Hoe ver reikt arm Oostburgs gemeentebestuur
tegenover zenderpark van Wereldomroep?
PZC/o
Cambodja zoekt contact
met de buitenwereld
DE TIJD STOND EVEN
EEN HALF UUR STIL
ZATERDAG 15 OKTOBER 1977
opinie en achtergrond
Van ome correspondent Christian Roll)
BANGKOK - Het sedert de communistische machtsovername in
een compleet isolement verkerende Cambodja begint lang
zaamaan weer voelhorens uit te steken naar de buitenwereld. De
Thailandse hoofdstad Bangkok vormt voor de buurstaat een
„luisterpost". Of de door in Bangkok verblijvende Cam
bodjaanse vluchtelingen verspreide gruwelverhalen over een
bloedbad onder de Cambodjaanse bevolking op waarheid berus
ten, Iaat zich moeilijk vaststellen. Met zekerheid kan echter
worden gesteld dat de Cambodjaanse revolutie zeer bloedig was
en dat een groot aantal soldaten en ambtenaren van het Lon
Nol-bewind, maar ook aanhangers van prins Norodom Sihanoek
zijn geliquideerd.
De Cambodjanen zijn een echt wild Vietnamezen erfvijanden, daaraan
volk; in hun geschiedenis is al veel kan ook een gemeenschappelijke
bloed gevloeid. Ook de oorlog in communistische ideologie niets ver-
Indo-China werd in Cambodja aan anderen. De laatste maanden is het
beide zijden met een nauwelijks te
overtreffen wreedheid gevoerd.
Daarbij mag echter niet uit het oog
verloren worden dat de Verenigde Sta
ten aan de Cambodj aanse tragedie een
flinke portie schuld hebben. Zij heb
ben destijds een land dat in vrede
leefde, in een waanzinnige oorlog be
trokken Alleen al op Cambodj aans
grondgebied vielen 500.000 bommen
uit Amerikaanse vliegtuigen. Meer
dan een half miljoen mensen werden
daarbij gedood of zwaar gewond.
Amok
Toen de Rode Khmers ten slotte aan
de macht kwamen, maakten zij amok.
Doch na meer dan twee jaar van vol
ledige isolering zoekt Cambodja nu
voorzichtig weer contact met de
buitenwereld. Het land wil echter een
onafhankelijke buitenlandse politiek
voeren en zich bij de economische op
bouw voornamelijk op eigen middelen
verlaten
De plaatsvervangend minister-presi
dent van Cambodja leng Sary. ver
klaarde een paar maanden geleden bij
zijn bezoek aan Koeala Loempoer. dat
Cambodja geen revolutionaire bewe
gingen in andere landen steunt. En
men denkt er ook niet aan om lid van
een communistisch blok in Indo
china te worden
In tegenstelling tot Vietnam en Laos
protesteerde Cambodja niet tegen de
gemeenschappelijke militaire acties
van Thailand en Maleisi"tegen de in
Zuid-Thailand opererende communis
tische guerrillastrijders. Over Radio
Phnom Penh hoort men geen marx
istische slogans De Rode Khmers
noemen zich dan ook geen communis
ten maar revolutionairen wier belang
rijkste doel de sociale hervorming van
hun land is
Sinds in Peking de radicale ..Bende
van vier" uitgerangeerd is, zijn ook de
betrekkingen tussen de Chinese
volksrepubliek en Cambodja enigs
zins bekoeld. China was tot dusver het
enige land waarvan de revolutionairen
in Cambodja economische hulp aan
genomen hadden. De Chinezen heb
ben geholpen bij het herstel van de ha
veninstallaties van Kompong Som.
spoorwegen en enkele industriële be
drijven
Bepaald niet verrassend is het, dat de
nieuwe leiding in Phnom Penh nauwe
contacten met Hanoi vermeden heeft.
Voor de Cambodjanen blijven de
zelfs tot bloedige gevechten gekomen
tussen Cambodjaanse en Vietnamese
troepen, met als inzet de heerschappij
over enkele eilanden.
