Hoe ver reikt arm Oostburgs gemeentebestuur tegenover zenderpark van Wereldomroep? PZC/o Cambodja zoekt contact met de buitenwereld DE TIJD STOND EVEN EEN HALF UUR STIL ZATERDAG 15 OKTOBER 1977 opinie en achtergrond Van ome correspondent Christian Roll) BANGKOK - Het sedert de communistische machtsovername in een compleet isolement verkerende Cambodja begint lang zaamaan weer voelhorens uit te steken naar de buitenwereld. De Thailandse hoofdstad Bangkok vormt voor de buurstaat een „luisterpost". Of de door in Bangkok verblijvende Cam bodjaanse vluchtelingen verspreide gruwelverhalen over een bloedbad onder de Cambodjaanse bevolking op waarheid berus ten, Iaat zich moeilijk vaststellen. Met zekerheid kan echter worden gesteld dat de Cambodjaanse revolutie zeer bloedig was en dat een groot aantal soldaten en ambtenaren van het Lon Nol-bewind, maar ook aanhangers van prins Norodom Sihanoek zijn geliquideerd. De Cambodjanen zijn een echt wild Vietnamezen erfvijanden, daaraan volk; in hun geschiedenis is al veel kan ook een gemeenschappelijke bloed gevloeid. Ook de oorlog in communistische ideologie niets ver- Indo-China werd in Cambodja aan anderen. De laatste maanden is het beide zijden met een nauwelijks te overtreffen wreedheid gevoerd. Daarbij mag echter niet uit het oog verloren worden dat de Verenigde Sta ten aan de Cambodj aanse tragedie een flinke portie schuld hebben. Zij heb ben destijds een land dat in vrede leefde, in een waanzinnige oorlog be trokken Alleen al op Cambodj aans grondgebied vielen 500.000 bommen uit Amerikaanse vliegtuigen. Meer dan een half miljoen mensen werden daarbij gedood of zwaar gewond. Amok Toen de Rode Khmers ten slotte aan de macht kwamen, maakten zij amok. Doch na meer dan twee jaar van vol ledige isolering zoekt Cambodja nu voorzichtig weer contact met de buitenwereld. Het land wil echter een onafhankelijke buitenlandse politiek voeren en zich bij de economische op bouw voornamelijk op eigen middelen verlaten De plaatsvervangend minister-presi dent van Cambodja leng Sary. ver klaarde een paar maanden geleden bij zijn bezoek aan Koeala Loempoer. dat Cambodja geen revolutionaire bewe gingen in andere landen steunt. En men denkt er ook niet aan om lid van een communistisch blok in Indo china te worden In tegenstelling tot Vietnam en Laos protesteerde Cambodja niet tegen de gemeenschappelijke militaire acties van Thailand en Maleisi"tegen de in Zuid-Thailand opererende communis tische guerrillastrijders. Over Radio Phnom Penh hoort men geen marx istische slogans De Rode Khmers noemen zich dan ook geen communis ten maar revolutionairen wier belang rijkste doel de sociale hervorming van hun land is Sinds in Peking de radicale ..Bende van vier" uitgerangeerd is, zijn ook de betrekkingen tussen de Chinese volksrepubliek en Cambodja enigs zins bekoeld. China was tot dusver het enige land waarvan de revolutionairen in Cambodja economische hulp aan genomen hadden. De Chinezen heb ben geholpen bij het herstel van de ha veninstallaties van Kompong Som. spoorwegen en enkele industriële be drijven Bepaald niet verrassend is het, dat de nieuwe leiding in Phnom Penh nauwe contacten met Hanoi vermeden heeft. Voor de Cambodjanen blijven de zelfs tot bloedige gevechten gekomen tussen Cambodjaanse en Vietnamese troepen, met als inzet de heerschappij over enkele eilanden. Cambodja zoekt nu nieuwe vrienden, die het voor de economische wederop bouw dringend nodig heelt Met buurman Thailand zijn de betrekkin gen nog altijd gespannen - iets waar aan de Thailanders zelf ook schuld hebben Steeds weer komt het tot grensincidenten, waarvan de oorzaak veelal in smokkel gelegen is. Naïeve Khmer-soldaten die in smokkel geïnteresseerd zijn, worden dikwijls door Chinese handelaren en comipte douaniers bedrogen, en nemen dan wraak. Ook komt het voor dat Khmer-soldaten die edelstenen bij zich hebben, in een hinderlaag worden gelokt en dan eenvoudig door Thailandse soldaten