Tegenstelling Syriërs-Palestijnen blijft
Vluchtelingenkampen in
Thailand: teren op
verleden en illusies
Persvrijheid
in gedrang
PZC/opinie en achtergrond
UNESCO-CONFERENTIE:
Buiten waait
de wind
om het huis...
Wat doet Pa?
VRIJDAG 29 OKTOBER 1976
Door Kees van der Maas
BANGKOK (Thailand) - Een naamloze in de statistieken is hij
vaak, de vluchteling van 1976. Als hij geluk heeft is hij niet terug
gestuurd bij de grens van het land waarheen hij een heenkomen
heeft gezocht. Het regime dat hem tot vluchteling heeft gemaakt
is de ene keer een ultra-rechtse militaire junta, een andere maal
een communistisch bewind. Het lot van de vluchteling in de eer
ste dagen van zijn „vrijheid" is steeds hetzelfde. Het ontvangende
land weet doorgaans geen raad met hem, vooral wanneer hij tus
sen duizenden anderen aanspoelt. Goed, men geeft hem een mis
schien net niet lekkend dak boven het hoofd, reikt hem mogelijk
een dagelijks minimaal voedselrantsoen aan en laat hem verder
wachten, wachten, wachten. Lange, zinloze dagen. De vrijheid
wordt een leeg bestaan. Hoe lang? De vluchteling van 1976 weet
het niet. Hij slijt zijn dagen met een verleden en met illusies. Meer
niet.
In een kleine vergaderkamer van ho
tel „President" in Bangkok praten we
na met dr. Cesar P. Berta, de (Zwitser
se) vertegenwoordiger van de hoge
W-commissaris voor vluchtelingen
zaken. Achter de witte landrovers
van twee van zijn veldwerkers in het
altijd nog wat onheilspellende ooste
lijke en noordelijke grensgebied van
Thailand hebben we als Nederlandse
journalisten een tocht van een week
langs vijf vluchtelingenkampen ge
maakt. We hebben de vluchtelingen
achter de statistieken gezien. En nu
komt dr. Berta toch weer met die cij
fers op tafel. Want juist omdat ze hier
in Thailand na die tergend lange oor
logen in Vietnam. Laos en Cambodja
zo hoog zijn opgelopen, zijn de moei
lijkheden zo hels groot.
Eind september leverde de laatste re
gistratie van vluchtelingen in Thai
land 75.801 „gevallen" op Het meren
deel inmiddels toegelaten in de mi
stroostige. desolate kampen, wegges
topt in de grensprovincies tegen Laos
en Cambodja aan; ongeveer 700 in af
wachting van wat er met hen gaat ge
beuren op gammele bootjes en vletten
in havens langs de Thaise kust. We
hebben op onze tocht kunnen vaststel
len dat de voedselpositie in de kampen
niet uitgesproken slechtis. Natuurlijk,
er zijn klachten. Over de kwaliteit,
over het gebrek aan variatie in het
eten, over - waarmee het vaak veel be
roerder staat - de hygiënische proble
men met drink- en waswater.
Berta somt op verzoek even het voed
selrantsoen op: 500 gram rijst per vol
wassene per dag, 250 gram voor kinde
ren beneden twaalf jaar, 1,5 kg vlees en
1.5 kg vis per persoon per maand, 2 kg
groente per persoon per maand, verder
wat zout. chili enzovoorts Hij laat we
ten dat dit voedselpakket boven het
internationaal aanvaarde minimum
niveau ligt. Financieel vertaald komt
het neer op een bedrag van dik twee
kwartjes per hoofd per dag.
Eenmaal aan het cijferen rekent. Berta
voor dat er maandelijks een bedrag
van f 1,3 miljoen wordt besteed aan
voeding voor de vluchtelingen in Thai
land. Vorig jaar ging de VN-
vluchtelingen-commissaris in dit op-
vangland in Zuidoost-Azië van start
met een noodhulpfonds van f32 mil
joen. bijeengescharreld uit alle hoeken
van de wereld. Dat is nu bijna uitge
put. „De grote vraag is; wat gebeurt er
volgend jaar? We kunnen niet blijven
vragen om geld voor voedsel", zegt Be
rta. ..Er zal iets constructiefs moeten
worden gedaan. We moeten hier een
keer kunnen weggaan".
