overleven
onder deken van kou
ZEND-AMA TEUR
Schouwen Duiveland Extra
Het wemelt de laatste tijd van zend-amateurs, me
nigeen is in het bezit van een minieme zendinstallatie
en beweegt zich hiermee als zijn tweede ik door de
ether Een opwindende liefhebberij'. Maar ook de
ether is gereglementeerd, lang niet vrij. ook daar
gelden wetten en bezicaren. Er wordt de amateur een
'veldje'toegewezen, begeven ze zich daarbuiten, dan
te het mis. weg apparatuur, de amateur wordt gede
gradeerd tot etherpiraat. Er wordt dan ook wat af ge
mopperd in kringen van zendamateurs.
'Hier is Pao-Paa T., kunt u mij verstaan? Over.'Een
hevig gekraak in de luidspreker en dan Hallo Pao-
Paa T„ ik kan u goed verstaan. Over. 'Grote goed
heid, was dat alles? Vond Pao-Paa te T. daar nu
zoveel verrukking in? Wat een dorre conversatie,
soms riep hij wel tien keer achter elkaar hetzelfde
zonder ook maar een aasje respons te ontvangen En
met alleen hier, waar ik zat te werken naast zijn
mini-studio hoorde ik het eentonige geweeklaag,
thuis ontvingen we over de radio Pao ook. 'Daar heb
je die akelige vent weer'zei mijn moeder dan. 'wat wil
hij toch?'. We waren het allemaal met haar eens
We werkten beiden bij hetzelfde bedrijf, maar het en
thousiasme van de radioamateur zoals de zendge
machtigden toen eenvoudig werden genoemd, kon ik
niet delen, ik had een flitsend gesprek verlangd. Een
pril verbaal contact dat uit enkele woorden bestond,
en dan nog voornamelijk een codenaam inhield, ook
al was het met iemand over de landsgrens, kon me
OP DE PONTENEUR
niet in extase brengen Enkele dagen later prijkte een
kaart, verzonden als bevestiging van hel contact,
naast andere aan de ivand. Weer een trofee erbij, hoe
meer, hoe liever. Het gebeurde in de gloriedagen van
de vooroorlogse radio, meer nog. van de radiodistri
butie. een rustige tijd. zonder gijzelingen en geweld
dadigheden vlak naast de deur. ze vonden natuurlijk
toch wel plaats maar door gebrekkige communicatie
hebben velen er nauwelijks weet van. De opmars van
de radio bracht daar wel grote verandering in.
De man om wie het hier ging had een radiobrem.zeer
vernuftig, een vroege ra'diotechnikus. hij kon alles op
dat gebied bouwen en repareren. Ook het zendappa
raat had hij zeifin elkaar gezet, naar ik meen was de
microfoon van papier-mache vervaardigd En daar
vloog hij dan dagelijks de ether mee tn. hopend op
een broeder in de kunst.
V/ilje ook eens', vroeg hij me op een keer. Welja', zei
ik. meer uit beleefdheid dan lust. want je moet nooit
een domper op iemands vervoering zetten.
Het was meteen raak. ik hoefde de code maar een
keer in te spreken Uit de eindeloosheid van de ether
meldde zich een zendgemachtigde uit Horst, in Lim
burg. Een prettige mannenstem, ik ivas opeens niet
meer van de microfoon weg te slaan en graaide hem
terug uit handen van de wettige zendgemachtigde die
hem van me over wilde nemen Ik kwam veel meer te
weten dan alleen de code van de Limburgse zend
amateur.
Twee weken later stond hij met zijn motorfiets bij ons
voor de deur. Jan D. uit Horst, met zwart krullerig
haar. van beroep timmerman, zend-amateur in zijn
schaarse vrije uren. Een gelukkig sterveling en wat
bleek? Niet alleen in de ether, maar ook op het geeste
lijk vlak zaten we op hetzelfde golfbereik.
Zend-amateurs. laat u ntet ontmoedigen door wat
ongenoegen over toegewezen golflengtes De over
heid waakt over onze veiligheid moet u maardenken.
Nochtans kunnen er boeiende relaties uit een ether
contact ontstaan. Jan D is bijgezet in het panopticum
van mjjn beste herinneringen.
Janneke Dierx Harms.
De winter laat de laatste dagen voor het eerst weer zijn ware gezicht zien. Kreken en sloten zijn bedekt met een laagje ijs. Het
berijpte landschap verstilt tot een silhouet. Het levensritme in de natuur daalt tot het strikte minimum. Overleven ondereen de
ken van kou. I
DONDERDAG 17 JANUARI 1980
