CDA
In 1978 meer vluchten
Amsterdam-Londen
Raadsverkiezingen Belgie
De nevels van
de melkweg
INZAKE DE NEUS
MACHTSSTRIJD TÜSSEN LANDELIJKE POLITICI
Honing en
efficiency
Vo,
ZATERDAG 9 OKTOBER 1976
He,
Ld is wat driest om je op te werpen als sterrenkundige, want astronomie
ligt voor mijn gevoel vlak naast sterrenwichelarij. Toch wilde ik ditmaal
een poging wagen om de zuivel-melkweg wat te ontsluieren. Want het
zuivel-zwerk is fors bewolkt en zolang er nevels, wolken en sluiers rondwa
ren is een lekeblik op die melkweg onmogelijk. Je hebt als consument, die in
de krant leest over cautie-regelingen, E.E.G.-melkheflïngen en basis- en
interventieprijzen snel de neiging om je portie aan Fikkie te geven. Waarom
moet het zo ingewikkeld? Als u van mij op dit laatste een klaar en duidelijk
antwoord verwacht, moet ik u teleurstellen. Ook wij die beroepshalve ons
moeten bezighouden met deze verheffende zaken, krabben ons regelmatig
en geérgerd op het hoofd en zien dan door de heffingen- en regelingenbomen
het gehele melkgebeuren nauwelijks meer. Dan moet je eens rustig gaan
zitten en het geheel weer eens op een rijtje zetten. Ondertussen ervaren wij
het ondoorzichtige, versluierende en onoverzichtelijke van het E.E.G.-
landbou wbeleid als een zeer groot bezwaar. Zowel voor producent als voor
consument is een beleid dat achter rooksluiers en -gordijnen wordt gefor
meerd, onaantrekkelijk en dus een beetje verdacht.
Terug naar de melk. Ik zou proberen wat duidelijkheid te verschaffen rond
de melkweg. De laatste weken leest en hoort u steeds weer over diskussies
rond de minimum-melkprijs. Het produktschap voor de zuivel stelde een ver
hoging van de minimum-melkprijs voor. In het produktschap zijn alle sekto
ren vertegenwoordigd: landbouworganisaties, (agrarische) vakbonden, zui-
velindustriën zowel particulier als coöperatief melkhandel van klein tot heel
groot Zo'n produktschap is niet zomaar een clubje, nee het is een door de
overheid ingesteld publiekrechtelijkorgaan.Datlaatste wil zeggendathetde
bevoegdheid heeft verordeningen uit te vaardigen. Zoals bijvoorbeeld een
verhoging van de melkprijs. Voor zo'n verordening echter gaat werken is wel
de goedkeuring vereist van èn de minister van economische zaken èn de
minister van landbouw. Mag nu het produktschap zomaar uit de losse pols
een verandering van de melkprijs voorstellen? Wis en waarachtig niét. Daar
voor zijn een stel spelregels ontworpen, ingewikkelder dan voor een bndge-
tirive. Men mag slechts met voorstellen komen als: a. de zuivelwaarde veran
derd is. of b. de produktie-kosten gewijzigd zijn. of c. in de gemiddelde be
drijfskosten verandering is gekomen. Deze fraaie begrippen vragen wellicht
enige toelichting. Het begrip zuivelwaarde slaat op wijzigingen in de zuivel-
prijzen. Dat kan door een besluit van E.E.G. in Brussel, maar het kan even
goed door veranderingen in de markt; b.v. door meer vraag naar kaas op de
wereldmarkt wordt de pnjs hoger. 'Zuivelwaarde' staat dus vrij dicht bij de
producent, de veehouder. Het begrip produktiekosten slaat voornamelijk op
de kosten die de zuivelfabrieken moeten maken. Een verandering in loonkos
ten kan de produktiekosten beïnvloeden, Produktiekosten staan dus dicht
bij de zuivelindustrie. Het derde beeriD - semiddelde bedrijfskosten- heeft,
vooral te maken met de (melk)-handel, de slijters, de detaillisten, de super
markten en de groot-winkelbedrijven. Een verandering in hun kosten (ook
vaak loonkosten) mag soms doorberekend worden.