'...ze zijn lastig'
Toch is een definitieve oplossing van
het vluchtelingenvraagstuk in Thai
land heel wat meer dan een zaak van
financiën. De regering heeft de Viet-
namezen. de Laotianen en de Cambod-
janen in de kampen steeds als zeer tij
delijke groepen beschouwd. Ze zijn
met tegenzin toegelaten. De politiek is
er op gericht ze door te sturen naar
..derde landen" of ze te laten repatrië
ren. Vooral in het spanningsveld dat
Indochina nog altijd is zijn vluchtelin
gen lastig. Ze zorgen voor complica
ties. Zijn een verstorend element in de
verhoudingen met de omliggende lan
den. Daarom worden ze letterlijk wat
op afstand gehouden. In haveloze,
vaak overbevolkte kampen aan de
grenzen met de landen van herkomst,
soms erg moeilijk bereikbaar over we
gen die je 's avonds na zes uur maar
beter kimt mijden. Op enkele uitzon
deringen na en zonder speciale toe
stemming mogen ze de poort van het
kamp niet uit.
Het kost de VN-functionarissen dan
ook heel wat moeite om de regering in
Bangkok ervan te overtuigen dat er
voor waarschijnlijk zo'n zestigduizend
vluchtelingen per slot.van rekening
niet veel anders opzit dan ze als blij
vers te accepteren. En de recente poli
tieke verwikkelingen in Thailand
hebben de positie van al die ontheem
den er niet eenvoudiger op gemaakt.
Een echte oplossing zoeken is een tijd
rovende en uiterst delicate heksen
toer. waarbij erg voorzichtig en om
zichtig moet worden gemanoeuvreerd
Is het dan een wonder dat er midden
tussen al die grauwheid in de kampen
ongeduldige helpers rondlopen die al
vast maar gewoon op hun eigen ma
nier en met hun eigen middelen begin
nen In Ban Vinai. een oord waar 13.000
Laotianen huizen, weggemoffeld uit de
bewoonde wereld, op schootsafstand
van de rivier de Mekong, trof ik er zo
een aan. Een zendeling van de Ameri
kaanse evangelische kerk. Hy stond
naast een bestelwagentje vol oude au
tobanden. „Op de kop getikt um
schoenen van te snijden", legde hij uit.
„Misschien lukt het om hier wat kleine
huislndustrietjes op te zetten. Je moet.
doen wat je kunt doen. Zorg dat de
mensen wat om handen hebben. Niets
doen werkt erg demoraliserend". Hij
sprak vloeiend Laotiaans, deze zende
ling, had de vluchtelingen van 1976 al
tien jaar eerder meegemaakt in hun'
land in oorlog. Voor zijn werk m het
kamp kon hij beschikken over wat be
scheiden fondsjes. deels ook afkomstig
van Nederlandse kerken. Een stukje
constructieve hulp in de marge van
het. probleem.
Eigen grond
De VN-bemiddelaars voor vluchtelin
genzaken stellen zich op het stand
punt dat de politieke vluchtelingen in1
Thailand in de gelegenheid zullen
moeten worden gesteld om een eigen
stukje grond onder de voeten te krij
gen. Pas dan maken ze een kans ooit
vluchteling-af te raken. Het overleg
daarover met de Thaise autoriteiten is
nog jong. En de haken en ogen die aan
de meest voor de hand liggende voor
stellen vastzitten veel en lastig. Zoals
de vraag, wat te doen voor Hmongs.
een talrijke groep nomaden die in Laos
jarenlang met eigen legertjes verzet
hebben gepleegd tegen de communis
ten? Bergvolken zijn het, oorspronke
lijk afkomstig uit China, in de negen
tiende eeuw op trek geraakt door Laos.
Jarenlang hadden ze hun basisinkom
sten uit de opiumoogst.
