'Rood, rood, rood, daar er
één met z 'n kontje
Johan de Vries,
boeiend verteller
extiA
Uit in Zeeuwsch-
Vlaanderen
Rollenzesdaagse in Heikant
belooft spannend te worden
WOENSDAG 10 NOVEMBER 1976
Uitlndetijk danken we liet aan zijn moeder Johan de Vries de recente geschie
denis van Zeeuwsch-Vlaanderen in het algemeen en Terneuzen in het bijzon
der, zo kleurrijk en uitgebreid heeft belicht. Als jongetje Icon Johan de Vries er
urenlang geboeid naar luisteren. „Ze kon erg goed vertellen, zonder dat het
ooit roddel werd." Hij onthield niet alleen de verhalen, maar maakte zich ook
de verteltrant eigen.
Op zajn beurt heeft de inmiddels 80-jarige Terneuzenaar talloze Zeeuws-
Vlamingen in de ban gebracht van interessante mensen en feiten uit het
Zeeuwsch-Vlaanderen van - ruwweg - tussen 1850 en 1950. Het verde veel
intensiefspeurwerk, maar de op papier gezette resultaten liggen niette verge
len in een of andere bureaulade. Iedere zichzelf respecterende vereniging
nodigde Johan de Vries tenminste één keer uit. bijvoorbeeld om te putten uit
een schat aan spookverhalen van Zeen ws-Vlaamse bodem. Of om hem. aan de
hand van dia's, een vergelijking te horen maken tussen Zeeuwsch
Vlaanderen toen en nu. En wie daarvan nooit getuige was, kon - en kan - altijd
nog terecht in de boekhandel, want 'De Vries' meest belangwekkende verha
len zijn in boekvorm bijeengebracht.
Op één serie na; de serie die zijn eigen levensverhaal vormt. In het afgelopen
voorjaar hoorde Johan de Vries van de dokter dat>-ie het wat kalmer aan
moest doen. Hij besloot om een puntte zetten achter delezingen en vond een
passende alternatieve tijdspassering in het schrijven van zijn autotobiogra-
De. Daarin ïshij nu gevorderd totz'n 19e jaar en het is een unieke - want sterk
omgeving- en familiegebonden - verzameling verhalen geworden Nog maar
kort geleden zei de vries tegen de PZC dat hij weinig voelde voor publicatie,
want 'sommige dingen kunnen kwetsend zijn, voor wie zich bepaalde mensen
en toestanden herinnert." We hebben hem ervan kunnen overtuigen dat dat
nogal meevaalt, In de komende maanden zult u daarom wekelijks een stukje
uit Johan de Vries' levensverhaal onder ogen krijgen, Vandaag z'n allervroeg
ste herinneringen...
IK HERINNER MIJ(1) DOOR JOHAN DE VRIES
EEN kleine kamer, een penant
tafeltje met daarop een bloeiend
vlijftig Liesje tussen de beide ra
men, een dikke oom (Daan) met een
toekomstige tante (Marie) - verder
reikt mijn herinnering niet. Ik moet
toen bijna vijf jaar zijn geweest.
Als ik de volgende ochtend wakker
word zie ik vanuit de alkoof door de
ruiten van de voorkamer heen het
besneeuwde dak van hel groot
kruitmagazin, dat in het Bastion
voor ons huis is opgebouwd.
Een alkoof, als je het soms niet wist,
was een vrij donkere ruimte tussen
de voor- en achterkamer. Twee be
dden waren daar opgesteld waarin
wij sliepen, drie kinderen in getal.
