Aftreden koningin Juliana
is nog niet te verwachten
Nederlandse militairen naar Namibië
PZC/o
CARTERS ENERGIEBELEID VOOR VUURPROEF
Geen betaalbare
woningen In Goes
DERTIG
JAAR
STAATS
HOOFD
DAADWERKELIJKE BIJDRAGE AAN V.N.-VREDESMACHT
WOENSDAG 13 SEPTEMBER 1978
opinie en achtergrond
V(Van onze parlementaire redacteur Frans Kok)
orige week woensdag was het dertig jaar geleden dat konin
gin Juliana in de Nieuwe Kerk in Amsterdam werd ingehuldigd
als staatshoofd. Na de viering van het 25-jarig jubileum in 1973
werd er ditmaal op uitdrukkelijk verzoek van de Koningin geen
aandacht aan gegeven. Bevolking en parlement hielden zich
stipt aan deze wens, hoewel een telegram van de zijde van de
Tweede Kamer wellicht geen onaardig gebaar zou zijn geweest.
De Koningin loopt inmiddels, ieder Het zou echter onzin zijn te ontkennen
dat achter de schermen wel degelijk
aan de troonsopvolging van Beatrix
wordt gedacht en gewerkt. Voor iede
reen waarneembaar wordt aan de
Haagse paleizen Noordeinde en Huis
ten Bosch driftig vertimmerd en ver
bouwd. Beatrix en Claus hebben be
sloten in Den Haag te gaan wonen, of
ficieel met het oog op de middelbare-
schoolopleiding van de prinsjes, maar
ongetwijfeld speelt de nabijheid van
het Binnenhof ook een rol. Voor het
contact met de politieke en diploma
tieke wereld is het beter om middenin
de residentie te verblijven; ook de Ko
ningin gaat nu al vaak naar Den Haag
voor de wekelijkse gesprekken met de
minister-president en voor het afdoen
van een groot aantal staatszaken.
Aanwijzing
Een andere aanwijzing is dat per 1
augustus de grootmeester van het
Huis van de Koningin (de directeur
van de hofhouding), J. J. L. Baron van
Lynden, is opgevolgd door mr. C. J.
van Schelle, zijn benoeming wordt ge-
kan het uitrekenen, naar de 70 jaar en
bij elk jubileum of elke verjaardag
worden de geruchten sterker dat zij
binnen afzienbare tijd zal aftreden.
Het 30-jarig regeringsjubileum op 6
september was volgens sommigen een
uitgezochte gelegenheid, maar nu die
datum geruisloos is voorbij gegeleden.
duikt 30 april 1979 op als goed moment
om ten gunste van Beatrix afstand te
doen van de troon.
Toch duidt eigenlijk niets erop dat de
Koningin langzamerhand reikhalzend
naar haar pensioen uit zou zien. Inte
gendeel, volgens politici die regelma
tig contact met haar hebben, heeft ze
nog volop plezier in haar werk en is van
een verminderde vitaliteit nauwelijks
iets te bespeuren. Het vermoeiende
staatsbezoek aan Tanzania verwerkte
ze zonder problemen en haar werk
tempo mag er nog steeds zijn. Onlangs
nam de Koningin nog het intitiatief tot
een nieuwe serie gesprekken met ka
merleden, ditmaal gegroepeerd naar
hun vakgebied, om beter dan bij vori
ge gelegenheden op een aantal actuele
probelemen te kunnen ingaan.
zien als een aanwijzing dat het Beatrix
en Claus ernst is met hun ideeën over
een modem koningschap. De monar
chie zou ontdaan moeten worden van
alle overbodige poespas, en de
vriendelijk-dilletantistische aanpak
van de hofhouding zou op een wat za
kelijker leest moeten worden ge
schoeid. Mr. Van Schelle lijkt daarvoor
de geknipte man. Hij was het die Claus
in de jaren '60 in korte tijd wegwijs
maakte in de Nederlandse verhoudin
gen. Na een ambassadeurspost in
Brussel werd hij door de Koningin ge
vraagd met enkele anderen een rap
port op te stellen over modernisering
van de hofhouding.
