extta Gijsje de barbier Keesje Babbelaar en armoe in het varkensbuurtje JEUGDNA TUUR WA CHT IN AXEL GROEIT EN BLOEIT IK HERINNER MIJ (2 DOOR JOHAN DE VRIES mm De Mythe Scholieren leren het milieubeheer in praktijk De Elleboog in Temeuzen. Uiterst links hel huisje waar 'Wilde Piel' woonde genoemde gebeurtenissen vormen alle tesamen de blijde tyd van je jeugd Omveer Wat ik me ook herinner, dat zijn de zware onwedèrs die op zomeravond soms konden losbarsten. Het is moge lijk dat de angst die mijn moeder voor onweders bezat op mij is overgeslagen, althans in mijn kinderjaren, want van angst is geen schijntje overgebleven. Nog steeds vind ik een zware onweers bui mooi. hoewel ik me ervan bewust ben. dat het niet. altijd zonder gevaar is. Maar als ik eraan denk dat het soms in juli of augustus 's ochtends al broeierig was. hoe de zon in de loop van de middag als met een floers werd bedekt en zich tegen de avond dreigende wolkenge vaarten vormden, die eerst langzaam uit het zuiden 'opkwamen' en waaruit af en toe een bliksemstraal viel waar te nemen, om dan al gauw als een soort van wolkenkraag omhoog en overje heen te schieten, meteen heftige ontlasting van regen en bliksemstralen, gevolgd door zware donderslagen, dan lijkt het me toe. dat we sinds vele jaren zulk weer niet meer hebben beleefd. Ik weef nog goed. dat een paar uur vóór zo'n btu losbrak oom Cornelis (Geel- hoedti met zijn lange sinterklazebaard op het hoekje van de trapjes naar het Varkensbuurtje stond uit te zien naar de dreigende lucht. Moe zei dan „Daar staat hij weer. dat onweersbeestje' Maar ja. vergeet het niet. hel oude mo- lenaarsbloed begon dan te spreken, •want je weet het: schippers en mole naars waren ïri die dagen nauw betrok ken bij weer en wind.' 'Korstje brood' Toen onshuisal klaaren bewoond was, werd begonnen aan de bouw van de twee huizen van tante Kee. Simon van Rees. een boezemvriend van pa. een ex-timmerman, maar toen eigenaar van een tabaks- en kruidenierszaakje hoek Noordstraat/Kersstraat had het zover kunnen krijgen dat hij het op zicht over de beide woningen had. De metselaar was weer Reinhoudt en de timmerman ik meen ene Van der Bent. Op een avond, de plankenstellin gen stonden nog voor de huizen, zijn Jan en ik bezig met het beklimmen van die planken opstelling. Natuurlijk hebben wij daar het. allen- rechl toe. ik omdat het huizen van tante waren. Jan omdat zijn vader eraan met- Vonge week begon de SO-jange Ter- neuzense schrijver lén voorzitter van de vereniging oud-Temeuzen i Johan de Vites in onze krant met de publi- katte van zijn herinneringen In die eerste aflevering stonden zijn allerprilste jeugden schooljaren centraal Deze week vertelt hij iets over de Lange Kerkstraat wanneer het ge zin rond 1906 verhuisdei en een aan tal bewoners van achterliggende steegjes, kortom hei Varkens- buurtje. Hij besluit dit deel van zijn memoires in 1910 Toen schoot de wonderbaa r lijke 'komeet, van Halley' langs het firmament.. selde Enkele afgunstelingen, die ons hun zure opmerkingen met. sparen, staan ervoor op straat. Op een gegeven ogenblik zitten Jan en ik op de bovenste plank, helaas aan dezelfde kant. waarop de plank losraakt en wij met onze kop pen op straat duvelen. Smadehjker af gang. al brullende natuurlijk, begeleid door het gejubel van de omstandertjes kan ik me niet herinneren, terwijl me daarbinnen, nadat het. onderzoek van de kwetsuren bevredigend is afgelopen, naast een hartig woordje ook nog een paar fikse klappen worden toebedeeld Nu nog even wat over de achterliggende steegjes. Daar heerste in die dagen een grote armoede Geen wonder, want de weeklonen van degenén die er woonden en dat waren veelal spoorwerkers van beroep, waren zeer laag We noemen deze mensen tegenwoordig transport- of havenarbeiders Een loon van 8.