Broer Anne en zus Jaan waren al
naar school toe en om een of andere
reden mocht ik tot negen in bed blij-
Dat kruitmagazijn heeft ons kinde
ren uit die buurt heel wat speelgele-
genheid verstrekt. Weliswaar was het
omgeven door een houten hek met
puntige palen, maar hier en daar was
er wel een plank losgeraakt zodat je
door de omheining kon sluipen. Nou
was zo'n insluippartij niet zonder ge
varen! Want achter de wallen, met
hoge iepenbomen beplant, lag 'het
Gat' (later werd dat de Vlucthaven).
waar vele schippers gemeerd lagen.
die op een vrachtje wachbten. Het
was toen vooral op de schepen nogal
primitief ingericht, zeker wat de sa
nitaire voorzieningen betrof Menig
schippertje maakte in de vroege och
tend net als wij kinderen gebruik van
eeen doorgang in het hek. maar dan
met de bedoeling zijn ochtendbo-
lusje kwijt te raken.
Wat groter geworden waren wij sno
tapen er als de kippen bij, deze men
sen tijdens hun gezellige bezigheid te
observeren.
Nu werden in die tijd. zeker door de
schippers, rooa-bajen onderbroeken
gedragen; vandaar onze ontdek-
kingskreet: „rood. rood, rood, daar
zit er één met z'n kontje bloot." Je
moest dan as de bliksem maken. dat.
je weg kwam, want menig schip
pertje stelde onze belangstelling niet
op prijs! Nou weetje nog niet precies
waar we destijds woonden; wel dat is
gauw verteld. We woonden toen op
het 'Schulpenpadje'. ook wel genoed
'Klein-Schulpenpad' otewel de Gre-
nulaan, die bij de Westkolkstraat
(Brug van Ribbens) begon en waarbij
het 'Klein Schulpenpad' een ver
lengstuk vormde van de weg buite
nom naar de Axelse brug. Ook het
Groot Schulpenpad was aan de wal-
zijde metbomen beplant. En waarom
nu 'Schulpenpad'? Wel, op zeer oude
foto's kun je nog duidelijk zien dat
een soort voetpad, verhard met uit
gestrooide schelpen de hoofdweg be
geleidde.
Vest ine;
Je hebt liet natuurlijk al gemerkt:
Terneuzen, in die dagen Neuzen ge
noemd, was een vesting (gemaakt
1833-1839). Weliswaar was door de
eerere aanleg van het kanaal Gent-
Terneuzen (1825-1827) en de bouw
van de vesting door de vertakking
van de kanaaluitmonding in een
oostelijke en een westelijke arm de
symmetrie van de vesting wat ver-
sioorriwat betrett de indeling in
Bastions, maar zowel in westelijke
als in zuidelijke richting wasje ver
plicht 'Neuzen' via poorten en hou
ten bruggen te verlaten.
Kijk. dat alles drong op mijn vijfde
jaar nog niet zo tot me door, maar ik
meende dat duidelijkheidshalve hiei
te moeten vermelden. Ik zal, denk ik,
't m de loop van het verhaal wel eens
meer moeten doen.
Zo ben ik nu ook verplicht iets recht
te zetten, nu reeds na het korte begin
dat ik heb gemaakt.
Ik zei namelijk dat mijn herinnerin
gen niet verder gingen dan tot mijn
5e jaardag, maar dat is toch niet juist.
Want wat ik me nu al schrijvend her
inner is een grote keuken in het huis
van het hoofd van de school (school
B) van meester Frans van Dixhoorn.
Aan de hand van moeder meegelo
pen wordt daar op een middag in een
soort van wasfornuis een geweldige
plas chocolademelk klaargemaakt
om de volgende morgen door de kin
deren van de school te worden opge
dronken.
Ik zie ook nog een grote hond, een
poedel, waar ik dobsbang voor ben
wat helemaal niet nodig is. want
'Does', zo heet hij, is een lobbes var
een hond.
En al wist ik toen niet. wat voor da
tum en welke festiviteit dat alles te
weegbracht; nu kan ik je zeggen dat
het 6 februari 1901 is geweest, want
op 7 februari was het feest in het ge
hele land vanwege het huwelijk van
koningin Wilhelmina met prins
Hendrik, hertog van Mecklenburg.
Zo. dat is dan weer bijgewerkt en nu
maar eens verder voor ons uitgezien.
