Makarios richt zich
op Amerika en EEG
Beroep op de Kroon moet blijven
PZC/opinie en achtergrond
S
COSMETICA
EN VEILIGHEID
WRONG
MAN
Wedgwood
Zet dit eens heel
overmoedig op uw
verlanglijstje.
MOERMAN
Walstr. 94 - Vlissingen
iDoor een onzer verslaggevers)
Smeer het maar in je haar', is een raad die w aarschijnlijk heel vaak al te
lichtvaardig gegeven w ordt. Het is best mogelijk dat je van allerlei smeer
seltjes 'krullen krijgt', maar heel wat spullen, bedoeld om het haar of op het
gezicht te smeren, zijn mogelijk heel wat minder onschadelijk dan men tot
nu toe op gezag van de fabrikant heeft aangenomen.
Cosmetica is de verzamelnaam voor al die smeerseltjes en kleurmakertjes
waarde moderne vrouw niet buiten schijnt te kunnen Ieder vrouw moet een
olie hebben tegen de droogterimpeltjes, waardoor je er weer een stuk jonger
uitziet. Een reinigingswatertje, dat veel beter is dan water en zeep - neem de
proef met het watje maar. Een lippenstift die geen kusvlekken op het boord
van een minnaar achterlaat, iets om op de oogharen te smeren meteen handig
borsteltje er bij. Kortom een hele verzameling potjes en flesjs en doosjes voor
de dag en voor de nacht-
Het ene spul is nog mooier verpakt dan het andere. De prijzen variëren
zodanig dat de vrouw met de dikke portemonnee een heel ander middel kan
kopen dan de moeder met de smalle beurs. Op de verpakkingen worden de
fraaiste beloften gedaan - en wordt soms ook nog wel eens iets over de
inhoud verteld. In een haarlak zitten, althans volgens de mededeling op de
bus. 'polypeptiden'. Wie weet wat dat zijn mag het zeggen maar het is
onwaarschijnlijk dat je het kunt eten.
Gelukkig houdt de overheid een oogje in het zeil De keuringsdienst van
waren in Enschede is zelfs speciaal belast met het controleren van al die
schoonheidsmiddelen en aanverwante artikelen. Een van de wetenschappers
bij die keuringsdienst is drs. D. H. Liem. Hij promoveerde vrijdag 10 december
tot doctor in de landbouwwetenschappn aan de landbouwhogeschool in Wa-
geningen op een proefschrift over cosmetica en de taak van de wetgever.
Vraagtekens
Drs. Lièm zet duidelijk vraagtekens bij de veiligheid van allerlei dingen die
door heel wat vrouw en dagelijks op de huid gesmeerd worden. Het is hem
gebleken dat er nogal wat min of meer giftige stoffen verwerkt worden.
Bijna iedere vrouw weet wel dat niet iedereen elke willekeurige crème of
poeder kan gebruiken. Sommige vrouwen krijgen - als ze het verkeerde
middel gebruiken - last van huidklachten. Dat wordt dan meestal toege
schreven aan een 'gevoelige' huid. Dat is echter maar ten dele waar. Die huid
is in die gevallen gevoeliger voor bepaalde stoffen in die cosmetica dan de
huid van andere vrouwen. Voor geen van allen is dat spul dan echt 'onge
vaarlijk'.
Het is, volgens drs. Liem, nodig dat men zich weer eens gaat bezinnen op wat
er eigenlijk aan de hand is. Het is volgens hem ook noodzakelijk dat de
overheid eisen gaat stellen, waardoor de veiligheid van het gebruik van die
schoonheidsmiddelen zoveel mogelijk gewaarborgd wordt. Vooral de verbe
tering van de techniek, waardoor er steeds nieuwe produkten op de markt
komen, maakt een dergelijke veiligheidseis noodzakelijk.
5000 stoffen
Bij een ondeYZoek naar wat er nu in al die schoonheidsmiddelen, waarbij
ook shampoos en bruiningsmiddelen horen, voorkomt, zijn ongeveer 5000
verschillende stoffen geteld. Daarbij komen dan nog de 2000 geur- en smaak
stoffen. Nu valt over smaak niet te twisten en een verleidelijk geurtje is
nooit weg - zelfs al wordt dat laatste soms bereid uit het vocht dat de
stinkbunzing uitscheidt. Maar ook deze stoffen zijn niet allemaal ongevaar
lijk.