- per week was al aan de hoge kant Daar kwam bij dat het meestal gezinnen waren met veel kinderen en helaas dient ook gezegd dat het drank misbruik groot was. Ook al omdat bij het laden en lossen van zeeschepen platte bootjes met bier of sterke drank daar in de buurt waren, ik heb er een paar gekend van die leveranciers die er wel bij gevaren zijn. Je had daar in het Varkensbuurtje een aantal gezinnen zoals bij Wolfert. bij Piet Verheijke, een broer van de bode bij de brandweer. In tegenstelling met deze brave borst was het huishouden van Verheijke in de Kromme Elleboog na tuurlijk ook begiftigd met een bijnaam en wel: 'de Wilde Piet', natuurlijk een treurige geschiedenis WOENSDAG 17 NOVEMBER 1976 ZEEUWSCH-VLAANDEREN Ja, daar in dat beginstuk van de Lange Kerkstraat hebben we ons aardig kunnen bezighou den. Zo heb ik bijzonder pret tige herinneringen aan 'De Poort' naast 'Gijsje'. Daar heb je weer zo'n begrip. Als je 'bij Gijs je' zei, dan wist iedere Terneu- zenaar, maar inzonderheid de werkende klasse, dat dit bij Gijsje Herrebout was, de bar bier/schoenmaker 'achter de kerke', want zo heette in de volksmond de Lange Kerk straat. Daar was het op zaterdagavond stampvol in dat barbierska mertje, omdat de meeste man nen zich eenmaal per week en dan liefst op zaterdag lieten scheren tegen de somma van vijf cent. Knippen was duurder, namelijk een dubbeltje. Wie ge holpen was bleef nog wel een poosje zitten, want daar kon je de laatste nieuwtjes van de hele week opdoen. Maar nou die poort hè. Het was eigenlijk een gemeenschappelijke uitgang van Herrebout en zijn buurman Van Wijck, maar ook een paar huizen in de Noordstraat had den daar een achteruitgang. 'S Zaterdags of in de vakantie was hel ons domein en werden daar voorstel lingen gegeven van allerlei aard, die natuurlijk nergens op leken, maar waar we het grootste plezier hebben beleefd. Het eigendomsrecht, ik meen het recht van gebruik dat wij ervan maakten, ontleenden we aan de aanwe zigheid van de beide zoons van Gijsje: Adriaan. de oudste en Andrics (Dries) de jongste. Ook ik heb daar mijn toneeltalenten kunnen ontwikkelen. Ik zie me nog op een of andere middag met een ouwe hoed op. een baard van geplozen touw om de kin en een pijpje in de mond. Een pijpje, dat wil zeggen een harde ge droogde 'klakker' (een groot soort zee wier) met daarin gestoken een hol netje en opgestopt met droge bladeren We speelden een of andere dwaze ge schiedenis. waar geen touw aan vast te knopen was, maar aan succes geen ge brek' Toen in een overmoeldige bui de ^ijp werd aangestoken, vloog mijn plui- wiiaard in brand, wat gelukkig goed af liep. De toegang totdergelijke vermake lijkheden was niet vrij, meestal kostte dat 10 griffeltjes of een halve cent. al naar de tijd van het jaar. De recette, als die er wasTn klinkende munt, werd dan door de ondernemers - en daar behoorde ik ook toe-omgezet in jodelak'. verkrijgbaar in het snoepwin keltje naast Gijsje. bij Kees Babbelaar Zo genoemd omdat de dikke schommel, zijn vrouw, eigengebakken babbelaars verkocht. 