Ko blijft zijn
klanten trouw
hoort-ziet-5c/tn/#
Vogels en bierblikjes
langs rijksweg 58
PZC/p
Notaris helpt bij heel wat meer dan 'laatste wil'
SPEURTOCHT NAAR PLEEGGEZIN
DONDERDAG 25 NOVEMBER 1976
provincie
11
onder redactie van Jacques Cats
Wanneer u als automobilist regelmatig over rijksweg 58 komt
moet het u ook wel zijn opgevallen, dat er langs de kant zoveel
dode vogels liggen. Het zijn de slachtoffers van het jachtige
verkeer. Het zijn ook de slachtoffers van de slordige gewoonte
van menig automobilist om onderweg tijdens de rit etensresten
uit de portierraampjes te kieperen.
En dat is voer voor vogels. Ze komen
er klapwiekend op af, doen zich te
goed aan koekkruimels, korstjes
brood en half afgekloven appelen,
vliegen net iets te laat op van hun op
het wegdek geserveerde maaltijd en
worden door aanstormende auto's ge
schept.
Op die manier komen er nogal wat vo
gels om. Kantonnier Waterman uit
Krabbendijke, die samen met een col
lega uit Amemuiden er voor moet zor
gen dat de rijksweg er ordentelijk bij
ligt, weet daar over mee te praten.
'Want hij moet ervoor zorgen, dat die
kadavers worden verwijderd. Een on
smakelijk karwei, maar zo zegt Wa
terman, het hoort erbij.
In één week tijd verzamelt kantonnier
Waterman dertig tot veertig dode vo
gels langs het rijksweg gedeelte Ka-
pelle tot Bergen op Zoom dat onder
zijn beheer valt, En daar zit van alles
bij Waterman somt op: een steenuil,
een kerkuil, een velduil,fazanten,
meerkoeten, waterhoentjes, kop-
meeuwen van alles en nog wat.
zings van de rijksweg moeten verwij
deren. „Vorige weekhad ik zelfnog een
hert", vertekt de kantonnier. „Dat was
trouwens aan de Brabantse kant".
Volgens Waterman zou het aantal
slachtoffers stukken minder zijn wan
neer automobilisten hun etensresten
tot thuis zouden bewaren en het daar
in een vuilnisbak zouden gooien. Het
zijn overigens niet alleen etenswaar-
digheden die uit de auto worden ge
gooid. Alle mogelijke troep wordt het
portierraam uit gesmeten. „Per week
maak ik zeventig tot tachtig vuilnis
zakken vol met wat er allemaal door de
automobilisten worden weggegooid",
vertelt Waterman.
Als je het bij elkaar zet begrijp je niet
dat dat allemaal kan. Zoveel als dat
is".
Bierflesjes en bierblikjes? Er liggen er
honderden in de berm. Ik heb zo een
zak voL Bij de afslagen liggen de
meeste flesjes. Daar rijden de auto's
allemaal wat zachter, dus daar kunnen
ze die flesjes en blikjes makkelijkers
uit het raam gooien. Bij de afslag Huy-
bergen Bergen op Zoom liggen er wel
een stuk of tweehonderd.
Met name na mist is het beduidend
drukker met de verkeersslachtoffers
onder de vogels. Dat zou verband
kunnen houden met het feit dat de vo
gels dan het licht meer komen opzoe
ken. Verkeersslachtoffers onder de vo
gels zorgen er zelf weer voor, dat het
aantal vogels dat wordt gedood nog
meer toeneemt. Platgereden vogels
vormen weer voedsel voor hun gevleu
gelde vrienden, die eveneens met op
tijd weten weg te komen. Voor het na
derend verkeer. Naast de dode vogels
hebben met name in dit j aargetijde de
kantonniers nogal wat dood gereden
wild af te voeren. Twintig hazen en ko
nijnen in een week is niks bijzonders.
Waterman heeft de laatste tijd óok di
verse in het verkeer omgekomen bun-
Maar die lege flesjes en blikjes komen.
