Vlissingen-Lammerenburg straks
een kerkelijke 'proeftuin'
HERVORMDEN EN GEREFORMEERDEN BEREKEN
DOOR FEDERATIE EEN OPTIMALE SAMENWERKING
Het werelddiaconaat
ZATERDAG 4 FEBRUARI 1978
rant 20
De St. Martinuskerk in West-Souburg
He,
lervormde en gereformeerden zijn al heel wat jaartjes 'Samen op Weg". Het werk dat 'De Achttien' predikanten van
beide kerken, in de jaren zestig begonnen met als doel twee kerken van dezelfden huize nader tot elkaar te brengen, heeft
wel enig resultaat afgeworpen. Maar, hoe intensief en vergaand de samenwerking tussen de twee ook mag zijn gevorderd,
veel wordt bepaald door de situatie ter plaatse. De uiteindelijke wegnaar de eenheid tussen beide kerken-die nog lang niet
is bereikt- loopt nu eenmaal via de plaatselijke gemeenten. Eenheid laat zich niet opleggen van bovenaf, kan pas gestalte
krijgen als aan de basis de tijd daarvoor rijp wordt bevonden. Landelijk gezien is de samenwerking tussen hervormden en
gereformeerden al ver, zeker op het synodale vlak. Maar plaatselijk - en daarop maakt Zeeland geen uitzondering - zijn er
nogal wat verschillen. In sommige delen van Zeeland zijn er kerken die geen enkele vorm van samenwerking onderhouden,
terwijl die samenwerking bij wijze' van spreken een paar kilometer verderop heel intensief is. In het ene geval zeggen de
hervormden en gereformeerden elkaar 's zondags alleen vriendelijk gedag op weg naai- de kerk, in het andere zitten ze - met
recht en reden broederlijk - samen aan het Avondmaal.
Gezamenlijke diensten, kanselruil en
andere activiteiten van twee plaatse
lijke kerken zijn in veel plaatsen ge
meengoed geworden. 'Open Hof in
Vlissingen. de Martinuskerk in West-
Souburg, maar ook Geersdjjk en Le-
wedorp zijn daar voorbeelden van. Het
rijtje is met, heel wat andere voorbeel
den aan te vullen. Informatie op het
(hervormde) provinciaal Kerk
centrum in Middelburg leerde dater in
een aantal gevallen speciale ker-
kordelijke overeenkomsten zijn afge
sloten tussen die kerken. 'Maar", zegt
ds. T. Rinkema, scriba bij de Provin
ciale Kerkvergadering van Zeeland,
In al deze gevallen van samenwerking
hóuden de beide kerkeraden hun eigen
verantwoordelijkheid en zelfstandig
heid'.
Keerpunt
De nieuwe wijk Vlissingen-Lam
merenburg zou wat die samenwerking
betreft weieens een keerpunt kunnen
betekenen. Hervormden en gerefor
meerden willen in deze toekomstige
wijk niet alleen nauw samenwerken,
maar zelfs komen tot één kerk
verband. Dus: één predikant beroe-
•pen, één kerkeraad benoemen, al die
verantwoordelijkheden behartigen
die traditioneel door twee kerken af
zonderlijk werden behartigd. Een spe
ciale commissie, waarin namens de
hervormde gemeenten en de gerefor
meerde kerken van Souburg en Vlis
singen vertegenwoordigers zitting
hebben, bereidt momenteel deze fede
ratie voor. Komt die federatie er - alle
deelnemende kerkeraden hebben
daaraan hun principe-toestemming
gehecht - dan heeft Lammerenburg als
eerste in de provincie een kerkelijk
verband, waarin de samenwerking
tussen twee kerken zo ver gaat, dat er
-'aards' gesproken - van een 'volledige
fusie' sprake is.