worden doodge schoten De grens tussen Cambodj a en Thailand is nauwelijks gemarkeerd, zodat Cambodjaanse soldaten, door de honger gedreven, menigmaal rijst, groente en vee weghalen dat aan Thailandse boeren toebehoort Internering In het Thailandse grensgebied leven bovendien nog enige honderden Cam bodjaanse vluchtelingen in inter neringskampen. Zij zouden het regime in Phnom Penh graag zien vallen. Niettemin wordt nog altijd een deel van de Cambodjaanse handel met het buitenland afgewikkeld via de Thailandse grensplaats Aranyaprat- het Vier Thailandse firma's hebben zelfs officieel toestemming om met Cambodja handel te drijven. Vanuit Thailand vinden vooral medicamen ten, benzine en zout een weg naar Cambodja, hetgeen ge ml ld wordt te gen rubber, gedroogde vis en edelste- Sedert de heropening van de haven van Kompong Som vindt het grootste deel van de Cambodjaanse handel echter zijn weg vla Hongkong, waar Cambodja in de ..Reng Fung Com pany" zijn enige buitenlandse han delsmissie heeft t evens het enige con tact met de niet-communistische we reldmarkt. Vanuit Hongkong betrekt Cambodja vooral chemicaliii. medi camenten, onderdelen voor auto's en machines, alsmede filmuitrusting, die voor de vervaardiging van propagan dafilms moet dienen. Cambodja zou ook rijst, rubber en peper via Hong kong willen verkopen Aan Maleisië levert Cambodja dit jaar al 100.000 ton njst. Naar verluidt zou binnenkort een Cambodjaanse handelsmissie in Sin gapore worden geopend ADVERTENTIE Hij ad\ ucert u mi liefde Laai kómen die vakman Ln pak de gulle premie van 30 gulden Per man' Pet dag' (Door Nico Scheepmaker) D„ tijd stond even stil, maandag avond, in hetNCRV-programma „De tijd stond even stil". Naar schatting een minuut of twintig, waarin prin ses Irene haar tranen wilde drogen, even een glaasje jus d'orange wilde drinken om weer op verhaal te ko men, en aan Carlos wilde vertellen waarom het liedje van Wim Kan haar zo ontroerd had. Want Carlos mag dan redelijk Nederlands ver staan, de fijne nuances waren hem in dit geval toch ontgaan. Toch was het in feite een heel eenvoudig liedje dat ten gehore was gebracht. Toen Leen Timp, de regisseur van „De tijd stond even stil", tijdens de lange voorbereidingen (al in mei begon nen. opnamen in augustus en sep tember, studio-opnamen van 1 tot 5 uur vorige week zaterdag), om an dere redenen Frans Halsema ont moette, attendeerde deze hem op een nagenoeg onbekend liedje dat Wim Kan, in 1964, toen ook Frans Hal sema in diensprogramma zat, op het toneel een paar maanden lang ge zongen had. Een bestaand liedje. „De vader zegtvan Annie M. G. Schmidt, over een vader wiens dochter van huis is weggelopen, door Wim Kan toegespitst op vader Bemhard en dochter Irene, die opeens in Spanje bleek te zitten, opeens katholiek bleek te zijn geworden, en zich opeens verloofd bleek te hebben. Na speuringen in de geluidsarchieven leerden, dat dit liedje nergens te vin den was Via Wim Kans zaakwaar nemer werd contact met Wim Kan zelf opgenomen, hij zei een groot be wonderaar van Prinses Irene te zijn en graag zijn medewerking te willen verlenen, in zoverre dat hij in zijn ei gen archief zou gaan zoeken als ze hel liedje werkelijk nergens konden vin den. Het bleef onvindbaar. Wim Kan vond nog een bandje van matige kwaliteit dat door de geluidstechnici wat kon worden opgevijzeld, en dat werd in de studio voor Irene en Car los afgedraaid En Jn ik moet zeggen, ook zonder zelf prins of de vader van een prinses te zijn, dat ik het een bijzonder ontr roerend liedje vond, prachtig van toon gezongen, of beter half zingend gezegd door Wim Kan, hoewel de ge schetste situatie zich wat mijn eigen dochter betreft pas over een jaar of vijftien zal kunnen voordoen. Menige vader, de laatste weken toch al on dermijnd door Peter Koelewijns hartverscheurende lied „Je wordt ouder, papa" zal tijdens het luisteren naar dit oude liedje van Wim Kan een pink hebben weggetraand. dus was hel allerminst