Vandaag vraag ik uw hulp bij de op
sporing van een familie in Hulst, die
ten tijde van de bevrijding als pleegge
zin fungeerde voor de Poolse strijder
Jurek Pietrowski. Die meneer Pie-
trowski, die op het ogenblik in Enge
land woont, zou graag in contact wil-
len komen met. dat gezin.
Dat heeft hij tenminste laten weten
aan de heer Hans Onderwater uit
Stadskanaal. De heer Onderwater die
geruime tijd in Goes heeft gewoond,
interesseerde zich als kind al voor de
geschiedenis van de tweede werel
doorlog. Samen met zijn belangstel
ling voor zijn woonplaats Stadslca-
meente dus het spel laat ik daar rustig
liggen. En of die mensen dat bier alle
maal drinken als ze achter het stuur
zitten is natuurlijk niet te bewijzen.
naai leidde dit tot het schrijven van
een boek over de jaren 1938-1948 in de
gemeente Stadskanaal, toen nog On-
stwed.de geheten.
Daarbij stuitte de heer Onderwater op
het aandeel dat Poolse artilleristen
hadden in de bevrijding van Stadska
naal. Afgelopen zomer ontmoette hij in
Londen een voormalig militair van het
Poolse Batahon Strzelcoiu Podlia-
lanslcich, 't bataljon bevrijdde in 1944
het Zeeuwsvlaamse Hulst en in 1945
Stadskanaal en omstreken. Bij die
ontmoeting vertelde Pietrowski dat hij
gaarne het pleeggezin van destijds in
Maar die lege flesjes en blijkjes komen
wel allemaal in de berm van de weg
terecht. Iets schandelijks maar het is
zo".
Hulst zou willen opzoeken. Het is na
melijk zijn bedoeling om in april vol
gend jaar een tocht te maken van de
stranden van Normandië tot Wil
helmshaven, het 'eindstation' van de
Eerste Poolse Pantserdivisie in 1945.
Met hem zullen nog twee tot drie ex-
militairen de tocht meemaken.
Tijdens deze tocht zou Pietrowski
graag nog eens in contact willen tre
den met. zijn vrienden van vroeger.
Belt of schrijft u eens als u weet wie die
familie kan zijn geweest. Alvast be
dankt - Namens Jurek Peters.
Ze zullen Ko nog missen in Goes. Ko
van de Kreeke, de fietsenmaker van
de Oude Singel, Voor Van de Kreeke
was het bereiken van de vijfenzestig
jarige leeftijd destijds al geen reden
om de bandenlichters aan de wilgen
of aan anderssoortige bomen aan de
Singel te hangen. En ook nu hij 75 is
staat hij niet te popelen om met zijn
H<ort ge ,-gftÖ:
AUCKLAND (UPI) - Een patrouil
levaartuig van de Nieuwzeelandse ma
rine blijkt vorige week donderdag en
kele uren naar zichzelf op zoek te zijn
geweest, wat leidde tot een smokkela-
larm en schaamrood op een paar ka
ken, zo berichtten maandag kranten
in Auckland,
De piloot van een lijnvliegtuig had
gemeld dat hij een buitenlands schip
en een groot wit vaartuig een rendez
vous had zien houden op 19 kilometer
uit de westkust van het North Island
van Nieuw-Zeeland. De piloot veron
derstelde een smokkelaffaire en er
werd een ander vliegtuig de lucht in
gestuurd voor inspectie.
Een patrouillevaartuig van de marine,
de Rotoiti, waarvan men wist dat het
in de buurt was, kreeg opdracht naar
de witte boot te zoeken.
De Rotoiti was daar een paar uur mee
bezig toen de kapitein, luitenant-ter
zee R. Davies, door kreeg dat hij naar
zichzelf op zoek was.
Het mysterie werd opgelost toen de
Rotoiti afmeerde in Taranaki. Davies
legde uit dat de piloot zijn patrouille
vaartuig had waargenomen terwijl het
bezig was een Japanse vissersboot te
controleren die in de buurt van de
Nieuwzeelandse visserijgrens van 12
mijl aan het werk was geweest.
