Ko blijft zijn klanten trouw hoort-ziet-5c/tn/# Vogels en bierblikjes langs rijksweg 58 PZC/p Notaris helpt bij heel wat meer dan 'laatste wil' SPEURTOCHT NAAR PLEEGGEZIN DONDERDAG 25 NOVEMBER 1976 provincie 11 onder redactie van Jacques Cats Wanneer u als automobilist regelmatig over rijksweg 58 komt moet het u ook wel zijn opgevallen, dat er langs de kant zoveel dode vogels liggen. Het zijn de slachtoffers van het jachtige verkeer. Het zijn ook de slachtoffers van de slordige gewoonte van menig automobilist om onderweg tijdens de rit etensresten uit de portierraampjes te kieperen. En dat is voer voor vogels. Ze komen er klapwiekend op af, doen zich te goed aan koekkruimels, korstjes brood en half afgekloven appelen, vliegen net iets te laat op van hun op het wegdek geserveerde maaltijd en worden door aanstormende auto's ge schept. Op die manier komen er nogal wat vo gels om. Kantonnier Waterman uit Krabbendijke, die samen met een col lega uit Amemuiden er voor moet zor gen dat de rijksweg er ordentelijk bij ligt, weet daar over mee te praten. 'Want hij moet ervoor zorgen, dat die kadavers worden verwijderd. Een on smakelijk karwei, maar zo zegt Wa terman, het hoort erbij. In één week tijd verzamelt kantonnier Waterman dertig tot veertig dode vo gels langs het rijksweg gedeelte Ka- pelle tot Bergen op Zoom dat onder zijn beheer valt, En daar zit van alles bij Waterman somt op: een steenuil, een kerkuil, een velduil,fazanten, meerkoeten, waterhoentjes, kop- meeuwen van alles en nog wat. zings van de rijksweg moeten verwij deren. „Vorige weekhad ik zelfnog een hert", vertekt de kantonnier. „Dat was trouwens aan de Brabantse kant". Volgens Waterman zou het aantal slachtoffers stukken minder zijn wan neer automobilisten hun etensresten tot thuis zouden bewaren en het daar in een vuilnisbak zouden gooien. Het zijn overigens niet alleen etenswaar- digheden die uit de auto worden ge gooid. Alle mogelijke troep wordt het portierraam uit gesmeten. „Per week maak ik zeventig tot tachtig vuilnis zakken vol met wat er allemaal door de automobilisten worden weggegooid", vertelt Waterman. Als je het bij elkaar zet begrijp je niet dat dat allemaal kan. Zoveel als dat is". Bierflesjes en bierblikjes? Er liggen er honderden in de berm. Ik heb zo een zak voL Bij de afslagen liggen de meeste flesjes. Daar rijden de auto's allemaal wat zachter, dus daar kunnen ze die flesjes en blikjes makkelijkers uit het raam gooien. Bij de afslag Huy- bergen Bergen op Zoom liggen er wel een stuk of tweehonderd. Met name na mist is het beduidend drukker met de verkeersslachtoffers onder de vogels. Dat zou verband kunnen houden met het feit dat de vo gels dan het licht meer komen opzoe ken. Verkeersslachtoffers onder de vo gels zorgen er zelf weer voor, dat het aantal vogels dat wordt gedood nog meer toeneemt. Platgereden vogels vormen weer voedsel voor hun gevleu gelde vrienden, die eveneens met op tijd weten weg te komen. Voor het na derend verkeer. Naast de dode vogels hebben met name in dit j aargetijde de kantonniers nogal wat dood gereden wild af te voeren. Twintig hazen en ko nijnen in een week is niks bijzonders. Waterman heeft de laatste tijd óok di verse in het verkeer omgekomen bun- Maar die lege flesjes en blikjes komen. Vandaag vraag ik uw hulp bij de op sporing van een familie in Hulst, die ten tijde van de bevrijding als pleegge zin fungeerde voor de Poolse strijder Jurek Pietrowski. Die meneer Pie- trowski, die op het ogenblik in Enge land woont, zou graag in contact wil- len komen met. dat gezin. Dat heeft hij tenminste laten weten aan de heer Hans Onderwater uit Stadskanaal. De heer Onderwater die geruime tijd in Goes heeft gewoond, interesseerde zich als kind al voor de geschiedenis van de tweede werel doorlog. Samen met zijn belangstel ling voor zijn woonplaats Stadslca- meente dus het spel laat ik daar rustig liggen. En of die mensen dat bier alle maal drinken als ze achter het stuur zitten is natuurlijk niet