INEENSTORTING
HUIZENIMPERIUM
Mijnhardt: van wasborstelinkoper
tot onroerendgoed-magnaat
PZC/ zaterdagkrant
ZATERDAG 29 SEPTEMBER 1979
26
__7 (Door Louis Engelman
W illem Frederik Mijnhardt jr. was tien jaar geleden nog een heel gewone jongen. Als inkoper bij
een algemeen verkoopkantoor voor huishoudelijke artikelen, Alveru in Baarn (toen nog de
hoofddistributeur van de Lolawasborstels), was hij geknipt voor zijn job. Doordat hij gemakke
lijk contacten legde, door zijn innemend uiterlijk en door de uitermate snelle babbel die hij te
allen tijde paraat had, leek voor hem in die branche een grote toekomst weggelegd.
Maar Wim zelf was er niet tevreden mee. Hij had andere plannen. Hij wilde zijn talenten niet
eeuwigdurend aan wasborstels vergooien, waar hij zag dat anderen met evenveel inspanningen
„het grote geld" wisten te maken.
In 1969 deed Mijnhardt Jr. zijn Intrede
ln de onroerend-goedbranche. Eerst
nog voorzichtig. Maar meedrijvend op
de toenemende vTaag naar hulzen zag
hij kans zijn aandeel in de handel
stukje by beetje uit te breiden. Hij.
praatte graag met zyn bazen bij Al
veru over deze lucratieve activiteiten.
Deze waren wel geïnteresseerd, want
de Lolaborstel lag op dat moment toch
al wat moeilijk in de markt. Gezamen
lijk besloten ze toen in 1973 een on-
roerend-goedmaatschappij op te rich
ten. Het werd de BV De Bilt.
De Alveru-directeuren Verbeek,
Snelders en Oostendorp staken er met
Mijnhardt geld in. Oostendorp en
Mijnhardt kregen de directie, maar in
de praktijk was het voornamelijk Wim
Mijnhardt die als vertegenwoordiger
optrad voor de BV De Zeistenaar had
al snel door hoe gemakkelijk zo'n be
sloten vennootschap werkt, beter nog
hoe aantrekkelijk het is om in nog
meer BV's in deze sector deel te ne
men. In 1974 richtte hy daarom zijn
eigen maatschappij op: Trajectum
BV
Dat was eigenlijk Mijnhardts meester
zet Want Trajectum BV zou de
moedermaatschappij worden van alle
volgende BV's die hij vestigde. En dat
waren er nogal wat. Bekend geraakt in
de kringen van het onroerend goed.
sloot Wim Mijnhardt jr in oktober
1974 een deal met de Utrechtse
huizenhandelaar Fred van Engelen
(311. waarmee hij Enmij Vastgoed BV
stichtte. Dit werd de handelspoot van
het Mijnhard tconcem. Tientallen
hulzen gingen er via Enmij van hand
tot hand. waarbij er steeds stevige
winsten werden geboekt.
Tot in de hoogste kringen deed Enmij
zaken, zoals blijkt uit een transactie
op 3 februari 1977, toen de BV een
pandje in Utrecht voor 60.000 gulden
verkocht aan de huidige staatssecre
taris van justitie, mr. Elbarta Alijda
Haars uit Breukelen. Grappig, dit zij
delingse contact van Mijnhardt met
justitie. Zeker als je bedenkt dat de
Zeistenaar sedert 1 maart 1976 ook al
directeur was van KEM Vastgoed BV.
een firma die in vier prostitutiewoon-
boten op het Utrechtse Zandpad een
interessante bron van Inkomsten
heeft.
Zonder risico's
Dc woonbotenverhuur verschafte
Mijnhardt voldoende harde guldens
om zijn liefhebberij-de huizenhandel
- zonder veel risico's te kunnen voort
zetten. Niettemin, als er risico's moes
ten worden gelopen, dan legde de
Zeistenaar deze listig bij anderen. Hij
was er een meester in de gevaren van
tegenvallers naar medevennoten
door te schuiven. Onder meer ge
bruikte hij daarvoor De Eikenhof Be
heer BV, op 1 januari 1977 opgericht
door de Woerdenaar Theo van der
Kleij. met wie Mijnhardt een com
pagnonschap aanging.