Een papegaai in de dierentuin van
Riga in de Sowjetrepubliek Letland
heeft zich met succes te weer gesteld
tegen de snode bezoeker die hem
wilde meenemen. De would-be dief
raakt zo verbijsterd door de stort
vloed van krachttermen en scheld
woorden die de papegaai krijsend
over hem heen deed gaan, dat hij een
heenkomen zocht.
Maar volgens het Sowjetrussïsche
tijdschrift „de mensen de wet" had de
man bloedvlekken op de kooi achter
gelaten en aan de hand daarvan kon
hij achterhaald worden.
Toen man en papegaai met elkaar ge
confronteerd werden, keek laatstge
noemde zijn belager vanuit de hoogte
en van terzijde aan en krijste: 'doerak'
(domkop).
werk op te houden, maar zijn werk
plaats valt in een saneringsgebied. En
zodoende.
Van de Kreeke om deze reden de vijftig
jaar net niet meer volmaken in het rij
wielherstellersvak. Drie januari zit hij
43 jaar in dat vak, op dezelfde plaats in
Goes, waar hij de werkplaats overnam
van zijn overleden broer. Ko woonde
toen ergens ln Noord-Holland, waar hij
in de landbouw werkte, maar waar hij
's-avonds zaterdags toch al graag
mocht assiteren bij een plaatselijke
fietsenmaker.
Hij vertelt: „Toen ik 65 werd werd mijn
werk mijn hobby, in plaats van een
broodwinning. Daarom zie ik er nu ook
wel een beetje tegenop om met de
werkplaats te stoppen". Ko heeft in
die bijna halve eeuw aan de Oude
Markt heel wat zien veranderen in de
reparatiesector. „Kijk, als er vroeger
een zadel kapot was, zette ik er een
nieuwe veer in. Een pedaal die kraakte
haalde ik uit elkaar. Ik deed er nieuwe
kogeltjes in, nieuw vet en als het moest
een nieuwe as. Maar de mensen weten
het dat het arbeidsloon niet meer om
te betalen is. Daarom vragen ze maar
meteen om niet materiaaL Een dy
namo die niet meer gaat wordt niet
meer uit elkaar gehaald. Daar komt nu
een nieuwe voor in de plaats".
Ko doet het omdat het zijn hobby is
voor een uiterst schappelijk prijsje
maar een lekke tube repareren kost nu
toch al gauw een gulden of vier, vijf.
„Ik heb", vertelt Ko, „nogde tijd mee
gemaakt dat het gewoon was dat je
voor het maken van een lekke band
vijftien cent rekende. Maar dat wel in
de tijd dat er in Goes veertien rijwiel
handelaren waren. Nu zijn het er
hooguit een stuk of zes".
Mensen in Goes en omgeving kennen
het adres aan dè Oude Singel niet al
leen als een paatsje waar je ontregelde
onderdelen aan rijwielen in vakbe
kwame handen kon achterlaten. Je
kwam er net zo goed om je fiets te stal
len.
Van de Kreeke vertelt: ..Vroeger kwa
men boeren uit Wemeldinge en Kat-
tendijke met de fiets naar de Markt in
Goes. En dan zetten ze bij mij hun fiets
weg. Wist ik meteen ook wat de prijs
van de aardappelen was".
Het is niet alleen liefde voor het vak.
die Ko van de Kreeke zo lang aan het
werk heeft gehouden. „Gergeld met
mensen in aanraking komen, dat vond
ik altijd nog het meest Interessante",
zegt hij. „Ieder ogenblik zieje weer an
dere mensen. Je hebt dan zo een ge
sprek".
De rijwielhersteller heeft al maatrege
len genomen om dat contact niet te
hoeven missen wanneer straks de
werkplaats aan de Oude Singel tegen
de vlakte gaat. „Ik heb", meldt hij, „bij
het huis waar ik ben gaan wonen een
garage laten bouwen. Daar wil ik de
mensen die trouw bij mij zijn gekomen
graag nog wat blijven helpen als ze
met een klusje zitten".
