AFSCHEID HERMAN PONSTEEN VAN BAANPLOEG GROOT VERLIES Brabantse wapenhandelaar Swinkels mist in laatste schot gouden plak PZC/»port <SS> !fl DE SKEETRESULTATEN De boodschapper in de antieke oudheid Hoogste eer voor Nederlandse schietsport Tweede misser die hij zich in l'Acadie veroorloofde Olympische Stopper L'ACADIE - De zilveren medaille voor Eric Swinkels betekende de hoogste olympische onderscheiding die de Nederlandse schietsport ooit ten deel viel. De hoeveelheid ereme taal was tot afgelopen zaterdag be perkt gebleven tot het brons dat in een grijs verleden (Parijs, 1900) werd veroverd door de Nederlandse ploeg op het inmiddels niet meer op het programma prijkende nummer re- volverschieten voor ploegen. De tweede plaats in L'Acadie is niet heteerste internationale succes voor Eric Swinkels. In 1974 werd hij achter de Rus Tsyranov tweede tijdens het wereldkampioenschap in Muenchen. en vorig jaar was er voor hem een derde plaats weggelegd bij de Euro pese titelstrijd, achter de Deen Kjeld Rasmussen en de Pool Gawlikowski Dit jaar lukte het aanvankelijk he lemaal niet met Swinkels. getuige zijn 27e positie tijdens het Europees kampioenschap in Bmo. dat werd gewonnen door de Spanjaard Juan Avalos, zevende in de olympische slijtageslag van afgelopen week. L'Acadie betekende het tweede olympische optreden voor Eric Swinkels. Vier jaar geleden werd hij in Muenchen 31e 186 voltreffers) met welk resultaat hij twee plaatsen ach ter Ben Pon eindigde. Swinkels is sinds 1973 een van de negen schut ters die in een officiële wedstrijd een maximum-aantal treffers (200) bijeen schoten. Hy leverde die prestatie tij dens hetNederlands kampioenschap in het Brabantse Huiten. (Van een speciale verslaggever) MONTREAL - In het olym pisch velodrome van Mon treal heeft Herman Ponsteen gisteravond officieus af scheid genomen van de baanploeg van Frans Mahn. Op dat reeds vorig jaar door hem in Roucourt aangekon digde besluit zal de Nijver- daller ook na zijn zilveren succes op de individuele poursuit niet terugkomen. Slechts in het geval zich geen prof-sponsor mocht melden die genegen is hem een rede lijk contract aan te bieden, zal hij zijn amateurlicentie verlengen. Doch dan uitslui tend om de wielersport voortaan te beoefenen louter als hobby. Voor de toch al niet zo rijk met ta lent begiftigde baanselectie zal het komende afscheid van Ponsteen een gevoelige aderlating zijn. Zeker na de overgang van Roy Schuiten naar de categorie der professionals, was Pon steen Oranje's enige baanrenner die ook internationaal tot de top be hoort. Vooral in de breedte heeft de vaderlandse baansport een enorme achterstand op de meest vooraan staande wïelematies. die kloof zal met het vertrek van PonSteen alleen nog maar groter worden. De baansport in Nederland dreigt duidelijk in de versukkeling te gera ken. mede doordat de aanvoer van jong talent in feite minimaal is Wil er daarom daadwerkelyk iets verande ren. dan zal er snel iets ondernomen moeten worden. „Voor de wielersport in Nederland", meldde Frans Mahn reeds vorig jaar, „zou het wel eens goed kunnen zijn wanneer er drie, vier jaar geen titel wordt behaald. Misschien gaat er dan werkelijk iets gebeuren" Oostbloklanden In West-Duitsland, maar met name in de Oostbloklanden heeft de baansport vooral de laatste jaren sterk aan populariteit gewonnen. In deze landen, althans zeker niet in Oost-Europa, wordt dan ook geen onderscheid gemaakt tussen baan- en wegrenners. Daarom zullen alle reerst de grote financiële verschil len moeten worden weggenomen die er nu eenmaal per traditie bestaan tussen de