AFSCHEID HERMAN PONSTEEN
VAN BAANPLOEG GROOT VERLIES
Brabantse wapenhandelaar Swinkels
mist in laatste schot gouden plak
PZC/»port <SS> !fl
DE SKEETRESULTATEN
De boodschapper in
de antieke oudheid
Hoogste
eer voor
Nederlandse
schietsport
Tweede misser die hij zich
in l'Acadie veroorloofde
Olympische Stopper
L'ACADIE - De zilveren medaille
voor Eric Swinkels betekende de
hoogste olympische onderscheiding
die de Nederlandse schietsport ooit
ten deel viel. De hoeveelheid ereme
taal was tot afgelopen zaterdag be
perkt gebleven tot het brons dat in
een grijs verleden (Parijs, 1900) werd
veroverd door de Nederlandse ploeg
op het inmiddels niet meer op het
programma prijkende nummer re-
volverschieten voor ploegen.
De tweede plaats in L'Acadie is niet
heteerste internationale succes voor
Eric Swinkels. In 1974 werd hij achter
de Rus Tsyranov tweede tijdens het
wereldkampioenschap in Muenchen.
en vorig jaar was er voor hem een
derde plaats weggelegd bij de Euro
pese titelstrijd, achter de Deen Kjeld
Rasmussen en de Pool Gawlikowski
Dit jaar lukte het aanvankelijk he
lemaal niet met Swinkels. getuige
zijn 27e positie tijdens het Europees
kampioenschap in Bmo. dat werd
gewonnen door de Spanjaard Juan
Avalos, zevende in de olympische
slijtageslag van afgelopen week.
L'Acadie betekende het tweede
olympische optreden voor Eric
Swinkels. Vier jaar geleden werd hij
in Muenchen 31e 186 voltreffers) met
welk resultaat hij twee plaatsen ach
ter Ben Pon eindigde. Swinkels is
sinds 1973 een van de negen schut
ters die in een officiële wedstrijd een
maximum-aantal treffers (200) bijeen
schoten. Hy leverde die prestatie tij
dens hetNederlands kampioenschap
in het Brabantse Huiten.
(Van een speciale verslaggever)
MONTREAL - In het olym
pisch velodrome van Mon
treal heeft Herman Ponsteen
gisteravond officieus af
scheid genomen van de
baanploeg van Frans Mahn.
Op dat reeds vorig jaar door
hem in Roucourt aangekon
digde besluit zal de Nijver-
daller ook na zijn zilveren
succes op de individuele
poursuit niet terugkomen.
Slechts in het geval zich geen
prof-sponsor mocht melden
die genegen is hem een rede
lijk contract aan te bieden,
zal hij zijn amateurlicentie
verlengen. Doch dan uitslui
tend om de wielersport
voortaan te beoefenen louter
als hobby.
Voor de toch al niet zo rijk met ta
lent begiftigde baanselectie zal het
komende afscheid van Ponsteen een
gevoelige aderlating zijn. Zeker na de
overgang van Roy Schuiten naar de
categorie der professionals, was Pon
steen Oranje's enige baanrenner die
ook internationaal tot de top be
hoort. Vooral in de breedte heeft de
vaderlandse baansport een enorme
achterstand op de meest vooraan
staande wïelematies. die kloof zal
met het vertrek van PonSteen alleen
nog maar groter worden.
De baansport in Nederland dreigt
duidelijk in de versukkeling te gera
ken. mede doordat de aanvoer van
jong talent in feite minimaal is Wil er
daarom daadwerkelyk iets verande
ren. dan zal er snel iets ondernomen
moeten worden. „Voor de wielersport
in Nederland", meldde Frans Mahn
reeds vorig jaar, „zou het wel eens
goed kunnen zijn wanneer er drie,
vier jaar geen titel wordt behaald.
Misschien gaat er dan werkelijk iets
gebeuren"
Oostbloklanden
In West-Duitsland, maar met
name in de Oostbloklanden heeft de
baansport vooral de laatste jaren
sterk aan populariteit gewonnen. In
deze landen, althans zeker niet in
Oost-Europa, wordt dan ook geen
onderscheid gemaakt tussen baan-
en wegrenners. Daarom zullen alle
reerst de grote financiële verschil
len moeten worden weggenomen die
er nu eenmaal per traditie bestaan
tussen de wegsport en de ook binnen
de KNWU nog altijd stiefmoederlijk
bedeelde baansport. Door de hoge
premies en de vaak vorstelijke
startgelden blijft de weg nu eenmaal
een aanzienlijk grotere aantrek
kingskracht uitoefenen dan ander
som.
