SchouweirSa)uiveland Extra
DONDERDAG
17 APRIL 1980
Het Grevelingenmeer door een duikersbril gezien.
Even vrij ademhalen na een spannende ontdekkings
tocht onder water. Niet alleen hel onderwaterwereldje
blijkt deze duikers, die net boven zijn gekomen, in de
omgeving van Dreischor aangename verrassingen te
bieden.
jtiroW'
diüeis»
jjn'^
al
3r voüx
sdf**
nbe#
pWO»
deZiew-
Ui/ n makcn de man is een gezegde dat In deze
Moveree/lts wordt opgevat. Hoe slonziger en onver
der het uiterlijk er uitziet, des te meer mans schijnt
y'Wen zich te voelen De financieel goed gesitueer-
wiajn wat hun kledij betreft, gek geworden, op hol
ze apen de werkman uil een mistig verleden
^e!acfle^^ hoe gaarne bijvoorbeeld acade-
f'din do broek van de werkman van weleer hij-
j "jferoerfanan uit een meedogenloos tijdsgewricht,
Zvr eni9e sociale voorziening, de krepeertijd De
vindt zich een vlotte jongen in een broek
lun lce'ias van manchester. En het is toch slechts
h/n/n'Want hedendaagse flodderige corduroy
l i' oppen aan het onverwoestbare zwaar geribt
V cuïerfc geurend, vooral als de broek nieuw was,
pw eenniet thuis te brengen luchtje aan. En bü elke
beweging die de drager maakte bracht het kledingstuk
een piepend geluid voort.
Dat was de ware werkmansuitrusting, de pralende ar
moe waar nouveau riches in onbewaakte ogenblikken
zo mijmerend en met nauw verholen trots over plegen
te verhalen: Hun behoeflge jeugd Het pak van de man
met de knoestige vuisten, de onderbetaalde zwoeger,
de aan zijn lot overgelaten werkloze
Liep dan anders niemand in het manchester? Zeker
wel, de voormannen van de socialisten, die in hun kle
ding tot uiting wilden laten komen dat ze zich vereen
zelvigden met de werkman. Er waren trouwens ook
nog andere broeken die de arbeiders droegen de stijve
Engels leren broeken. Afschuwelijk en helemaal
onverslijtbaar, van een immense lelijkheid. Ze worden
waarschijnlijk niet meer gemaakt, anders konden zij
die bevangen zijn door de roes van een naargeestig
verleden, daar hun hartje ook nog eens aan ophalen.
O ja, hel boordloze streepjesboezeroen, het wambuis
zogezegd, is of was - misschien is de her-lancenng ntci
helemaal geslaagd - ook weer in trek. Helemaal het
toppunt Uiteraard zonder stropdas te dragen, sterk
hoor. elk kleidingstuk moest immers met glans menige
aanval van de tand des tijds kunnen doorstaan, maar
charmant was anders. En dan te bedenken dat over
grootvaders met een afgewassen exemplaar als nacht
hemd des avonds de legerstede opzochten. Ze waren
toen nog geen overgrootvaders maar jonge, vunge ke
rels, die in touw waren vooreen gezond nakomelingen
schap. Ook nog een slaapmuts op het reeds vroeg ge
kerfde hoofd. Heel begrijpelijk dat vrouwen in die tijd
weinig initiatief op het intieme vlak ontplooiden Hoe
kon een vrouw, die zich in het beddevak naast een man
Me,
OP DE PONTENEUR
in een dergelijke uitmonstering bevond, ooit gegrepen
worden door een aasje opwinding.'
Laten de feministen die de sexmele onderdrukking van
de vrouw in het verleden aan de kaak stellen, de zaak
eens vanuil die hoek bekijken. Desondanks leidde me
nig huwelijk tot een weelderig kindertal.
I et de hoed és hel inmiddels ook wonderlijk gesteld,
de herenhoed, over de dameshoed zwijgen we. Het
zwarte kaasbolletje wordt alleen nog gebruikt in to
neelscènes en dat is jammer. Waarom halen eigentijd
se mannen die zo gaarne door hun uiterlijk opvallen
het dophoedje niet eens uit de motteballen? De hoge
zijden wordt alleen nog gehuurd door ludieke bruids
paren en hun bloedverwanten die er op de heugelijke
dag potsierlijk deftig uit willen zien.
Over het algemeen was dc vilten deukhoed een attri
buut uit de burgermansdracht. De weYkman droeg een
pet. En is het nu verdorie weer niet andersomDe
'betere' klasse draagt een blauw petje dat het midden
houdt tussen een ouderwetse schipperspet en een boe-
renpetje. jongeren van alle gezindten vinden elkaar in
het bloothoofds gaan. Fatjes met bolhoed en wandel
stok, beeldige jongens icaren hei. bestaan niet meer.
Over wandelstokken... nee. nu niet.
Wal betreft de herenhoed is er nog een categorie naar
stige gebruikers: gepensioneerden looien het door
noeste vlijt geteisterde lichaamsdeel met een deuk
hoed.
En zo z()n we dan weer aangeland bij de meest bespro
ken, meest intensief levende bevolkingsklasse: de be
jaarden.
Janneke Dierx Harms.
