„Ze lijn er niet
meer, de Raasjes
en de Bundertjes"
„Hierzo de rappe mannen, maar
oooh...het peloton is daarzo"
(Door
EIST - „Die rappe mannen zijn daarzoo. maar oooh... kijk es
tven,het peloton is ook daarzo". Het schalt die avond tijdens een
ongelooflijk saaie wielerronde talloze keren door de krakende
luidsprekers langs het parkoers. De bezieling is er nog steeds bij
fiimHendriks (52). die al tweeëndertig jaar lang zijn meeslepen-
itwielerverhalen in de microfoons brult. De man met de onaf
scheidelijke pet en het immer stralende humeur is eigenlijk niet
neer weg te denken uit het Zeeuwse wielergebeuren. Hij kan
in populariteit in zijn omgeving ongeveer meten met Theo
Koomen, die hij verreweg als de meest kundige wielerverslagge-
fcnvakwaar hij plompverloren en zon- man in de Zeeuwse wielersport. Hij
teenige ervaring is ingerold. Toen het heeft ook de eerste wielervereniging op-
mgWimpie Hendriks was en microfo-
nistennog als een soort dorpsomroeper
achterop de motor in de wedstrijd za
ten. werd hij gevraagd voor zijn eerste
wielerverslag Voor eigen publiek nog
w! en daarom zal Wlm Hendriks zijn
iJtlwutnooit vergeten. „Middelburg or
ganiseerde toen éèn van de weinige
torsen in Zeeland", vertelt hij. „Ik was
air,per twintig jaar en mocht op het vol
gepropte Molenwater de wedstrijd ver
slaan. Maar ik barstte van zelfvertrou-
m en eigenlijk was het niet eens zo
lastig".
Sinds die tijd was Wim Hendriks de
aangewezen man voor alle wielerkoer
sen in Walcheren. „Veel wedstrijden
wen er toen nog niet. Een stuk of drie
pïseizoen hooguit. De wielersport be
leefde hier pas in het begin van de vijfti
gejaren een opgang", weet Wim Hen
driks zich nog te herinneren. Het duur
deniet zó lang. voordat de ambitieuze
ook in de overige delen
fin Zeeland was ontdekt' als speaker.
HoordeTemeuzenaar Andre Kaan. die
taecretans was van de wielervereni-
pgïïieoMiddelkamp, werd Wim Hen-
iriksonder de Schelde geïntroduceerd.
Bftrou pas veel later zijn nieuwe woon-
Bgeving worden, want vanuit Middel-
teg izijn geboorteplaats) verhuisde
fa Hendriks ruim elf jaar geleden
«Br Huist.
gericht Wat later kwam er ook één in
Goes, die aanvankelijk Locomotief
heette, maar later door commerciële
problemen met de wielerunie is omge
doopt in Theo Middelkamp Van die
vereniging ben ik zelf een paar jaar
voorzitter geweest en vele jaren be
stuurslid".
Ervaring
Bestuurslid was Wim Hendriks uit
nood geboren, zoals hij dat de laatste
jaren ook weer is in de wielervereni
ging Zeeuwsch Vlaanderen. Hij was de
wielerkcnner. die overal bereid was
om in te springen. „Ik heb veel comite's
op gang geholpen bij hun eerste koers.
Ik heb nu eenmaal die kwaal dat ik
nooit iemand kan weigeren. Ze kwa
men natuurlijk vaak naar mij, omdat
ik steeds meer ervaring kreeg met die
wedstrijden".
Het voornemen is er vaak geweest om ai
die activiteiten iets terug te draaien.
Vooral als microfonist en als een soort
conferencier werd Wim Hendriks voor
de gekste evenementen gevraagd. Hen
driks: „Het werd soms wel eens te bont.