He,
Leel globaal waren dat zo'n beetje de spelregels die het produktschap moet
nanteren bij de vaststelling van de (minimum)melkprijs. Op grond van dat
geheel kwam het produktschap dit voorjaar tot conclusie (ik zal u de bereke
ning besparen) dat eigenlijk een melkprijsverhoging van 5 cent nodig was om
de gestegen kosten te compenseren. De ministers echter waren bikkelhard:
na eindeloze discussies kwam men niet verder dan een verhoging van drie
cent. Het enige wat de ministers wilden toezeggen was dat men dan in augus
tus graag opnieuw over een wijziging zou praten. Het resultaat van de voor
jaarsbesprekingen was ontevredenheid bij de producent Allicht, als je kosten
niet gecompenseerd worden en de prijs toch al zo afgeroomd is, dan heb je
weinig marge meer. Nadat de augustus-besprekingen waren verzand (hoge
groenteprijzen etc. - stem van de vakbeweging tegen) kwam het produkt-
schap medio september zeer eensgezind met een nieuw voorstel - weer op
grond van zeer wrochte berekeingen - van een minimum-melkprijsverhoging
van twee cent. Minister Lubbers leek het helemaal eens te zijn met het pro
duktschap - de berekeningen werden niet aangevochten - maar kon het toch
met over net economische hart lrnjgen om ja te zeggen. Ik wil een maand
uitstel om nog eens te denken, dat waren zo ongeveer z'n laatste woorden voor
bij de plaat poetste,
Tot zover dit melk-feuilleton. Is nou die paar cent zo belangrijk, vraagt u
rich af Ja, voor de producent weL U mag zelf eens narekenen wat een cent
uitmaakt voor een boer die 50 koeien melkt (per koe per jaar - 5.0Ó0 kgmelk,.
Als u daarbij dan eens bedenkt de enorme schade die haast iedere veehouder
deze zomer heeft geleden door de droogte en-u voegt daar tenslotte aan toe aJ
die keren in het verleden dat de veehouders al genoegen moesten nemen met
een gedeeltelijke aanpassing van hun verhoogde kosten, dan zal het u wel
licht ook onbegrijpelijk voorkomen dat een minister zo sjachert met uitstel.
Ja maar, de consument dan, wordt die niet weer de dupe van die twee cent
verhoging? Nee, dat merkthij nauwelijks, is ons antwoord. Die prijsverhoging
geldt alleen voor volle melk en voor geen enkel ander zuivelprodukt. Omge
rekend in de prijsindex voor levensonderhoud betekent die twee cent een
0.03"c verhoging. Da's geen bedrag om over te piekeren. Ondertussen ïsernog
geen woord gezegd over curie-regeling, heffingen etc. waar ikinhetbeginvan
dit artikel over gewaagde. Maar dat komt nog wel en hopenlij k snel ook - want
wat in het (melk)vat zit, verzuurt sneL
Mr. Gerard W. Smallegange
in wat hij zelf van de week omschreei
als rijn 'milieu-crisiscentrum' lichtte
dr. A. ADriaanse, de Zeeuwse allers-
reiniger, donderdag tijdens een pers
bijeenkomst nog eens rustig toe water
in de afgelopen tijd allemaal aan de
hand is geweest in de vestiging van de
Centrale Suiker Maatschappij in Sas
van Gent
Nietalleen de inhoud van zijnmedede-
lingen was van belang, ook zeer inte
ressant was het te zien de manier
waarop de milieuinspecteur zoiets
aanvat. De man die minister Irene
Vorrink in dit gewest hand- en span
diensten verleent bij de door haar al zo
lang geleden beloofde landelijke grote
schoonmaak, maakt namelijk de
meest onaangename opmerkingen op
een zeer vnendelijke toon en met een
volstrekt onbewogen gelaat Hij zegt
bijvoorbeeld: „Het bedrijf heeft het op
een calamiteit laten aankomen", en
dat klinkt dan eigenlijk helemaal niet,
onaardiger dan wanneer hij had mee
gedeeld: „Ze kaen daar suiker." Ik
vermoed dat menig vervuiler, die met
de heer Adriaanse in contact komt.
eerst in de auto onderweg naar huis tof
het besef raakt dat hem toch wel le
lijke verwijten ten deel rijn gevallen.
zwavelwaterstof wat giftigheid betreft
in dezelfde prijsklasse valt als blauw
zuur, die stof die zo schadelijk is. dat
diverse oorlogsmisdadigers er geen
enkele herinnering meer aan hebben.
