Seveso, dorp van de angst Het kampeerdersplekje aan de Zeeuwse kust begint scherp concurrerend te worden GROENTE EN GROENEVELT Columbus PZC/opinie en achtergrond mm) o acces» De groenten gaan over de tong. niet alleen letterlijk, deze weken, maar vooral in overdrachtelijke zin De kranten melden in hun koppen dat de groenteprijzen ongekende stijgingen vertonen. Topmensen uit de vakbonden zoals Drabbe en Groenevelt eisen grimmig dat de regering de groentepnjs aar. banden gaat leggen. Immers, aldus deze vakbonders. het is niet te verwachten dat de arbeiders deze lawine van pnjss tij gingen in het voedselpakket zo maar over zich heen laten ko men. Inmiddels zijn hun verlangens door een aantal vakbonden overgenomen Graag een paar opmerkingen rond deze vakbonds-uitspraken. Wie heeft er schuld aan deze hoge prijzen? Ons klimaat, dat dit voorjaar en zomer voor een langdurige droogte zorgde en daarna voor een ongekende hitte, kan als enige schuldige worden aangemerkt. Door deze natuurverschijnselen is een (groot) deel van de groen- teoogst die op de koude grond geteeld wordt, mislukt Zeer tot zorg en verontrus ting van de groentetelers, die ondanks de nu heersende prijzen, veelal een forse daling van zijn Inkomen moet slikken tengevolge van de zeer slechte opbrengsten Het lijkt ons een eenrUjke zaak dat zowel konsument als producent de tol betalen van een ongrijpbaar natuurverschijnsel zoals de droogte van de afgelopen tijd. Het zou ons inziens een zeer onrechtvaardige zaak zijn als er prijsmaatregelen kwamen op dit gebied. Het zou zijn als een drenkeling nog een keertje on der water duwen Gelukkig is zon prijsmaatregel met eens mogelijk in ons land. De groentepnjzen komen tot stand op de veilingen, ze zijn puur het opt imale resultaat van vraag en aanbod iedere dag. Met veilingprijzen valt niet te manipule ren. De overheid heeft er ook geen enkele greep op. In dit licht gezien zouden de vakbondseisen alleen gerealiseerd kunnen worden bij een geheel ander prijssys- teem. D r is nog een andere reden waarom we de opmerkingen van het duo Drabbe- Groenevelt niet kunnen waarderen. Wij vinden dat de heren erg ongenuanceerde uitspraken doen. Omdat de groenten zo duur zijn. moet de regering de groenteprijs aan banden leggen aldus Groenevelt (what's in his name'). We zouden willen vragen: hoeveel groenten zijn er erg duur. hoe lang al en hoe lang nog? Niet alle groentepnjzen zijn n.l. de pan uitgevlogen Het zijn voornamelijk de open- gronds teelten die door droogte en hitte voor een groot deel mislukt zijn (voor een deel in Nederland maar vooral elders in Europa) De produkten uit de kassen zoals kom kommers. tomaten en paprika's zijn hele maal niet zo duur. Een produkt als sla is momenteel erg duur. j a, maar weten de heren vakbondsleiders ook dat tot eind juni de sla-prijzen 100 pet lager waren in vergelijking met een jaar terug. We vinden het onjuist om de hoge prijs gedurende een korte tijd als uitgangspunt te nemen voor je opmerkingen Het is zeer wel mogelijk dat gewassen met een korte groeipeiode. zoals b.v sla en andijvie binnenkort weer volop aanwezig zijn - dat zou betekenen dat de prijzen weer even snel zakken als ze nu gestegen zijn. Je hoort trouwens nooit opmerkingen uit de konsumentensektor als gedurende een lange periode bepaalde groenteprijzen extreem laag zijn. Die nsiko's komen ongevraagd en zonder kom- mentaar voor de producenten. Dat de bloemen en niet te vergeten de appels op dit ogenblik en eigenlijk al emge maanden spotgoedkoop zijn is evenzeer waar als