Dat probleem is in Oost-Duitsland
of de Sowjet-Unie vanzelfsprekend
niet aan de orde. Baanrenners in deze
landen krijgen een soortgelijke be
handeling als wegrenners. Daarom
hoeft het ook geen verbazing te wek
ken. dat deze twee landen zich giste
ravond bij de laatste vier in de ploe
gachtervolging konden rijden. Het
was ook Oost-Duitsland. dat het
Oranje-kwartet, bestaande uit Her
man Ponsteen, Gerrit Mohlman, Ger
Slot en Peter Nieuwenhuis, de weg
naar die halve finales versperde. Ei
genlijk mocht Frans Mahn nog van
geluk spreken dat het viertal al niet
in de series werd uitgeschakeld; de
tijd van 4,30.90 bleek echter net vol
doende om zich als achtste en laatste
te kwalificeren
Zeker in die eerste rit vormden de
vier rijders nimmer een harmonieus
geheel, hetgeen Frans Mahn later
voor een niet gering deel zou toe
schrijven aan de valpartijen tijdens
de training van Gerrit Mohlman en
Ger Slot. „Normaal brengt Ponsteen
de ploeg op snelheid, waarna Mohl
man de koppositie overneemt en
tenminste in staat is die snelheid
vast te houden. Daarvoor had hij nu
de macht niet, waardoor hij zelfs een
keer moest lossen. Normaal zouden
we zeker vijf seconden sneller zijn
geweest en in dat geval ook een wat
minder sterke tegenstander in de
kwartfinales hebben gehad".
Door die magere score in de series
moest het Oranje-kwartet nu aan
treden tegen de door „machinist"
Thomas Huschke bestuurde DDR-
locomotief, die verder werd bemand
door Unterwalder, Durpisch en Wie-
gand. Weliswaar reed het vader
landse kwartet nu een stuk harmo
nieuzer, maar slechts Ponsteen was
bij machte het hoge tempo van de
Oostduitsers te beantwoorden.
Ronduit verbluffend was het op
treden van de Engelse ploeg, die rela
tief overweinigtalentbeschikt, maar
KOGELS EN SPEREN
WORDEN ZWAARDER
MONTREAL - De door kunststofbanen
omringde velden waarop dc atleten hun
technische nummers afwerken, worden
te klein. Steeds verder slaan attributen
als de speer, de discus en de kogel ln,
Reden voor de internationale ateletiek-
federatie om in Montreal te discussieren
over het vergroten van het gewicht van
deze vliegende voorwerpen, De kans ls
heel groot, dat al in 1978 de heren-discus
van 2 kg naar 2.4 kg en de dames-discus f
van één kg naar 1.2 kg gaat. terwijl ook I
de speer wat zwaarder gemaakt zal wor
den Bovendien wordt de draad die bij
het kogelslingeren de kogel met het
'handvat' verbindt, zo'n anderhalve me
ter korter. Geen overdreven maatregel,
wanneer men bedenkt dat bij het 1
speerwerpen en kogelslingeren afstan- I
den van resp. over de 90 en tegen de 80
meter worden overbrugd.
Dit alles duurt dus nog zo'n anderhalf
jaar.maarmetlngang van 1 mei volgend I
jaar gaat er al iets veranderen bij de vijf.
kamp voor dames Het voorstel om er I
een zevenkamp van te maken, werd
(nog) afgewezen, maar wel zal volgend
jaar al de 200 meter vervangen worden
door de 800 meter
MONTREAL - Er worden in de Olympische arena hete tranen geschreid -
maar dat zijn soms ook vreugdetranen. Hier zien we de Westduitse wielrenner
Peter Vonhofdie, na het behalen van de goud bij de 4000 mploegenachtervol-
ging, in snikken uitbarstte. Coach Gustav Kilian liet hem even tegen zijn
schouder begaan als een zorgzame, trotse vader.
pas in de halve finale door de Westr ploeg. De Westduitse achtervol-
duitsers een halt toegeroepen wer- gingstrein ging in de finale zo sterk,
den In de strijd om de derde plaats dat de Russen zich al enkele rondjes
versloegen de Engelsen de DDR- voor het einde gewonnen gaven
MAANDAG 26 JULI 1976
De Amerikaanse wereldrecordhou
der bij het, hoogspringen. Dwight Sto
nes, heeft, het olympisch dorp verlaten.