Ter geruststelling: de concentraties
zwavelwaterstof die in Sas van Gent
rijn gemeten, leveren volgens dokter
Lelie in de toekomst beslist geen
schade op voor de gezondheid voor de
mensen die in de stank hebben geze
ten. Met de stank is het gevaar gewe
ken.
Op
Na,
aast de heer Adriaanse zat op de
persbijeenkomst dokters. Llie, de ge
neeskundig inspecteur voor de volks
gezondheid in Zeeland. Hij legde on
der meer uit dat door de stand van
rotte eieren niet alleeen de menselijke
ziel, maar ook wel degelijk hetlichaam
schade lijdt. En met alleeen door
stank. „Kijk", zette hij uiteen, „als ie
mand die een erge hekel heeft aan mo
derne muziek, die alleen maar van
klassiek houdt, een buurman heeft die
voortdurend eigentijdse klanken uit
volop opengedraaide boxen speelt,
dan krijgt die man van die klassieke
muziek daar echt wat van.
Dat kun je meten. Zijn bloeddruk
loopt op. Dat gebeurt iedereen zo nu
en dan als hij bijvoorbeeld op straat
vooreenauto moet wegspringen. Maar
als je dat steeds hebt. is dat ook niet
gezond." En om een dergelijk ver
schijnsel gaat het volgens dokter Lelie
ook met mensen die steeds meer zwa
velwaterstof ruiken.
Terloops deelden de heren Llie en
Adriaanse trouwens nog mee. dat
pvallend was donderdag de bui-
tengewooon eendrachtige wijze,
waarop de twee inspecteurs hun zegje
dedea Zo merkte dr. Adriaanse op dat
bij de CSM nu een noodverband is
'aangelegd, maar dat nog eenszins van
genezing kan worden gesproken. Hij
keek daarbij vragend in de richting an
rijn medisch collega, die een goedkeu
rend knikje aan de geneeskundige
vergelijking gaf en die aanvulde met:
„Er is nu een spalkje aangebracht,
maar het bot is nog gebroken
En even later leende de heer Lelie wel
willend een term uit de door zijn col
lega metzoveel geestdrift gehanteerde
hinderwet. 'Onduldbare hinder' is
toch een goede term. die ook voor me
dici goed bruikbaar is", zei hij tege
moetkomend.
Ov,
ver één ding kwamen de inspec
teurs niet direct, tot overeenstemming
Dokter Lelie lanceerde op een gegeven
moment de stelling dat de menselijke
neus maar een uiterst bepert werkend
orgaan is. Waarop dr. Adriaanse zei,
dat de neus voor het ontdekken van
vergelijk de werking van de neus van
de mens met die van veel dieren
Waarna ze het weer geheel eens zaten
te wezen.
Er werl aan voorbijgaande dat in het
ultimatum dat burgemeester en we
thouders van Sas van Gent op 4 okto
ber aan het kwalijk rukkende bedrijf
stelde het dier in het geheel niet ter
sprake werd gebracht.
A. J. Snel
3* W
(Van ome verkeersredacteur)
British Airways is vastbesloten op 1 april 1978 een air-shuttle te
beginnen tussen Schiphol en Londen Heathrow. Een luchtbrug,
waarbij het nadeel van de capaciteitsgrens van elk vliegtuig
wordt omgezet in het voordeel van een gereedstaand tweede of
derde vliegtuig zodra het eerste vol is. „De tijd is er rijp voor, het
passagiersaanbod is groot genoeg", aldus Nigel Bishop van Bri
tish Airways.