dat sommige groenten duur zijn. Als je klaagt over het één moet je het ander niet onvermeld laten, vinden wij Als slot van dit groente-verhaal van het produkt terug naar de producent. Als de vakbondenen breder gezien de konsumenten in de mening mochten verkeren dat de open-gronds-groentetelers in Nederland goede zaken doen deze jaren, dan moeten wij ze helaas nog een ander verhaal vertellen. Tengevolge van de sterk achterblijvende rentabiliteit van deze bedrijfstak loopt het areaal en het aantal bedrijven in Nederland sterk terug, het laatste jaar zelfs met 7 pet De arbeidsopbrengst van een groenteteler op de volle grond bedroegin 1975-76 exact 22.000 Ter vergelijking Hetc.a.o loon vooreen arbeider, een werknemer in deze sektor bedroeg in diezelfde periode 30.500.. De arbeidsopbrengst van de ondernemer is tot stand gekomen in een aantal uren dat zeer ver boven de c.a.o. uren ligt Lust je nog peultjes zouden we dan haast zeggen. Eén van de adagia van de vakbonden is altijd de bescherming van de zwakke bevolkingsgroep te vragen. De steun van de vakbeweging zou daarbij zeer welkom zijn Mr. Gerard W. Smallegange terzake (Door Nico Scheepmaker) V»,, alle grote figuren in de wereld is Columbus mijns inziens de grootste geweest. Ga maar na Eerst ontdekte hij Amerika, wat toch een vondst van betekenis u as Vrijivel iedereen op de ivereld weet het. en er zijn zeker meer mensen op de wereld die het jaartal 1492 kennen dan ons favoriete jaar tal 1600. Maar met die ontdekking van Amerika was Columbus z'n rol nog niet uitgespeeld, want tot op de huidige dag wordt hij in elk land ter wereld elke dag wel een paar keer genoemd in de uitdrukking „het ei van Columbus Wie doet hem dat na? Wie memoreert ooit in Bulgarije de boekenkist van Hugo de Groot, om maar eens een van onze giganten te noemenWat dat aangaat, is Colum bus ongeëvenaard. He, bijzondere is daarbij. dat Co lumbus op deze beide fronten we reldberoemd werd zonder het te ver dienen. En dat is natuurlijk ook weer een verdienste apart Dat Amerika niet door Columbus ontdekt werd maar door Leif Erikson of een stel andere kandidaten, is bekend, daar ga ik hier verder niet op in. Nog afge zien van de toch wel wat merkwaar dige constructie dat iemand kan claimen een heel werelddeel te heb ben ontdekt waar al duizenden jaren mensen woonden met een heel eigen cultuur en eigen rookgewoonten. Zelfs de benaming nieuwe wereld" muebo mundo) heeft Columbus te danken gehad aan Koning Ferdi nand V. van Spanje, die hem in 1493 de wapenspreuk „Por Castillo y por Leon Nuebo mundo alio Colon" ver leende. wat zoveel wil zeggen als- „Voor Castitië en Leon vond Colum bus een nieuwe wereld", een term die sindsdien even gangbaar is gewor den voor Amerika als „de lichtstad" voor Parijs en dewijdbroekenvoor de spelers van Volendam. Goed. Columbus heeft dus eigenlijk Amerika niet ontdekt, hij maakte er alleen de meeste ophef van ten ook dat is natuurlijk weer een verdien ste'). maar dat ei dan? Dat ei van Columbus? Dat is toch zeker wel van hem9 Vergeet het maar. De truc van het ei werd voor het eerst in 1565 door Benzoni in zijn boek „Geschiedenis van de Nieuwe Wereld" aan Colum bus toegeschreven, met de aanteke ning dat hij het ook maar van horen zeggen had. Columbus zou zijn eier- truc hebben uitgehaald ten tijde van het eremaal dat In 1493 na zijn eerste reis door kardinaal Mendoza voor hem werd aangericht Feit is echter, dat deze eiertruc al vóór die tijd tn de Spaanse volkslite ratuur bekend stond als (vrij ver taald) Hansjes ei huevo de