Toch zou het te ver gaan aan deze
aanwijzingen een beslissende bete
kenis toe te kennen. Gegeven het feit
dat Beatrix en Claus in Den Haag wil
len gaan wonen, zou het niet erg ver
standig zijn met de verbouwing van
beide paleizen te wachten tot Beatrix
ook werkelijk is ingehuldigd. Daarbij
wordt gezegd dal de Koningin, die zelf
wel eens klaagt over de kille at
mosfeer tijdens haar eigen opvoe
ding, haar aftreden zolang mogelijk
wil uitstellen, teneinde Beatrix, zo
lang als het nog kan. meer tijd te laten
voor haar gezin.
Wat betreft het politieke klimaat lijkt
het ook beter de troonsopvolging nog
even naar later te verschuiven. De
Lockheed-affaire zit nog tamelijk vers
in het geheugen en hoewel de Konin
gin daar persoonlijk in de publieke
opinie geen schade van heeft opgelo
pen, wordt elk jaar de stof op het rap
port van de commissie-Donner dikker
en verdwijnt, zo hoopt men, de herin
nering aan de ontoelaatbare belan
genvermenging door prins Bernhard.
Daarbfj komt dat het land nu niet ge
regeerd wordt door een op brede basis
steunend tweede' kabineUDen Uyl,
maar door het kabinet-Van Agt, dat op
omstreden wijze tot stand is gekomen,
over een uiterst krappe meerderheid
van slechts zetels beschikt en overi
gens enig niveau en ervaring best zou
kunnen gebruiken.
Onrust
De PvdA zou wel eens in de verleiding
kunnen komen, door oppositie- of fru-
stratie-gevoelens geleid, de aloude
vraag; koningschap of republiek weer
aan de orde te stellen. Tenslotte heeft
het partijcongres van oktober 1976 in
een ballorige bui de monarchie al uit
het partijprogramma verwijderd en
met dat steuntje in de rug kunnen
sommige socialisten wel eens pu
bliekelijk vraagtekens gaan zetten
achter het koningschap van Beatrix.
Als Den Uyl, met wie de Koningin een
zeer goede persoonlijke verstandhou
ding heeft opgebouwd, de overgang als
minister-president had kunnen bege
leiden. was dat een grotere garantie
geweest voor een rimpelloze start van
Beatrix. Wat onrust rond het konings
huis tot gevolg kan hebben, weet
Beatrix zelf nog heel goed van haar
huwelijk in Amsterdam.
Tegen het aftreden van de Koningin
pleit echter dat zij zeifin de verste ver
te niet de indruk maakt ermee te wil
len ophouden. Insiders roemen haar
inzicht en kennis van staatkundige
verhoudingen en regels, die vooral tij
dens de laaz uiterst verwarrende kabi
netsformatie goed van pas kwamen.
Zeer nauwgezet, volstrekt boven de
partijen staande, heeft zü de politieke
capriolen van haar onderdanen aan
het Binnenhof begeleid. Ze heeft zich
dan ook enorm geërgerd aan de be
schuldiging van de publiciteits-be-
wuste en ijdele mr. Van Riel, dat ze aan
zou sturen op een rood kabinet. Om
alle schijn van partijdigheid te vermij
den, heeft ze in de laatste fase van de
formatie, toen het spitsroedenlopen
werd. aan Van Agt gevraagd zelf een
informateur voor te dragen. Dat werd
toen Van Agt's Nijmeegse vriend prof.
Van der Grinten. En de wijze waarop
deze met het staatsrecht omsprong en
zijn opdracht ruim interpreteerde, kan
dan ook niet op het hoofd van de Ko
ningin neerkomen.
Hoewel er een waas van geheimzin
nigheid omheen blijft hangen en het
ook niet is uitgesloten dat de Konin
gin opeens van gedachten verandert,
ziet het er nu naar uit dat de abdicatie
nog wel even op zich zal laten wach
ten. Mocht de Koningin van plan zijn
de troon op haar 70e verjaardag aan
Beatrix over te dragen, dan zou daar
in kabinetskringen al iets van bekend
moeten zijn. Op het Binnenhof is ech
ter nog geen signaal in die richting
opgevangen en men houdt het er dan
ook op, dat Juliana nog wel enkele ja
ren zal aanblijven, alle speculaties
ten spijt.
