Belgische aanpak
atletiek voorbeeld
voor Nederlanders
Spiedende spinnen in de olympische steden
Brazilië in de kwartfinale
Verdeling
medailles
PZC/sport 889 15
NEDERLANDSE SPORTLIEDEN ZOCHTEN EN VONDEN KWETSBARE PLEKKEN
EIGEN TRAINERS MEE NAAR MONTREAL
SAMENWERKING AANGEBODEN
MAAR KNAU DOET NIET MEE
Twee kleine
atletiek-naties:
groot verschil
Spelen op radio
en televisie
DONDERDAG 22 JULI 1976
(Van een speciale verslaggever)
MONTREAL - „Het is nog maar ruim tien jaar geleden, dat ze het
bij ons in België te gek vonden als een meisje, dat vrijde, in een
korte broek ging sporten. Nu hebben we hier acht atletes, die toch
aan de internationale limieten hebben voldaan. Bovendien zijn
we zo ver, dat we met onze landenploeg de Nederlandse dames op
de loopnummers zeker de baas kunnen. Naast die acht dames
hebben we hier nog 19 heren. Natuurlijk niet allemaal aan
staande finalisten, maar in Brijdenbach, Puttemans, Van Dam
me, Lismont en misschien ook Brokken en Roelants hebben we
atleten, die medailles kunnen veroveren".
Guido van Diest, een van de twee technische directeuren van de
Belgische atletiekbond, straalt niet van trots, wanneer hij dit
vertelt. Dit terwijl hij toch best een beetje trots mag zijn op 'zijn'
atletiekformatie, die gelijk die van het kleine Finland hier in
Montreal wordt gevreesd. Tevergeefs speuren we ook naar een
houding, die mensen plegen in te nemen die alles zo goed weten.
Veel beter dan bijvoorbeeld de Nederlanders, die slechts met een
mini-atletiekequipe van vijf atleten in het 'olympisch' lijntoestel
stapten.
Het tegendeel is zelfs waar. Alsof niet de werking - stelt Guido van Diest voor:
Nederlandse, maar de Belgische atle- „Laten we zo gauw dat mogelijk is goed
tiek in het hoekje zit waar de slagen val- samenwerken met de Nederlandse
len - bij bijvoorbeeld een fusie is name- bond. We werken nu volslagen langs el-
ljjk altijd de zwakste gebaat bij samen- kaar heen. Waarom wisselen we geen
MONTREAL - Brazilië heeft zich in
Montreal als eerste land geplaatst voor
de kwartfinales van het olympisch
voetbaltoernooi. De Brazilianen ver
sloegen in een gelijkopgaande wed
strijd in het olympisch stadion - 31.000
toeschouwers zagen het allemaal -
Spanje met 2-1. een overwinning die
kort na rust gedaante aannam toen
Chico Fraga een strafschop benutte.
Nadat het publiek in Montreal op eer
dere dagen Polen en de Sowjet-Unie had
zien spelen, moet het aanvallende en
energieke voetbal van Zuideuropese- en
Latijnsamerikaanse makelijk een ver
ademing zijn geweest. Rosemiro dar
telde via enkele combinaties in de ze
vende minuut al door de Spaanse defen
sie en liet doelman Arconada kansloos
(1-0). Zeven minuten later werd Idigoras
aan de andere zijde van het veld op links
even vrijgelaten en met de rechtervoet
situeerde hij de gelijjkmaker in de uiter
ste bovenhoek (1-1). De benutte straf
schop kort na rust dwong de Spanj aar
den totnogoffensiever voetbal, zodat de
Oostenrijkse scheidsrechter Schiller
twee Brazilianen - Marinho en Fraga.
die wat al te enthousiast aan de nood
rem trokken - moest noteren, maar tot
doelpunten leidde het Spaanse pressie
voetbal met meer.