te bewijzen. naai leidde dit tot het schrijven van een boek over de jaren 1938-1948 in de gemeente Stadskanaal, toen nog On- stwed.de geheten. Daarbij stuitte de heer Onderwater op het aandeel dat Poolse artilleristen hadden in de bevrijding van Stadska naal. Afgelopen zomer ontmoette hij in Londen een voormalig militair van het Poolse Batahon Strzelcoiu Podlia- lanslcich, 't bataljon bevrijdde in 1944 het Zeeuwsvlaamse Hulst en in 1945 Stadskanaal en omstreken. Bij die ontmoeting vertelde Pietrowski dat hij gaarne het pleeggezin van destijds in Maar die lege flesjes en blijkjes komen wel allemaal in de berm van de weg terecht. Iets schandelijks maar het is zo". Hulst zou willen opzoeken. Het is na melijk zijn bedoeling om in april vol gend jaar een tocht te maken van de stranden van Normandië tot Wil helmshaven, het 'eindstation' van de Eerste Poolse Pantserdivisie in 1945. Met hem zullen nog twee tot drie ex- militairen de tocht meemaken. Tijdens deze tocht zou Pietrowski graag nog eens in contact willen tre den met. zijn vrienden van vroeger. Belt of schrijft u eens als u weet wie die familie kan zijn geweest. Alvast be dankt - Namens Jurek Peters. Ze zullen Ko nog missen in Goes. Ko van de Kreeke, de fietsenmaker van de Oude Singel, Voor Van de Kreeke was het bereiken van de vijfenzestig jarige leeftijd destijds al geen reden om de bandenlichters aan de wilgen of aan anderssoortige bomen aan de Singel te hangen. En ook nu hij 75 is staat hij niet te popelen om met zijn H<ort ge ,-gftÖ: AUCKLAND (UPI) - Een patrouil levaartuig van de Nieuwzeelandse ma rine blijkt vorige week donderdag en kele uren naar zichzelf op zoek te zijn geweest, wat leidde tot een smokkela- larm en schaamrood op een paar ka ken, zo berichtten maandag kranten in Auckland, De piloot van een lijnvliegtuig had gemeld dat hij een buitenlands schip en een groot wit vaartuig een rendez vous had zien houden op 19 kilometer uit de westkust van het North Island van Nieuw-Zeeland. De piloot veron derstelde een smokkelaffaire en er werd een ander vliegtuig de lucht in gestuurd voor inspectie. Een patrouillevaartuig van de marine, de Rotoiti, waarvan men wist dat het in de buurt was, kreeg opdracht naar de witte boot te zoeken. De Rotoiti was daar een paar uur mee bezig toen de kapitein, luitenant-ter zee R. Davies, door kreeg dat hij naar zichzelf op zoek was. Het mysterie werd opgelost toen de Rotoiti afmeerde in Taranaki. Davies legde uit dat de piloot zijn patrouille vaartuig had waargenomen terwijl het bezig was een Japanse vissersboot te controleren die in de buurt van de Nieuwzeelandse visserijgrens van 12 mijl aan het werk was geweest. Een papegaai in de dierentuin van Riga in de Sowjetrepubliek Letland heeft zich met succes te weer gesteld tegen de snode bezoeker die hem wilde meenemen. De would-be dief raakt zo verbijsterd door de stort vloed van krachttermen en scheld woorden die de papegaai krijsend over hem heen deed gaan, dat hij een heenkomen zocht. Maar volgens het Sowjetrussïsche tijdschrift „de mensen de wet" had de man bloedvlekken op de kooi achter gelaten en aan de hand daarvan kon hij achterhaald worden. Toen man en papegaai met elkaar ge confronteerd werden, keek laatstge noemde zijn belager vanuit de hoogte en van terzijde aan en krijste: 'doerak' (domkop). werk op te houden, maar zijn werk plaats valt in een saneringsgebied. En zodoende. Van de Kreeke om deze reden de vijftig jaar net niet meer volmaken in het rij wielherstellersvak. Drie januari zit hij 43 jaar in dat vak, op dezelfde plaats in Goes, waar hij de werkplaats overnam van zijn overleden broer. Ko woonde toen ergens ln Noord-Holland, waar hij in de landbouw werkte, maar waar hij 's-avonds zaterdags toch al graag mocht assiteren bij een plaatselijke fietsenmaker. Hij vertelt: „Toen ik 65 werd werd mijn werk mijn hobby, in plaats van een broodwinning. Daarom zie ik er nu ook wel een beetje tegenop om met de werkplaats te stoppen". Ko heeft in