Cambodja zoekt nu nieuwe vrienden,
die het voor de economische wederop
bouw dringend nodig heelt Met
buurman Thailand zijn de betrekkin
gen nog altijd gespannen - iets waar
aan de Thailanders zelf ook schuld
hebben Steeds weer komt het tot
grensincidenten, waarvan de oorzaak
veelal in smokkel gelegen is. Naïeve
Khmer-soldaten die in smokkel
geïnteresseerd zijn, worden dikwijls
door Chinese handelaren en comipte
douaniers bedrogen, en nemen dan
wraak. Ook komt het voor dat
Khmer-soldaten die edelstenen bij
zich hebben, in een hinderlaag worden
gelokt en dan eenvoudig door
Thailandse soldaten worden doodge
schoten De grens tussen Cambodj a en
Thailand is nauwelijks gemarkeerd,
zodat Cambodjaanse soldaten, door
de honger gedreven, menigmaal rijst,
groente en vee weghalen dat aan
Thailandse boeren toebehoort
Internering
In het Thailandse grensgebied leven
bovendien nog enige honderden Cam
bodjaanse vluchtelingen in inter
neringskampen. Zij zouden het regime
in Phnom Penh graag zien vallen.
Niettemin wordt nog altijd een deel
van de Cambodjaanse handel met het
buitenland afgewikkeld via de
Thailandse grensplaats Aranyaprat-
het Vier Thailandse firma's hebben
zelfs officieel toestemming om met
Cambodja handel te drijven. Vanuit
Thailand vinden vooral medicamen
ten, benzine en zout een weg naar
Cambodja, hetgeen ge ml ld wordt te
gen rubber, gedroogde vis en edelste-
Sedert de heropening van de haven
van Kompong Som vindt het grootste
deel van de Cambodjaanse handel
echter zijn weg vla Hongkong, waar
Cambodja in de ..Reng Fung Com
pany" zijn enige buitenlandse han
delsmissie heeft t evens het enige con
tact met de niet-communistische we
reldmarkt. Vanuit Hongkong betrekt
Cambodja vooral chemicaliii. medi
camenten, onderdelen voor auto's en
machines, alsmede filmuitrusting, die
voor de vervaardiging van propagan
dafilms moet dienen. Cambodja zou
ook rijst, rubber en peper via Hong
kong willen verkopen Aan Maleisië
levert Cambodja dit jaar al 100.000 ton
njst. Naar verluidt zou binnenkort een
Cambodjaanse handelsmissie in Sin
gapore worden geopend
ADVERTENTIE
Hij ad\ ucert u mi liefde
Laai kómen die vakman Ln pak
de gulle premie van 30 gulden
Per man' Pet dag'
(Door Nico Scheepmaker)
D„
tijd stond even stil, maandag
avond, in hetNCRV-programma „De
tijd stond even stil". Naar schatting
een minuut of twintig, waarin prin
ses Irene haar tranen wilde drogen,
even een glaasje jus d'orange wilde
drinken om weer op verhaal te ko
men, en aan Carlos wilde vertellen
waarom het liedje van Wim Kan
haar zo ontroerd had. Want Carlos
mag dan redelijk Nederlands ver
staan, de fijne nuances waren hem in
dit geval toch ontgaan. Toch was het
in feite een heel eenvoudig liedje dat
ten gehore was gebracht. Toen Leen
Timp, de regisseur van „De tijd
stond even stil", tijdens de lange
voorbereidingen (al in mei begon
nen. opnamen in augustus en sep
tember, studio-opnamen van 1 tot 5
uur vorige week zaterdag), om an
dere redenen Frans Halsema ont
moette, attendeerde deze hem op een
nagenoeg onbekend liedje dat Wim
Kan, in 1964, toen ook Frans Hal
sema in diensprogramma zat, op het
toneel een paar maanden lang ge
zongen had.