te verwonderen dat ook dochter Irenes ogen zich allengs vulden met tranen, die ten slotte on gegeneerd over haar wangen biggel den. zodat ze, toen het lied uit was, zich excuserend opstond om haar tranen te drogen, een glaasje sinaas appelsap te drinken en a an Carlos uit te leggen wat er in godsnaam alle maal aan de hand was. De werk zaamheden werden een klein half uurtje stilgelegd, Leen Timp kon ver zekeren dat een en ander decent in beeld was gebracht (geen nieuwsgie rige close-ups meer tegen het einde van het lied, bovendien werkte de voorgeprogrammeerde tekst over het scherm als een versluierend re gengordijn). Irene en Carlos bekeken de opnamen later nog eens. en ze vonden dat het goed was... Overigens waren dat liedje van Wim Kan en de reacties erop van prinses Irene met de enige redenen die „De tijd stond even stil" tot een opmer kelijk programma maakten. Theore tiserend kan je zeggen dat er al me nigmaal programma's met politici, moeders, activisten en ontheemden zijn uitgezonden waann de politicus, de moeder, de activist en de ont heemde minstens zo zinnig, zo aar dig, zo idealistisch en zo verontwaar digd bleken te zijn als Carlos en Irene in „De tijd stond even stil", maar dan ga je voorbij aan de praktijk, die van zo n televisieportret van een „ko ninklijk" gezin toch iets bijzonders maakt In de eerste plaats komen prinses en prinsessen zelden in de gedaanten van geïnterviewden en meninggevers op de televisie. Ze staan op een bordes, stappen uit een auto. schudden deftiger geklede he ren de hand en af en toe leggen ze ook wel eens een verklaring af of spelen piano, maar geïnterviewd worden ze zelden. P raten over hun politieke idealen, hun intieme overstapjes van de ene kerk naar de andere, is er niet bij. Wie zou niet graag het onderste van de tong van de heer Pieter van Vol- lenhove willen zien, maar nee. tussen hem en zijn volk zal eeuwig die piano blijven staan. Irene en Carlos daar entegen steken hun nek uit, verkeren natuurlijk ook in een vrijblijvender positie dan bijvoorbeeld Beatrix en Claus, maar zo vrijblijvend als die van Hans en Pien is hun positie toch ook weer niet. Dat zijn allemaal din gen die meetellen, niet alleen voor de makers van zo n programma, maar ook voor de direct betrokkenen. Ca- rel Hugo en Irene De voorbereidin gen en het vooruitzicht op het inter view is niet in hun kouwe kleren gaan zitten. Prinses Irene was lichamelijk niet geheel fit, prins Carel Hugo was de nachten tevoren enkele keren wakker geschrokken, roepende: „Kunnen die studiolampen niet uit!" De 8e februari 1964 (het Nederlandse volk neemt kennis van het bestaan van Carel Hugo) en de 29e april 1964 (Irene en Carel Hugo trouwen in Rome) hadden al uitgewezen, dat gebruikelijke stappen in het leven ongebruikelijk worden, zodra zij door personen van koninklijken bloede worden gezet, en wat voor stappen geldt, geldt ook voor uitspraken op televisie. Dat klemde in dit geval te meer, omdat Irene en Carlos niet over Rode Kruis Hulp of de Heide maatschappij spraken, maar over het carlisme. terugkeer naar Spanje, en vooral: Carel Hugo's boek „De carlistische weg naar socialisme en medezeggenschap". Het politieke credo van Carel Hugo, „Das Kapital" van de carlisten. op het moment dat hem en zijn gezin de toegang tot Spanje niet langer geweigerd kan worden, en politieke partijen en be wegingen daar na veertig jaar weer de kans krijgen zich te manifesteren. In het gesprek met Jan van Beek over de inhoud van het boek en over zijn denkbeelden, bleek Carel Hugo (ondanks de nachtmerries) de mate rie uitstekend te beheersen, en zijn schier utopische idealen een wel doortimmerd aanschijn te kunnen geven. Wegens tijdgebrek (het prog ramma was toch al aanzienlijk uit gelopen. tot woede van Symbiose, dat nu nog aanzienlijk later dan half 12 aan een slapende bevolking moest worden voorgezet) is het gesprek tus sen Carel Hugo en Jan nog enigszins gekortwiekt, waardoor een aardige constatering