luanelo. Een wijsheid die ik ook niet van mij zelf heb. maar uit „Gejlugelte Worte van Georg Buchmann put, die ook nog vermeldt dat reeds in 1555, dus tien jaar voordat het ei van Colum bus voor het eerst aan 'Columbus werd toegeschreven, diezelfde slimme handeling in „Kunstenaars biografieën" van Vasari aan bouw meester Filippo Brunelleschi werd toegedicht. In 1421. zo verhaalt Va- sari. werden architecten uit vele lan den naar Florence geroepen om te beraadslagen over de wijze waarop de onvoltooide Dom van Florence met een koepel kon worden afgeslo ten. Brunelleschi had een stoutmoedig plan. werd uitgelachen, maakte zich kwaad en nam pas weer aan de be raadslagingen deel toen hij met alle honneurs daarvoor uitgenodigd werd. De andere bouwmeesters had den graag gezien dat hij zijn plan uitvoerig en via een model uiteen had gezet zoals ook zij dat hadden ge daan, maar dat wou hij niet. HU deed het voorstel, dat diegene die enn zou slagen een ei rechtop op een marme ren plaat te laten staan, de koepel zou mogen bouwen, omdat daaruit zijn talent afdoende zou blijken. Niemand kon het, maar Filippo stootte het ei op zijn smalle einde ka pot en zette het neer. Iedereen riep: „Zo kunnen wij het ook!", maar Fi lippo Brunelleschi antwoordde dat dat ook voor zijn koepel gold. voor wie het model en de ontwerpen een maal gezien had. DU verhaal zou in zoverre kunnen kloppen, dat de koepel van de Dom in Florence inderdaad wel iets weg heeft van een ingedrukt ei. Maar dat zou omgekeerd ook de reden kunnen zijn dat het verhaal aan Brunelleschi werd toegeschreven. ZATERDAG 7 AUGUSTUS 1976 Seveso: zelfs de poezen achter het prikkeldraad. (Van onze correspondent Henk ten Kortenaar) „Weet u wat het betekent, als je je eigen dochtertje niet meer herkent?". De man kijkt mij aan, niet verbitterd, niet wanhopig, bijna opgewekt. Hij is een van de 680 mensen die de afgelopen weken uit het gifgasdorp Seveso werden geëvacueerd en we staan te praten, met anderen om ons heen, in de tuin van het luxe hotel waar ze voorlopig zijn ondergebracht. Hij heeft me juist verteld hoe hij op een avond van zijn vrouw hoorde dat zijn dochtertje naar het ziekenhuis was ge bracht. „Ik kwam thuis van mijn werk en ik zeg. hoezo, vanmorgen had ze toch nog niets? Ja. ze had wat uitslag en de dokter zei ze moest meteen naar het ziekenhuis. De volgende dag na mijn werk ga ik er naartoe en ik loop de zaal binnen, maar ik zie haar niet. Ik sta daar zo rond te kijken en ik hoor haar zeggen: dag pappa. En ik kijk om en ik herken haar nog niet. Het is een mon stertje tussen allemaal andere mon stertjes met geschonden gezichtjes. Weet u wat je dan voelt?". Nee. natuurlijk weet ik dat niet, en ik kijk hem wat beschaamd aan Het is een van de vele verhalen die ik in en om Se veso heb gehoord, en niet eens het erg ste Je rijdt ernaartoe dooreen Hollands landschap, vlak en groen met het ene slapenge dorpje aan het andere gere gen Tot opeens, op zeker nog 20 kilome ter afstand van het dorp. de borden: Be smet gebied, verboden te stoppen, raampjes en luchtinlaten sluiten Je slaat van de snelweg af en je komt voor wegafzettingen met gewapende soldaten. Daar achter arbeidershuisjes met gesloten luiken, in de moestuinen eromheen liggen dode dieren en alles is omgeven met prikkeldraad. „Dertig jaar heb ik gewerkt om mijn eigen huisje te hebben", zegt een man. „en daar staat het nu. wie weet of wij er nog ooit in mogen". Wie weet. ja, wie weet - dat is het refrein dat je in Seveso hoort- Niemand weet iets. niemand licht de