wegsport en de ook binnen de KNWU nog altijd stiefmoederlijk bedeelde baansport. Door de hoge premies en de vaak vorstelijke startgelden blijft de weg nu eenmaal een aanzienlijk grotere aantrek kingskracht uitoefenen dan ander som. Dat probleem is in Oost-Duitsland of de Sowjet-Unie vanzelfsprekend niet aan de orde. Baanrenners in deze landen krijgen een soortgelijke be handeling als wegrenners. Daarom hoeft het ook geen verbazing te wek ken. dat deze twee landen zich giste ravond bij de laatste vier in de ploe gachtervolging konden rijden. Het was ook Oost-Duitsland. dat het Oranje-kwartet, bestaande uit Her man Ponsteen, Gerrit Mohlman, Ger Slot en Peter Nieuwenhuis, de weg naar die halve finales versperde. Ei genlijk mocht Frans Mahn nog van geluk spreken dat het viertal al niet in de series werd uitgeschakeld; de tijd van 4,30.90 bleek echter net vol doende om zich als achtste en laatste te kwalificeren Zeker in die eerste rit vormden de vier rijders nimmer een harmonieus geheel, hetgeen Frans Mahn later voor een niet gering deel zou toe schrijven aan de valpartijen tijdens de training van Gerrit Mohlman en Ger Slot. „Normaal brengt Ponsteen de ploeg op snelheid, waarna Mohl man de koppositie overneemt en tenminste in staat is die snelheid vast te houden. Daarvoor had hij nu de macht niet, waardoor hij zelfs een keer moest lossen. Normaal zouden we zeker vijf seconden sneller zijn geweest en in dat geval ook een wat minder sterke tegenstander in de kwartfinales hebben gehad". Door die magere score in de series moest het Oranje-kwartet nu aan treden tegen de door „machinist" Thomas Huschke bestuurde DDR- locomotief, die verder werd bemand door Unterwalder, Durpisch en Wie- gand. Weliswaar reed het vader landse kwartet nu een stuk harmo nieuzer, maar slechts Ponsteen was bij machte het hoge tempo van de Oostduitsers te beantwoorden. Ronduit verbluffend was het op treden van de Engelse ploeg, die rela tief overweinigtalentbeschikt, maar KOGELS EN SPEREN WORDEN ZWAARDER MONTREAL - De door kunststofbanen omringde velden waarop dc atleten hun technische nummers afwerken, worden te klein. Steeds verder slaan attributen als de speer, de discus en de kogel ln, Reden voor de internationale ateletiek- federatie om in Montreal te discussieren over het vergroten van het gewicht van deze vliegende voorwerpen, De kans ls heel groot, dat al in 1978 de heren-discus van 2 kg naar 2.4 kg en de dames-discus f van één kg naar 1.2 kg gaat. terwijl ook I de speer wat zwaarder gemaakt zal wor den Bovendien wordt de draad die bij het kogelslingeren de kogel met het 'handvat' verbindt, zo'n anderhalve me ter korter. Geen overdreven maatregel, wanneer men bedenkt dat bij het 1 speerwerpen en kogelslingeren afstan- I den van resp. over de 90 en tegen de 80 meter worden overbrugd. Dit alles duurt dus nog zo'n anderhalf jaar.maarmetlngang van 1 mei volgend I jaar gaat er al iets veranderen bij de vijf. kamp voor dames Het voorstel om er I een zevenkamp van te maken, werd (nog) afgewezen, maar wel zal volgend jaar al de 200 meter vervangen worden door de 800 meter MONTREAL - Er worden in de Olympische arena hete tranen geschreid - maar dat zijn soms ook vreugdetranen. Hier zien we de Westduitse wielrenner Peter Vonhofdie, na het behalen van de goud bij de 4000 mploegenachtervol- ging, in snikken uitbarstte. Coach Gustav Kilian liet hem even tegen zijn schouder begaan als een zorgzame, trotse vader. pas in de halve finale door de Westr ploeg. De Westduitse achtervol- duitsers een halt toegeroepen wer- gingstrein ging in de finale zo sterk, den