van Jan van Beek was weggevallen. Het boek is van voor woorden voorzien van de Ameri kaanse econoom John Kenneth Galbraith en de Franse filosoof Ro ger Garaudy. „Een boek. met voor woorden van een dissidente socialist en een- dissidente communist, ge schreven door een dissidente mo narch". was Jan van Beeks conclusie Dat was het wat de uitzending zo aardig maakte. Want hoe vaak in je leven krijg je een programma voor geschoteld over een dissidente mo narch, een dissidente prinses en zo te zien vier uiterst dissidente prin senkinderen? D mistige sfeer rondom de plannen van PTT en Radio Nederland Werel domroep voor de bouw van een even tueel geheel nieuw kortegolf zen derpark in westelijk Zeeuwsch- Vlaanderen is afgelopen week door het volslagen onbegrijpelijke optre den van staatssecretaris Van Huiten zo dicht geworden, dat ook inge wijden in deze kwestie het zicht op de werkelijke stand van zaken is beno men. In de kring van mensen die van het eerste ogenblik af een kruistocht zijn begonnen tegen zo'n zendstation in het vlakke Zeeuws-Vlaamse pol derland mag men dan opgelucht vast stellen dat Van Huiten zich duidelijk heeft vergist toen hij beweerde dat boeren in de streek best bereid waren grond voor dit doel te verkopen of zendmasten op hun akkers te accepte ren. - met het oog op de vertrouwen wekkende duidelijkheid die aan de Zeeuws-Vlamingen over deze zaak is beloofd is dc uitglijer van de demis sionaire bewindsman een flinke stap achteruit. Het moet daarom iedereen die bij de voorbereiding van een be slissing over de bouw van het zen derpark is betrokken (hoe puur tech nisch en nog volstrekt open dat ook heet te zijn), nu toch wel duidelijk geworden zijn dat het de hoogste tijd is voor volledige opening van zaken. Er wordt langzamerhand op zoveel verschillende golflengtes over dat mogelijk toekomstige zenderpark ge sproken. dat veronderstellingen, ge ruchten en halve informatie elkaar in hoog tempo opvolgen. In zo'n waas van geheimzinnigheid krijgt iedere simpele mededeling een dubbele bo dem mee. steekt achter ieder tech nisch gegeven een stuk achterdocht. Wie debet is aan de hele gang van za ken, kan in het midden blijven Feit is dat er een hoeveelheid informatie op straat ligt., die niet te taxeren valt op waarheidsgehalte Feit is daarnaast dat een andere hoeveelheid informatie nog steeds binnenskamers wordt ge houden De heksentoer van straks zal zijn om het een met het ander in ver binding te brengen en daaruit de opinie van de streek af te leiden Na alle verwarring en tegenstrijdigheden van de laatste maanden gaat het de Zeeuws-Vlamingen in wezen om de waarde van het antwoord op de vol gende vraag: „Er wordt beweerd: wanneer de gemeente Oostburg en de provincie Zeeland tegen de bouw van een zenderpark zijn, gaat de zaak niet door Is dat werkelijk zo?" Ee, jen sluitend antwoord is niet te ge ven. Laat daar geen misverstand over bestaan. Belangrykste gegeven in de hele voorbereiding van de plannen tot vernieuwing van het zenderpark is de toestemming die minister Van Doom van erm in juni van dit jaar aan de Wereldomroep en de aan de toekom stige papieren eigenaar van de instal latie. de NV Nozema. gaf om inderdaad tot deze stap over te gaan Via de korte golf verzorgt de Wereldomroep ra diouitzendingen. die op wisselende tijdstippen overal ter wereld te ont vangen zijn. In het verleden heeft het nut van de Wereldomroep wel eens ter discussie gestaan. Er is toen onder zoek naar verricht. Daaruit kwam als algemene conclusie naar voren dat het voortbestaan van deze omroep voor Nederlanders in de vreemde en voor buitenlanders die zich met Nederland verwant voelen, verzekerd behoort te zijn voor de toekomst En uit die op vatting volgt dan regelrecht een ver betering van de sterk verouderde zen ders: wat neerkomt op een vervanging van het huidige zenderpark in het Utrechtse IJsselstein De toestemming van CRM-minister Van Doorn voor vernieuwing van het zenderpark kwam