Thailand heeft zijn eigen zorgen al met
zijn eigen Hmongs. Grond vrijmaken
voor deze nomaden onder de vluchte
lingen is dynamiet onder een binnen
lands probleem. Trouwens, de eerste
vage geruchten over een plan om ron
dom het grootste vluchtelingenkamp
van Thailand, dat bij de stad Nong
Khai, een stuk grond te reserveren
voor wat kleine landbouw en veehou
derij ten behoeve van de kampbewo
ners. was enkele weken terug al me
teen aanleiding tot een protestmars
van Thaise boeren. Bij de geringste
aanleiding is het conflict geboren.
Grijs en uitzichtloos is de sfeer in de
kampen, waarin Thailand op het
ogenblik aan zijn vluchtelingenpro
bleem probeert gewend te raken.
Doorzetters studeren er tegen de
klippen op Frans en Engels, in een
vage hoop er ooit nog eens weg te ko
men. Het merendeel wacht gelaten af,
nooit helemaal vrij van de angst te
worden teruggestuurd. Aan de onze
kerheid waarmee de vluchteling van
1976 moet leven kan pas een eind ko
men wanneer hem de kans geboden
wordt om op een eigen stukje grond
zichzelf te helpen in een omgeving
waar hij voor vol wordt aangezien.
VLUCHTELING 1976
Vanavond i vrijdag) gaan in heel Ne
derland duizenden vrijwilligers op
pad om huis aan de huis de inzame
lingszakjes op te halen voor de actie
'Vluchteling 1970'. De actie wordt een
succes wanneer er vanavond een be
drag van 15 miljoen op tafel ligt,
waarmee 30.000 vluchtelingen in
Azië. Afrika en Latijns-Amerika, op
drift geraakte mensen, de kans op
een nieuwe start van hun leven kan
worden gegeven. (Giro 999, Den
Haag).
Het Zeeuwse comité van de actie re
kent er op dat in deze provincie een
bedrag binnenkomt, voldoende om
812 vluchtelingen als het ware te
'adopteren'.
Wie is de vluchteling van 1976? Om
een antwoord te krijgen op die vraag
reisde PZC-redacteur Kees van der
Maas een xoeek lang door Thailand,
waar hij in het grensgebied met Laos
en Cambodja de havenloze kampen
bezocht, volgestopt met duizenden
mensen die na de jarenlange oorlo
gen in Indochina probeerde om zich
zelf terug te vinden
(Van onze correspondenten)
BEIROET, JERUZALEM - Het zeer moei
zame proces bij het samenstellen van een
Arabisch leger dat vrede moet brengen in
Libanon, is nogmaals een bevestiging dat de
topconferentie van Arabische staats
hoofden en delegaties in Cairo weliswaar in
de sfeer van verzoening werd gehouden,
maar dal alle tegenstellingen, en met name
die tussen Syrièrs en Palestijnen, niet te
verdoezelen waren.
De conferentie begon hoopgevend omdat het
politieke grove werk al een week eerder op de
mini-top in Riad was gedaan, waar de op
zienbarende verzoening tussen de Egypti
sche president Sadat en de Syrische leider
Assad - de laatste ook met PLO-chef Arafat -
de verhoudingen in de Arabische wereld da
nig had doen veranderen.
In Cairo werd met overweldigende meerder
heid - alleen Irak was tegen - een vredesplan
voor Libanon goedgekeurd, dat evenwel zeer
ambitieus was opgesteld en reserves van zo
wel links als rechts in Libanon had opgeroe
pen. Een staakt-het-vuren. punt één van het
vredesplan, hield het tegen verwachting wel.
wat een indicatie was dat de moegestreden
partijen - 45.000 doden en 18 maanden burge
roorlog ging de militia's kennelijk niet in de
koude kleren zitten - de vrede een kans wil
den geven
Op zichzelf al een prestatie, want de Arabi
sche vredesmacht van 30.000 man, groot ge
noeg, op papier althans, om de strijdende
partijen uit elkaar te houden, was voor dit
doel nog niet in Libanon gearriveerd.
