Bouke Beumer DENNIS de man achter Margaret Thatcher Reeperbahn Broadway Langste straat Grote witte weg Ellen Burstyn 'IK BEN GEEN TWIJFELAAR f 1 ZATERDAG 19 MEI 1979 PZC/opinie en achtergrond In onze reeks vraaggesprekken met de Nederlandse lijsttrekkers voor de Europese verkiezingen komt vandaag Bouke Beumer (CDA) aan de beurt De PZC publiceerde tot nu toe reeds deinterviews met Aart de Goede iD'66i. Bouice Kalma PSP) en Anne Vondeling (PvdA) (Door Paul de Vries) D e media portretteren Bouke Beumer (44), lid van de Tweede Kamer en lijstaanvoerder van het CDA voor de Europese verkiezingen, als een onzeker mens. Een twijfelaar. Geen ras-politicus, die ziin standDunten met een breed armgebaar en in felle kleuren op het doek zet. Wel iemand die blijft steken in zijn eigen voorzichtigheid. Hij vindt van niet. „Nee, ik ben geen twijfelaar. Ik doe er lang over om tot een oordeel te komen. Ik bekijk bij voorkeur een zaak van alle kanten, maar ik houd duidelijk vast aan een eenmaal genomen besluit. Dat' kan ook niet anders als je geregeld - zoals nu in de CDA-fractie - afwijkende standpunten inneemt. Dan moet je wel". In de kamer behoort hij tot de kleine groep CDA-,.loyalisten", die na de formatie van het kabinet-Van Agt- Wiegel weigerden hun handtekening, onder het regeerakkoord te zetten en' sindsdien dikwijls dissidente opinies verkondigen. Stoelendans Zijn lijstaanvoerderschap heeft Beu mer vooral te danken aan zijn AR-af- stamming. De Antirevolutionairen claimden - in de stoelendans om sleutelfuncties binnen het CDA - de hoogste post in de CDA-deputatie naar de EVP-fractie (Europese Volkspartij) in het toekomstige Europees Par lement. De naam Bouke Beumer viel toen bleek dat zijn partijgenoten Jan de Koning, nu minister van ontwik kelingssamenwerking, en Tweede- Kamerlid Hans de Boer niet be schikbaar waren. Zij hebben inter nationale ervaring. Bouke Beumer niet: hij was burgemeester van de Groningse gemeente Midwolda, vóór hij in 1975 kamerlid werd. Het deert hem geenszins. Hij heeft zich in ver bluffend korte tijd een respectabele kennis van Europese zaken eigen ge maakt. Dat maakt hem evenwel niet tot een in' brede kringen bekend politicus. Recen te opiniepeilingen hebben uitgewezen dat landelijk slechts vier procent van de kiezers ooit van Bouke Beumer heeft gehoord. Binnen de eigen partij kent maar vijf procent hem. Weinig be moedigende cijfers. Beumer: .Ach, in de Kamer waar ik me voorql met fis cale zaken heb beziggehouden, heb ik altijd een specialistisch taakgebied ge had. Maar het kan natuurlijk zijn dat mijn eigen presentatie er iets mee te maken heeft. Ik moet nu veel meer poli ticus zijn. In kort tijd moetje zo'n pro ces doormaken. Het is een ontwikke ling en ik heb het gevoel dat het lukt. Bovendien wil ik spreken vanuit mijn christelijke overtuiging, allerminst vanuit het verleden. Ik acht het van groot belang de mensen op hun geeste lijke achtergrond aan te spreken". Is dat voldoende? „Ik heb een grote huiver voor alles wat zweemt naar de magogie, maar ik besef best datje een stuk enthousiasme naar buiten moet brengen. En, toegegeven, ik kan nog wel wat leren," aldus Beumer. Nog onlangs schiep hij duidelijkheid over de vraag of hij er voor voelde met oer-conservatieven uit de CSU van Franz Josef Strauss - zoals de keizers- zoon Otto von Habsburg - in dezelfde fractiebank te zitten. Het antwoord was nee. Beumer voelt er. zo verklaar de hij in een verkiezingstoespraak, buitengewoon weinig voor te worden geïdentificeerd met notoire conserva tieven. „Ik heb geen zin in de antiso cialistische koers, die de CSU vaart, maar ik wil de socialisten wel kritisch volgen. Overigens vind je dat con servatieve element naar mijn