Cuba. dat na de terugireKKing van Uru
guay even aan de olympische grasmat
mocht proeven, werd in groep c defini
tief uitgeschakeld door een verrassende
nederlaag van 0-1 tegen Iran. datzichnu
met Polen voor de kwartfinales heeft
geplaatst. In de stromende regen, voor
6.000 toeschouwers, werd de Iranese
doelman Rashidi de reddende held van
deze wedstrijd.
A
trainers uit? Waarom profiteren we niet
beide, wanneer een buitenlandse trainer
in een van de landen doceert? Op enkele
nummers zouden we ook best centraal
kunnen trainen. Wij leggen vaak een bus
in voor Parijs, waar we regelmatig een
trainingskamp hebben. De Nederlan
ders zouden toch mooi mee kunnen?
Denk alleen al eens aan het financiële
voordeel. Al hebben wij dan nu meer
sterke atleten, we moeten beseffen, dat
we beide heel kleine atletieknaties zijn.
Je zult de handen ineen moeten slaan.
Met Westphal en Swinkels heb ik daar
over ook wel eens gepraat, maar er is
nog nooit wat van de grond gekomen",
klinkt het spijtig.
„We zouden ook zo graag meer landen-
wedstrijden hebben met Nederland.
Een wedstrijd, zoals we die kennen
tegen Frankrijk, waarbij elk land vier
dames per nummer inschrijft: twee se
nioren en twee junioren. Dat moet met
Nederland ook mogelijk zijn. We zijn
geen toeristen, die graag in Bulgariie of
Emiel Puttemans is een sterke Belgische troef voor olympisch metaal
MONTREAL - Het is nog niet eens zo lang geleden dat een examenkandidaat die
voorgaf doof te zijn. en daarom een gehoorapparaat moest gebruiken, erop betrapt
werd dat hij via zijn oordopje in verbinding stond met een vriend die buiten het
gebouw de studieboeken opsloeg om de juiste antivoorden te vinden. In Het zwarte
licht' zegt Harry Mulisch van iemand met een gehoorapparaat dat hij 'in directe
verbinding met God stond', maar dat gold dus niet voor die elektronisch spiekende
examenkandidaat, en evenmin voor Boris Onitsjenko. de drievoudige Russische
wereldkampioen pentathlon, die noch met God. noch zelfs met Lenin. maar alleen
maar met het elektronische scorebord in verbinding stond, via een ingenieus
knopje in het gevest van zijn degen.
Onitsjneko is. met schande overladen, op het eerste het beste vliegtuig naar Kiev
teruggestuurd, zoals die ene voetballer van Haiti vier jaar geleden direct naar Haiti
werd teruggestuurd toen hij op doping was betrapt, waarna er in ieder geval
wekenlang geen spoor meer van hem te vinden was. - wat altijd „een misselijk
teken" is in dictatoriale landen als Haiti. Ik zou nu dan ook niet graag in de
schoenen staan van Boris Onitsjenko. die jarenlang een held van de Sowjet-Unie
was. maar nu op de nominatie staat om als een onteerde officier voor het front van
de troepen al zijn medailles en onderscheidingen te zien afgerukt.
In de Sowjet-Unie betekent zoiets meer dan datje als sportman onteerd bent.
Onitsjenko stond op het punt tot majoor in het Rode Leger te worden bevorderd. Dal
kan hij wel vergeten. Het is dc vraag of hij überhaupt als officier zal worden
gehandhaafd, hij mag van geluk spreken als hij alleen maar gedegradeerd wordt
waar dan ook lopen. Op die manier kan
het toch ook?"
Binnen de Koninklijke Nederlandse Atr
letiek Unie leeft dit alles blijkbaar niet
zo erg. „Als ik moet vergelijken, dan valt
my in de eerste plaats op. dat onze
noorderburen zoveel conflicten hebben.
Natuurlijk hebben wij ze ook. maar bij
ons wordt gemakkelijker de hand toe
gestoken'waarmee Van Diest natuur
lijk nog geen verklaring geeft voor de
alsmaar groter wordende kloof tussen
beide kleine atletieknaties.
