Amerika's Afrikabeleid
nu taak voor Mondale
DRIEMAAL IS
SCHEEPSRECHT
Is de toegang tot de wetenschap zo exclusief
dat er bemiddelingsbureau's moeten komen?
PZC/o
Politiek en partij
PROVINCIALE
STATEN
ZEELAND
VRIJDAG 22 APRIL 1977
opinie en achtergrond 4
j
teilen, doch begint op opmerkelijke
wijze de voetstappen te drukken van
een andere voormalige VN-
ambassadeur, Daniel Patrick Moyni-
han. Wegens zijn ongezouten uitspra
ken moest Moynihan verdwijnen, aan
gezien hij geen diplomatiek prestige
meer overhield in zijn werkkring.
Met Young is het zover overigens nog
lang niet. Het merendeel van zijn uit
spraken zijn voor bijvoorbeeld de
derde-wereldlanden uiterst aantrekke
lijk De VS echter lopen het gevaar dat
zijn verklaringen tegen de formele VS-
politiek zullen worden gebruikt, een be
leid waarmee Young zelf maar al te ge
makkelijk ln de knoop raakt.
James G Martin republikeins lid van
het Huis van Afgevaardigden voor
Noord-Carolina, heeft inmiddels het af
treden van Young geïst. Volgens Martin
was Young aanvankelijk ook door hem
toegejuichte benoeming een vergissing
„die nu moet worden hersteld".
„In minder dan twee maanden heeft
ambassadeur Young onze bondgenoten
aan het schrikken gemaakt, de Britten
beledigd (met een opmerking over de
huiverige manier waarop die zich in
vraagstukken opstellen), de Arabieren
beledigd, de zwarte Angolezen die onze
bondgenoten willen zijn het leven moei
lijk gemaakt, de opstand in Zaire ver
keerd begrepen, revolutie in Zuid-
Afrika en Rhodesié aangemoedigd en de
blanke minderheidsregering in Zuid-
Afrika voor onwettig verklaard, terwijl
hij in Angola wel een minderheidsrege
ring steunt. Hij moet aftreden en naar
ander werk omzien", aldus Martin, niet
een van de meest op de voorgrond tre
dende parlementariërs.
Een van de redenen waarom Carter
Young wil handhaven is het feit dat deze
op ongetwijfeld verfrissende wijze veel
van de officiële hypocrisie doorprikt die
een buitenlands beleid nu eenmaal aan
geeft. Young zelf verklaarde, niet het
gevoel te hebben dat hu op de vingers
wordt getikt of aan strakkere banden
wordt gelegd, maar het blijft een on
weerlegbaar feit dal dankzu zijn optre
den Walter Mondale er een taak bij
moest krijgen ten aanzien van Afrika,
aangezien binnen het normale patroon
van relatie tussen een ministerie van
buitenlandse zaken en zijn ambassa
deurs met Young niet meer viel te wer
ken.
Vandaag in onze rubirek Politiek en partij'een bijdrage van fractievoorzitter
vandePvd.Aindest.aten, W Don. Bijdragen in deze rubriek worden gepresen
teerd onder verantwoordelijkheid van de auteurs
D.
te verleiding was groot mijn laat
ste bijdrage voor de verkiezingen te
gebruiken als mogelijkheid het ver
kiezingsprogramma naar voren te
brengen. Sinds mijn vorige bijdrage
echter is er iets gebeurd. Voor de
derde maal werd een mede door so
cialisten bemand kabinet 'pootje
gehaakt' voordal een goede regeling
van de grondpolitiek kon worden
gerealiseerd.
De verantwoordelijkheid daarvoor
ligt duidelijk bij Minister van Agt U
allen weet van de uitlatingen in de
t v.-uitzendingvan 19maart Zijncol-
lega Boersma reageerde veront
waardigd en ook andere confessio
nele voormannen stelden 'als door de
bliksem getroffen te zijn' door deze
eenmansaktie van de lijsttrekker
van het CDA. Van Agt en v.d. Stee
hadden als eersten het oorspronke
lijke wetsontwerp ondertekend. In
de nacht van 21 op 22 maart deelde
de voorlichtingsdienst mede dat het
kabinet bij meerderheid van stem
men het voorstel Den Uyl had aanv
aard en dat 2 ministers (Van Agt en
v.d. Stee) zich op de daaruit te trek
ken consequenties zouden beraden.