die bijna halve eeuw aan de Oude Markt heel wat zien veranderen in de reparatiesector. „Kijk, als er vroeger een zadel kapot was, zette ik er een nieuwe veer in. Een pedaal die kraakte haalde ik uit elkaar. Ik deed er nieuwe kogeltjes in, nieuw vet en als het moest een nieuwe as. Maar de mensen weten het dat het arbeidsloon niet meer om te betalen is. Daarom vragen ze maar meteen om niet materiaaL Een dy namo die niet meer gaat wordt niet meer uit elkaar gehaald. Daar komt nu een nieuwe voor in de plaats". Ko doet het omdat het zijn hobby is voor een uiterst schappelijk prijsje maar een lekke tube repareren kost nu toch al gauw een gulden of vier, vijf. „Ik heb", vertelt Ko, „nogde tijd mee gemaakt dat het gewoon was dat je voor het maken van een lekke band vijftien cent rekende. Maar dat wel in de tijd dat er in Goes veertien rijwiel handelaren waren. Nu zijn het er hooguit een stuk of zes". Mensen in Goes en omgeving kennen het adres aan dè Oude Singel niet al leen als een paatsje waar je ontregelde onderdelen aan rijwielen in vakbe kwame handen kon achterlaten. Je kwam er net zo goed om je fiets te stal len. Van de Kreeke vertelt: ..Vroeger kwa men boeren uit Wemeldinge en Kat- tendijke met de fiets naar de Markt in Goes. En dan zetten ze bij mij hun fiets weg. Wist ik meteen ook wat de prijs van de aardappelen was". Het is niet alleen liefde voor het vak. die Ko van de Kreeke zo lang aan het werk heeft gehouden. „Gergeld met mensen in aanraking komen, dat vond ik altijd nog het meest Interessante", zegt hij. „Ieder ogenblik zieje weer an dere mensen. Je hebt dan zo een ge sprek". De rijwielhersteller heeft al maatrege len genomen om dat contact niet te hoeven missen wanneer straks de werkplaats aan de Oude Singel tegen de vlakte gaat. „Ik heb", meldt hij, „bij het huis waar ik ben gaan wonen een garage laten bouwen. Daar wil ik de mensen die trouw bij mij zijn gekomen graag nog wat blijven helpen als ze met een klusje zitten". „De praktijk van den notaris, strekt de maatschappij ten stut. Hij veref fent vele zaken, is aan vele lieden nut." Zomaar een rijmpje op het uit hangbord van een notaris. Uit de ze ventiende eeuw wel te verstaan, maar voor veel mensen vallen deze plech tige regels helemaal niet uit de toon wanneer het om notarissen gaat. Arme notaris, we zien hem nog al te vaak als een stoffige oude heer die met een droefgeestig gezicht en niet te pruimen paperassen naast het leven sloft. Bijgestaan door eeuwig ho pende kandidaten en versleten kler ken. En natuurlijk lid van de Konin klijke Notariële Broederschap. Ge woon de vereniging van alle notaris sen en kandidaat-notarissen, maar met een naam waarvoor het grote pu bliek onwillekeurig vol ontzag een stapje achteruit doet. Terughoudend achter de hindernis die de notaris juist op alle mogelijke manieren ei genhandig probeert te slopen. Zo zijn sinds kort dankzij die Koninklijke Notariële Broederschap twee bro chures verschenen waarin vrijwel al les aan de orde komt over wat een no taris zoal voor je betekenen kan. Bij huwelijk, echtscheiding, erfenis, schenkingen, aangaan van een hypo theek, 'voorlopige' koopakte voor huis, de oprichting van een vereni ging en zo meer. Gratis verkrijgbaar, het enige wat je ervoor moet doen is bij een notaris over de denkbeeldige drempel stappen. De Nederlandse notaris wil af van het ingewortelde idee dat hij in een ivoren toren achter geen gouden deurkruk schuilt. Nu eindelijk eens als de mo derne man-of vrouw erkend worden die zijn deskundigheid, bekwame mede werkers en eigentijdse apparatuur voor het publiek beschikbaar heeft. Je kunt er terecht voor een vaak koste loos advies, het laten vastleggen van zaken die je anders op een ongelegen moment kwalijk kunnen opbreken. „En dat zijn er heel wat meer dan een laatste wil voorlezen", zegt mijn nota ris, die uitsluitend zonder naam en toenaam aan de praat wil. Want een lid van de Koninklijke Notariële Broeder schap maakt nooit reclame voor zich zelf. Het