Mijn vrouw moppert niet zo snel. maar
het is dikwijls gebeurd dat ik weken aan
een stuk iedere avond op sjouw ging De
Fnts Bakker i
ver kwalificeert. De sterren van weleer heeft Wim Hendriks aan
de meet nog ondervraagd. Gerrit Schulte, Wout Wagtmans en
Wim van Est. om er maar eens een paar te noemen. De lichting
die daarna kwam. met sterke Zeeuwen als Jo de Roo en Piet
Rentmeester. En tenslotte mocht hij de doorbraak van Jan Raas
voorspellen, die zich na zijn bescheiden amateurtijd plotseling
heeft opgewerkt naar de absolute top. Die vedetten hebben stuk
voor stuk nog met beschaamde kaken bij Wim Hendriks aan de
microfoon gestaan. „Het is toch een fantastisch vak, ais ik daar
op terugkijk", overpeinst Wim Hendriks niet zonder emoties,
laatste jaren heb ik me proberen te be- tiek „Ik heb een vorm van kinderver-
perken tot het wielrennen Dat wil zeg
gen. ik hol met meer achter andere din
gen aan. Sporten als atletiek en motor
cross doe ik nog maar zelden Wel tus
sendoor veel tnmwedstryden, zeskam
pen, dorpsfeesten en bijvoorbeeld han
delsbeurzen. Het maakt me eigenlijk
niets uit waarover ik verslag moet ma
ken: ais ik me goed kan voorbereiden,
red ik me overal uit Laatst kwam er
zelfs een dame vragen of ik een mode
show wilde doen Daar sla je dan
vreemd tegenover, maar het bleek een
simpele klus. Ik heb alleen even de into
natie veranderd en verder mocht ik ge
woon alles van een briefje oplezen"
Maar om de afstand te bewaren gaat
Wim Hendriks vrijwel nooit meer naar
wedstrijden of evenementen waar
geen taak ligt. „Ik z.al een voorbeeld
geven. Ik heb vijfentwintig jaar ge
voetbald, of beter gezegd gekeept, in
Middelburg. Toen ik eenmaal gestopt
was. heb ik nooit meer een stap op een
voetbalveld gezet. Wanneer ik dat wel
zou doen, zou ik onmiddellijk bezwij
ken. Dan trekt die sport me toch ook
weer, omdat ik het vroeger veel te
graag heb gedaan".
Gefietst heeft Wim Hendriks zelf nau
welijks. Wel een racefiets gekocht en
een beetje getrimd, maar nooit fana-
lammmg gehad en daarom is mijn e
been iets korter. Met voetballen heb ik
daar geen hinder van gehad, maar wiel
rennen was geen sport voor mij Het is
wel altijd de sport geweest waar ik hele
maal aan verslingerd was"
Daarom was Wim Hendriks ook een
van de mensen die het Zeeuwse wiel
rennen vlak voor de tijd van De Roo uit
een schrijnende impasse heeft ge
haald. „We 7,aten hier zo'n vijftien jaar
geleden opeens zonder renners en dus
ook zonder wedstrijden. Het werd tijd
dat er wat ging gebeuren en met een
paar mannen zijn we dan rond de talel
gaan zitten. Hei initiatief is toen op
gang gekomen om met een Zeeuwse
wielercompetitie te beginnen. Dat is
een enorme injectie geweest voor met
name de jeugd".
Het Zeeuwse wielerpubliek had al veel
eerder kennis gemaakt met de grote ve
detten en hunkerde naar een nieuwe
bloeitijd Wim Hendriks weet nog We
hebben de Nederlandse Tourploeg een
paar keer in Zeeland gehad 's Zater
dags was de Tour afgelopen en 's zon
dags kwamen die mannen naar Hengst
dijk. Daar heb ik Pellenaars nog gehul
digd. toen hij onder anderen met Van
Est en Wagtmans het ploegenklasse-
ment had gewonnen Dat was een top
lui in de Zeeuws-vlaamse grens-
heeft Wim Hendriks zich de stijl
Uftmeten waarmee hij zich tegen-
•wdig op het parkoers beweegt.
Jneger was het allemaal veel stug-
r-'', bedenkt de soms zo uitbundige
kmsgenieter. „Ik moest in het pak en
Ween stropdas opdraven tijdens de
tfctrijden. Met die microfoon in de
■d wilde ik me zo graag eens laten
j funmaar dan werd dat door de stren-
I {(blikken van de wielerbazen onmid-
afgestraft. Ik mocht alleen op-
temen wat er gebeurde en beslist
m zwierige verhalen ophangen".
is tegenwoordig wel anders Wim
faxlriks begeeft zich maar al te graag
komische zijwegen van het vak.
takondigingen van sponsors en pre-
jScbenkers bieden daar trouwens al-
tniimte voor. Het Zeeuwse wielervolk
=tent zo langzamerhand de reclame-
toten wel waarmee Wlm Hendriks de
batselijke middenstanders pleegt te
telen Iedere dorpsslager wordt bij-
tobeeld altyd weer tot „De beste sla-
"an Zeeland" uitgeroepen. En tel-
tamale volgt dan de onverbeterlijke
jMn: „Waar de biefstuk nog een ech-
ïbiefstuk is. de carbonade lekker mals
Salles voor de boterham".
kampioen in het bedenken van de
luiste volzinnen is Wim Hendriks
««bepaald. Maar wel een gezellige en
blte prater, die het talent bezit om
'tonden toeschouwers ademloos
te te voeren naar een finale. Hij han-
het ijzersterkc principe: „Geen
Wtakel. dan maken we dat gewoon".
al valt er in de koers volstrekt
teste beleven.
I f Weiertaai had hij al vroeg geleerd.