Hoe meer Wim Mijnhardt jr zich in de
handel van onroerend goed stortte,
des te meer BV's werden er opgericht.
Er volgden Trajectum Construction
Ltd. COR 2 BV. Modom BV. May en Co
BV. en firma's die zich in Engeland op
de huizenmarkt toelegden, zoals Na-
sonvale Ltd.. Joshvale Ltd en Gbbon-
court td. Waarmee nog lang niet alle
BV's van Mijnhardt zyn genoemd.
In de periode na 1976 pakte Mijnhardt
de zaken dan ook groot aan. Hij be
noemde zijn schoonzuster Edith uit
Hei- en Boeicop tot directrice van
Trajectum BV. Aandeelhouders van
andere BV's, zoals Eelke Vlieger (23).
René van Dyk en Theo van der Kleij
kwamen als kantoorpersoneel op de
loonlijst te staan en de firma schafte
zich een reeks zeer luxueuze automo
bielen aan. Wat te denken van: drie
Cadillacs, twee BMW's, een Olds-
mobile. een Mercedes, een Rolls
Royce. -een Chevrolet Caprice, een
Jeep, enkele Toyota's en een Volkswa
gen Kever Dat al deze auto's voor de
volle honderd procent waren gefinan
cierd en naar nu is gebleken sommige
zelfs dubbel gefinancierd, zag de ar
geloze bezoeker er niet aan de buiten
kant aan af.
Ter voorbereiding op de confrontatie
met de agenten trommelde Mijnhardt
zijn gedeeltelijk uit Leerdammers ge-
recruteerde knokploeg op. Voor het
pand wachtten zij op de politie, maar
deze vertoonde zich niet. Toen trok de
Zeistenaar met een man of twaalf naar
het gemeentehuis en stapte de kamer
van gemeente-opzichter Zendering
binnen. Daar eisten ze voortaan door
de gemeente met rust gelaten te wor
den. zo niet „dan kan je als je uit het
raam valt weieens een flinke smak
maken".
'Gesprek'
Stijl
Dure auto's, grote panden, veel cash
geld, dat werd de stijl van de sinds-
diën ook ln een kostbare bruine bont
jas gesloken Willem Frederik Mijn
hardt jr. De huizenhandelaar ging een
geldverslindend leven leiden. Met ei
gen vliegtuig, een jacht in de haven
van Llafrancb in Spanje tegenover
enkele hem toebehorende apparte
menten. zakenreizen naar Engeland
en Duitsland en vooral veel contacten
met bankdirecteuren.
Dat laatste was erg belangrijk, want
het geld moest natuurlijk ergens van
daan komen. Door de bijzondere le
vensstijl van Mijnhardt was de op
brengst uit het onroerend goed op het
laatst immers niet groot genoeg meer
om alles te kunnen bekostigen. Er
werd geleend, voor duizenden, voor
honderdduizenden, voor miljoenen
guldens. En hij kreeg het allemaal in
zijn hand Hoe dat ging. daar komen
we straks op terug.
Nu eerst enkele voorbeelden van het
bezit van Mijnhardt en het beheer
daarover. Eind vorig jaar werd COR 2
BV van Mijnhardt voor 560 000 gulden
eigenaar van panden in Driebergen
De Zeistenaar zag wel brood in de ver
huur. Met een sociale academie in zo'n
gemeente is er immers vraag naar ka
mers genoeg. Hij begon de panden te
verbouwen tot appartementenflat De
gemeente zag dat enige tijd aan. maar
schreef Mijnhardt vervolgens een brief
waarin duidelijk werd gemaakt dat dit
zonder bouwvergunning niet zo maar
mocht. Mijnhardt stoorde zich daar
niet aan. Totdat de gemeente dreigde
de bouw door de politie stil te laten
leggen
Nadat de toenmalige burgemeester
Van Boetzolaer en wethouder Lus-
senburg waren gewaarschuwd, werd
het „gesprek" in de burgemeesters
kamer voortgezet- De bedreigingen
werden er nog minder verhuld. Mijn
hardt zei de gemeente de oorlog te zul
len verklaren, tenzij men niet dwars
zou liggen bij het afgeven van een
bouwvergunning. „Deze mensen doen
alles voor mij, en als ik zeg alles, be
doel ik ook alles", dreigde Mijnhardt
Van Boetzelaer.