Als zoontje van een onderwijzer - va
der was namelijk werkzaam als on
derwijzer op school B. had men het
thuis zeker nodig geacht dat ik al een
beetje lezen kon vóór mijn eerste
schooljaar. Dat kk daarin wat voor-
bang was komt misschien hieruit
voort, dat ik nogal leergieng was en
dat ik blijkbaar een goed geheugen
en had en in staat was het geleerde
kinderlijk over te brengen aan ande-
Zo herinner ik me vóór schooltijd,
negen uur 's morgens en soms ook
voor half twee 's middags op hetzzeer
nabije schoolplein tussen de 'grote
jongens' te hebben gelopen, waarbij
me een enkele keer werd gevraagd
het verhaaltje te verleen van 'De
Haan'. Och, de inhoud weet ik niet
meer, maar soms gebeurde het wel,
dat mijn voordrachtkunst werd be
loond meteen halve cent. En daarom
kon je toen in het kleine snoepwin
keltje op de hoek in de buurt van café
'Bllevue' een lekkere brok of twee
negergallen voor kopen!
De grote school
En dan komt hij eindelijk, de grote
dag, waarop je je entree maakt in de
'groteschool'! Dat wasdan op 1 april
1902. Nu was dit voor mij een ge
beurtenis die me tot op de dag van
vandaag heugt, maar niet bepaald
een 'belevenis'. Ik had al eens eerder
in een van de schoollokalen een kin
derfeest mogen meemaken en wel op
die gedenkwaardige 7 februari 1901
waar ik zo-even over sprak.
Zo kwam ik onder de hoede te staan
van de onderwijzeres, mej.
Scheffelaar-Klots. die in Sluiskil
woonde maar in Neuzen tijdelijk les-
gar op school B. Natuurlijk mag je
niet van mij vrewachten dat ik al die
6 schooljaren volledig ga beschrij
ven. Ik zou het niet kunnen en het
zou anderen ook niet zo interesseren.
Maar laten we nog even de meesters
en dejuffrouwen voorde geest halen,
want. dan zul je begrijpen, niet één
van hen is meer in leven.
Najuffrouw Scheffelaar-Klots. kwam
in de le klas juffrouw Mina Scheele.
eert echte Temeuzense, die later ge
trouwd is met meester Kohier, die
eerst uit Terneuzen is vertrokken,
maar daar later weer is teruggekeerd
als hoofd van school A (Zandplein) en
daar ook na zijn pensionering is blij
ven wonen. Laten we voor de duide
lijkheid even vermelden, dat na zijn
overlijden het huis enkele jaren
dienst heeft gedaan als Openbare
Leesbibliotheek, daarna is afgebro
ken, gelijk met oude school. Je vindt
nu op de plaats van schoolhuis en
voegere school een klein parkeerter
rein bij het begin van de Haven
straat.
"Bots
In klasse 2 stond meester Bootsge
zel, bijgenaamd 'Bots'. De man heeft
vast en zeker een slecht leven gehad,
want hij kon in de klas orde houden.
Ik zie hem nog voor me: een breed,
gezet persoon, een bril met zeer
dikke glazen, want hij was zeer bij
ziend. Dan droeg hij als hoofddeksel
een half-hoge hoed.
Ik behoef je zeker niet te vertellen,
dat op win terdag als er sneeuw geval
len was, die hoed het mikpun t was als
meester Bootsgezel 's morgens of 's
middags het schoolhek binnenging.
Andere meesters bemoeiden zich er
dan wel eens mee, maar je weet hoe
wreed kinderen kunnen zijn. echter
zonder dat op die leeftijd te kunnen
beseffen.
Dan volgt klasse 3. Nou, dat zat wel
even anders! Mijn onderwijzer was
mijn eigen 'ome Daan' (De Vries). En
denk nou niet dat ik een schreelje
voorhad! Integendeel! Och. ik zal het
er ook wel eens naar gemaakt heb
ben, want ik was nogal een levendig
jochie! Op latere leeftijd heb ik wel
eens de verzuchting geslaakt, dat ik
een droevige schooljeugd heb gehad.
