„Na het waterbadeen schepje vijverwater met bladeren erin" Gents duivelskunstenaar schildert Rob de Nijs FOTOPUZZEL Kent u Zeeuwsch- vlaanderen? OP BEZOEK IN HET HEILIGDOM VAN DE SIKKS: GRATIS OVERNACHTEN VOOR EEN PLASTIC BAL VRIJDAG 24 SEPTEMBER 1976 2Een Sikh kun je herkennen aan zijn rode of rose tulband, waaronder hij zijn sinds zijn geboorte gegroeide haar op een knotje bij elkaar houdt. Enige Sikhs die zich in het vijverwater aan het baden waren, hadden haar tot op hun dijbenen. I Buiten de tempel werden wc opge- wacht door waarzeggers Victor wilde zijn geluk wel eens voorspeld zien. De voorspeller wilde eerst tonen dat hij werkelijk een speciale gave bezat en schreef om dit te bewijzen een getal op een papiertje, dat hij dichtgevouwen in de hand van Victor stopte. Na wat pra ten moest onze reisgenoot een getal on der de tien zeggen en kijken of dat cp het papiertje stond. Het klopte. Het zelfde werd nog eens met een bloemen naam herhaald die ook juist bleek te zijn. Alvorens verder te gaan moest er eerst 5 rupies 1.60) betaald worden. Nadat hij de hand van Victor had beke ken kwamen er wat vage opmerkingen in de trant van je zult gelukkig worden en een mooie vrouw trouwen. Boven dien voorspelde hij dat 23 september een geluksdag zou worden. Dat wordt veelbelovend Er moest weer geld bijbetaald worden doch Victor bedankte voor zijn aanbod om een uitvoerigere toekomstvoorspel ling te horen. Als aandenken gaf hij nog een gelukssteentje mee. Chandigarh, de door de Franse archi tect Le Corbusier zeei planmatig opge zette stad was het volgende doel van onze reis. De stad is in sectoren ver deeld. die elk 1200 m lang en 800 m breed zijn en een leefgemeenschap op zich vormen. Tussen de verschillende secto ren lopen kaarsrechte vierbaanswegen. In sector één zijn alle regeringsgebou- I wen ondergebracht. De grote betonnen I gebouwen in de stijl van Le Corbusier. waren vuil zwart uitgeslagen door het vochtige klimaat, Jammer, datze een zo keurig opgezet geheel zo erg laten on derkomen. terwijl er zoveel mensen niets lopen te doen in India. Bij een be zoek aan het Hoog Gerechtshof waren we in de gelegenheid een rechtszitting bij te wonen. Het Engels is de officiële voertaal van de rechters en dat is niet te verwonderen, want India kent 14 grote taalgroepen. De officiële landstaal, het Hindi, wordt niet door iedereen als zo danig erkend. Het viel niet mee iets van de Indiase rechtspraak te begrijpen. Ofschoon de wooneenheden in de mo derne stad Chandigarh speciaal vooi de klein budgettaire families bestemd wa ren. kon men niet verhinderen dat even buiten de stad de krotten van riet en blik dicht opeengehoopt stonden. En dan wilde een leraar die we in het Pan- chavatBhavan «een openbaar staatsho- tel waar we voor 3 Rp 3.-) per nacht logeerden) ontmoetten nog beweren dat iedereen het goed had in India en dat er nagenoeg geen werkloosheid was. Ik heb toch zeker zelf anders gezien: hon derden mannen die langs de straat han gen of op pleinen liggen. Volgens hem zag ik dat verkeerd. ..want. veel van hen hebben een tuintje waar ze hun eigen eten verbouwen en hebben hun eigen koe of geit voor de melk. Dus hebben ze werk", zei hij. Futloos drie passen naar de koelkast te doen als je een frisdrank bestelde en liet ook daai zijn hulpje vooi opdraven. Bij ons vei- trek kon ik niet nalaten daar een op merking ovei te maken. Het enige wat hij deed was me uitdrukkingloos aan kijken om tenslotte te zeggen: I give hem money. Sir Alsof dat