In de eerste fase van de topconferentie in
Cairo waren er tonelen te zien die twee weken
geleden nog ondenkbaar waren. De Egypti
sche president Sadat riep tezamen met de
Syrische leider Assad op tot eenheid in de
Arabische gelederen Palestijnse officials za
ten in alle vrede koffie te drinken met Syri
sche afgevaardigden, nog geen tien dagen
nadat Syrische troepen de Palestijnen in Li
banon in de pan probeerden te hakken. Ko
ning Khaled van Saoedi-Arabië had een
ontmoeting met de leider van Zuid-Jemen.
Rubai Ali. de eerste ontmoeting tussen een
Saoedische vorst, vertegenwoordiger van
een aartsconservatieve monarchie, en een
leider uit Aden. waar hel enige marxistische
regime in de Arabische wereld gevestigd is.
Solidariteit
Dat de herwonnen Arabische solidariteit me
teen politieke gevolgen voor de oude vijand
Israël begon te krijgen, bleek wel uit het feit
dat twee nieuwe punten aan de agenda van
de top in Cairo waren toegevoegd, namelijk
de situatie in de door Israël bezette Arabi
sche gebieden en. wat veel actueler was. de
toen voortdurende gevechten in Zuid-
Libanon, waar de christen-rechtse militia
met door Israël geleverde wapens tegen
Palestijns-linkse eenheden niet van ophou
den wisten,
Het christen-rechtse „leger voor de be
scherming van Zuid-Libanon" claimt nu het
gehele grensgebied met Israél onder con
trole te hebben, zodat de Palestijnen van
daaruit geen acties meer tegen Isral kunnen
ondernemen. Er gaan nu speculaties dat de
Palestijnen met de Syriërs een overeen
komst hebben gesloten, waarbij zij
commando-raids tegen Israël kunnen blij
ven uitvoeren via Libanees gebied dat onder
Syrische controle staat.
De situatie in Zuid-Libanon blijft, evenwel zo
verward en gespannen, dat de moeilijkheden
daar het wankele bestand in de rest van Li
banon in gevaar kunnen brengen. President
Sadat waarschuwde tijdens de top Israël in
vrij felle bewoordigen. m Zuid-Libanon niet
in troebel water te vissen.
Het moeilijkste onderwerp had men in Cairo
voor de tweede dag bewaard, namelijk de fi
nanciering en samenstelling van de vredes
macht. Over het geld werd men het vrij snel
eens - 30.000 man op de been houden, voeden
en zo nodig te laten vechten, kost toch nog
honderden miljoenen - maar over de vraag
welk land hoeveel soldaten zou moeten leve
ren. konden de ministers van buitenlandse
zaken, die al het huiswerk moesten doen in
Cairo, het niet eens worden De zitting werd
voor acht uur verdaagd, wat een aanwijzing
was voor grote meningsverschillen.
De verschillende partijen in Libanon zelf. tij
dens het conflict op een of andere wijze ge
lieerd geraakt met een bepaald Arabisch re
gime of andere buitenlandse macht, hebben
namelijk totaal verschillende ideeën over
welke Arabische landen troepen voorde vre
desmacht zouden moeten leveren en we-ke
per se niet.
Maskerade
Omdat Egypte niet mee wil doen en redelijk
neutrale landen zoals Saoedi-Arabië en Soe
dan met zulke grote contingenten kunnen le
veren, lag het in de verwachting dat de 20,000
man Syrische invasietroepen, die nu toch al
in Libanon zijn, snel van uniform zouden
verwisselen en als vredessoldaten zouden
gaan optreden. De Syrische deelname aan de
vredesmacht zou dan 60 procent zijn. Hoe
deze maskerade in de praktijk zal uitvallen,
was nog niet geheel duidelijk.
Wel was duidelijk dat de Palestijnen. on
danks hun aanvankelijke toenadering tot de
Syriërs. met deze gang van zaken geen ge
noegen namen. Zij die zich met hun moslim-
linkse broeders in Libanon de laatste vijf
maanden gewapenderhand hadden verzet
tegen de Syrische inval, wilden dat Syrische
eenheden niet meer dan 30 procent zouden
uitmaken van het Arabische vredesleger. De
Palestijnse leider Arafat pleitte zelfs voor Li
bische militaire deelname, wat weer voor een
van de strijdende partijen in het conflict, de
christen-rechtse Libanezen. onacceptabel
moest zfin.