af toen de stuurgroep en de technische werk groep, die zich met de voorbereiding van de plannen bezig houden, al onge veer een jaartje aan de gang waren om de mogelijkheden voor vestiging in westelijk Zeeuwsch-Vlaanderen te be kijken Dat het daarbij niet ging om een vluchtig onderzoekje voor intern gebruik by PTT en Wereldomroep was van het begin af duidelijk De provin cie Zeeland en het gemeentebestuur van Oostburg werden nadrukkelijk bij het overleg betrokken westelijk Zeeuwsch-Vlaanderen werd als een sp- rieuze kandidaat voor vestiging be schouwd Met de beslissing van de mi nister om het sein groen' te geven voor de vernieuwing van het Werel domroep-zenderpark is er helemaal geen sprake meer van een vrijblijven de studie He, let gemeentebestuur van Oosthurg speelt bij de vraag of een zenderpark er in Zeeuwsch-Vlaanderen al dan niet zal komen een hoofdrol, maar of het ook inderdaad het laatste woord zal hebben laat zich raden. Er zijn in de wetgeving op de ruimtelijke orde ning van ons land nog altijd ontsnap pingsmogelijkheden. waarbij 'hogere instanties' (gedeputeerde staten, de minister) aan de bezwaren van het be trokken gebied voorbij kunnen gaan en grotere belangen kunnen laten voorgaan. Tot op dit moment hebben burgemeester en wethouders van Oost burg zich erg voorzichtig opge steld tegenover de plannen van PTT en Wereldomroep. Enige tijd geleden zei burgemeester Schipper er dit van: „Pas wanneer wij een officieel schrijven hebben ontvangen, waarin ons wordt meegedeeld dat de keuze op West Zeeuwsch-Vlaanderen is geval len. kunnen we echt aan het werk. We weten nog niet genoeg: niet waar het zenderpark precies moet komen, niet wat de gevolgen zijn. Het heeft geen enkele zin om al bij voorbaat in pa niek te raken." We zijn Intussen enkele maanden ver der De puur technische voorbereiding van het project zenderpark is zo goed als afgerond Binnenkort zal het zover zijn dat de hele kwestie komt in het BONAIRE - Het i-elais-zendstation van Radio Nederland Wereldomroep in een stil stuk landschap van het tropische eiland Bonaire Er staan daar twee van derge lijke zenderparken- een anderis van het Amerikaanse station Trans World Radio stadium van de politieke beslissingen. Dezelfde staatssecretaris Van Huiten die er kennelijk al zo aan gewend was geraakt dat Oostburg de meest se rieuze kandidaat voor vestiging van het Wereldomroepstation is. heeft wel nadrukkelijk vastgesteld dat „noch het ministerie van CRM. noch dat van verkeer en waterstaat het nieuwe zen derpark aan een bepaald gebied kan opdringen." Hij doelde daarmee op de procedure dat de gemeenteraad per saldo heeft te oordelen of een aanvraag voor bouwgrond ten behoeve van het zenderpark al of niet moet worden in gewilligd. Wanneer PTT en Werel domroep bij hun studies van de ver schillende lokaties tot de conclusie komen dat West Zeeuwsch-Vlaande ren verreweg de voorkeur verdient zal hoogstwaarschijnlijk een dergelijke aanvraag, afkomstig van de NV No- izema. naar Oostburg worden ge stuurd. nader bekeken inmiddels heeft men daar dan de be schikking over het rapport van de technische adviesgroep, waarin - naar men mag aannemen - antwoord wordt gegeven op de vele vragen en onzeker heden die de afgelopen tijd in Zeeuwsch-Vlaanderen (met name door de actiegroep 'Geen zenderpark') zijn opgeworpen. De gemeentebe stuurders van Oostburg willen terecht eerst goed weten waarover ze praten. Hoe staat het met het stralingsgevaar van zo'n 500kW zender? Hoe met de invloed op de communicatiemiddelen voor de scheepvaart op de Wester- schelde? Hoe zal zo'n zenderpark nieuwe stijl er nu precies uitzien? Is het te vergelijken met de huidige in stallaties bij IJsselstein, met de re- lais-stations op de eilanden Bonaire en Madagascar? Hoe ernstig moet de hinder (storingen e.d.) voor de directe omgeving worden genomen? Wat be tekent een zenderpark voor natuur en landschap. voor de vogelbe scherming? Bij dat alles gaat het om zwaren die