'AIR-SHUTTLE' BETEKENT ALTIJD
PLAATS BIJ ELK PASSAGIERSAANBOD
Wie eraan mocht twijfelen, moet in de
spitsuren maar eens een kijkje nemen
op Schiphol of Heathrow bij de vliegtui
gen die tussen deze luchthavens vlie
gen. Niet zelden is bet aantal „stand-
by"-passagiers, die om redenen van ur
gentie of nalatigheid niet tijdig hebben
geboekt en nu moeten afwachten of een
wel gereserveerde passagier zich niet
vertoont, op zichzelf al bijna een vlieg
tuiglading vol. Vooral in Londen bren
gen sommigen met zulk wachten soms
wel een halve dag op de luchthaven
door, wat op vrijwel elk vliegveld duur.
stinkend ongezond en zomer en winter
bloedheet is
Toch heeft British Airways nog geen
officiêVe aankondigingen van rijn voor
genomen „loop maar door het vliegtuig
iri'-dienst gedaan, omdat de KLM. met
wie British Airways de Amsterdam-
Londen-verbinding deelt, helemaal niet
overtuigd is van het welslagen van een
air-shuttle op deze route. „Niet voor
1980", aldus een woordvoerder, en hoe
de passagiers het tot die tijd vinden, zal
de KLM dan kennelijk een zorg rijn.
Want de bij een air-shuttle, in 1961 in de
VS geïntroduceerd en sindsdien door
een aantal landen overgenomen, beho
rende garantie dat zelfs voor één passa
gier een volgend vliegtuig zal vertrek
ken, is een gedachte die de KLM niet zo
aanspreekt.
Toch wijzen zowel Amerikaanse als
Britse ervaringen uit dat juist in die
garantie de sleutel zit voor het succes
van een luchtbrug. Eastern Air Lines
startte op 30 april 1961 een air-shuttle
tussen New York en Washington, uit
gaand van het al aanwezige vervoer
saanbod op die route (per vliegtuig,
trein, bus en auto), en in een poging
voor een aantal oude maar nog niet
versleten vliegtuigen emplooi te vin
den.
Hogere frequentie
Eastern begon met een frequentie van
één vliegtuig per twee uur op vaste tij
den en de garantie dat voor „passagier
nummer 96' een tweede (oud) vliegtuig
zou vertrekken. Tickets konden aan
boord worden betaald. Dat leverde Eas
tern op die eerste dag 640 passagiers
voor 32 vluchten in beide richtingen op
(tussen Amsterdam en Londen worden
thans dagelijks gemiddeld 2000 passa
giers vervoerd). Maar zoals verwacht,
sloeg de air-shuttle erg aan bij de Ame
rikanen. Vier en een halve maand later
waren er al 64 vluchten.
In liet. volgende jaar werden shuttle
diensten geopend op de routes New
York-Boston en Newark (even dicht bij
Manhattan als New York-La Guardia-
Washington). De frequenties werden
opgevoerd en ruim anderhalfjaar na de
eerste shuttle-vlucht werd een dagre
cord bereikt van 13.439 passagiers.
Oude vliegtuigen werden vervangen
door grotere nieuwe, frquenties werden
opgevoerd. Nieuwe verbindingen wer
den geopend (sommige intussen toch
ook wel weer gesloten) en het was duide
lijk dat deze luchtbrug, de air-shuttle,
een nieuwe vorm van openbaar vervoer
was. Op 1 december 1968 haalde Eastern
het record van 21.760 shuttle-passagiers
pp één dag met 291 vluchten.
Geen consumpties
De shuttle heeft nog enkele andere
kenmerken waarmee de dienst zich on
derscheidt van een gewone lijnvlucht.
Zo zijn aan boord geen consumpties
verkrijgbaar. Dat is niet zo'n ramp,
omdat shuttle-diensten over het alge
meen een uur vliegtijd vergen, terwijl
passagiers voor de vertrektijd in de hal
wel een consumptie kunnen nemen.
British Airways stelt shuttle
passagiers gratis koffie beschikbaar en
andere drankjes en hapjes tegen beta
ling. Maar wel vóór vertrek, niet in het
vliegtuig. Shuttles hebben maar één
klasse; het vliegtuig zit zo vol met stoe
len als maar mogelijk is.