Een bestaand liedje. „De vader
zegtvan Annie M. G. Schmidt,
over een vader wiens dochter van
huis is weggelopen, door Wim Kan
toegespitst op vader Bemhard en
dochter Irene, die opeens in Spanje
bleek te zitten, opeens katholiek
bleek te zijn geworden, en zich
opeens verloofd bleek te hebben. Na
speuringen in de geluidsarchieven
leerden, dat dit liedje nergens te vin
den was Via Wim Kans zaakwaar
nemer werd contact met Wim Kan
zelf opgenomen, hij zei een groot be
wonderaar van Prinses Irene te zijn
en graag zijn medewerking te willen
verlenen, in zoverre dat hij in zijn ei
gen archief zou gaan zoeken als ze hel
liedje werkelijk nergens konden vin
den. Het bleef onvindbaar. Wim Kan
vond nog een bandje van matige
kwaliteit dat door de geluidstechnici
wat kon worden opgevijzeld, en dat
werd in de studio voor Irene en Car
los afgedraaid
En
Jn ik moet zeggen, ook zonder zelf
prins of de vader van een prinses te
zijn, dat ik het een bijzonder ontr
roerend liedje vond, prachtig van
toon gezongen, of beter half zingend
gezegd door Wim Kan, hoewel de ge
schetste situatie zich wat mijn eigen
dochter betreft pas over een jaar of
vijftien zal kunnen voordoen. Menige
vader, de laatste weken toch al on
dermijnd door Peter Koelewijns
hartverscheurende lied „Je wordt
ouder, papa" zal tijdens het luisteren
naar dit oude liedje van Wim Kan een
pink hebben weggetraand. dus was
hel allerminst te verwonderen dat
ook dochter Irenes ogen zich allengs
vulden met tranen, die ten slotte on
gegeneerd over haar wangen biggel
den. zodat ze, toen het lied uit was,
zich excuserend opstond om haar
tranen te drogen, een glaasje sinaas
appelsap te drinken en a an Carlos uit
te leggen wat er in godsnaam alle
maal aan de hand was. De werk
zaamheden werden een klein half
uurtje stilgelegd, Leen Timp kon ver
zekeren dat een en ander decent in
beeld was gebracht (geen nieuwsgie
rige close-ups meer tegen het einde
van het lied, bovendien werkte de
voorgeprogrammeerde tekst over
het scherm als een versluierend re
gengordijn). Irene en Carlos bekeken
de opnamen later nog eens. en ze
vonden dat het goed was...
Overigens waren dat liedje van Wim
Kan en de reacties erop van prinses
Irene met de enige redenen die „De
tijd stond even stil" tot een opmer
kelijk programma maakten. Theore
tiserend kan je zeggen dat er al me
nigmaal programma's met politici,
moeders, activisten en ontheemden
zijn uitgezonden waann de politicus,
de moeder, de activist en de ont
heemde minstens zo zinnig, zo aar
dig, zo idealistisch en zo verontwaar
digd bleken te zijn als Carlos en Irene
in „De tijd stond even stil", maar dan
ga je voorbij aan de praktijk, die van
zo n televisieportret van een „ko
ninklijk" gezin toch iets bijzonders
maakt In de eerste plaats komen
prinses en prinsessen zelden in de
gedaanten van geïnterviewden en
meninggevers op de televisie. Ze
staan op een bordes, stappen uit een
auto. schudden deftiger geklede he
ren de hand en af en toe leggen ze ook
wel eens een verklaring af of spelen
piano, maar geïnterviewd worden ze
zelden.
P raten over hun politieke idealen,
hun intieme overstapjes van de ene
kerk naar de andere, is er niet bij. Wie
zou niet graag het onderste van de
tong van de heer Pieter van Vol-
lenhove willen zien, maar nee. tussen
hem en zijn volk zal eeuwig die piano
blijven staan. Irene en Carlos daar
entegen steken hun nek uit, verkeren
natuurlijk ook in een vrijblijvender
positie dan bijvoorbeeld Beatrix en
Claus, maar zo vrijblijvend als die
van Hans en Pien is hun positie toch
ook weer niet. Dat zijn allemaal din
gen die meetellen, niet alleen voor de
makers van zo n programma, maar
ook voor de direct betrokkenen. Ca-
rel Hugo en Irene De voorbereidin
gen en het vooruitzicht op het inter
view is niet in hun kouwe kleren gaan
zitten. Prinses Irene was lichamelijk
niet geheel fit, prins Carel Hugo was
de nachten tevoren enkele keren
wakker geschrokken, roepende:
„Kunnen die studiolampen niet uit!"
