PZC
Geheel Europa
F inlandiseert"
Libanon al bijna 12 maanden in crisis
Opbeurende
beloften
DE MENSELIJKE
MAAT i
FINSE
PRESIDENT
URHO
KEKKONEN:
Y
Beiroet - Met de regelmaat van een Zwitsers uurwerk ratelen
telexen over de hele wereld om de paar minuten berichten uit over
de situatie in Libanon: linkse progressieve troepen hebben de con
trole over het Holiday Inn-hotel weer in handen, nadat rechts-
christelijke falangisten er even in geslaagd waren hun oude positie
in het hoteldistrict van Beiroet te heroveren.
HL
ZATERDAG 27 MAART 1976
Gr,
Troot of klein is in de landbouw een kwestie die de gemoederen al eeuwen lang
bezighoudt. „Het doodvonnis van de kleine boer is geveld en door lapmiddelen
kan hoogstens een pijnlijke verlenging van den doodstrijd worden verkregen.
Doeltreffende middelen, middelen tot afweer van zijn ondergang bestaan niet. Hij
leeft, dikwijls slechter dan een hond. Hij kan zich onder de huidige verhoudingen
niet toteene hoogere levenspositie opheffen en wordt daardoor een element, dat
de beschaving tegenhoudt. Maar de vooruitgang eischt dat dit schadelijk ele
ment verdwijne". Aldus Wilhelm Liebknecht, één der vazallen van Karl Marx
omstreeks 1870 ..Het kleinbedrijf geeft de beste waarborg dat door de arbeid van
velen, die op de bodem hun zelfstandig bestaan vonden de opbrengst zoo hoog
mogelijk wordt, opgevoerdriepen de zogenaamde Mercantilisten in de 17c en
18e eeuw. „Hou het klein", roept Schumacher, een bekende econoom, in 1973 hun
na. Small is beautiful klein is mooi. De kleine bedrijven hebben de toekomst
Scherpe meningsverschillen dus over de ideale bedrijfsgroottc. Ook vandaag de
dag nog. De mening van Mansholt verschilt nogal wat van die van Arend Voort
man (2e kamerlid). Béiden zijn socialist De eerste wilde een prijsbeleid afge
stemd op grote aangepaste bedrijven. De laatste wil een beleid gericht op onder
steuning van de kleinen - via inkomenstoeslagen De Teldersstichting. een insti
tuut van de WD. onderstreepte via een rapport in 1975 de Mansholt-doctrine. De
liberale achterban echter kraakte onlangs het rapport vrij grondig. Dc landbouw
organisaties hebben door de bank genomen nooit erg dogmatische ideeën ge
koesterd omtrent de ideale bedrijfsgrootte. De organisaties zijn er voor de boe
ren. de ondernemers die hier en nu in deze bestaande maatschappij onder deze
politieke constellatie een boterham moeten verdienen Dat wil met zeggen dat de
landbouworganisaties volstrekt opportunistisch in het hedendaagse opereren
met oogkleppen op voor theoretische visies. Men voelt bijvoorbeeld volstrekt
niets voor de mammoet-bedrijven zoals die ten oosten van ons geëxploiteerd
worden. De praktijk heeft bewezen dat giganten geleid door ambtenaren die niet
persoonlijk betrokken zijn bij de bedrijfsvoering, tot mislukken gedoemd zijn.
Anderzijds is het tot ideaal verheffen van het kleinbedrijf evenmin realistisch
dan vaar je dwars tegen de stroom in en dat hou je niet al te lang vol. Een ideale
bedryfsgrootte bestaat onzes inziens slechts op papier, het is een afdruk van een
foto waarbij de economische omstandigheden en de maatschappij in stroomver
snelling even gefixeerd zijn.
Een landbouwbeleid mag niet. in de eerste plaats gericht zijn op een theoretisch
model, een economische structuur, nee. het moet geënt zijn op de mensen die in
de landbouw werken. Landbouwstructuren voor de landbouwende mens en niet
omgekeerd. De Mansholt-gedachte - scheiding tussen wijkers en blijvers in de
landbouw, drastische vergroting van de bedriiven en goede alternatieven voor
hen die de landbouw verlaten - leek
in theorie omstreeks 1969, zo gek nog
niet. We hadden toen een matige infla
tie, redelijk stijgende kosten en een
tekort aan plaatsen op de arbeids
markt. Het nare gevolg van de schaal
vergroting die Mansholt bepleitte, was een afvalrace zonder weerga en schijnbaar
zonder einde en zonder gewin. De schaalvergroting is als het ware uit dc bocht
gevlogen. Het middel lijkt wel doel geworden. Van een manier om een ondernemer
weer optimaal te doen functioneren in zijn aangepaste bedrijf, lijkt het beter wel een
alsmaar toenemende olievlek te zijn geworden, zonder dat iemand daar beter van
wordt.