N,
)van onze correspondent
Niet langer is „het boek van de Bel
gische humor" het dunste boek ter
wereld. Volgens deskundigen geniet
nu de beschrijving van Jimmy Car
ters politieke successen als president
die eer, ondanks het feit dat deze
staatsman sedert zijn inhuldiging
voortdurend manuscripten voor
nieuwe hoofdstukken heeft ingele
verd. Deze dagen, terwijl hij te Camp
David beraadslaagt met zijn collega's
Sadat en Begin over de mogelijkheid
een potentiële brandhaard voorgoed
oit te roeien, komt in de Amerikaanse
senaat een compromis ter tafel op het
punt van de Amerikaanse energie-
wetgeving dat naar algemene opinie
vrijwel zal beslissen over Carters
kansen om in 1980 wederom tot tijde
lijk bewoner van het Witte Huis te
worden gekozen.
Dit compromis gaat over de geleidelij
ke opheffing van de prijsbeheersing
voor aardgas, dat in diverse Ameri
kaanse staten in uitbundige hoeveel
heden wordt gewonnen doch in tijden
van barre koude en bittere nood van
wege een ondeugdelijke prijsafspraak
nauwelijks verkrijgbaar is. Ter preci-
zering: terwijl in Texas een overschot
aan aardgas werd opgeslagen, moes
ten in andere staten scholen en andere
openbare instellingen worden geslo
ten vanwege een tekort aan grondstof
voor energie.
Reeds maandenlang wordt het gebrek
aan een duidelijk beleid op het gebied
van de energie gekenschetst als een
kernpunt van de economische en poli
tieke problematiek waarmee de VS
zich geconfronteerd zien. Olie-import,
de economie, de dollar, de politieke
zeggingskracht van de Verenigde Sta
ten als leider vSn de vrije wereldt zij
vormen een ketting die zich in de
voorbije maanden steeds strakker om
Jimmy Carters nek heeft gespannen.
Het is duidelijk dat dit niet alleen
maar slecht is voor een ambitieuze po
liticus als Carter, die de wereld des
noods nog wel zou kunnen missen,
maar voor de gehele delicate samen
hang van gebeurtenissen en het uit
blijven daarvan waaruit zoiets als een
betrekkelijk vreedzame wereld moet
worden geweven.
Het compromis waarover de Ameri
kaanse senaat maandag moeizame
beraadslagingen is begonnen, vormt
de sleutel tot Carters energiep
rogramma en het voorziet in het ge
leidelijk aan afschaffen van de prijs
controle op nieuw geproduceerd gas
tegen 1985, alsmede een verzwaring
van de last voor de particuliere ge
bruiker en in mindere mate voor de
industrie in vergelijking met Carters
oorspronkelijke bedoelingen. Het
„morele equivalent van oorlog", zoals
Carter zijn energieplannen noemde,
die ten doel hadden vooral de steeds
stijgende olie-import aan te pakken, is
thans voornamelijk ontaard in poli
tiek straatvechten, terwijl uiteindelijk
de profijten vöor de gasproducenten
toch aanmerkelijk nader zullen staan
bij wat de president ooit betitelde als
„oorlogswinsten" dan hij aanvanke
lijk had voorzien.
Toen Carter in april 1977 met een
overvloed van politieke kretenmakerij
zijn energieplannen onthulde, stond
bij hem nog de gedachte voorop aan
twee manieren om het Amerikaanse
olieverbruik en zodoende tevens de
invoer van „vreemde energie" te be
perken: prijsverhoging via belasting
op invoer en omschakeling van gas en
olie naar kolen in de industriële sector.
De oliebelasting is in het congres al
onhaalbaar geworden, en van de plan
nen voor het gebruik van kolen is
slechts een verwaterde versie overge
bleven.
Het is tamelijk verwarrend dat deze
zelfde regering na een opeenvolging
van nederlaagjes op onderdelen van
de energiekwestie beweert dat de
voornaamste besparing thans moet
komen van het compromis over de
gasprijzen. Want in april van het vorig
jaar voorspelde het Witte Huis nog dat
de maatregelen op het gebied van het
aardgas geen enkele import zouden
beperken. Tegen 1985, zegt Carter nu,
zal het compromis een miljard barrels
aan olie per dag besparen. En onlangs
verklaarden Carter en zijn „energie-
(Door Rinus Antonisse)
Er heerst een flinke woningnood in
Goes. Gemeente, woningstichting en
woonruimte-verdelingscommissie
ontkennen dat weliswaar om het
hardst, maar de feiten liegen er niet om
(Zie reportage in Braderie-bijlage van
deze krant). Op de netto-wachtlijst
staan meer dan 500 woningzoekenden.