Overigens, al zijn er dan 5000 verschillende stoffen die in schoonheidsmidde
len gebruikt kunnen worden, het overgrote deel wordt bijna niet gebruikt. De
fabrikanten schijnen vooral te kijken welke stoffen het gemakkelijkst te
verwerken zijn.
Kleurmiddelen
Ecu goed voorbeeld zijn de haarkleurmiddelen. Hoewel er volgens de boe
ken minstens honderd verschillende stoffen bij gebruikt kunnen worden,
vond drs. Liem in 80 monsters slechts elf verschillende stoffen. Van de
honderd mogelijke kleurstoffen voor lippenstiften vond drs. Liem er slechts
achttien terug.
Mogelijke gevaren zijn er ook bij de drijf- en oplosmiddelen in spuitbussen.
Hormonen, zonnefilters in middelen om 'veilig' bruin te bakken en middelen
om de houdbaarheid van cosmetica te verbeteren kunnen volgens drs. Liem
ook gevaren opleveren.
Dat het bovendien vaak moeilijk is om 'veilige' stoffen in de produkten terug
te vinden bewijst één van de stellingen bij het proefschrift- „Het wettelijk
vereiste gehalte aan eidooier in eishampoos kan alleen ter plaatse van de
bereiding afdoende worden vastgesteld"
De kersverse doctor (promotor was prof. dr. W. Pilnik) spreekt in zijn proef
schrift de hoop uit dat nu men weet dat er nogal wat mogelijk voor de
gezondheid gevaarlijke stoffen gebruikt worden, de veiligheid van schoon
heidsmiddelen belangrijk verbeterd zal worden. De wettelijke voorschrif
ten zullen daarvoor wel moeten worden aangepast.
(Door Nico Scheepmaker) j
U lijkt me wel iemand die zaterda-
gavond naar The Wrong Man' hebt i
gekeken, een Hitchcock-Jïlm uit 1956
waarvan de maestro met nadruk
meldde dat hij op een ware geschie
denis was gebaseerd. Dat geloofde ik
graag. Ik heb zelden zo'n spanning-
loze film gezien. Een brave huisvader
werd door persoonsverwisseling
aangezien voor een overvaller van
banken en comestibleszaken, gear
resteerd, voorgeleid, maar nog voor- j
dal het tot een veroordeling kwam
weer vrijgelaten omdat de op hem ge-
lijkende ware misdadiger gepakt
Dat dit geen uniek geval in de crimi
nele geschiedenis is geweest toonde 1
The Observer de volgende dag aanin
een bericht over de 29-jarige Ierse t
Londenaar Tommy Naughton, die
voor een overval op Mrs. Marise Ed-
lin, waarbij voor 6000 pond aan juwe
len werd gestolen, tot tien jaar ge
vangenisstraf werd veroordeeld,
waarvan hij drieëneenhalf jaar heeft
uitgezeten. Mrs. Edlin kon als schil
deres de goedgelijkende portretten
schetsen althans dat dacht men)
van de drie overvallers, er werden
drie arrestaties verrichteen van hen
was Tommy Naughton, die al enkele
keren gevangen had gezeten. Blijk
baar geen aanbeveling. Alle drie
kregen tien jaar gevangenisstraf,
hoewel Naughton beweerde op het
ogenblik van de overval met twee
vrienden in een andere plaats een
tweedehands auto die te koop was
aangeboden te hebben bezichtigd.
Eenmaal in de gevangenis hoorde
Naughton van een van de andere
twee veroordeelden, dat zij die over
val inderdaad gepleegd hadden. Bo
vendien noemde die man de derde
figuur, in wiens plaats Naughton
veroordeeld was. Volgens Naughton
is die derde man een verklikker van
de politie, die om die reden be
schermd moest worden. Hoe het zij,
het duurde toch nog geruime tijd
voordat Naughton vrij kioam. Het
bleek dat mevrouw Edlin de eerste
keer een ander in de line-up als de
derde dader had aangeioezen, een
man die, zoals nu bleek, in het geheel
niet op Naughton leek. Ik vond dat de
werkelijke dader in de Hitchcock-
film ook al minder op Henry Fonda
leek dan de meeste deelnemers aan
de 'druppel' van Ted de Braak, maar
blijkbaar leken Naughton en de man
die de overvallen dame in eerste in
stantie had aangewezen, helemaal
niet op elkaar. Er was nog iets
vreemds. Het alibi dat Naughton had
opgegeven bleek noch door de justi
tiële autoriteiten, noch door zijn ad
vocaten te zijn geverifieerd. De man
bij wie hij op de bewuste dag naar die
auto had gekeken, bevestigde dit
(dat ook zijn vrienden dit eerder al
gedaan hadden, had kennelijk
weinig gewicht in de schaal gelegd).
