|Het late gelijk van
een 'individualist'
GRIMM IN HET MUSEUM
BACH-PRIJS
MESSIAEN
'GAS STATION
ART', GRAPPIG
Joan Jonas, performance in Van Abbe
WOBBE ALKEMA IN HAAGS MUSEUM
D,
Scapino bracht
Coppélia in
Schouwburg
Middelburg
FILMS
Shakespeare-
prijs voor
Tom Stoppard
Films
BROOKS
BUNUEL
WADJA
Dixie Daddies
Bor-Van Blerk
VRIJDAG 19 JANUARI 1979
PZC/ kunst/cultuur
9
I YJóbbe Hendrik Alkema, schilder en graficus, wordt 11 februari 79. Hij heeft
eigenlijk slechts de laatste jaren de aandacht gekregen die hij al veel eerder had
verdiend. De belangstellingsgolf voor wat de jaren twintig en dertig aan de
eigentijdse kunstgeschiedenis hebben bijgedragen, heeft ook Alkema naar de
voor hem wat ongewone plaats van het middelpunt geschoven. Zijn werk houdt
het daar best uit; men heeft dat kunnen vaststellen aan de hand van de reeks
tentoonstellingen van meestal recente datum. Die exposities versterkten in Ne
derland de klank van een nog vage 'naam' en in het buitenland keek men - in
contructivistisch georiënteerde kring - verwonderd op van een zo sterke, zo
weinig bekende bijdrage. Wobbe Alkema kreeg zijn plaats in Duitsland (voor
namelijk de galerie Gmurzynska-Bargera, mét Annely Juda ware specialisten)
en ook in eigen land: Collection d'Art, Magazijn, Stedelijk Museum Amsterdam.
Nu is er dan in het Haagse Gemeente
museum een reprise van de Am
sterdamse tentoonstelling onder de ti
tel 'Het vroege werk van Wobbe Alke
ma Het zal wel niet helemaal toevallig
njn dat in de tentoonstellingsperiode
-lot 18 februari - in het Prentenkabinet,
onder hetzelfde museumdak, enigerlei
werk uit de eerste vijftien jaren van de
Groninger kunstgroep 'De Ploeg' wordt
gewond
Alkema wordt vaak in Ploeg-verband
gepresenteerd; hij maakte een zeer kor
te periode deel uit van dat verbandloze
verbond. In de geest is hij. geloof ik.
nooit helemaal een Ploegmakker ge
west Zijn werk stond ren staat) zeer
veraf van wat De Ploeg, uitsluitend hier
te lande, nog enige faam heeft bezorgd:
het wat duitsige expressionisme-met-
een-geleende-ziel.
De betekenis van De Ploeg is altijd al
wat overschreeuwd. Men dacht, gem-
ten naar de taal der manifesten en het
lawaai der bohémiens dat vanuit het
etablissement Chez Dicque de rust van
Groningen brak, met werkelijk grote
figuren van doen te hebben.
Hun werk. hoe 'gedurfd' ook in die tijd,
is evenwel nooit veel verder gekomen
dan Groningen en de betekenis van
Wlegers, Dijkstra, Van der Zee. Al tink,
Martens, Hansen en bentgenoten bleef
zeer beperkt.
Hel is tekenend dat de twee leden die
het verst van dat accentrijke boerderij-
geschildcr afstonden. Werkman en Al-
tornook in de tijd de grootste per
soonlijkheden bleken te zijn
De vergelijkingsmogelijkheden liggen
si het Haags Gemeentemuseum open:
het krachtig credo van de Einzelganger
Alkema en - luttele meters verder - het
meestal krachteloos landschappelijk
getut van de Ploegmaten.
Ik heb over Wobbe Alkema wel horen
beweren dat hij 'naar zijn eigen gelijk
toe' heeft geschilderd. Het is wellicht
eerder zó dat Alkema in zijn werk al
tijd strikt zichzelf is gebleven, niet
boven evenwicht en zuiverheid uit be
rekening.
Zijn 'formules' liggen in de beschou
wing meer dan in de arithmetiek: zijn
wat ik zou wil noemen 'overwegend
warme abstractie' verdrijft de gedachte
aan Kalte Kunst. De ordening van de
persoon is er hoger genoteerd dan de
wet der reeksen en vierkante centime
ters. Ook Alkema's ordening streeft
naar evenwicht, het sleutelwoord voor
zijn oeuvre, het sleutelwoord ook voor
deze tentoonstelling.
vanwege zijn starre gelijk, maar om
dat hij zich geheel kan vinden in zijn
manier van beelden en uitdrukken.
