Sacharov: „Positie Russische dissidenten nog geen haar beter" Korea: heet incident in koude oorlog Duitse justitie: Het recht moet zijn beloop hebben WOENSDAG 25 AUGUSTUS 1976 PZC/opinie en achtergrond (Van onze speciale verslaggever mr. Frans Kok) De vooraanstaande Russische dissident prof. Sacharov, met wie de Nederlandse parlementaire delegatie vrijdagavond in Moskou toch een ontmoeting heeft gehad, is van mening dat de Russische houding ten opzichte van de „dissidenten" na de akkoorden van Helsinki nauwelijks is veranderd. Het aantal politieke arresta ties is weliswaar verminderd, maar de behandeling van de al gevangen genomen dissidenten wordt daarentegen steeds slech ter. De toestand van een aantal van hen is zonder meer tragisch, aldus prof. Sacharov. feite geen enkel strafbaar feit plegen. Sacharov legde er de nadruk op dat voor de politieke ontwikkeling in de Sowjet-Unie veel afhangt van de hou ding die het Westen inneem t. Hij pleitte er sterk voor om voortdurend en op alle niveau's er bij de Sowjel-regering op aan te dringen de slotakte van Helsinki ook daadwerkelijk na te leven. Dat is de enige manier om invloed te kunnen uitoefenen op de starre dagelijkse praktijk in de Sowjet-Unie, aldus Sa charov. De Russische atoomgeleerde, in 1975 winnaar van de Nobelprijs voor de vre de. toonde zich zeer dankbaar voor het bezoek van de Nederlandse kamerle den. ..Het is de eerste keer dat op rege ringsniveau een dergelijk initiatief is ondernomen. Ik hoop dat de Neder landse stap een positieve invloed zal hebben op de stellingname van andere Sacharov, die speciaal voor het bezoek van de parlementariërs uit Siberië was overgekomen en een zeer vermoeide indruk maakte, beschouwt het door de Russen met veel tamtam omge ven akkoord van Helsinki voor de Russische oppositie dan ook als een dode letter. Het akkoord geeft hoog op van de fundamen tele rechten van de mens, maar, aldus Sacharov, afwijkende meningen worden in de Sowjet-Unie nog steeds onder drukt, hoewel de mensen die zich voor die ideeën inzetten ook voor de Russische wet in Westeuropese landen én op de politiek van de Sowjetrregering". Sacharov deed tevens een beroep op de wereldopinie zich in te zetten voor het lot van Sergej Kovajjov en Vladimir Boekovski. Kovaljov moet dringend geopereerd worden in een kliniek in Le ningrad, een behandeling die hem tot dusver wordt onthouden. Boekovski zit nog steeds gevangen in de beruchte Vladimir-gevangenis. waar hij een straf uitzit van vijf jaar wegens „anti- Sowjet^propaganda". Zijn toestand is nog steeds slecht, zo vertelde Boeko- vski's moeder aan wie de delegatieleden Andriessen en Ploeg vrijdagmiddag een kort bezoek brachten. Voor het eerst sinds negen maanden heeft mevrouw Boekovski haar zoon weer mogen op zoeken waarbij ze hoorde dat Boekovski maandenlang in een isoleercel heeft ge zeten, waaruit hij pas op 18 augustus is ontslagen. Buiten de stad Het gesprek met Sacharov heeft over igens tot het laatste moment aan een zijden draad gehangen, omdat hij vol gens mededeling van zijn familie de hele week al buiten de stad was. Pas vrijdagmiddag slaagde de delegatie erin contact met Sacharov op te nemen. Aanvankelijk werd besloten dat alleen dr. Vondeling en Jaap van der Doef naar het huis van Sacharov zouden gaan, maar op diens verzoek voegden de overige delegatieleden (Andriessen, De Boer en Ploeg) zich later bij hen. De CHITer De Vries werd door een mis verstand niet bij de ontmoeting betrok ken, iets waarover nog wel enkele harde woorden binnen de delegatie zijn geval len, terwijl de communist Ymkers eer der had laten weten niet aan dit min of meer particuliere programmapunt mee te doen. De reden voor het moeizame contact met Sacharov was, dat hij de week er voor was afgereisd naar Siberië om een bezoek te brengen aan Andrej Tver- dochlebov. de secretaris van de Russi sche afdeling van Amnesty Internatio