Als alles goed gaat, ligt het in de verwach
ting dat de Syrische contingenten van de
Arabische vredesmacht in door christenen
gecontroleerd gebied zullen gaan opereren -
hoe dat in Zuid-Libanon bij de grens met
Israël moet gaan. weet niemand, maar het
wordt wel spannend - terwijl de overige
Arabische vredesengelen orde en rust in de
Palestijns-moslim- linkse regio's moeten
gaan doorvoeren.
Positie Israël
Onze correspondent in Jeruzalem. Jaap van
Wesel, tekent hierbij aan:
De christelijke falangisten hebben bekend
gemaakt dat zij het hele gebied langs de
grens met Israël beheersen. Israël heeft de
christelijke troepen bij het voltooien van hun
veroveringen gesteund met het leveren van
wapens. Deze Israëlische steun was al lang
bekend, maar sinds een week mag er pas
vrijelijk over geschreven worden.
Er is echter in Jeruzalem uitdrukkelijk ver
klaard dat Israëlische troepen niet in Liba
non aan de gevechten deelnemen. Dat is ook
niet nodig, want de militaire tegenstand van
de moslims en de Palestijnen in Zuid-
Libanon i$ bijzonder gering: alle troepencon
centraties zijn in het centrum en in het
noorden van het land. Israël is nu door mid
del van de christelijke troepen heer en mees
ter in Zuid-Libanon. Israëlische patrouilles,
voorheen een routinezaak, zijn dank zij de
aanwezigheid van de christelijke soldaten nu
overbodig geworden. Dat is politiek gezien
uiteraard een grote opluchting voor de Israë
li's.
Voor Israël is de gedachte aan herhaling van
bloedbaden zoals die in het plaatsje Maalot
hebben plaatsgevonden, een nachtmerrie.
Daarom heeft Israël plechtig verklaard onder
geen voorwaarde te zullen toestaan dat de
Palestijnse commando's weer terugkeren
naar hun vroegere posities langs de Israëli
sche grens. „Onze politiek gaat uit van drie
principes", heeft minister van defensie Peres
enige dagen geleden verklaard, „namelijk
goed nabuurschap, het respecteren van de
grens, en de gemeenschappelijke wil van Is
raël en haar Libanese buur om de goede be
trekkingen niet door Palestijnse terroristen
te laten verstoren".
Er zjjn duidelijke aanwijzingen dat het bond
genootschap tussen Syrië en de christelijke
Falange in Libanon afloopt. In verband
daarmee hebben politieke en militaire klin
gen in Jeruzalem gezegd dat de toenadering
tussen Syrië en Egypte het gevolg kan heb
ben dat de Palestijnse commando's wederom
in staat gesteld zullen worden hun acties
tegen Israël vanuit Libanon te hervatten.
Militaire zegslieden in Jeruzalem waarschu
wen tegen de Arabische vredesmacht in Li
banon: Israël heeft redenen om aan te nemen
dat dit leger mogelijk de „rode lijn" zal over
schrijden. Dat is een politiek en militair niet
duidelijk omschreven lijn. die Israël enige
maanden geleden voor Syrië getrokken heeft
en waarover Israël de Syriërs heeft laten we
ten dat zij die niet straffeloos kunnen over
schrijden zonder Israëlische interventie te
riskeren. Geografisch loopt die lijn parallel
met de rivier de Litani.
(Van een onzer redacteuren)
UTRECHT - Dinsdag is in Nairobi een
algemene vergadering begonnen van
de Unesco, de opvoedkundige, weten
schappelijke en culturele organisatie
van de Verenigde Naties, waar
scherpe tegenstellingen dreigen te
ontstaan over de persvrijheid. Op de
agenda staat een ontwerpverklaring
over de „fundamentele beginselen
met betrekking tot het gebruik van
massamedia ter versterking van de
vrede en internationaal begrip en ter
bestrijding van oorlogspropaganda,
racisme en apartheid". Achter die
mooie woorden, die voortdurend
worden herhaald, gaat een tekst
schuil die de staten een grote contro
lerende en voorschrijvende invloed
toekent over de massamedia en de
manier waarop zij het nieuws ver
spreiden.