Stones keert pas terug kort voordat zijn
specialiteit aan de orde komt. De Ame
rikaan. momenteel gewoon thuis in
Long Beach iCalifomiêi. wenste zich
met neer te leggen bij het feit dat hij
iedere morgen lang moest wachten
voordat hij onder de douche kon „Ik
stond als nummer twaalf op de lijst en
daar had ik toch echt geen trek in", was
het commentaar van Stones.
(Van een speciale verslaggever)
L'ACADIE - Sportieve dramatiek in omptima forma. Dat was de
climax van het olympische skeet-gebeuren (met de trapp vormt
skeet het het onderdeel kleiduivenschieten) als geheel, maar voor
Eric Swinkels in het bijzonder. Swinkels, een 27-jarige wapen
bandelaar uit het Brabantse Best, leek zaterdagmiddag om drie
minuten voor half twee zeker van olympisch goud. Het voorlaat
ste schot in de achtste en laatste serie maakte een, toen nog
voorlopig, einde aan de schone droom van Eric Swinkels. De
tweede misser die hij zich in de ongelofelijk spannende skeet-
driedaagse veroorloofde - ook donderdag stond zijn vizier één
keer niet scherp genoeg afgesteld - wierp hem van de hoogste
trede van het ereschavot, op een moment dat het niet meer mis
leek te kunnen gaan. Een barrage met de Tsjech Jozef Panacek en
de Oostduitser Klaus Reschke leek een onvermijdelijk gevolg.
Maar ook Reschke, vooral dit jaar de meest regelmatige schutter,
viel ten prooi aan de ondraaglijke spanning. Hij miste twee van
de drie laatste schoten in zijn laatste serie en moest zich later
zelfs gewonnen geven in een barrage tegen de Pool Wieslaw Gaw-
likowski, met als inzet het brons-
Het waren maar een paar facetten van
een merkwaardig dagje schieten in
L'Acadie. een langs de highway van
Montreal richting Verenigde Staten
weggedrukt gehucht zo'n vijftig kilome
ter verwijderd van de miljoenenstad die
inmiddels haar laatste olympische week
is ingegaan. Een verademing, zo'n et
maal in een omgeving van serene rust,
waarbij je het geweervuur van de klei-
duivenschutters graag op de koop toe
neemt.
Voor Eric Swinkels was rust er echter
niet bij. De man die zich vrijdag dank
zij drie foutloos geschoten series tot
zijn eigen verbazing alleen aan de top
van het klassement terug vond, wei
gerde aanvankelijk hardnekkig in me
daillekansen te geloven, zelfs toen hij
Bij alle organisatorische chaos in
Montreal is er nu voor de nieuwsmedia
eindelijk een lichtpuntje: de olympische
uitslagendienstwerktperfect Vooral de
met voetbal vertrouwde Europese ver
slaggevers keken even vreemd op. toen
zij de uitslagen van de voetbalwedstrij
den onder ogen kregen. De computer
braakte niet alleen de uitslag, de rust
stand en de namen van alle spelers uit,
maar ook: het aantal vrije trappen (ver
deeld in directe en indirecte), het aantal
corners, hoe vaak ieder team buitenspel
was gelopen, hoeveel maal in eigen doel
wordt geschoten (vrijwel altijd staat
daar een 0 achter), hoeveel goals er wor
den afgekeurd, hoeveel maal er hands
wordt gemaakt, hoeveel invallers er in
het veld komen, hoeveel waarschuwin
gen er zijn gegeven Kortom een uitsla-
gendienst tot in de kleinste details.