Wantje eigen vader en je eigen oom
als meester! Allemaal geklets hoor.
want het viel best mee.
Nou even terug naar ome Daan. Ik
herinner me tijdens een laatste mid
daguurtje. het was zang, met mijn
bankgenoot Govert van der Peijl
grimassen te hebben gemaakt,
waarop ome Daan ons allebei op de
punt van zijnschoen - dat was zo zijn
gewoonte - de gang optrapte!
Nou was in die tijd ome Daan nog
niet getruwd en bij ons thuis zo men
dat zei 'in de kost', maar wel verre
van na halfvier thuis mijn beklag te
doen (ik zou dan van moederlief de
wind van voren hebben gekregen)
bleef ik stiekum in de keuken een
boeterham oppeuzelen
Ome Daan komt binnen en stopt
zonder enig commentaar een cent in
mijn hand. Laten we het nu smarte-
geld noemen, maar ik herinner me
nog, hoe ik vliegensvlug naar het
reeds bekende snoepwinkeltje snel
om de buit in eetbare waar, dat. werd
toen 'jodeljak' genoemd, om te zei
ten!
Klasse 4, meester Buijsse (Buisje) af
komstig uit Sluis was een braaf baas
je, maar hij lietmetzich metzich spe
len. Datzelfde kon worden gezegd
van mijn vader, meester Lolke de
Vries, die klasse 5 dirigeerde.
Dikke en Dunne
Nou aardde, wat lichaamsbouw be
treft. mijn vader naar zijn moeder,
een klein tenger vrouwtje, terwijl
oom Daan de lichaamsbouw van zijn
vader had en dat was een stoere ge=
zette Fries, genaamd Anne Hibbe de
Vries.
Geen wonder dat in Terneuzen altijd
werd gesproken van de dikke en de
dunne De Vries. Dat werd niet als
scheldnaam bedoeld en door de be
trokkenen - dat is me bekend - ook
niet als zodanig aangevoeld.
Dan kreeg je klasse 6 met als onder
wijzeres juffrouw Johanna de Kra
ker. Nou, dat was me nogal een
manntjesputter, een manwijf!
Ze had natuurlijk ook een bijnaam en
wel 'Wanne van de Schanse'. Daar zit
meer achter dan je zo zou denken Ik
heb je al verteld, dat Neuzen in die
dagen een vesting was. Welnu, zij
woonde even buiten die vesting, na
melijk op de Axelseweg schuin
tegenover het huis 'De Moffen
schans'.Er stonden daar toen drie
huizen naast elkaar. Het laatste huis.
eigenlijk meer een kleine boerderij,
werd bewoond door Pieter de Feijter.
bijgenaamd 'de Pèrdemester' (Paar-
demeester). Hij was wel geen veearts,
maar ik vermoed dat hij naast het
beroep van 'paardensnijder' (van een
hengstveulen een run maken) ook
wel enige kennis had van paarden-
ziek ten-
Over die juffrouw De Kraker wil ik
nog wel wat zeggen. Om te beginnen
was ze zeer streng, ze had iets manne
lijks over zich
Ze kon heus wel lesgeven en we kre
gen van haar onder andere ook En
gels. School B was een school met zo
ze dag toen noemden 'uitgebreid on
derwijs' In de 5e en 6e klas gaf pa
Franse les en na de 6e klas konden
enkele jongens nog één of twee jaar
op school doorblij ven. Ze kregen dan
les van het hoofd van de school, dc
bovenmeester zeiden we in die tijd.