mensen in. In de kranten lezen ze de rampzaligste veron derstellingen: Misschien moet alles worden afgebroken, misschien is het gebied voor jaren onbewoonbaar, mi- schien merken we later dat lever en nie ren van de bewoners zijn aangetast, misschien komen er misvormde baby - tjes van Misschien, ja. misschien De dokters slaan dokterstaai uit: het schijnt dat de substantie teratogeen is. Wat bedoelt u? Dat het schade aanricht voor de soort. Voor de soort? Nu ja, voor de ongeboren vrucht. Dus abortus? Dat laten we aan de morele verantwoorde lijkheid van de vrouw over. Maar dat zijn joumalistenvragen, de vrouwen van Seveso moeten wachten tot de kranten ze uitleggen wat de dokter bedoelt. Ramp Het blijkt niet minder dan een ramp wat in Seveso gebeurd is. Op 10 juli brak er in een onschuldig uitziend fa briekje. de Icmesa, in de gemeente Meda op de rand van het naastgeleen dorp Seveso, een gaswolk uit, die ver derf en angst heeft gezaaid. In de stille middag dreef de wolk over Seveso naar het zuiden, naar Desio en Cesano Ma- derna. De mensen zijn er veel gewend, ze merkten alleen dat de fabriek erger stonk dan gewoonlijk. Pas toen drie dagen later de eerste konijnen en kat ten begonnen te sterven, ging men zich ongerust maken. Nu zegt men dat men nooit beter heeft geweten dan dat de Icmesa geneesmid delen en parfums produceerde. Zelfs de directeur, de Zwitserse Ingenieur Erwig Ozwehl, zou zich van geen kwaad be wust geweest zijn. Het beste bewijs, zegt de gemeentearts van Seveso, Guiseppe Ghetti. is dat hij met zijn gezin op het bedrijf woonde. Geen wonder dus dat ook hij de eerste dagen geen onraad be speurde en naliet de omwonenden te waarschuwen. En ook het hoofdkwar tier van de onderneming, het Zwitserse concern Givaudan in Zurich, kon pas na een onderzoek van bodemproeven en luchtmonsters alarm slaan. Daar gin gen tien dagen mee heen en sindsdien zijn alle maatregelen genomen die nodig waren- evacuatie, bloedonderzoek, gy naecologisch onderzoek, niets is nagela ten. Een bedrijfsongeval dus, een totaal on voorziene ontwikkeling die ook door niemand te voorzien was? Dat is de in druk die men krijgt van de officiële verklaringen. Maar hier, op de plaats zelf. hoor ik ook dingen die me aan het twijfelen brengen. Twee carabinieri die in camouflagepakken en met de mi trailleur in de hand op wacht staan bij het prikkeldraad, vertellen me dat ze op zondag 11 juli, de dag na de ontplof fing dus, met gasmaskers op in de fa briek zijn geweest om er „spullen weg te halen". Een oude man in het hotel van de eva cués zegt dat hij tegenover de fabriek woont en dat hij de dag na de wolk hele troepen mensen in en uit heeft zien lo pen: soldaten, dokters, de directie. Sindsdien heeft hij zijn drie schoon dochters en zijn acht kleinkinderen 12 dagen lang in huis opgesloten gehou den, net zo lang tot de oproep kwam om te evacueren. En hij is er trots op dat hij ze zo waarschijnlijk gered heeft, mis schien de emge uit de „besmette zone". En een ander weet nog te vertellen dat zijn konijnen dinsdags dood gingen. Hij ging er mee naar de fabriek en daar zei de baas: praat er maar niet te veel over, wij betalen alles. En hij kreeg meteen wat hij voor zijn beesten wou hebben, met de waarschuwing dat hij ze maar liever niet op moest eten. Pas toen de kinderen uitslag kregen, zijn ze erg ge schrokken, zegt hy. Onwetend Dat geeft een heel ander beeld dat de officile versie. Het lijkt er eerder op dat men van het begin af heeft geweten dat er iets heel ernstigs was gebeurd en uit schuldige