zijn gedrag goedmaakte. Op weg naar Het Rode Fort in Delhi werden we met. de keiharde realiteit van India geconfronteerd. Bij een bushalte lag een babytje van nog geen twee maanden oud op een versleten doek midden op trottoir. Het kindje zag er erg mager uit en huilde van honger. Er vlak naast stond een bakje met- enkele mun ten eiin. Enige meters verder stond de moeder tegen een muur toe te kijken of er wat geld in het bakje kwam. Vooi je je kind zo blootstelt aan de felle zonnestra len moetje toch wel in erge nood verke ren. Je kuntje in deze dingen ook vergis sen omdat men deze middelen aan wendt om in zijn levensonderhoud te voorzien. Poedelnaakt Een klein jongetje van drie jaar liep poedelnaakt in het winkelcentrum van New Delhi. Zijn andere broertje en zusje van ongeveer tien jaar, gekleed in gescheurde vodden moesten voor hem geld bij elkaar bedelen. Op een gegeven ogenblik zag ik dat kleutertje zijn broei bij de hand pakken en wijzen als wilde hij "zeggen: „Zie je niet dat er geld te verdienen is. er komen toeristen aan Bij het zien van bedelaars geraakte in in het begin in tweestrijd. Aan de ene kant zou je die arme sloebers geld in hun uit gestoken hand willen stoppen, aan de andere kant is het valse armoede. Je moet vaak erg voorzichtig zijn niet alle bedelaars achtei je aan te krijgen, want één iets geven betekent allemaal iets geven Dit laatste ervaarde ik toen ik na een paar kinderen gefotografeerd te hebben ze een muntje gaf. Binnen een mum van tijd. waar ze vandaan kwamen snapt niemand, stond het vol schooiende kinderen rond me. Omdat ik ze niets gegeven had. liepen ze de hele straat joelend en 'bakshisch' «aalmoes) roepend achter me aan. Dat woord komt je op een gegeven ogenblikje strot uit. Elke tien passen die je doet wordt er een hand uitgestoken 'Bakshisch six". Ze hebben dan de tactiek je een tijdje na te lopen, waarbij ze hun ïoep veelvuldig herhalen en hopen dan dat je het zat wordt en ze toch iets geeft. Lopende door de straten van Delhi za gen we overal tegen de witgekalkte mu ren rode rochels. De Indiër neemt als lekkernij giaag een "paan". Het is een groen blad dat met zoete gom en pe permunt. wordt ingestreken en in het midden met betefnoten gevuld wordt Het geheel wordt tot een driehoekje ge vouwen en in de mond gestopt. Na enige tijd kauwen komt er een rood sap uit de mondhoeken. Het bloedrode speeksel spuwt men dan willekeurig waai uit. Een ongelooflijk vieze bedoening. De paan is eertijds door de Moslims inge voerd en schijnt, goed voor de spijsverte ring te zijn. Bij ons vertrek uit Delhi, waai we nage noeg alle^p maar regenbuien hadden gehad, leek het erop dat we het hemelse vocht voorlopig niet meer zouden krij gen. De zon stond prachtig aan een hel der blauwe hemel en da tstemde ons een stuk vrolijker. Zo n 30 km voor Agra was er een ongewone drukte op de weg. We minderden vaart en meteen stormden zo'n tien Indiërs op onze bus af. ..Vijftig rupies. vijftig rupies" riepen ze. We be grepen het nieten vroegen water aan de hand was. 