In de strijd om de derde plaats dat de Russen zich al enkele rondjes versloegen de Engelsen de DDR- voor het einde gewonnen gaven MAANDAG 26 JULI 1976 De Amerikaanse wereldrecordhou der bij het, hoogspringen. Dwight Sto nes, heeft, het olympisch dorp verlaten. Stones keert pas terug kort voordat zijn specialiteit aan de orde komt. De Ame rikaan. momenteel gewoon thuis in Long Beach iCalifomiêi. wenste zich met neer te leggen bij het feit dat hij iedere morgen lang moest wachten voordat hij onder de douche kon „Ik stond als nummer twaalf op de lijst en daar had ik toch echt geen trek in", was het commentaar van Stones. (Van een speciale verslaggever) L'ACADIE - Sportieve dramatiek in omptima forma. Dat was de climax van het olympische skeet-gebeuren (met de trapp vormt skeet het het onderdeel kleiduivenschieten) als geheel, maar voor Eric Swinkels in het bijzonder. Swinkels, een 27-jarige wapen bandelaar uit het Brabantse Best, leek zaterdagmiddag om drie minuten voor half twee zeker van olympisch goud. Het voorlaat ste schot in de achtste en laatste serie maakte een, toen nog voorlopig, einde aan de schone droom van Eric Swinkels. De tweede misser die hij zich in de ongelofelijk spannende skeet- driedaagse veroorloofde - ook donderdag stond zijn vizier één keer niet scherp genoeg afgesteld - wierp hem van de hoogste trede van het ereschavot, op een moment dat het niet meer mis leek te kunnen gaan. Een barrage met de Tsjech Jozef Panacek en de Oostduitser Klaus Reschke leek een onvermijdelijk gevolg. Maar ook Reschke, vooral dit jaar de meest regelmatige schutter, viel ten prooi aan de ondraaglijke spanning. Hij miste twee van de drie laatste schoten in zijn laatste serie en moest zich later zelfs gewonnen geven in een barrage tegen de Pool Wieslaw Gaw- likowski, met als inzet het brons- Het waren maar een paar facetten van een merkwaardig dagje schieten in L'Acadie. een langs de highway van Montreal richting Verenigde Staten weggedrukt gehucht zo'n vijftig kilome ter verwijderd van de miljoenenstad die inmiddels haar laatste olympische week is ingegaan. Een verademing, zo'n et maal in een omgeving van serene rust, waarbij je het geweervuur van de klei- duivenschutters graag op de koop toe neemt. Voor Eric Swinkels was rust er echter niet bij. De man die zich vrijdag dank zij drie foutloos geschoten series tot zijn eigen verbazing alleen aan de top van het klassement terug vond, wei gerde aanvankelijk hardnekkig in me daillekansen te geloven, zelfs toen hij Bij alle organisatorische chaos in Montreal is er nu voor de nieuwsmedia eindelijk een lichtpuntje: de olympische uitslagendienstwerktperfect Vooral de met voetbal vertrouwde Europese ver slaggevers keken even vreemd op. toen zij de uitslagen van de voetbalwedstrij den onder ogen kregen. De computer braakte niet alleen de uitslag, de rust stand en de namen van alle spelers uit, maar ook: het aantal vrije trappen (ver deeld in directe en indirecte), het aantal corners, hoe vaak ieder team buitenspel was gelopen, hoeveel maal in eigen doel wordt geschoten (vrijwel altijd staat daar een 0 achter), hoeveel goals er wor den afgekeurd, hoeveel maal er hands wordt gemaakt, hoeveel invallers er in het veld komen, hoeveel waarschuwin gen er zijn gegeven Kortom een uitsla- gendienst tot in de kleinste details. Een speciale 'olympische zakkenrol lersbrigade' van de politie van Montreal opereert tot dusver succesvol Tot dus ver werden ruim 50 zakkenrollers op he terdaad betrapt. Het favoriete werkter rein blijkt het tweetal metrostations in de buurt van het Olympisch