KINDEREN
ZIEKENHUIS
'ouders moeien gewoon
op hun strepen staan
Ziekenhuizen; ja, het zijn dikwijls nog ivoren torens. Het gaat er vaak nog zeer autoritair aan
toe. Zo van: 'wij weten wat het beste voor jullie is, dus houd je mond maar'. Dus misschien
beschouwen ze ons wel als lastige bemoeials. Maar dat kan ons niks schelen. Daar moeten ze dan
maar aan wennen. Het gaat tenslotte om onze kinderen".
Linda van der Salm en Coby Verton.
Twee moeders. Twee leden van de
werkgroep 'Kind en Ziekenhuis', die
sinds kort op Schouwen-Duiveland uit
de startblokken is gegaan. Ze zijn er
beiden van overtuigd: er zal in de zie
kenhuizen nog veel verbeterd moeten
worden om te kunnen komen tot een
betere opvang, behandeling en begelei
ding van kinderen die opgenomen wor
den. Het initiatief tot de oprichting van
de werkgroep in het Schouwse werd on
geveer een jaar geleden geboren. De
aanleiding: een aantal minder prettige
ervaringen die ouders hadden opge
daan, toen hun kind in het ziekenhuis
belandde. De Schouwse werkgroep
werkt nauw samen met de stichting
'Kind en Ziekenhuis', die op de Beve-
landen actief is. Dat is ook vrij logisch.
Want tal van kinderen afkomstig van
het voormalige eiland moeten voor chi
rurgische ingrepen naar het streekzie
kenhuis 'De Bevelanden' in Goes.
De Schouwse werkgroep bestaat mo
menteel uit acht (Linda: „Het is jammer
dat er geen vaders in zitten, want die
hebben er toch net zoveel mee te maken
als de moeders?"! leden, en dat is nog
niet genoeg. Een week of wat geleden is
de werkgroep 'Kind en Ziekenhuis' op
Schouwen-Duiveland voor het eerst of
ficieel naar buiten gekomen. De werk
groep verzorgde in Zierikzee en Ooster-
land een voorlichtingsavond over de
problemen die zich kunnen voordoen
wanneer een kind naar het ziekenhuis
moet, en vooral over hoe die problemen
enigszins uit de wereld geholpen, kun
nen worden. Het is de bedoeling van de
werkgroep dit soort voorlichtingsbij
eenkomsten regelmatig te organiseren.
De problematiek rond het kind in het
ziekenhuis is een onderwerp, dat de
laatste paar jaar steeds sterker in de
belangstelling is gekomen te staan. Dat
is niet m de laatste plaats te danken
aan de activiteiten van de landelijke
vereniging 'Kind en Ziekenhuis', die in
oktober 1977 officieel werd opgericht.
De doelstelling: 'het bevorderen van
het welzijn van het kind voor, tijdens en
na een ziekenhuisopname'. Deze doel
stelling wil de vereniging verwezenlij
ken door een mentaliteitsverandering
op gang te brengen zowel bij de werkers
in de ziekenhuizen als bij de ouders. Om
dit duidelijk te maken heeft de vereni
ging in haar statuten enige praktische
concrete maatregelen opgenomen, on
der andere op het gebied van ouderpar
ticipatie, de opleiding van de medewer
kers in de ziekenhuizen, de ziekenhuis
structuur, de voorlichting, de publici
teit en onderzoek. De 'basis' van de ver
eniging wordt gevormd door plaatselij
ke en regionale groepen, waarvan de
Schouwse werkgroep er één is. De ver
eniging tracht haar doel onder meer te
bereiken door het maken en versprei
den van voorlichtingsmateriaal, het
verzamelen en beschikbaar stellen van
documentatiemateriaal, het organise
ren van 'werkgroepdagen' waar onder
linge ervaringen uitgewisseld kunnen
worden, en de oprichting van project
groepen die advies aan het bestuur van
de vereniging uitbrengen over specifie
ke problemen. Begin deze maand orga
niseerde 'Kind en Ziekenhuis' nog een
symposium in de Erasmusuniversiteit
te Rotterdam met als thema: 'Kinder-
chirurgie geen kleinigheid'.
bezoekuren
Linda van der Salm en Coby Verton
over de problemen waaraan de
Schouwse werkgroep wil gaan sleute
len: „De meeste ouders slaan er vaak
niet bij stil hoe belangrijk het is dat ze
wal vaker dan dat ene uurtje 's mid
dags en dat halve uurtje 's avonds bij
hun kinderen op bezoek komen. Wij
vinden, dat die bezoekuren open ge
broken moeten worden. I)e ouders
moeten op ieder moment dat ze dat z<
willen, bij hun kinderen terecht kun
nen. Het is nu zo, als je daar zelf achter
aan gaat. dan kan dat wel geregeld
worden. Maar dat moet je wel weten.