mening niet terug in ons Europees ver kiezingsprogramma." (In de EVP, de Europese Volkspartij, werkt het CDA samen met de andere christendemo cratische partijen in de Negen, red.) (Advertentie) Nu is dat Europa-programma op veel punten niet identiek aan het /.nationa le" programma van het CDA. „Niet bij Brood Alleen". „Er is erg gewogen." zegt Bouke Beumer, „en veel gediscus sieerd in de fractie. We hebben nogal wat CDA-elementen kunnen inbrengen en ik vind echt dat we ons er in kunnen terugvinden. Op het punt van de mede zeggenschap in de bedrijven bijvoor beeld. Of dat van een anticiperend mi- lieu-beleid Ontwikkelingssamen werking ook. Het staat er allemaal in. Minder duidelijk misschien dan in ons eigen programma en ik zou het zelf ook niet altijd zo hebben geformuleerd. Het gaat om de uitleg van wat er staat Stimuleren Hij ziet aankomen dat de Nederlanders in het Europees Parlement in de toe komst nogal eens eikaars hand zullen grijpen. „Neem de beperking van de groei, die leeft ferg in Nederland. Bij bijvoorbeeld de Duitse socialisten zie je dat veel minder, terwijl 'in Europa' EUROPA STEMT fanoy boeken Nieuwe Burg 26-28 en Walplein Middelburg, tel. (01180) 12114 NIEUW! KLEINE GESCHIEDENIS VAN DE DELTA door M. P de Bruin 5,90 verkrijgbaar in iedere boekhandel en bij de uitgever de Nederlandse WD veel dichter hij ons staat. Het zou dan ook zinnig zijn als Nederlanders te kijken wat je kunt stimuleren. Ik denk ook aan de kern bewapening. Het is een heel legitieme zaak om dan samen te werken. De CD A-lijsttrekker loopt niet warm voor een flinke dosis landelijke politiek in de strijd om de Europese par lementszetels. Daar waar echter duide lijke verbanden bestaan met Europese knelpunten, wil hij die verbanden ech ter ook niet uit de weg gaan, „Ik zou het een ongelukkige zaak vinden als het kabineUVan Agt inzet wordt van de Europese verkiezingen. Dan wordt het een soort voorverkiezing naar Ameri kaans model. Ik zou ook willen vermii- den dat Bestek '81 als zodanig als on derwerp wordt opgevoerd. Dat is iets typisch Nederlands Maar als het er om gaat hoe je de werkloosheid de baas moet worden, de inflatie moet be teugelen, dan zal ik de Nederlandse kant daarvan niet uit de weg gaan. Ik ben echt niet bang om me aan koud water te branden, maar de nationale politiek blijft Lubbers' handel. Einddoel Bouke Beumer is een warm voorstan der van uitbreiding van de be voegdheden van het Europees Par lement. „We zeggen, ook in ons pro gramma, dat een volwaardig par lement ons einddoel is. Zo ver zijn we over vijf jaar natuurlijk nog niet. Wat we Wel nu al willen is bijvoorbeeld een vertrouwensstemming over het beleid van de Europese Commissie, het 'dage lijks bestuur'van de gemeenschap. Ik kan me niet voorstellen dat er dan geen voorwaarden worden gesteld aan dat beleid. Het moet ook een 'gewichtig' debat zijn, want uiteindelijk kan het Europees Parlement de Commissie naar huis stu ren. Hoewel, dan ontstaat er natuurlijk een impasse en de Commissie staat zelf ook nogal onmachtig tegenover de Europese Raad (ministers en rege ringsleiders, red. (.Trouwens, de Raad zou allerlei dingen niet zo vreselijk lang onder zich moeten houden. Het Euro- pees Parlement moet de positie van de Raad dan ook ter discussie stellen en niet alleen daar: ook in de nationale parlementen." Het gaat. vindt Beumer. om heel fun damentele problemen, die niet in een paar tellen zijn opgelost. „Weliswaar leven we in een tijd van snelle beslissin gen", formuleert hij weloverwogen, „maar dit soort zaken moeten rijpen Vergeet niet dat we nog nooit zo bewust bezig zijn geweest aan de opbouw van een staat. Als we dit niet realiseren, zal de positie van Europa er niet sterker