Stadion en het zwemstadion te zyn De Australische regering is bezig een nieuwe sportieve Taiwan-affaire te creë ren. Dne skiërs uit het land dat zich ruim een week geleden terugtrok van de Olympische Spelen krijgen geen toe stemming om volgende maand in Aus tralië aan wedstrijden deel te nemen als het hun bedoeling is China, de Repu bliek China of Taiwan te vertegenwoor digen De skiërs (Jiang Tsyr Chun. Chen Yun Ming en Yeah Youh Shin) mogen slechts als individuele deelnemers bij het sklgebeuren van de partij zijn hier in Canada heb ik de oude vorm he lemaal teruggevonden Doorgaan De moeilijkste momenten beleefde Eric Swinkels zaterdag tussen de beide se ries en vooral in de uren die de laatste serie scheidden van de eerste barrage, waarin hij lange tijd door een vroege misser van Panacek opnieuw op goud leek af testevenen. Swinkels: „Je kletst eens wat, vooral met Willy (Hillen - red.) en met een Duitse vriend van me heb ik lekker zitten bomen. Je drinkt eens een glaasje fris, en verder is het wachten geblazen. Dat isrot hoor, want als je eenmaal op die baan staat en het gaat lekker, wil je doorgaan. Dat geldt trouwens ook voor de anderen hoor. Je moet gewoon zorgen dat je raak schiet waar je tegenstander mist. Dat deed Panacek in die laatste barrage, en dus verdiende die jongen die plak. Zo sim pel ligt dat. Maar van mij had het op die laatste dag wel wat sneller mogen gaan". Dat was er in het zeer Nederlands aan doende L'Acadie (een landschap zo plat als de Noordoostpolder, met daarboven loodzware grijze wolken) niet bij. „Uur U" duurde voor Eric Swinkels van s morgens negen uur tot 's avonds half zes. Pas toen vuurde Jozef Panacek, die vroeger zijn sportive ambities bij het kogelstoten en het gewichtheffen zocht, zijn laatste „duif" (een schoteltje van 11 centimeter doorsnee, dat is gefabriceerd van een mengsel van zand en teer) aan flarden en kon met een hoogst amateu ristische ceremonie protocollaire een begin worden gemaakt. Zelfs bij die ge legenheid mocht Eric Swinkels even aan het goud ruiken, want de kennelijk ook vermoeid geraakte officials plaats sten hem aanvankelijk met bewonder enswaardige hardnekkigheid voor de hoogste trede van het schavotje Met zijn hoe dan ook onverwacht ver overde zilveren plak op zak keerde Eric Swinkels gisteravond al terug naar huis. „Zaterdag is de eendenjacht in Neder land begonnen, en dat betekent dat het in de zaak hard werken geblazen is. We staan voor drukke verkoopdagen, en mijn ouders hebben het werk nu toch alweer twee weken alleen moeten op knappen. Vooral voor die mensen vind ik het geweldig dat ik hier tweede ben geworden. Ze leven ontzettend met me mee en stellen me steeds weer in de ge legenheid om naar belangrijke wed strijden te gaan. Als je dan steeds met lege handen terug komt. is dat natuur lijk wel een beetje sneu. Maar zolang ik het een beetje kan verkopen, wil ik doorgaan met schieten. Wat my betreft ben ik er over vier jaar in Moskou weer bij, maar of dat haalbaar is, zien we tegen die tijd wel". L'ACADIE - De resultaten van het skeetschieten in l'Acadie waren 1 Josef Panacek (Tsj 1198 (25 25 24 24 25 25 25 25. in de barrages24 en 25). 2 Eric Swinkels (Ned198 (25 24 25 25 25 25 25 24. m de barrages24 en 24). 