Twee anderen waren het. zo bleek uit
de mededeling, weliswaar inhoude
lijk met geheel met Van Agt eens
maar wilden om politieke redenen
hun KVP-vrienden niet in de steek
laten, de twee A.R.-ministers ston
den aan de zijde van de 10 progres
sieven maar vreesden, waarschijnlijk
met ten onrechte, een breuk binnen
het CDA en namen een afwachtende
houding aan
Juist in die dagen stond er een be
richtje in de krant, dat 2 ha. grond in
Oldenzaal in een week tijd 4x van ei
genaar verwisselde, waardoor de
pnjs meer dan verdubbelde van
500 000,- tot 1.5 mihoen gulden. Wij
laten er geen onduidelijkheid over
bestaan, de grondpolitiek is voor ons
zo belangrijk dat zij ons inderdaad
een crisis waard is. Het gaat er ons
bepaald niet om grondeigenaren te
kort te doen. maar de hoge prijzen die
nu voor bouwland worden betaald,
i.v.m. mogelijke toekomstige hui
zenbouw, zijn alleen voordelig voor
speculanten en projectontwikke
laars.
Speculanten gaat het om de specula-
tiewinst. projectontwikkelaars om
de invloed van hoe. wat en wie bouwt
Huurders, eigenaren van woningen,
boeren en tuinders hebben er nadeel
van. Boeren en tuinders vaak het
meest, omdat bij bednjfsuitbreiding
moet worden meegeboden met de
tegen forse prijzen onteigende lan
deigenaren. die na die onteigening
een dikke portefeuille meebrengen,
waardoor de prijzen steeds verder
opgestuwd worden en rendabele be
drijfsvoering niet of haast niet meer
mogelijk is, om nog niet te spreken
van uitbreiding of overname door
jonge boeren
Een boer die onteigend wordt moet
in staat zijn elders tegen dezelfde
pnjs een stuk grond te kopen. Minis
ter v.d. Stee heeft zelfs de gedachte
geopperd de boer bij vrijkomende
grond elders voorkeursrecht te geven
eveneens op basis van opbrengs-
twaarde
Het CDA of kan men beter spreken
van de KVP eiste echter van de PvdA
het onmogelijke, in feite het tege
moetkomen aan de speculanten en
projectontwikkelaars En wat is de
gemeenten onthouden Het voor
keursrecht. inhoudende dat als het
voorkeursrecht op een bepaald ge
bied is gevestigd, de eigenaar die wil
verkopen, de grond of het daarop ge
bouwde eerst aan de gemeente te
koop moet aanbieden. Een beheer
sinstrument van het grootste belang
voor de gemeentelijke praktijk.
Daarmee zou voorkomen kunnen
worden dat projectontwikkelaars
een gemeente die eenmaal een be
stemmingsplan heeft voor het blok
zetten doordat alle grond reeds in
handen van de projectontwikkelaars
is. Ook hier was een bepaling dat als
partijen het nieteens konden worden
de rechter de waarde van het goed
zou moeten bepalen op basis van de
gebruikswaarde. Doch ook hier lagen
amendementen van het CDA op
tafel die voor de PvdA en het
kabinet onaanvaardbaar waren, die
naar onze mening het voorkeurs
recht volkomen ontkrachtten. Zij
wilden een koopplicht voor de ge
meente in een vroeg stadium en ont
koppeling van de onteigeningswet.
Door de hoge. via speculanten en
projectontwikkelaars opgedreven
grondprijzen, wordt de exploitatie
van agrarische bedrijven steeds
moeilijker. Een zo grote kapitaalsin
vestering in grond zal het de land
bouwer steeds moeilijker maken tot
een aanvaardbaar rendement te ko
men. De grondprijzen zijn sinds de
oorlog met niet minder dan 600% ge
slegen, Daardoor wordt het jonge
boeren veelal onmogelijk gemaakt
een bedrijf te beginnen. Welke land
bouwer haalt bij een prijs van stel
50.000.- per ha. een rendement van
S'j. ofwel 4000.- per ha verhoogd
met zijn arbeidskosten?
Is dat de zo geroemde belangenbe
hartiging van het groene front door
het CDA? Er is m.i. heel iets anders
aan de gang. Ik ben van mening dat
als het CDA haar eigen programma
tot beleidsinzet wil maken dit alleen
kan in een regering samen met pro
gressieven. maar mevr. Van Leeu
wen (AR) zei het in Middelburg on
langs heel duidelijk. Zij vreesde dat
men in CDA-kring voor de gevolgen
zou terugschrikken als het op reali
sering van het eigen verkiezings
programma zou aankomen. En waar
ligt in feite de belangenbehartiging
van een aantal CD A-politici? In hun
adviseurschappen?