op worden. Immers, we hebben maar een beperkte ruimte en een tekort aan grondstoffen" Moeizaam proces Dc opbouw van'een verenigd Europa zal een moeizaam proces zijn - Bouke Beumer hamert er voortdurend op. Maar wat denkt hij dan op korte ter mijn te realiseren? „Wel, het zou goed zijn als we duidelijk kunnen maken dat gezamenlijk beleid werkelijk tot resul taten kan leiden. Zo zou het erg schadelijk zijn als we er niet in slagen tot een gemeenschappelijke aanpak van de werkloosheid te komen. Ik denk ook dat er een soort gemeenschappelij ke SER zou moeten komen, want er zijn onvoldoende kanalen - op Europees ni veau - tussen werkgevers en werkne mers. Een dergelijk forum is hard nodig, vind ik Als dat nou lukt. desnoods m kleine stappen, dan komen we ergens. Zoals het nu gaat is het allemaal zo on duidelijk. Daarom is het belangrijk dat de kiezers straks zien dat verantwoor delijke mensen een verantwoordelijk beleid voeren" In 1974 moest, ik voor zaken in Hamburg zijn Ik repte me naar de Reepe, bahn. Die liad ik me voorgesteld als een soort Amsterdamse Zeedijk, eet oud nauw kronkelig straatje, vol harmonicamuziek en ontucht, in 'Icer. kelijkheid pakte de Reeperbahn uit als een lange rechte en brede verkeert weg, een soort Overtoom, met aan beide zijden van een brede middenstrooi nog een tweebaansweg voor de langsrazende auto's. Het beeld van de Ree erbahn werd overheerst door morsige snackbars waar Frankfurter loont jes werden verkocht. Van Broadway had ik me de volgende voorstelling gemaakt. Een brede korte boulevard, midden in Neio York. waar de theaters zich aaneenregen als de kopersmeden in het kopersmedenstraatje in Sarajevo Was heterj theater uitverkocht, dan ging je naar het theater daarnaast, en als je ha toneelstuk aldaar al gezien had, dan ging je naar het aanpalende theote, Op Broadway woonde je niet, daar vertoefde je alleen in theaters. Een groter misverstand is niet denkbaar. Weliswaar dankt Broadway^ naam (Bredeweg) aan zijn oorspronkelijke breedte, in het begin van di vorige eeuw. maar tegenwoordig is het. op een enkele verdikking als Tïma Square na. een straat die zeker niet breder is dan de Avenues. Wel langer Broadway wordt wel de ..langste straat ter wereld" genoemd metzijnii kilometer lengte. Niemand zal ontkennen dat dat behoorlijk lang is, maar de Yonge Street in Canada meet bijna 1900 kilometer, en zolang we Canada ook tot de wereld rekenen, is Broadway dus niet de langste straat. Misschien wel de langste st raat in een stad, een stadsgedeelte (Manhattan) bovendien, dat zelf ruim 3 kilometer korter is dan zijn langste straat, die zich er w, boven- tot onderpunt doorheen slingert, zich niets aantrekkend van ha rechthoekige stratenplan dat Manhattan zo uniek maakt. „De Grote Witte Weg", zoals Broadway genoemd wordt, is buiten de actiera dius van de theaterwereld gewoon een grijze, slonzige, morsige straat, dien niets verschilt van de vervallen straten die hem snijden. We liepen op zon dagmorgen door Hester Street, waar de joden plaats hebben gemaakt voor de Chinezen, toen een oude Oldsmobile met een neger aan het stuur naai ons stopte om de weg te vragen. We stonden al op het punt om hulpeloosonzt schouders op te halen, toen hij naar Broadwayvroeg. HaDe triomf, om een Newyorkse neger de weg naar Broadway te kunnen wijzen (30 meter achter ons, in dit geval). Maar het toont wel aan dat „de grote witte wetf zich niet automatisch, dankzij z'n glitter en neonkabaal. altijd en overal meteen aandient, ook niet op dertig meter afstand. Broadway werd overigens pas op 14 februari 1899 „de langsti wereld", toen het voormalige Indianenpad bij de ivet over zijn gehele lengte Broadway werd gedoopt. Daarvoor hadden de