De wachttijden zijn tenminste 'n half
jaar en meestal veel langer. Het tempo
waarin sociale woningen gebouwd
worden, sluit niet aan bij de behoefte
En of het nu omschreven wordt als
woningnood, een dringende woning
behoefte, of wat dan ook: de mensen
die in Goes een huis willen betrekken,
staan in de kou. Alleen als men over
voldoende mogelijkheden beschikt
om een woning te kopen, zijn er geen
problemen. Maar voor de grootste
groep van de bevolking is dat nog al
tijd niet weggelegd- Zeker niet wan
neer men een beetje betaalbare wo
ning wil aanschaffen.
Het beleid heeft gefaald, dat is duide
lijk. Een hoofdschuldige is moeilijk
aan te wijzen. De gemeente verwijt de
woningstichting samenwerking (SSG)
een aarzelende aanpak. De SSG zegt
dat er wel méér gebouwd kan worden,
als de gemeente maar zorgt voor een
hogere toewijzing. De gemeente op
haar beurt, stelt dat de minister van
ruimtelijke ordening en volkshuis
vesting de boosdoener is: lage premies
veroorzaken hoge bouwkosten en hu
ren. En de minister (namens hem zijn
staatssecretaris) beweert dat er vol
doende geld aanwezig is, terwijl het
ontbreekt aan plannen van de ge
meenten.
Niemand wil de Zwarte Piet in handen
krijgen. Het gevolg van het heen-en-
weer-schuiven is wel dat woningzoe
kenden in Goes hun nood niet opge
lost zien. Want daarvoor is een groot
scheepse nieuwbouw nodig. Met een
woningcontingent van rond de 100
huizen per jaar, zullen de moeilijkhe
den nog lange tijd voortduren. Dat is
voor de vele wachtenden geen prettig
vooruitzicht.
De woningnood zorgt voor bijkomen
de troebelen. Het wachten op een huis
veroorzaakt in veel gevallen fikse
spanningen onder de mensen. Sociale
problemen nemen toe, met alle gevol
gen van dien. Het beleid van de wo
ningcorporaties en de woonruimte
verdelingscommissie munt op dit stuk
van zaken niet uit door duidelijkheid.
Eén simpel voorbeeld: een medische
verklaring om bij voorrang aan een
huis geholpen te worden, moet afkom
stig zyn van de contactarts van de ko
ninklijke Nederlandse maatschappij
tot bevordering van de geneeskunst.
Op zich een begrijpelijk standpunt.
Maar veel woningzoekenden zijn
daarvan niet op de hoogte en stellen al
hun hoop op een verklaring van de
huisarts.
De SSG wordt doorgelicht. Bij voor
baat staat vast dat de drie corporaties
die de stichting vormen, zelfstandig
willen blijven. Dat is niet bepaald be
vorderlijk voor een slagvaardig beleid.
De huurders zijn gediend met een ook
bestuurlijk zo sterk mogelijke wo
ningstichting en dan doet het er nie
toe of men in een "algemene" of een
"confessionele woning" woont. In
ieder geval zal bij de doorlichting de
communicatie met de huurders onder
de loupe moeten worden genomen.
Het uitgeven van de "Zeeland-
Woonkrant" (samen met andere wo
ningbouwcorporaties) is een aardig
initiatief; het heft echter niet alle
communicatiestoornissen op. Daar
voor is meer nodig. In hetzelfde vlak
liggen de vele klachten van de
huurders over de wijze waarop zij door
de SSG tegemoet worden getreden.
De woningbouwcorporaties beschik
ken over reservefondsen. Het aanstel
len van een medewerker voor het con
tact met de huurders en de woning
zoekenden zou een goede besteding
van dat geld kunnen zijn, althans een
stap in de goede richting. De gemeente
kan de goede wil bewijzen door by de
commissie rijkssteun woningbouw
voor 1979 een groot contingent nieuwe
woningen in de wacht te slepen.
Bouwgrond is er genoeg voorhanden.
tsaar" James Schlesinger dat zelfs een
besparing van 1,4 miljard barrels per
dag zou kunnen worden bereikt. Beide
cijfers worden door deskundigen uit
het gaswezen als speculatief van de
hand gewezen, omdat die besparing
mede afhangt van het verbruik, dat op
zijn beurt weer nauw is gebonden aan
zulke variabele gegevens als de eco
nomische groei, inflatie en het indu
striële verbruik, die niet nauwkeurig
kunnen worden begroot.