4 voor 1 cent! Dat snoepgoed bestond voor 80 procent uit meel en smaakte altijd naar petroleum, want die werd daar ook verkocht en het hele win keltje stonk ernaar Maar dacht je. dat we daar ooit acht op sloegen? Dorpeltje Ja, dat moet ik toch ook even vertellen, wat me daar op een goede zaterdag middag in dat winkeltje is overkomen cn waar ik al jong leerde, dat geld alles is Mijn vriend Dries was in het bezit van 1 cent en jc begrijpt, zoiets kon je niet lang in je zak houden, dat brandde op de bil. Ik was niet zo rijk. maar ik ging mee met Dries het winkeltje binnen. Je moest dan één trapje op. nog een dor peltje en je stond in een uiterst kleine ruimte voor de Toog' (toonbank). De stopflessen, gevuld met lekkers, het blaadje, belegd met verschillende soor ten 'jodelak' (denk aan 'een cent van liet blaadje') want daaruit kon je kiezen. Kortom, Keesje, die naar voren is ge komen, een dwergachtig krom ventje met ouderwetse bakkebaardjes, vraagt op vriendelijke toon aan Dries: „Wat moet het wezen, ventje?" Dries maakt zijn keus en dan ben ik aan de beurt Ik sta wat achteraf op het dor peltje. ..Wat moet je hebben, ventje?" „O, ik kom zomaar met Dries mee!" Waarop Keesje in gerechtvaardigde woede uitbarst, want immers, ik was op dat ogenblik geen klant en stond bo vendien met één voet op het dorpeltje dat Keesje die morgen zwart, geverfd had. Geen wonder, dat hij trillend van woede tegen me zer ..Wil je godver domme met je poten wel eens van dat pasgeverfde dorpeltje afgaan!" Ik natuurlijk als de bliksem naar buiten, waar ik van Dnes. zoals gebruikelijk, een stukje van zijn jodelak kreeg. Ik heb deze geschiedenis 's avonds thuis ver- teldeenikmoetdatnogalnatuurgetrouw hebben weergegeven. Dat weet ik wel. dat ik deze'gebeurtenis voor meer dan één oom op verzoek heb voorgedragen. Een ander voorval dat ik me herinner, betreft mijn vriend Jan Reinhoudt. Op hun achterplaats was een welput en verder lag het daar bezaaid met metse- laarsgerief. kortom, om het maar eens populair te zeggen: je brak er de poten. Alweer op een zaterdagmiddag, dat weet ik nog goed omdat, vader Rein houdt ook thuis was. komt Jan bij het spelen in de openliggende welput te recht. Een gekerm, ontsteltenis en Reinhoudt komt aangesneld met een aker aan een touw. Hij zegt op z'n Schouws: „Jon. jon. stop in den aeker, dan za'k j 'optrokke". En natuurlijk werd Jan opgetrokken, daarna beloond met. een pak op 2'n broek, terwijl, ik een goed heenkomen zocht door ons tegenovergelegen poortje. En nu kun je alweer zeggen: moetje dat nou allemaal vertellen? En ■dan zegt ik: 'ja', want dit en de vele on- Onlangs bespraken we in vriendenkring hel sinterklaas- verschijnsel uit onze jeugd Soudat was andere koek als toen we kinderen waren, wc keken cr nu heel anders tegenaan. Wat mezelf beirefl was de sinter •klaasmytliëUi vroeg aan flarden geregen. Eerstens had ik alras in de gaten dat hier iemand met een a-sociale inborst een rol speelde. Van maniakale vrijgevigheid voor kinderen van welgestelde ouders verviel hij tot botte schrielheid voor het sloppen- kroost. Dit laatste hield hij zoet mei een enkel gebitslopend sui- kerbeestjc of veinsde het helemaal niet op te merken. Een heilige? Men schertst.' Meer een schijnheilige die boven dien cle moralist uithing. Want van hem moesten alle kin dertjes braaf zijn. gotnogantoe. een volmaakte braafheid moesten ze lonen een heel jaar nog wel DU op straffe van uitsluiting van geschenken en bovendien een onvrijwillige reis naar Spanje in het vooruitzicht, per jutezak. Om het gedrag van de kleinen te controleren hield onze kinder