Laatdunkend
In Nederland werd nog niet zolang gele
den vaak laatdunkend gesproken over
de Belgische atletiek, die alleen maar op
de midden- en lange afstand zou zijn ge
richt. Ook van de begeleiding van de
Belgische atleten had men in ons land
geen hoge muts op. Zelfs kort voor de
Olympische Spelen vond men het van
KNAU-zijde toch een knappe 'stunt',
dat Jos Hermens buiten het olympische
dorp kon trainen.
Een vriendelijk lachje breekt door bij
Van Diest: „Vorig jaar bij de voor-
olympische wedstrijden in Montreal
hebben we al een hotel bekeken dat 100
kilometer buiten de stad lag Met be
hulp van het Belgisch Olympisch Co
mité hebben we daar 14 kamers ge
huurd. Deze worden nu regelmatig door
de hele Belgische equipe benut Heeft
iemand genoeg van het dorp. dreigen er
spanningen te ontstaan dan trekken
enkelen voor een of meer dagen naar het
hotel Vandaag zijn Puttemans en Van
Damme er met hun trainer Van den
Eynde"
Eigen trainer
Met hun privé-trainer dus, terwijl er in
ons land complete rellen ontstonden,
toen de trainer van Wielart en Mieke
van Doorn, Dragan Tancic hierop aan
drong. „Ja, ik geloof, dat we nu dc kern
naderen. Er bestaat bij ons enorm veel
waardering voor het werk van de per
soonlijke trainers. We waken ervoor,
dat onze federale trainers deze atleten
afnemen. We hebben zelfs een hele
campagne gevoerd in die richting".
„Zo zijn we in het kader van de voorbe
reiding voor Montreal tien dagen op
stage in Frankrijk geweest. Met onge
veer dertig atleten, de twee technische
directeuren en hun assistenten, de fe
derale trainers en alle clubtrainers die
een pupil bij de selectie hadden. Onder
het genot van een pilsje worden dan alle
problemen opgelost Hier in Montreal
hebben we ook vier persoonlijke train
ers. die medaillekandidaten onder hun
hoede hebben; daarnaast nog een vijftal
clubtramers van atleten die toekomst
hebben. Zij zijn hier om te leren".
Een groot verschil met de Nederlandse
aanpak dus, hetgeen zich ook manifes
teert in de organisatorische opbouw van
het trainerskorps. Een opbouw - onder
anderen met vaktrainers per onderdeel
en open sollicitatie - die binnen de
KNAU ook door een aantal trainers
wordt nagestreefd, maar ook op dit zo
belangrijke punt dreigen controverses
roet in het eten te gooien „Het is een
goede opbouw, mits de persoonlijke
trainers erbij betrokken worden'vindt
Van Diest. die ook best een boekje wil
open doen over de geldelijke ondersteu
ning van de atleet,
„De olympische atleten hebben elk een
persoonlijke begroting, die dit jaar de
100.000 francs - zo'n 7000 gulden - niet te
boven mocht gaan. Ze mochten dat be
drag zelf besteden of voor werkverlet.
massagekosten. voedsel, buitenlandse
wedstrijden enz. De helft is afkomstig
van het door de spaarmaatschappij ge
sponsorde Belgische Olympische Co
mité en de andere helft van het ministe
rie. Onze bond zelf heeft zich de laatste
tijd ook heel wat moderner opgesteld
tegenover sponsoring. Daaraan ontkom
je niet Zo'n 4000 blikjes bier en duizen
den flessen mineraalwater werden door
onze sponsors naar Montreal gevlogen",
lacht Van Diest.
Kortom, er zijn nogal wat zaken die
voor de KNAL' aanleiding zouden moe
ten zijn om de uitgestoken Belgische
hand ferm te drukken. „Zoals het mis
schien ook eens aardig zou zijn om de
werkwijzen van dc beide olympische
comités eens naast elkaar te leggen.