Nederlanders h straat genoemd, en de Engelsen Great George Street, terwijl sc deeltes voor die algehele omdopingN in Broadway achtereenvolgens the Boulevard. Boulevard Lafayette, Eleventh Avenue en Kingsbridge R heetten. En wat die opeenhoping van theaters betreft: dat mag u ru vergeten. Het lijstje met 37 „Broadivay Theatres" telt maar vijf theaters da hun adres op Broadway hebben: „Broadway", „Mark Hellinger", „Circlein the Square ..Palace" enWinter Garden De overige bevinden zich welin de onmiddellijke omgeving, maar toch in de zijstraten: 44th.45th.46th,Hik. 48th en 49th Street. Op Broadivay vind je nu veel bioscopen (Loews Astor Plaza. National. Loews State I& II. Criterion. Embassy I. Embassy IV. RKO Cinerama I II, Rivoli, Cinema Studio I II, Regency, I 72ndLoews 83rd. New Yorker, Olympia). discountzaken n elektronica, gokautomaten, beefburgerzaken, peep show Broadway het uiterlijk heeft aangenomen van een opgedirkte N Maar je kan er natuurlijk nog wel eens iemand tegenkomen. Toen w afloop van een toneelvoorstelling in een der zijstraten, in een Orange J op Broadway eenjulius namen, stond daar op de stoep Ellen Burstyn,dien 1974 de Oscar kreeg voor haar rol in „Alice doesn't live here anymore „Yes... yes... yes", zei ze ongeïnteresseerd tegen een jonge vrouw die op hac inpraatte. Ellen had een zwart afgebiesde Mondriaanachtige jurk vu knalgroen en knalrood aan die haar vale gelaatskleur danig accentueeré en liep even later verder met een jongere, knap uitziende jongeman di beugels droeg over zowel zijn boven- als zijn ondertanden. Want het is niet alles glitter wat er blinkt op Broadivay. VERKOOP en SERVICE AUTO-HENDRIKS GOES 01100-16210 Van onze correspondent) Terwijl eerste minister Margaret Thatcher met een zalmkleurige hoed op gisteren in het Britse Hogerhuis naar de traditionele troonrede luister de waarin koningin Elizabeth aan kondigde wat haar regering voor het Verenigd Koninkrijk in petto had. zat een in jacquet geklede heer op de pu blieke tribune en keek nauwlettend toe. Het was Dennis Thatcher, 64 jaar, de man achter de schermen van Mar garet's leven. Terwijl de meeste Britten nog steeds moeten wennen aan een vrouw die in het parlement en kabinet de lakens uitdeelt, is Dennis Thatcher al jaren lang onderdeel van de entourage die zijn vrouw als iedere politicus omgeeft. Hij is daarin zo rolvast geworden als „man op de achtergrond" dat het soms lijkt of hij onzichtbaar is geworden. In de afgelopen verkiezingen reisde hij vrijwel overal met zijn vrouw heen. maar als men omstanders zou vragen of zij Dennis Thatcher ook hadden gezien, dan zou men te horen krijgen óf dat hij er niet was, óf dat ze hem niet van ge zicht kenden. Dennis Thatcher heeft geleerd een kameleon te zijn. Volgens gangbare theorièn heeft een overheersende vrouw altiid een Hmide echtgenoot - en niemand zou in het. Britse koninkrijk ontkennen dat Mar garet niet overheersend is Maar het mi rakel schijnt te zijn dat Dennis That cher allesbehalve timide is. Hij was ge scheiden van zijn eerste vrouw die ook Margaret heette, toen hij zijn tweede Margaret ontmoette. Dat was aan het eind van de jaren veer tig, toen hij de opdracht van zijn lokale conservatieve partij kreeg om de spreekster van die avond en kandidate voor het parlement, ne zijn auto naar haar logement te rijden Het was blijk baar snel bekeken, want in 1951 trouw den ze. Thatcher, dat wil zeggen de heer That cher. zat toen in de directie van een fa miliebedrijf dat Castrol heette Het was geen kleine handel, want in 1965 werd Castrol voor een slordige vier miljoen gulden verkocht aan Burmah Oil. waar Dennis Thatcher een van de commissa rissen werd, In interviews geeft Margaret Thatcher