nal. die om die reden naar Siberië is ver bannen. Het oord waar Tverdochlebov gedwongen te werk is gesteld ligt zeer ver van de bewoonde wereld, zodat het Sacharov geruime tijd kostte er te ko men. De laatste 20 kilometer van het dichtsbijzijnde dorp naar het kamp moest de 55-jarige Sacharov met zijn vrouw zelfs te voet afleggen, omdat de Russische politie de bevolking had ver boden Sacharov met enig vervoermid del behulpzaam te zijn. Dit laatste be schouwt Sacharov als een typisch staaltje van de consequente plagerij waarmee de Sowjet^autonteiten, naast bijvoorbeeld het afsnijden van de tele foon en het openen en achterhouden van de post. het leven van de dissiden ten zo zuur moeelijk probeert te maken. De Russische gastheren van de Neder landse delegatie tonen zich zeer ont stemd over het uitstapje van Vondeling c.s. Zaterdagmorgen heerste er bij het ontbijt in het hotel een ijzige stilte, terwijl men zich normaal van zijn vro lijkste kant liet zien. Over het bezoek zelf werd met geen woord gerept, alleen voegde de voorzitter van de Opperste Sowjet, Sjitikov, Vondeling bij het af scheid toe, dat hij nog maar eens goed moest nadenken over wat er de avond tevoren was gebeurd. Dat de Russen volledig op de hoogte waren van de toch met enige geheimzinnigheid om geven ontmoeting met Sacharov, was overigens niet zo vreemd, want Vonde ling en Van der Doef hadden voor het vervoer naar zijn huis gebruik gemaakt van hun officiële (Sowjet) delegatie auto, plus chauffeur, een detail dat bij aankomst tot grote hilariteit leidde bij Sacharov en zijn gezelschap. Bij het vertrek was de limousine overigens in geen velden of wegen meer te beken nen. Met de ontmoeting met de geestelijke vader van de Russische dissidenten slo ten de Nederlandse kamerleden hun be zoek aan de Sowjet-Unie af. De verwik kelingen erom heen waren duidelijk kenmerkend voor de hele reis: een openhartig optreden van Nederlandse kamerleden, die al hun vragen en op merkingen onverbloemd op tafel leg den, zonder daarbij de perken van de voor zo n officieel bezoek vereiste hoffe lijkheid te buiten te gaan. En als reactie daarop een duidelijke Russische geïrri teerdheid. omdat men kritische vragen en een onafhankelijke opstelling blijk baar in het geheel niet gewend is. Ongehoord loogovens kan een paar honderd werknemers plaatsen, maar kan de vacatures niet vervuld krijgen. In het zuiden van het land kan een aannemersbedrijf zo honderd mensen gebruiken, maar ondanks alle inspanningen lukt het niet de noodzakelijke arbeidskrachten aan te trekken. De krant meldt dat in de loonwe- reld de aannemers het personeel alweer van elkaar aftroggelen. Nogal wiedes dat men zich afvraagt hoe dat in vredesnaam mogelijk is. Wij hebben een paar hon derdduizend werklozen; dan moet het toch een eenvoudige zaak zijn om vacatures te vervullen. Zo simpel ligt de zaak nu ook weer niet. Een werkloze chemicus is nu eenmaal niet plaatsbaar als timmerman, en een werkloze Groninger is niet van vandaag op morgen over te hevelen naar de omgeving van I Jmuiden. Per slot van rekening zijn - ondanks alle borrelpraat - werknemers geen baaltjes meel die je van het ene pak huis naar het andere kunt overbrengen. Er zijn dus duidelijke beperkingen aan de plaatsbaarheid van mensen die werkloos zijn. Daaruit vloeit voort dat we ook voorzichtig moeten zijn met het veroordelen van werklozen die zogenaamd te beroerd zijn om te werken. Voor zeer veel werklo zen is er geen passend werk voorhanden in hun directe omgeving. Deze omstandig heid kan moeilijk aan de werkloze worden verweten. Voor zeer velen is het feit dat ze geen werk kunnen krijgen maar moeilijk te aanvaarden en te verwerken. Toch zijn er vanzelfsprekend ook wel kritische kanttekeningen te plaatsen rondom het begrip werkloosheid. Dat gebeurt dan ook regelmatig, ook vanuit de vakbewe ging, hoewel dat de mensen veelal schijnt te