De burgemeester vertelde dat bouwen
zonder vergunning toch echt niet kon.
waarna Mynhardt beloofde deze te
zullen aanvragen. Hij heeft dat echter
nooit officieel gedaan
De knokploeg is vaker voor Mijnhardt
in actie gekomen. Zo ook tegen enkele
krakers ln een al meer dan een Jaar
leegstaand hoekhuis ln Utrecht. Mijn
hardt had dit pand in 1977 gekocht op
naam van de BV May en Co. waarvan
hij samen met de Utrechtse makelaar
G Groeneveld eigenaar is. Het pand
zou eveneens voor kamerverhuur ge
schikt gemaakt, moeten worden. De
verbouwing liet evenwel lang op zich
wachten, als gevolg waarvan de
Kraakbond het pand ln zijn actiep
rogram opnam.
Enige jongeren kraakten het pand en
lieten zich er door Mijnhardt niet uit
praten In juli van het vorig jaar vond
de Zeistenaar het welletjes. Voor
duizend gulden de man vond hij de
knokploeg bereid het karweitje even
tjes op te knappea Ze deden dat gron
dig. Zo grondig, dat Mijnhardt later
triomfantelijk rondbazuinde dat er nu
zelfs geen konijn meer in het huis kon
wonen.
De krakers werden op straat gezet,
hun meubilair volgde hen naar buiten,
wasbakken werden van de muren ge
rukt. waterleidingen, elektrici
teitsbuizen, alles werd vernield. En
sindsdien staat het pand opnieuw
leeg. Het is welhaast een ruine. Sedert
die tijd heeft het gezin in de naastlig
gende bovenwoning ook maar één wa
tertappunt De wc moet met een em
mer water worden doorgespoeld. Een
herinnering aan wat Mijnhardt een ge
slaagd optreden vond.
Geld was waar alles om draaide bij
Mijnhardt. Hy had er veel van nodig,
maar hij deed er ook de gekste dingen
mee „Hy kwam vaak metpakken geld
onder zijn arm het kantoor inlopen",
vertelt een ex-werknemer van Trajec
tum BV. „We hebben weer wat ver
diend jongens, riep hy dan". Een ande
re werkneemster herinnert zich dat
enkele personeelsleden ooit in de keu
ken van de panden aan de Utrechtse-
weg met bundels briefjes van duizend
hebben lopen voetballen „We hebben
toen vreselijk gelachen", zegt. ze
Soms begreep niemand wat Mijnhardt
uithaalde. In mei van het vorig Jaar
kreeg iedereen plotseling 2500 gulden
op zijn rekening gestort. Dat moest er
van Mijnhardt even op blijven staan.
Een week later verzocht hij allen het
geld op zijn rekening terug te storten.
Nadat dit was gebeurd, ontvingen alle
personeelsleden op de laatste dag van
de week vijfduizend gulden zwart in
het handje. Niemand snapte daar wat
van-
Zwart geld was usance in het zaken
doen van Mijnhardt, Hoeveel er op de
ze wijze omgegaan ts, kan thans niet
worden becijferd. Paniek brak er
daarom ook uit toen een rijksaccoun
tant in 1978 zijn komst aankondigde
Overhaast werden er kofferbakken vol
stukken die de goede man niet onder
ogen zou mogen krijgen, naar een wo
ning in Hei- en Boeicop gereden. Het
ging daarbij onder meer om bank
rekeningen in Zwitserland en om pan
den die voor de belasting niet in de
boeken van Mijnhardt mochten'Voor
komen Wekenlang is de rijksaccoun
tant aan het snuffelen geweest
Niemand wist of hij onregelmatighe
den had gevonden. Mijnhardt het zich
daar niet over uit. maar uit de stukken
over het faillissement blijkt wel dat de
fiscus nog 400.000 gulden van de
Zeistenaar heeft te vorderen.