Die meester Dixhoorn, van afkomst
een boerenzoon uit een zeer bekende
familie in het Land van Axel, was een
eigenaardige figuur. Om het maar
eens precies te zeggen: voor een volle
klas bracht hij er niets van terecht,
maar met zo'n 7 of 8 jongens, die het
mét leren ernstig meenden was hij
een bron van wijsheid. Eigenlijk was
hij, watje noemt, 'een kamergeleer
de'. De wijsheid die ik nu verkondigd
dateert, dat zul'je begrijpoen, van
veel later.
Johan de Vries. 3 3 jaar.
Afgegraven Schependijk. gedeelte Axelse brug en. verscholen achter luifel, het snoepwinkeltje
ZEEUWSCH-VLAANDEREN
DER GEHULFE
't Kiekkot draait vanaf vandaag, woensdag Der Gehulfe
van Thomas Koerier. De verfilmde geschiedenis van een
ongediplomeerde, werkloze kantoorklerk die als boek
houder wordt aangenomen bij een representant van de
Zwitserse bourgeoisie van rond de eeuwwisseling. Hoewel
zijn chef zeer veel prétenties heeft, gelooft In zijn bijdrage
aan de economische welvaarten zich een autoritaire hou
ding aanmeet, stellen zijn plannen niets voor. Al zijn uit
vindingen bestaan uit belachelijke, nietfunctionele ap
paraten. Financieel raakt hij op een steeds bedenkelijker
peil.'
Joseph, de assistent, ontwikkelt zich tijdens het verhaal
van een onderdanige klerk tot een huisknecht die voor
zijn eigen mening uitkomten een sociale inslag heeft. Zijn
genegenheid voor Frau Tobler speelt hem echter de no
dige parten.
Koerfer heeft in Der Gehulfe een beeld willen geven van de
sociale verandering in een bij uitstek kleinburgerlijke sa
menleving als de Zwitserse. De situatie is vandaag de dag
niet veel anders. De bourgeoisie is vervangen door de
technocratie en een grote hoeveelheid buitenlands bank
kapitaal.
Der Gehulfe is een technisch bijna volmaakte film. een
perfecte 'beeldengalerij', schitterend van compositie.
Woensdag - vandaag - bij Chez Renee, Oostburg. Don
derdag op het Zuldlandpodiumtheater in Terneuzen.
Vnjdag bij Den Dull-aert in Hulst. Zaterdag in De Halle te
Axel. Alle voorstellingen beginnen om 20 uur.
'INPAKKEN'
Na vijf jaar hard werken heelt het 'Theater van de Lach'
van John Lanlin precies de 'image' die het graag wilde
hebben. Die van een ongecompliceerd acterend gezel
schap voor een publiek dat een avondje van zijn zorgen
bevrijd wil worden. Lating begon met 'Zo'n meisje om in je
binnenzak te stoppen." vervolgde met 'De grote versier
der' en bracht vorig seizoen 'Kom van dat dak ar.
Zaterdagavond aanstaande is hii in het Znidlandiheafer
in Terneuzen met 'Inpakken en wegwezen', ongetwijfeld
een nieuwe parel aan zijn snoer.
Acteurs zijn John Lanting, Marjan Berk. Carry Tefsen,
Ferd Hugas. Floris van Spronsen. Simone Dresens en Ed
van Gils. De Engelse regisseur Alexander Doré voert de
regie en is inmiddels alweer voor de vierde keer bij het
'Theater van de Lach' te gast. De decors zijn van Hep van
Delft en de avond begint om 20 uur.
'DEHOND'
Het cabaretgezelschap 'Tekstpierement' mag zich koes
teren in het welwillende zonnetje van een breed publiek.
Het vijfde (dus lustrum-iprogramma heet 'Wacht u voor
de hond', maar wie de lievige manier van doen van de
dames en heren kent hoeft zich daardoor niet te laten
afschrikken.
Centrale vraag: waar zijn we eigenlijk bang voor? En dan
zitten we ineens in actuele stress-onderwerpen als angst,
onzekerheid en onbehagen,
Tekstpierement is donderdag 18 november in het Dorps
huis van Vogelwaarde. De voorstelling begint om 20 uur.
