TH IIISSL ACHTEN
'EZSB extui
DE WAARHEID
Theo Stekelinck
suze's
laatste
morgen
Jubileum- volleybal toernooi
SELEICT
HEROPENEN WIJ ONZE KLEDINGZAAK
ZATERDAG 15 MAART
goed idee adverteer
in de pzc
daar doe
je goeie
zaken
mee
VAN STRIEN'S
BAKKERIJ
modegroep
X omenleel is de wind een klein beetje geluwd rond
het onderwerp - het is ook zo'n rumoerige tijd - maar.
tot voor kort werd van de daken a/geschreeuwd dat
het laatste taboe opgeruimd moest worden. Wat was
dat dan, dat laatste taboe? De dood bespreekbaar
maken, speciaal waar het ongeneeslijke zieken geldt
Iemand in zijn gezicht slingeren dat hij of zij aan
rampzalige kanker lijdt en deze mededeling dan be
schouwen als een noodzakelijke weldaad. Net oj
iedere zieke niet zeer goed weet of zijn toestand ver
van rooskleurig is en een vraag aan deskundigen, in
die richting alleen maar een bede tot ontkenning in
houdt.
Vreemd, terwijl maar steeds beweerd wordt dat in
deze t\jd de dood weggemoffeld en er niet over ge
sproken wordt is men daar ondertussen druk mee
bezig. Er is nog nooit zoveel over de dood gepraat als
thans. Euthanasie bijvoorbeeld, de zachte dood.
staat in het brandpunt der belangstelling. De Duitse
filmactrice Hildegard Klief schreef een boek over
haar jaren durend gevecht met de kanker. Dichter bij
huis deed de schrijfster Cri Stellweg verslag over de
laatste levensfase van haar broer, die stierf aan kan
ker. Het boekje werd gevreten, dit, terwijl duizenden
dagelijks een gelijksoortig proces van een dierbare
van nabij meemaken. Doodslectuur is immens po
pulair, niettemin, hoe meer erover geschreven wordt,
des te harder wordt er geroepen dat nu eindelijk de
taboesfeer eens opgeheven moet worden en we ook op
dit zoals op menig terrein weer terug moeten naar
vroeger tijden waarin dan naar het schijnt het ster
ven van de enkeling een publieke zaak was.
Er worden stervenstaferelen afgeschilderd met een
borreltje en een geliefkoosd muziekje op de achter
grond en dan floep het lampje uit. Ik geloof wel aan
een goede dood maar ik moet het eerste vrolijke
sterfbed nog meemaken. Tenzij iemand die verdiept
is in het liefdesspel onverhoeds overvallen wordt
maar dat lijkt me voor de enige en direkt betrokkene
weer geen pretje.
Laatst was ik bij een zogeheten Moerman-manifes
tatie. Veelvuldig viel daar het woord kanker, niet
echter per definitie als een ongeneeslijke ziekte.
Niemand werd er bang gemaakt. Dat het woord kan
ker huiver oproept is niet verwonderlijk, het heeft
ook in figuurlijke zin een zeer ongunstige betekenis.
Zo lang me heugt heb ik over 'kankeraars' en 'vre
tende kanker' horen praten, termen waarmee uiterst
onaangename mensen en dingenwerden aangeduid.
Ik zat ernaast een verpleegster.ze vroeg mijn mening
over de hedendaagse openhartigheid die resulteert
in de patiënt vraagt het. dus spreken we even zijn
Of» DE PONTENEUR
doodvonnis uit. 'Mentale wreedheid' was mijn ant
woord. 'Ja maar', mengde zich een nuchter meisje,
zo'n Joop ter Heule-type in het gesprek, 'als iemand
het nu toch weten wil, dan heeft hij toch recht op de
waarheid'.