Het zeer grote aantal passagiers voor
Eastern stelde de maatschappij intus
sen wel tot meer service in staat. De
nieuwste wide-body-vliegtuigen worden
gebruikt (Lockheed Tristars), er is eer
ste klasse en „coach", er worden groeps-
reducties verleend en de voorgeschre
ven bagagecontrole (sinds januari 1973)
wordt uitgevoerd zonder veel tijdver
lies. Een experiment met verstrekking
van consumpties aan boord, tussen de
betaling van tickets door. bleek evenwel
een misgreep en werd na een half jaar
heledagnietaanbod komt. Daar voelde
het personeel weinig voor.
Problemen
Problemen dreigen opnieuw nu British
Airways op 1 april 1977 een shuttle wil
beginnen tussen Londen en Belfast.
Niet ten onrechte vrezen de bonden in
Belfast grote risico's voor de reserve
bemanning. Zonder moeilijkheden
werd in april dit jaar echter een
shuttle-dienst geopend lussen Londen
en Edinburgh.
Jane Goodacre vormt met twee vrouwe
lijke collega's de driemansploeg die
vanuit Londen Heathrow alle shuttle
diensten coördineert. „We weten lang
zamerhand vrij precies het reispatroon
op de twee routes", aldus de charmante
Jane. „Twee houden zich bezig met de
verzameling van informatie over de ko
mende vier uur. de derde doet dat voor
de periode van vier tot 23 uur vooruit.
Voor ons is het aantal passagiers dat
zich aanmeldt nauwelijks een verras
sing meer".
Zojuist zijn uit Edinburgh twee
shuttle-vliegtuigen binnengekomen;
vertrektijd was 13.40 uur, aankomst in
Londen 70 minuten later. „Ja, er waren
voor die vlucht 157 passagiers en we
moesten dus voor elf reizigers een
tweede vliegtuig inzetten. Dat wisten
we vanmorgen om negen uur", zegt Jane
Goodacre. Dat lijkt dan een tamelijk
onrendabele vlucht voor het tweede
toestel. Nigel Bishop, British Airways'
„product super intendant" is het daar
niet helemaal mee eens.
Exploitatie
British Airways' ervaring met shuttle
diensten omvat een kortere periode. De
eerste shuttle werd geopend tussen
Londen en Glasgow, op 12 januari 975.
Van een geregelde dienst was. typerend
voor Engeland, de eerste drie maanden
geen sprake, omdat de maatschappij
dwars lag met de bonden over de dienst
en rusttijden van de bemanningen.
Wanneer je als maatschappij de passa
giers een direct volgend zgn. „back-up"
vliegtuig garandeert, vereist dat ook
een reserve-bemanning, die wellicht de
„Shuttle-exploitatie is goedkoper dan
een gewone lijnvlucht", zegt Nigel Bis
hop. „Inderdaad is het een extra inves
tering dat je altijd extra vliegtuigen en
bemanningen nodig hebt. Daar staat
tegenover dat je op reserveringskosten
bespaart, dat er geen voedsel en drank
aan boord gaat, aan reisbureaus geen
commissie over de tickets hoeft te wor
den betaald en dat de passagiers op de
eenvoudigste wijze het vliegtuig bin
nenstappen".
Voor zijn gewone Ujnvluchten heeft Bri
tish Airways op het ogenblik een bezet
tingsgraad nodig van 70 procent, aldus
Bishop, en voor de binnenlandse shutt
les 65 procent. Zijn maatschappij schat
dit percentage voor de route
Amsterdam-Londen zelfs op 80 procent.
„Het is nog nooit voorgekomen dat voor
slechts eén passaiger een tweede vlieg
tuig moest worden ingelegd -achtishet
minste geweest. Dan begin je al met een
bezetting van iets meer dan 50 procent
voor elk van de twee toestellen, en zelfs
van 66 als het om drie gaat".