Dat onze noorderburen hier maar met
vijf atleten zijn, is kwalijk. Op die ma
nier ban je bi j je atleten alle motivering
uit", besluit Guido van Diest.
en militair mag blijven. Bovendien verliest hij alle privileges die een Meester in de
Sport en een hoge official twant hij was ook nog secretaris-generaal van de Sowjet
pentathlon federatie) in de Sowjet-Unie geniet. Toegang tot de exclusieve clubs,
waar het eten beter en goedkoper is. Inkopen doen in de speciale winkels voor de
VIP's. waar je buitenlandse goederen veel goedkoper kunt krijgen. Reizen naar het
buitenland, waar het leven goed is. althans beter dan in het vaderland Hoezeer
buitenlandse reizen een privilege zijn, is goed merkbaar aan de samenstelling van
de verschillende Russische tea ms van journalisten in Montreal, van TASS. Prawda
etcetera: de gemiddelde leeftijd schat ik op 55 jaar. Ik ben tientallen Russische
journalisten tegengekomen, en daar was er maar eentje bij die niet ouder leek dan
45 jaar. Je wordt als Russisch journalist niet naar Canada gestuurd omdat je de
grote specialist bent in een bepaalde tak van sport, of zo'n gehaaide newsgetter
bent. maar omdat je zo'n buitenlandse reis na 25 jaar trouwe dienst verdiend hebt.
Al zulke privileges zullen Boris Onitsjenko ontnomen worden. Op medelijden, laat
staan mededogen, hoeft hij niet te rekenen. Om drie redenen niet In de eerste plaats
omdat hij zich heeft laten betrappen voor het front van de hele wereld, op een
moment dat een gouden medaille in zijn eigen bereik ivas. In de tweede plaats
omdat hij zijn team gedupeerd heeft, dat ook een gouden medaille mocht verwach
ten. Hij heeft dus enerzijds schande over zijn land gebracht, dat zo ontzettend veel
waarde hecht aan de indruk die men naar buiten maakt, en anderzijds heeft hij de
USSR een aantal gouden medailles ontstolen, en met medailles worden m dit land
de kwaliteiten gemeen.. En in de derde plaats opm dat hij al 38 jaar is en er in de
toekomst dus weinig goud meer van hem te verwachten viel. Met één elektronisch
foejje heeft hij zichzelf van een heilig relikwie, dat nog decennia gekoesterd zou zijn
geworden, gedegradeerd tot een wegwerpartikel. De stemming thuis in Kiev zal dan
ook wel beneden nul zijn.
MONTREAL - De medaillcspicgcl ziet
er als volgt uit (goud, zilver, brons, to
taal):
Verenigde Staten
Oost^Duitsland
Sowjet-Unie
West-Duitsland
Bulgarije
Japan
Polen 0 2 0 2België
Groot-Brittannië
Hongarije
Portugal
Roemenië
Canada
Denemarken
MONTREAL
76
MONTREAL - Nederland en Beigie
zijn twee kleine atletieknaties die
aan elkaar grenzen. In Montreal zijn
beide vertegenwoordigd om vrijdag
aan het atletiektoemooi te begin
nen. Het eerste land met vijf. het an
dere land met 27 atleten, onder w ie
een vijftal mogelijke medaillekan
didaten. Een opmerkelijk verschil
voor twee nagenoeg even kleine, zo
dicht bij elkaar gelegen sportlan
den.
VLISSINGEN - De Olympische Spe
len zijn vandaag (donderdag) op tele
visie en radio p de volgende tijdstip
pen te zien en te beluisteren:
TELEVISIE: 17.30-18.45 Ned. I: Sa
menvattingen van o.m. gewichtheffen,
tumen en schoonspringen; 22.35-23.15
Ned. I: idem zwemmen, basketball,
hockey en roeien: 23.15-01.00 Ned. I:
Rechtstreekse reportages boksen,
wielrennen en zwemmen.