'Water sir. water', kwam er in gebrekkig Engels uit. Op onze vraag hoe hoog het water dan wel stond weet men tot de schouders. Dat was onmogelijk temeei daar er een personenauto van de andere kant dooi het water geduwd werd. Optimistisch dat we waien pro beerden we het op eigen motorkracht Zover we kijken konden stond ei watei De eerste paar honderd meter was: het vrij ondiep en ging alles goed. Plotseling kwam het water hogei enhogei te staan en na een paar krampachtige stuiptrek kingen weigerde onze motoi nog verdei zijn diensten te verlenen. Weei stonden er duwers klaar en er werd onderhan deld over de prijs. We wilden vijftien ru pies geven en meer niet. Door het lang durig handelen konden we het binnend ringende water niet meei keren, zodat weldra alles in de auto onder watei stond Met, de duwers kwamen we niet tot een accoord. We besloten zelf te gaan du wen. Ziende dat hun het geld door de neus geboord was boden ze hun dien sten voor twee rupies aan doch toen hoefde het niet meer. Het watei kwam steeds hogei te staan en de hele inboe del dobberde in het watei. Ruim twee km verderop stonden we weei op het droge. Ons lichaam natvanhet watei en ;ons hoofd nat van het zweet smachten 'we naar watdrinken. dat we vooi de vei ligheid eerst nog moesten koken. Tot overmaat van ramp wilde onze auto niet meer starten. Velschillende pogingen hem aan te duwen bleven tevergeefs. Na een rustpauze die we gebruikten om de inwendige mens wat te versterken, had een hernieuwde duwpoging succes. La ter bleek dat heel de startmotoi vol wa ter was gelopen In ons hotel in Agra kwamen we waslijnen tekort om al onze natte kleding te drogen. Rickshaw Bij onze aankomst in Agra werden we door hulpvaardige ricksha wrijders naar hel Touristhotel gebracht. Meteen boden ze hun diensten aan ons diezelfde avond of de volgende dag door Agra te rijden. Een fietsrickshaw is een fiets op drie wielen waarbij boven de twee ach terwielen zitplaats is voor twee perso- De hele avond hebben ze buiten het ho tel op ons gewacht en elke keei als we bij de auto moesten zijn boden ze hun dien sten aan. Ook de volgende morgen 'stonden ze al vroeg op de stoep van het hotel te wachten. Qmdat de lucht er niet te best uitzag besloten we die dag de rode stad Fatehpui Sikii te gaan bezoe ken. We ontkwamen ook de dag erop niet aan hun diensten aanbod en zijn ei na eerst de prijs vastgesteld te hebben opvijfiupiesi t J 1.70) op ingegaan, Het. was nou bepaald geen comfortabele zit maar als ik zag hoe dat kereltje voor me zich te barsten moest trappen terwijl zijn hemd nat van het, zweet. was. kwam het schaamrood me op de wangen. Op mijn vraag hoe lang hij de rickshaw al had antwoordde hij dat hij die voor vijf rupies per dag bij zijn baas huurde Hij scheen getiouwd te zijn en een kind te hebben Ik vroeg me af waar zo n man dan van moest leven als hij ons vijfiu- pies vooi een rit van ruim een halve dag rekende en deze dan nog aan zijn baas moest afstaan ook. Nu begreep ik pas waarom ze aanvankelijk geen vaste prijs wilden noemen en de vergoeding vooi verleende diensten dooi onszelf lie ten bepalen. Ik heb hem toen hij me avonds bij het hotel afzette een flinke fooi gegeven. De Tasj Mahal het. beroemde witmai- meren mausoleum dat. Shah Jahan in 1630 voor zijn geliefde gemalin Mumtasj Mahal liet, bouwen is een meest,erbouw- werk. De prachtige bloemmotieven van de in marmer ingelegde edelstenen vormen een juweeltje op zich. Om zijn volmaakte harmonie temidden van sy- metrisch aangelegde tuinen en vijvers goed in me op te nemen ben ik er ook de volgende dag en tevens s-avonds bij maneschijn heen gegaan. De bouwer had voor zichzelf een identiek graf in zwart maimer aan de andere zijde van de rivier gepland doch zijn zoon vond het geld verspilling en liet hem na zijn dood in hetzelfde gebouw naast, zijn ge liefde gemalin bijzetten. Varanasi. de voor de Hindu's heilige stad aan de Ganges, bood die morgen om zes uui het. beeld