Wie de Vlissingse situatie niet kent zal
geneigd zijn te zeggen dat zo'n federa-
tieverband in een wijk die er nog niet is
niet zoveel problemen zal geven. In het
nieuwe Almere bijvoorbeeld is die fe
deratie er ook gekomen. Maar opmer
kelijk is in Lammerenburg wel, dat de
nieuwe federatie gemeente ook een
deel van het ledenbestand van al be
staande kerken van Souburg en Vlis
singen zal omvatten. Zijn de kerken
het over de principiële opzet van zo'n
federatie eens, de praktische uitwer
king heeft heel wat meer haken en
ogen. De commissie Lammerenburg
weet ervan mee,te praten.
Wijkvoorzieningen
Lammerenburg zal niet alleen een wijk
worden waarin in de komende jaren
duizenden oude en nieuwe inwoners
van de gemeente Vlissingen huisves
ting zullen vinden, de wijk zal ook
voorzieningen kennen als een win
kelcentrum en een ontmoetingscen
trum. Bewoners van Westerzicht, Bos-
senburgh en WestiSouburg zijn voor
winkel- en wijkvoorzieningen mede op
dit centrum Lammerenburg aangewe
zen. In het wijkcentrum Lammeren
burg kan in de toekomst ook ruimte
zijn voor een kerkcentrum. Maar dat is
een zaak van lange adem: de realisatie
daarvan is pas over een aantal jaren
gepland. 'En het is de vraag of hetjuist
is om tot zolang te wachten en of het
niet beter is voorlopig een noodge
bouw neer te zetten', zeggen voorzitter
en secretaris van de commissie Lam
merenburg, ds. E. Hoogerwerf (gere
formeerd) en de heer A. Haverkamp
(hervormd). Achtergrond van die op
merking is dat de kerken in Wes
terzicht en Bossenburgh in de huidige
situatie eigenlijk iiet zoveel greep op
het ledenbestand hebben. Er zijn 's
zondagsochtends gezamenlijkeher-
vormd/gereformeerde diensten in de
rooms-katholieke Martinuskerk, maar
die moeten worden gehouden voor de
ochtendmis en beginnen daarom al op
een zeer vroeg tijdstip. En dat schrikt
nogal wat mensen af. die van ook el
ders kerken, waar men wat later be
gint.
De komst van een 'eigen kerk' zou
daarin verandering kunnen brengen.
Concreet wordt dan ook gedacht aan
de bouw van een tijdelijk gebouw, dat
zeker tien jaar mee zal kunnen. Het
geld is er, de plaats waar de kerk moet
komen vormt evenmin een probleem.
De voornaamste problemen waar de
commissie Lammerenburg zich ziet
geplaatst, zijn in de toekomst meer
van pastorale, organisatorische en ju
ridische aard.
Structuur
Toen de kerkeraden van hervormd
Vlissingen, hervormd Souburg, gere
formeerd Vlissingen en gereformeerd
Souburg eenmaal ja hadden gezegd
tegen de vorming van een federatie (al
thans hadden vastgesteld positief te
genover de plannen daartoe te staan)
kwam de commissie voor de moeilijke
taak te staan zich over een groot aan
tal actuele zaken een mening te vor
men. Ook in dit verband kan aan de
vorming van een federatieve wijk-
gemeente een meer dan plaatselijke
betekenis worden toegekend omdat al
die vragen zich elders steeds weer zul
len voordoen. Een paar voorbeelden:
hoe moet de structuur van de federatie
worden, hoe moet de verhouding tot
beide 'moederkerken' worden gere
geld. hoe moet vorm worden gegeven
aan het pastoraat en hoe moet het
profiel zijn van een te beroepen predi
kant. Dan zijn er vragen over cate
chese, inspraak van de wijkbewoners,
de rand- en de buitenkerkelijken, de
doop en het kerkelijk huwelijk. Het
rijtje kan overigens gemakkelijk wor
den aangevuld met andere voorbeel
den.