De 8e februari 1964 (het Nederlandse
volk neemt kennis van het bestaan
van Carel Hugo) en de 29e april 1964
(Irene en Carel Hugo trouwen in
Rome) hadden al uitgewezen, dat
gebruikelijke stappen in het leven
ongebruikelijk worden, zodra zij door
personen van koninklijken bloede
worden gezet, en wat voor stappen
geldt, geldt ook voor uitspraken op
televisie. Dat klemde in dit geval te
meer, omdat Irene en Carlos niet
over Rode Kruis Hulp of de Heide
maatschappij spraken, maar over
het carlisme. terugkeer naar Spanje,
en vooral: Carel Hugo's boek „De
carlistische weg naar socialisme en
medezeggenschap". Het politieke
credo van Carel Hugo, „Das Kapital"
van de carlisten. op het moment dat
hem en zijn gezin de toegang tot
Spanje niet langer geweigerd kan
worden, en politieke partijen en be
wegingen daar na veertig jaar weer
de kans krijgen zich te manifesteren.
In het gesprek met Jan van Beek
over de inhoud van het boek en over
zijn denkbeelden, bleek Carel Hugo
(ondanks de nachtmerries) de mate
rie uitstekend te beheersen, en zijn
schier utopische idealen een wel
doortimmerd aanschijn te kunnen
geven. Wegens tijdgebrek (het prog
ramma was toch al aanzienlijk uit
gelopen. tot woede van Symbiose,
dat nu nog aanzienlijk later dan half
12 aan een slapende bevolking moest
worden voorgezet) is het gesprek tus
sen Carel Hugo en Jan nog enigszins
gekortwiekt, waardoor een aardige
constatering van Jan van Beek was
weggevallen. Het boek is van voor
woorden voorzien van de Ameri
kaanse econoom John Kenneth
Galbraith en de Franse filosoof Ro
ger Garaudy. „Een boek. met voor
woorden van een dissidente socialist
en een- dissidente communist, ge
schreven door een dissidente mo
narch". was Jan van Beeks conclusie
Dat was het wat de uitzending zo
aardig maakte. Want hoe vaak in je
leven krijg je een programma voor
geschoteld over een dissidente mo
narch, een dissidente prinses en zo te
zien vier uiterst dissidente prin
senkinderen?
D
mistige sfeer rondom de plannen
van PTT en Radio Nederland Werel
domroep voor de bouw van een even
tueel geheel nieuw kortegolf zen
derpark in westelijk Zeeuwsch-
Vlaanderen is afgelopen week door
het volslagen onbegrijpelijke optre
den van staatssecretaris Van Huiten
zo dicht geworden, dat ook inge
wijden in deze kwestie het zicht op de
werkelijke stand van zaken is beno
men. In de kring van mensen die van
het eerste ogenblik af een kruistocht
zijn begonnen tegen zo'n zendstation
in het vlakke Zeeuws-Vlaamse pol
derland mag men dan opgelucht vast
stellen dat Van Huiten zich duidelijk
heeft vergist toen hij beweerde dat
boeren in de streek best bereid waren
grond voor dit doel te verkopen of
zendmasten op hun akkers te accepte
ren. - met het oog op de vertrouwen
wekkende duidelijkheid die aan de
Zeeuws-Vlamingen over deze zaak is
beloofd is dc uitglijer van de demis
sionaire bewindsman een flinke stap
achteruit. Het moet daarom iedereen
die bij de voorbereiding van een be
slissing over de bouw van het zen
derpark is betrokken (hoe puur tech
nisch en nog volstrekt open dat ook
heet te zijn), nu toch wel duidelijk
geworden zijn dat het de hoogste tijd
is voor volledige opening van zaken.