3 Wieslaw Gawlikowski (Pol) 196 (24 25 25 24 24 24 25 25. in de barrage 25), 4 Klaus Reschke (DDR) 196 (25 25 25 25 23 25 25 23, in de barrage 24), 5 Franz Schitzhofer (Oos) 195 (23 25 25 25 23 25 24 25), 6 Edgardo Zachnsson (Gua) 194 (25 25 24 20 25 25 25 25 25). ook in de eerste serie van zaterdag fout loos was gebleven en zijn rivalen Pana cek en Reschke (die ook al geen fout maakten) achter zich hield. Swinkels, een uiterst gemakkelijk te benaderen figuur, die de plotseling massale be langstelling van Nederlandse journa listen voor zijn over het algemeen stiefmoederlijk behandelde tak van sport met zichtbare instemming con stateerde, maakte een onwezenlijk zelfverzekerde indruk. Maar dat was schijn. Beroerd als hond e me, toen ik zaterdagmorgen uit bed stapte, zo beroerd als een hond. Het ontbijt smaakte met niet, ik kon het nauwelijks weg krijgen. Het was alsof ik de vorige dag ik weet niet hoeveel bier had gedronken. Allemaal spanning Maar het gekke was. dat ik dat rotgevoel ineens kwijt was toen ik op de baan uit de bus stapte Ik kreeg toen echt zm om lekker te gaan schieten Toen ik aan die laatste serie begon, en me realiseerde dat ik echt een kans had om olympisch kampioen te worden, was ik echt wel nerveus. Voor de buitenwereld lijk ik misschien wel een kou we kikker, maar gelukkig kan niemand door me heen kijken. Opvallend was dat Swinkels in de twee barrages tegen Panacek (39 jaar. lid van de veiligheidspolitie in zijn land en pas negen jaar geleden met schieten begon nen) een maximum aan zelfvertrouwen, achteloosheid bijna, uitstraalde „Ach. je bent die spanning uiteraard wel een beetje gewend. Vorig jaar tijdens het wereldkampioenschap in Muenchen moest ik ook twee barrages schieten tegen de Rus Tsuranov (zaterdag slechts tiende) en tegen Gawlikowski, die nu het brons won. Ik had nooit ge dacht dat die Tsjech zo goed zou schie ten Ik kende eerlijk gezegd zijn naam nauwelijks Ik had wel eens wat over hem gelezen, maar ik zag in hem hele maal geen favonet. In mezelf trouwens ook niet. Ik rekende vast op een kam pioenschap voor Tsuranov Die vent had zich geweldig voorbereid Maar bij dit werk hoeft er maar weinig mis te gaan, of je valt een heel eind terug. Bijna had ik dat zelf ook ondervonden. Mis ik in die laatste serie ook het laatste schot en knalt die Oostduitser alles stuk. dan sta ik mooi met het brons in mijn han den Nu werd het zilver, en daar ben ik geweldig blij mee Vooral omdat het dit seizoen eigenlijk helemaal niet liep. Pas MONTREAL - Een waterpoloteam bestaat uit elf spelers, waarvan er hooguit zeven tegelijk in het water liggen. Ook de Russen zijn dus met elf waterpolospelers en tm coaches naar Montreal gekomen om hun titel te verdedigen. Dat lukte niet alle best; er werd van Nederland verloren, en de laatste zes werden niet bereikt Da: moet natuurlijk even p\jn hebben gedaan. Zoveel pijn blijkbaar, dat in de eerstvol gende ivedstrijd om de eervolle zevende plaats tegen Cuba het Russische waterpo loteam niet kwam opdagen. De teamarts, die in het verleden de eed op Esculapus iq| op Lenin, ik weet niet hoe dat in de Sowjet-Unie geregeld is) heeft afgelegd, wis: echter vijf doktersattesten te voorschijn te toveren waaruit bleek dat vijf waterpo lospelers van de Russen óf geblesseerd, óf ziek waren. Even rekenen: elf min vijf is zes, dat is dus één man te weinig voor een zevental. De arts had dus precies zoveel zieken gecreëerd als er nodig waren om het spelen onmogelijk te maken. Nu is alles natuurlijk betrekkelijk. De Japanse turner Shun Fujimoto brak zijn knie bij het vloertumen. maar besloot even later toch zijn rekoefening te doenomdat da: zijn sterkste nummer is en het Japanse team zijn punten nodig had om de gouden medaille te winnen. Hij moest minimaal 9 70punten halen, weigerde een pijnstillend middel, om te voorkomen dat hij de dopingcontrole niet zou passeren, kreeg met 9.75 het hoogste puntentotaal voor zijn rekoefening