Teleurstelling
WETSWINKEL
De lotgevallen van
Henk en Martine
SKA TEBOARD-BA
IS VAN DE BAAN
Schouweiïfp)uiveland Extra
Een bittere teleurstelling voor
de twaalfjarige Wijand Piree en
z'n vriendjes... Ongeveer vijf
honderd handtekeningen had
den ze opgehaald. Want Wij
nand en z'n kameraden vinden,
dat er in Zierikzee een skate
board-baan moet komen. Maar
dat kunnen ze zoel vergeten.
Naar aanleiding van de actie
van de kinderen hebben bur
gemeester en zoethouders van
Zierikzee de dienst gemeente
werken opdracht gegeven een
onderzoek in te stellen naar de
mogelijkheden om in de stad te
komen tot de aanleg van zo'n
schaatsplankbaan. Slot
conclusie: Wijnand en z'n
vriendjes moeten het zonder
blijven doen. Want het college
van burgemeester en zoethou
ders zijn tot de slotsom geko
men, dat zo'n baan geen haal
bare kaart is.
In de eerste
plaats de kosten. Er zou een be
drag van 60.000 gulden mee
gemoeid zijn. En dat vindt het
dagelijks bestuur van de ge
meente wel wat al te veel van
het goede. Daarnaast staan b.
en zo. op het standpunt, dat het
alleen verantwoord is geld in
zo'n skateboard-baan te ste
ken, wanneer er zekerheid be
staat dat skateboarding geen
bevlieging it. De kans is groot,
zeggen b. en w. dat alle rol-
schaatsplanken straks weer
ergens onder in de speel
goedkast zijn verdwenen. En
dan ligt daat daar zo'n baan.
„Men denke aan de zogenaam
de hoela-hoep rage vazi des
tijds. De gemeente heeft ook in
lichtingen ingezoonnen bij de
Nederlandse Sport Federatie.
Volgens de NSF is het zeer ge-
zoenst, dat er bij een skate
board-baan toezicht aanwezig
is. En daartoe ontbreekt bij de
gemeente de mankracht. De
skateboard-baan is van de
baan. Wijnand Piree en z'n
vriendjes kunnen kiezen: of de
rolschaatsplanken voorgoed
opbergen, of gewoon doorgaan
langs de openbare weg, maar
dan zvel met alle risico's van
dien...
Het goede humeur van Henk van 't Hof, een 24-jarige vrachtwagenchauffeur uit Brouwershaven,
half januari van dit jaar zo langzamerhand tot op de draad versleten. Problemen met de
wegenbelasting. Al die accept-girobetaalkaarten, aanmaningen, brieven, deurwaarders; Henk
kon er met de beste wil van de wereld geen wijs meer uit. Heel toevallig had hij pas nog op de radio
programma gehoord over wetswinkels.En Henk had ook wel 's gelezen, dat er in Zierikzee zo'n
rechtswinkel was, waar ze je voor een knaak wat verder willen helpen om de knoop van sociale en
juridische regelingen te ontwarren.
Dusweet je wat. sprak 'ie tot zichzelf, ik
ga daar maar 's naar toe Welgemoed
Henk van 't Hof met de hele
mikmak onder de arm de rechtswinkel
san het Havenplein in Zierikzee bin
nen Daar trof hij mr. Boitelle, een ad
vocaat verbonden aan het advocaten
bureau van mr. G- Nijland te Zierikzee.
Henk deponeerde het hele zaakje op het
bureau van de raadsman. Of hij hem
misschien op weg zou kunnen helpen.
Natuurlijk, sprak de advocaat vriende-
bjk. we zullen een brielje schrijven naar
deinspecteur der belastingen Die brief
rea Henk op vijfentwintig of dertig gul
den komen te staan. En dan moest hij
natuurlijk ook nog het tarief (een rijks
daalder) voor de wetswinkel betalen.