het ideale beeld van een huwelijk. Wachten met eten, totdat de verlate echtgenoot thuis komt. Luisteren naar wat man en vrouw elkaar te vertellen hebben. De kinderen hebben ook hun zegje Man en vrouw vol begrip voor el kanders problemen. Tijd voor onenig heden hadden de Thatchers blijkbaar nooit. ..Ik geloof niet in die onzin van met thuis over je werk en je problemen pra ten. Wij praten over politieke proble men en mijn eigen problemen, net zoals wij over zijn problemen praatten toen hij nog in zijn familiezaak zat", zegt Margaret Thatcher. Beschermen „Natuurlijk praat ik met Dennis- over alles. Maar het is niet alleen praten. Hij beschermt me ook, werkelijk waar. Soms ontmoet je vrouwen met krach tige persoonlijkheden die een milde man hebben getrouwd, of andersom - de aantrekkingskracht van uitersten. Maar dat is bij ons niet het geval ge weest, gedeeltelijk omdat hij ouder was dan ik en al een vaste positie had in de maatschappij en omdat hij een sterke persoonlijkheid heeft. Tegen de tijd dat we trouwden, had lk al kandidaat gestaan voor het par lement en dus wist hij dat ik ook mijn eigen leven had. En hij wilde ook dat ik dat had en zou blijven houden. Dat is altijd de basis voor ons huwelijk ge weest. Maar soms heb ik het gevoel dat het leven voor hem tdch moeilijker is dan hii laat blijken" Van Dennis Thatcher, die in de Tweede Wereldoorlog majoor was bij de Britse artillerie, zijn geen officiële uitspraken bekend. Ik heb althans nog nooit een krante- of een televisievraaggesprek met hem gezien, noch hem over de radio gehoord. Volgens Britse collega's die zeggen dat zij over goede contacten be schikken, heeft hij een huishoudelijke rol op zich genomen. Zo zou hij er nu voor zorgen dat sommige kamers in de residentie van de premier, opnieuw be hangen worden omdat zijn vrouw er iets anders wil hebben. Toen president Jack Kennedy een of ficieel bezoek bracht aan Parijs stelde hij zich aan de Panjzenaars voor als „Ik ben de echtgenoot van Jacqueline Kennedy" en oogstte daarmee de blij vende bijval van in ieder geval de Fran se vrouwen. Thatcher (Dennis) heeft daar een va riant op. Hij zegt..Ik ben ook een That cher". maar veel bijval heeft hem dat blijkbaar niet gebracht, want tenslotte is niet hij. maar zijn vrouw de baas van de regering en afgezien daarvan is hij op zijn leeftijd niet het soort sexidool dat de rijzige Anthony Eden ook op latere leeftijd nog was Vraag Vooral de Britse boulevardpers stelt zich al enige tijd de kwellende vraag hoe het daar in die officiële residentie nu eigenlijk wel toegaat. Komt Mar garet aan het eind van de dag boven in de ruime flat en staat brave Dennis daar dan te wachten met een milde whisky (het enige dat de eerste minis ter aan spiritualiën drinkt - Dennis drinkt gin) om haar te laten uitrazen over de gemene vragen die haar door Labour in het parlement werden ge steld? Maakt ze hem midden in de nacht wak ker om te vragen wat hij ervan vindt wanneer zij haar voorganger Edward Heath toch maar een kabinetspositie denkt aan te bieden? Laat ze hem de super-geheime documenten lezen die haar dagelijks in de „rode doos" worden bezorgd als huis- of strafwerk? Niemand zal daar het antwoord op we len, maar het is veilig aan te nemen dat het m het Thatcher-huwelijk net zo toegaat in alle andere Staatsgeheimen strekken zich niet uit tot hen die niet bevoegd zijn ze aan te horen ofte ont vangen. en Dennis is wat dat betreft geen bevoegde Het wachten is nu nog op het ogenblik dat Dennis Thatcher door de Britse fe ministen wordt uitgeroepen als ,,de man van het jaar" Dennis kust zijn vrouw een eerste minister Margaret Thatcher

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1979 | | pagina 4