dat hij ooit behaald had. en won voor zijn team de gouden medaille. Zelfs zijn afsprong was perfect. Het doet wal denken aan de boodschapper Skevola, die in de antieke oudheid naar de vijand gestuurd werd om de overgave van de troepen te eisen. In de tent van de legeraan voerder brandde een houtvuurtje. V/achtend op de uitslag van het overleg, warmde Skevola zich aan het vuur. „Het stinkt hier naar aangebrand vlees", zei de vijande lijke legeraanvoerder even later. Het bleek dat Skevola zijn hand m het vuur had gelegd, zonder een kik te geven of een spier te vertrekken. Geïmponeerd door de moed, vastberadenheid en vuurvastheid van deze eenvoudige tegenstander, gin- gen zijn tegenstanders door de knieën, denkend dat er een heel leger van deze I malloten voor hen stond Verander de naam Skevola in die van Fujimoto. en u bent I twintig eeuwen later in ongeveer dezelfde situatie beland. „Hij moet verschrikke- I lijke pijn hebben geleden", heeft de dorpsdokter later verklaard. ..Hoe hij al die j losse salto's en draaiingen heeft kunnen uitvoeren zonder flauw te vallen of het uit te schreeuwen van pijn, is mij een raadsel", voegde hij eraan toe. U ziet het: I Fujimoto of Skevola. allebei één pot nat. Om de vergelijking te vervolmaken, zei de Japanse tumtrainer: „Ja, hij is een erg dappere jongen, maar dat zijn al mijn turners". De Russen, die tweede werden, hadden dus gelijk om zich over te geven. Bovendien zijn de Russische waterpoloërs kennelijk met uit hetzelfde hout gesne- i den als Fujimoto en Skevola. want bij die vijf zieke tobbers moet er toch minstens eentje zijn geweest die met zijn knie gebroken en niet zijn hand verbrand had. zodat hij met een beetje wilskracht het team van zeven nog wel had kunnen volmaken Het kan natuurlijk ook zijn dat er iets anders aan de hand is geweest. Dat de Russische waterpoloploeg op instigatie van de leiding is weggebleven, lijkt hoogst onwaar schijnlijk, met de Olympische Spelen 19S0 in Moskou in zicht. Bovendien staat wedstrijddiscipline hoog aangeschreven in de Sowjet-Unie. Er zijn volgens mij maar twee mogelijkheden Ten eerste: er waren echt vijf waterpoloërs zo ziek, dat zij onmogelijk konden spelen. Ten tweede, de spelers hebben yeweigerd tegen Cuba I te spelen. Ik gok op de tweede mogelijkheid. Rest alleen nog de vraag waarom zij niet wilden spelen Weer twee mogelijkheden. Ten eerste uit balorigheid, omdat zij de gouden medaille van 1972 onnodig hadden verspeeld. Ten tweede: uit opstan- digheid. omdat zij na hun povere prestaties zo zijn uitgeveterd (om een zacht woord te gebruiken i door hun coach, door de chef de mission, door de minister vansporten vergelijkbare sportofficials, dat zij in opstand zijn gekomen en gezegd hebben: als jullie het dan zoveel beter kunnen, dan moeten jullie het verder zelf maar doen... Ik gok op de tweede mogelijkheid. Een dergelijke rebellistische houding zou vier jaar geleden nog ondenkbaar zijn geweest, maar er is voldoende veranderd in de Sowjet-Unie om het niet onwaarschijnlijk te achten. NICO SCHEEPMAKER MONTREAL- Gemist....'! Dit is het moment, waarop Enk Swinkels zich realiseert, dat zijn kans op olympisch goud verkeken is en hij in de Tsjech Panacek zijn meerdere moet erkennen, in de tweede barrage miste Swinkels een bordje-het 24e- en hij wist dat het gebeurd was. MONTREAL - De Tsjech Josef Panacek die de gouden medaille won bij het skeet schieten, steekt in triomf zijn hand op met 198 punten versloeg hij uiteindelijk onze landgenoot Swinkels in de tweede barrage.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1976 | | pagina 10