„De praktijk van den notaris, strekt
de maatschappij ten stut. Hij veref
fent vele zaken, is aan vele lieden
nut." Zomaar een rijmpje op het uit
hangbord van een notaris. Uit de ze
ventiende eeuw wel te verstaan, maar
voor veel mensen vallen deze plech
tige regels helemaal niet uit de toon
wanneer het om notarissen gaat.
Arme notaris, we zien hem nog al te
vaak als een stoffige oude heer die
met een droefgeestig gezicht en niet te
pruimen paperassen naast het leven
sloft. Bijgestaan door eeuwig ho
pende kandidaten en versleten kler
ken.
En natuurlijk lid van de Konin
klijke Notariële Broederschap. Ge
woon de vereniging van alle notaris
sen en kandidaat-notarissen, maar
met een naam waarvoor het grote pu
bliek onwillekeurig vol ontzag een
stapje achteruit doet. Terughoudend
achter de hindernis die de notaris
juist op alle mogelijke manieren ei
genhandig probeert te slopen. Zo zijn
sinds kort dankzij die Koninklijke
Notariële Broederschap twee bro
chures verschenen waarin vrijwel al
les aan de orde komt over wat een no
taris zoal voor je betekenen kan. Bij
huwelijk, echtscheiding, erfenis,
schenkingen, aangaan van een hypo
theek, 'voorlopige' koopakte voor
huis, de oprichting van een vereni
ging en zo meer. Gratis verkrijgbaar,
het enige wat je ervoor moet doen is
bij een notaris over de denkbeeldige
drempel stappen.
De Nederlandse notaris wil af van het
ingewortelde idee dat hij in een ivoren
toren achter geen gouden deurkruk
schuilt. Nu eindelijk eens als de mo
derne man-of vrouw erkend worden die
zijn deskundigheid, bekwame mede
werkers en eigentijdse apparatuur
voor het publiek beschikbaar heeft. Je
kunt er terecht voor een vaak koste
loos advies, het laten vastleggen van
zaken die je anders op een ongelegen
moment kwalijk kunnen opbreken.
„En dat zijn er heel wat meer dan een
laatste wil voorlezen", zegt mijn nota
ris, die uitsluitend zonder naam en
toenaam aan de praat wil. Want een lid
van de Koninklijke Notariële Broeder
schap maakt nooit reclame voor zich
zelf. Het gaat immers om het werk van
elke willekeurige notaris, als openbaar
ambtenaar door de kroon benoemd.
Overigens de enige ambtenaar in ons
land die niet door de overheid betaald
wordt, als iemand in een vrij beroep
zijn salaris bij elkaar organiseert.
Vandaar misschien dat iedereen
hardnekkig bang blijft dat alles wat
een notaris voor je op papier zet com
pleet onbetaalbaar is.
Volgens mijn notaris ligt dat echt wel
even anders. Vooral kleine maar be
langrijke zaken als testamenten, hu
welijksvoorwaarden, liggen goed bin
nen ieders bereik. Jammer alleen dat
zoveel mensen pas veel te laat ontdek
ken dat die uitgespaarde tientjes hun
achteraf handen vol kosten. Neem nu
eens een paartje dat gaat trouwen. Wie
zonder meer 'aantekent', op de grote
dag naar de ambtenaar van de burger
lijke stand \yandelt, die trouwt zonder
zingen of zeggen in gemeenschap van
goederen. Vlak daarvoor heb je nog ie
der je eigen spaargeld, je spulletjes. Na
de handtekening zit alles pardoes in
één grote pot. Eerlijk zullen we alles
delen, heerlijk vanzelfsrpekend knus
voelt dat, vooral als jè samen je bedje
spreidt. Maar d at delen telt niet alleen
tenminste even bij hem langs geko
men waren.