van een ontwa kende Indiase metropool. Ik zag arme stumperds op de haide stenen van een portiek, en rickshawiijders in een on- gemakkelike houding in de bak van hun rickshaw liggen slapen. Kinderen deden hurkend over de stoeprand hun be hoefte in de goot. Mannen stonden zich uitgebreid met zeep bij de openbare volkskraan te wassen, terwijl weer an deren zeei lang en uitgebreid hun tan den stonden te poetsen met een vezelig stokje. Een eindje verder kwam een man naakt op een lendedoek na uit zyn bouwvallige houten woning gekropen en begon uitgebreid te rochelen en te hoesten waai bij het. leek alsof hij al zijn longen eruit zou spuwen Bij een open baai urinoir zaten mannen gehurkthun ochtendpias te plegen «de Indische man hurkt om te urineren). Vrouwen bega ven zich gewapend met een koperen kannetje water naai een stil plaatsje om daar hun toiletbehoeften te doen. De Indii gebruikt geen toiletpapiei maai spoelt alles schoon met water waarbij menz'n linkei hand gebruikt. Ook de liefde wordt, met de linkerhand bedre ven. Hun rechterhand gebruiken ze om te eten. Teneinde geen besmetting op te lopen geeft de echt Hindu geen hand als hij je begroet maar maakt Namasté' de handen samengevouwen vooi de borst:. Het doel van onze vroege rit was een boottocht op de Ganges waai de gelo vige Hindu bij zonsopkomst een uitge breid bad neemt in de heilige riviei. Dooi een paai roeiers werden we op de sterk stromende riviei stroomopwaaits gebracht waarbij we vlak langs de ghats" «de trappen aan de ïivieioevei waarop de gelovige baadt) voeien Mannen en vrouwen geheel of gedeelte lijk ontkleed gingen velschillende keien achtei elkaai kopje ondei in het mod derige watei Dooi deze handeling woi- den ze van alle smetten bevrijd. Een ge lovige Hindu onderneemt minstens één keei pei jaai een pelgrimstocht naai Va ranasi om ei een bad in de Ganges te nemen. De bootsman maakte ons ei op attent hoe enige mannen een kindei- lijkje op een bamboe draagbaar naai de rivieroever brachten. Even veideiop dreef een in doeken gewikkeld lijk stroomafwaai ts. Ik vind het vreemd dat er niet ontzettend veel mensen ziek worden, temeer daar ze het, vieze ïiviei- water ook nog drinken Geleerden heb ben wel eens de volgende vei klaring voor de geringe veiontieiniging van de Ganges gegeven- Ei zitten zoveel bac teriën dat ze elkaar opeten'. Doden Onze gids bracht ons na de boottocht naai een plaats waar ze de doden ver branden. Tussen een stapel brandende boomstammen stak een heen uit de vlammen. Op een gegeven ogenblik trok dat been samen als was het een laatste stuiptiekking. Een man die het vuur bewaakte brak het been door er een flinke mep met een stok op te geven en boog vervolgens het geen naar de vlammen toe. Er ging iets vreemds in me om ttoen ik dit zo allemaal aan- schowd had. Leefde ik 20 eeuwen gele den of wat dit echt realiteit Nergens was familie te bekennen. De Hindu lacht trouwens als ei een familie lid of vriend door de dood uit deze aardse ellende is verlost, Hij hoopt op geen wedergeboorte tenzij in een hogere kaste of in een i ijke weieldbijvoorbeeld Amerika of Euiopa). De inspectorsbungalow in Fatehpui mochten we aanvankelijk niet m We moesten een speciale toestemming hebben. Op het. giasveldje naast het ge bouw mochten we wel onze tent opzet- ten Tijdens ons dinei in de openlucht qm acht uur s-avonds kwam de opzich- ter-van de bungalow bij ons staan. Om dat ei op dit late uui geen hoog bezoek meèi verwacht kon woiden bood hij voor twintig