Carter heeft de energiekwestie ge
maakt tot een toetssteen voor zijn pre
sidentschap. Commentatoren als Jo
seph Kraft beweren dat een presiden
tiële nederlaag geen ramp zou zijn.
omdat hij via noodwetten toch de
macht zou krijgen om in tijden van ge
brek gas van de ene staat naar de an
dere en op de nationale markt te bren
gen. Niettemin bedenkt ook Kraft dat
presidentieel prestige uit puur poli
tieke overwegingen niet moet worden
opgehangen aan maatregelen die niet
de steun hebben van diep geres
pecteerde senatoren.
N)door Dirk, van der Meiden)
amibië" is vandaag de dag het sleutel
woord voor zo'n 200 militairen uit Assen,
Havelte en Nunspeet. Als geneeskundig de
tachement van een VN-vredesmacht worden
ze naar alle waarschijnlijkheid ingezet om
de Zuidafrikaanse staat Namibië te begelei
den in de overgang naar zelfstandigheid.
Het Nederlandse detachement zal uit
sluitend worden ingezet voor verzorging
van zieken en gewonden. Het krijgt in ieder
geval geen politietaak. Het is voor het eerst
sinds 1965 - toen de Veiligheidsraad werd
belast met de organisatie van vredestroepen
-dat Nederland een daadwerkelijke bijdra
ge levert aan een VN-vredesmacht.
Luitenant-kolonel Bas van Tussenbroek
Z48), op het ogenblik nog commandant van
het korps commandotroepen in Roosendaal,
ervaren als troepencommandant in Surina
me en als VN-waamemer in het Midden-Oos
ten, staat aan het hoofd van het Nederlandse
detachement. De 200 militairen - volgens een
voorzichtige schatting'is slechts 10 procent
vrijwilliger voor uitzending naar Namibië, de
rest wordt eenvoudigweg aangewezen - kre
gen maandag in de Asser Johan Willepj. Frl-
so-kazeme hun eerste instructies.
Kolonel J an Tjassens (een geboren Assenaar)
probeerde als hoofd opera tién van de land
machtstaf de zaak-Namibië voor de militai
ren van de grond te tillen. Tijdens de briefing
had de Veiligheidsraad - in besloten zitting
bijeen in New York - overigens nog niet be
sloten of en op welke termijn er een VN-vre
desmacht naar Namibië wordt gezonden. Het
is de bedoeling dat Namibië (nu nog gere
geerd door Zuid-Afrika) een jaar lang onder
toezicht komt te staan van de Verenigde Na
ties. De guerrilla-beweging Swapo (ongeveer
5000 man) en het Zuidafrikaanse leger in
Namibië (ongeveer 20.000 man) die elkaar
over en weer bestrijden, moeten zich in die
periode afzijdig houden van de ontwikkelin
gen in het land. De VN-vredesmacht (zeven
bataljons, in totaal 5000 man) zal er de orde
en rust handhaven, terwijl een legertje van
1200 VN-vertegenwoordigers toezicht houdt
op de eerste vrije verkiezingen in Namibië.
Kolonel Tjassens, door de landmachtstaf
speciaal belast met het Namibië-project zei
persoonlijk niet te verwachten, en wel om
politieke redenen, dat het tot een gewapend
treffen zal komen tussen de Swapo en het
Zuidafrikaanse leger Uit zijn woorden kon
worden opgemaakt, dat de Nederlandse VN-
militairen in Namibië een onvergetelijke er
varing staat te wachten - of men het leuk
vindt of verschrikkelijk - een soort MASH in
Namibië.
De geneeskundige voorzieningen in dat land
zyn over het algemeen erg pover. Er zijn drie
ziekenhuizen (o.a. in de havenstad Wal
visbaai, en de hoofdstad Windhoek) maar
zonder specialistische hulp. De Nederlandse
militairen slepen aan uitrusting onder meer
een compleet veldhospitaal mee naar Nami
bië. waarin de zwaarste operaties kunnen
worden uitgevoerd. Een aantal civiel-chirur-
gen wordt teruggeroepen in actieve dienst,
evenals andere specialisten die momenteel
hun praktijk uitoefenen in burger-ziekenhui
zen in Nederland.