Om dure huizen te kopen, moetje geld
hebben. Hoe kwam Mijnhardt aan zo
veel geld? In eerste instantie uit de
hypotheken die hij op de panden op
nam. Speurtochten door het kadaster
leveren daarover de meest merkwaar
dige staaltjes van financiering op.
Zoals bijvoorbeeld de hypotheek op
een huis in Doom. Eerst de verkoop
van het huis. Datum 4 augustus 1978;
een inwoner van Doom verkoopt voor
165.000 gulden aan De Vroom en Van
Liempt. Deze verkopen voor dezelfde
prijs door aan J. de Vries uit Am
sterdam. De Vries verkoopt voor
226.000 gulden aan Trajectum BV. Dat
alles gebeurde op dezelfde 4e augustus
1978. Wat geeft nu de Nederlandsche
Middenstandsbank uit Driebergen
aan hypotheek: 297.000 gulden. Dat
blijkt uit de boeken van Trajectum
BV. Vraag: hoe kan dat nou? Immers,
de taxatiewaarde van het huis. dat
thans in de vrije verkoop is vanwege
het faillissement van Trajectum, ligt
op 205.000 gulden. De NMB zou er dus
bij verkoop ongeveer 90.000 gulden bij
gaan inschieten.
Nog een ander geval: een pand in
Utrecht. Op 4 september koopt Fred
van Engelen dit pand voor 680.000
gulden van een inwoner van Zeist Op
dezelfde dag verkoopt hij het voor
750.000 gulden door aan Trajectum
BV, terwijl deze BV nog steeds op de 4e
september 1978 het gebouw door
schuift naar De Eikenhof Beheer BV
voor de mooi afgeronde prijs van één
miljoen gulden. Drie maanden later
gaat het pand voor dezelfde prijs door
naar COR 2 BV Interessant is het te
zien hoe in deze transactie een pand
plotseling op één dag 320.000 gulden
méér waard wordt en hoe Van Engelen
daarvan 70 000 gulden in zijn zak stopt
en Mijnhardt 250.000 gulden.
Interessanter
Maar nog interessanter is het om in
het hypotheekregister te kunnen na
gaan, dat de Bank voor Hypothecaire
Financieringen uit Eindhoven bereid
is op bet pand een hypotheek te verle
nen van maximaal 1 miljoen gulden,
waarvan 780.000 gulden is uitgekeerd
en dat daar bovenop Marathon Fi
nanciers uit Veenendaal nog eens een
tweede hypotheek neemt van 250.000
gulden. Dat is niet alleen interessant,
dat is gewoon onvoorstelbaar. Zeker
als wordt bedacht dat door het aan
gevraagde faillissement van COR 2
BV het pand in de verkoop komt en er
een taxatiewaarde van circa 750.000
gulden uit de bus is gerold. Het ziet er
daarom naar uit dat Marathon Finan
ciers naar zijn kwart miljoen kan flui
ten.
Directeuren Van Wagensveld en Van
Ede van Marathon Financiers uit
Veenendaal ontkennen niet dat hun
bank er door het faillissement van
Mijnhardt voor een flink bedrag bij in
schiet,.
Willem F Mynhardt jr deed er ln ieder
geval alles aan om de bankdirecteuren
in te pakken. Dat horen we van ex-me
dewerkers. Neem bijvoorbeeld Van
Kolfschoten, directeur van de Alge
mene Bank Nederland in De Bilt.
Mijnhardt bood de man verscheidene
keren aan zijn vakantie door te bren
gen in een van de appartementen aan
de Costa Brava, waarheen de Zeiste
naar nu zelf een goed heenkomen heeft
gezocht. Ook nodigde hij hem uit voor
weekeindtripjes in zijn vliegtuig. Voor
zover kon worden nagegaan is Van
Kolfschoten daar niet op in gegaan.