In het ziekenhuis zelf zullen ze je nooit
op die mogelijkheid wijzen. Ik bedoel:
wij weten dat het mag. Maar iemand die
nog nooit een kind in het ziekenhuis
heeft gehad, neemt braaf genoegen met
dat uurtje 's middags en die dertig mi
nuten 's avonds. Je moet ais ouders ge
woon op je strepen gaan staan en zeg
gen: dan en dan wil ik komen".
Een ander punt. Het is vaak - zeggen
Coby en Linde - niet eenvoudig voor
ouders om alle informatie te krijgen
over de gezondheidstoestand van het
kind. „Het is echt moeilijk om een ant
woord te krijgen op vragen als 'wat is er
nu precies aan de hand, hoe lang moet
het kind nog in het ziekenhuis blijven'.
Als je niet doordramt en niet blijft vra
gen, dan word je afgescheept".
Het is ook hard nodig vinden Coby en
Linda dat kinderen, voordat zij worden
opgenomen, wat vertrouwd gemaakt
worden met de hele omgeving waarin
zij straks verzeild raken. „In Goes zijn
er rondleidingen en in Zierikzee mag je
ook gaan kijken met je kind. Zo'n kind
moet een ziekenhuis leren kennen.
Want op het moment van opname komt
een ziekenhuis toch als iets heel engs
over. Maar als dat kind al van tevoren
een beetje rond heeft kunnen neuzen,
kan daarmee een hoop overbodige
angst worden voorkomen".
De opvang van kinderen die uit het zie
kenhuis weer thuiskomen, de nazorg
dus, ook daaraan moet veel verbeterd
worden. „Aan die nazorg wordt in het
ziekenhuis nog heel weinig gedaan. Dat
zou best beter kunnen. Ook naar de ou
ders toe. Want de ouders moeten erop
voorbereid worden dat een kind een
enorme terugslag kan krijgen. Ik denk
dat die nazorg ook een taak voor de
werkgroep is. En dat zou dan in nauw
samenspel met het verplegend perso
neel moeten gebeuren".
stage
Linda van der Salm en Coby Verton
weten het best: het is natuurlijk mak
kelijk om kritiek uit te oefenen. Maar
het is goed om ook de keerzijde van de
zaak eens te bekijken. Daarom zijn ze
ingenomen met de mogelijkheden die
de ziekenhuizen de leden van de werk
groep bieden om zelf eens stage te lo
pen. Dan kunnen ze zich ook wat meer
inleven in de problemen waarmee het
verplegend personeel te maken heeft.
De werkgroep Schouwen-Duiveland
heeft regelmatig contact met de direc
tie van het Zweedse Rode Kruiszieken-
huis in Zierikzee. En Linda en Coby
hebben de stellige indruk dat men zich
daar toch wel positief opstelt ten aan
zien van de activiteiten van 'Kind en
Ziekenhuis'.
De Schouwse werkgroep is momenteel
- samen met de stichting op de Beve
landen - bezig met de samenstelling
van een boekje voor kinderen die uit het
ziekenhuis ontslagen zijn Daarnaast is
een boekje in de maak met allerlei tips
voor ouders van kinderen die opgeno
men moeten worden Er zal ook een en
quête worden gehouden om wat meer
aan de weet te komen over ervaringen
van ouders en kinderen in het zieken
huis.
De stichting 'Kind en Ziekenhuis' op de
Bevelanden is een goed jaar geleden
aan de slag gegaan. De stichting heeft
op de Bevelanden al enkele aardige suc-,
cesjes geboekt. De bezoekmogelijkhe-
den voor ouders zijn verruimd, het
sppplgned in de speelkamer is aange
vuld. het wordt steeds vanzelfspreken
der dat ouders zelf hun kmd helpen ver
zorgen. Linda en Coby: „De ervaring die
ze daar opgedaan hebben, heeft geleerd
dat de activiteiten van 'Kind en Zieken
huis' hard nodig zijn, harder dan ze aan
vankelijk gedacht hadden, en wat nog
belangrijker is: het helpt....".
Kinderen voelen zich vaak ontredderd en alleen in dat vreemde ziekenhuisbed.
Extra aandacht voor kinderen in het ziekenhuis; het is hard nodig.
De kinderafdelinghet is noodzaak om de kinderen voor de opname enigszins vertrouwd te maken met de omgeving waarin zij straks terecht komen.