I] Wririks „Voordat ik als microfonist
perken, draaide ik al een hele tijd
«In de organisatie van de Middel
de koers. Een comité kon je dat ei-
™Jk nog niet noemen. We waren ge
smet een groep mensen en zorgden
«*>r dat er ieder Jaar een wedstrijd
«worden verreden Ik herinner me
t-rÜ!0en m Walcheren drie coureurs
wbl Kees van der Linde was op orga
stisch gebied zo'n beetje de grote
wn Ka
I haist.
I
Forumleider Wim Hendriks, mei Jo de Roo linksi en Piel Rentmeester als gesprekspartners
2ATERDAG 12 JULI 1980
PZC/sport
vaak genoemd, door die geruite pet en
het wei enigszins overeenkomstige pos
tuur „Ja. dat hoor ik minstens een paar
keer per week Ik wil overigens een mis
verstand uit de wereld helpen Die pet
heb ik niet afgekeken van Barend Ik
had hem veel eerder, toen we met een
heel jurykorps op een koers in Beveland
allemaal datzelfde ding hebben ge
kocht rk ben die pet blijven dragen en
ieder jaar na de carnaval kost me dat
een nieuwe Want altijd tijdens die hos-
partijen wordt hij gestolen, misschien
wel door bewonderaars...
De Vlaamse sfeer van de grensstreek
heeft Wim Hendriks opgeslokt. „Ik zou
nooit meer terug willen naar Walche
ren". verzekert hij. „Dat verschil in
mentaliteit is enorm en die sfeer onder
juryleden maak je nergens mee Ik zou
heel de ambiance rond het koersgebeu-
ren in deze streek niet graag missen"
Jurylid Jo Dhanis uit Hulst herinnert
zich van de eerste kennismaking met
Wim Hendriks „Wim was de man van
het sinasje. Dat moet veranderen, heb
ben wij toen gezegd. We hebben hem
meegenomen en aan bier laten ruiken.
Sindsdien drinkt hij aardig op met ons
Ik heb hem wel eens opgeladen achter
op de fiets en bij ons in bed gelegd, om
dat hij niet meer thuis kon geraken".
„Maar ze zullen mij er nooit op betrap
pen. dat ik op de wagen onbekwaam
ben", vult Wim Hendriks onmiddellijk
aan. „Ik ben tijdens de koers vreselijk
serieus, omdat ik vind dat de renners
recht hebben op een eerlijke en deskun
dige koersleiding. Voor een al te vriend
schappelijke band met de renners heb
ik ook altijd gewaakt Het zou voor an
deren in twijfelgevallen te eenvoudig
zijn om daar op in te spelen"
Warme melk
Topseizoenen heeft Wim Hendriks ge
had met ruim zestig wedstrijden per
jaar. Later is Pierre Eysakkers als
tweede man gekomen en zijn de
koersen min of meer verdeeld. „Ik heb
nog nooit een koers moeten afzeggen
wegens ziekte. Toen ik nog alleen was
bier in Zeeland kon dat trouwens ook
niet. Het is wel gebeurd, dat er tijdens
de koers een dokter voor me moest ko
men. omdat ik ontzettende maagpijn
kreeg. Maar diezelfde avond stond ik
ook weer op het podium bij een mis
sverkiezing. Mijn vrouw beeft daar
met een beschuit en een kop warme
melk achter me gestaan".
Wim Hendriks (vader van twee doch
ters en èén zoom is in vroeger jaren ook
een uiterst actief vakbondswerker ge
weest. Van oorsprong kwam hij uit de
bouw. iater is hij aangesteld als rayon-
beheerder Zeeuwsch Vlaanderen van
het dagblad De Stem „Na mijn school
tijd ben ik de bouw ingegaan en heb ik
als scheepstimmerman in hetzelfde vak
gezeten als mijn vader Net na de oorlog
zocht ik naar iets anders en heb ik nog
even gevaren op de Koopvaardij ais
koksmaat
Terug als bouwvakker begon Wim Hen
driks zich te interesseren voor het vak
bondswerk. Tien jaar is hij voorzitter
geweest van de Bouwbedrijfcbond,
maar desondanks bleef er toch nog wat
vrije tijd over voor de wielersport
Met evenveel plezier als in zijn beginja
ren verslaat Wim Hendriks na tweeën
dertig jaar nog de kleinste koersjes. Hij
heeft daar wel een simpele verklaring
voor gevonden „Ik heb liever honderd
vnenden dan vijftig en ik ben natuurlijk
een enorme wielergek".