nalatigheid de mensen onwe tend heeft gehouden. En dat de plaatse lijke overheid het spel achteraf mee blijft spelen en de onderneming de hand boven het hoofd blijft houden. De mensen van Seveso zeggen er niet meel over Ze praten niet zo graag meer met journalisten. Sinds de publiciteit in de kranten, zeggen ze. worden mensen uit Seveso geweerd op hun vakantiead ressen, en een lading meubelen van een plaatselijk fabriekje is aan de Zwitserse grens teruggestuurd. We zijn toch niet melaats?, zeggen ze. Nee. zeg ik, en ik denk dat ik nog nooit iets gezien heb dat zo op een melaatsenkolonie lijkt als hun dorp. Maar een man vindt dat ze juist met ons moeten praten. Zet het allemaal in uw krant, zegt hij, de mensen in de hele wereld moeten weten wat ze om zich heen hebben. En ze moeten allemaal opstaan en die fabrieken afbreken. Geen een mag er nog overeind blijven staan. De anderen staan eromheen en knikken. Ml! PfflSfWt m WWAIfv Het kampeerdersplekje aan de Zeeuwse kust begint concurrerend te worden. Dat is in twee zomers met langdurige periodes van fraai vakantieweer in eigen land heel duide lijk boven water gekomen. Vooral de laatste paar weken was de oververhitte belangstek ling voor die enkele overgebleven stukjes grond vooreen tentje of een caravan op offi ciële campings en bij verblijf verlenende boeren vlak achter de duinen op Walcheren en Schouwen-Duiveland spraakmakend onderwerp voor de kampeerders zelf en ie dereen die ergens iets met deze categorie toeristen van doen heeft. Er is in de kolom men van deze krant met de regelmaat van incidenten en uitspraken over gerappor- teerd. Voor het eerst is dit seizoen ook ge bleken hoe dat kamperen-bij-de-boer 'werkt'. En daarbij doet zich dan het merkwaardige verschijnsel voor dat de kampeerders op de boerenervenen delandbouwersdiezich met dergelijke 'mini-campings' bezig houden door de bank genomen dik tevreden zijn over hun ervaringen, maar dat van heel an dere invalshoeken uit wordt vastgesteld: "Het wild kamperen begint danig uit de hand te lopen." Als de vakantieperiode van 1976 in Zeeland iets heeft opgeleverd naast de financiële re sultaten In de toeristenindustrie, dan is het een stevige voorraad ervaringen voor be stuurders van wie mag worden verwacht dat ze met het oog op de toekomst een in alle opzichten bruikbaar en verantwoord recrea- tiebeleid uitstippelen. En die verzameling feiten van een paar mooie droge zomers ach ter elkaar heeft de zaak er beslist niet een voudiger op gemaakt Al enige jaren begint in Zeeland de opvatting gemeengoed te worden dat we 'het met de verdere ontwikkeling van de recreatiemoge lijkheden voorzichtig aan zullen moeten doen' Iemand als minister Vorrink (volkge zondheid en milieu) heeft zich al eens laten ontvallen dat Zeeland in de recreatie mis schien wel meer problemen te wachten staan dan in de industrie Planologen stellen vast datdemassalerecreatie-accommodatieland- schappelijk erg ontsierend werkt en dat we bezig zijn 'ons eigen klimaat te verpesten En de officier van justitie op het kantongerecht Middelburg foeterde deze week tegen eige naars van mim-campings die veel te veel gas ten op hun terrein hadden toegelaten 'dat Walcheren niet overspoeld moet worden door de loensten' Iedereen die een beetje thuis is in het Jeru zalem van de recreaüe weet dat vooral het verschijnsel van het kamperen - voor grote massa's vaak nog de enige vorm van vakan- tiehouden - nu al veel jaren en in de toekomst waarschijnlijk nog sterker - de meeste en grootste problemen geeft Het is