We kennen allen de projectontwikke
laar Wilma Amper hebben de Staten
van Zeeland het streekplan
Schouwen- en Duiveland goedge
keurd of Wllma koopt enkele boe
renbedrijven aan de oever van de
Oosterschelde bij Bruinisse op en zie
welk een afschuwelijke ontwikkeling
is tot stand gekomen. Z^elfs oor
spronkelijke meelopers in de Raad
van Bruinisse zeggen nu dat dit nooit,
hun bedoeling is geweest en Wilma
zegt: „Wij zijn geen filantropen".
Wilma bouwt, bepaalt wat. schakelt
de plaatselijke aannemers, midden
standers enz. uit Zie wat Wilma in
Zuid-Beveland tot stand brengt en
de discussie in de Raad van Kapelle
alsmede de uitlatingen van vorige
week door CDA-wethouders Janse
van Borsele. Wilma was de gemeente
te vlug afgeweest en heeft bijna alle
gronden in het nieuwe bestem
mingsplan Watervliet II in handen.
(PZC 15 april '77)
Wie is in Midden-Zeeland de verte
genwoordiger van Wilma? Vrij Ne
derland bericht ons wat wij al wis
ten, C. Balkenende fractievoorzitter
van de AR in de Stalen van Zeeland.
De man. die als spreker op een
CDA-vergadering optrad en wiens
speech het initiatiet opleverde een
telegram aan de kamerfracties te
zenden om pal te staan tegenover de
progressieven terzake van de
grondpolitiek. (PZC 22 maart '77)
Raadgever van Wilma is mr. F. H. J
J Andriessen. de fractievoorzitter
van de KVP in de Tweede Kamer
Vnj Nederland van 9 april 1977 geef.
ons een groot aantal namen vei
CDA-politici die verbindingen os
deze terreinen hebben. Het zou in dt
PvdA onmogelijk zijn in dat geval op
een kandidatenlijst te worden ge
plaatst. Het nieuwe CDA-lied vat
Schmelzer eindigt met: „De kiezer
zoekt een uitweg in de politieke bn),
maar als het straks tot 'kiezen komt
dan kiezen wij partij'.
Op 22 maart koos het CDA de ver
keerde kant Het CDA kiest met
principieel voor samenwerking met
de progressieven zei dhr. Van Agt en
de deurnaar de VVD werd opengezet
Wanneer komt men de belofte na van
het partij kiezen? Niet voor de ver
kiezingen!
Gelukkig is er de kiezer op 25 mei a s
Hij heeft gezien dat voor de derde
maal i.p.v. een stukje maatschappij
hervorming een kabinet met socia
listen naar huis werd gestuurd. Ed
van Thijn schreef: „Een daad van on
recht waartegen wij in beroep gaan
bij de hoogste beroepsinstantie die
onze democratie kent. de kiezerzelf'
En die kiezer, dat bent u'
Met een vriendelijke groet
W. Don
i Van onze correspondent Henk Kolbi
WASHINGTON - President Carter heeft kortgeleden vice-
president Walter Mondale aangewezen om het Afrikabeleid van
de VS te formuleren. In politiek Washington wordt deze benoe
ming gezien als een poging om de wilde verklaringen van Ameri
ka's zwarte VN-ambassadeur Andrew Young enigszins in te to
men nadat deze eind vorige week voor nieuwe opschudding had
gezorgd door de regering van Zuid-Afrika als 'onwettig' te be
stempelen.
Carter en zijn ministerie van buiten
landse zaken hebben deze opinie in
middels verworpen: de Zuidafrikaanse
regering wordt in de VS wel als wettig
beschouwd en het land heeft, een be
langrijke rol te spelen bij het vestigen
van een nieuw bewind in Rhodesie en
Namibië. Desondanks zal Zuid-Afrika
nog formeel tegen Youngs uitlatingen
protesteren.