Waarom toch juist altijd op dit gebied geschermd
met de niets verbloemende waarheid? Talloze
liefdesverklaringen worden dagelijks afgelegd ter
wijl men liegt dat het kraakt. Dat is misschien maar
goed want ook in een dergelijke situatie kan een
overdosis aan oprechtheid noodlottig zijn. In de poli
tiek, oorlog en vrede, kortom, onder alle levensom
standigheden wordt met de waarheid de hand ge
licht. Maar daar komen de waarheidsmaniakken
aangedraagd die de patiënt vooral op de hoogte wil
len brengen van diens onbarmhartig lot. Terwijl een
vraag van iemand, die heus wel gewaarschuwd is
door signalen uit het eigen lichaam voor wat
haar te wachten staat, alleen maar uitgelegd mod
worden als een haken naar een beetje troost, eft
vleugje bemoediging.
Kan dat nu echt niet anders? Over de aard van eft
onschuldig kwaaltje hult de behandelende genees-
heer zich soms in een mysterieus stilzioijgenma'ti
het onherroepelijk einde van de reis in zicht dartise'
geen houden meer aan.
Wat ik me altijd afvraag is, hoe mensen die zo ho'è
roepen dat een patiënt recht heeft op de waarheid
zich zullen gedragen als het voor henzelf zover geho-
Ik geloof niet dat er nog een taboe bestaat. Voorde
dood in elk geval niet.
Janneke Dien Kana
VRIJDAG 14 MAART 1980
ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Bijzondere kleur- en stofkombinaties
maken het lentemodebeeld uiterst
boeiend.
Zowel de japon als het pakje zijn daai
een uitstekend voorbeeld van.
Uitgevoerd met speelse strepen d«
zeer dekoratief ogen en extra kleu"
geven aan het geheel Enookhia
geldt: combineer met vele acci
Deuxpïèces
Japon
TERNEUZEN - Met Jaap Kalle en Pic-
ter Bosscher in het bestuur van de Tcr-
neuzense Bevobo en drie teams in com
petitie hoeft het uiteraard geen verba
zing te wekken dat de politiesportver-
cniging (PSV) in het kader van de spor
tieve viering van het dertigjarig be
staan gedacht heeft aan een optreden
in sporthal 't Zwaantje, het decor
waarin zoveel PSV-acteurs in de Bevo-
bo-competitie al dan niet furore ma
ken.
Dat optreden bestaal dan uit een jubi
leum-toernooi waarvan zestien vereni
gingen (de totale bezetting van de eer
ste en tweede klas van de Bevobo) deel
nemen. Een enorme klus, die, gezien de
weinige uren dat men de sporthal tot
zijn beschikking heeft (hoe dat met een
steeds groeiend deelnemersveld vol
gend seizoen moet weet nog niemand)
op twee speeldagen 18 en 25 maart) af
gewerkt moet worden. De organisatie
heeft het totale gezelschap gesplitst in
vier poules die op de avond van de pre
miere zich rechtstreeks naar een klasse
ring bij de beste vier uit elke groep moe
ten slaan, waarna op de finaledag twee
poules van acht (een van eerste klassers
met Douane en PSV III als gasten, een
tweede club van hoofdzakelijk tweede
divisionisten) gaan strijden om de
winst in die poules die dan tevens goed
is om als toernooiwlnnaar afgevlagd te
worden.
Hoezeer dit politie-toernooi leeft blijkt
wel uit de prognoses die de keurkorp
sen van Leraren, Promenade, Roelofs
en Dow als favoriet in de hoogste afde
ling tippen, terwijl de gerenommeerde
selectie van Philips hardnekkig op de
voorgrond geschoven wordt als loer-
nooiwinnaar bij de 'lagere goden', met.
PZEM als tweede. Zeker is in elk geval
dat dat geen van de ingeschreven for
maties cadeaus zal uitdelen, daarvoor
wordt winst in dit toernooi te zeer op
prijs gesteld. Er komt dan ook zonder
enige twijfel een pot op het vuur waarin
alle ploegen tot het uiterst zullen gaan.
Een erg gelukkig initiatief van de poli-
tiesportvereniging waaraan zowel win
naars als verliezers een herinnering
over zullen houden. Op beide toemooi-
dagen wordt om 20.00 uur gestart, om
22.00 uur valt telkens de vlag.