Er wordt langzamerhand op zoveel
verschillende golflengtes over dat
mogelijk toekomstige zenderpark ge
sproken. dat veronderstellingen, ge
ruchten en halve informatie elkaar in
hoog tempo opvolgen. In zo'n waas
van geheimzinnigheid krijgt iedere
simpele mededeling een dubbele bo
dem mee. steekt achter ieder tech
nisch gegeven een stuk achterdocht.
Wie debet is aan de hele gang van za
ken, kan in het midden blijven Feit is
dat er een hoeveelheid informatie op
straat ligt., die niet te taxeren valt op
waarheidsgehalte Feit is daarnaast
dat een andere hoeveelheid informatie
nog steeds binnenskamers wordt ge
houden De heksentoer van straks zal
zijn om het een met het ander in ver
binding te brengen en daaruit de
opinie van de streek af te leiden Na
alle verwarring en tegenstrijdigheden
van de laatste maanden gaat het de
Zeeuws-Vlamingen in wezen om de
waarde van het antwoord op de vol
gende vraag: „Er wordt beweerd:
wanneer de gemeente Oostburg en de
provincie Zeeland tegen de bouw van
een zenderpark zijn, gaat de zaak niet
door Is dat werkelijk zo?"
Ee,
jen sluitend antwoord is niet te ge
ven. Laat daar geen misverstand over
bestaan. Belangrykste gegeven in de
hele voorbereiding van de plannen tot
vernieuwing van het zenderpark is de
toestemming die minister Van Doom
van erm in juni van dit jaar aan de
Wereldomroep en de aan de toekom
stige papieren eigenaar van de instal
latie. de NV Nozema. gaf om inderdaad
tot deze stap over te gaan Via de korte
golf verzorgt de Wereldomroep ra
diouitzendingen. die op wisselende
tijdstippen overal ter wereld te ont
vangen zijn. In het verleden heeft het
nut van de Wereldomroep wel eens ter
discussie gestaan. Er is toen onder
zoek naar verricht. Daaruit kwam als
algemene conclusie naar voren dat het
voortbestaan van deze omroep voor
Nederlanders in de vreemde en voor
buitenlanders die zich met Nederland
verwant voelen, verzekerd behoort te
zijn voor de toekomst En uit die op
vatting volgt dan regelrecht een ver
betering van de sterk verouderde zen
ders: wat neerkomt op een vervanging
van het huidige zenderpark in het
Utrechtse IJsselstein
De toestemming van CRM-minister
Van Doorn voor vernieuwing van het
zenderpark kwam af toen de
stuurgroep en de technische werk
groep, die zich met de voorbereiding
van de plannen bezig houden, al onge
veer een jaartje aan de gang waren om
de mogelijkheden voor vestiging in
westelijk Zeeuwsch-Vlaanderen te be
kijken Dat het daarbij niet ging om
een vluchtig onderzoekje voor intern
gebruik by PTT en Wereldomroep was
van het begin af duidelijk De provin
cie Zeeland en het gemeentebestuur
van Oostburg werden nadrukkelijk bij
het overleg betrokken westelijk
Zeeuwsch-Vlaanderen werd als een sp-
rieuze kandidaat voor vestiging be
schouwd Met de beslissing van de mi
nister om het sein groen' te geven voor
de vernieuwing van het Werel
domroep-zenderpark is er helemaal
geen sprake meer van een vrijblijven
de studie
He,
let gemeentebestuur van Oosthurg
speelt bij de vraag of een zenderpark
er in Zeeuwsch-Vlaanderen al dan
niet zal komen een hoofdrol, maar of
het ook inderdaad het laatste woord
zal hebben laat zich raden. Er zijn in
de wetgeving op de ruimtelijke orde
ning van ons land nog altijd ontsnap
pingsmogelijkheden. waarbij 'hogere
instanties' (gedeputeerde staten, de
minister) aan de bezwaren van het be
trokken gebied voorbij kunnen gaan
en grotere belangen kunnen laten
voorgaan. Tot op dit moment hebben
burgemeester en wethouders van
Oost burg zich erg voorzichtig opge
steld tegenover de plannen van PTT
en Wereldomroep. Enige tijd geleden
zei burgemeester Schipper er dit van:
„Pas wanneer wij een officieel
schrijven hebben ontvangen, waarin
ons wordt meegedeeld dat de keuze op
West Zeeuwsch-Vlaanderen is geval
len. kunnen we echt aan het werk. We
weten nog niet genoeg: niet waar het
zenderpark precies moet komen, niet
wat de gevolgen zijn. Het heeft geen
enkele zin om al bij voorbaat in pa
niek te raken."
