, die een epi
leptische aanval oproept en haar in
een apatische toestand brengt, wil
Anna de inrichting zo snel mogelijk
verlaten, omdat ze zich bedreigd
voelt. Ze krijgt bezoek van haar ou
ders, die denken dat ze werkelijk
ziek is....
De voorstelling begint om 20.00
uur.
jew Orleans, 1900. Edna en Leonce Pontellier arriveren met hun kinds-
1V ren voor een vakantie aan zee. Leonce is - net als hun vrienden-een
aristocratische Creool. Tegen Edna gedraagt hij zich afstandelijk. Zij is
vriendelijk tegen de andere vrouwen en moeders, vooral tegen Adèle. Zeis
in hun gezelschap wanneer ze de mooie jonge Robert ontmoet. Hij is erg
attent en vleit haar. Op een zondag gaat hij met Edna mee op de ferryboat,
die hen naar de kreek brengt. Zij voelt zich slap en moet gaan liggen. Leonce
is kwaad, als het gezélschap later terugkomt dan hij verwacht.
Edna raakt van streek wanneer Robert besluit om naar het buitenland te
vertrekken. Ze mist zijn gezelschap en denkt dat ze verliefd op hem is. In
eenzaamheid ontwikkelt ze haar talent voor schilderen en raakt bevriend
met de oudere, openhartige mile Reisz, een pianiste. Leonce, boos overval
hij ziet als Edna's abnormale gedrag, consulteert een arts. Die adivseert
haar een bezoekje aan haar vader te laten brengen. Als Leonce voor zijn
werk naar New York vertrekt krijgt Edna belangstelling voor paarden en
ontmoet de onstuimige Arobin.
Vastbesloten haar eigen leven te leiden, verhuist ze naar zen nieuw en
kleiner huis, waar Arobin haar regelmatig bezoekt en ze een verhouding
krijgen. Dan keert Robert terug. Maar 'wetten en bezwaren' verhinderen
een samenzijn. Edna, teneinde raad, loopt de zee in....
De korte inhoud van Bob Graham's spectaculaire film 'The end of august',
deze week te zien in Luxor Terneuzen.
Hij is gebaseerd op Kate Chopin's boek 'De Ontnuchtering', allerwegen
gesignaleerd als verre voorloper van het feminisme.
De hoofdrolspelers zijn niet bekend: Sally Sharp. Lilia Skala, David Man-
hall Grant. Kathleen Widdoes, Paul Roebling en Paul Shenar.
Te zien: vandaag vrijdag20.00 uur; zaterdag 19.30 en 21.45 uur; zondag
16.00,18.45 en 21.15 uur; maandag om 20.00 uur en dinsdag om 20.00 uur.
Luxor draait verder: 'Canïbals', een film over menseneters. Vandaag (vrij
dag) om 22.30 uur; zaterdag 19.30 uur; zondag 18.45 uur en maandag 20.00
uur.
'Gold of the Amazone woman' (welk geheim verbergen de Zeven Steden in
de diepe Amazonewouden?). Vandaag (vrijdag) om 20.00 uur; zaterdag
14.00 uur en zondag 13.45 uur.
'Een Tir-ler chalet vol liefdespret'. Vandaag vrijdag22.30 uur: zaterdag
21.45 uur; zondag 21.15 uur, dinsdag 20.00 uur.
'Billy Turf, een tekenfilmheld voor het hele gezin. Zaterdag om 14.00 uur en
zondagmiddag om 13.45 en 16.00 uur.
'De Koning van Engeland' in Hulst brengt onder meer 'The Blues Brothers',
een van de films van de dezer dagen overleden John Belushi. Vandaag
(vrijdag) om 20.00 uur; zaterdag om 18.45 uur; zondag om 13.45 en 16.15 uur.
Verder 'Southern Confort'. Vrijdag 20.00 uur; zaterdag 21.00 uur; zondag
13.45,18.45 en 21.00 uur; maandag en dinsdag 20.15 uur.