Alkema vond zijn weg binnen het Con
structivistisch Complex op een mo
ment dat de geometrische abstractie
noch gewild noch echt modisch was.
Ik spreek met nadruk van het Con
structivistisch Complex omdat 'con
structivisme' slechts een deel van dat
geheel dekt. zoals 'neo-plastlclsme',
'elementarisme' dat doen. Er zijn. bin
nen dat Complex, zeer grote verschil
len. Op basis van de prediking der ab
solutisten (Mondriaan bijvoorbeeld) is
men toegekomen aan een uiterst be
perkt gebruik van kleuren, lijnen en
vlakken, een wetmatigheid die de - wat
de Duitsers noemen - 'Kalte Kunst' in
de hand heeft gewerkt. De berekening
telde (en telt) daarin zwaarder dan spel
en gevoel.
Het heeft geen nut de geometrische ab
stractie van Alkema in die sferen te
plaatsen. Bij Alkema heersen voelen,
aanvoelen - en vanuit dat punt: weten -
MIDDELBURG - Voor een uitverkoch
te zaal heeft het Scapino ballet gister
avond in de Schouwburg te Middelburg
het ballet 'Coppélia' op muziek van Leo
Delibes en met een choreografie van
Armando Navarrouitgevoerd.
leanette Popeleski vertolkte Cop
pélia,terwijl Carlos Serrano haar ge
liefde danste.De kostuums en het decor
entworpen door Wim Bijmoer. Het
ballet was een abonnements-voorstel-
tag van de ZVU
Nederlandse impressionisten uit de
collectie van het Haags Gemeentemu
seum zijn van 26 januari tot 26 februari
le zien in het Stedelijk Museum in Alk-
naar.
'e overeenkomsten met de Jozef
Peeters-expositie die ik in juli van het
vorig jaar in Antwerpen (ICC) zag, zijn
treffend en dat is niet geheel zonder
reden.
Jozef Peeters - wat is er ook aan die man
droevig weinig gedaan - heeft Alkema
vrij goed gekend beide kunstenaars za
ten, ieder in zijn eigen betrekkelijke
Isolement, op eenzelfde golflengte. Ze
werkten korte tijd samen (tijdschriftDe
Driehoek) en gingen vervolgens weer de
eigen weg; twee sterke persoonlijkhe
den met een afkeer van gemakkelijk
succes
Voor Wobbe'Alkema hebben de moei
lijkheden - zo sterk als voor Peeters -
geteld. Tussen, grofweg, 1931 en het
einde van de tweede wereldoorlog
heeft Alkema niet meer kunnen wer
ken. Pas Jater - de expositie laat er iets
van zien - heeft hij zichzelf hervonden
in meer lichte, open composities.
Het hoofdaccent van deze. nu Haagse,
tentoonstelling valt evenwel op het
vroege werk. krachtige olieverven, li
no's. etsen en tekeningen
Alkema komt er in naar voren als een
opvallend evenwichtig en span
ningsvol colorist, een speels bedwinger
van vorm en vlak, de maker van gave
en vooral voorname kunst.
Het kan alleen maar verwonderen dat
we Alkema moesten missen op de grote
manifestaties van kunst uit de jaren
twintig en dertig, zoals de Europaten
toonstelling 'Tendenzen der zwanziger
Jahre' in 1977 in Berlijn. Wobbe Alkema
behoort zonder veel twijfel bij de inter
nationalisten die de art non figuratif in
Europa bepaald hebben
Andre Oosthoek
Expositie Haags Gemeentemuseum, tot 18
februari. Catalogus - inleiding Ad Petersen -
geeft een inventarisatie van Alkema's vroege
werk. in kleur en zwart wit. Voorts facsimiles
en bibliografie 5.-. Samenstelling exposi
tie Flip Bool en Ad Petersen
Gelijktijdig in het Haags Gemeentemu
seum. Stadhouderslaan 41: schilderijen en
aquarellen van J. M. W. Turner, tentoon
stelling 'De Ploeg' en 'Satirische Machines'
van Axel en Helena van der Kraan.