Prima, zei Henk, en hij tastte al naar de
achterzak om dat meteen maar even in
orde te maken. Nee, hij hoefde nog niet
te betalen. Hij zou wel een rekeningetje
thuis gestuurd krijgen. Keurig gere
geld, dacht Henk. En fluitend ging hij
veer naar huis. Toch mooi dat er zoiets
alseen rechtswinkel bestaat, zei hij nog
tegen z'n vrouw Martine (23). Vorige
vreek kwam de rekening binnen. Of
Henk maar vierhonderdtweeenzeven-
ug gulden over wilde maken op het gi
ronummer van het advocatenbureau
vanmr. G. Nijland te Zierikzee. Henken
Martine voelen zich behoorlijk gepakt.
Beetgenomen door de rechtswinkel.
waarvan ze altijd hadden gedacht, dat
men daar graag bereid was om tegen
een schappelijk prijsje een helpende
hand uit te steken. Henk en Martine
zullen zich nog wel tien keer bedenken,
voordat ze daar nog eens hun neus zul
len laten zien.
Ombouwen
De narigheid is eigenlijk al een paar
jaar geleden begonnen. De benzine
werd steeds maar duurder en Henk be
sloot om z'n auto op een andere brand
stof te laten rijden Op gas. Dus liet hij
z'n gele Fiatje ombouwen. Dat brengt
enige administratieve rompslomp met
zich mee. Z'n auto moest gekeurd wor
den en in verband met de wegenbelas
ting opnieuw worden gewogen. Want de
fiscus vindt nu eenmaal, dat auto's die
op gas rijden, zwaarder belast dienen te
worden dan benzine slurpende auto
mobielen. In Vlissingen liet Henk z'n
omgebouwde Fiat keuren. Daar zouden
ze de kwestie met de wegenbelasting
ook wel even voor hem regelen. Maar hij
hoorde niets meer Toegegeven, Henk
heeft het zelf ook een beetje laten ver
sloffen. Anderhalf jaar verstreken,
voordat hij zelf maar 's met het kantoor
van de wegenbelasting in Apeldocm
ging bellen, om te informeren hoe het er
nu eigenlijk mee zat. Want hij wilde z'n
belastingpapieren nu eindelijk toch wel
eens m orde hebben. Maar toen hij er
eenmaal probeerde achter te komen
hoeveel wegenbelasting hij precies ver
schuldigd was, verdwaalde hij hopeloos
in de doolhof der ambtenarij.
„Ik heb gebeld, en gebeld. Maar d'r was
niemand, die me kon uitleggen hoe of
wat. Ik ben een paar keer gefotog
rafeerd op de weg en toen begon de el
lende pas goed. Girokaarten, overzich
ten van wat ik betaald had, aanmanin
gen, boetes, ik heb een stuk of drie, vier
keer de deurwaarder aan de deur ge
had; ik kon er geen baas meer over. En
als ik opbelde, was er niemand die me
duidelijk kon maken hoe het in mekaar
zat. Het was zo erg; ik belde een keer en
vroeg: met wie heb ik gesproken. Dat
was met een meneer Hartman. Nou, ik
die naam netjes op een papiertje ge
schreven. Want ik dacht, als ik nog een
keer moet bellen, dan weet ik ten
minste naar wie ik moet vragen. Want
steeds maar weer dat hele verhaal op
nieuw vertellen; je komt er op den
duur zelf niet meer uit. Nou, ik belde
een volgende keer en vroeg dus naar
die meneer Hartman. Maar die kenden
ze daar helemaal niet. zeiden ze. Waar
blijf je dan
Opgelopen
Niet alleen de correspondentie met het
kantoorvan de wegenbelasting te
Apeldoorn was inmiddels tot een res
pectabel stapeltje uitgegroeid, ook het
bedrag dat de fiscus van Henk van 't
Hof vorderde, was behoorlijk opgelo
pen; zo'n achthonderd gulden. Henk
begreep er de ballen niet meer van.