'Levend opgegeten door de kannibalen' (oftewel 'Cannibals'): vrijdag 20.15
uur; zaterdag 18.45 en 21.15 uur; zondag 16.00,18.45 en 21.15 uurmaandag
en dinsdag 20.00 uur.
'Messalina': vrijdag 20.15 uur; zaterdag 18.45,21.15 uur; zondag 16.00,18.45,
21.15 uur.
'Lady Chatterley's Lover' (Sylvia Kristel en de onblusbare liefde voor haar
jachtopziener i: vrijdag 22.15 uur; zaterdag 21.00 uur; zondag 21.00 uur
maandag en dinsdag 20.15 uur.
'Porno dromen': vrijdag 22.30 uur; zaterdag 19.00 en 23.00 uur; zondag
14.30,16.15 en 19.00 uur; maandag 14.30 uur en dinsdag 20.15 uur.
Ledeltheater Oostburg draait 'Death ship'. Een aanvaring op de Caraibi-
sche Zee was het begin van een griezelig avontuur. Slechts enkelen overleef
den de ramp. Maar voor hoelang? Vrijdag 20.00 uur; zaterdag 19.15 uur en
zondag om 14.00 en 20.00 uur.
Verder: 'open en bloot'. Zaterdag 21.30 uur; zondag 16.30 uur; maandagen
dinsdag 20.00 uur.
Tjet moet me van t hart, er komen er steeds meer,
Tl waar is al dat dollen met die hoogbejaarden goed
voor? Spaar toch alstublieft de honderd- en meerjari
gen, knuffel ze toch niet plat, knijp de broze handjes en
de slengelachtige vingertjes niet tot moes. Verhoed in
's hemelsnaam dat ze halverwege de heugelijke dag op
apegapen komen te liggen. Kortom, laat hun met rust
met uw adorerende attenties, pink liever een traan
weg. 't Is erg genoeg, zo oud te worden. Honderd is
allang geen unicum meer, eertijds was het een streefge
tal, als extra complimenteus gold toen de uitspraak:
,jij wofdt wel honderd jaar". Net, of iemand op die
leeftijd nog kersvers is.' Nu kijkt niemand meer van
honderd en drie jaar op.
Maar zie nu toch eens die staatsiefoto in de krant. Ooit
een eeuwling of ouder zien lachen op zijn verjaardag?
Ooit zulk een stokoude gezien met een gelukkige uit
drukking op het gelaat? Zelfs maar iets dat naar een
glimlach zweemt, zien vertonen?
Een glimlach! Dat lijkt er soms wel een beetje op. V/aar-
mee de feesteling uiting geeft aan zijn verlangen dat
iedereen nu maar nu snel opkrast, omdat het hele ge
beuren dodelijk vermoeiend is. Of dacht men nu
werkelijk de afgeleefde een genoegen te doen met al die
soesah.
een enkel vergenoegd smoeltje dus van een hoog
bejaarde jubilaris. Nochtans vrolijk en lachende
i
gezichten op de staatsiefoto. Van de feestgangers. De
provinciecommissaris en in elk geval diens vrouiv, zijn
present. Hij lacht, zij biedt een ruiker aan, lacht, kijkt
met grote vertedering de bes of kleine methusalem
aan. Want naarmate de tijd vordert, krimpt de mens
aan alle kanten dat is toch bekend. Grote stoere eeuiv-
lingen zijn een unicum, klein komt de mens ter wereld
en van geringe afmeting gaat hij er ook weer af. On
danks het schrikkelijk schransen van medicamenten,
waar velen zich aan te buiten gaan. groeit het aantal
der grijze panters schrikbarend. Hoewel het mijn stel
lige overtuiging is, dat eeuwlingen nu juist nooit tot de
fervente dokterslopers hebben behoord
De burgemeester. Hij lacht zo trots alsof hijzelf debet
was aan de verwekking van de laureaat. Ook voor de
burgemeetsersvrouw is hier een taak weggelegd. Met
charmante attentie verrast ze de overjarige eveneens
met een bos bloemen. „Wat een leeftijd hé en nog zo
kras De kwinkslagen zijn niet van de lucht, het dunne
handje van de jubilaris heeft het al goed moeten weten.
