Kontje-frontje, of
het is niet allemaal
koek en ei in de
autorallycrosswereld
PZC/zaterdagkrant 21
ZATERDAG 24 APRIL 1976
willen graag in Valkenswaard star
ten, want dat is zo'n beetje het
Mekka voor de autocrossers. Maar
het aantal crossen is daar beperkt en
wanneer er dan op andere plaatsen
wordt gereden, willen die coureurs
ook graag van de partij zijn. En daar
voelt de NRV weinig voor De werke
lijke reden is bij de rallycrossers niet
bekend. Toch is de waarheid niet
moeilijk te achterhalen. Immers,
wanneer het publiek op andere plaat
sen de vedetten aan het werk kan
zien (vaai voor een" lagere entree
prijs) verliest Valkenswaard z'n exclu
siviteit. Weg Mekka en weg grootste
inkomstenbron van de NRV. Maar in
tussen krijgen de andere clubs (eerst
gold het startverbod alleen voor cros
sen in Noord-Brabant, maar inmid
dels is het uitgebreid tot nagenoeg
alle plaatsen waar gecrosst wordt)
nauwelijks kans om een extra aan
trekkelijk programma in elkaar te
zetten. Een rare situatie, waaraan
vier clubs iets gaan doen. Axel, Goes,
Ossendrecht en Dongen hebben
woensdag in Bergen op Zoom om de
'tafel gezeten om de onhoudbare si
tuatie te bespreken. Mogelijk mondt
dat overleg nog eens uit in de oprich
ting van een nieuwe overkoepelende
vereniging. Voorzitter Remeynse
veelbetekenend: „Het wordt gevaar
lijk met die jongens op Valkens
waard".
De naam van Eric de Vliegere wordt
vaak genoemd in relatie tot Val
kenswaard. Wat dat betreft is zijn
status te vergelijken met die van
wielrenner Toine van den Bunder en
diens mogelijke overstappen naar de
beroepsrenners. De Vliegere onder
vindt in Zeeland nauwelijks enige
tegenstand. Toch staat hij niet te
popelen om in de Brabantse plaats
van start te gaan: „Financieel is dat
niet haalbaar. Je kunt er lekker be
talen en de prijzen gaan naar de
grote jongens."
In Valkenswaard gaat het danig de
professionele kant op; in plaatsen als
Goes doet het allemaal nog wat ont-
spannender aan. De druk van presta
ties zit er daar nog niet zo achter. Het
publiek zal genoegen moeten nemen
met mensen, die uitsluitend voor de
lol rijden, velen zonder ambitie. Maar
het blijft voor die toeschouwers toch
altijd een kleine sensatie om te zien
hoe een auto na een fel duel op
slechts enkele centimeters van het
publiek tot stilstand komt, hoe van
een van de auto's een wiel rechtdoor
gaat, terwijl de coureur rechtsaf wil,
hoe twee NSU-tjes minutenlang
bumper aan bumper over de baan ra
zen ('Frontje-kontje', noemt de spea
ker zoiets)...
Boekdelen
Het geval Tonny van der Vliet
spreekt boekdelen. De 27-jarige
DAF-rijder uit Wolphaartsdijk kwam
op tweede paasdag zonder crossauto
naar het terrein in Goes. Met de han
den in de zakken en een treurige blik
in de ogen slenterde hij het terrein
op. 's Morgens vroeg al, om maar niks
te missen. Voorzitter Adrie Remeyn
se: „Van der Vliet is bij ons begonnen
en toen is hij uitgenodigd om op Val
kenswaard te komen rijden." Een er
kenning van het talent Van der Vliet
en een pluim voor de vereniging.
Maar diezelfde vereniging kan z'n bes
te rijders die dag niet tonen aan de
4000 toeschouwers.
Van der Vliet: „Ik heb vanaf het be
gin hier in Goes meegereden. Nu
heeft de NRV me een startverbod
voor m'n eigen club opgelegd Start
ik toch, dan raak ik m'n licentie kwijt
en dan kan ik Valkenswaard verder
wel vergeten. Nou ga ik de kleine letr
tertjes nog maar eens lezen om te
kijken of er geen mogelijkheid is om
bijvoorbeeld onder een andere naam
te starten."
Eric de Vliegere (33), beste crosser
van Zeeland in de zwaarste klasse,
onderstreept de woorden van Jan van
Sabben over de ondeskundigheid bij
een groot aantal autocrossers. „Ik
heb niks geen verstand van die au
to's, ja een beetje. Als Jan van Iwaar
den het over kleppen-timing heeft,
denk ik bij m'n eigen: „Dat zal wel
iets moeilijks zijn! Er wordt wel over
gesproken hoor in de vereniging,
maar een echte begeleiding op tech
nisch gebied is er toch met." zegt de
rijschoolhouder uit Koewacht, die lid
is van de rallycrossclub in Axel. Hij
laat zich tijdens de crossen begelei
den door de 17-jarige Adrie Guiljam
en Cor Meeussen. die fluistert dat hij
36 jaar is.