rupies een tweepersoon- skamer vooizien van fentilator en bad kamer aan. Piet had nog een plastic bal bij zich en wilde wel eens proberen of er te handelen viel. Jawel hoor als hij die voetbal kreeg mochten we gratis ovei- nachten. Tijdens het, eten was er ook een kerel verschenen die spontaan tegen ons be gon te praten Hij kende zowaai de weg in Amsterdam betei dan wij hem ken den. Het bleek dathij kunstschildei was en op zijn tocht door Euiopa geruime tijd in Amsterdam en bij een rijke fami lie in Zeist, waarvan hij ons trots een foto toonde, had doorgebiacht. Hij was president van de WHO World Human Oiganisatipn). Om zijn zelfopgenchte organisatie bij de VN erkend te krijgen vroeg hij onze handtekeningen. Hij kwam me over als een levensblij man netje dat oveial zijn home vond en wat schildeide als hij geld nodig had. We kregen een uitnodiging de volgende morgen het ontbijt in zijn woning te komen nuttigen. Stipt op de afgespio- ken tijd stond hij de volgende moigen op de stoep. De opzichter van de bungalow kwam ons viagen vlug te vei trekken, omdatei die nacht een ministei gearriveerd was En inderdaad ei stond een auto met staatsvlag erop Voor de deur. Na vijf mi nuten rijden stopten we bij een kleine woning waar we in de voorkamer die te vens. als werkvertrek dienst, deed. aan een tafel plaats namen We kregen cha- patie «een plat lond brood dat op een pannekoekje lijkt) met gebakken aai- dappelen. De theee was op zijn Engels, met. veel melken suikei erin. Als specia liteit kregen sve een bolletje van allei lei groenten dat op de yoghuit was ge drenkt, Het was vrij pittig gekiuid en ik kon het bepaald geen lekkernij noemen Onze gastheei deed erg goed zijn best hel ons naar de zin temaken Zijn viouw - hij was getrouwd en had di ie schatten van kinderen - zagen we niet vei schij nen Ze verbleef in de achterkainei of in de keuken achtei het fornuis. Omdat we haar persoonlijk wilden bedanken vooi het eten en om haai een bloemetje te, geven vroegen we of ze even wilde koj men Nadat onze gastheei vooi de tweedemaal in de aehterkamei was ge gaan. kwam ze beeldschoon als ze was. gekleed in een blauwe sari. even bij ons om de bloemen in ontvangst te nemen te groeten en daarna weer vlug te verdwij nen. Bij ons vertrek weiden we dooi de hele buurt, die zich in tussen om het huis had verzameld, uitgezwaaid epal We zijn op dit ogenblik in Nepal waai het weer mogelijk is even vrij adem te halen. Overal waar we in India stopten, al was het midden op het platteland, stond het binnen een mum van tijd vol EHBO Sint-Jansteen houdt fietsenrally SINT-JANSTEEN - De EHBO, afdehng Sint-Jansteen houdt zaterdag een fietsenrally Men start om 14 00 uur bij cafét. Kuipke' waar men vanaf 13.00 uur kan inschrijven. De aankomst is aan café-restaurant Den Ouden Arend'. Dei baten van de rally komen ten goede aan' de Steense E.H.B O nieuwsgierige mensen, die alles van je wilden weten. Het was één vragensal- vo: 'Wat is je land Wat is je beroep hoeveel verdien je ben je getrouwd enz.' Als we het waagenden om in een Jtad even te stoppen vooreen flesje fris stond het zwart van de mensen rondom de bus. waardoor het binnen leek alsof er buiten plotseling een zonsverduistering was opgetreden Alles leek wel vreemd voor ze en om te weten wat het was. moesten ze het net als kleine kinderen met hun handen aanraken. Eenmaal een eind in Nepal was het een waar ge not weer eens op een weg te kunnen rij den zonder koeien, buffels, geiten, fiets- rickshaws. autobussen, vrachtwagens