Mede door de stakingen in het begin en
het aanvankelijke gebrek aan ervaring
leed British Airways over het eerste
shuttle-jaar een verlies van 2,2 miljoen
"pond. Voor het lopende jaar wordt een
winst verwacht van 83.000 pond
De dienst op Glasgow wordt door de
week op elk uur gevlogen, van tien over
acht 's morgens (vertrektijd in beide
richtingen) tot twaalf uur later. In de
weekeinden vallen vijf vluchten uit Op
Edinburgh is het een twee-uursdienst,
waarbij zondags de eerste en zaterdags
de laatste van de in totaal acht vluchten
uitvallen.
Jane Goodacre: „Daarvoor hebben we
in totaal zes vliegtuigen nodig, plus zes
eventuele volgvliegtuigen, plus één als
tweede back-up. In de weekeinden ge
bruiken we vier eerste en vijf tweede
vliegtuigen. Per week zetten we op
Glasgow (of terug) tien volgvlietuigen in
en op Edinburgh (of terug) elf'.
Geen ruzies
Geeft de betaling wel eens problemen?
Bestaat tussen Amsterdam en Londen
niet het risico dat passagiers zelfs met
Hongaarse forinten komen aandragen?
„Afgezien van betaling vooruit en via
kredietkaarten, mag toch wel worden!
aangenomen dat passagiers tussen
Londen en Amsterdam ten minste één
van de twee betrokken geldsoorten op
zak heeft. Onze Britse praktijk is. dat
veruit de meesten per kredietkaart be
talen; 15 procent betaalt voor vertrek,
en de resterende 10 procent, die aan
boord contant betaalt, tekent voor ver
trek een schuldbekentenis".
En zo gaat dan tijdens de vlucht de pur
ser met een stewardess met de kassa
rond. Met de strikte opdracht om beta
lingsmoeilijkheden zo tactisch moge
lijk op te vangen. „Nee, we kunnen in
het vliegtuig geen toestanden hebben
over vreemde geldsoorten, te duur, te
veel, of te weinig terug", zegt Nigel
Bishop. Tot dusver is het welgeteld
twee keer voorgekomen dat iemand
dacht lekker voor niks mee te kunnen,
en weigerde te betalen. Britsb Airways
heeft ze er niet uitgesmeten.
(ADVERTENTIE)
Wij hebben u nodig!
Drie christen-democratische
partijen straks samen op
één lijst.
Wij vragen nü al uw steun.
Word lid van één van de drie
of rechtstreeks van het CDA.
Noteer mij als lid van
j □ARPDCHUDKVPDCDA*
p naam|j
p adresjj
j plaats
I *MaaK het blokje van uw keuze zwan
zonder postzegel sturen
I naar CDA Antwoordnr. 1700 I
j Den Haag
IL.n=«=_—._J
(Van onze correspondent Jan Gerrit-
■(Tb sen)
Ue Belgen kiezen zondag hun raads
leden, schepenen (wethouders) en bur
gemeesters die de komende zes jaar be
last zijn met het bestuur van de 589 ge
meenten waarin België met ingang van
volgend jaar is opgedeeld. Nu zijn er
nog een dikke 2300 gemeenten, waar
van zeer vele te klein om levensvatbaar
te zijn - reden voor een rigoureuze her
indeling die enkele jaren geleden werd
doorgevoerd.
De politieke betekenis van de verkie
zingen gaat ditmaal verre het lokale be
lang te boven: België staat aan de voor
avond van de beslissende dialoog tus
sen Vlamingen en Walen over wat hier
de „definitieve regionalisering" heet -
de opdeling van het land in twee van
elkaar gescheiden gemeenschappen.
Voor de grote politieke partijen die alle
hun gedachten hierover op papier heb-
ben gezet betekenen de verkiezingen
een laatste peiling van de krachtsver
houdingen
Het vraagstuk van de „gewestvorming"
spits zich, zoals alle problemen die met
de Belgische taalstrijd te maken heb
ben. toe op de situatie in en rond Brus
sel, het overwegend Franstalige water
hoofd in het Vlaamse land. In de hoofd
stad waar de Vlamingen een minderheid
vormen (circa een kwart van de bevol
king) doet zich een opmerkelijk ver
schijnsel voor voor het eerst besloten
de Vlaamse lokale politici samen te
werken door zogenaamde eenheidslijs-
ten.
