„Het wordt toch nog
de goede Tour, die
ik me gewenst had"
LUCIEN EN JOOP WENSTEN ALLEBEI DE
ZEGE, MAAR LIEFST NOG GEEN 'GEEL'
r Fredje
en de
diepe
verering
RALEIGH:
VOLGEND
JAAR WEER
PR0FPL0EG
Bellini verschalkt
levende slakken
JOOP ZOETEMELK WON VEEL MEER DAN ALLEEN MAAR EEN ETAPPE
sport
i Door Wiel Verheesen)
ALPE D'HUEZ - Joop Zoetemelk won op de top van l'Alped'Huez veel meer dan de
etappe. Hij kreeg daar, op die bergreus van 1860 meter, tevens de bevestiging van de
conditie die hij bij de start van de Tour nog tevergeefs zocht, maar die hij sindsdien
steeds beter voelde worden.
Zoetemelk sloeg twee keer een aanval van Lucien van Impe af met een gemak
waaruit bleek dat hij niet eens tot op de bodem van z'n krachtenreservoir behoefde te
gaan. Het was daarom tijdens de laatste tien tot twaalf moordende kilometers
duidelijk dat een Nederlandse victorie moeilijk achterwege kon blijven. De triomi
zou trouwens groter zijn geweest als Zoetemelk voluit had mogen strijden, maar hij
'voldeed aan het verzoek van chef d'equipe Caput om ook te denken aan zijn ploeg-
raakker Pouüdor die op het tweede plan vocht voor zo weinig mogelijk tijdverlies.
„Ik geloof weer voor 100 pro
cent dat ik in de resterende
etappes goed voor de dag zal
komen. Het wordt dan toch nog
de goede Tour die ik mij ge
wenst had. Ik heb veel ver
trouwen in een succesvolle af
loop", aldus Zoetemelk. Wel de
etappe overwinning, maar niet
de gele trui stond dus in de eer
ste Alpenrit bovenaan bij de
Nederlandse Gan-Mercier-
coureur. Hij dacht ook aan de
•strijd in de komende dagen en
hij wilde met zijn tactiek dui
delijk maken dat hij de last van
gele-truidrager liever nog aan
een ander wilde geven.
Die aanvoerder van het klasse
ment was in Alpe d'Huez niet
meer Freddy Maertens. Hij ver
speelde bijna vijf minuten op de
uitblinkers van de rit, waardoor
het eretricot voor het eerst in
zijn langdurige Tourcarrière
rond de schouders van Lucien
van Impe kwam.
Na het gevecht dat tussen Divonne-
les-Bains en Alpe d'Huez werd geleverd.
maakten velen met een tevreden ge
zicht de balans op. In het spoor van Lu
cien van Impe volgden namelijk cou
reurs die hun achterstand erg gering
wisten en die hun hoop op de grote slag
geenszins wilden verzwijgen. Zoetemelk
was met acht seconden achterstand ten
opzichte van de nieuwe gele-truidragei
de meest optimistische kandidaat vooi
de eindvictorie.
Freddy Maertens, die ondanks de neder
laag nog maar 54 seconden verlies in de
totaalrangschikking telde, handhaafde
zich eveneens in de spits van het klas
sement. ofschoon hij niet alleen de oude
Poulidormaar ook de belofte Gibi Ba-
ronchelli, de winnaar van vorig jaar Be-
mard Thevenet. alsmede Bertoglio en
Galdos akelig dicht in zijn nabijheid
wist Het was in ieder geval een klasse
ment dat de meest spannende strijd
voor de resterende etappes garandeer
Grootste verliezer
Hennie Kuiper stond na de eerste Alpe
netappe, waarin de karavaan over twee
cols van de eerste categorie werd ge
dreven, niet meer in de voorste gelede
ren. De wereldkampioen zakte van de
derde naar de 16e plaats. Hij was met
deze tuimeling de grootste verliezer.
Groter nog dan Freddy Maertens die
net kwijtraken van de gele trui nuchter
accepteerde met de woorden: „Ik ben
ten enenmale geen klimmer van het
type Zoetemelk of Van Impe. Toen er
aan de voet van Alpe d'Huez. 14 kilome
ter voor het einde, werd gedemarreerd
kon ik de beide aanvallers niet volgen.
Ik moest in mijn eigen ritme omhoog.
Anders zou ik mezelf in de vernieling
hebben gereden".
Hennie Kuiper bereikte met de ont-
troonde gele-truidrager Öe finish Hij
staarde enige tijd naar het uitslagen
bord. Hoestend en ontgoocheld
schudde hij vervolgens zijn hoofd. „Het
ging niet. Ik had geen macht in mijn
benen", zei hij. Van de zelfverzekerde
Kuiper, die een etmaal eerder tijdens de
rustdag in Divonne-les-Bains nog
straalde van zelfvertrouwen en hoop,
was in de eerste ogenblikken na de
etappefinish -niets meer over.