vriend er een wijdvertakt spionagesysteem op na met een leger geheime agenten, die de gangen van ieder Icincl nauwlettend volgden en elk stouligheidje noteerden in een groot boek. waarmee Klaas dan omstreeks 4 decem ber m een of ander wa venhuis op zijn schoot zat. Begin van deze maand imen hield er destijds geen ijlsinterklaas op na zoals nu.) was dat voorat duidelijk merkbaar, des zo mers niet. dan werd de naam van de tirannieke grijsaard zelfs niet genoemd. Maarzo gauw de chocolade kikkers en muizen en de mummieaehtige griezels van deegpoppen weer verlokkend in de uitstalkasten lagen, kwam het be slaan van 'de goede Sint' weer op de proppen. Hij wist alles, alle echte en vermeende ondeugendheidjes stonden immers in het. boek van de maffia opgetekend ..Als je dit doet. laat je dat na, dan krijg je mets van sinterklaas", zo klonk, het uit de mond van menig gezags loze ouder, die zelf niet sterk genoeg was om een redelijk - naar zijn smaak - ordentelijk - gedrag van zijn nakome lingschap te handhaven en nu de kans schoon zag met een beroep op de komst van de notoire kinderverlakker dit wel te doen. Of: ..Als je niet braaf bent steekt Zwarte Piet je in de zak". Jawel, de lieve oude heer had ook nog een aflrekje m zijn ka 'tkter: hij liet de lichamelijke kastijding die in die dagen bij de opvoeding nog zoveel opgeld deed. uitvoeren door zijn ondergeschikte, een Moorse vazal, genaamd Piet. over wie straks meer. Hel baasje hield zelf de handen schoon en raakte geen gard aan Wal deed S. dan eigeüjk zelf? Wuiven. Met een aangeplakte baard wuifde hij. bangelijk op een mak paard gezeten, het kleine grut toe. En verder zal hij in een speelgoedwinkel op een naamaaktroon in tabberd met een scliertsmijter op het perfide hoofd. Met het reusach tige boek op zijn schoot waar hij overigens geen blik in wiep. Somwijlen sprong ook hier de knecht Piet in de bres, hiertoe inderhaast ingelicht door de volwassen begeleider van de kleine over het ongerief dat deze in speelsheid had aangericht. Sinterklaas, een waarheidsondermijnend persoon, die zich de verhalen waarin hij optrad als de koene ruiter die acrobatische ritten t met bibberend gat waarschijnlijk maar dat werd er nooit bijverteld) over de daken uitvoerde, liet aanleunen, hij, een bleke neuroot, die waarschijnlijk in zijn leven geen slag werk verricht had' Gelukkig voelde Piet vanuit zijn ondergeschikte positie mee met de stoute kinderen en gaf hen dan ook slechts schljntikjes met de roe Hijging zelfs zover dat. hij ze Icwasi in de zak stak. S. zelf. de aartsluiaard, ontzag het om in te grijpen en liet het optreden van zijn knecht oogluikend over zijn kant gaan. De slaafse Moor bleef, hoewel hem dus de akeligste karweitjes werden opgedragen - kinde ren met lijfstraf dreigen en ontvoeringen in een jute baal veinzen - de goedgehumeurdheid zelve. Een zonnestraal in dc verdrukking.' Niemand droeg hem dat ook een kwaad hart toe. Zo was dal' Het gezin De Vries rond 1906 Uiterst links - met klassiek matrozenkraagje - Johan de Vries. De dochters, want er waren er een stuk of vijf. hielpen 's zondags, als de Tele- graafboot- vrachtboot Rotterdam- Gent) hier vracht voor Terneuzen loste, vader met een grote steekkar de vrachtjes uitbrengen Menigmaal gebeurde het op maandagmorgen dat ze bij ons aanbel den en vroegen „Vrouwe, ei je nie een korstje brood over?' Want dan was bij hen alles op Nog één gezin uit het Varkensbuurtje wil ik hier noemen en wel het gezin. Stof fel Het was