een bezig heid waarvoor eigenlijk geen ruimte genoeg kan worden aangedragen Wat dat betreft loopt kamperen parallel met autogebruik Het is er zelfs vrijwel onlosmakelijk aan ver bonden. Niet voor mets is daarom in Neder land kamperen en kampeerruimte verlenen aan strenge voorschriften gebonden Niet voor niets wordt er steeds kritischer aange keken tegen de planologische bestemming van gronden voor kampeerdoeleinden Niet voor niets zijn er bijzonder argwanende blik ken gericht op het 'vrij kamperen bij de boer1 en wordt deze experimentele vorm van va kantie houden echt met als een oplossing van hetgebrek aan ruimte voor hetopvangen van de zomerdrukte beschouwd. Zonder overdrijving kan na de afgelopen t wee wanne zorners met een aanzienlijk gro ter getal van toeristen in eigen land worden gezegd dat het in Nederland - zeker op de kampeerterreinen dicht bij de kust - met het kamperen op de bonnefooi zo goed als afge lopen begint te raken. Wie zich niet tevoren van een standplaats voor tent. caravan of wat voor ander tijdelijk optrekje ook heeft verze kerd komt het bordje 'vol' niet meer voorbij. En wie het toch probeert maakt zich al snel aan een overtreding schuldig In verschillende VW-kringen breekt men zich al geruime tijd het hoofd over de vraag in hoever het nog zinvol en verantwoord is om nadrukkelijk propaganda te maken voor zomervakanties aan de kust in Zeeland. nader bekeken Doodeenvoudig omdat dergelijke acties in steeds meer gevallen tot ernstige teleurstel lingen leiden bij gebrek aan ruimte. De directeur van de provinciale Zeeuwse VW. de heer J P de Regt, heeft in een ge sprek met deze krant afgelopen week de aca demische vraag opgeworpen "wanneer is Zeeland vol?' En hij zei er bij dat daarop eigenlijk nog niemand het antwoord heeft, kunnen geven De organisatie van recrea- tieondememers in Nederland RECRON gaat i n dit opzicht zeer cijfermatig te werk Ze stelt dat in Zeeland aan de kust de officiële kam peerterreinen in het hoogseizoen van de va kantie bijna doorlopend volledig bezet zijn geweest, maar dat er in het achterland nog volop plaats te vinden was. Daarbij gaat deze club van ondernemers in het kampeerbedrijf er dan van uit dat de vakantieganger die zijn zinnen heeft gezet op een verblijf in de on middellijke nabijheid van zee en strand zon der veel moeite te bewegen is om zijn tijdelijk domicilie in het (enkele misschien tientallen kilometers verder gelegen) achterland te zoeken. Het lijkt erop dat er dan toch wat al te gemakkelijk wordt geredeneerd. WV-directeur De Regt - gevraagd naar zijn visie op de kampeervolte - heeft uit de losse hand een paar suggesties gedaan die mis schien de moeite van het bekijken meer dan waard zijn om in de komende jaren een drei gende kampeerchaos aan de kust te onder vangen. Hij vindt dat er een 'waterdicht re serveringssysteem' voor kampeerplaatsen moet komen, het liefst landelijk en als dat niethaalbaar is maar provinciaal. Verder zou hij graag een goed werkende kampeerinfor- matledienst opgericht zien, een netwerk van informatiepunten in Nederland waar men van dag tot dag op de hoogte Is van de nog beschikbare ruimteop kampeerterreinen. En dan ziet hij nog enig soelaas In de inrichting van zogenaamde noodkampeerterreinen (op sportvelden, parkeerplaatsen en dergelijke). Terreinen dus waar volledig gestrande kam peerders voor een korte tijd terecht kunnen en over de hoogst noodzakelijke voorzienin gen zoals toiletten en wasgelegenheid kun nen beschikken. In doorlopende uitbreiding van het aantal kampeerterreinen