Wel ging hij vorig jaar zomer bij Mijn
hardt m Spanje langs, maar deze was
niet thuis. De bankdirecteur gooide
toen zijn visitekaartje met de vriende
lijke groeten door de brievenbus. Een
gebaar waar Mijnhardt naderhand bij
andere banken leep gebruik van
maakte om te laten zien op hoe goede
voet hy wel stond met de bankdirec-
ties.
Egards
Maar ook directeur Renzen van de
Bank voor Hypothecaire Financie
ringen uit Eindhoven werd in Zeist
met de grootst mogelijke egards ont
vangen. Privé-chauffeur Van de
Loosdrecht van Mijnhardt moest
Renzen oppikken in de Rolls Royce,
die Mijnhardt met twee andere com
pagnons had aangeschaft. In de sjieke
auto werd de directeur eerst langs de
duurste panden van de BV's in Bilt-
hoven. Driebergen en Zeist gereden
om pas daarna naar het kantoor te
worden gebracht. Het leek dan wel of
prins Bemhard op bezoek zou komen.
Alle minder fraaie auto's waren van
het terrein verwijderd. De luxe Cadil
lacs, Chevrolet, Mercedes, Buick,
Oldsmobile enz. stonden glimmend
op een rij. In het kantoor zat het per
soneel (op speciaal verzoek van Mijn
hardt) keurig in het pak hard te wer
ken. Er werden brieven gedicteerd
aan niet bestaande firma's. Mijnhardt
liet zich enkele keren via de intercom
oproepen voor telefoongesprekken
met het buitenland. Er was voor hon
derden guldens aan bloemen besteld,
en zelfs de plantenbakken waren in
zo'n geval vernieuwd.
Het lospeuteren van weer nieuwe hy
potheken werd zo tot één gigantische
show. een knap ingestudeerd to
neelstuk om de banken maar te verlei
den het geld op tafel te leggen. Een
truc die overigens wonderwel lukte.
Geïmponeerd door het gemak waar
mee Mijnhardt de ene dag tonnen op
de bank deponeerde en ze er daarna
voor een nieuwe transactie „voor en
kele dagen" weer afhaalde, gaven de
banken hem ook veel geld mee zonder
dat daar direct een onderpand voor
beschikbaar was. Soms werd het een
directeur wel eens te gortig. Hij
smeekte Mijnhardt dan om een deel
van de schuld weer in te lossen, omdat
hij het bij zijn hoofdkantoor niet meer
kon verantwoorden. De Zeistenaar
raakte daar helemaal niet over in pa
niek Integendeel. Hij had doorgaans
stilletjes plezier over de verantwoor
dingsangst van de bankdirecties.
De dans om de duizenden is de banken
nu echter lelijk opgebroken. Door het
faillissement van Mijnhardt privé.
Trajectum BV en Trajectum Con
struction Ltd schieten ze er ieder voor
tonnen bij in. Enkele cijfers: de ABN
krygt nog 450.000 gulden, de AMRO
heeft nog 330.000 gulden te vorderen,
de NMB moet eveneens nog 330.000
gulden ontvangen.
Winstgevend
Zaken doen met Mijnhardt leek voor
velen een winstgevende onderne
ming. Ze wilden ook wel een graantje
meepikken van de enorme winsten
die de Zeistenaar ogenschijnlijk
maakte. Maar wat deze compagnons
niet wisten, was hoe ze door Mijn
hardt in de boot werden genomen. Uit
nog een kadastrale transactie blijkt
hoe getruct de onroerend-goedhan-
delaar was geworden.
Op 3 april 1978 koopt Fred van Enge
len een huis aan de Oudegracht van
een inwoner van Driebergen voor
210 000 gulden. Een maand later, op 9
mei. wordt het voor 275.000 gulden
eigendom van Mijnhardt. Op dezelfde
dag doet deze het voor 379.000 gulden
over aan Van Kerkhoven uit Vlanen,
die het meteen voor 380.000 gulden
doorschuift naar De Eikenhof Beheer
BV.