natuurlijk weer eer. groot gezin, maar de kinderen waren veel ou der dan ik. Eén was erbij die niet dronk maar zoop. Aardappels Dat was dan ook alweer op zaterdaga vond; immers de lonen werden op die dag uitbetaald cn nog wel in de cafés. N'u sliep ik boven op een klein kamertje aan de zijde van de trapjes. Ik weet nog, daar was een dakraam, dat bij goed weer openstond. En zonder mankeren donderde die zoon van StolTel zo legen 111 uur's avonds als een zak aardappels van de trapjes af. Je hoorde dan even een gekreun, maar armen of benen werden hier niet bij ge broken. Daar moet wel een bescher mengel voor dronkaards bestaan, heb ik wel eens gedacht, want later hoordëje hem opkrabbelen en naar huis sukke len Wat ik me verder herinner isdat één van de jongens van Stoffel, die ook bij 't spoor werkte, een bootwerker dus. op een warme zomeravond van zijn werk komt. In een bui van dolle overmoed springt hij het kanaal in, gekleed en wel, om naar de overkant te zwemmen. Hal verwege begint luj om hulp te roepen. Je ziet nog een arm boven het water en het is afgelopen. Dat zijn ook van die dingen die je nooit vergeet. In de Pelmolengang woonden eveneens een paar armelijke gezinnen. Daartus sen. iets minder behoeftig, woonde een Sanderse met vrouw en oudere dochter. Zijn bijnaam was 'spetter'. Het was een zeer lange en magere man. geen wonder dat een soort van lugubere grap in Ter- neuzen de ronde deed. "Heb je 'tal gehoord, ze gaan het water peil in het kanaal verlagen" „Waar om?" was dan het antwoord. „Spetter gaat zwemmen". In deze steeg woonde ook het gezin van Ko de Rijke Zijn vrouw was een zuster van Gijsje Herrebout Ze hadden één zoontje en wel 5 of 6 meisjes Dat jon getje heette Dries. Ik herinner me nog een tragisch- komisch geval dat zich op een of an dere zaterdagavond afspeelde. Wanne (Johanne) de vrouw van Ko de Rijke had ruzie met een van de overbu ren. namelijk met Mecheline Huijssen Nou, die stond erom bekend, dat er wat schelden en vloeken betrof geen mens in Temeuzen te vinden was die haar even aarde. Nu was het vaste prik dat Ko za terdagavond Iaat naar huis kwam. Je kon er dan wel op rekenen dat hij een stevig borreltje had gedronken. Nu kon je niet zeggen dat Ko een bruut was, want die zaterdagavonden daargelaten was hij een rustige vent Hoe het hem steeds is gelukt zonder te vallen die 10 tveedjesvan de trapjes heelhuids af te dalen is me onbegrijpelijk. Maar goed. de ruzie, eigenlijk eerst een kinderruzie; dreigt over te gaan in een slaande ruzie. Daar komt. Ko behouden beneden bij de trapjes aan en wordt, dat begrijp je. door vrouwlief onmiddellijk bij hei standje betrokken. Ik hoor kleine Dries, die nog niet behoorlijk praten kon.nogzeggen: „Pater, ier ei-jen stok". Daar is niet mee geslagen, want Meche line blies al gauw de aftocht Er is na tuurlijk veel meer te vertellen over de bewoners van de achtergelegen steeg jes We zullen hei er echter maar bij la ten Alleen nog dit. hier en daar was de armoe groot en soms werd bijna broods gebrek geleden. Enfin, je bent nu zo'n beetje op de hoogte hoe het daar in de Lange Kerk straat en omgeving reilde en zeilde. In de voorzomer van 191(1 was de Pel- molengang voor ons de uitkijkplaats naar een bijzondere gebeurtenis, die zich in de blauwe avondlucht mani festeerde. Je keek hier namelijk in wes telijke richting cn even na zonsonder gang, T zal begin mei geweest zijn. ver scheen bij heldere hemel in liet avond licht de komeet van Halley, voorzien