Inmiddels is eveneens bekend gewor
den dat twintig Arabische VN-
ambassadeurs schriftelijk verweer heb
ben aangetekend tegen Youngs verkla
ring dat de haat van de Arabieren tegen
Israël hem doet denken aan de haat van
de Ku Klux Klan tegen de zwarte Ame
rikanen. Hun protest werd vrijgegeven
terwijl het ministerie van buitenlandse
zaken de grootste moeite deed om de
brokstukken van het beleid bijeen te
vegen tot een begrijpelijk geheel
Dit maakte de chaos alleen maar groter
terwijl officieel in Washington voorna
melijk sprake was van ontkenningen op
verzoenende toon die voornamelijk
recht leken te doen aan het feit dat
Young zwart is en voor Carter een be
langrijke politieke investering bete
kent. veegt de onderminister van bui
tenlandse zaken. Philip Habib. op dien
streis in Marokko. Youngs opmerking
over de stabiliserende invloed van Cu
baanse troepen in Angola van de tafel.
Dat is allerminst de opvatting van de
VS. waarschuwde Habib.
Echter vrijwel terzelfder tijd zei presi-
dentCarter in een interview te Washing
ton dat hij na lezing van Youngs verkla
ring over Angola diens opvatting deelt
dat de Cubanen de toestand daar in
evenwicht hadden gebracht. Ze zullen
zich wel moeten terugtrekken, vond de
president, maar het is waarschijnlijk
dat het. huidige regime in Angola aan
het bewind zal blijven
Buffer
Mondale is in zijn nieuwe positie van
beheerder van het Afrikabeleid van de
VS nu formeel boven Cyrus Vance en
boven Andrew Young gezet, doch hij
moet vooral dienen als buffer tussen
deze twee leden van Carters kabinet.
Vance, verluidt te Washington, heeft er
meer dan genoeg van voortdurend
Youngs uitspraken te moeten rechtzet
ten tot ze weer passen binnen de for
mele beleidslijnen die de VS hebben ge
trokken.
Terwijl zijn ministerie officieel liet we
ten: „Hoewel we het niet eens zijn met
een aantal kanten van het beleid in
Zuid-Afrika en de gewoonten van zun
regering, is het onjuist die regenng on
wettig te noemensprak Walter Mon
dale: .Young zegt gewoon zijn mening
en dat is de manier waarop Carter het
wil hebben"
Zodoende is Andrew Young, de meest
spectaculaire vertegenwoordiger van
Amerika's zwarte volksdeel in een offi
ciële functie, ondanks alle officiële ver
klaringen blijkbaar toch een probleem
voor Carter aan het worden. De duide
lijkste uitspraak over Young kwam van
Carters bejaarde moeder Lillian. Zij
noemde hem „een blaaskaak in het ka
binet". Waarop Carter weer moest ko
men zeggen „Moeder heeft ongelijk. Ze
woont kabinetsvergaderingen tenslotte
niet bij".
Young
Young wordt voor Carter een steeds
moeilijker te dragen politieke last. Hij
is weliswaar een man van een ontegen
zeglijk grote intelligentie en capaci-
Min
JLinister Trip (wetenschapsbeleid) heeft
afgelopen weekend op een congres in Am
sterdam toegegeven dat het in Nederland
inderdaad niet voor iedereen even eenvou
dig is om - zoals dat dan in de wandeling heet
toegang te krijgen tol wetenschappelijk on
derzoek en de (voorlopige) resultaten daar
van. Vooral actiegroepen, vakbonden, wijk-
comite's financieel weinig draagkrachtige
organisaties en instellingen die hun in
spraak waar willen maken en een eigen in
breng willen leveren in de discussies over
allerlei hete actuele zaken, beklagen zich
daar nogal eens over. In dit verband wordt
dan ook al de term 'minder bedeelden' ge
bruikt. Om werkelijk langs deze weg ook
iets meer aan spreiding van kennis te doen
werd op het bewuste congres veel aandacht
besteed aan het idee. instituten voor maat
schappelijk gericht onderzoek op te richten.
Toekomstige 'klanten' van dit soort van
'onderzoekswinkels' zouden er zo ver met
hun problemen op weg geholpen moeten
kunnen worden dat wetenschapsmensen en
wetenschappelijke instituten daar iets mee
kunnen doen. De organisatoren van het be
wuste congres - de Bond van Wetenschappe
lijke Ambtenaren IBWA) en het Verbond van
Wetenschappelijke Onderzoekers (VWO) -
zijn met het plan gekomen omdat ze vinden
dat te veel wetenschappelijk onderzoek in
Nederland 'onbereikbaar is'. De vakbewe
ging is het daarmee eens. Men vindt dat 'we
tenschapswinkels' in Nederland heel nuttig
werk zouden kunnen doen. Maar dan moeten
ze niet al te amateuristisch en onvolwaardig
worden opgezet, bemand door vrijwilligers-
hoeveel goed werk die ook doen.