ontgaan. De vraag kan worden gesteld of wij bijvoorbeeld niet wat te lichtvaardig met het begrip passende arbeid zijn omgesprongen. Een te nauwe begrenzing van dit begrip beperkt uiteraard de plaat singsmogelijkheden. We raken er steeds meer van overtuigd dat het noodzakelijk is om in de actieve levensperiode zo af en toe van functie te veranderen. lAI aast opleidingsmogelijkheden die hierop gericht zijn, is het dan wel nodig dat het begrip passende arbeid wordt aangepast en in een wat ruimer kader wordt geplaatst. En wellicht is het eveneens gewenst dat onze mentaliteit zich wat wijzigt; dat we ons realiseren dat wijziging van functie of verandering van woon plaats in meerdere mate dan voorheen noodzakelijk is om zoveel mogelijk mensen van werk te voorzien. Bij de huidige stand van de werkloosheid en de slechte verwachtingen ten aanzien van de werkgelegenheid in de toekomst, is het wellicht gerechtvaardigd nu reeds op voorzichtige en verantwoorde wijze een aanvang te maken met een ombuiging van het tot nu toe gevoerde beleid. Buiten kijf staat dat daarbij zorgvuldig met een aantal aspecten rekening gehouden dient te worden. In dit verband spelen persoonlijke belangen van de betrokkenen een belangrijke rol. Daarmee kan en mag niet lichtvaardig worden omgesprongen. De leeftijd ls van belang, evenals gezinsomstandigheden die belemmerend kunnen zijn vooreen verhuizing - om maar een tweetal punten te noemen. Vanzelfsprekend mag men bij het aanvaarden van een andere functie redelijke zekerheden verlan gen, evenals bij een verhuizing. Van iemand die zich bewust is van zijn verantwoordelijkheid voor zijn gezin of voor zichzelf, mag zelfs worden verwacht dat zekerheden voor de toekomst worden gevraagd. Zeker als het gaat om ingrijpende zaken als verandering van beroep of verkassing naar een ander deel van het land. Het hier gestelde geeft slechts een paar gedachten weer. Nadere uitwerking is gewenst, terwijl eveneens benadrukt moet worden dat veel aspecten van het begrip „passende arbeid" niet zijn aangestipt. Dc rol van dc werkgevers is bij voorbeeld volledig onbesproken gebleven, alhoewel daarover bepaald wel wat te zeggen is. Tot die geïrriteerdheid droeg ook bij het optreden van de Nederlandse jour nalisten, die geacht werden ermee te volstaan om na afloop van de bespre kingen neer te schrijven wat er even tueel zou worden meegedeeld. Dat de journalisten hun informatie direct bij de Nederlandse kamerleden haalden en tot overmaat van ramp er bij de Russi sche autoriteiten voortdurend op aan drongen bij alle besprekingen aanwe zig te mogen zijn, vond men ongehoord. De pogingen om de kamerleden en jour nalisten gescheiden te houden werden dan ook met de dag fanatieker. Niet al leen werden zij in verschillende hotels ondergebracht, ook bij diners en schouwburgbezoek deden de Russen alle mogelijke moeite om ze gescheiden te houden. Het frappantste voorbeeld deed zich voor bij de nachtelijke trein reis van donderdag op vrijdag van Le ningrad naar Moskou. Toen de kamer leden in de gereedstaande trein wilden stappen waar ook de journalisten al plaats hadden genomen, werd hun vriendelijk doch dringend verzocht door te lopen naar een andere trein, die vier minuten eerder vertrok en in Moskou aankwam dan de eerste. Toch heeft de reis volgens alle kamer leden veel nut gehad. Mr. Andriessen; „De bedoeling was een beeld te krijgen hoe het in de Sowjet-Unie op het ogen blik reilt en zeilt. In die opzet zijn we redelijk geslaagd". Ook dr. Vondeling noemt de reis zeer waardevol. De dele gatie heeft alle kans gehad de Neder landse visie op een aantal punten dui delijk naar voren te brengen. Daar naast hebben wij kunnen constateren hoe het systeem en vooral de rol daarin van de Opperste Sowjet en de commu nistische partij functioneert. (Van onze correspondent. Hans Amesz) Is het mogelijk dat Nederlandse artsen die Duitse vrouwen