Hierbij nodigen wij u uil om niet alleen ons nieuw interieur. Qj
maar ook onze nieuwe kollektie dames- en herenmode te bekij
ken
Theo en Sonv Slekelinek-Eeckhout
Grote Markt 3 - Sluis
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIINII*1 -
XJij de familie Van Puyvelde in Lamswaarde was het vorige week een drukte van belang. Het
ongeveer 120 kilo wegende varken Suze werd toen geslacht. Dat gebeurde, zoals bij veel boeren en
boertjes in Oost-Zeeuwsch-Vlaanderen, nog gewoon thuis. Geen wereldschokkende gebeurtenis
dus, maar voor de betrokkenen weldegelijk belangrijk. Er komt nogal wat werk bij kijken en het
slachten gebeurt, met wat kleine aanpassingen aan de moderne tijd, nog op dezelfde eeuwenoude
manier.
Het thuisslachten moet tien dagen van
tevoren worden aangevraagd zodat
men er zeker van is dat de keurmeester
idie werkt voor een heel rayon) tijd
heeft om het dier te keuren. Zonder zijn
oplettend oog mag er niets gebeuren.
Boer Van Puyvelde legt uit dat die pe
riode van tien dagen een gokelement in
zich bergt. Je kunt zo moeilijk voor
spellen wat voor weer het dan is en de
weersgesteldheid is voor de boer be
langrijk bij het bepalen van de slacht-
datum. „Droog weer is het belangrijks
te. daarnaast moet het ook niet te warm
zijn, het mag best koud zijn. dat wel",
zegt Van Puyvelde. Hij schoot overi
gens in de roos: de dag van de slacht
van 'zijn' Suze voldeed aan alle eisen.
De slachtdag begint vroeg, voor Van
Puyvelde overigens niets bijzonders, hii
is iedere morgen vroeg uit de veren
want zjjn varken gaat voor alles. Deze
morgen is anders: het is Suze's laatste.
Als slachter Biddeloo uit Graauw gear
riveerd is kan hij meteen aan de slag.
Van Puyvelde heeft zijn varken al uit
het hok gehaald en de nodige voorzie
ningen getroffen.(foto boven).
Na het dodelijke schot, dat de slachter
toebrengt met een speciaal daarvoor
bestemd schietapparaat, wordt het
varken met een pin in de hals gestoken
zodat het bloed afgetapt kan worden.
Mevrouw Van Puyvelde staat dan in
middels klaar om het bloed (een volle
pan) mee te nemen naar de keuken
waar het gekookt wordt om later weer
dienst te doen bij het worst maken. Van
Puyvelde en slachter Biddeloo zijn dan
inmiddels druk doende met het
schoonbranden van het varken. Te
genwoordig gebeurt dat schroeien van
de haartjes met behulp van een gas
brander, vroeger gebruikte men daar
brandend stro voor. Daarna wordt het
dode dier schoongespoten met een
tuinslang en geborsteld. Al het vuil en
de haartjes verdwijnen zodoende. De
volgende fase in het slachtproces is een
karwei voor sterke mannen: het vaiken
moet nu op een ladder worden gebon
den en horizontaal tegen de muur wor
den gezet. De slachter kan daarna be
ginnen met het openhakken van het
dier. Als het varken 'openligt' (foto on
der) is het wachten op de keurmeester,
zonder hem mag er verder niets gebeu
ren. Hij laat niet lang op zich wachten
en onderwerpt het dode varken aan een
kritische blik. Het gaat hem daarbij
met name om het vlees.- Van Puyvelde
kijkt aandachtig met hem mee en is
niet verrast wanneer de keurmeester
zegt dat alles in orde is. Van Puyvelde
houdt immers al 42 jaar varkens en dat
zijn altijd goede geweest, een eventuele
ziekte uitgezonderd. Na een goed warm
kop koffie vertrekt de keurmeester en
kan het eigenlijke slacht-werk begin
nen.
Slachter Biddeloo gaat met zijn kap
mes aan de slag: stukje voor stukje
wordt het varken 'gedemonteerd'.