die het vei dommen aan de kant te gaan en ongelooflijke hoeveelheden mensen. We hopen in Nepal wa t. meer rust te vin den dan in India. De prijs, deze week geen 7oaardebon van tien maar van twintig gulden, gaat naar mevrouiD Bun de Bruijn. groenendijk 30 in Kloosterzande. Uiteraard veraezeld van onze hartelijke felicitatie. Haar op lossing deed niet onder voor die van an deren, die overigens allemaal goed wa- Op haar briefkaartje schreef mevrouw Bun de Bruijn: Deze foto is genomen vanaf de dijk. De achtergrond van de huizen is de Groenendijk. Het grote ge bouw met m de gevelacht raampjes is de Heilige Hart-scliool. Rechts de hoofd onderwijzer En de witte vliek is onze kerk met haar toren en prachtige haan er op. De schapen in de wei zijn van Van Waterschoot en de schelven op het land van landbouwer Bun. Deze foto biedt een prachtig gezicht. Ik kijk daar al veetigjaarop". Begrijpelijk dus dat me vrouw Bun de Bruijn geen problemen had bij de oplossing, toch is de prijs u van harte gegund We gaan gewoon door met fotopuzzelen, nu weer vooreen tientje per keer. Stuur een briefkaart met daarop uw oplos sing, geadresseerd aan de redaktie van de Provinciale Zeeuwse Courant, Nieuwslraat 22 in Terneuzen. In een hoekje schrijft u liet bekende motto. Vergeet vooral niet te omschrijven wat erop de foto achter de witte vlek. schuil gaat. Succes. Bejaardenmiddag ZAAMSLAG - Woensdagmiddag werd in de Rank te Zaamslag de eerste cultu rele middag van het open bejaarden- werk gehouden. 'Professor Sarkos', goo chelaar en conferencier, trad op voor een flink aantal belangstellenden. Het is ook wel een beetje de volksaard en het klimaat die tot een luie houding leiden. De moesson die we aan den lijve ervaarden maakte ons ook vaak utloos. Ik kon me toen helemaal indenken dat een Amerikaan eens schreef: "Het is een klimaat waarin je één stap per dag moet doen!' De aard van de Indiër is om in de-dag van vandaag te leven en kijkt niet naar wat morgen komen zal. Hij kan ook ongelooflijk veel kletsen. De regering dacht daar verandering in te kunnen brengen door op de achterkant van autobussen affiches te hangen met: 'Talk less, work more!' In een grote winkel in New Delhi, waar we wat etenswaren kochten, maakten we een staaltje van inefficiëntie mee. We bestelden bij de vleesafdeling een paar ons ham. Mijnheer A. die achter de toonbank stond gaf aan een jongere be diende de opdracht het vlees te snijden. Nadat hij het in een papiertje gevouwen en het gewicht erop geschreven had. werd een andere bediende geroepen die het vlees naar mijnheer B. moest bren gen. Deze schreef er een rekeningetje in duplo voor. Vervolgens weid weer een andere bediende geroepen die het naai mijnheer C. de inpakkei bracht. Tens lotte moesten we bij mijnheel D. beta len. waar we dooi overlegging van de kassabon het ingepakte vlees bij mijn heel C. konden meenemen Hoe kan een land als India dat zo ineffi ciënt werkt zich ooit tot een welvarende staat ontwikkelen. Is het mede het kas tenstelsel. hetgeen weliswaar officieel is afgeschaft, dat hier nog doorwerkt In Agra logeerden we in een hotel waai de baas een privé-bediende had. Als hij op zijn bovenkamer was en hij had een glas water nodig verdomde hij het om tfjf passen naar de kraan te doen. doch dep luidkeels om zijn bediende, zodat vooial 's-morgens vroeg er iedereen wakker van werd. Achter het buffet in het hotel staande was hij zelfs te lui de FRANK LIEFOOGHE MAAKT BIZARRE INTERIEURS VOOR DE