Iemand die zich voor een kenner
uitgeeft, een Duitser dus, heeft be
weerd dat de restauratie van de
Nachtwacht onoordeelkundig ge
schied is. De volgende Duitser staat
ongetwijfeld al klaar om mede te de
len dat Rembrandt de Nachtwacht
onoordeelkundig heeft geschilderd,
en de daarop volgende Duitser zal
vermoedelijk de Leidse molenaar
Van Rhijn de mantel uitvegen, omdat
hij Rembrandt onoordeelkundig ter
wereld heeft gebracht. Daar trekken
we ons dus allemaal niets van aan.
Wel is het even interessant te weten
dat de buitenlanders bij de informa
tiestand van het Rijksmuseum na het
bezichtigen van de gerestaureerde
Nachtwacht eigenlijk maar één ding
willen weten: hoe is het afgelopen
met de man die de Nachtwacht met
twaalf messteken net niet dodelijk
venvondde? Zoals u zich herinnert
heeft hij, na korte tijd gevangen te
hebben gezeten, zelfmoord gepleegd.
Bij het Rijksmuseum wil men het ge3
hele geval echter niet sensationeler
maken dan het toch al is, en ant
woordt men op zulke vragen dat de
dader in een 'mental hospital'zit - in
een inrichting dus voor geestelijk ge
stoorden.
moeten van de Turken komen, want zij
onderhandelen vanuit een sterke posi
tie.
- Denkt u dat de Turkse-Cyprioten hun
verworven positie willen opgeven?
Velen beweren dat zij in het vroegere
Cyprus werden gediscrimineerd. Zij
zouden als tweederangs burgers
worden behandeld, hun kinderen
zouden bij de geboorte niet worden
geregistreerd.
Makarios: „Ik accepteer deze beschul
diging niet. De bewering dat zij geen
paspoorten krijgen en dat hun kinderen
niet worden ingeschreven bij.de burger
lijke stand is niets dan Turkse propa
ganda, Ik betwijfel qf ze. in bun nieuwe
staat liet beter hebben dan vroeger, ik
lees in de Turks-Cyprische pers dat de
bevolking kritiek heeft op haar leiders.
Ik lees ook dat de Truks-Cyprioten zich
achtergesteld voelen bij de Turkse im
migranten".
Makarios ziet ais de enige en juiste op
lossing de hereniging van Cyprus. „We
kunnen noch een zelfstandige Turks-
Cyprische staat, noch een confederatie
accepteren. Een confederatie is een
slechte oplossing omdat het gelijk staat
met verdeling; zo'n situatie brengt ook
economische lasten met zich mee voor
de Grieks-Cyprioten, hetgeen opnieuw
tot conflicten kan leiden. Een andere
moeilijkheid is dat in een confederatie
elk van de twee staten op elk gewenst
moment de overeenkomst eenzijdig kan
opzeggen".
- Indien het duidelijk zou worden dat u
op een of andere manier een belem
mering zou vormen voor de hereni
ging van Noord- en Zuid-Cyprus, wat
zou u dan doen?
Makarios: „Dan ben ik bereid om mij
zelf op te offeren".
- Op welke manier?
Makarios: „Op welke manier dan ook.
Indien ik een belemmering zou vor
men...".
- U zegt indien. Bent u er zeker van dat
u geen belemmering vormt op dit
ogenblik?
President Makarios van Cyprus verwacht heel veel van de pas
gekozen Amerikaanse president Jimmy Carter. Toen bekend
werd dat Carter werd gekozen gaf Makarios, sinds 1960 president
van Cyprus, alle ambtenaren een halve dag vrij. „Afgaande op de
uitspraken van Carter, geloof ik, dat zijn nieuwe regering zich
constructiever opstelt ten aanzien van het Cyprische probleem",
zegt Makarios.