Het wordt al wat voller in het zaaltje, goedkeurend
gemompel stijgt op, van alle kanten werpt men prijzen
de blikken in de richting van de jarige. De directie van
het verzorgingshuis heeft zich uitgesloofd dat alles tot
in de puntjes verloopt. Ja. ja. het is goed wonen hier in
deze stad. een best verblijf in dit tehuis.
A lies gehad nu? Om de weerga niet. De medebewo
ners van het huis, die voortreffelijke inrichting,
zou zonde zijn om hun niet in defeestvreugde te betrek
ken. Ze treden dus ook achtereenvolgens aan. De jan-
ge is-wie zal dat verbazen - al dit feestgedruis reeds
aan te zien.
De familie - niet in de laatste plaats - rukt op In volle
sterkte, tot in het zevende geslacht vertegenwoordigd-
Als dan eindelijk de korvee achter de rug is, tolt de
jarige uitgeteld in bed. Voor velen is het een gloriedag
geweest, behalve voor de gehuldigde zelf. Berust het op
toeval, dat in vele gevallen, zo snel na een overlevings-
festijn een overlijdensadvertentie op naam van de
hoogbejaarde in de krant verschijnt? Bedroefd mac
dankbaar.
I Janneke Dierx Harms
VRIJDAG 12 MAART 1982
- uitgave dichtbundel bij opening bi
bliotheek Sas van Gent -
SAS VAN GENT
'laatst'
laatst liepen loij
door onze dromen
van wéleer
samen
zijn wij
toen
gekomen
tot deze bundel
min
of
meer
„Dit zegt nou precies hoe onze dicht
bundel tot stand kwam. Het is een sa
menvatting en een voorwoord. We heb
ben gegraaid in onze gedichten uit het
verleden en het resultaat ligt nu ge
drukt te wachten".
Aan het woord is kunstenaar-onderwij
zer Frans Kegels uit Sas van Gent.
Naast de vele vrije tijd die hij besteedt
aan het maken van tekeningen en schil
derijen, ook actief met gedichtjes en
'andere kronkels', zoals hij dat zelf
noemt. Samen met zijn stadsgenoten
Wim ten Hoor en Jeannine Troch verza
melde hij een aantal gedichten die de
drie in het verleden op papier hadden
gezet. Het resultaat is een dichtbundel
met als titel 'Laatst', en zaterdag 13
maart wordt die bundel ten doop ge
houden. Bij de heropening van de to
taal verbouwde Sasse bibliotheek.
„Het zijn geen recente gedichten", ver
telt Wim ten Hoor, „vandaar de titel
laatst'. Het zijn gedichten van ons alle
drie van soms jaren terug. Op een gege
ven moment zat ik wat te lezen in oude
werken van mezelf, toen ik me afvroeg
waarom dat allemaal gewoon in de kast
Wie aan Brugge denkt, denkt onmiddellijk aan het statige Belfort op de Grote
Markt. Dit is niet onbegrijpelijk. Het Belfort is immers zowat het statussym
bool geworden van de Breydelstad. Geen toerist verlaat Brugge zonder de toren
bezocht te hebben of de klokken van haar beroemde beiaard te hebben aanhoord.
Van bij zijn oprichting was het Belfort het centrale punt van Brugge. Het was de
uitkijkpost bij uitstek. Bij ontij werd de stormklok geluid, maar velen herinne
ren zich nog de verlossende klanken van de zes ton wegende zegeklok toen de
Canadese Grenadiers in 1944 Brugge van de Duitse bezetter bevrijdden. Geen
slecht woord dus over het Belfort.
Maar ouderdom betekent sleet, en dit vragen hoe het gebouw zo lang stand
was ook met het Belfort het geval. In de. heeft gehouden. Op bepaalde plaatsen
jaren zestig werd een groots restaura
tieplan opgesteld. Eerst werd de 88 me
ter hoge vierkante toren aangepakt,
een werk dat vele jaren heeft geduurd.