Snijden de klachten over de obstakels op
de weg naar het wetenschappelijk onder
zoek en de deuren die bij aankomst daar
nogal eens gesloten blijken of na een paar
pogingen in het slot vallen, - snijden die
klachten werkelijk hout? In hoever heeft de
wetenschapsman zichzelf opgesloten in zijn
matglazen huis. waar veel verboden is voor
onbevoegden. En wie is dan bevoegd en on
bevoegd?
Het heeft er om te beginnen mee te makendat
veel wetenschapsmensen en wetenschappe
lijk werk heel wat minder ongebonden en
onafhankeluk' is dan vaak wordt veronder
steld. Vooral na de tweede wereldoorlog is
het wetenschappelijk veld sterk van karak
ter veranderd Voordien beperkten de activi
teiten zich in hoofdzaak tot die van de vrij
toegankelijke en onathankeluke universi
taire wereld met de daaraan verbonden en
tegen aan leunendeinstituten. Gaandeweg is
dat patroon aanzienlijk verschoven Vooral
de Industrie heeft een indrukwekkend bol
werk van wetenschap en onderzoek opge
bouwd In Nederland was het Philips Re
search Laboratorium daarvan een van de
\Toegste voorbeelden. Andere nationale en
multinationale ondernemingen in Nederland
zijn gevolgd Dat het bedrijfsleven veel van
zijn eigen wetenschap en onderzoekswerk
nadrukkelijk voor de buitenwereld af
schermt spreekt vanzelf
Niet veel anders is het gegaan bij de
(rijks)overheid Verschillende departemen
ten (verkeer en waterstaat, economische za
ken. landbouw en visserij, volksgezondheid,
ruimtelijke ordening) houden er uitgebreide
wetenschappelijke staven op na De rijks
dienst voor het nationale plan is er één Ook
de deltadienst van rijkswaterstaat met, in hel
bijzonder de speciale afdeling voor milieuza
ken kan bogen op een wetenschappelijk ap
paraat van niveau en formaat
Ho,
Loeveel vermogen aan wetenschappelijk
spitwerk en research een dienst als de rijks
waterstaat min of meer op commando kan
leveren en bundelen is de afgelopen paar jaar
gebleken toen regering en tweede kamer na
het verschijnen van het rapport van de
Commissie Klaasesz besloten om deze dienst
met het oog op de oplossing van de
Oosterschelde-kwestie langs de rand van het
technisch kunnen te laten lopen' In korte
tijd werd via een geoliede organisatie een le
ger van ongeveer vijfhonderd deskundigen
van allerlei slag, herkomst en hoog niveau op
de been gebracht om antwoord te geven op
een aantal moeilijke waterbouwkundige en
waterhuishoudkundige vragen Antwoorden
waarvan men aanvankelijk dacht dat men er
nog lang niet aan toe was. Veel van de
Oosterschelde-wetenschap van de laatste ja
ren kwam bij rijkswaterstaat uit de eigen ko
ker. Veel was ook afkomstig van bmnen-
Het kabinet-Den Uyl (met minister Wester
terp in de voorste gelederen) heeft bij de af
handeling van de Oosterscheldekwestie
voortdurend betoogd dat het onderzoek
naar de compromis-oplossing en de verdere
uitwerking ervan een zaak zou zijn die met
een zo groot mogelijke openheid zou worden
omgeven. Tegenover de tweede kamer is dat
tot op zekere hoogte wel het geval geweest.
Van tijd tot tijd verschenen rapporten van
het ministerie over de voortgang van het
onderzoek en de tot dan toe bereikte resulta
ten. Maar buiten die kring is het voor de vele
andere geïnteresseerden in deze belangrijke
kwestie (milieuorganisaties, visserij, wa
terschappen om er enkele te noemen) vaak
erg moeilijk geweest om tot de kernproble
men en de daarover beschikbare studie-
informatie door te dringen. Er worden dan
ten departemente nogal eens snel deuren
dichtgeslagen, monden gesnoerd en verwij
zingen gepleegd naar de enige woordvoer
der. de minister in eigen persoon. De slotsom
bij de eerder genoemde 'minder bedeelden'
is dan vaak dat het met de toegang tot de
wetenschap soms een erg lastige zaak is. En
ze hebben op dat moment het volste gelijk
aan hun kant.