hier in abortusklinieken hebben behan deld, kunnen worden gegrepen zodra zij zich in de Bondsrepubliek vertonen? Justiticwoordvoerder Rahe in Duesseldorf, aan wie ik deze vraag stel, zegt dat hij dit niet moge lijk acht Abortus valt namelijk niet onder het zgn. „Wereldrechtprinci- pe". hetgeen inhoudt dat voor be paalde vergrijpen (o.a. handel in verdovende middelen, valsemunte rij, volkerenmoord) mensen kunnen worden vervolgd op de plaats waar ze worden aangehouden, ongeacht waar en tegen wie de strafbare han delingen zijn begaan (die strafbare handelingen moeten wel zo gevaar lijk zijn, dat een internationale be strijding nodig is). Het verdrag waarin het Wereldrechtprincipe is geregeld, is ondertekend door hon derd landen, waaronder Nederland en de Bondsrepubliek. Wat voor abortus dan kennelijk niet geldt, gaat wel op voor drugs, zowel soft als hard. In West-Duitsland zit ten op dit moment twee Nederlan ders in de gevangenis omdat zij in Nederland met verdovende midde len hadden te maken. De bekendste van hen is Harm Dost (28). die in eer ste instantie (er is beroep aangete kend) in Kleef is veroordeeld tot drie jaar en negen maanden gevangenis straf omdat hij aan Duitsers meer dan tien kilo hasjiesj heeft verkocht, terwijl deze van plan waren dit in de Bondsrepubliek verder te verkopen (zo althans staat het in het vonnis van het Landgericht in Kleef). Dost is niet veroordeeld omdat hij aan zeer ernstig verslaafde heroin- epatiënten die uit Nederland en Duitsland naar hem toe kwamen om in zijn „afkick-centrum" een ont wenningskuur te ondergaan, hasj heeft verstrekt. Dit heeft de recht bank in Kleef, aldus het vonnis, bij haar beoordeling buiten beschou wing gelaten. Hoe dan ook, in ieder geval is Dost in Duitsland veroordeeld voor iets wat hij in Nederland heeft gedaan. Hij is door de Westduitse politie opgepakt toen hij als toerist bij 's-Heerenberg de grens over kwam. Hij had geen hasj bij zich. Waarom treedt de Westduitse justi tie zo op? Woordvoerder Rahe verze kert keer op keer dat er geen ander motief bestaat dan uitvoering van het „Weltrechtsprinzip". Hij wijst de beschuldiging dat WestrDuitsland de soepele Nederlandse houding ten opzichte van het gebruik van soft drugs wil hekelen, krachtig af. Daar is volgens hem geen sprake van. Sterker, in de hele Bondsrepubliek, maar met name in de grensgebieden, wenst men de meest hartelijke be trekkingen met Nederland te onder houden, aldus de heer Rahe. Hij kan zich wel voorstellen dat velen in Nederland zich zeer hebben opge wonden over de „Dost-affaire", maar in West- Duitsland, zo zegt hij, kijkt men heel anders tegen hasjgebruik aan dan in Nederland. Volgens hem hebben Duitse wetenschapsmensen aangetoond dat het gebruik van has jiesj leidt tot het gaan gebruiken van hard drugs. In het vonnis van de rechtbank in Kleef staat letterlijk: „Bij hasjies gaat het. zoals de recht- bank, die zich in bijna elke zitting met drug-delicten bezighoudt, uit vele gevallen bekend is. om een ver dovend middel dat bij langer en in tensiever gebruik leidt tot. verander ingen van de persoonlijkheid en de karakterstructuur en bovendien een gevaarlijke drug is om mee te begin- In gevaar gebracht Dost heeft volgens de rechtbank de gezondheid van vele jonge Duitsers in gevaar gebracht, omdat hij er mede voor zou hebben gezorgd dat meer dan één kilo hasj de Bondsre publiek binnen kon komen. Harm Dost ontkent dit overigens. Het feit dat de wetgeving met be trekking tot hasj in verschillende landen zeer verschillend is. betekent dus nogal wat. Een ongehoord hoge straf voor Dost. waarbij moet worden bedacht dat het volgens de recht bank nota bene nog zeer gunstig voor Harm Dost was dat hij Nederlander is, omdat de Nederlandse justitie nu eenmaal aanzienlijk soepeler tegen over hasjgebruik staat. Dat Dost in West-Duitsland is gear resteerd en veroordeeld, is volgens de woordvoerder