„Wanneer het plezier in dit werk er niet
meer zou zijn. zou ik meteen uitstap
pen. Maar ik ga nog steeds met een op
gewekt gevoel naar iedere wedstrijd en
kom er even stalend weer vandaan Of
het nu een bekende profronde is of een
klein trimkoersje"
„Daarzo die rappe mannen..." Wim
Hendriks heeft ze meegemaakt van
Gerrit Schulte tot Jan Raas en van Piet
Rentmeester tot Toine van den Bun
der. De laatste jaren is het talent niet
meer zo dik gezaaid in Zeeland. „Ze
zijn er niet meer. de Raasjes en de Bun-
dertjes". heeft Wim Hendriks onlangs
op een forumavond nog eens verkon
digd. Maar aan het enthousiasme
waarmee hij de nieuwste lichting toe
spreekt, is dat allerminst te merken.
IM HENDRIKS
Soms fungeerde Wim Hendriks tegelijkertijd als wedstrijdleider achter op de
motor. Zoals hier bijvoorbeeld m de Kaper prijs, waaraan hij niet al te beste
herinneringen bewaart.
gebeuren voor Zeeland, waar na tuurlijk
enorm veel belangstelling voor was.
Jammer genoeg duurde dat maar twee
jaar. want in dat kleine kerkdorpje wa
ren die startgelden op den duur met
meer op te brengen Kees van der Linde
heeft de Tourrenners ook nog eens naar
Vlissmgen gehaald Tjonge, wat was
dat een geweldig spektakel We lieten
die mannen sprintwedstrijden en ach
tervolgingen rijden op de splinternieu
we sintelbaan. die na afloop helemaal
kapot was gefietst'
De broodrijders waren ook toen al met
de gemakkelijkste figuren. Wim Hen
driks heeft het meegemaakt dat juryle
den moesten vluchten in de toiletten en
dat gedupeerde renners daar met ge
balde vuisten achteraan vlogen We
hadden Piet Arens. de schoenmaker
van Groenendijk, die in de jury de
dienst uitmaakte Hij was met van zijn
stuk te brengen, zelfs niet door een Ger
rit Schulte, die in en buiten de koers
baas was over het peloton"
Bulderen
„Wllhelminadorp herinner ik me nog
maai" al te goed We lieten daar over een
hele koers acht premies verrijden.
Schulte had er zeven gewonnen, de
laatste was voor Manvis Brinkman, die
echter op een ronde was gereden Na
afloop heeft Gerrit Schulte met zijn gro
te vuisten op de jurytafel geslagen. „Ik
zal en ik moet die achtste premie ook
hebben", bulderde hij tegen ons Maar
Plet Arens bleef onbewogen en was
geen moment bang voor die grote
Schulte
gered, want als wedstrijdleider achter
op de motor had ik volgens een vier tal
koplopers een enorme blunder ge
maakt. Het was in de Kaperprijs van
Heinkenszand. destijds een van de be
kendste wedstrijden in Nederland. Ik
had me af laten zakken van de vier kop
lopers om het tijdsverschil te meten.
Rijden die mannen prompt een ver
keerde straat in, omdat er een pijl op
de weg stond voor een wandeltocht.
Die vier heb ik pas aan de aankomst
teruggezien en zonder de hulp van poli
tiemannen had ik daar een flink pak
slaag kunnen krijgen".
Uitschieters in zijn carriere als microfo
nist zijn de Nederlandse kampioen
schappen op de weg. die hij acht keer in
totaal samen met Chris Delbressine
heeft verslagen. Ik vergeet nooit die
keer toen Bella Hage kampioen is ge
worden De plaat met het volkslied was
er niet. Hebben we met de juryleden uit
volle borst het Wilhelmus gezongen
voor tienduizenden mensen"
Nationaal staat Wim Hendriks nog op
een zeer behoorlijk niveau aangeschre
ven. Want ieder jaar kómt er nog een
uitnodiging voor het landelijke club
kampioenschap en ook in Brabant is
Wim Hendriks af en toe een graag ge
zien verslaggever ..Zeeland en Brabant
zijn voor de microfonist ongeveer het
zelfde om te werken. Daarbuiten zijn ze
kennelijk anders gewend. Daar hebben
ze liever niet, dat de speaker ook de pre
mies aankondigt. Van dat systeem, dat
wij hier hanteren, hebben ze nog nooit
gehoord. Ik bei) in Noord-Holland eens
uitgescholden dooreen wedstrijdleider.
.Vuile vieze Zeeuwse mossel",
schreeuwde die vent. toen ik de recla
meteksten stond op te lezen. Nou. daar
zien ze mij dan ook nooit meer terug".
Bewonderaars
Wim Hendriks is de conflicten altijd zo
ver mogelijk uit de weg gegaan. „Het is
veel verbeterd natuurlijk. Er zijn gedi
plomeerde en kundige juryleden geko
men. maar het komt nog altijd voor dat
er renners niet tevreden zijn met een
uitslag. Ik vind, dat zoiets met praten
is op te lossen. Eén keer heb ik dat niet
De Zeeuwse Barend Barendse wordt hij