Daarna volgde het dak van de Halle en
vorig jaar werd de eeuwenoude beiaard
grondig gerestaureerd. Voor de Brugge
lingen was het in mei van vorig jaar een
hele opluchting toen na bijna een jaar
van stilzwijgen de beiaard opnieuw van
zich liet horen.
De laatste fase van de restauratie is mo
menteel aan de gang, namelijk deze van
het dakgebinte van de Halle. Deze her
stelling wordt bij hoogdringendheid uit
gevoerd want enkele maanden geleden
bleek dat de Halle op instorten stond.
De ouderdom en de houtwormen had
den het eiken dakgebinte zodanig aan
gevreten, dat van gebinte nog nauwe
lijks sprake was. Het stadsbestuur stak
de koppen bij elkaar en ging aan tafel
zitten met de gebroeders Vandendorpe,
specialisten op het gebied van dergelij
ke restauraties. Samen met hun team
hebben zij immers al heel wat schoon
heid van Brugge herwonnen. Eerder
werkten zij aan het Belfort zelf, het jus
titiepaleis, het stadhuis, de O.L. Vrou-
wekerk en talrijke andere Brugse mo
numenten.
een bos
Hoe oud de Halle nu eigenlijk is blijft
een raadsel. De meeste historici zijn het
er over eens dat de zijvleugels tussen
1363 en 1365 werden gebouwd en de
zuidelijke vleugel in 1561. De toren van
het Belfort dateert reeds uit de eerste
helft van de 13e eeuw Het dakgebinte,
dat een bos aan eikehout bevat, is op
een zodanig merkwaardige manier ge
bouwd, dat specialisten zich nu nog af-
werden steunbalken gewoon weggeno
men om 'plaats te winnen'.
Eén feit staat vast: restauratie was no
dig. Deze gebeurt dan ook met de groot
ste omzichtigheid en stielkennis. Grote
kranen kunnen de Halle niet in en men
kan zich indenken wat een karwei het
moet zijn om balken van anderhalve
ton 20 meter hoog in het dakgebinte te
vervangen. Vooral de balken die aan de
muren zijn vastgemaakt vertonen erge
verrottingsverschijnselen. Bij de min
ste druk breekt het hout in tweeën. Vei
ligheidshalve worden de nieuwe balken
met lood omwonden om verrotting te
voorkomen.
Balken uit het dakgebinte van de Halle:
compleet verrot.
moet blijven liggen. Frans Kegels had
datzelfde idee eigenlijk en die haalde
enthousiast ook enkele gedichten bo
ven water. Toen Jeannine Troch ook
nog een aantal werken had liggen werd
al gauw het plan gesmeed om een bun
del uit te geven. We hebben eerst de
werken van elkaar doorgelezen en zijn
toen zelf ook gaan selecteren. Met als
gevolg dat er van elk zo'n vijftien ge
dichten in de bundel staan".
eigen kosten
De drie Sasse dichters lieten er geen
gras over groeien en binnen enkele we
ken lag de bundel met driehonderd ex
emplaren klaar voor de verkoop. „Van
af zaterdag ligt het te koop. Natuurlijk
eerst en vooral in de bibliotheek, want
bij de opening wordt er een eerste ex
emplaar aangeboden aan iemand. We
weten zelf nog niet aan wie. Maar de
rest komt in een standje te liggen en we
hopen er daar al een aantal kwijt te
raken. Het is niet zo dat we daar finan
cieel aan gaan winnen", zegt Wim ten
Hoor voor alle duidelijkheid. „Alles is
volledig op eigen kosten gerealiseerd,
dus we moeten proberen eerst en voor
al die kosten eruit te krijgen. Alles wat
er eventueel dan nog overschiet is be
stemd voor de inderboerderij van De
Sterre in Clinge".
Bestuurslid Jacq Slock van de Sasse
bibliotheek noemt het zuiver toeval dat
de verschijning van dit boekje net op
het moment plaats vindt van de hero
pening van de bibliotheek. „Je moet dit
alleen zien als iets wat past bij een ope
ning. Het is niet altijd even makkelijk
om iets origineels te vinden en toen wij
met elkaar in contact kwamen was er al
gauw beklonken dat we beide gebeurte
nissen samen zouden laten vallen".