Voordat Makarios president werd was
hij leider van de Griekse gemeenschap
op het eiland. Hij heeft altijd geijverd
voor aansluiting van Cyprus bij Grie
kenland (Enosis). Na de onafhankelijk
heid heeft hetEnosis-streven, hoewel de
regering er zich niet achter heeft ge
steld. meermalen geleid tot botsingen
met de Turks-Cyprioten, die 20 procent
van de totale bevolking uitmaakt.
De staatsgreep in juli 1974, beraamd
door Griekse officieren van de
Grieks-Cyprische nationale garde in
samenwerking met het kolonelsbe
wind in Athene, verdeelde het Cypri
sche volk in twee onverzoenlijke par
tijen. De coup mislukte, maar was wel
aanleiding tot een grootscheepse inva
sie van de Turkse troepen, die in het
noorden 40 procent van het eiland be
zette. Makarios vluchtte, maar keerde
later weer terug. De Turks-Cyprioten
riepen de onafhankelijke Turkse feder
ale staat van Cyprus uit en kozen Raul
Dentash als hun president.
Makarios heeft behalve op Carter en
diens minister van buitenlandse zaken,
Cyrus Vance, de man die een grote rol
heeft gespeeld in de Cyprische kwestie,
zijn hoop gevestigd op de EEG. „Wij ho
pen dat zowel Amerika als de EEG hun
diensten zullen aanbieden voor een
vreedzame en rechtvaardige oplossing
van ons probleem. Ik geloof werkelijk
dat deze machten Turkije kunnen beïn
vloeden". aldus Makarios.
De gebaarde aartsbisschop gelooft niet
dat men de Grieks-Cyprioten onbuig
zaamheid kan verwijten. Concessies
Makarios: „Ik vorm een belemmering,
niet voor de hereniging van de twee de
len Cyprus, maar voor een oplossing die
tegen de belangen van niet alleen de
Grieks-Cyprioten in gaat, maar ook van
de Turks-Cyprioten".
- Waarom legen de belangen van de
Turks-Cyprioten?
Makarios: „Ik begrijp dat aan de
Turkse kant de voorkeur uitgaat naar
Grieks-Cyprioten die zich hebben
neergelegd bij de huidige toestand, die
7.o realistisch zijn dat zij de feitelijke
situatie accepteren, ook al is die ge
schapen door geweld. Voor deze wijze
•Van oplossing vorm ik natuurlijk een
belemmering".
Min
linister Gruijters lruimtelijke or
dening) loopt met plannen rond om
het beroep op de kroon bij een be
stemmingsplanprocedure onmoge
lijk te maken. Dit acht ik een ernstige
aantasting van de rechtsbescherming
die burgers genieten. Nog niet zo lang
geleden hebben we terecht de moge
lijkheden van rechtsbescherming
uitgebreid door de invoering van de
wet administratieve rechtspraak
overheidsbeschikkingen. Wat Gruij
ters voorstelt, lijkt een beetje op het
gezegde: met de ene hand terugnemen
wat de andere hand gegeven heeft.
Waar draait het allemaal om?
In de wet op de ruimtelijke ordening
krijgt de gemeente de opdracht om
voor haar gebied dat niet tot een be
bouwde kom behoort, een bestem
mingsplan vast te stellen. Om tot zo'n
vaststelling te komen, moet een pro
cedure ontwikkeld worden: de be
stemmingsplanprocedure Dit bete
kent dat de plannen eerst een zekere
tijd ter inzage moeten worden gelegd.
Mensen kunnen bezwaren maken
tegen de plannen. De gemeente gaat
hiermee al dan niet rekening houden
bij de verdere ontwikkeling van het
plan (de 'definitieve vaststelling'). Zij
die vinden dat de gemeente niet vol
doende rekening heeft gehouden met
hun bezwarenkunnen in een volgende
fase van de procedure bezwaren indie
nen bij gedeputeerde staten. De vol
gende en laatste stap die genomen kan
worden, is een gang naar de kroon.