Ds. Hoogerwerf: 'Toen Westerzicht
eenmaal bewoond raakte liepen de
kerkelijke grenzen van Vlissingen en
Souburg daar dwarsdoorheen. Er is
toen de afspraak gemaakt dat de ker
ken in Souburg zich voorlopig met het
pastoraat zouden bezighouden. Maar
toen kwam bossenburgh, en dat was
kerkelijk gezien weer een Vlissingse
zaak. Er is toen een hervormd-gere-
formeerde commissie Bossenburgh
gekomen. Later werd duidelijk dat
Westerzicht graag samen met Bossen
burgh wilde en zo is geleidelijk de
commissie Lammerenburg ontstaan.
Maar toen werd duidelijk dat men een
stap verder wilde doen dan bijvoor
beeld in Paauwenburg: het streven
was heel duidelijk het vormen van een
federatieve wijkgemeente'.
Als het tijdelijk kerkgebouw in Lam
merenburg er komt. zal dit voorname
lijk door hervormd 'kapitaal' worden
gefinancierd. Dat berust op een oude
afspraak: toen in Paauwenburg 'Open
Hof werd gebouwd, zorgden de gere
formeerden voor de financiën, omdat
de hervormde kerkvoogdij toen an
dere financiële perikelen kende. De
hervormde gemeente deed toen wel de
toezegging bij latere stadsuitbreidin
gen wel garant te staan en aan die toe-
zeggingwordtnu gestand gedaan. 'Tot
1985 wachten op een definitief kerk
gebouw kan niet, want dan is gewoon
alles naar de bliksem', zegt secretaris
Haverkamp. 'Het streven van de
commissie Lammerenburg is nu in
ieder geval of eind dit jaar al over een
noodgebouw te beschikken of verre
gaande voorbereidingen te hebben ge
troffen voor een definitief gebouw.
De federatieve wijkgemeente Lam
merenburg zaL naar voorlopige ra
mingen. straks bestaan uit zo'n 1100
gemeenteleden, belijdende en doople
den. Een juiste raming van het leden
bestand is van essentieel belang voor
de toekomstige financiële positie van
de nieuwe wijkgemeente. De ker
kelijke administratie is bij hervorm
den en gereformeerden zowel in
Souburg als in Vlissingen goed gedo
cumenteerd, maar het probleem van
rand- en buitenkerkelijkheid maakt
de cijfers van het ledenbestand slechts
nominaal. Formeel behoren duizen
den mensen tot de hervormde ge
meente. maar van hen is een klein per
centage ook werkelijk meelevend. In
gereformeerde kring ligt die situatie
anders, al spelen daar volgens ds.
Hoogerwerf dezelfde problemen zo-
langzamerhand eveneens een rol. Ds.
Hoogerwerf: 'Eerlijk gezegd was dit
probleem één van de grootste bezwa
ren die ik aanvankelijk tegen de vor
ming van een federatieve wijk
gemeente had. In Paauwenburg ge
béurt bijzonder veel samen, maar pas
toraal zijn de kerken gescheiden. In de
praktijk heb je de situatie dat een her
vormde ouderling een wijk heeft die
vele malen groter is dan die van een
gereformeerde. Maar nu de hervorm
den bloedserieus bezig zijn met het sa
neren van de ledenadministratie, is
één van mijn hoofdbezwaren weg
gevallen'.
Zuiveren
Het 'zuiveren' van het ledenbestand
zal er op neerkomen dat aan allen die
als hervormd te boek staan bij bur-
gelijke stand en bij het kerkelijk bu
reau wordt gevraagd of ze al dan niet
bij de kerk willen horen en daaraan de
nodige - dus ook financiële - con
sequenties wensen te verbinden. Wie
dat niet wil, krijgt gelegenheid zich te
laten 'uitschrijven', waardoor het le
denbestand wel sterk vermindert,
maar ook een meer reiele situatie te
zien geeft. Een voorlopige schatting
geeft aan dat de nieuw te vormen ge
meente straks zo'n 1100 leden zal tel
len, van wie er rond de 800 van her
vormde en rond de 300 van gerefor
meerde origine zullen zijn. Maar die
scheiding komt straks pastoraal en
administratief niet meer voor.