Later, toen hij het gevecht dat in de slot
fase van de rit was ontbrand met de be
klimming van de Col du Luiten (na 200
monotone kilometers) en dat op de flan
ken van l'Alpe d'Huez naar een apo
theose groeide, rustiger kon ontleden
dan in de chaotische ogenblikken aan
de eindstreep, keerde bij Kuiper de
hoop op herstel terug. Hij wees alle
reerst op zijn eerder gedane prognose
dat de onverslijtbare Poulidor in de
voorste gelederen zou strijden en hij on
derstreepte tevens zijn bewondering
voor de andere uitblinkers, daarbij de
Italiaan Baronchelli („Hij rijdt bijzon
der sterk") niet vergetend. Voor Hennie
Kuiper stond bovendien vast dat hij on
danks de zware klap niet hoefde te wan
hopen, omdat 'de winnaar van vandaag
de verliezer van morgen kan zijn'
Onherkenbaar
Peter Post, chef d'equipe van Raleigh
en tevens de man die Kuiper motiveert
op een wijze zoals tot dusver niemand
deed, formuleerde het als volgt: „Hen
nie had inderdaad een slechte dag. Hij
was onherkenbaar in vergelijking met
de coureur die tot aan de voet van de
Alpen een schitterende indruk maakte.
Op de Col du Luiten kwam hij nog in de
spits van het langgerekte peloton bo
ven, maar in de laatste 14 kilometer
moest hij terrein prijsgeven. Wie weet
hoe morgen (vandaag - red.) de rang
schikking eruit ziet als de rit over de
Lautaret en de Izoard, met bovendien
weer een aankomst op een col van de
eerste categorie in Montgenevre, ach
ter de rug is".
ALPE D'HUEZ - Joop Zoetemelk tl) en de Belg Van Impe strijdenzij-aan-zij tij
dens de beklimming van de Alpe d'Huez in de negende etappe van de Ronde van
Frankrijk, die Zoetemelk de overwinning en Van Impe de gele trui bracht.
DIVONNE-LES-BAINS - Gianearlo
Bellini, de Italiaan die vrijdag de
leiding in het bergklassement nam,
is een beetje getikt. Hij heeft een
'goktic'. Met iedereen die maar wil
sluit hij weddenschappen af. Zijn
kopman Roger de Vlaeminck is daar
altijd wel voor te porren.
Die wedde eens met Bellini dat die
niet met de 4e versnelling voor een
vlak parkours een steile berg kon be
klimmen. Bellini kon het en ver
diende 300 gulden. De Vlaeminck
wilde ze later terugverdienen. Hij
ving een slak en zei tegen Bellini:
„Als je hem levend opeet is het quitte
of dubbel."
Bellini nam de slak aan en slikte hem
door, waarna hij met een grijnzend
gezicht 600 gulden in ontvangst nam.
Bellini wedde donderdagavond met
de ploeggenoten dat hij de volgende
dag bergkoning zou zijn. Hu won nu
500 gulden.
ALPE D'HUEZ - Ook volgend jaar zal
TI-Raleigh een profploeg sponsoren. De
sportieve resu Itaten tot dusver - op het
einde van een driejarenplan - hebben
deze prolongatie praktisch voor 100
procent zeker gemaakt.
„Er wordt", aldus chef d'equipe Peter
Post, „wel gezocht naar een medespon
sor". In dit verband is de naam van
Shell reeds genoemd.
ALPE D'HUEZ - In het do
mein van ski-koningin Fa-
bienne Serrat - het immense
Alpenplateau in het hart van
het imposante bergmassief
Grandes Rousses - tilde Joop
Zoetemelk zichzelf uit de
anonimiteit van deze Tour.
Bijna niemand hield aan de
vooravond van de eerste van
de liefst tien bergetappes re
kening met hem. Dat viel on
der meer te concluderen uit
het aantal bezoekers dat
Joop, tijdens de rustdag in
Divonne-les-Bains in het al
daar gelegen hotel Des Alpes
ontving. Het waren er niet
veel, Nederlandse en buiten
landse journalisten, die met
het oog op de eerste Alpene
tappe hun licht bij Zoete
melk opstaken. Men vond het
niet nodig. Zoetemelk be
hoorde, zo dacht men har
dop, niet tot de grote favorie
ten.
De heren verslaggevers, zich bezon
digend aan een niet onaanzienlijke
denkfout, trokken wel in optocht
naar het viersterren-hotel Du Golf et
Du Pare om er wereldkampioen
Hennie Kuiper uitvoerig uit te horen
Hij. zo luidde de algemene opinie, zou
op weg naar Alpe d'Huez de man van
de dag zijn.