gaat immers om het werk van elke willekeurige notaris, als openbaar ambtenaar door de kroon benoemd. Overigens de enige ambtenaar in ons land die niet door de overheid betaald wordt, als iemand in een vrij beroep zijn salaris bij elkaar organiseert. Vandaar misschien dat iedereen hardnekkig bang blijft dat alles wat een notaris voor je op papier zet com pleet onbetaalbaar is. Volgens mijn notaris ligt dat echt wel even anders. Vooral kleine maar be langrijke zaken als testamenten, hu welijksvoorwaarden, liggen goed bin nen ieders bereik. Jammer alleen dat zoveel mensen pas veel te laat ontdek ken dat die uitgespaarde tientjes hun achteraf handen vol kosten. Neem nu eens een paartje dat gaat trouwen. Wie zonder meer 'aantekent', op de grote dag naar de ambtenaar van de burger lijke stand \yandelt, die trouwt zonder zingen of zeggen in gemeenschap van goederen. Vlak daarvoor heb je nog ie der je eigen spaargeld, je spulletjes. Na de handtekening zit alles pardoes in één grote pot. Eerlijk zullen we alles delen, heerlijk vanzelfsrpekend knus voelt dat, vooral als jè samen je bedje spreidt. Maar d at delen telt niet alleen tenminste even bij hem langs geko men waren. Aan de andere kant kunnen die ge maakte huwelijksvoorwaarden je ook behoorlijk benadelen. Als je bijvoor beeld samen een zaak, een praktijk opbouwt. Je werkt je er alletwee, ieder op zijn manier, het apezuur voor. In tussen staat de hele zwik gemakshalve op naam van de man. Zelfs tot je op een leeftijd raakt dat vrienden en kennis sen het tijdelijke voor het eeuwige verwisselen, je zelf redelijkerwijs ook aardig die kant op gaat. Stel dat de man-methetgeld-sterft, dan blijft de vrouw nogal bekaaid achter. Zeker wanneer het huwelijk niet kinderloos bleef. Het bezit van de overledene wordt automatisch in net zoveel stuk jes verdeeld als er wettelijke erfgena men zijn. Echtgenoot plus kinderen dus, en alle stukjes worden verplicht even groot. Kun je nagaan wat zo n vrouw overhoudt van een leven lang ploeteren voor de zaak. Zoiets naast alle narigheid nog net even de deur dicht. Misschien was het voor deze pleziertjes en spaarbankboekjes. Zodra een van de twee schulden maakt, zijn dat op hetzelfde moment de verplichtingen van de ander. Krijgt een van beiden een proces aan zijn broek, wordt aansprakelijk gesteld bij een ongeval, maakt een fatale fout in zijn werk. gaat failliet, dan kun je in de bovenste boom klimmen als echtge noot maar je draait er mooi tot de laat- ste cent samen voor op, Als je zo'n situatie uit de weg bent ge gaan, op huwelijksvoorwaarden ge trouwd bent, zitje er heel wat veiliger bij. Dan hebben man en vrouw elk recht op hun eigen bezittingen, kun nen nooit voor de zakelijke schulden van de ander gepakt worden. Maar dat had elke notaris alle paartjes ruim van te voren willen uitleggen, wanneer ze mensen handig geweest, speciaal mee het oog op hun mogelijkheden en risi co's, als die huwelijksvoorwaarden op tijd geschrapt waren. Dan was voor de vrouw haar eigen helft beschikbaar gebleven, had daarnaast met de kin deren in het andere meegedeeld. Re ken het verschil maar na. Best te be grijpen dat iedereen zoiets niet direct uit zichzelf zfpt zitten. Maar jc had na tuurlijk eeris voor advies bij je notaris kunnen aankloppen, hij zit er tenslotte graag voor. Variaties Zo zijn er vele variaties die je wel me teen met de neus drukken op overlij den en testamenten, zo'n beetje de enige akte waarvan zells 'n kind' weet dat je daarvoor bij een notaris moet zijn. Als je tenminste niet willoos door het Nederlandse erfrecht overvallen wenst te worden, Zolang er geen geldig testament bestaat maakt de wet na- melij k uit voor wie er wat te erven valt, licht mijn notaris toe. Denk niet datje met een laatste wil in alle gevallen om die wet heen kunt. Maar binnen de re gels valt er beslist wel iets naar je hand te zgtten. Vooral nuttig voor de ge wone man die zijn meeste geld in een huis heeft gestopt. Het moeizaam ver kregen eigen