Het feit dat vier kerkeraden de inten
tie om te komen tot. dit bijzondere
kerkverband hun zegen hebben gege
ven betekent overigens niet dat alle
problemen in de reeds bestaande
i wijklgemeenten zijn opgelost. Voor de
hervormde en de gereformeerde kerk
van Oost- en WestiSouburg zou een en
ander inhouden dat alles aan de 'Vlis
singse' kant van het kanaal door Wal
cheren naar de nieuwe wijkgemeente
zou gaan. Dus! Een vermindering van
het ledental. Niet geheel onbegrij
pelijk dat daarover enige zorgen be
staan, al zullen die de komende maan
den uitgebreid onderwerp van bespre
king zijn.
De federatieve wijkgemeente kan -
samenvattend - op redelijk korte ter
mijn een feitzijn. De ongeveer twee ton
die nodig zijn voor een kerkgebouw
zijn er en de gedachten van de com
missie gaan nu uit naar een uit actieve
leden samengestelde opbouw-wijk-
raad, die binnen een aantal maanden
de voorbereidselen zou moeten treffen,
En dat is dan nog maar het begin, want
het beroepen van een predikant, de
vorming van een kerkeraad en
zovoorts, enzovoorts komen pas later
aan de (kerk)orde. Lammerenburg
wordt voor twee kerken, vier kerkera
den en - straks -een 1100 kerkleden een
soort proeftuin. De initiatiefnemers
komen - na maandenlange intensieve
voorbereiding en besprekingen - goed
beslagen ten ijs. Pionieren blijft het,
zeker als het gaat om plannen die nu
eenmaal bijzondér genuanceerd tot
uitvoering moeten komen. De eerste
stappen zijn gezet en kerkelijk Lam
merenburg heeft straks in Zeeland de
primeur. Of het de laatste federatie zal
zijn tussen hervormden en gerefor
meerden? In nog geen andere plaats in
Zeeland zijn daarover op dit moment
plannen maar in de toekomst zijn
meer federatieve wijkgemeenten niet
uitgesloten. Wat op landelijk niveau al
pratend 'Samen op Weg' wordt ge
noemd. zal straks in Lammerenburg
praktijk zijn geworden. Twee kerken
lopen dan ineens zomaar een keer
voorop.
Ton Huijssoon
AVanneer op zondag 5 februari in vele kerken wordt gecollecteerd voor het'
werelddiaconaat, zal met deze jaarlijkse collecte die steeds gehouden is in hei
begin van februari, een kwart eeuw zijn volgemaakt. Het gaat er om dat dei
kerken die meedoen met deze collecte een stukje van de nood die er in de wereld i
is, op het hart wordt gedrukt. Wij, die leven in een welvaartsstaat, in een'
verzorgingsstaat, zoals ze ook wel wordt genoemd, waar het leven beschermd1
en verzorgd wordt door het bestaan van allerlei sociale wetten, kunnen oos
moeilijk indenken in welke omstandigheden een groter of kleiner deel van ót
bevolking in andere landen moet leven.
weest. Guinea-Bissau heeft erg gelfr!
den door de vrijheidsstrijd tegen de
Portugezen. Tenslotte hebben zij he
iand verlaten en aan dit kleine landj;
de onafhankelijkheid moeten geven
De Kaap Verdische eilanden liggen
midden in de Atlantische Oceaan, eet
600 kilometer van de Afrikaanse kusl
Sinds de ontdekking in 1441 zijn dea
15 eilanden en eilandjes in Portugeü
bezit geweest. Maar wanneer he
ideaal van de onafhankelijkheid is te
reikt, komen ook hier de grootste pro
blemen op maatschappelijk en eco
nomisch gebied. En Portugal, dat ai
last van zijn koloniën niet meer ko:
dragen, heeft sinds de omwentelim
die daar plaats vond, permanent li
maken gehad met zijn armoede en de'
naweeën van de verandering in da;
land. Duizenden zijn er uit de koloniën
teruggekeerd, terwijl er voor hen
eigenlijk geen plaats was. We kunnen
er bijna dagelijks over lezen in de dar
bladen. Hoe de toestand daar is. hoe
den we van iemand die er enige weker
heeft doorgebracht, maar verder heef
gekeken dan de slaapkamer en de eet.
zaal van zijn luxe-hotel en het stranö
daarbij. Zijn verhalen waren niet en!
aanlokkelijk. Hij had er ook een paai
protestantse gemeenten ontdekt. Hu:
zielental schijnt ongeveer 10.000 t;
zijn. We vermoeden niet dat er r
Guinea-Bissau en op de Kaap Vera
sche eilanden veel protestanten zullei,
zijn.