We zijn Intussen enkele maanden ver
der De puur technische voorbereiding
van het project zenderpark is zo goed
als afgerond Binnenkort zal het zover
zijn dat de hele kwestie komt in het
BONAIRE - Het i-elais-zendstation van Radio Nederland Wereldomroep in een stil
stuk landschap van het tropische eiland Bonaire Er staan daar twee van derge
lijke zenderparken- een anderis van het Amerikaanse station Trans World Radio
stadium van de politieke beslissingen.
Dezelfde staatssecretaris Van Huiten
die er kennelijk al zo aan gewend was
geraakt dat Oostburg de meest se
rieuze kandidaat voor vestiging van
het Wereldomroepstation is. heeft wel
nadrukkelijk vastgesteld dat „noch
het ministerie van CRM. noch dat van
verkeer en waterstaat het nieuwe zen
derpark aan een bepaald gebied kan
opdringen." Hij doelde daarmee op de
procedure dat de gemeenteraad per
saldo heeft te oordelen of een aanvraag
voor bouwgrond ten behoeve van het
zenderpark al of niet moet worden in
gewilligd. Wanneer PTT en Werel
domroep bij hun studies van de ver
schillende lokaties tot de conclusie
komen dat West Zeeuwsch-Vlaande
ren verreweg de voorkeur verdient zal
hoogstwaarschijnlijk een dergelijke
aanvraag, afkomstig van de NV No-
izema. naar Oostburg worden ge
stuurd.
nader bekeken
inmiddels heeft men daar dan de be
schikking over het rapport van de
technische adviesgroep, waarin - naar
men mag aannemen - antwoord wordt
gegeven op de vele vragen en onzeker
heden die de afgelopen tijd in
Zeeuwsch-Vlaanderen (met name
door de actiegroep 'Geen zenderpark')
zijn opgeworpen. De gemeentebe
stuurders van Oostburg willen terecht
eerst goed weten waarover ze praten.
Hoe staat het met het stralingsgevaar
van zo'n 500kW zender? Hoe met de
invloed op de communicatiemiddelen
voor de scheepvaart op de Wester-
schelde? Hoe zal zo'n zenderpark
nieuwe stijl er nu precies uitzien? Is
het te vergelijken met de huidige in
stallaties bij IJsselstein, met de re-
lais-stations op de eilanden Bonaire en
Madagascar? Hoe ernstig moet de
hinder (storingen e.d.) voor de directe
omgeving worden genomen? Wat be
tekent een zenderpark voor natuur en
landschap. voor de vogelbe
scherming? Bij dat alles gaat het om
zwaren die al in het vroege stadium
van de geheimzinnigheid in de streek
zelf zijn opgekomen en die als een ge
reven moeten worden beschouwd.
Hoe reageert de streek wanneer er
straks een 'hard verhaal' op tafel ligt?
Aan het gemeentebestuur is het om op
oasis van dit alles te besluiten het be
stemmingsplan voor het gebied
waarop de aanvraag van toepassing is,
al dan niet te wijzigen.
ML.,
aar is nu werkelijk alle kou van
de lucht met de plannen voor een
nieuw zenderpark wanneer het ge
meentebestuur 'nee' zegt? Die indruk
wordt hier en daar heel sterk gewekt.