van een lange, witte staart. Dal ver schijnsel heeft ons een paar weken be ziggehouden. Aankweken liefde voor de natuur Vorige week woensdag werd in De Halle te Axel voor de zevende maal de jaarlijkse installatie van jeugdna- tuurwachters gehouden. Het betrof zo'n 80 leerlingen van de 5e klassen van de diverse basisscholen in Axel. Koe wacht en Zuiddorpe. De jeugdnatuur- wacht. afdeling Axel. kwam van de grond na de gemeentelijke herindeling in 1970, waardoor de kernen Koewacht. Zuiddorpe en Overslag bij Axel werden gevoegd. De hoofden van de diverse basisscholen hebben toen de koppen bij elkaar ge stoken, en zo ontstond de afdeling Axel van de jeugdnatuurwacht. Aanvanke lijk onder leiding van de lieer H. Goos- sens van staatsbosbeheer, de laatste ja ren echter onder leiding van dc heer R. Lammens, hoofd van 'De Eikelaar' in Koewacht. De doelstelling van de jeugdnatuur- wacht luidt als volgt: „De bestrijding van de baldadigheid en de vernielzucht onder de jeugd en het aankweken van meer liefde voor alles wat leeft en groeit en meer respect voor het bezit van ande ren". Dat klinkt allemaal mooi en prachtig, maar als iedereen zich hier werkelijk voor inzette, zou het niet meer voorko men dat enorme schade wordt toege bracht aan onder andere bloembakken en plantsoentjes. Hier ligt dus een dui delijke taak voorde leden van de jeugd natuurwacht. die ook weer voortvloeit uit de opdracht die de jeugdnatuur wachters bij hun installatie meekrijgen: „Geef een goed voorbeeld, want goed voorbeeld doel goed volgen. Ruk geen takken van de bomen, laat de bloemen in de plantsoenen rustig staan, vertrap geen paddestoelen en haal geen vogel nestjes uit. Maak ook anderen attent op de dingen die hij of zij verkeerd doet ten opzichte van de natuur". Als stimulans zijn de jeugdnatuurwach- lers in de gelegenheid tot het behalen van stempels voor iedere 'goede daad' die ze gedaan hebben ten behoeve van de natuur. Bijvoorbeeld het verzorgen van een vogel die zijn vleugel gebroken heeft of het opruimen van rommel in het bos. Om lid van de jeugdnatuurwacht te worden is het uiteraard nodig om liefde en belangstelling te hebben voor alles wat groeit of bloeit en aangezien er nie mand geboren wordt die dze Sntersse van zichzelf bezit, ligtt hier een belang rijke taak voor opvoeders. In dit geval zal descnool wel de meeste voorlichting en vorming worden gegeve. maar ook de ouders thuis hebben hierin een functie. Zij kunnen inhaken op de eerste aanzet die op school is gegeven. De meeste basisscholen beginnen in de 3e klas met, eenvoudige biologie, en als de leerlingen dan in de 5e klas beland zijn hebben ze al een redelijke kennis van de natuur. Meestal zullen ze al wel via een ouder broertje of zusje van de activiteiten van de jeugdnatuurwacht hebben gehoord, maar als dit niet het geval is zijn er op school mogelijkheden genoeg om over deze vereniging meer aan de weet te komen. De leerlingen kunnen zich dan - uiter aard geheel vrijwillig - opgeven als ad- spirantjeugdnatuurwachter. Tijdens een introductiemïddag., waarop voor lichting wordt gegeven en een film ver toond, vertelt de heer C. H. Voorhoeve, directeur van de Stichting Natuur en Jeugd, net een en ander over de activi teiten van de jeugdnatuurwacht. Daarna volgt dan de officiële installatie, zoals die vorige week in Axel plaats vond door burgemeester De Kam. Een keer in de twee maanden krijgen de jeugdnatuurwachters het clubblad thuisgestuurd, waarin allerlei informa tie wordt