De
U)NDEN - De Britse toneelschrij
ver Tom Stoppard heeft de Sha-
kespeareprijs voor uitzonderlijke
Prestaties van een Britse onder
daan gekregen, zo heeft de Britse
Raad voor de Kunst donderdag
bekendgemaakt.
De onderscheiding is Stoppard
toegekend door een Brlts-Dultse
jury van de FVS-stichtlng in Ham
burg in de Bondsrepubliek Er is
een geldbedrag van 25.000 mark
aan verbonden, alsmede een beurs
die Stoppard in staat stelt Iemand
aan te wijzen voor een jaar studie in
de Bondsrepubliek.
De 41-jarige Stoppard is als Tho
mas Straussler geboren in Zlin in
Tsjechoslowakije. Toen hij twee
Jaar oud was verhuisden zijn
ouders naar Singapore, dat ze ver-
Reten vlak voordat de Japanners er
de tweede wereldoorlog bin
nentrokken. Hij bracht enkele
schooljongens) aren door in Dar-
Jeeling in India, een periode in zfjn
'even die hij 'gelukkig en interes
sant' noemt.
Stoppard, de meester van het
enigma en de paradox, vestigde
sijn reputatie als toneelschrijver
op 30-jarige leeftijd, met het be
woonde stuk 'Rosencrantz und
uuildenstern are dead'.
zijn recente werk over men
senrechten 'Every good boy deser
ves a favour', in samenwerking met
Amerikaanse componist en dl-
hgent André Previn. werd door het
Russische satirieke weekblad
Krokodil 'monsterachtig lang en
onhandig' genoemd.
Wobbe Alkema. Kompositie 1927, collectie Stedelijk museum Amsterdam.
'e Amerikaan Bruce Gray, die in
Nederland werkzaam is als toneel
technicus, is met deze „theater-ach-
tige" voorstellingen langs de grote au
towegen in zijn land opgegroeid. En
wat nog aardiger is: hij heeft er een
naam aan gegeven: Gas Station Art
and Culture.
Samen met Frans van Barschot, televi
sietechnicus. heeft hij vorig jaar zomer
opnamen gemaakt van een aantal van
deze bezienswaardigheden. Het resul
taat is een bijna drie kwartier durende
film, die een goed en vaak humoristisch
beeld geeft van „het cultiveren van het
verleden van de Amerikaanse samen
leving".
Voor de kijker naar deze film valt er zo
nu en dan heel wat te lachen, vooral als
het gaat om de ernst waarmpp gidsen en
explicateurs bezig zijn hun objecten
aan te prijzen. Geestig is ook de manier
waarop vechtpartijen in beeld worden
gebracht. Een wrak njtje huizen, een
stel stoere kerels met breedgerande
hoeden op. knallende revolvers, een
opdravende sheriff: men waant zich bij
een opname voor een nieuwe cowboy
film Maar dan geeft de camera plotse
ling een totaalbeeld van de opwindende
gebeurtenis en ziet men een lacherige,
anno 1978 geklede, schare Amerikanen
de gevaarlijke gebeurtenis gadeslaan.
Die maffe Amerikanen toch. is men ge
neigd te denken. Maar Gray en Bar
schot verzekeren dat de Gas Station
ln het Van Abbemuseum te Eindhoven geeft de Amerikaanse kunstenares Joan
Jonas zondag om 15.00 uur een performance op basis van een der sprookjes van de
gebroeders Grimm.
Het Van Abbemuseum toont de installatie die Joan Jonas voor "The Juniper
Tree" gebruikt, van 21 tot en met 28 januari.
De Amerikaanse kunstemares Joan Jonas (geboren te New York. 1936) is van
origine beeldhouwster en maakt sinds 1972 video-banden en performances, die
vooral handelen over het hema 'tijd en ruimte'.
In haar eerste werekn ("Left Side. Right Side", 1972 en "Organic Honey's Visual
Telepathy") richt haar aandacht zich op de ruimte en het effect van afstand op
onze waarneming. Wanneer zij bezig is met de maat van links naar rechts, de
afstand tussen voor- en achtergrond, maar ook met de relatie tussen de bron van
geluid en de grenzen van de weergaven, doet zij dit vanuit haar interesse voor
beeldende gegevens
Medium
Joan Jonas over haar ontwikkeling sinds 1970 en de nieuwste performance "The
Juniper Tree":
Aan het eind van de zestiger jaren begon ik na te denken over het medium
'performance'. Hierbij leg ik de nadruk op een speciale conceptuele context die al
geheel was ontwikkeld toen ik begon te werken - een context die zich bezig hield
met het ontdekken van nieuwe vormen van beweging en totaal nieuwe manieren
om de tijdelijke vorm van een gebeurtenis te structureren.