RADIO HILVERSUM III: van 17.00
uur tot 05.00 uur Olympische reporta
ges. beschouwingen, intervieuws en
commentaren. Van 07.02 tot 07.20 uur
Olympisch Journaal, een samenvat
ting van de vorige nacht.
(Door Nico Scheepmaker!
(Door Joop van den Berg)
MONTREAL-Als spiedende spinnen in een dicht vertakt web van een goed
georganiseerde veiligheidsorganisatie, speuren tienduizenden politieman
nen, soldaten en andere veiligheidsmensen in de olympische steden van
Canada nog altijd naar iedere kiem van gevaar. Grimmig bijna en angst
inboezemend is het pure machtsvertoon op de meest vitale punten: langs de
metershoge, ijzeren hekken van het olympisch dorp in Montreal staan sol
daten met scherp geladen wapens, op luttele tientallen meters van elkaar,
waakzaam op wacht. Af en toe slechts wandelen er twee naar elkaar toe om
een praatje te maken.
Maar vrijwel zeker is dat openlijke
machtsvertoon slechts een fractie
van het gigantische veiligheidsleger.
dat zijn web over Montreal heeft uit
gespreid. Talrijker nog moeten de
veiligheidsmensen zijn die zich er
gens (wie weet waar) hebben opge
steld. of die 'vermomd' als toeschou
wers, als officials, als journalisten, of
zelfs verkleed als sportlieden, zich
bewegen rond en in de olympische
grondgebieden Of zich niet bewe
gen. maar zich juist doodstil houden
Een voorbeeld: als we argeloos het
perscentrum in een van Montreals
wolkenkrabbers verlaten en op weg
naar een persbus wat rommelen in
een zwarte schoudertas, krijgen we
plotseling het onwezenlijke gevoel te
worden gadegeslagen. Als we een
maal m de persbus zitten, blikken we
uit over een parkeerterrein, en ineens
zien we hen. twee mannen in zomaar
een onopvallende personenauto, de
een met een verrekijker voor de ogen,
de ander met een kleine, zwarte
walkie-talkie in de hand We kijken
recht in de verrekijker, die onbe
weeglijk op de bus gericht is. De man
moet ons close-up in beeld hebben
Enigszins verward ritsen we de tas
dicht en doen zo gewoon mogelijk
Als de bus zich los maakt van de trot
toirband. blijft de kijker op ons ge
richt. De tweede man praat met een
onbewogen gezicht in zijn walkie-
talkie.
Big Brother
Veiligheidsmensen? Ongetwijfeld!
De wereld van George Orwell. Big
Brother is watching you. Hoeveel
stappen kun je in Montreal verzet
ten. zonder door iemand te worden
gadegeslagen? Als we twintig minu
ten later bij het olympisch dorp aan
komen. worden we voor de zoveelste
maal door de mangel van de bewa
king gehaald: tastende handen glij
den snel langs ons lichaam, de zwarte
tas verdwijnt via een lopende band
onder een alles doorlichtende ma
chine. die met een fluitende piep rea
geert op metaal.
Op een beeldscherm wordt in vage
lijnen maar niettemin duidelijk ie
der metalen voorwerp tegelijkertijd
geprojecteerd. Goddank, de veilig
heidsofficier is niet gespeend van
humor. Een grijns trekt over zijn ge
zicht als vlak achter ons de tas van
een Deense journalist in het rönlge-
napparaat wordt gezogen en duide
lijk een fors uitgevallen ontbijtlepel
op het scherm verschijnt. „Een sou-
venirtje uit je hotel?", zegt de vei
ligheidsman tegen de licht blozende
Deen. Maar hij mag door. zonder be
risping. Met een lepeltje valt er
weinig te gijzelen, nietwaar?