van justitie strikt volgens de regels. Een Duitse offi cier van justitie heeft nu eenmaal de plicht te vervolgen als hij van een strafbaar feit op de hoogte is (in Ne derland kan de officier een zaak al of niet seponeren). Maar volgens het Wereldrechtprincipe moest Dost in Duitsland worden berecht, aldus de woordvoerder. Dat dit principe tot alles kan leiden, blijkt uit het voorbeeld dat Harm Dost enige tijd geleden in een inter view gaf: „Als twee Bantoes in Afrika elkaar wat hasj geven en twee Duit sers zijn daar getuige van, dan wor den die twee Bantoes gegrepen en gevonnist als zij ooit een voet op Duitse bodem zetten". De heer Rahe zegt dat dit waar is, als tenmins te die Bantoes leven in een land dat het Wereldrechtprincipe heeft onderte kend. Kwam Harm Dost zomaar over de grens, de 26-Jarige N. C. van H. is op 16 oktober 1975 door de Duitse poli tie over de grens gelokt en gearres teerd. Wegens handel in circa 15 gram heroine is Van H. op 19 maart van dit jaar door de rechtbank in Kleef veroordeeld tot driejaar en zes maanden gevangenisstraf. Van H. heeft over de werkwijze van de politie een aanklacht ingediend. Niet ongewoon In het vonnis wordt precies be schreven hoe Van H. onder valse voorwendsels de Duits-Nederlandse grens is overgelokL De Duitse re chercheur Weigmann had de vrien din van Van H. in Eindhoven opge beld en gezegd dat hij haar vriend wilde spreken omdat hij behoefte had aan „spul". Weigmann noemde daarbij de naam van de Duitser P. Deze was gearresteerd omdat hij handel had gedreven in heroine, af komstig van Van H. In ieder geval vond Van H. de zaak zo betrouw baar, dat hij Weigmann terugbelde en afsprak hem in het stadje Moers ■in West-Duitsland te ontmoeten. De rechercheur had Van H. verteld dat hij wel bij de „heroinezaak" betrok ken wilde worden en voor hem spul in West-Duitsland zou kunnen ver kopen. Van H. kwam, terwijl hij niet in het bezit was van verdovende middelen, .over de grens bij Moers en werd daar. na eerst nog een tijdje met Weig mann en de hem bekende P. gespro ken te hebben, gearresteerd. De Westduitse autoriteiten noemen deze handelswijze „niet ongewoon". (Van onze correspondent H. Hijmans) Na het incident van vorige week aan de westelijke kant van de gedemilitariseerde zo ne, waarbij twee Amerikaanse officieren werden doodgehakt door Noordkoreaanse troepen, is de spanning in dit strategi sche gebied weer tot een uit erst gevaarlijk niveau geste gen. Zowel het Noord- als het Zuidkoreaanse leger zijn in hoogste staat van paraatheid gebracht. Ook de Ameri kaanse luchtmacht en marine wordt in snel tempo versterkt met gevechtsvliegtuigen en bommenwerpers, terwijl Ame rikaanse vliegdekschepen en andere oorlogsschepen hun bases in Japan en op Guam hebben verlaten met als be stemming de Koreaanse wate ren Meer dan een miljoen zwaar bewa pende Noord- en Zuidkoreaanse troe pen zijn aan weerskanten van de grens opgesteld. In mankracht bijna gelijk zijn het de best geoefende le gers in Azië. De heuvels aan beide zij den van de gedemilitariseerde zone zijn zwaarder gefortificeerd dan waar ook ter wereld, met diepe onder grondse bunkers, tunnels, kanonnen en raketten. De Berlijnse Muur en de grens tussen Oost en West-Duitsland maken een vreedzame indruk verge leken bij de gigantische bunkers en artilleriestellingen die de beide Ko rea's scheiden. Nog één vonk, nog één incident zoals het laatste, zou een explosie kunnen veroorzaken, waarbij niet alleen dit tragisch verdeelde schiereiland in vuur en vlam zou komen te staan, maar onherroepelijk ook de grote mo gendheden betrokken zouden worden. De Russen hebben de Noordkoreanen van het meest moderne oorlogsmate- rieel voorzien. De raketten waarover de Noordkoreanen beschikken, zijn veel moderner dan die van het zuiden. Ook de Noordkoreaanse luchtmacht, die driemaal zo sterk is als die van Zuid-Korea, beschikt over het meest