Zeldenrust-college:
menselijkheid
voorop in
onderwijsfabriek
DR BOERTIEN OPENT
VANDAAG NIEUW GEBOUW
PLANBORD DIRIGEERT LEERLINGEN
EN DOCENTEN
SPRANGERS Terneuzen
bouwde Zeldenrust:
Een rustgevend idee!
WOENSDAG 15 NOVEMBER 1978
ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Vanmiddag rond rie uur
opent dr. C. Boertien, de
commissaris van de konin
gin in Zeeland, het nieuwe
gebouw van het Zeldenrust-
college in Terneuzen. De
feestelijke opening wordt
voorafgegaan door een
welkomstweerd van de
voorzitter van het school
bestuur. Daarna krijgen
andere belanghebbenden
de gelegenheid een woordje
te spreken naar aanleiding
van het nieuwe 'Zeldenrust'
onderkomen. Om vier uur
ivordt de officiële opening
besloten met een bezichti
ging van het gebouw en een
receptie in de kantine op de
eerste verdieping.
TERNEUZEN - Eén kamer in het nieuwe, immense gebouw van
het Zeldenrustcollege in Terneuzen is speciaal ingeruimd voor
het rooster. Behalve een klein, grijs bureau van de cnrector en
een archiefkast, wordt de zwakverlichte ruimte in beslag geno
men door een vijf meter lang plan-bord, dat op tafeltjes tegen de
muur is gezet. Het grijze bord is bedekt met honderden plaatjes
en prikkertjes, waarop in veelkleurige codes staat aangegeven,
wie op welk moment van de dag in welk lokaal van het gebouw
aanwezig is, om wat voor les te doceren aan wie. Dit hart van het
onderwijsradarwerk, dat het Zeldenrustcollege draaiende
houdt, wordt elk jaar opnieuw opgebouwd door twee of drie
docenten, die daar - in de zomervakantie- minstens enkele we
ken mee zoet zijn.
Aan de hand van dit schema worden de
meer dan 1200 leerlingen van het Zel
denrustcollege met vaste hand door
het onderwijslabyrint gevoerd, om op
vastgestelde tijden, van vastgestelde
docenten, een vastgesteld deel van de
onderwijskoek tot zich te nemen.
Hoeveel klassen er precies zijn. weet de
heer L.J. de Visser, een van de zes con
rectoren precies. ..pakweg vijftig a zes
tig", schat hij. Van klassen is in het
moderne onderwijssysteem al bijna
geen sprake meer. De leerlingen zwer
men onafhankelijk van elkaar van
deene les naar de andere. In plaats van
het 'klasse.n'systeem wordt het 'vak
kenpakketten-systeem gehanteerd,
zodat 'de klas' bij elk vak een andere
samenstelling heeft. 'Een hele puzzel,
om dat allemaal in elkaar te passen',
geeft conrector Visser toe. Ook de do
centen hebben het er niet zo gemakke
lijk mee. Om er gemakkelijk achter te
komen, wie nou 'dat meisje met die
beige trui', of 'dat jongentje met die
pukkels' is, krijgt iedereen zoveel mo
gelijk een vast plaatsje bij een bepaal
de docent. Die heeft dan weer een
schema waarop de namen staan ver
meld, die horen bij de gezichten vóór
hem in de banken.
..Het komt natuurlijk wel eens voordat
er een leerling 'verloren' loopt", zegt de
conrector. „Dat heb je gauw genoeg in
de gaten. Zo iemand vereenzaamt dan
en dat is vaak snel te merken aan de
prestaties...". Om de leerlingen toch
nog het gevoel te geven dat ze 'ergens
bij horen', heeft het Zeldenrustcollege
enkele jaren geleden het 'mentor'-sys-
teem ingevoerd De 'mentor' krijgt een
aantal leerlingen 'onder zich', waar
voor hij als een soort praatpaal fun
geert. Maandelijks ontmoeten leerlin
gen, leraren, bestuurleden, en direc
tieleden van het Temeuzense Zel
denrustcollege elkaar in het 'Zel
denrust overleg orgaan' (ZOO). Een
soort ondernemingsraad, of. zo men
wil, parlement van de school.
„Vroeger was de conrector het hulpje
van de rector", zegt De Visser. „Maar
nu is dat wel even anders. Binnen het
onderwijsbedrijf (een vervelend woord,
vindt hjj zelf) is de conrector een soort
manager geworden. Je hebt de dage
lijkse leiding over een deel van de
school. Aan de bedrijfsmatige kant van
de school moet er veel geregeld en
georganiseerd worden. Het werk heeft
ook nogal wat maatschappelijke
raakvlakken. Je krijgt bijvoorbeeld
nogal eens te maken met leerlingen die
thuis in de problemen zitten, echt
scheidingen en zo. Dat heeft niet veel te
maken met de grootte van de school,
dat komt overal voor". Voor lesgeven
heeft hij nog maar weinig tijd over. Een
van zijn collega-conrectoren is zelfs
helemaal vrijgemaakt voor de onder
wijsorganisatie op "t Zeldenrust'.
Torens
Bereidwillig Iaat conrector De Visser
het gebouw zien. De school is opge
deeld in drie 'torens', die van elkaar
worden onderscheiden met de letters
'A.B.C'. Elke toren heeft een eigen in
gang, die overgaat in een grote hal,
daaromheen zijn de lokalen ge
groepeerd. „Geen gangen", zegt De
Visser. Het holle geschuifel in eindelo
ze. halfduistere gangen behoort bij het
Zeldenrustcollege tot het grauwe ver
leden. De vloeren zijn belegd met
warmkleurig tapijt. En weer die code
ringen, die ook worden gebruikt voor
de aanduiding van de gelijkvormige
lokalen.
De centrale plaats van het schoolbord
in het onderwijsprogramma wordt
langzamer maar zeker verdrongen
door elektronische apparaten. Verrijd
bare stellages met video- en televi-
sieapparatuur kunnen naar elke ge
wenste plaats worden gebracht. Het
Zeldenrust heeft zeker een eigen stu
dio „De camera's zijn nog niet gearri
veerd", zegr conrector De Visser een
beetje spijtig.
Zoem
Een vriendelijk dingdongbelletje. ver
gezeld van een nasaal klinkende
zoemer, doet het Zeldenrust-radar-
werk één tandje verspringen. De zee
van leerlingen vloeit in stroompjes alle
kanten op, totdat, na enkele minuten,
een nieuw zoemtoontje de rust afroept
over de volgzame duizenkoppige mas
sa.
De verlatenheid op het schoolpleintje
en in de grote hallen keert weer terug,
hier en daar nog slechts verstoord door
enkele schoolgangers, ontsnapt aan
het keurslijf van het grijze plan-bord.
dat ergens in het gebouw, in een half-
verlichte kamer, het doen en laten van
de aanwezigen bepaalt. Conrector De
Visser wijst me de weg naar buiten.
Voor de zekerheid loopt hij toch maar
even mee, tot we weer in het bleke na
jaarszonnetje staan, dat wordt weer
kaatst door de verchroomde wirwar
van de honderden slapende fietsen in
de rekken.
Conrector De Visser tracht uit te leggen hoe het lesrooster van het Zeldenrustcollege in elkaar zit.
De kantine, eivol leerlingen
Het 'Zeldenrust' gaat uit: even drukte in de straten. Je moet op het Zeldenrustcollege wel onthouden waar je je fiets hebt neergezet, anders vind je hem niet terug voor de anderen weg zijn.