Toch is er reden om op die stelligheid
wat af te dingen. Niet het ministerie
van CRM, niet dat van verkeer en wa
terstaat heeft de mogelijkheid om een
zenderpark aan een bepaald gebied
op te dringen, maar wel de minister
van volkshuisvesting en ruimtelijke
ordening (VRO) heeft de bevoegdheid
om een bepaalde maatregel te nemen
wanneer men in Den Haag vindt dat
zo'n nieuw zenderpark voor de We
reldomroep toch ergens in Nederland
moet worden gebouwd. Hij kan ar
tikel 65 van de wet op de ruimtelijke
ordening van toepassing verklaren.
Daarin staat dat voor „werkzaamhe
den waarvan het algemeen belang
vordert dat zij met spoed worden uit
gevoerd, op verzoek vrijstelling kan
worden verleend van de voorschrif
ten die deel uitmaken van een be
stemmingsplan". Dergelijke vrijstel
lingen zijn eerder verleend, bijvoor
beeld in het belang van olie- en gasbo
ringen. Op de eerste dag van zijn mi
nisterschap heeft de huidige demis
sionaire bewindsman van VRO,
Gruijters, zo'n maatregel uitgevaar
digd voor een boring in het duinge
bied van het Noordhollandse Bergen.
Er zijn nog een paar andere, indirecte
wegen. Zo kan via het provinciaal be
stuur van hogerhand een 'aanwijzing'
worden gegeven om het bestem
mingsplan voor een bepaald doel te
wijzigen. Bovendien kunnen b en w
van de gemeente zelf - als ze tenminste
vinden dat er medewerking moet wor
den verleend aan de bouw van een
zenderpark - bezwaren tegen een wij
ziging van het bestemmingsplan on
dervangen door op grond van artikel
19 van de wet ruimtelijke ordening te
bepalen dat er 'haast' is met het be
trokken project. Gedeputeerde staten
moeten in een dergelijk geval een ver
klaring afgeven dat zij geen bezwaar
hebben tegen de procedure die b en w
willen toepassen. Wel is het nodig dat
bij deze gang van zaken belangheb
benden worden 'gehoord' Worden na
dat 'horen' bij gs de bezwaren opzijge-
legd. dan is er voor betrokkenen nog
altijd een mogelijkheid om in beroep
te gaan via de wegen die daartoe wor
den aangegeven in de wet admini
stratieve regelingen overheidsbeslis-
singen (AROB).
Er,
Jr is niet veel fantasie voor nodig om
te voorzien dat van het gemeentebe
stuur van Oostburg en van de provin
cie Zeeland weinig eigen initiatieven
zullen uitgaan om te bewerkstelligen
dat er in westelijk Zeeuwsch-Vlaande
ren een zenderpark van Radio Neder
land Wereldomroep komt Tot nu toe
is er in wijde omtrek van Oostburg
eigenlijk niemand gehoord die stond
te applaudisseren rondom de voorlo
pige plannen. Valt er uiteindelijk een
beslissing dat het zenderpark er toch
moet komen, dan zal het een opge
legde beslissing zijn en zullen de in
stallaties moeten worden 'gedoogd'
Hoe groot de kans is dat daarmee re
kening moet worden gehouden? Het
lykt moeilijk te voorspellen. Toch is
het denkbaar dat zo'n situatie ont
staat. Het ligt namelijk voor de hand
dat op alle andere lokaties die PTT en
Wereldomroep op het oog hebben voor
hun zenderpark uit de streek dezelfde
soort protesten, bedenkingen en onge
rustheid rijzen. Zo zou het erop kun
nen neerkomen dat men het zen
derpark nergens wil hebben, maar dat
het toch ergens in het land moet wor
den gebouwd. In zo'n geval zou de mi
nister van VRO wel eens een knoop
kunnen doorhakken over een ves
tigingsplaats die technisch de beste
mogelijkheden biedt, 't Is maar es filo
soferen....
KEES VAN DER MAAS.