Als ik echter mijn werk tegen die achtergrond van performances in de zestiger
jaren bekijk, dan realiseer ik mij dat dit specifieke bezigzijn met beweging en
tijdelijkheid niet dat is waar het mij om gaat. Mijn eigen denken en productie
hebben zich gericht op eigenschappen van ruimte - manieren om ze te ontwrichten,
verkleinen, vlak te maken, en binnenste buiten te keren - waarbij ik altijd probeer
haar te onderzoeken zonder mezelf of anderen toestemming te geven erin door te
dringen.
Ik heb steeds weer een speciale opstelling van formele ateriéle metaforen ae-
HAMBURG - De Franse com
ponist Olivier Messiaen krijgt
de Bach-prijs van de stad
Hamburg, waaraan een bedrag
van ruim 30.000 gulden is ver
bonden.
Dit is donderdag officieel meegedeeld
De 70-jarige Messiaen krijgt de prijs,
omdat hij 'een van de belangrijkste mu
sici van deze eeuw is', in wiens composi
ties experiment, traditie en oorspron
kelijkheid op voorbeeldige wijze ver
enigd zijn' De Bach-prijs van Ham
burg, die om de 4 jaar wordt toegewe
zen, is in 1950 ingesteld Het was toen
200 jaar geleden, dat Bach stierf. De
prijs wordt Messiaen vermoedelijk in
mei uitgereikt.
Messiaen
Het zijn meestal wel degelijk objecten
waar de betrokkenen trots op zijn. Het
zijn in elk geval geen „acts" die worden
opgevoerd, maar bloedserieuze ge
tuigenissen van een roemrijk verleden.
Het zou ook een uiting kunnen zijn van
angst van elke Amerikaan, omdat zijn
land geen „normale" cultuur heeft
De film „Gas Station Art and Culture"
neemt je. kortweg, mee langs het Ame
rikaanse Madurodam en de Ameri
kaanse Efteling. En dat is best een
grappige ervaring. De film is gereali
seerd door I. F. Produkties met finan
ciële steun van het ministerie van CRM.
Een stukje onvervalst Gas Station Art uit de gelijknamige film
A (Door Peter Huysman)
merikanen besteden hun tijd graag nuttig en houden van opschieten. Ook als
zij op reis zijn. Europa „doen" in een dag of wat: men draait er zijn hand niet voor
om.
Bezienswaardigheden, met of zonder culturele, historische of bouwkundige
waarde, gaan er gemeenlijk uitstekend in. De grootste, de oudste, de sterkste, de
gemeenste: je moet ze gezien hebben. Er zit niets anders op. In Amerika zelf
bevinden zich op onherbergzame plaatsen langs autosnelwegen, vaak in de on
middellijke omgeving van een bezinestation, zulke toeristische trekpleisters.
Oude. eenzame theatertjes, wild-west-
taferelen waarbij de bezoeker
hoogstpersoonlijk het doodvonnis mag
voltrekken aan een cowboy met een
slecht karakter die zoéven nog druk
met het pistool in de weer was. namaak-
beelden en -gebouwen, het huis waar
Jesse James om zeep werd geholpen
Die bezienswaardigheden: je vindt ze
overal in The States en het voordeel is
dat een automobilist die toch moet
stoppen om te tanken, zo'n opgezet
beest of wassen beeld „even mee
neemt". Het uitstapje neemt weinig tijd
in beslag en korte tijd later zoeft men
weer opgefrist en met een nieuwe „erva
ring" erbij langs de highway
Art je toch opslokt als er eenmaal
deelgenoot van bent geworden. Vol
gens het tweetal is het niet alleen maar
„niks" wat je in al die uithoeken van de
VS krijgt gepresenteerd.