Een speciale 'olympische zakkenrol
lersbrigade' van de politie van Montreal
opereert tot dusver succesvol Tot dus
ver werden ruim 50 zakkenrollers op he
terdaad betrapt. Het favoriete werkter
rein blijkt het tweetal metrostations in
de buurt van het Olympisch Stadion en
het zwemstadion te zyn
De Australische regering is bezig een
nieuwe sportieve Taiwan-affaire te creë
ren. Dne skiërs uit het land dat zich
ruim een week geleden terugtrok van de
Olympische Spelen krijgen geen toe
stemming om volgende maand in Aus
tralië aan wedstrijden deel te nemen als
het hun bedoeling is China, de Repu
bliek China of Taiwan te vertegenwoor
digen De skiërs (Jiang Tsyr Chun. Chen
Yun Ming en Yeah Youh Shin) mogen
slechts als individuele deelnemers bij
het sklgebeuren van de partij zijn
hier in Canada heb ik de oude vorm he
lemaal teruggevonden
Doorgaan
De moeilijkste momenten beleefde Eric
Swinkels zaterdag tussen de beide se
ries en vooral in de uren die de laatste
serie scheidden van de eerste barrage,
waarin hij lange tijd door een vroege
misser van Panacek opnieuw op goud
leek af testevenen. Swinkels: „Je kletst
eens wat, vooral met Willy (Hillen -
red.) en met een Duitse vriend van me
heb ik lekker zitten bomen. Je drinkt
eens een glaasje fris, en verder is het
wachten geblazen. Dat isrot hoor, want
als je eenmaal op die baan staat en het
gaat lekker, wil je doorgaan. Dat geldt
trouwens ook voor de anderen hoor. Je
moet gewoon zorgen dat je raak schiet
waar je tegenstander mist. Dat deed
Panacek in die laatste barrage, en dus
verdiende die jongen die plak. Zo sim
pel ligt dat. Maar van mij had het op die
laatste dag wel wat sneller mogen
gaan".
Dat was er in het zeer Nederlands aan
doende L'Acadie (een landschap zo plat
als de Noordoostpolder, met daarboven
loodzware grijze wolken) niet bij. „Uur
U" duurde voor Eric Swinkels van s
morgens negen uur tot 's avonds half
zes. Pas toen vuurde Jozef Panacek, die
vroeger zijn sportive ambities bij het
kogelstoten en het gewichtheffen zocht,
zijn laatste „duif" (een schoteltje van 11
centimeter doorsnee, dat is gefabriceerd
van een mengsel van zand en teer) aan
flarden en kon met een hoogst amateu
ristische ceremonie protocollaire een
begin worden gemaakt. Zelfs bij die ge
legenheid mocht Eric Swinkels even
aan het goud ruiken, want de kennelijk
ook vermoeid geraakte officials plaats
sten hem aanvankelijk met bewonder
enswaardige hardnekkigheid voor de
hoogste trede van het schavotje
Met zijn hoe dan ook onverwacht ver
overde zilveren plak op zak keerde Eric
Swinkels gisteravond al terug naar huis.
„Zaterdag is de eendenjacht in Neder
land begonnen, en dat betekent dat het
in de zaak hard werken geblazen is. We
staan voor drukke verkoopdagen, en
mijn ouders hebben het werk nu toch
alweer twee weken alleen moeten op
knappen. Vooral voor die mensen vind
ik het geweldig dat ik hier tweede ben
geworden. Ze leven ontzettend met me
mee en stellen me steeds weer in de ge
legenheid om naar belangrijke wed
strijden te gaan. Als je dan steeds met
lege handen terug komt. is dat natuur
lijk wel een beetje sneu. Maar zolang ik
het een beetje kan verkopen, wil ik
doorgaan met schieten. Wat my betreft
ben ik er over vier jaar in Moskou weer
bij, maar of dat haalbaar is, zien we
tegen die tijd wel".
L'ACADIE - De resultaten van het skeetschieten in l'Acadie waren 1 Josef Panacek
(Tsj 1198 (25 25 24 24 25 25 25 25. in de barrages24 en 25). 2 Eric Swinkels (Ned198 (25
24 25 25 25 25 25 24. m de barrages24 en 24). 3 Wieslaw Gawlikowski (Pol) 196 (24 25 25
24 24 24 25 25. in de barrage 25), 4 Klaus Reschke (DDR) 196 (25 25 25 25 23 25 25 23, in
de barrage 24), 5 Franz Schitzhofer (Oos) 195 (23 25 25 25 23 25 24 25), 6 Edgardo
Zachnsson (Gua) 194 (25 25 24 20 25 25 25 25 25).
ook in de eerste serie van zaterdag fout
loos was gebleven en zijn rivalen Pana
cek en Reschke (die ook al geen fout
maakten) achter zich hield. Swinkels,
een uiterst gemakkelijk te benaderen
figuur, die de plotseling massale be
langstelling van Nederlandse journa
listen voor zijn over het algemeen
stiefmoederlijk behandelde tak van
sport met zichtbare instemming con
stateerde, maakte een onwezenlijk
zelfverzekerde indruk. Maar dat was
schijn.