Eerst worden inwendige organen als de
lever, nieren, blaas, longen en hart ver
wijderd. De Van Puyvelde's krijgen het
nu steeds drukker: de stukken vlees
moeten nu snel en doeltreffend inge
zouten en gepekeld worden. In grote
bakken wordt het kostelijke goed opge
slagen in de kelder.
Het vlees is overigens niet allemaal
voor eigen gebruik, dat zou voor twee
mensen wel wat veel zijn. „Onze acht
kinderen, allemaal getrouwd met in
totaal op hun beurt weer tien kinde
ren, helpen het opmaken. Ja, daar is
altijd wel animo voor", lacht mevrouw
Van Puyvelde. Het 'grote slacht- en
snijwerk' doet de slachter, die ook een
slagerij in Graauw heeft, bij hem thuis.
Bijgestaan door zijn zoon worden de
delen varken langzaam maar zeker
illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
verwerkt tot karbonades, riblappen,
koteletten enzovoorts.
In huize Van Puyvelde is de rust inmid
dels weergekeerd: tevreden wordt er te
rug gekeken op de geslaagde slacht. Bij
de gedachte aan de smakelijke happen
vlees die binnenkort genuttigd kunnen
worden verschijnt er een vergenoegde
glimlach op het gezicht van Van
Puyvelde. Inmiddels is hij weer druk
bezig met zijn nieuwe Suze („Ik noem ze
allemaal zo, anders wordt het te las
tig"). Die nieuwe Suze heeft de eerste
dagen wel moeten wennen aan het al
leen zijn. „Schreeuwen deed-ie in het
begin, ontzettend. Maar ja. ik begrijp
het wel ze zijn ook ruim zeven maanden
samen geweest. En dan te bedenken
dat ze in die tijd nogal eens slaande ru
zie hadden bi) het eten. Het is net als bij
mensen hé? Als ze er niet meer zijn mis
je ze opeens", filosofeert Van Puyvelde.
Houden
Varkens houden is een hobby van hem.
Kweken doet hij niet en dat heeft hij
ook nooit gedaan. „Het gaat me er ge
woon om zo'n biggetje ergens uit te kie
zen. mee te nemen en dan groot te bren
gen", legt Van Puyvelde uit. Hoe se
rieus hij zijn hobby wel neemt blijkt uit
het feit, dat hij zijn varkens keurig net
jes gekookt eten voorzet. Op een oude
kachel die hij met hout stookt, kookt
Van Puyvelde de dagelijkse var-
kenshap. Daarvoor worden de meest
uiteenlopende ingrediënten gebruikt:
schillen van aardappelen, appels, oud
brood, meel en andere etensresten die
de buurt hem aandraagt. „Zij zijn er
mee geholpen en ik ook, zo simpel ligt
dat".
„Maar verder heb ik varkens, omdat ik
het vlees gewoon heel lekker vind", be
kent Van Puyvelder. Voorlopig kan hij
wat dat betreft vooruit en over een half
jaar is de volgende Suze aan de beurt
Peter van Houte,
Foto's: Camile Schelstraete.
AANBIEDING
UIT UW KWALITEITS
BAKKERIJ
TERNEUZEN
NOORDSTRAAT 79
TELEFOON 96651
Vruchtenvlaai met
slagroom 22 cm
Knipwitbrood
Vers v. d. bakplaat
4 krakelingen
Iedere dag verkrijgbaar:
verse harde broodjes, stokbrood en
maanzaadbroodjes.
Op zaterdag kaas- en uienstokken
Door de week op bestelling
Deze aanbieding geldt ook in de A enO
Supermarkt in Sluiskil
SCHEP RUIMTE BINNEN UE
BUITENMUREN
fascinerend!
Je bouwt de ondergrond waarop je kunt wonen met
wie je lief is, met een paar intieme hoekjes en verder
de rustige ruimte die je als een landschap omsluit,
blnnenhulcarchllekluur
ooalburg
lid goed wonen