We lezen er wel eens iets van en we zien
er misschien iets van via de televisie,
maar we vergeten het meestal weer
even vlug als we het hebben gezien.
Wanneer we niet uit eigen ervaring
met die ellende zelf in aanraking zijn
gekomen, kunnen wij het ons eigenlijk
niet voorstellen hoe groot die is: dat er
mensen zijn die niet weten of ze s'
avonds wel te eten zullen hebben: ja
nog erger, die zelfs 's morgens niet we
ten of er een geringe portie voor hen is.
Ze moeten leven van dag tot dag. Door
de meerdere communicatie en door de
voorlichting van de massa-media
heeft de nood in andere delen van de
wereld meer bekendheid gekregen en
er zijn verschillende instanties op na
tionaal- en wereld-niveau, die de aan
dacht daarop vestigen en die trachten
hieraan iets te verhelpen.
Door de velerlei beroeringen, dooi
de externe, maar vooral ook door de
interne spanningen en strijd in menig
land, kent men het vraagstuk van de
vluchtelingen, die ontheemden zijn
geworden omdat zij in de loop van vele
jaren de hoop hebben laten varen dat
ze ooit nog eens naar hun eigen land
zullen kunnen terugkeren. In ieder ge
val is de hoop in de loop van vele jaren
tot een minimum teruggebracht. Er
wordt tegenwoordig veel aandacht
gewijd aan de Palestijnen en dat is be
grijpelijk en terecht. Doch er wordt
dikwijls vergeten dat die Palestijnen
slechts een fractie zijn van alle vluch
telingen die er over heel de wereld
rondzwerven en wier aantal in de mil
joenen loopt, terwijl er ieder jaar nog
bij komen, nu eens in dit. dan weer in
dat deel van onze aarde. Denk alleen
maar aan Zuid-Oost-Azië, aan
Oeganda, aan zekere Zuid- en Mid
den-Amerikaanse landen. Wie rappor
ten leest over het lot van vluchtelingen
in Thailand, komt in aanraking met
een lot dat zonder uitzicht schijnt te
zijn, terwijl de stroom van vluchtelin
gen nog steeds aanhoudt zodat het de
regering aldaar boven het hoofd
groeit, zodat ze zelfs weigert en nog
meer optenemen.Watmentotnutoe,
vanuit de Verenigde Naties, vanuit de
regeringen van sommige landen, van
uit andere instanties waaronder de
kerken, voor de vluchtelingen moge
hebben gedaan, het is altijd nog te
weinig geweest en in de meeste geval
len was die hulp niet meer dan dat dë
ontheemden niet van honger omkwa
men en een schamel dak van golfpla
ten boven hun hoofd hadden. In som
mige gevallen heeft men kunnen zor
gen voor enige handenarbeid, zodat
men niet helemaal werkeloos be
hoefde te zitten. Enkele van de meest
peïnterste is het soms gelukt boven
hun permanente ellende uit te komen,
maar, naar we ergens lazen, komt him
aantal nog niet toe aan één procent
van het geheel. Dat is dus weg te cij
feren.
Er is'nog meer dat ellende en nóód in
menig land veroorzaakt. Het wereld
diaconaat vraagt voor dit jaar onze
speciale aandacht voor Soedan,
Guinea-Bissau, de Kaap Verdische
eilanden en Portugal, 'alle landen die
te kampen hebben met armoede en-
naweeën van omwentelingen'. Op Por
tugal na, zijn het Afrikaanse landen
die dit jaar de speciale aandacht van
de kerken vragen. Hoewel vroeger met
de naam Soedan een veel groter ge
bied werd aangeduid, zijn we er nu aan
gewoon geraakt onder die naam te
verstaan het voormalige Engelse
mandaatgebied ten zuiden van
Egypte, tot aan Oeganda toe. De be
woners worden voor ca 70 pet. als vol
gelingen van Mohammed gerekend.