gegeven over zaken die be trekking hebben op de jeugdnatuur wacht Hieronder vallen ook milieu aangelegenheden. Deze worden behan deld aan de hand van actuele gebeurte nissen. De geïnstalleerde 5e klassers krijgen een stencil w aarop diverse opdrachten slaat, dit keerover: wat kunnen wij met bladeren doen? Als mogelijkheden worden ge noemd: 1 drogen: 2 spatwerk; 3 veeg- techniek: 4 raamstroken, In de komende tijd is één van de belang rijkste activiteiten het ophangen van neslkastjes Dit moet vroeg in de winter gebeuren, omdat de vogels nu eenmaal de eigenschap hebben zo vlug mogelijk een woning te zoeken. Ook met het- oog op de komende winter een paar tips uit een stencil van de heer Lammens; als het geval zich voordoet dat het noodzakelijk is cle vogels bij te voederen, geefdan naast, broodkruimels bij voorkeur overschotjes van gekookte aardappelen, half rotte appels of peren, allerlei granen, zaden en zonnepitten. Niet minder belangrijk is water. Om te voorkomen dat de vogels gaan baden dient het water verstrekt te worden in niet te ondiepe pannen. Denk bij het uitzoeken van een voederplaals aan ios- lopende katten. Met de leerlingen van de 6e klas. die dus De milieugroep m actie. al een jaar jeugdnatuurwachter zijn, worden regelmatig excursies gemaakt, zoals naar De Braakman, het Verdron ken land van Saeftinghe of het Zwin. Aan de hand van documentatiemate riaal bereid men zich tijdens de lessen hierop voor De heer Riemslag (als opzichter van staatsbosbeheer in De Braakman werk zaam) geeft regelmatig diavoorstellin gen in schoolverband, aan de hand waarvan de jeugdnatuurwachters tij dens de excursies waarnemingen doen. Steltkluut Als de leerlingen de basisschool verla ten kunnen ze natuurlijk lid blijven van de jeugdnatuurwacht. maar een, groot gedeelte van hen sluit zich dan aan bij de vogelwacht 'De Steltkluut'. waarmee ze al eerder kennis hebben gemaakt via de begeleiding van de heer Sponselee bij excursies en zijn stencils met uitleg over allerlei Interressant© dingen als het opschrijven van bevin dingen en het observeren van vogels. In het voorjaar wordt een bloementen toonstelling gehouden. Voor een kwartje kopen de leerlingen in de kas sen van de gemeente een plantje, kwe ken het op en op een tentoonstelling welke dit jaar voor het eerst door de af zonderlijke scholen is gehouden - ge koppeld aan een ouderavond - wordt bekeken wie de beste resultaten heeft bereikt Als prijs zijn diverse Thieme- boekjes beschikbaar. De jeugdnatuurwacht. afdeling Axel. verleent ook haar medewerking aan de jaarlijkse boomfeestdag, een activiteit van het landelijk comité nationale boomfeestdag, welke op 16 maart 1977 gehouden al worden. Ook hiervoor is een goede samenwerking met staats bosbeheer en de ruilverkaveling van groot belang, zij moeten immers de bo men beschikbaar stellen en de terreinen aanwijzen. De jeugdnatuurw acht, afdeling Axel, Is goed te spreken over de medewerking van de kant van het gemeentebestuur. Ze hebben zelfs de beschikking gekre gen over een ambtenaar, de heer Ma thijs, die de vergaderingen notuleert en de correspondentie verzorgt. Ook woont wethouder Apers regelmatig de vergaderingen bij. Wel een teken dat de plaatselijke overheid het belang ervan inziet, dat de kinderen van jongsaf aan liefde en kennis van de natuur krijgen, en op deze manier de schade door ver nielingen aan flora en fauna kan wor den teruggedrongen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1976 | | pagina 29