Wat valt er uit deze transactie te con
cluderen? Welnu, het feit dat Mjnhardt
zich van stromannen bedient om zijn
eigen compagnons in de Eikenhof Be
heer BV te tillen. Het is uiteraard nooit
de bedoeling geweest om het pand aan
de Vianer Van Kerkhoven te verko
pen. Die mocht als tussenpersoon al
leen even duizend gulden opstrijken.
Neen, Mynhardt maakt snel een ton
winst op een pand dat hij vermoedelijk
al eerder bij De Eikenhof Beheer BV
als het buitenkansje van het jaar heeft
geïntroduceerd. Een zekere Van
Kerkhoven zou het wel aan de BV wil
len verkopen voor een schappelijk
prijsje. Wat de medevennoten van
Mijnhardt vermoedelijk niet hebben
geweten, is dat de Zeistenaar zelf eige
naar van het pand was. Kassa...
Niets was Mijnhardt te dol. Hij vond
het op een gegeven moment nodig
over een eigen vliegtuig te beschikken.
Met driehonderdduizend gulden op
zak toog hy daarvoor naar Engeland
om een toestel te kopen Maar wat
deed hij toen? Hij kocht een tweemo-
torige Piper Aztec (G-ASNA) en het de
kist tegelijk bij een Engelse maat
schappij financieren. De meegenomen
drie ton hield hij gewoon in zijn zak. En
passant nam de Zeistenaar. die zelf
niet kon vliegen, nog een piloot mee:
Wolfgang Schmidt Deze Schmidt is
thans de meest waarschijnlijke bezit
ter van de bontjassen en juwelen
(waarde circa één ton) waarmee zowel
Mynhardt als zijn tweede vrouw Anja
en schoonzuster Edith zich plachten te
omhullen. Waar het vliegtuig zich nu
bevindt, is voor iedereen een raadsel-
De financieringsmaatschappij Bow-
makers Ltd wil er beslag op leggen, als
maar bekend is wie er thans over be
schikt
Andere vraag
Een andere vraag is waar het geld is
gebleven dat de verzekeringsmaat
schappijen vorig jaar uitkeerden na
de brand in een kapitaal pand in Bilt-
hoven. Oorspronkelijk wilde Mijn
hardt in deze villa zijn kantoor vesti
gen, maar uiteindelijk was het aan
trekkelijker in de buurt van zijn wo
ning aan de Utrechtseweg te blijven.
Het pand met een waarde van 1,3 mil
joen gulden brandde in de nacht van
zondag 26 februari 1978 onder ver
dachte omstandigheden af. De
brandweer vond in de leegstaande
villa drie tot vier brandhaarden. Het
bewijs van brandstichting kon een-
wel door de Biltse politie niet onom
stotelijk geleverd worden, zodat de
verzekeringsmaatschappij bijna een
miljoen gulden uitkeerde. Wat is et
met dat geld gebeurd? Is er een grote
hypotheek mee afgelost, heeft hij de
rest in eigen zak gestoken? In ieder
geval is het geld niet gestort op reke
ning van Trajectum BV. waar het
thuishoorde.
De politie heeft al vaker argwaan ge
kregen betreffende de handel en wan
del van Mijnhardt. In Ameide. waar hij
voor bijna één miljoen gulden een
uiterst luxueuze sex-boerderij had ge
kocht, deed de politie op 4 april van dit
jaar een inval. Ze verdachten de eige
naren ervan onder dekking van „Sex-
club 80" in de boerderij wapens te ver
handelen. Er werd slechts één pistool
bil een van de meisjes gevonden.
Alles overziend móest het natuurlijk
wel spaak lopen met de handel van de
voormalige wasborstelinkoper. Heeft
hij het zo gewild, stuurde hij op een
geweldige crash aan om er zelf op tijd
uit te kunnen springen, of zijn de zaken
hem onder de dwang om te willen im
poneren gewoonweg uit de hand gelo
pen?