Op deze lijsten zijn Vlamingen van di
verse politieke pluimage vertegen
woordigd - met geen ander doel dan zo
veel mogelijk Vlaamse stemmen te
trekken. De verkiezingen in de negen
tien gemeenten van de agglomeratie-
Brussel (met ruim een miljoen inwoners)
worden dan ook algemeen beschouwd
als een referendum waarin de Vlaamse
Brusselaars wordt gevraagd zich als
Vlaming te manifesteren
Opmerkelijk gevolg van de „Vlaamse
uitdaging" is dat het Nederlands zich
meer dan ooit in de hoofastad laat lezen
middels de verkiezingspropaganda
waarvoor naar goede Belgische ge
woonte geen kale muur of schutting ge
spaard is gebleven. Een Franstalige po
liticus van het extremistische FDF
(Front des Francophones) presteert het
zelfs zich in eentalig Nederlandse pam
fletten tot Vlaamse kiezers te richten.
He,
can de Vlaamse eenheids-
lijsten - in de voorstad Elsene doet zelfs
de bekende schrijver Marnix Gijsen
(„Klaaglied om Agnes") mee - is mede
te verklaren uit het voortduren van de
botte pesterijen waaraan Vlamingen in
Brussel nog steeds af en toe zijn bloot
gesteld.
Typerend voorbeeld leverde FDF-
burgemeester Roger Nols in de voorstad
Schaerbeek met diens vernederende
„apartheidsregeling" by de loketten in
het gemeentehuis. Daaraan werd we
liswaar een krachtdadig einde gemaakt
door de regering, maar velen zijn er met
gerust op dat Nols die tijdelijk uit zijn
ambt werd ontzet, niet toch uitzijn mar
telaarschap verkiezingsvoordeel peurt.
De gemeenteraadsverkiezingen hebben
nog een geheel ander maar evenmin to
onderschatten aspect, door de schaal
vergroting bij de gemeenten is de func
tie van burgemeester of van schepen een
aantrekkelijke recruteringsbasis voor
het aantrekken van nieuwe kiezers. Het
aantal parlementsleden en ministers
dat zich verdringt om de gunst van lo
kale stemmers is ongekend groot: het
gaat om een kleine 200 parlementsleden
op een totaal van minder dan vierhon
derd.
Het gedrang om de macht is het grootst
in de grote steden, zowel in Vlaanderen
als in Wallonië. In Antwerpen treden de
voorzitters van twee grote partijen als
lijsttrekkers in het strijdperk. Iu Gent
strijden twee ministers (De Clerck van
financiën en De Pacpe van volksge
zondheid) om de sjerp, het ereteken van
waardigheid waarmee Belgische bur
gemeesters zich gaarne in het openbaar
tooien.
(Door Nico Scheepmaker
oor een goed begrip van het vol
gende diene. dat ik tot de kaste be
hoor die altijd halt en front maakt
voor demonstrateurs in warenhui
zen en tijdens beurzen, in de hoop iets
GEHEEL NIEUWS voorgetoverd te
krijgen. Of beter gezegd: uil vrees dat
mij iels nieuws ontgaan zal, als ik
verzuim te kijken. Bovendien behoor
ik tot die on-Nederlandse lieden die
het internationale adagium kijken
niet kopen" hebben omgedraaid: ik
heb iets al gekocht voordat ik het
goed bekeken heb!
Nu vind ik niet datje bij de aanschaj
van tamelijk onnutte zaken die je je
door zo'n demonstrateur hebt laten
aanpratenalleen naar de waarde
van die dingen moet kijken. Zo'n
man is een soort goochelaar. Hij de
monstreert een truc. en jij applaudis
seert voor het welslagen van de truc.
Wal die meneer op de Huishoudbeurs
niet allemaal kon doen met dat dub
bele, uitschuifbare broodmes, ik
dacht nog: dat leer ik nooit, maar
wat kon ik anders doen dan applau
disseren in de vorm van een aan
koop? Je kan er inderdaad gelijkma
tige boterhammen mee snijden, maar
we kopen toch al bijna altijd gesne
den brood, dus wat had die aankoop
voor nut? Ik geef toe: weinig, maar ik
vind niet datje zomaar zonder iets te
kopen kunt weglopen als je zo'n man
van begin tot het eind zijn nummer
hebt laten doen en hij je heeft weten
te overtuigen van het grote gemak
van zo'n mes IN ZIJN HANDEN! Het.
uiteindelijke nut is dan niet langer
van belang.