Slock ziet echter nou ook niet direct dat
er in de bibliotheek meer van dergelijke
evenementen plaats zullen vinden.
„Dat kan ook niet", vindt hij. „Dit is
gewoon eenmalig. Morgen kan er wel
iemand met kousebanden staan met
een paar letters op geschreven. Daar
kun je dan geen aandacht aan beste
den. En bovendien moetje eens kijken
wat er in Zeeuwsch-Vlaanderen wel niet
allemaal verschijnt".
Bij de opening lezen die drie Sasse dich
ters voor uit eigen werk. Zelf uitgezocht
uit de bundel 'laatst'. Ook zal er in de
bibliotheek een gedicht ophangen, zo
dat iedere bezoeker geconfronteerd
wordt met de gedachtenbreisels van
Frans Kegels. Wim ten Hoor en Jeanni
ne Troch. Het geeft de opening morgen
middag wat meer cachet.
Een opening die overigens alleen voor
genodigden toegankelijk is. Het grote
publiek zal moeten wachten tot de
dichtbundel in de plaatselijke winkels
ligt. „Maar laat iedereen goed begrijpen
dat we geen dichter of schrijver zijn,
waarschuwt Wim ten Hoor. „We schrij
ven wat leuke invallen op, net zoals zo
veel mensen doen, maar het is beslist
niet de bedoeling om als dichter of
schrijver door het leven te gaan".
Theo Sarneel.
Een kwijnend conservenfabriekje, een directeur, die altijd ziek, zwak of misse
lijk is en zijn daadkrachtige vrouw spelen de hoofdrollen in het nieuwste
blijspel van rederijkerskamer 'd'Oranjebloem' in Sluis: 'Daar zat 'm de kneep'
van P. Joh. Zonruiter.
Vrijdag 19 maart gaat het in première in
gemeenschapscentrum 't Zoute Vestje,
maar de bejaarden van het Sluisse te
huis 'Rozenoord' kunnen woensdag 17
maart al even proeven.
Decor van 'Daar zat 'm de kneep' is de
huiskamer annex kantoor van Lens'
conservenfabriek, een trotse maar wat
wankelende familie-onderneming va-
ninderdaad: de heer en mevrouw
Lens. Hoewel meneer in naam directeur
is, houdt mevrouw, dochter van de op
richter van het bedrijf, de touwtjes in
handen. En wanneer haar man - be
zocht door z'n zoveelste kwaaltje - het
plan opvat om de fabriek te verkopen,
werkt zij hem tegen.
In de marge van dit spannende gebeu
ren houdt zich dochter Sandra op, die
meer geeft om emanciperen dan om
studeren.
'Daar zat 'm de kneep' wordt geregis
seerd door Piet Bruggeman en verder
werken mee: Bram Cambier, Ans de
Bree, Angel van Binsbergen, Nel Aal-
brechtse, Ernie van Hijfte, Gerard van
Hijfte, Herman Bakker, Bram Basting
en Christian de Jonge. Mevrouw Brug
geman is soufleuse.
De eerste 'officiéle' voorstelling, vrijdag
19 maart in 't Zoute Vestje, begint om
20.00 uur.
'd'Oranjebloem' repeteert het nieuwe blijspel 'Daar zat 'm de kneep'.
Niettegenstaande zijn ruwe constructie
is het dakgebinte van de Hallezalen een
streling voor het oog. Binnenkort zal
het trouwens in al zijn pracht kunnen
worden aanschouwd. De rechtervleugel
moet voor april klaar zijn want in mei
wil het stadsbestuur daar een interna
tionale tentoonstelling 'Brugge en de
Zee' opzetten, dit naar aanleiding van
de 75ste verjaardag van de Haven van
Zeebrugge. Een stukje geschiedenis
wordt het in Brugges prachtigste mo
nument. Een monument van een stad
die ooit een wereldhaven was. en waar
men er van overtuigd is, dat de geschie
denis zich zal herhalen.
Filip van Belle.
Eind dit jaar moet de restauratie van het Belfort in Brugge voltooid zijn.