De bougies?
Ondeskundigheid ook bij Anita van
Britsom. de 28-jarige struise caie-
houdster uit Axel.- die crosst om een
uitlaatklep te hebben. „Ze moeten
niet aan me vragen waar de bougies
zitten, want ik zou ze niet kunnen
vinden." Maar haar man werkt in een
garage en sleutelt in zijn vrije uren
nogal eens aan het 'kevertje' van zijn
vrouw
En dan voorzitter Adrie Remeynse
(311 van de organiserende vereniging,
de ARCZB. „Je koopt al een autootje
voor zo n honderd gulden Iedereen
kan meedoen, slagers, veehouders en
dan doen er ook veel mensen mee. die
iets te maken hebben met het gara
gebedrijf." Zeif rijdt hij ook mee. „Ik
hoop alleen niet dat m'n auto het be
geeft. want ik heb er helemaal geen
verstand van en de man die dat wel
heeft, is er vandaag niet bij
Bestuurslid Bachet (38) heeft ook
plannen met een autootje. „Ik ben
nog aan het sleutelen, maar de vol
gende keer ben ik er ook bij." En dat
ontlokt aan een ander bestuurslid de
opmerking: „Ja, als Bachet meedoet,
sturen wij drie ziekenwagens en twee
brandweerauto's met hem mee..."
Amateursport dus. Leve de hobby.
Toch heeft ook dat amateurisme z'n
charmes, al denken ze daar bij de
landelijke Nederlandse Rallycross
Vereniging (NRV) anders over. Wie
NRV zegt, zegt Valkenswaard. En in
Valkenswaard is het eigenlijk alle
maal begonnen, die autocrosserij. De
NRV is door de Koninklijke Neder
landse Automobiel Club (KNAC) als
het ware gebombardeerd tot de
overkoepelende organisatie in de au
tocrosswereld. In de praktijk blijkt
het voor de NRV uiterst moeilijk de
belangen van alle crossverenigingen
te behartigen. Zo krijgen coureurs,
die eenmaal de felbegeerde startli-
eentie voor het professionele Val
kenswaard op zak hebben, van die
zelfde NRV geen toestemming op
andere autocrossen te rijden. En
daarmee dupeert de vereniging, die
eigenlijk de belangen van alle clubs
zou moeten verdedigen, de goedwil
lende en enthousiaste amateurs,
s Morgens om een uur of tien begint
de keuring van de auto's, om één uur
staat de Kattendijksedijk vol toe
schouwers. Mensen, die het thuis in
dat superlange paasweekeinde niet
meer uithielden („Al die blèrende
kinderen en de hond had diarrhee",
zegt een getergde huisvader, die
vanaf de bagagedrager van zijn fiets
het auto-schouwspel gade slaat),
hebben er graag drie gulden voor
over om een hele middag steeds weer
vier. vijf of zes auto's tegelijk over de
stoffige baan te zien rijden. Vaak
zonder enig hoogtepunt; heel af en
toe een plotselinge opleving, wanneer
er bij een van de wagens een wiel af
loopt of wanneer auto's op twee wie
len de bocht omgaan. Het lijkt erop
dat het echte wedstrijdelement een
beetje aan de toeschouwers voorbij
gaat. „De sensatie hè." zegt een
vrouw, die naam noch afkomst wil
noemen, maar met haar man op de
motor uit de Zak van Zuid-Beveland
naar Goes is gekomen. In het ren
nerskwartier heerst een heel andere
sfeer. Tijdens de finales leggen de be
geleidsters van de coureurs de 'Kas
teelromannetjes' terzijde. De span
ning stijgt, ook bij de 'pitspoezen'.
Zaten ze een miadaglang verveeld op
een droge boterham-met-kaas te
kauwen, nu begeven ze zich massaal
naar de boorden van het crossterrein
om daar de verrichtingen van man
lief. verloofde-lief of vriend-lief te
aanschouwen. En dan plotseling is
het klaar. De file, die ontstaat wan
neer alle toeschouwers tegelijkertijd
het crossterrein verlaten, is net niet
lang genoeg om via de verkeerscen-
trale in Driebergen te worden afge
roepen, maar de agenten van de re-
servepoliüe i allemaal twee strepen
•op de arm) hebben er handenvol werk
aan.
Tussen de voortsukkelende auto's
ontwaren we ambtenaar Westerop
met zijn geluidmeter. „Ah, Dick van
Rijn," houden we koppig vol en ze
nuwachtig met de vingers op het
stuur trommelend wachten we gedul
dig tot defile is opgelost.