Beroerd als hond
e me, toen ik zaterdagmorgen uit bed
stapte, zo beroerd als een hond. Het
ontbijt smaakte met niet, ik kon het
nauwelijks weg krijgen. Het was alsof ik
de vorige dag ik weet niet hoeveel bier
had gedronken. Allemaal spanning
Maar het gekke was. dat ik dat rotgevoel
ineens kwijt was toen ik op de baan uit
de bus stapte Ik kreeg toen echt zm om
lekker te gaan schieten Toen ik aan die
laatste serie begon, en me realiseerde
dat ik echt een kans had om olympisch
kampioen te worden, was ik echt wel
nerveus. Voor de buitenwereld lijk ik
misschien wel een kou we kikker, maar
gelukkig kan niemand door me heen
kijken.
Opvallend was dat Swinkels in de twee
barrages tegen Panacek (39 jaar. lid van
de veiligheidspolitie in zijn land en pas
negen jaar geleden met schieten begon
nen) een maximum aan zelfvertrouwen,
achteloosheid bijna, uitstraalde „Ach.
je bent die spanning uiteraard wel een
beetje gewend. Vorig jaar tijdens het
wereldkampioenschap in Muenchen
moest ik ook twee barrages schieten
tegen de Rus Tsuranov (zaterdag
slechts tiende) en tegen Gawlikowski,
die nu het brons won. Ik had nooit ge
dacht dat die Tsjech zo goed zou schie
ten Ik kende eerlijk gezegd zijn naam
nauwelijks Ik had wel eens wat over
hem gelezen, maar ik zag in hem hele
maal geen favonet. In mezelf trouwens
ook niet. Ik rekende vast op een kam
pioenschap voor Tsuranov Die vent
had zich geweldig voorbereid Maar bij
dit werk hoeft er maar weinig mis te
gaan, of je valt een heel eind terug. Bijna
had ik dat zelf ook ondervonden. Mis ik
in die laatste serie ook het laatste schot
en knalt die Oostduitser alles stuk. dan
sta ik mooi met het brons in mijn han
den Nu werd het zilver, en daar ben ik
geweldig blij mee Vooral omdat het dit
seizoen eigenlijk helemaal niet liep. Pas
MONTREAL - Een waterpoloteam bestaat uit elf spelers, waarvan er hooguit zeven
tegelijk in het water liggen. Ook de Russen zijn dus met elf waterpolospelers en tm
coaches naar Montreal gekomen om hun titel te verdedigen. Dat lukte niet alle
best; er werd van Nederland verloren, en de laatste zes werden niet bereikt Da:
moet natuurlijk even p\jn hebben gedaan. Zoveel pijn blijkbaar, dat in de eerstvol
gende ivedstrijd om de eervolle zevende plaats tegen Cuba het Russische waterpo
loteam niet kwam opdagen. De teamarts, die in het verleden de eed op Esculapus iq|
op Lenin, ik weet niet hoe dat in de Sowjet-Unie geregeld is) heeft afgelegd, wis:
echter vijf doktersattesten te voorschijn te toveren waaruit bleek dat vijf waterpo
lospelers van de Russen óf geblesseerd, óf ziek waren. Even rekenen: elf min vijf is
zes, dat is dus één man te weinig voor een zevental. De arts had dus precies zoveel
zieken gecreëerd als er nodig waren om het spelen onmogelijk te maken.