Maar is het klevende veiligheidsnet
nu echt zo hermetisch gesloten') Is er
geen simpele manier om toch wat
binnen te smokkelen? Waarschijn
lijk wel. Als we een paar dagen eerder
door dezelfde veiligheidsmangel
doordringen in hotel Koningin Eli
zabeth in Montreal, waar Lord Killa
nin weer eens mededelingen zal doen
over lastige Afrikaanse landen, loopt
radioverslaggever Joop Niezen met
ons op Behalve met een onschuldig
tasje, is hij ook 'gewapend' met een
fiks uit de kluiten gewassen opna
meapparaat Niezen protesteert.
„Als jullie dat opname-apparaat on
der een röntgentoestel zetten, wor
den de banden waardeloos". De vei
ligheidsman (die dat kennelijk al tot
m den treure heeft gehoord) knikt
begrijpend, slaathetleren deksel van
het apparaat even open, aanschouwt
de spoelen met banden, en ziet af van
verdere inspectie.
Kwaadwillige
Niezen binnen zonder verdere pro
blemen Maar als onze wakkere, cor
pulente Joop Niezen nu eens toeval
lig een vermomde kwaadwillige was
geweest, die zich op slinkse wijze in
het bezit had gesteld van de
journalistenpas-met-foto. die iedere
verslaggever om de nek moet laten
hangen? „Ja", geeft Niezen toe. „dan
had ik in dat koffertje met banden en
opname-apparatuur wel een hele
handel aan revolvers en handgrana
ten kunnen meeslepen". Iedere ra
dioverslaggever is daar dus toe in
staat.
Er zit een adembenemende intrige
in voor schrijvers van avonturen
romans als Alllstair McLean en
Desmond Bagley: in een snelle, goed
georganiseerde actie maken misda
digers zich meester van de
journalistenpasjes-met-foto ide
arme verslaggevers worden in het
gunstigste geval gekneveld en ter
zijde gelegd), pijlsnel worden an
dere foto's aangebracht, de heren
wandelen vervolgens met radioap
paratuur waar (vergeet het maar)
niet aleen banden inzitten het doel
wit dat zij gekozen hebben binnen!
Er lijkt niet eens een meesterbrein
voor nodig om dat te bedenken. Kan
de gigantische olympische veilig
heidsdienst zich tegen iedere ge
vaarlijke schaakset wapenen? La
ten we hopen dat het alleen fictie
blijft en we het boek als schijn
werkelijkheid pas ver na de spelen
zullen lezen (The Day of the Olympic
jackal, geschreven door Frederick
Forsyth).
Virgintower
Want in Montreal moet je leren leven
met de gedachte dat er meer kwets
bare groepen zijn Wij - en met ons
vele Nederlandse journalisten - ge
nieten de niet overmatige nachtrust
in een mini-wolkenkrabbertje op het
terrein van de universiteit van Mon
treal. een 14 verdiepingen tellend ge
bouw waar in gewone t ijden de vrou
welijke studenten zwoegen boven
hun boeken en uitsluitend slapen in
de armen van Morpheus. Want
maagden zijn het nog: in de volks
mond van Montreal heet dit gebouw
met. zijn vele, eenpersoonsapparte
menten dan ook de 'virgin tower', de
maagdentoren. De bedden zijn op
meisjesmaten in elkaar geknutseld
en dus wat klem uitgevallen, maar
dat is het ergste met
Bij de virgintower staan geen tol aan
de tanden gewapende militairen
Misschien zitten er. verscholen in de
boxen, wel veiligheidsmensen Het
lijkt nodig, want als we 's avonds laat
het gebouw betreden, zit er meestal
een bejaard vrouwtje die ook wel wat
wil bijverdienen, achter de balie. Ie
dereen kan er ongedwongen binnen
lopen Maar er zijn in Montreal
i vooral nu 720 Afrikaanse sportlie
den zich terug hebben getrokken)
veel meer journalisten i7866 om pre
cies te zijn) dan sportlieden i 69341 by