„Dus toen ben ik maar die rechtswinkel
toe gegaan. Die-man heeft het allemaal
bekeken. En wij hebben gevraagd van:
wat kost 't Het vaste tarief was een
rijksdaalder En. zei hij, ik ga waar
schijnlijk een brief sturen naar de in
specteur van de belastingen, en dan
komt er zo'n vijfentwintig of dertig gul
den bij".
Op 21 maart kregen Henk en Martine
van 't Hofbericht van de advocaat. Hij
had het allemaal uitgezocht en ze
moesten in plaats van achthonderd nog
maar zo'n vijfhonderd gulden aan we
genbelasting betalen. Dat klopte ach
teraf gezien - volgens Henk en Martine -
ook weer niet. maar het zou te ver voe
ren om daar nog weer uitputtend op in
te gaan. Op 11 juni presenteerde het
advocatenbureau Nijland. waaraan de
raadsman die Henk en Martine in de
wetswinkel geholpen hadwas verbon
den. de rekening: geen dertig gulden,
zoals ze hadden verwacht, maar
vierhonderdtweeenzeventig gulden
voor 'bestudering van de stukken, brie
ven en telefoongesprekken'. Eerst ver
bazing, toen woede in Huize Van 't Hof.
De rekening van de advocaat was nog
hoger, dan het bedrag dat hij hen aan
belasting bespaard dacht te hebben.
Martine (verontwaardigd): ..Wij zijn er
altijd vanuit gegaan, dat die man ons
voor een paar tientjes zou helpen. Er is
nooit tegen ons gezegd, jongens het
gaat uit de hand lopen, ik heb er meer
werk aan. dus het wordt duurder. Dus
ik gebeld Eerst kreeg ik de secretaresse
aan de telefoon, maar die wilde me niet
doorverbinden. Toen ben ik een beetle
Henk van 't Hof ...als ive niet gevraagd haddenhoeveel gaat 't kosten, allee
kwaad geworden en kreeg ik uiteinde
lijk meneer Nijland aan de telefoonIk t
er nirt mee eens. We zijn helemaal ver
keerd voorgelicht, De afspraak was
vijfentwintig gulden voor een brief en
een rijksdaalder voor de wetswinkel.
Hij zegt: j a, maar dat kan niet, want er is
uren werk aan besteed En een advoca-
tenloon is tweehonderdtien gulden per
uur. Nou. zeg ik, dan wil ik mr. Boitelle
zelf even spreken. Maar dat kon niet.
want meneer Boitelle werkte daar niet
meer. Ik heb nog een kwartier staan
praten met die man En wat ik allemaal
gezegd heb weet ik niet meer. maar het
slot van het liedje was. dat ik de tele
foon er kwaad op gegooid heb Nog geen
vijf minuten later belt hij terug. Hij
zegt: we vinden dat u ten dele wel gelijk
hebt en dat u de dupe bent geworden
van iemand die u niet voorgelicht heeft,
dus laten we het samen delen. Nou. zeg
ik, dan moet het maar. Dus het komt er
uiteindelijk op neer. dat wij tweehon
derdvijfendertig gulden moeten beta
len".
Henk: „Ja, maar ik ben 't er nog niet
mee eens. Ik ben bereid om dertig of
vijfendertig gulden te betalen, zoals
was afgesproken. Het is hun fout. niet
de mijne. Als we van tevoren niet ge
vraagd hadden: hoeveel gaat het kos
ten, allez....".
Een vergissing
Het advocatenkantoor van mr. Nijland
om commentaar gevraagd. Mr. Boitelle
is inderdaad niet meer aan het bureau
verbonden. Mr. Nijland aan de lijn: „Ja.
ik het allemaal uitgelegd aan mevrouw
Van 't Hof Dus zou het daar kunnen
vragen.