Nog geen etmaal later stal niet Kui
per. ook niet Bernard Thevenet en
Raymond Poulidor. maar wel Joop
Zoetemelk op verrassende wijze de
show. Hij was er bij toen Lucien van
Impe even voorbij La Garde, twaalf
kilometer voor Alpe d'Huez daar
waar de weg begon te stijgen van 711
naar 1860 meter hoogte, uiteen groep
van sterken als uit een katapult ge
schoten verdween.
Joop: „Lucien ging enorm snel weg.
Nadat ik hem ingelopen had. wist ik
dat mijn kansen op de etappezege
hoog stonden"
Dialoog
Van Impe en Zoetemelk verstonden
zich wonderwel. Hun aflossingen wa
ren droog en krachtig. Tot ploeglei
der Louis Caput zijn kopman welis
waar niet beval, maar niettemin
vriendelijk verzocht niet meer 'over
te nemen'. Om Raymond Poulidor,
zo legde Caput uit. op geen al te grote
achterstand te rijden. Niet veel later
ontspon zich tussen Zoetemelk en
Van Impe de volgende dialoog:
Belg: „Neem de kop eens over, ver
domme"
De Nederlander: „Ik denk er niet
aan".
De Belg weer: „Als je het niet doet,
rijd ik je los"
De Nederlander op zijn beurt: „Pro
beer het dan maar
Van Impe beproefde het tweemaal.
Zonder enig succes.
Lucien en Joop wensten allebei de
ritoverwinning. maar liefst niet de
gele trui Joop kreeg zijn zin, Lucien
met. Terwijl bijna alle Belgen hardop
in koor jeremieerden dat Zoetemelk
de verzamelde Walen en Vlamingen
een etappe-overwinning had ontsto
len - het chauvinisme kent nu een
maal geen grenzen - keek Lucien van
Impe een tikkeltje ontdaan naar de
helle kleur van zijn nieuwe tricot
Te vroeg gekomen
Van Impe: „Ik mag natuurlijk niet
zeggen dat ik met de gele trui niet
blij ben. Maar zij is te vroeg geko
men". Uit zijn woorden sprak de
angst voor de zeer naaste toekomst,
de vrees als gele-truidrager de koers
niet te zullen kunnen 'dragen'. Zoe
temelk daarentegen kraaide: „Ik ge
loof nu dat het voor mij een goeie
Tour wordt".
En Kuiper? Toen de kleine wereld
kampioen vier minuten en een en
dertig seconden na Zoetemelk duide
lijk aan het einde van zijn krachten
de streep bereikte, hakkelde hij ont
goocheld: „Ik ben kapot, helemaal
stuk", en verdween vervolgens stalle
tjes van het toneel. Sip kijkende ge
neraal Peter Post „Hij heeft een slag
verloren, maar nog niet de Tour".
Schrale troost, die woorden. Een be
moediging echter die. terwijl Her
man van Springel als een blok van
zijn fiets viel en Bernard Thevenet er
maar niet in slaagde met trillende
handen een bidon aan zijn half
geopende mond te brengen, toch niet
van kracht ontbloot was. Want. van
daag al kunnen de posities weer he
lemaal ondersteboven geworpen
worden.
Vandaag al. tussen Bourg d'Oisans
en Montgenevre. vandaag tijdens de
helse tocht over de Col du Glandon
(1254 meter), de Col du Tclcgraphc
(1570 meter), de Col de l'Izouard 2361
meter) en vervolgens naar de finish in
Montgenevre (1854 meter) kan alles
weer anders worden.
ALPE D'HUEZ - Met dne seconden
voorsprong op de Belg Van Impe
gaat Joop Zoetemelk juichend over
de streep van de negende etappe van
de Ronde van Frankrijk, die de ren
ners over 258 km door de Alpen voer
de.
MAANDAG 5 JULI 1976
(Door Pierre Huyskens)
Voeg bij het Grote Lijden, de Diepe Ver
ering, het Latente Gevaar en het Mach
tige Merk. en de formule van de Tour is
zo ongeveer compleet. De lijders van het
eerste uur hebben ondervonden dat zij
zich met hun onlesbare dorst het gevaar
indronken; de benen werden sponzig en
krachteloos, de hersenen lauw en zwe
terig Anderzijds werkt de uitdroging
ook averechts: men rijdt dan, met ver
dorde ogen en verschroeid verstand,
niet meer zo attent, waardoor men
slechter stuurt en sneller ten val komt.