BOLLAND ENZOVOORT
Nog even een herinnering: vrijdagavond aanstaande tre
den in De Speye van Sas van Gent de muzikanten Bolland
en Bolland en de zanger (alsof de heren dat niét zouden
zijn) Armand voor het voetlicht. Aanvang: 20 uur.
o SAMEN STERK
Jules de Corte en Louis van Dijk trekken in deze herfstige
tijd samen het land door met in hun laadbak twee welges
temde vleugels. Hoewel de twee heren elkaar muzikaal
uitstekend begrijpen (Louis werkte mee aan Jules' laatste
elpee Minia turen, samen ook zijn ze te horen in het radiop
rogramma Op Vleugels) blijven er kleine muzikale mis
verstanden die aan de toetsen moeten worden uitgevoch
ten. Vrijdag 19 november. 20 uur, Zuidlandtheater.
Bij de foto: een scène uit het blijspel Inpakken en wegwe
zen Zaterdagavond. Zuidlandtheater Terneuzen. 20 uur.
MAANDAGAVOND VAN START
Foto: Het bestuur van de supportersclub Theo van de Brande.
IN 'T HEIKE
TE HEIKANT
HEIKANT - Maandagavond om half
acht gat in het dorpscentrum 't Heike'
te Heikant de derde rollenzesdaagse
van dit winterseizoen van start. Een
rollenzesdaagse die wordt georgani
seerd door de supportersclub van Theo
van deBrande en die wel eens de
mooiste uit de reeks van dit wintersei
zoen kan worden. Onder dc zestien
ploegen zijn de beste Zeeuws-Vlaamse
rollcnspccialisten aanwezig.
Zo gaan in Heikant van start de win
naars van de zesdaagse in Graauw Nico
en Ben Bakker, rijdend voor Wal-
houh'De visser, de winnaars van Ter
neuzen Rinus Beaufort en Jack Lij-
baert, nu rijdend voor Kledingboksers.
Verdedr de nummers twee van Graauw
de gebroeders De Caluwé uit Koewacht
rijdend voor 'De Bruyns restaurant' en
de nummers twee uit Terneuzen Harrv
van Tiel en Ko Vergouwe rijdend voor
hotel 'International' Het gezelschap
wordt aangevuld met koppels als Jur-
gen Stracke en Kees Huisman voor ca
fetaria 'De SMICKEL'. Gino Schuur
man en Bram van de Belde voor de Hul-
sterse Oloeboltenkraam, Henk Maas en
Wim van der Hooft voor de gezamenlijke
horeca uit Kloosterzande en dan mag
men ook het duo Sam Riemens en
Freddy Vermeerschen van café 'Leer-
aert' met onderschatten.
Vooral Sam Riemens heeft in de voor
bije rollenzesdaagses laten zien dat hij
op de rollen kan fietsenn. Een simpel
rekensommetje wijst uit dar er nu al
acht koppels ziin genoemd die in aan
merking komen voor de ereplaatsen.
Een aantal waarmee Edie van de Bran
de bestuurslid van de supportersclub
van zijn broer, duidelijk zeer tevredenis.
Veel animo
Ik geloof niet dat er voor vrijdagavond
bekent zal worden wie uiteindelijk bij
de laatste vier zal komen. Met deze ren
ners belooft het een zeer spannende rol
lenzesdaagse te worden. We hebbe met
opzet alleen maar Zeeuws-Vlaamse
renners toegelaten. De animo is hier
groot genoeg, waardoor het geen zin
heeft om Belgen te laten deelnemen",
aldus Eddie van de Brande.
Samen met voorzitter Niek Hollaeert,
secretaris/penningmeester Wily de
Cauwer en medebestuursleden Ger
Draaisma en Karei de Bruyn heeft hij
weinig moeite gehad om de zaak rond te
krijgen,
Eddie van de Brande: „Twee maanden
voor de zesdaagse waren we al rond.