Wilt U er dan niet op ingaan9
En dan bevestigt hij in grote lijnen het
relaas van Henk en Martine. „Inder
daad, het is een zaak geweest van mijn
voormalige kantoorgenoot. En het is
wel 's zo, dat wanneer wij een eenvoudig
briefje moeten schrijven, dan kunnen
we volstaan met een bedrag van vij
fentwintig gulden of zoiets. Maar als er
echt naspeuringen gedaan moeten
worden, en aan de hand van de gege
vens in de map kan ik laten zien hoeveel
werk er in is gaan zitten, dan moet je
optellen hoeveel tijd er mee gemoeid is
geweest En dan geldt het gewone
uurtarief.Ik heb de rekening opgesteld,
omdat mijn voormalige kantoorgenoot
dus weg is. aan de hand van een het
aantal gegevens in de map. En dat heb
ik nog gematigd gedaan...."
Er ivordt niet aan getwijfeld, dat er veel
werkin is gaan zitten, het verwijt is, dat
deze mensen niet gewaarschuwd zijn,
dat de rekening wel eens zou kunnen
aantikken.
Mr. Nijland: „Ja. dat kan ik moeilijk
beoordelen, want ik weet niet wat
mijn voormalige kantoorgenoot des
tijds heeft toegezegd. Maar als die
mensen dat zeggen, dan wil ik dat wel
aannemen. En dat is dan een vergis
sing van ons kantoor geweest. Maar
van hun kant, tja, ze hadden er toch zelf
ook wel een beetje bij stil moeten
staan, dat het niet allemaal voor vij
fentwintig of dertig gulden kan. Van
daar mijn voorstel om hen de helft van
de rekening te laten betalen....".
Dan nog iets anders. De advocaat,
waarmee Henk en Martine op de recht
swinkel te maken hebben gehad, was
toen nog verbonden aan het advoca
tenbureau van mr. Nijland. Het ad
vocatenbureau van mr. Nijland heeft de
kwestie via de wetswinkel dus naar
zichzelf door verwezen. Mr. Nijland
heeft destijds het initiatief genomen om
te komen tot de oprichting van een
wetswinkel op Schouwen-Duivelana.
In de Sghouwen-Duiveland-Extra van
16 maart '78 verscheen daarover een in
terview met mr, Nijland. Een fragment
uit dat verhaal:
maar gebruikt de advocaat zo'n
wetswinkel dan niet om bepaalde za
ken naar zich toe te trekken, waarmee
een lekker centje te verdienen is. Nij
land„Iets dergelijks is niet mogelijk
Er zijn regelingen getroffen, waardoor
het onmogelijk is. dat ik een client, die
met bepaalde moeilijkheden zit, naar
mezelf door verwijs. Als er iemand bij
me komt met een probleem, dat niet
onmiddellijk op de wetsivinkel kan
worden afgehandeld, mag ik die zaak
niet zelf op me nemen. Ik ben verplicht
die clienten naar een collega door te
verwijzen".
Tot zover de Schouwen-Duiveland-Ex-
travan 16 maart 1978. Maar in het geval
van Henk van "t Hof heeft de advocaat
een kwestie, die op de wetswinkel werd
aangekaart, wel degelijk naar zich zelf
toegetrokken.
Mr. Nijland: „Ja, dat is zo. We hebben
dat systeem los gelaten, omdat het niet
gehandhaafd kon worden We hebben
gezegd: het is onzin als de mensen eerst
in de wetswinkel hun probleem hebben
uitgelegd, om hen dan nog een keer
datzelfde verhaal te laten vertellen aan
een ander. En bovendien, mensen heb
ben soms een bepaalde voorkeur, en
dan is het helemaal moeilijk om te zeg
gen: nu heb je mij toevallig op de wets
winkel gehad, dus mag ik je verder niet
meer helpen. Er is een vergadering ge
weest van de wetswinkel. en daar heeft
men het onpraktische van een dergelij
ke regeling ingezien. Toen is het besluit
gevallen om dat te veranderen. Zo zit
dat....".
QONDERDAG 21 JUNI 1979