ZEER RIJKEN... GENT - Zelf dakloos, schildert een Gents kunstenaar momenteel op het atelier van een riend het portret van de Nederlandse zanger Rob de Nijs. Frank Liefooghe, een bekend Belgisch Projek- tartiest leerde de Nijs kennen via me vrouw Nicky Boltini, var het gelijk namige Nederlands circus waarmee de zanger vorig seizoen op toernee trik. Liefooghe komt zelf voor de helft uit circusfamilies en werd door de Bolti- ni's gevraagd naar ideeën voor hun reeks aan de Belgische kust Op Nicky's aanraden ging Liefooghe eens naar een optreden van De Nijs kij ken. Onmiddellijk ontdekten beide kunstenaars een aantal gemeenschap pelijke interesses, de voornaamste: uit gaan en Gerard Reve, voor wie ze beiden een uitgesproken bewondering koeste ren. Reeds in de eerste gezamenlijke ochtenduren stelde De Nijs de vraag om een portret aan Liefooghe. en deze laat ste vond dat zoiets wei kon. De Nijs is al enkele malen naar het leenatelier afge zakt om te kijken hoe zijn verschijning op het doek komst De Nijs is al enkele malen naar het leenatelier afgezakt om te kijken hoe zijn verschijning op het doek komt. Hij blij kt er zo tevreden over te zijn. dat hij zelfs suggereerde het doek misschien te gebruiken als coverillus tratie voor zijn nieuw te verwachten langspeelplaat. Het doek is ongeveer twee bij twee meter en staat momenteel nog in bruine en lichtblauwe basiskleu- ren. Frank Liefooghe is een buitenbeentje in het Belgische kunstwereldje. In de zes tiger jaren schilderde hij met enkele stadgenoten aan het langste schilderij ter wereld in het Stedelijk Museum te Amsterdam. Twee jaar geleden schil derde hij aan westelijke kant een door gang naar het oosten, in de Berlijnse Muur. Vorig jaar tenslotte maakte hij een Miragevliegtuig in linnen bedrukt metdenationale kleuren van die landen die betrokken zijn bij de bewapenings wedloop en liet het insneeuwen op de Mont Blanc. Tussendoor hield hij zich ook nog onledig met het oplaten van ar tistieke ballonnen, het beschilderen van dandingmuren, het inrichten van brousse-interieurs in rijkemanshuizen, enzomeer. Na de portretteringsopdracht begint Liefooghe met het interieur van de Belgisch-Italiaanse zanger Adamo in Brussel. Adamo's vrouwtje was eens op bezoek in de Saint-Tropez-villa van een Gents juwelier, die Liefooghe binnenin had omgetoverd tot een brousse, com pleet met palmbomen, lianen en bana- nebomen. Nicole Adamo bouwde een huis in een Brusselse' voorstad en stond erop dat de Gentse artiest het zou deko- reren. Ook zij krijgt nu van Liefooghe exotische tafereeltjes om de leegtes in te vullen die de zanger-echtgenoot vaak achterlaat, en voor haar zoldering heeft hij bovendien een heus onweerwolken dek ontworpen. In een kleiner kamer voorziet hij Arabische toestanden met Kasjmier-Haremkussentjes. Hij glun dert als hij erover vertelt. De dekorateursfunktie zal Liefooghe begin volgende maand dan wel even voor een paar dagen moeten vergeten, want dan moet hij naar Israël voor het afwerken van zijn vredesmissie- drieluik. Van zijn Berlijk- en Mont- Blancervaringen beweert hij immers dat ze politiek geladen zijn, en willen getuigen van zijn geloof in een vreed zame oplossing voor de wereldvraag stukken. Israël moet het drieluik vol ledig maken, en daar wil hij namelijk een volksfeest organiseren waaraan Arabieren en Israëlieten deelnemen. Het scenario ziet eruit als volgt. Op een nog nader te specifiêren plaats aan de Zionberg bij Jeruzalem, zal hij een zwarte steen aandragen