De wet op de ruimtelijke ordening zegt
met zoveel woorden dat wie zich tijdig
met bezwaren tot de gemeenteraad en
gedeputeerde staten heeft gewend 'bij
ons beroep kan instellen' (art. 29). Het
woordje 'ons' houdt een verwijzing in
naar wat wij de 'kroon' (koning plus
ministers) noemen. De politiek ver
antwoordelijke man in dit geval is de
minister van ruimtelijke ordening. Al
vorens de kroon een beslissing neemt,
vraagt zij advies aan de raad van state.
Het advies van deze raad wordt in de
meeste gevallen opgevolgd
Redding
Deze procesgang is voor menig na
tuurgebied de redding geweest. Had
den burgers niet zo standvastig ge
bruik gemaakt van de rechtsbe-
schermïngsmiddelen, dan was zo'n
gebied opgeofferd aan autosnelwe
gen, bungalowparken of hele stads
wijken. Dit zit de minister van ruim
telijke ordening niet lekker. Daarom
wil hij van het zogeheten 'kroon-
beroep' af. Natuurlijk zegt hij dit niet
op deze wijze hardop. Hij gebruikt
andere, ogenschijnlijk heel redelijke
argumenten om van de beroepsmoge
lijkheid af te komen. Enkele van die
argumenten wil ik doorlichten.
Het beroep op de kroon zou een slag
vaardig gemeentebleid in de weg
staan. Minister Gruijters heeft zich
daarover door vele gemeenten laten
voorlichten. Ik denk dat hij hoofdzake
lijk heeft geluisterd naar mensen die in
zijn straatje praatten, onder wie vooral
wethouders en topambtenaren, Mijn
ervaring als gemeenteraadslid van een
middelgrote gemeente heeft mij iets
anders geleerd.
Om een bestemmingsplan te maken,
heeft een dienst openbare werken, die
voor zo'n plan voorbereidende werk
zaamheden verricht, in de meeste ge
vallen te weinig mankracht. Als een
maal een plan ter inzage is gelegd,
heeft niemand nog behoefte er nog
veel in te wijzigen. Bezwaren van in
grijpende aard worden dientengevolge
genegeerd Wel op zulke bezwaren in
gaan. zou betekenen dat een geheel
ander plan op tafel moet komen. Nu
stelt Gruijters voor de inspraakproce
dure rond de planontwikkeling beter
op te zetten. Dit is op zich niet zo'n gek
idee Het zal echter geen resultaat voor
de bezwaren makende burger opleve
ren! Het hele gemeenteraadsgebeuren
voltrekt zich namelijk als een politiek
van 'het voldongen feit'.
Als gemeenteraadslid kun je je daar
nog enigszins tegen verweren, maar
op het niveau van de burger-niet-
raadslid zijn deze verweringsmoge-
lijkheden uiterst gering. Het in-
spreekrecht, de participatie waar
over Gruyters het heeft, zal daarom
een speeltuig en een fopspeen blijken
te zijn, Het fs een speeltuig omdat
Gruijters hoopt dat de participatie
'enige bevrediging zal schenken'. Het
is een fopspeen omdat mensen wel
mogen deelnemen, maar niet mogen
meebeslissen.
Het recht, en in dit geval ons proces
recht in brede zin, zal om bovenge
noemde positie van de burger aan hem
een aanvullende bescherming moeten
bieden tegen de manipulatieve en au
toritaire handelingen van de overheid.
En in dit geval de gemeentelijke over
heid als het om bestemmingsplannen
Dit voert mij tot het tweede belang
rijke (schijn-)argument van Gruijters
om van het kroon-beroep af te komen.
Hiervoor wil ik nagaan wat het bete
kent als Gruijters in een interview
met een dagblad zegt: De raad van
state is geen democratisch orgaan.
Welke betekenis kunnen wij hechten
aan zo'n uitspraak? Of anders: wat
kunnen wij onder een 'democratisch
orgaan' verstaan?
De term 'democratisch orgaan' kan
ten minste drie betekenissen hebben.
Ten eerste kan er mee bedoeld zijn dat
het orgaan democratisch is gekozen.
Ten tweede kan er mee bedoeld zijn
dat het orgaan democratisch werkt.
Ten derde kan gekeken worden naar
het produkt dat een orgaan oplevert
(een advies of een beslissing).