ziet ook deze WV-directeur geen oplossing van het vraagstuk dat er met het jaar alleen nog maar groter op kan worden. De voorgestelde maatregelen zetten aE thans voor de Zeeuwse kustgebieden het kamperen op één lijn met vakantie houden in zomerhuizen, appartementen en hotels. Het is min of meer de logische consequentie van de enorme omvang die het kamperen de laatste jaren heeft genomen in West-Europa. Het ontneemt tegelijk natuurlijk wel de grootste charme van het kamperend vakan tie houden, het ongebonden verblijf op dc vakantiebestemming. Wie in de toekomst enige zekerheid wil hebben dat hij nog een plekje vindt aan de Noordzeekust doet er goed aan zich daarvan royaal tevoren via reservering te verzekeren. En hij moet er daarbij nog rekening mee houden dat de vaste gasten en de huurders van seizoen plaatsen doorgaans vooraan staan in de rij van wachtenden. Het rumoer, de trammelant en de grote en kleine ergernissen rondom de volte op de kampeerterreinen is overigens steeds een piekverschijnseL Het doet zich hooguit drie tot vier weken per seizoen en dus ook per jaar voor. Geen enkele accommodatie kan tot drie cijfers achter de komma rekening hou den met een piekaanbod. maar dat betekent niet dat voor het opvangen van een derge lijke piek (Ln dit geval van vakantiegangers aan de kust) redelijke noodvoorzieningen en maatregelen om moeilijkheden te voorko men achterwege kunnen blijven Bordjes met ■vol' aan de ingang van campings, heibel met gasten die zich niet laten wegsturen, onrust op terreinen van 'kampeerboeren', proces sen-verbaal van de kant van de politie zijn paardemiddelen. Het zijn geen oplossingen om een dergelijke piek te voorkomen, - laat staan dat het middelen zijn die bevorderend zijn voor de sfeer en de kwaliteit van een re creatiegebied waar ze in toenemende mate moeten worden gehanteerd. De piek in het aanbod van kampeerders aan de kust is er gewoon leder jaar weer en laat zich niet zo eenvoudig 'wegpraten'. Wat zich de afgelopen weken in Walche ren en op Schouwen-Duiveland met name in de kampeersector aan ruimtenood heeft voorgedaan is misschien voor iedereen die er mee te maken heeft eindelijk een signaal om werkelijk over oplossingen na te denken en het niet bij vrijblijvend gepraat te laten. De praktijk van de laatste jaren is steeds ge weest dat het probleem in de recreatiesector weer even snel vergeten was als het zich had aangediend. Iedere keer wanneer de grote stroom vakantiegangers eraan kwam begon men het te onderkennen. Er werd dan een tijd aangemodderd, er vielen harde woorden, maar een maand later was het met de se rieuze discussie over de vraag hoe het een volgend keer te voorkomen compleet ge daan. Tot het een volgend keer weer te laat was en opnieuw mis ging. De hele gang van zaken rondom de moeilijk heden met de opvang van het groeiend aan tal kampeerders in de topweken van de va kantie is te vergelijken met het nu al vele tientallen jaren voortslepende 'probleem' van de vakantiespreiding. Iedereen onder kent het: bijna iedereen heeft er tegenwoor dig persoonlijk mee te maken. Toch is het kennelijk nog steeds te moeilijk om een serie gerichte beslissingen te nemen zodat er van vakantiespreiding werkelijk iets terecht Komt. we zijn benieuwd hoe ver dit jaar de echo draagt van de moeilijkheden en het va- kantebederf dat uit de overvolle kampeer terreinen asm de Zeeuwse kust aan herinne ringen mee naar huis is genomen, is genomen. KEES VAN DER MAAS

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1976 | | pagina 4