De bruine schoenen van de man trappen het pas geploegde
stuk bouwland aan de-andere kant van de Kattendijksedijk
plat. Plotseling staat hij stil, blikt in de verte, doet een stapje
opzij, kijkt nog eens en zet dan de driepoot die hij al die tijd
meezeulde neer. Op de driepoot een mooi groen kastje met een
microfoon. „Bent u van de radio?", roepen toe hard, „Dick van
Rijn soms"?De man reageert niet. Hij stelt zijn apparaat in en
kijkt er zeer deskundig naar. Wij springen intussen over de
droge sloot om hem te bereiken...
Facade
Even die fagade doorprikken. Auto-
Kenner Jan van Sabben, die we op
Samen met ambtenaar Westerop
(opsporingsfunctionaris voor hin-
derwetzaken) van de gemeente
Goes kijken we naar de gedragingen
van het wijzertje op de geluidmeter,
want dat is het groene kastje.
„Wroem, wroem...", klinkt het van
achter de dijk. En bij iedere
'wroem' slaat de wijzer op de meter
uit. Eén man met een metertje. De
meetresultaten van ambtenaar Wes
terop zouden uiteindelijk best eens
het einde kunnen betekenen van de
activiteiten van de Autorally cross
club 'Zuid-Beveland', tenminste voor
wat betreft het huidige crosster
rein aan de Kattendijksediijk.
Op die vruchtbare akker aan de dijk
moeten de suikerbieten straks plaats
maken voor koopwoningen. En om te
weten te komen of de toekomstige
bewoners hinder zullen ondervinden
van de autocrossen aan de andere
kant van de Kattendijksedijk. worden
nu metingen verricht. Volgens de wet
mag het geluidsvolume in een nieuw
bouwwijk niet boven de veertig tot
vijftig decibels uitstijgen. De vraag is
nu alleen maar hoeveel decibels ge
moeid zijn met zo'n autocross voor de
deur en wat eigenlijk toelaatbaar is.
Ambtenaar Westerop: „Voor mensen,
die het niet met elkaar eens willen
worden, is het heerlijk om daarover
te discussiëren. Veertig decibels is
aanvaardbaar." De wijzer maakt in
tussen duidelijk dat die veertig deci
belsconstant worden overschreden. De
ambtenaar legt nog uit dat het geluid
zich gedraagt als een straal water uit
een tuinslang. "Meteen boog begrijptu
wel? De dikke druppels vallensnel neer.
maar dekleintjes- dehoge tonen- gaan
veel verder.
Ret ziet er allemaal prachtig uit, zo
op het eerste gezicht Opzichtig ge
schilderde auto's, aangedreven door
een opgefokte motor. Coureurs in
fraaie motorpakken, organisatoren
met walkie-talkies in de hand en pet
jes op het hoofd, langs vlaggen van
vrolijk wapperende vlaggen van
oliemaatschappijen en in het ren
nerskwartier vrouwen, die verveeld
een romannetje uit de 'Kasteelreeks'
lezen. En de frites is net zo vet als
overal...
sleeptouw hébben genomen om ons
deskundige bijstand te verlenen,
heeft het al snel gezien. „Het ziet er
allemaal prachtig uit. die kleuren en-
zo, maar ik geloof dat de technische
bekwaamheid van de coureurs niet zo
erg hoog is. Dan zie je zo'n NSU-tje,
1000 cc, als die auto halverwege de
drie rondjes is, hoor je een grote knal
en dan komt dat kreng als laatste
aan. Dat is geen crossen hè, dat is
modderen. En dan zullen ze wel alle
maal meedoen om het meedoen hoor,
maar ik zou zeggen: je doet mee om
te winnen. En niet om halverwege
een knal te produceren en verder
niks. Moet je kijken, een VW, overge
spoten ze zetten er een mooie rol-
beugel in, maar kijk eens naar de ga
ten m het chassis. Daar zouden de
keurmeesters eens wat meer op moe
ten letten, dat zou de kwaliteit ten
goede komen." Van Sabben is mon
teur; zelf zou hij ook wel willen cros
sen. „Dan neem ik de motor van een
grote Amerikaan en die zet ik in een
kleine handelbare auto en dan zul je
nog eens wat zien," zegt hij.
Exclusiviteit
Duidelijk is wel dat de coureurs het
er zelf ook moeilijk mee hebben. Ze
Anita van Britsom:"....leuke uitlaatklep.
Sensatie: auto aan de kant gedrukt.
Sensatie: wiel eraf.
Een reportage van Peter de Jonge.
Wout Bareman en Fotograaf Charles Strijd