En een val is voor de heer Levitan nog
altijd een reden met paniekerige stem
verheffing zijn vrees voor de consequen
ties door het spreekijzer van Radio Tour
te jagen. Dus wordt er. behalve door de
zwalkende, naar ieder vocht grijpende
zwelgers (en dat zijn er in de hardnek
kige hitte niet veel meen, met mate ge
dronken
Blijft het klassieke gevaar van de afda
lingen, wanneer de auto's de renners
niet kunnen vóórblijven; de ploeglei
ders met brutale stuurmanskunst aan
de duivelse trompetten van hun
claxons, alle joumalistenwagens een
hoogst onbeschaafd soort voorrang af
dwingen, en achtergebleven coureurs
tussen al dat scherp snijdende blik op de
richel van tijd en eeuwigheid lijken te
balanceren. Ik bewonder de wijze
waarop die jongens Oostindisch doof
blijven voor het ongeorganiseerde ba
zuingeschal waarmee de drieste door-
duwers achter het stuur hen de kant van
de weg in proberen te blazen. Nergens
ziet men zo n hartverscheurende, gele
galiseerde verkeers-onveiligheid als in
de Ronde van Frankrijk - vooral als het
jagende circus een Vogezenstadje btn-
nenraast en de dikdoeners onder de
volgers 'm nog eens patserig van Jetje
geven.
Dan hangen daar. ineens vruchteloos,
de borden met de smeekbede„Denk
aan onze kinderen", en dan scheurt, met
de kruitdamp der motoren, het oorlogs
geweld van de Tour, twee rijen dik en
zonder aanzien des publieks, de vrede
van zo'n nooit verschrokken gemeen
schap aan flarden. Kinderen worden
van de stoeprand weggetrokken, vol
wassenen stellen op het nippertje hun
tenen veilig. Ik heb acht Tours de
France meegemaakt; het lijkt of met ie
dere nieuwe ronde het rijden van de
volgers in paardekrachten en brutali
teit toeneemt, maar ook,., virtuozer
wordt. Men past zich aan mekaars
driestheid aan, maar dan moet er ook
niet één effe zijn oplettendheid laten vie
ren.
De Diepe Verering voor de coureurs
staat in Frankrijk op de weg getekend
en maakt het einde van haast iedere
etappe tot een puinhoop. Want de ver
eerders moeten iets van het zweet van
Poupou hebben geproefd; ze moeten
Thevenet even hebben aangeraakt of de
hand op het zadeltje hebben gelegd van
een geletruidrager of een regionale dan
wel lokale 'beminde'. Belgié slaat alles
op dit gebied, en hoezeer het daar de
sjmigaten kan uitlopen, vertelde me
ex-coureur en nu gevierd televisiever
slaggever Fred Debruyne. Hij werd eens
door een eerzame huisvader, wie het
wielrennen overigens nader stond dan
een kuis echtelijk leven, gevraagd of hij.
de ooit bejubelde kampioen met onget
wijfeld nog veel wielrennerij in zijn
chromosomen, de even eerzame ma
dame van de huisvader, niet aan een
zoon kon helpen uit wie rap een groot
coureur zou kunnen groeien. En mocht
Fred Debruyne er per ongeluk een doch
ter van maken, dan kon de conceptie op
hoop van zegen nog eens worden be
proefd.
„Ik imst met dat het bij wielersupporters
zo diep kan zitten, die verering", gaf
Fredje toe, die overigens niet op het
aanzoek is ingegaan ofschoon hij 'nim
mer de braafste was die de Heer als cou
reur onder de zon heeft gehad'. Dit
voorbeeld van adoratie is extreem, ak
koord; maar een feit blijft dat men in
wielerland en zeker in de Tour ais m
geen andere tak van sport 'gouden kal
veren' heeft opgericht die men duchtig
bemint en aanbidt.
En dan er het Machtige Merk. de
commercie die alles oliet en aandrijft.
Symbolisch voor die situatie zijn de
ruggen van een aantal renners, die op
witte shirts zwarte merknamen voeren:
de gloeiende zon heeft die in hun vel ge
schroeid, en als ze onder de douche
staan zie je nog duidelijk voor wie zij
rijden. Ze zijn letterlijk 'gebrandmerkt'
De merken hebben in hun drang naar
publiciteit de grens overschreden, lin
den de behoeders der zuiverheid van de
Franse televisie. Zij hebben geëist dat
een wagen, helemaal m het teken van
een Belgisch biermerk, uit het hoofd van
de karavaan moet verdwijnen.
Daar, vlak achter de eerste renner die
over de finish komt, heeft het merk zich
voor duur geld een in het oog lopende
plaats gekocht. Van de heer Levitan
zelf, die op zijn beurt vindt, dat wat hij
verkoopt of toestaat in het belang van
de Tour, ook voor zo veel mogelijk huis
kamers tn Europa ontvankelijk moet
zijn. Een juridische procedure over deze
kwestie komt op gang. Maar je weet in
een Tour nooit wie er nou precies achter
welke kwesties zitten. Het kan natuur
lijk ook zijn, dat Franse bierbrouwers,
schuimend van woede, een beetje druk
hebben gezet op de Franse tv-ideologen.
Ja, de Tour is een gecompliceerd geheel.