de spelen betrokken. En de politie
heeft de handen al meer dan vol aan
de atleten
Gemotiveerd
Nu dag na dag verstrijkt en het grote
gevreesde incident uitblijft, worden
de verantwoordelijke chefs van de
veiligheidsdienst vooral geplaagd
door de vrees, dat de waakzaamheid
de aandacht zal verslappen In Mun-
chen sloeg het verschrikkelijke ge
weld op de tiende dag toe en er zijn in
Montreal nog veel dagen te gaan Ie
dere dag weer worden de veilig
heidsmensen gemotiveerd, bijna
zoals ook sportlieden voor een be
langrijke prestatie gemotiveerd
worden blijf waakzaam, blijf waak
zaam. geen moment verslappen' En
in het duister kan bijna niemand
toeslaan, want alle olympische ac
commodaties blijven dag en nacht
baden in een zee van licht: niet alleen
het olympisch dorp wordt 's nachts
fel verlicht, maar ook het grote
olympische stadion, het zwempaleis,
het hockeyveld, het forum (de grote
tumhall en al die andere arena's
houden de lichten 's nachts op volle
sterkte aan. ook als de laatste toe
schouwer al lang te ruste ligt en er
alleen maar de stille, nachtelijke
eenzaamheid is,
Ook dan liggen de spiedende spin
nen in hun web. Maar er blijven
vreemde, merkwaardige kwetsbare
plekken. Luister bijvoorbeeld naar
het verhaal van Peter Nieuwenhuis,
een Nederlandse w ielrenner, kenne
lijk met zin voor avontuur: „Op de
openingsdag van de spelen wilde ik
nou wel eens weten hoe ver ik zon
der mijn loegangspas-met-I'oto kon
komen. Samen met Herman Pon
steen fietste ik in trainingspak naar
het stadion. Niemand hield ons
tegen. We fietsten het stadion zo
binnen. Iedereen dacht kennelijk:
oh, dat zijn sportlieden. We hadden
onze pasjes-met-foto weggestoken.
We kwamen tot diep in het stadion
cn gingen naast het koor staan. Ie
dereen op een racefiets en in een
trainingspak had dat gekund zonder
gefouilleerd te worden".
Geen fluittoon
En Martin Rietveld, een andere wiel
renner. heeft ook al geen -
van de veiligheidsmaatregelen: „Ik
geloof nooit dat die detectors, waar
we langs moeten als we het olym
pisch dorp binnengaan, altijd wer
ken. Ik heb een speciaal, heel zwaar
horloge om. Eerst kwam er altijd een
fluittoon als ik er doorging Dat ver
dween dan als ik mijn horloge had
moeten afdoen. Maar nu komt het al
vaak voor. dat ik met mijn horloge
om m'n pols passeer zonder dat er
iets piept of fluit'
De ondernemende jongelui willen
nog meer uitproberen: „We willen
iemand in het olympisch dorp bin
nensmokkelen' zegt Hennie Stams-
nijder. nog een vaderlandse fietser.
„Andere atleten hebben dat al ge
daan. Ze gingen stoeiend tot bij het
hek en iemand wierp toen zoge
naamd per ongeluk zijn pas-met-foto
over het hek. Een ander is daarop
binnengekomen. Van welk land die
jongens waren weet ik niet'
Kwajongens zijn het, dat wel. Je kimt
het tien of duizend keer zeggen, maar
luisteren doen ze toch met Op die
manier moeten de veiligheidsmen
sen nog meer ogen van achteren en
van voren hebben Maar het zijn ver
halen die je doen beseffen dat de ab
solute perfectie in de veiligheid niet
te bereiken is Het scherm is niet
overal hermetisch gesloten. Niet ie
dereen raakt gevaarloos verstrikt in
het kleverige net van de speurende
spinnen. Maar laten wij ons maar vei
lig voelen in de 'virgintower'. want
misschien is het bejaarde vrouwtje
achter de nachtelijke balie ook wel
een goed getrainde veiligheidsa
gente met een bezwerend wapen on
der handbereik