huis waar de achterge bleven echtgenoot liever niet op stel en sprong uit wil omdat deze of gene zijn erfdeel zo nodig op tafel wil zien. Goed om het erfrecht van een kind kun je absoluut niet heen. Wei mag je volgens vaste regels die portie zo klein mogelijk houden. Gewoon door voor elkaar een testament 'op het langst leven' te maken. Klinkt weer enorm ingewikkeld, maar het regelt uiteindelijk alleen dat de kinderen wel hun rechtmatig deel, maar niet het onderste uit de kan hoeven te hebben. Het vraagt de kinderen of ze erop wil len wachten tot ook de langstlevende sterft. En als ze net toch kost wat kost opeisen regelt het dat ze enkel recht hebben op geld en niet op goederen, dat scheelt tenminste weer wat on verkwikkelijke verdeelpartijen. Bij minderjarig kroost hoeft niemand bang te zijn dat de kantonrechter - hun zaakwaarnemer op dit punt - ver schrikkelijk lastig zal doen. Maar zodra het spul volwassen is liggen de kaarten nu eenmaal vaak onvoorzien anders. Zorgzame kinderen ontpop pen zich weieens tot harteloze heb bers. al dan niet opgejut door aange trouwde familie-uitbreiding. Vreselijk onaardig om je daar bij voorbaat tegen in te dekken? Of een eerlijke zaak en alleen maar verstandig? Eenmaal over testamenten gesproken ben je zomaar niet klaar. Behalve bloedverwanten kun je best iemand anders - dierbaar buurvrouwtje, ie mand met wie je samenwoont - iets in handen willen spelen. En de bekende 'goede doelen' niet te vergeten. Wat verder te denken van een wilsbeschik king waarin je vastlegt hoe je de voog dij en opvoeding van je minderjarige kinderen geregeld wilt zien. Nogmaals, het is maar een greep uit de vele voe tangels en klemmen waarmee een no taris 'de maatschappij ten nut strekt'. Bij schenkingen, scheiding, apparte- mentrecht, huurkoop, vennootschap pen licht hij je voor en legt een en an der veilig voor je vast. Ook bij de aan koop van een huis kun je naast de ma kelaar helemaal terugvallen op de no taris, Die zoekt alles voor je uit, zodat je op geen enkele manier je doel voor bij schiet, een kat in de zak koopt. Onbetaalbaar Al met al een veelzijdig deskundige die tijdens je leven een hoop zaken in goede banen kan leiden, na het leven nog rekening houdt met je laatste wensen. Zo bekeken toch een onbe taalbaar figuur, voor wie elk mens misschien best eens iets terug zou wil len doen. Nou dat kan. Drukkerij Den Boer in Middelburg heeft namelijk on langs een gidsje uitgegeven dat een duidelijke wegwijzer wil zijn voor de naaste familie en de man die na ie mands overlijden onbescheiden in de papierwinkel moet duiken om zijn plicht te doen. „Vertrouwelijke ge gevens voor mijn nabestaanden' heeft het, kost 2,50 rechtstreeks bij Druk kerij Den Boer of de boekhandel en je kunt er alles in kwijt wat men na je dood weten moet. Wie onmiddellijk ingelicht? Waar een adreslijst, sleu tels? Hoe zal de gang naar de laatste rustplaats zijn? Waar kan iedereen voor advies en inlichtingen terecht? En vooral: welke notaris wikkelt de na latenschap af? Voor wie in zijn leven een beetje zaken omhanden had een bijzonder overzichtelijke 'enveloppe met inhoud', vindt mijn notaris, die het vraag- en antwoordboekje warm aanbeveelt. Goed beschouwd geeft hij hiermee het enige advies waar hij ook zelf enig voordeel van heeft. 'Zeeuws Orkest' in Zierikzee ZIERIKZEE - Het Zeeuws Orkest, met als dirigent Jan Out. treedt vrijdag op in de concertzaal te Zierikzee. De solis ten zijn Else Krieg op viool en Herro Buysenaars op cello. Op het programma staan ondermeer de ouverture Egmont van L. van Beetho ven, het dubbelconcert voor viool en cello van J. Brahms en Eelegie voor cello en orkest van Fauré, Het concert begint om 20.00 uur. t ADVERTENTIE i •x# «.V. S* LOIS, flanel houthakkers shirt LEVI'S,corduroy jeans. C["|50 Uitlopende pijp. Beige, brum U Uf :tttW,|V Noordstraat 47, Temeuzen Papegaaistraat 7, Goes /isi Jacobsstraat 18. Vlissingen

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1976 | | pagina 11