Het ontwerp is tot stand gekomen in
samenwerking tussen deskundigen
van de Oostblokstaten en van een
aantal ontwikkelingslanden en hij
weerspiegelt nauwkeurig de in die
landen bestaande overtuiging, dat
kranten, radio en televisie in dienst
moeten staan van de nationale doe
leinden zoals die door de overheid
worden geformuleerd. „De staten zijn
verantwoordelijk voor de activiteiten
in de internationale sfeer van alle mas
samedia die onder een rechtsbedeling
vallen", zegt artikel 12 en daar gaat
dan de vrijheid van de pers om burgers
van het eigen land en die van andere
landen eerlijk te vertellen wat er in de
wereld gebeurt.
Massamedia moeten worden gebruikt
om jonge mensen op te voeden in over
eenstemming met een verklaring ter
bevordering onder jongeren van de
idealen van vrede, wederzijds respect
en begrip onder de volkeren. Staten
die vinden dat verkeerd weergegeven
feiten hun daden op het terrein van de
bevordering van vrede en internatio
naal begrip ernstig schade toebren
gen. moeten in staat zijn dat te rectifi
ceren - maar zonder dat een instantie
wordt aangewezen die beoordelen
mag of die staten met hun bevindin
gen over verkeerde weergave van fei
ten gelijk hebben of niet.
De staat moet de vrijere en bredere
verspreiding van informatie verzor
gen, alweer ter versterking van vrede
en internationaal begrip. Er wordt in
vage termen aangegeven hoe interna
tionale persbureaus zich dienen te ge
dragen. De staten zullen samenwer
ken om te bepalen op welke voorwaar
den journalisten over en weer hun
werk kunnen doen. En de massamedia
zijn verplicht de doeleinden van gelij
kwaardigheid, soevereine gelijkheid,
interdependentie en gemeenschappe
lijke belangen van alle staten te ver
spreiden. Maar niet om het recht van
meningsuiting te verdedigen voor de
Russisiche dissidenten.
Zionisme
Bij de resoluties die in de preambule
van het stuk worden aangehaald als
richtinggevend voor de bedoelingen
van de opstellers is ook die waarin in
november 1974 in Parijs de Algemene
Vergadering van de Unesco uitsprak
dat Zionisme een vorm van racisme is.
Toen die verwijzing vorig jaar op een
vergadering van deskundigen door
Joegoslavië, handelend op verzoek
van de Arabische landen, werd voor
gesteld, hebben de negen landen van
de Euromarkt aangekondigd dat als
dit amendement zou worden aange
nomen zij aan de verdere beraadsla
gingen niet meer zouden deelnemen
en ook bij voorbaat iedere tekst zou
den afwijzen die nog uit dit overleg zou
voortkomen
Het amendement werd aanvaard en de
Negen hebben inderdaad de vergader
ing verlaten, evenals trouwens de Ver
enigde Staten en Canada. De vraag is
nu welke tactiek de westerse democra
tieën zullen volgen bij het bestrijden
van deze declaratie: Proberen er door
middel van amendementen toch nog
wat van te maken, of proberen de be
handeling terug te verwijzen naar de
deskundigen onder het motto dat de
verschillen in opvattingen over dit on
derwerp zo groot zijn dat er langer over
meel worden gedacht.
De eerste tactiek hjkt weinig zinvol
omdat het verschil in opvatting over
persvrijheid tussen de democratische
wereld en de Oostbloklanden en an
dere autoritair geregeerde landen zo
fundamenteel is. dat het niet valt te
overbruggen. De andere tactiek kan
worden doorkruist als de meerderheid
de declaratie toch wil doorzetten.
Nederland vervult In dit diplomatieke
spel een niet onbelangrijke rol omdat
ons land op het ogenblik het voorzit
terschap voert van de EEG. Een deel
van de conferentie zal de delegatie
worden geleld door minister van on
derwijs Van Kemenade, voor de rest
door oud-minister van CRM, Marga
Klompé.