Ze bevolken het noorden van het land.
In het zuiden wonen christenen en
animisten, aanhangers van primitieve
godsdiensten. Na de onafhankelijk
heidsverklaring brak er in dit land al
spoedig een binnenlandse oorlog uit,
waarbij de godsdienstige tegenstellin
gen een nog al grote rol speelden. Deze
oorlog heeft jaren geduurd. Bij
duizenden zijn dc bewoners naar de
buurlanden gevlucht. Mede door be
middeling van de Wereldraad van
Kerken is aan deze oorlog tenslotte
een eind gekomen. Maar de dorpen
van het zuiden lagen grotendeels ver
woest, evenals de landbouw, die hier
goed ontwikkeld was. Het spreekt
vanzelf dat de Wereldraad zich sinds
dien intensief met het zuidelijke deel
van Soedan heeft bezig gehouden.
Wanneer een landstreek verwoestisen
de bewoners uit elkaar geslagen, kost
het jaren om weer op gang te komen.
Nog altijd is het zuiden van Soedan
een zorgengebied.
De twee andere genoemde gebieden,
Guinea-Bissau en de Kaap Verdische
eilanden, zijn Portugese koloniën ge-
Voor deze vier landen wordt nu vi-j
het werelddiaconaat in de kerk ons
gave gevraagd. De stichting Oecumt
nische hulp aan Kerken en Vlucht*
lingen organiseert dezehulp in om
land, samen methetAlgem. Diaconaa
Bureau van de Geref. Kerken en d; t
gen. Diaconale Raad van de NE1
Kerk. De hulp die gegeven wordt gr
schiedt via de kerken in genoemde 1
landen. In een van de berichten ove; r
het werelddiaconaat in verband me;: t
deze collecte; Lazen we: 'De kerken i- k
de genoemde landen hebben de le- d
den-kerken van de Wereldraad nie: Z
één of een paar projecten voorgelee; h
maar een geïntegreerd diaconaal om; ei
wikkelingsprogramma voor een aam vi
tal jaren'. Er werd bij gezegd dat. dl; S
een betrekkelijk nieuwe aanpak is;
Daardoor zou het deze kerken mogë] H
lijk zijn om een plan te maken dat zie: h
over meerdere jaren uitstrekt 'Dit te: d:
tekent wél, dat de kerken in Nederlan:' m
rekening moeten houden met een vet; la
antwoordelijkheid, die zich ove' m
meerdere jaren kan uitstrekken.' Me
andere woorden: als we nu geven, zra j-
len we in de komende jaren ook w; it
verplicht zijn te geven, tenminste a Di
delijk verplicht In 1979 zullen dei ni
vier landen waarschijnlijk dus weer tl n
sprake komen.
We hebben de tijd nog meegemaai f
dat de diaconale hulp van de kerks 1
werd gegeven om althans de honge h
buiten de deur van de betrokken gr F
zinnen te houden. We hebben de tij: t{
ook meegemaakt dat men er zich r h<
diaconale kring op ging bezinnen h«| m
de vastgelopen gezinnen op een mes: <d
effectieve manier konden worden gr ki
holpen. zodat ze de hulp van de diara di
nie ofvan welke instantie dan ook. nif. V(
meer nodig hadden. Eenzelfde strd bl
king vinden we nu bij het weren] d<
diaconaat en eveneens bij de ontwil .1
kelingssamenwerking. Beide verkere 1®.