Wat verstaan we onder 'democratisch
gekozen'? Moet het orgaan direct ge
kozen zijn. zoals dc gemeenteraad? Of
mag het ook getrapt ('indirect') geko
zen zijn, zoals de eerste kamer? En wat
als het door de kroon en werknemers-
en werkgeversorganisaties wordt sa
mengesteld, zoals de Sociaal Econo
mische Raad (SER)? Indien voor 'de
mocratisch' geldt 'direct gekozen'dan
houdt dit in dat de eerste kamer en de
SER ondemocratische organen zijn.
Een orgaan als de minister, bijvoor
beeld de minister van ruimtelijke or
dening, is dan evenmin een democra
tisch orgaan, omdat dit ook niet geko
zen wordt. Met andere woorden, de pot
verwijt de ketel dat hij zwart ziet.
Wanneer we kijken naar het element
van gekozen zijn', dan moeten we dus
vaststellen dat in onze Nederlandse
'democratie' vele nlet-democratische
organen zijn ondergebracht.
Autoritair
Het kan zijn dat Gruijters bedoeld
heeft dat de werkwijze van het orgaan
democratisch moet zijn. Met zo'n ge
bruik komt de term 'democratisch' te
staan tegenover de term 'autoritair'.
Een beslissing noem ik autoritair als
deze tenminste zonder behoorlijke
procesgang van hoor en wederhoor is
genomen cn wanneer de beslissing
zonder opgaaf van argumenten een
feit is. Van de afdeling geschillen van
bestuur, een afdeling van de raad van
state die zich belast met het opstellen
van het advies aan de kroon, moet in
dit geval worden gezegd dat zij niet
autoritair is. De minister kan echter
heel duidelijk wél op zo'n 'autoritai
re' manier een beslissing nemen. Mi
nister Gruijters zal zichzelf als or
gaan niet ondemocratisch noemen,
waaruit ik moet opmaken dat hij niet
de werkwijze van een orgaan heeft
gekritiseerd.
Het derde punt dat Gruijters in zijn
beschouwing kan hebben betrokken
om uit te maken of een orgaan demo
cratisch is. is het verschillend produkt
dat een orgaan oplevert (een advies of
een beslissing). Geconstateerd moet
worden dat in ons staatsbestel ver
schillende organen een dubbelfunctie
hebben. De SER heeft naast een ver
ordenende bevoegheid óók een advi
serende taak Als een orgaan om dit
feit niet democrat isch wordt genoemd,
dan zal de SER als een niet-
democratisch orgaan verder door het
leven gaan. De raad van state heeft
ook zo'n dubbelfunctie. Enerzijds ad
viseert hij, maar anderzijds neemt hij
als afdeling rechtspraak ook beslis
singen De raad van state is in dit op
zicht dan net zo ondemocratisch als de
SER. Ik denk dat weinigen een derge
lijke opvatting totde hunne zullen wil
len maken. Ik evenmin.
Heren
Daarom meen ik dat Gruijters uit
sluitend de wijze van samenstelling
van het orgaan op het oog heeft gehad.
Immers, nadat hij heeft geconsta
teerd dat de raad van state geen de
mocratisch orgaan is, zegt hij: „Het is
een college van heren die nu mis
schien een beslissing nemen(.„), maar
morgen zitten er misschien ande-
ren(...)".
Maar dan zijn alle organen die door
politieke mensen (dus organen die op
basis van verkiezingen worden sa
mengesteld) worden bevolkt ondemo
cratisch. Want wat is er vergankelijker
dan de politiek? De positie van een
minister is daarin nog de meest wan
kele. Vandaag is Gruijters nog op zijn
post. en morgen moet hij die post ver
laten omdat een motie van wantrou
wen tegen hem (of het kabinet) een
meerderheid krijgt, Dit maaktde wijze
van argumenteren door Gruijters ta
melijk zwak.
Ik kan dan ook niet anders besluiten
dan ervoor te pleiten, in het belang
van ons aller verworven recht op
rechtsbescherming, dat ook in de be
stemmingsplanprocedure het
kroon-beroep gehandhaafd blijft. Het
gaat bij rechtsbescherming immers
om de beteugeling van de Leviathan,
de naam van de veelkoppig draak in'
het Oude Testament en ook de naam
voor de autoritaire staat van de En
gelse staatsfilosoof Hobbes. Vandaag
wordt het bestuurlijk stelsel van deze
Leviathan door de ene politieke fi
guur bezet, en morgen door de ander.
Juist daarom is rechtsbescherming
geen overbodige luxe.