Het veldhospitaal wordt opgebouwd in de
buurt van de centraal gelegen hoofdstad
Windhoek. De zieken en gewonden worden
per helikopter vanuit alle delen van het im
mense land (25 keer zo groot als Nederland:
van noord naar zuid te vergelijken met de
afstand Amsterdam-Rome) naar het hos
pitaal vervoerd. Op diverse punten in het
land worden verbandposten ingericht, Het
rijdend materieel van de 42e geneeskundige
compagnie uit Assen wordt aangepast aan de
terreinomstandigheden. Van verharde we
gen is m Namibië nauwelijks sprake. Zo krij
gen de militairen o.a. de beschikking over
nieuwe landrovers en gesloten ambulances.
Alle voertuigen worden wit geschilderd en
voorzien van Rode-Kruisdistinctieven.
Ijskasten
De militairen zelf dragen in Namibië de VN-
uniformen en uitrusting. Het materieel van
het Nederlandse detachement is overigens
veel uitgebreider dan dat van een genees
kundige compagnie in eigen land. De aan
vullingen variëren van ijskasten tot televi
sietaperecorders. De militairen worden
naar Namibië overgevlogen, het materieel
mogelijk ook.
Vijf grote galaxy-transportvliegtuigen zou
den voldoende zijn om de 100 voertuigen in n
keer over te brengen. „Den Haag" maakt zich
volgens kolonel Tjassens uitermate druk om
het wel en wee van de militair zelf. Voor het
vertrek krijgen de 200 Namibië-gangers een
tropenopleiding van vier dagen en in
schepingsverlof. Voor de geestelijke verzor
ging gaat het eerste half jaar de legerpredi-
kant G. Wassing uit Assen mee naar Nami
bië, hij wordt afgelost door een aalmoezenier
en later mogelijk door een humanistisch
raadsman. De welzijnszorg heeft een uitge
breid programma opgesteld. En volgens ko
lonel Tjassens is de hoofdstad Windhoek zo
ongeveer de enige stad in Namibië waar het
goed „stappen" is.
Detachementscommandant Van Tus
senbroek liet in zijn speech, na een relaas
over gewenste formele discipline, zijn ge
dachten al even gaan over allerlei verenigin
gen voor militairen in Namibië. De vraag
werd gesteld of het zinvol is en mogelijk om
vrouwen en verloofdes voor eigen verant
woording mee te laten gaan naar Namibië.
Sommige militairen schijnen daar al serieus
over te denken. Hun visum voor Namibië zal
moeilijk te verkrijgen zijn. De Namibië-gan
gers genieten tijdens hun verblijf in het land
overigens wel een week betaald VN-verlof.
Kolonel Tjassens verzekerde het deta
chement, dat van verplicht nadienen van
dienstplichtigen en ook van vrijwillig
dienenden geen sprake zal zijn. Een paar
maanden bijtekenen voor Namibië behoort
volgens hem wel tot de mogelijkheden. „Den
Haag" is overigens nog niet klaar met allerlei
financiële en juridische regelingen. Tjassens:
„Er zijn nog landen waar je een hand wordt
afgehakt als je je buurman iets hebt misdaan.
Dat zal vervelend voor je kunnen zijn".
Zodra de Veiligheidsraad het sein voor de
VN-vredesmacht op groen heeft gezet, heeft
het VN-leger nog drie maanden de tijd om
zich in Namibië te vestigen. Kolonel Tjassens
verwacht dat het Nederlandse detachement
er als een van de eerste zal arriveren, vooral
vanwege de onmisbare taak op geneeskun
dig gebied.
Of de militairen van de 42e geneeskundige
compagnie uit Assen en van de aanvullende
eenheden uit Havelte en Nunspeet nog mee
zullen doen aan de grote legerkorpsoefening
Saxons Drive, die volgende week In Duits
land begint, hangt ook af van de beslissing
van dezelfde Veiligheidsraad. Kolonel Tjas
sens drukte zich nog uit In bewoordingen van
onzekerheid, maar ook van aan zekerheid
grenzende waarschijnlijkheid met betrek
king tot de uitzending van het VN-vredes-
detachement naar Namibië. De legerleiding
mikt echter wel zodanig op zekerheid, dat de
briefing in Assen al een begin is gemaakt met
immunisatie van militairen tegen tropische
ziekten.