ze momenteel in een tijd van bezit] de
ning. Men heeft ontdekt dat grolt Dl
projecten, die vanuit het buitenlai
worden opgezet met de beste bedt
lingen, in vele gevallen hun dc
voorbij schieten, omdat de bevolkir- lc<
van de betrokken landen er nog nifj °P
rijp voor is. Voor grote projecten, zost ee
die door regelingen van rijke lande; zr
worden uitgevoerd of door bemiddfj
ling van een instantie van de Vc:, -I
enïgde Naties, is er bij .de kerken ges so
plaats, omdat zü er het. geld niet vo:
hebben. Maar er is ook gebleken d: la;
juist de kleinere projecten, waarb; „I
geen groot machinepark direct noda al
is, projecten die uit de bevolking ze? da
voortkomen (en dat is hier dus hetgf' Wi
val) en waaraan de bevolking zelf ka '1
meewerken, de grootste kans tot sa ve
gen hebben. De gelden die de kerke
ter beschikking kunnen stellen me- tw
ten met kleinere en grotere vrijwillig wa
giften bij elkaar komen en ze vallenf )e
hetniet bij bedragen die regeringen t: da
beschikkingstellen. Maar het groot£j da
voordeel bij het werk van de kerken;. Ee
dezen is, dat zij meer dan de regen: m;
gen, weten wat er onder de bevolkir-' wil
leeft en daarom er gemakkelijker aai- he;
sluiting bij kan vinden. En dit voorde] kit
is niet gering in de strijd tegen
moede en nood.
2]
Een dagelijkse opdracht uw
Christen-zijn is iets waar je nooit mee klaar bent. want het is voor ieder mj ÖJI
iedere dag opnieuw een levensopdracht. Wat die opdracht dagelijks inhouS Va
zegt Christus ons in het kort in de Bergrede of de Zaligsprekingen. Als je doe bb
naar leeft, dan ben je echt christen, en deel je in het ware geluk, waar ieder mei
toch naar verlangt: gelukkig zijn de armen van geest,... gelukkig zijn degenq
die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, gelukkig zijn degenen, a
vervolgd worden om de gerechtigheid
Inderdaad een hele levensopdracht voor iedereen, en zo geheel anders damt
wij zelf ervan denken en gewoonlijk ervan maken.
Gelukkig de armen van geest. Misschien kunnen ive het zo zeggen: arm van ged hee
zijn degenen, die in alle eenvoud weten wie ze zijn: alles door God, nietst
zichzelf, niets meer en niets minder dan anderen. Je wordt er klein door,
tegenover God. van wie je alles ontvangt, én tegenover alle anderen, wantje U
een van hen en staat tussen hen, en daardoor open of ontvankelijk vooral
goede, dat je wordt geboden.
Gelukkig degenen die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid. Echt hoi4
ren en dorsten is er oprecht naar verlangen, er naar hunkeren en er alles vK
doen en over hebben. Gerechtigheid is recht doen of recht verschaffen ac
iedereen: aan God op de eerste plaats, aan wie alles toekomt, want alles is t*
Hem en uit Zijn hand, en dan aan alle anderen zonder onderscheid en zona
uitzondering, evenals aan je zelf, want we zijn allemaal kinderen van één-:
dezelfde Vader en we zijn Hem allemaal even lief. Zal de wereld er dan niet hl
anders uitzien, zal het leven dan alniet een hemel op aarde zijn, en zullen we it
met reeds leven in het Rijk van God?
Zeer zeker een grote opgave voor ons, want we zijn nog niet arm van geest, en'.
hongeren en dorsten nog zo weinig naar de gerechtigheid. Daarom zullen i
erom bespot, vervolgd, uitgestoten en zelfs gedood worden, want de duistert
van 't kwaad kan 't licht van de waarheid en de goedheid niet verdragen. Afo "eb
ook hiervan zegt Christus: gelukkig zijn degenen die vervolgd worden omf
gerechtigheid. Zelfs als je er veel voor moeten lijden, dan nog of juist dan dec
in het ivare geluk.
Christen-zijn is een levensprogramma, maar dan een, dat echt de moeite wan
is: het brengt je immers het ware levensgeluk.
Pastor H de Graaf. Zierika
dan