Hadden we al sonsors genoeg. Het ging
er toen alleen nog om wat renners te
vinden. Grotendeels waren die toen ook
al bekend, maar een paar hadden we
nog nodig. Ook dat is geen probleem
geweest"
Geen interesse
Het enige probleem waarmee de sup
portersclub Theo van de Brande heeft
moeten afrekenen is het vinden van een
accomodatie. In eerste Instantie dacht
men aan Hulst als plaats van handeling
maar na wat bezoeken aan horecabed
rijven waarvan men dacht dat die ge
schikt zouden zijn bleek dit niet haal
baar. „We zijn ineen paar zaken geweest
en daar bleek gewoon geen interesse.
Dat viel ons eigenlijk wel een beetje
tegen. Achteraf zijn we maar wat blij dat
we in Heikant kunnenrijden. We hebben
van het bestuur van het gemeenschaps
centrum 't Heike' alle medewerking ge
kregen. De accommodatie die we nu
hebben leent zicht uitstekend voor dit
doel. De renners hebben nu een com
plete zaal ter beschikking waarin ze zich
kunnen verkleden en wassen. Wij gaan
er op toezien dat het publiek daar niet in
komt. Maar belanrijk voor ons is wel dat
we nu heel de week de lap voor ons zelf
hebben. Dat brengt natuurlijk geld in
het laatje en daar gaat het in ieder geval
om zegt Ger Drasaisma.
Programma
Het programma voor de rollenzes
daagse ziet er als volgt uit: maandag 15
november: voorstellen ploegen, dinsdag
16 november: verkiezing miss rollenzes
daagse en de strijd tussen de sponsors
zelf. Woensdag 17 november: goochel-
demonstratie door Jan van WolfErenen
uit Hulst, alsmede een optreden van
krachtpatser Eddie Mangnus uit Kapel-
lebrug. Donderdag 18 november: vraag
gesprekken met onder meer Wim de
Waal. Richard Bukacki, Theo van de
Brande en Cor Vervaet. Deze renners
zullen eveneens op de ollen rijden. Vrij
dag 19 november optreden van de fan
fare 'Heikant' onder leiding van de heer
R. Martinet. Zaterdag 20 november: Fi
nale met na afioop bal met het orkest
'Apollo's.
Voor de deelnemers is eer een aantal
aantrekkelijke prijze beschikbaar ge
steld door zaken uit de omgeving. „Over
sponsors hebben we zeker niet te kla
gen", zegt Eddie van de Brande. „Het is
zelfs zo dat we er twee hebben moeten
afzeggen. We konden er voor xe ploegen
maar zestien gebruiken".
Deelnemers
Wemolin Heikant met E. van Hoy en A.
Blommaert, Wuytacks b.v. Clinge met
M. Ottjesen C. van Ham, Fassaert Hulst
met H. de Vos en G. van Donderen, In
ternationa, Hulst met J. Vergouwe en H.
van Tiel, De Kledïngbokser Hulstmet J.
Lijbaart en R Beaufort. De Smickel
hulst met J. Stracje en C. Huisman,
Walhout/De Visser Heikant met N.
Bakker en B. Bakker, Josiassen Hulst
met L. Martinet en A. Vonck, Discount
House St. Jansteen J. Frankevijle en P.
Thuy. v. d. Walle Clinge P. Kort en H.
Grim, Horeca Kloosterzande met W. v.
d. Hooft en H. Maas, De Stadsherberg
Hulst met J, Kerstens en B. Gijsel, De
Bruyns uit Hulst met E. de Caluwé en J.
de Caluwé. Olieboüenkraam Hulst met
G. Schuurman en B. v. d. Velde, De Vil
der Hulst met E. van Haeverbeke en J.
Thuy, Leeraert Hulst met S. Riemens en
F. Vermeerscsch. De jury wordt ge
vormd door W Hendriks E, v. d Bran
den Th. v. d. Bramden en C. Vervaet.
Chiel Harte.