die erg veel ge lijkenis vertoont met de steen uit de Ka'ba. het heiligdom in Mekka. In die steen zal hij het metalen geraamte mon teren van een groot ei. Listig verscholen in de metaalstruktuur zullen zich een grote Jodenster en een Arabische maan bevinden. Dan moet, een stoet komen aanzetten versierd met witte vlaggen. Op die vlaggen wil hij de namen aan brengen van mensen die zowel de Joden als de Arabieren hebben vervolgd door de eeuwen heen. Een greepje uit de res- pektievelijke lijstjes: Paus Innocentlus in. Thomas van Aquino, Julius Strei cher. Hitier en Göring Eens de vlaggen op het ei gelegd zal men alles in brand steken om te vergeten. Dan wordt de metalen struktuur, onge havend hopelijk, beplakt met gekauwd papier en beschilderd met Yves Kleyn- blauw. tot het een mooi blauw ei wordt. Van het regenseizoen verwacht Lie fooghe dat het zijn ei zal vernietigen, en aldus de symbolen Davidsster en Maan duidelijk stellen. Het blauw zal dan af druipen op de steen die daardoor uit eindelijk de blauwe steen wordt uit de Joodse voorgeschiedenis. Om zijn project te kunnen realiseren beschikt de Gentse kunstenaar over een aantal enthousiaste Gentse vrien den en over fondsen hem ter beschiking, gesteld door enkele Antwerpse en Brusselse diamantairs van Joodse na tionaliteit. Arabische sponsors heeft hij (voorlopig nog niet. FREEK NEIRYNCK Collecte De collecte voor het PIT bracht/ 932,01 op in Zaamslag. Frank Liefooghe M>.< Êt xttlMCH-VLAANDEREN KATHMANDU - Alvorens het heiligdom van de Sikhs «een géloofssekte). de Gou den tempel in Amritsar. te betreden moesten wc ons eeist bij de tempels ei vice vervoegen We kwamen in een heerlijk koel airconditioned vertrek waai we na het gastenboek getekend te hebben ons van onze schoenen moesten ontdoen en een witte doek om het hoofd moesten binden Via een waterbad, waai we als toeristen verplicht doorheen moesten lopen om de tempelgrond niet te verontreinigen, kwa men we op een groot wit marmeren plein, omgeven dooi hoge zuilen gallerijen. In het midden van de giote vijvei die centraal lag stond de Gouden tempel. Het was vreemde bezoekers toegestaan even een kijkje erin te nemen maarfotografeien was ten strengste verboden Binnenin het tempeltje wordt de Gronth Sahib. het heilige boek van de Sikhs, bewaard. Een groepje muzikanten speelden ei op citai en harmonium geestelijke liederen, terwijl ze ei klaaglijk bij zongen. Wie geld bij het heilige boek gooide kreeg van een priester een schepje vijverwatei met bladeien erin. watde gelovige Sikh dan als geestvei sterkend voedsel tot zich nam. Ei hing een zeer mystiek sfeertje en we voelden ons. afgaande op de blikken van devote mensen, echte indringers. Op 1 juli van dit jaar vertrok de uit Nieuw-Namen afkomstige ondei- vvijzei Frans Smet voor een ondreis dooi Zuidoost-Aziê en Nooidwest- Afrika. Op zijn reis. die ongeveei vier maanden in heslag zal nemen is Frans Smet niet alleen. Hij wordt vergezeld dooi de eeonoqjn Victor van de Laar uit Arnhem, fotograaf Theo Willems uit Valkenswaard en chef-monteur Piet Smite uit Uden- hout. Hel gezelschap leist met een speciaal vooi dit doel omgebouwde VW-bus. Van hun ervai ingen en be levenissen onderweg schiijft Fians Smet reisverslagen, die in de PZC worden opgenomen. Smet en zijn reisgenoten brachten onder meer een bezoek aan de Gouden tempel in Amritsar (India), het Heiligdom van de Sikks. Ze weiden er bekeken als indringers.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1976 | | pagina 36