al in het vroege stadium van de geheimzinnigheid in de streek zelf zijn opgekomen en die als een ge reven moeten worden beschouwd. Hoe reageert de streek wanneer er straks een 'hard verhaal' op tafel ligt? Aan het gemeentebestuur is het om op oasis van dit alles te besluiten het be stemmingsplan voor het gebied waarop de aanvraag van toepassing is, al dan niet te wijzigen. ML., aar is nu werkelijk alle kou van de lucht met de plannen voor een nieuw zenderpark wanneer het ge meentebestuur 'nee' zegt? Die indruk wordt hier en daar heel sterk gewekt. Toch is er reden om op die stelligheid wat af te dingen. Niet het ministerie van CRM, niet dat van verkeer en wa terstaat heeft de mogelijkheid om een zenderpark aan een bepaald gebied op te dringen, maar wel de minister van volkshuisvesting en ruimtelijke ordening (VRO) heeft de bevoegdheid om een bepaalde maatregel te nemen wanneer men in Den Haag vindt dat zo'n nieuw zenderpark voor de We reldomroep toch ergens in Nederland moet worden gebouwd. Hij kan ar tikel 65 van de wet op de ruimtelijke ordening van toepassing verklaren. Daarin staat dat voor „werkzaamhe den waarvan het algemeen belang vordert dat zij met spoed worden uit gevoerd, op verzoek vrijstelling kan worden verleend van de voorschrif ten die deel uitmaken van een be stemmingsplan". Dergelijke vrijstel lingen zijn eerder verleend, bijvoor beeld in het belang van olie- en gasbo ringen. Op de eerste dag van zijn mi nisterschap heeft de huidige demis sionaire bewindsman van VRO, Gruijters, zo'n maatregel uitgevaar digd voor een boring in het duinge bied van het Noordhollandse Bergen. Er zijn nog een paar andere, indirecte wegen. Zo kan via het provinciaal be stuur van hogerhand een 'aanwijzing' worden gegeven om het bestem mingsplan voor een bepaald doel te wijzigen. Bovendien kunnen b en w van de gemeente zelf - als ze tenminste vinden dat er medewerking moet wor den verleend aan de bouw van een zenderpark - bezwaren tegen een wij ziging van het bestemmingsplan on dervangen door op grond van artikel 19 van de wet ruimtelijke ordening te bepalen dat er 'haast' is met het be trokken project. Gedeputeerde staten moeten in een dergelijk geval een ver klaring afgeven dat zij geen bezwaar hebben tegen de procedure die b en w willen toepassen. Wel is het nodig dat bij deze gang van zaken belangheb benden worden 'gehoord' Worden na dat 'horen' bij gs de bezwaren opzijge- legd. dan is er voor betrokkenen nog altijd een mogelijkheid om in beroep te gaan via de wegen die daartoe wor den aangegeven in de wet admini stratieve regelingen overheidsbeslis- singen (AROB). Er, Jr is niet veel fantasie voor nodig om te voorzien dat van het gemeentebe stuur van Oostburg en van de provin cie Zeeland weinig eigen initiatieven zullen uitgaan om te bewerkstelligen dat er in westelijk Zeeuwsch-Vlaande ren een zenderpark van Radio Neder land Wereldomroep komt Tot nu toe is er in wijde omtrek van Oostburg eigenlijk niemand gehoord die stond te applaudisseren rondom de voorlo pige plannen. Valt er uiteindelijk een beslissing dat het zenderpark er toch moet komen, dan zal het een opge legde beslissing zijn en zullen de in stallaties moeten worden 'gedoogd' Hoe groot de kans is dat daarmee re kening moet worden gehouden? Het lykt moeilijk te voorspellen. Toch is het denkbaar dat zo'n situatie ont staat. Het ligt namelijk voor de hand dat op alle andere lokaties die PTT en Wereldomroep op het oog hebben voor hun zenderpark uit de streek dezelfde soort protesten, bedenkingen en onge rustheid rijzen. Zo zou het erop kun nen neerkomen dat men het zen derpark nergens wil hebben, maar dat het toch ergens in het land moet wor den gebouwd. In zo'n geval zou de mi nister van VRO wel eens een knoop kunnen doorhakken over een ves tigingsplaats die technisch de beste mogelijkheden biedt, 't Is maar es filo soferen.... KEES VAN DER MAAS.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1977 | | pagina 4