Journalistiek
protest
Intussen hebben ook journalistieke
organisaties zich opgemaakt om te
proberen deze officiële goedkeuring
door een Unesco-vergadering van het
knevelen van de pers te helpen tegen
houden. Organisaties als de Inter
Amerikaanse Pers Associatie, het In
ternationaal Pers Instituut en de
Aziatische Pers Stichting, sinds mei
van dit jaar verenigd in het World
Press Freedom Comittee, waarvan
ook het Nederlands genootschap van
hoofdredacteuren lid is, sturen een
zes man sterke delegatie naar Nairobi
om te lobbyen bij de verschillende re
geringsdelegaties. Het Nederlands lid
van het dagelijks bestuur van het IPI,
drs M. L. Snijders, hoofdredacteur
van het Utrechts Nieuwsblad, is de
enige Europeaan in dit gezelschap.
Behalve de declaratie die staatscon
trole over nieuwsmedia goedkeurt,
komt ook aan de orde een blauwdruk
voor hulp aan regeringen in de Derde
Wereld bij het oprichten van persbu
reaus. Dit is een Indiaas initiatief, dat
eerder dit jaar op een conferentie van
85 landen in Sri Lanka is uitgewerkt.
Het komt voort uit het bezwaar van
ontwikkelingslanden dat de grote
persbureaus allemaal het nieuws be
schouwen vanuit hun Amerikaanse,
Britse of Russische optiek, maar dat
het „gewone" of positieve nieuws uit
hun landen zelden de telexnetten be
reikt,
Het zou daarom helemaal niet onrede
lijk zijn als de nieuwsmedia in de
Derde Wereld het nodig zouden vinden
een eigen persbureau op te richten.
Het griezelige van de zaak is dat het de
regeringen zijn die dit willen doen en
die zich daarmee een monopolie van
nieuwsverspreidlng voor hun landen
willen verschaffen Samen met de eer
der genoemde declaratie kan dit er
gemaickeiijk toe leiden dat vertegen
woordigers van buitenlandse persbu
reaus worden uitgewezen omdat ze
nieuws verspreiden dat de betrokken
regering onaangenaam is.
Een derde probleem dat de conferentie
te behandelen zal krijgen is een poging
Israël weer volwaardig lid te maken
Twee jaar geleden is Israël door de
meerderheid van de vergadering uit
gesloten van Unesco-
hulpprogramma's, een maatregel
waardoor de organisatie zich bij velen
in de westerse wereld in diskrediet
heeft gebracht en die er toe heeft ge
leid dat Amerika uit protest zijn con
tributies slechts met grote vertraging
betaalt. Aangezien die bijdragen 25
procent van de begroting dragen is dat
een maatregel die de activiteiten
nogal belemmert, al zijn de Arabische
olieproducerende landen bijgespron
gen.
De conferentie is de eerste algemene
vergadering van Unesco die buiten de
plaats van de zetel (Parijs) wordt ge
houden en ook de eerste die wordt
voorgezeten door een Afrikaanse
directeur-generaal, de Senegalees
Achmadou Machtar M'Bow. Er neemt
een recordaantal van 139 delegaties
aan deel. Een nieuwigheid is ook het
inschakelen van een satelliet voor een
televisicverbinding tussen Nairobi
en Parijs, waardoor gedelegeerden en
functionarissen collega's en archie
ven in het hoofdkwartier kunnen
raadplegen en waardoor omgekeerd
de journalisten in Parijs gedelegeer
den in Nairobi kunnen interviewen.
NONG KHAI (Thailand) - Aan de was bij een primitieve waterput in een vluchte
lingenkamp waar 16.000 mensen, voornamelijk Laotianen verblijven.
KAMPUT (Thailand) - Veldwerker van het hoge commissariaat voor vluchtelin
genzaken van de Verenigde Naties (UNHCR) op bezoek voor bemiddeling en
hand- en spandiensten.
(Papakt PARADE, de zachtere vieux)