geavanceerde Russische materieel. Daarom ook wil Amerika nog niet zijn troepenmacht van 40.000 man, die vlak bij de bestandslijn zijn gelegerd, terugtrekken. Zonder de Amerikaanse aanwezigheid zou Kim II Soeng. de Stalin van Noord-Korea, onmiddellijk tot de aanval overgaan. De Noordkoreanen beweren dat alleen de aanwezigheid van de Amerikaanse troepen een vreedzame hereniging van de beide Korea's onmogelijk maakt Maar voor rs die regelmatig naar de ti rades van Radio Pjongjang (de Noord koreaanse radio) luisteren, klinkt deze v reedzame hereniging" erg hol. Dage lijks wordt het Noordkoreaanse volk gemaand paraat te staan om Korea op „revolutionaire wijze" (een Noordko- reaans eufemisme voor militaire actie) te herenigen 'Vrijwilligers' De Zuidkoreanen, die in 1950 aan den lijve hebben ondervonden wat „revo lutionaire hereniging" betekent, voe len niets voor deze bevrijding. In 1950 immers werd het verarmde en weer loze zuiden door zwaarbewapende, door de Sowjet-Unie geoefende Noordkoreaanse troepen overrom peld. Het resultaat was 3.800.000 do den en gewonden aan beide kanten. Het menselijk leed was verschrikke lijk. Het zuiden werd bijna totaal verwoest. Ook het noorden werd voor het grootste gedeelte platgebombar deerd en had minstens tien jaar nodig om de oorlogswonden te herstellen nadat de strijdkrachten van de Ver enigde Naties, waaronder ook Neder landse troepen, onder leiding van de Verenigde Staten het zuiden te hulp snelden en een tegenoffensief ontke tenden. dat pas tot staan werd ge bracht toen honderdduizenden Chi nese „vrijwilligers" het noorden te hulp snelden. Nog steeds. 23 j aar na het einde van de Koreaanse oorlog, stelt maarschalk Kim II Soeng het als zijn levenstaak Korea te herenigen. Hoeveel mensen levens daarbij zullen vallen, schijnt hem weinig te interesseren Ook de Zuidkoreaanse president, Park Chung Hee, voelt zich militair sterk genoeg om (in zijn eigen woorden) „de Noord koreanen een lesje te leren dat zij nooit zullen vergeten". Hij hoopt met hulp van de Amerikanen het noorden te verslaan, nu het zuiden economisch en militair veel sterker staat dan 26 jaar geleden. Daarbij hoopt president Park Chung Hee tevens zijn autoritaire bewind te versterken, dat steeds grotere tegen stand ontmoet van democratische en christelijke groeperingen, die ondanks de grote vorderingen die op econo misch gebied zijn gemaakt zich steeds feller verzetten tegen Parks toene mende dictatuur. Pokerspel Terwijl Zuid-Korea voorlopig nog op Amerikaanse steun kan rekenen, speelt Kim II Soeng, de Noordko reaanse leider, een gevaarlijk poker spel. Niet alleen met het leven van zijn eigen mensen, maar ook met zijn bondgenoten. Hoewel China wel pro pagandistische steun verleent aan Noord-Korea, is het welbekend dat Peking voorlopig liever de status quo wil behouden op het Koreaanse schie reiland. Peking heeft herhaaldelijk doen blijken, dat zij geen terugtrek king van alle Amerikaanse troepen uit het Verre Oosten wenst. Deels om dat zij deze als een tegenwicht ziet voor de snel toenemende Russische vloot en dc enorme Sowjet- legermacht langs de Chinees- Siberische grens, en deels omdat het vertrek van de Amerikaanse troepen uit het Verre Oosten tot een snelle herbewapening van Japan zou kun nen leiden. De Sowjet-Unie staat misschien het sterkst in deze machtsstrijd. Het valt te betwijfelen of de Russen een con frontatie via Noord-Korea aandurven zolang er nog Amerikaanse troepen op het schiereiland staan. Het is Kim II Soeng echter al eerder gelukt Rusland en China tegen elkaar uit te spelen en van beide zijden meer wapens los te krijgen. Hij is zo'n machtszuchtige en grillige figuur, dat veel Korea-speclaüsten hem er best toe in staat achten op eigen houtje een nieuwe oorlog te ontketenen, in de hoop dat hij China en Rusland kan meetrekken.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1976 | | pagina 4