Een vriendin van ons heeft een
imker-cursus gevolgd en is nu in het
bezit van een uitgebreide zwerm,
korven, een honingslinger en allerlei
andere apparatuur. Haar man had
uitgerekend dat de opbrengst van de
honing in dat eerste half jaar 100
gulden per potje had gekost. Maar
dat is het punt niet. Het punt is dat ze
in nauwe samenwerking met plus
minus 20.000 levende wezens als par
ticulier toch maar een stel lege potjes
heeft weten om te toveren in volle po
tjes honing. Bovendien moet het een
unieke gewaanoordingzijn om iets te
hebben dat in plaats van duurder.
steeds goedkoper wordt, dankzij gro
tere opbrengsten, afschrijving van
de apparatuur, etcetera.
Bij Albert Heijn wordt ieder potje elk
halfjaar duurder, bij haar wordt elk
potje steeds goedkoper. Dat geeft een
geestelijke satisfactie, die zelfs niet
opweegt tegen het feit dat het Albert
Héijn-potje honing nog jarenlang
goedkoper zal zijn dan haar eigen
potje honing...
Zo'n Efficiency Beurs is dus mijn
lust en mijn leven. De mensen gaan
als particulieren de Nieuioe RAI bin
nen. en komen er als tasjesdragers
voor Philips weer uit, overladen met
ettelijke drukwerkjes op glanzend
papier en in veelkleurendruk, die
bijeengevoegd, tot een plaatwerk
over ..Het leven in de Woestijn" in de
boekhandel 89 guldén hadden moe
ten kosten
Mijn vrouw krijg ik met geen stok
mee naar zo'n tjokvolle flipperkast,
daarom engageer ik iedere keer een
vriend om mee te gaan, want met z'n
tweeën heb je vijf keer zoveel plezier
als ut je eentje. Een Efficiency Beurs
en een voetbalwedstrijd moetje nooit
in je eentje bezoeken'. Dat is ook een
psychologische kwestie.
Je moet, op zoek bijvoorbeeld naar
een goedkoop kopieerapparaat dat
een behoefte moet gaan bevredigen
die nu nog niet bestaat („hoeveel ko
pieert u per maand, honderd, twee
honderd velletjes?" - „nou, om de
waarheid te zeggen gaan er maan
den voorbij dat ik helemaal niéts laat
kopiëren"), in een reeks van stands
een reeks van keurige jongelieden al
lerlei toëren met hun kopieerma
chine laten uithalen terwijl je eigen
lijk al wel weet dat 2600 gulden veel te
duur is.
Je staat er trouwens versteld van
hoeveel honderden nette jongens in
nette pakken met nette manieren er
nog in Nederland zijn, als je ze zo ziet
samengebracht op de honderden
stands op zo'n beurs: trouwens, het
aantal bloedmooie meiden dat ook
nog kan typen is eveneens boven
verwachting groot.
„Hoeveel kost uw goedkoopste ap
paraat?"- „Dat is deze. die kost 2750
gulden "- „Dat is helaas te duur voor
ons"-„Maar weet u wel wat die alle
maal kan? Mag ik uw horloge
even?".
We doen trouwhartig ons horloge af,
zoals toe dat ook voor de goochelaar
zouden hebben gedaan, hij legt. hem
op de glazen plaats, even de rubber
mat erover, knop ingedrukt, de dek
sel beweegt van rechts naar links, en
jawel, daar komt de kopie al aan. met
twee armbandhorloges die op 5 over
2 staan.'
Een enorm gemak, als je de lijd een
beetje in de gaten wil houden, dus zou
u nee durven zeggen als u een beurs-
korting wordt aangeboden en u in uw
dooie eentje bent? Nee toch, Wij wel,
lacherig, en groetend begeven we ons
naar de volgende standhouder:
„Kopleert-ie ook horloges?