Hannibal-prijs
Moniek Toebosch
UTRECHT - Het zeven jaar geleden op
gerichte culturele genootschap 'Ons
Genoegen' uit Delft heeft de zogenaam
de Hannibal-prijs voor de beste solisti
sche prestatie in 1978 toegekend aan de
zangeres-actrice Monique Toebosch
voor haar programma 'Ze zeggen dat
ze zingt'. Zij krijgt de prijs, een trofee en
een envelop met geld. zondag uitgereikt
in het Utrechtse theater 't Hoogt. Moni
que Toebosch is de eerste soliste, die de
vorig jaar ingestelde Hannibal-pnjs
ontvangt
ln hel theater De Brakke Grond in
Amsterdam gaat op 10 februari de
voorstelling 'Nachtrit' van J Bemlef in
een regie van Chrisliaan Nortiet in
première. Een 'Nachtriteen produktie
van Theaterunie. uerken mee Huib
Broos, Linda van Dyck, Marja Habra-
ken. Cor van Rijn en Jessamin Starcke.
bruikt, waarmee ik deze ruimte vormde. De twee oeiangnjksie luervun zijn de
spiegel - met zijn mogelijkheid diepe ruimte te onderbreken en daardoor te frag
menteren en zijn eigenschap van desoriëntatie door de links-rechts omkering - en
de overbrenging van signalen door een ontwrichtend mediumzoals een heel diep
landschap dat vertragingen en icisselingen van het signaal veroorzaakt, of de
video feedback, die het signaal zouel ontwricht als fragmenteert'
Solo
"The Juniper Tree" ("Van de Wachtelboom" of "De Jeneverbes"), een sprookje
van de gebroeders Grimm, is een solo performance, waarbij het verhaal gepre
senteerd wordt door de handelingen van één rol, in dit geval door de moeder-fi
guur. De stijl van de performance wordt gekenmerkt door een minumum aan
acteren, afgewisseld met "task" performance, met fragmenten van gebaren die
verband houden met dansen.
„Mijn eerdere performances weigerden een concessie te doen aan het acteren en
ivoren gestructureerd rond het lineair uitvoeren van taken ln vroeger werk
waren de gebaren meer verwant met 'dansen', terwijl ze in "The Juniper Tree"
worden gebruikt om een karakter uit te beelden
Deze performance laat zien hoe ik.de kunstenaar, het verhaal zie. hoé het verhaal
wordt geïnterpreteerd op één speciale en persoonlijke wijze, associaties met ar
chetypische beelden, met gebaren die rituelen worden, terwijl rollen worden ge
vormd en universele thema's worden blootgelegd. "The Jumper Tree" is in stijl en
inhoud verwant aan vroeger werk (1971-1972- "Organic Honey's Visual Telepat
hy" - voor wat betreft de lineaire aspecten van gebaar, tekening ischilderingi,
getalsystemen, betrokkenheid op taboes moord, z'n eigen vlees etenen het ge
bruik van tegenstellingen ln het geheel van mijn werk neemt "The Jumper Tree"
echter een aparte plaats in vanwege de verhalende vorm"
Joan Jonas zal woensdagavond 24 januari in de Stichting De Appel in Am
sterdam (Brouwersgracht 196) een lezing en prsentatie geven van enkele van
haar videohanden en films, aanvang: 20.00 uur.
Verder wordt er een video-workshop georganiseerd in Studio 98. Lauriersgracht
298 te Amsterdam.
In Luxor 2 te Tcrneuzen draait tot en met dinsdag voor de Filmliga
'High Anxiety' van Mel Brooks.
Deze nieuwe film van Mel Brooks is de tweede waarin hyzelf (naast regie en
script) ook de hoofdrol speelt Eigenlijk zyn eerste, want in zijn vorige film.
de tamelijk slappe komedie Silent Movie, deelde hij de hoofdrol met Marty
Feldman en Dom Deluise. Brooks' steracteur Gene Wilder, die hij voor de
film ontdekt heeft, had toen al afgehaakt, omdat hijzelf komedie wilde
regisseren. The World's Greatest Lover is daarvan het recente resultaat. En
Marty Feldman is hem daarin inmiddels gevolgd.
High anxiety is een persiflage op de films van Alfred Hitchcock (o.a. Psycho.
The Birds, Notorious enz). Psychiater Richard H. Thomdyke wordt ge
vraagd als directeur voor het instituut voor heel-heel-nerveuzen. Deze rol.
gespeeld door Mel Brooks zelf, is gemodelleerd naar het Gary Grant-James
Stewart-Gregory Peck model
Vanavond - vrijdag, 20.00 uur-draait voor Ziejook in De Concertzaal te
Zierikzee de film 'La Femme aux bottes rouges' van Juan Luis Bunuel.