D,
-md'o in«*
"e groeperingen die nu pleiten voor de zo
genaamde wetenschapswinkels (en daarbij
dus applaus knjgen van minister Trip) kp-
men met cijfers en argumenten. Ze stellen
vast dat van de 5,4 miljard die in Nederland
aan wetenschappelijk onderzoek wordt uit-
gegeven meer dan de helft voor rekening van
het bedrijfsleven komt. Ook van de over-
heidsresearch (goed voor 2.6 miljard) is een
aanzienlijk deel op het bedrijfsleven gericht.
Het vingertje gaat naar een semi-
overheidsinstelling als die van TNO. waar -
zoals dan wordt gezegd - contractresearch
wordt uitgevoerd voor hen die het kostbare
onderzoek kunnen betalen. En dan worden
de verbindingen tussen universiteit en in
dustrie opgevoerd. Universiteiten en hoge
scholen leiden mensen op die voor een be-
langruk deel in de industrie een baan vinden
en daar dus ook hun wetenschap investeren
en voor derden afsluiten.
In omvang, in diepte en gerekend naar geïn
vesteerd kapitaal is de wetenschap in Neder
land en in de gehele westelijke wereld de
laatste dertig jaar onvoorstelbaar hard ge
groeid. Maar daaraan kan zonder groot voor
behoud worden toegevoegd dat een belang
rijk deel ervan voor een beperkte kring van
mensen toegankelijk is. Om allerlei uiteenlo
pende redenen. Om die conclusie kan ook de
wetenschappelijke wereld zelf niet heen.
Nu
I u van de kant van de rijksvoorlichtings
dienst in Den Haag (het bekende postbus
nummer 51de laatste weken weer druk pro
paganda wordt gemaakt om toch vooral mee
te doen aan de inspraak rondom de zoge
naamde planologische kernbeslissingen
(PBK's) ontstaat voor velen de onvermijde
lijke cirkel. Om als gesprekspartner tegen
over de overheid serieus genomen te worden
heb Je behoefte aan wetenschappelijk onder
bouwde kritiek, aan wetenschappelijk ge
fundeerde eigen oplossingen voor vraag
stukken waarbij je je nauw betrokken voelt.
De grote moeilijkheid is dan doorgaans datje
daarover pas kunt beschikken, wanneer je
zelf de benodigde wetenschappelijke man
kracht kunt opbrengen en zelf toegang hebt
tot hetzelfde wetenschappelijke materiaal
als dat waarlangs de overheid tot haar voor
stellen is gekomen. En aangezien het er vaak
op neerkomt.dat er in beide gevallen erg hin
derlijke beperkingen zijn is het niet eenvou
dig om voldoende tegenspel van gewicht te
leveren, tegenspel waarbü je als belangstel
lende en belanghebbende partij van klein
formaat ook troeven in handen kunt hebben.
Vandaar de - begrijpelijke - onvrede bij dc
wetenschappelijk minder bedeelden over
hun positie. Vandaar ook het denkbeeld om
te komen tot oprichting van die instituten
voor maatschappelijk gericht onderzoek.
Voor van alles en nog wat heb je tegenwoor
dig bemiddelingsbureau's. Straks mis
schien ook om toegang te verkrijgen tot de
wetenschap. Al direct bij het opkomen van
dit plan is er onder de initiatiefnemers een
discussie ontstaan over wat dergelijke we
tenschapswinkels nu wel en niet zouden
moeten doen. Alleen maar als wegwijzer
fungeren, deuren openen? Of ook zelf re
search en ander wetenschappelijk werk
gaan verrichten?
Het is zeer de vraag of ze ooit van de grond
zullen komen en voor de 'minder bedeelde
groepen' in de wetenschap op de duur wezen
lijke hulp zouden kunnen betekenen. Veel be
langrijker zou het zijn wanneer men zich in de
wetenschappelijke wereld (vooral bij de
overheid, maar toch ook in het bedrijfsleven)
ging afvragen of vaak niet wat te krampach
tig en onnodig wordt vastgehouden aan toe
gang tot de deskundigheid voor een exclu
sieve gToep
KEES VAN DER MAAS.