Binnenkort begint de veiling van de
panden. Het zal van de opbrengst van
de veilingen en van de opstelling van
de banken afhangen of het daarbij
blijft- Immers, enkele vennoten in
BV's van Mijnhardt staan in sommige
gevallen persoonlijk garant voor zijn
schulden. In die situatie is het dus nog
maar de vraag of deze BV's niet mee
gaan in het faillissement. Kortom een
reuze-chaos. een omvergeworpen rij
dominostenen, waarbij nog niemand
precies kan zeggen waar het vallen zal
ophouden.
En Mijnhardt? Och. die zag het een
paar maanden geleden allemaal nog
niet zo somber in. Enthousiast zocht
hij weer naar nieuwe projecten. Via
het belastingadvieskantoor Moret,
Gudde cn Brinkman in Amsterdam
informeerde hij naar de mogelijkhe
den om op de Antillen een naamloze
vennootschap te beginnen. Ternessa
NV zou deze moeten heten. Het kan
toor zocht het piekfijn voor hem uit:
kansen bleken er genoeg in dit belas
tingparadijs. Maar ook^dit antwoord
heeft Mijnhardt niet meer voor zijn
vlucht naar Spanje ontvangen.
Samengevat komt het erop neer dat
Willem Frederik Mijnhard jr. een
voor velen catastrofale puinhoop
heeft achtergelaten. Wie zijn de echte
slachtoffers en wie zijn degenen die
hebben willen meeprofiteren en hun
risico nu op een presenteerblaadje
thuisbezorgd hebben gekregen? De
toekomst zal het leren.
De kantoorpanden van Mijnhardt aan de Utrechtseweg in Zeist
V erbazing en verbijstering. Dat zijn de twee woorden die steeds weer
opdoemen bij het uitpluizen van de onroerend-goedhandel en wandel van
de 39-jarige Zeistenaar W. F. Mijnhardt jr. Verbazing over het gemak
waarmee hij er elke keer in slaagde stapels geld en hoge hypotheken los te
praten bij particulieren en banken. Verbijstering vooral over de graagte
van de banken om met Mijnhardt zaken te doen.
Want hoe is het mogelijk dat deze bankinstellingen hypotheken verstrekten
waarvan de gezamenlijke waarde zo'n 2.5 miljoen gulden uitstijgt boven de
werkelijke waarde van het bezit van de onroerend-goedhandelaar? Hoe
hebben ze bovendien het blinde vertrouwen ln de Zeistenaar op kunnen
brengen, als gevolg waarvan ze op de gewone rekeningen-courant ook nog
eens voor circa 1,5 miljoen gulden de boot in gaan?
Deze vragen treden het meest op de voorgrond in wat de 'affaire-Mijnhardt'
kan worden genoemd. Het is een verhaal van de pijlsnelle opkomst en de
daverende ontploffing van een onroerend-goedimperium dat aan elkaar
hing van gladde praatjes, trucs, image-building en intimidatie. De aanstich
ter Mynhardt lykt zich er in zijn riante woning ln Llafranch aan de Costa
Brava ln Spanje met een vette Zwitserse bankrekening weinig om te be
kommeren. Senor Wim is in het dorpje nog steeds een groot man
Wat in Nederland overblijft, is het puin dat moet worden geruimd door de
gedupeerde particulieren en bayken. Dal sommigen die de Zeistenaar hun
vertrouwen hadden geschonken, in grote financiële moeilijkheden drei
gen te komen, is overduidelijk. Of de banken voor deze mensen dezelfde
bereidheid aan de dag leggen om kredieten te verlenen zoals bij Mijnhardt,
is een open vraag.
De voormalige Sexboerderij van Mijnhardt tn AmeideOok hieruit is de luxueuze inrichting spoorloos.
De blauwe Caddilac van Mijnhardt onder het appartement in Uafranch aan de
Costa Brava, waarheen de Zeistenaar een veilig heenkomen heeft gezocht.