Voor Juan Bunuel is het grote probleem dat hij de zoon is van een beroemde
vader, zodat zijn films ook voortdurend met die van Luis vergeleken worden.
Helemaal onterecht is dat niet. want Juan is niet voor niets de zoon van zijn
vader, zodat de typische Bunuel-trekjes ook in zijn films aan te treffen zijn.
Daarnaast was Juan Jarenlang regie-assistent van zijn vader en was Luis
Bunuel-scenarist Jean-Claude Carrière een van de schrijvers van La Femme
aux Bottes Rouges.
Dat was in 1974 Juans tweede speelfilm na zijn debuut twee jaar daarvoor.
Aux Rendez-vous de la Mort Joyeuse
Cathérine Deneuve speelt de jonge Frangoi.se. die een boek heeft geschreven
dat niet al te best verkoopt In een café ontmoet ze de rUke kunstverzame
laar Pérou (Fernando Rey), die door haar geobsedeerd raakt, zeker als ze
heel even voor zijn ogen haar cape open gooit en volledig naakt blijkt te zijn.
Fangoise woont samen met een arme schilder. Richard, maar is verliefd op
uitgever Mare. Pérou laat al haar gangen voortdurend nagaan en als de
vrouw van Marc per ongeluk door haar man wordt gedood en Mare Frangoi-
se van die dood verdenkt, nodigt Pérou de vrouw en de twee mannen uit op
zijn landgoed. Daar wordt tijdens een spelletje schaak de spanning tot een
hoogtepunt opgevoerd, waarbij Juan Bunuel realiteit en droom door elkaar
heen laat lopen.
Vanavond - vrijdag - in het Kuiperspoorttheater te Middelburg en
morgen - zaterdag - in De Villa te Goes laat het filmhuis van Jeugd en
Muziek "Mens uit marmer' van Andrej Wadja zien. Beide voorstellingen
beginnen om 20.30 uur.
JM gaat hiermee verder op het 'Wadja-spoor'. Eerder werden 'Landschap na
de slag' en 'Bruiloft' gedraaid.
'Mens uit marmer' duurt twee uur en drie kwartier. Deze ongemeen boeien
de film laat Wadja's visie op een groot deel van de naoorlogse geschiedenis
van Polen zien de arbeider ten prooi van het stalinisme
Volgende week driemaal in het filmhuis 'Le diable probablement' van Ro
bert Bresson.
Morgen - zaterdag - spelen In de schouwburg te Middelburg (21.00 uur) The
Dixie Daddies jazz-oude-stijl.
Deze avond, georganiseerd door de Scaldis Swing Society, brengt een pro
gramma met een voor deze streken bekend ensemble: Ed de Poorter. Ron
nie Hendrikse, Nico Legemate. Guus van Hees, Hans Serdijn, Hans Derckx
en Hans van de Velde.
De violist Christiaan Bor en de pianist Gerard van Blerk geven zondag
middag. 12.00 uur. een koffieconcert in het Zuidlandtheater te Temeuzen.
Op het programma staan werken van Kreisler. Bartok. Van Beethoven.
Moszkowski en Khachaturian.
Christiaan Bor werd geboren in 1950 te Amsterdam en begon de vioolstudie
op vijfiarige leeftijd onder leiding van zijn vader, de kunstschilder Jan Bor.
In 1964 zette hij zijn studie voort bij Herman Krebbers aan het Amsterdams
'Muzleklyceum', waar hij in 1969 zijn sollstendlploma 'cum laude' behaalde
en ln 1971 met de 'Prix d'Excellence' werd onderscheiden.
Sinds zijn debuut in 1966 met het Concertgebouworkest ln Amsterdam
heeft Christiaan Bor veelvuldig opgetreden met de Nederlandse orkesten en
tevens ln recital en kamermuziek, zowel in Nederland, alsook in Engeland.
Duitsland. België. Frankrijk. Hongarije en de Verenigde Staten van Ameri
ka. In 1971 accepteerde Jascha Heifetz Bor als leerling in zijn meesterklas
aan de University of Southern California te Los Angeles, waar hij in 1972
voor het eerst optrad samen met zijn leermeester en cellist Gregor Piati-
gorsky tijdens een van de 'Heifetz-Piatigorsky-Concerts'.