Nu is alles natuurlijk betrekkelijk. De Japanse turner Shun Fujimoto brak zijn knie
bij het vloertumen. maar besloot even later toch zijn rekoefening te doenomdat da:
zijn sterkste nummer is en het Japanse team zijn punten nodig had om de gouden
medaille te winnen. Hij moest minimaal 9 70punten halen, weigerde een pijnstillend
middel, om te voorkomen dat hij de dopingcontrole niet zou passeren, kreeg met
9.75 het hoogste puntentotaal voor zijn rekoefening dat hij ooit behaald had. en won
voor zijn team de gouden medaille. Zelfs zijn afsprong was perfect. Het doet wal
denken aan de boodschapper Skevola, die in de antieke oudheid naar de vijand
gestuurd werd om de overgave van de troepen te eisen. In de tent van de legeraan
voerder brandde een houtvuurtje. V/achtend op de uitslag van het overleg, warmde
Skevola zich aan het vuur. „Het stinkt hier naar aangebrand vlees", zei de vijande
lijke legeraanvoerder even later. Het bleek dat Skevola zijn hand m het vuur had
gelegd, zonder een kik te geven of een spier te vertrekken. Geïmponeerd door de
moed, vastberadenheid en vuurvastheid van deze eenvoudige tegenstander, gin-
gen zijn tegenstanders door de knieën, denkend dat er een heel leger van deze I
malloten voor hen stond Verander de naam Skevola in die van Fujimoto. en u bent I
twintig eeuwen later in ongeveer dezelfde situatie beland. „Hij moet verschrikke- I
lijke pijn hebben geleden", heeft de dorpsdokter later verklaard. ..Hoe hij al die j
losse salto's en draaiingen heeft kunnen uitvoeren zonder flauw te vallen of het uit
te schreeuwen van pijn, is mij een raadsel", voegde hij eraan toe. U ziet het: I
Fujimoto of Skevola. allebei één pot nat. Om de vergelijking te vervolmaken, zei de
Japanse tumtrainer: „Ja, hij is een erg dappere jongen, maar dat zijn al mijn
turners". De Russen, die tweede werden, hadden dus gelijk om zich over te geven.
Bovendien zijn de Russische waterpoloërs kennelijk met uit hetzelfde hout gesne- i
den als Fujimoto en Skevola. want bij die vijf zieke tobbers moet er toch minstens
eentje zijn geweest die met zijn knie gebroken en niet zijn hand verbrand had. zodat
hij met een beetje wilskracht het team van zeven nog wel had kunnen volmaken Het
kan natuurlijk ook zijn dat er iets anders aan de hand is geweest. Dat de Russische
waterpoloploeg op instigatie van de leiding is weggebleven, lijkt hoogst onwaar
schijnlijk, met de Olympische Spelen 19S0 in Moskou in zicht. Bovendien staat
wedstrijddiscipline hoog aangeschreven in de Sowjet-Unie. Er zijn volgens mij
maar twee mogelijkheden Ten eerste: er waren echt vijf waterpoloërs zo ziek, dat
zij onmogelijk konden spelen. Ten tweede, de spelers hebben yeweigerd tegen Cuba I
te spelen. Ik gok op de tweede mogelijkheid. Rest alleen nog de vraag waarom zij
niet wilden spelen Weer twee mogelijkheden. Ten eerste uit balorigheid, omdat zij
de gouden medaille van 1972 onnodig hadden verspeeld. Ten tweede: uit opstan-
digheid. omdat zij na hun povere prestaties zo zijn uitgeveterd (om een zacht woord
te gebruiken i door hun coach, door de chef de mission, door de minister vansporten
vergelijkbare sportofficials, dat zij in opstand zijn gekomen en gezegd hebben: als
jullie het dan zoveel beter kunnen, dan moeten jullie het verder zelf maar doen...
Ik gok op de tweede mogelijkheid. Een dergelijke rebellistische houding zou vier
jaar geleden nog ondenkbaar zijn geweest, maar er is voldoende veranderd in de
Sowjet-Unie om het niet onwaarschijnlijk te achten. NICO SCHEEPMAKER
MONTREAL- Gemist....'! Dit is het moment, waarop Enk Swinkels zich realiseert,
dat zijn kans op olympisch goud verkeken is en hij in de Tsjech Panacek zijn
meerdere moet erkennen, in de tweede barrage miste Swinkels een bordje-het 24e-
en hij wist dat het gebeurd was.
MONTREAL - De Tsjech Josef Panacek die de gouden medaille won bij het skeet
schieten, steekt in triomf zijn hand op met 198 punten versloeg hij uiteindelijk onze
landgenoot Swinkels in de tweede barrage.