Aan de andere kant kunnen die ge
maakte huwelijksvoorwaarden je ook
behoorlijk benadelen. Als je bijvoor
beeld samen een zaak, een praktijk
opbouwt. Je werkt je er alletwee, ieder
op zijn manier, het apezuur voor. In
tussen staat de hele zwik gemakshalve
op naam van de man. Zelfs tot je op een
leeftijd raakt dat vrienden en kennis
sen het tijdelijke voor het eeuwige
verwisselen, je zelf redelijkerwijs ook
aardig die kant op gaat. Stel dat de
man-methetgeld-sterft, dan blijft de
vrouw nogal bekaaid achter. Zeker
wanneer het huwelijk niet kinderloos
bleef. Het bezit van de overledene
wordt automatisch in net zoveel stuk
jes verdeeld als er wettelijke erfgena
men zijn. Echtgenoot plus kinderen
dus, en alle stukjes worden verplicht
even groot. Kun je nagaan wat zo n
vrouw overhoudt van een leven lang
ploeteren voor de zaak. Zoiets naast
alle narigheid nog net even de deur
dicht. Misschien was het voor deze
pleziertjes en spaarbankboekjes.
Zodra een van de twee schulden
maakt, zijn dat op hetzelfde moment
de verplichtingen van de ander. Krijgt
een van beiden een proces aan zijn
broek, wordt aansprakelijk gesteld bij
een ongeval, maakt een fatale fout in
zijn werk. gaat failliet, dan kun je in de
bovenste boom klimmen als echtge
noot maar je draait er mooi tot de laat-
ste cent samen voor op,
Als je zo'n situatie uit de weg bent ge
gaan, op huwelijksvoorwaarden ge
trouwd bent, zitje er heel wat veiliger
bij. Dan hebben man en vrouw elk
recht op hun eigen bezittingen, kun
nen nooit voor de zakelijke schulden
van de ander gepakt worden. Maar dat
had elke notaris alle paartjes ruim van
te voren willen uitleggen, wanneer ze
mensen handig geweest, speciaal mee
het oog op hun mogelijkheden en risi
co's, als die huwelijksvoorwaarden op
tijd geschrapt waren. Dan was voor de
vrouw haar eigen helft beschikbaar
gebleven, had daarnaast met de kin
deren in het andere meegedeeld. Re
ken het verschil maar na. Best te be
grijpen dat iedereen zoiets niet direct
uit zichzelf zfpt zitten. Maar jc had na
tuurlijk eeris voor advies bij je notaris
kunnen aankloppen, hij zit er tenslotte
graag voor.
Variaties
Zo zijn er vele variaties die je wel me
teen met de neus drukken op overlij
den en testamenten, zo'n beetje de
enige akte waarvan zells 'n kind' weet
dat je daarvoor bij een notaris moet
zijn. Als je tenminste niet willoos door
het Nederlandse erfrecht overvallen
wenst te worden, Zolang er geen geldig
testament bestaat maakt de wet na-
melij k uit voor wie er wat te erven valt,
licht mijn notaris toe. Denk niet datje
met een laatste wil in alle gevallen om
die wet heen kunt. Maar binnen de re
gels valt er beslist wel iets naar je hand
te zgtten. Vooral nuttig voor de ge
wone man die zijn meeste geld in een
huis heeft gestopt. Het moeizaam ver
kregen eigen huis waar de achterge
bleven echtgenoot liever niet op stel
en sprong uit wil omdat deze of gene
zijn erfdeel zo nodig op tafel wil zien.
Goed om het erfrecht van een
kind kun je absoluut niet heen. Wei
mag je volgens vaste regels die portie
zo klein mogelijk houden. Gewoon
door voor elkaar een testament 'op het
langst leven' te maken. Klinkt weer
enorm ingewikkeld, maar het regelt
uiteindelijk alleen dat de kinderen wel
hun rechtmatig deel, maar niet het
onderste uit de kan hoeven te hebben.
Het vraagt de kinderen of ze erop wil
len wachten tot ook de langstlevende
sterft. En als ze net toch kost wat kost
opeisen regelt het dat ze enkel recht
hebben op geld en niet op goederen,
dat scheelt tenminste weer wat on
verkwikkelijke verdeelpartijen. Bij
minderjarig kroost hoeft niemand
bang te zijn dat de kantonrechter -
hun zaakwaarnemer op dit punt - ver
schrikkelijk lastig zal doen. Maar
zodra het spul volwassen is liggen de
kaarten nu eenmaal vaak onvoorzien
anders. Zorgzame kinderen ontpop
pen zich weieens tot harteloze heb
bers. al dan niet opgejut door aange
trouwde familie-uitbreiding. Vreselijk
onaardig om je daar bij voorbaat tegen
in te dekken? Of een eerlijke zaak en
alleen maar verstandig?
Eenmaal over testamenten gesproken
ben je zomaar niet klaar. Behalve
bloedverwanten kun je best iemand
anders - dierbaar buurvrouwtje, ie
mand met wie je samenwoont - iets in
handen willen spelen. En de bekende
'goede doelen' niet te vergeten. Wat
verder te denken van een wilsbeschik
king waarin je vastlegt hoe je de voog
dij en opvoeding van je minderjarige
kinderen geregeld wilt zien. Nogmaals,
het is maar een greep uit de vele voe
tangels en klemmen waarmee een no
taris 'de maatschappij ten nut strekt'.
Bij schenkingen, scheiding, apparte-
mentrecht, huurkoop, vennootschap
pen licht hij je voor en legt een en an
der veilig voor je vast. Ook bij de aan
koop van een huis kun je naast de ma
kelaar helemaal terugvallen op de no
taris, Die zoekt alles voor je uit, zodat
je op geen enkele manier je doel voor
bij schiet, een kat in de zak koopt.
Onbetaalbaar
Al met al een veelzijdig deskundige die
tijdens je leven een hoop zaken in
goede banen kan leiden, na het leven
nog rekening houdt met je laatste
wensen. Zo bekeken toch een onbe
taalbaar figuur, voor wie elk mens
misschien best eens iets terug zou wil
len doen. Nou dat kan. Drukkerij Den
Boer in Middelburg heeft namelijk on
langs een gidsje uitgegeven dat een
duidelijke wegwijzer wil zijn voor de
naaste familie en de man die na ie
mands overlijden onbescheiden in de
papierwinkel moet duiken om zijn
plicht te doen. „Vertrouwelijke ge
gevens voor mijn nabestaanden' heeft
het, kost 2,50 rechtstreeks bij Druk
kerij Den Boer of de boekhandel en je
kunt er alles in kwijt wat men na je
dood weten moet. Wie onmiddellijk
ingelicht? Waar een adreslijst, sleu
tels? Hoe zal de gang naar de laatste
rustplaats zijn? Waar kan iedereen
voor advies en inlichtingen terecht?
En vooral: welke notaris wikkelt de na
latenschap af? Voor wie in zijn leven
een beetje zaken omhanden had een
bijzonder overzichtelijke 'enveloppe
met inhoud', vindt mijn notaris, die
het vraag- en antwoordboekje warm
aanbeveelt. Goed beschouwd geeft hij
hiermee het enige advies waar hij ook
zelf enig voordeel van heeft.
'Zeeuws Orkest'
in Zierikzee
ZIERIKZEE - Het Zeeuws Orkest, met
als dirigent Jan Out. treedt vrijdag op
in de concertzaal te Zierikzee. De solis
ten zijn Else Krieg op viool en Herro
Buysenaars op cello.
Op het programma staan ondermeer de
ouverture Egmont van L. van Beetho
ven, het dubbelconcert voor viool en
cello van J. Brahms en Eelegie voor cello
en orkest van Fauré, Het concert begint
om 20.00 uur.
t ADVERTENTIE i
•x#
«.V.
S*
LOIS, flanel
houthakkers shirt
LEVI'S,corduroy jeans. C["|50
Uitlopende pijp. Beige, brum U Uf
:tttW,|V
Noordstraat 47, Temeuzen
Papegaaistraat 7, Goes
/isi Jacobsstraat 18. Vlissingen