Sinds 69-70 is er het één en ander gebeurd. De energiecrisis spoelde over ons
heen. de inflatie vloog de pan uit, de kosten ook. de arbeidsmarkt raakte overver
zadigd. Het landbouwbeleid van de overheid bleef echter te veel gericht op de
oude bakens. De groten worden gestimuleerd nog groter te worden dankzij zowel
het structuurbeleid als het prijsbeleid, beide zo armzalig dat alleen de sterksten
het met moeite blijven bolwerken, terwijl er geen emplooi is voor degenen die uit
de landbouw moeten tengevolge van dit beleid De landbouworganisaties beplei
ten al geruime tijd een beleid dat aangepast is aan de huidige economische om
standigheden. Bepleiten ook al zo lang een wat menselijker beleid waarbij een
ondernemer met zijn gezin met normale werktijden een behoorlijke boterham
kan verdienen. De menselijke maat is zoek bij het huidige beleid. Het is in feite
hollen achter een steeds wegschuivende worst. Nodig is dat de huidige regering
niet alleen met de mond maar metterdaad meer kansen geeft aan meer boeren,
We vragen geen radicaal ander beleid; wel een sterke ombuiging van dat beleid
We willen meer aandacht voor de grote groep van middenbedrijven Wc willen
dat er meer kansen geschapen worden voor veel meer boeren. Een minder selec
tief beleid gericht op grote(re) bedrijven naar een beleid dat op menxelijke wijze
en met menselijke maten ontplooiingskansen schept voor de boer die met plezier
en ondernemingslust werkt op zijn bedrijf. Tenslotte zouden we een wat minder
schriel en armetierig landbouwbeleid wensen, want als we doorgaan, zoals we nu
gedwongen worden, blijven alleen de allersterksten over.
Mr. Gerard W. Smallegange
opinie en achtergrond
(Door Willem Oltmans)
Ü.ELSINKI - De president van Finland, Urho K. Kekkonen, heeft zijn eigen mening over het begrip
Finlandisering (naar de pijpen dansen van de SowjeMJnie): „In werkelijkheid", zo zegt hij, „hebben
de ontwikkelingen in de betrekkingen tussen alle Westeuropese landen en de Sowjet-Unie de inhoud
van het zogenaamde Finlandisering-begrip gekregen, althans zoals het in het verleden steeds werd
gepresenteerd. Met andere woorden, alle Westerse landen werken nu met de Sowjet-Unie zoals wij dat
steeds hebben gedaan".
Kekkonen vervolgde- „Er worden nu
ieder jaar opnieuw overeenkomsten
tussen Westerse landen en Moskou ge
sloten die tien jaar geleden nog onmo
gelijk waren. In die zin zijn wij bereid
die uitdrukking Finlandisering te
aanvaarden, maar dan niet met de
kleinerende betekenis die er door
gaans aan wordt gegeven". Het
staatshoofd wees er voorts op, dat hoe
meer de samenwerking ln Europa
doorzet, hoe meer men de arbeid die
Finland heeft verzet, ook bij het orga
niseren van de grote Europese Confe
rentie over Veiligheid en Samenwer
king in de zomer van 1975, zal gaan
waarderen. „Bovendien zijn er veran
deringen aan de gang - en sterke ver
anderingen ook - die Iedere terugkeer
naar de situatie van vóór onze
Helsinkl-conferentle onmogelijk ma
ken".
„Was het geen moeilijke opdracht om
zoveel vogels van verschillende plui
mage te moeten ontvangen ln Helsin
ki?"
Kekkonen: „Ik houd van mensen Ik
houd ervan met hen van gedachten te
wisselen. Daarom is het misschien
voor mij gemakkelijker geweest deze
Europese staatslieden van Oost en
West te ontvangen dan het vóór Ie
mand met een gesloten karakter ge
weest zou zijn. Ik ben alle deelnemers
aan dé Helslnkl-conferentie op de
zelfde onbevooroordeelde wijze tege-
moetgetreden. In Finland beschou
wen wij deze Europese Conferentie ip
het algemeen als uitermate belangrijk,
Wij zijn eveneens van mening, dat zij
een succes is geworden. Wij beseffen
terdege dat wij een grote overwinning
boekten voor onze nationale politiek,
omdat ons de eer te beurt is gevallen
deze conferentie bijeen te mogen roe
pen".
Studenten
In gesprekken met Finse studenten
leiders kwamen soortgelijke uitspra
ken naar voren. Er zijn 70.000 studen
ten aangesloten bij de Finse studente
nunie. De studentenraad kent 15 le
den. waarin alle politieke richtingen,
ook de communisten, zijn vertegen
woordigd.
Ik sprak enkele uren met de
secretaris-generaal van de studenten
raad. Jorma Eloranta. en met Kari Hil-
tunen. vice-voorzitter.
Eloranta: „Over een onderwerp be
hoeven wij in het studentenbestuur
nooit te stemmen. Dat is de buiten
landse politieke lijn van onze presi
dent, Wij kunnen stellen dat 99 pro
cent van de Finse studenten de zoge
naamde Kcl^konen-polïtiek onder
schrijven".
Ommekeer
„Ook wij hebben een lange historie
van argwaan en wantrouwen jegens
he t oude Rusland. Later beschouwden
wij het Bolsjewisme als een agressieve
ideologie", aldus Kekkonen. Het
staatshoofd herinnerde aan de Finse
historie, dat zijn land van 1154 tot 1809
deel hffd uitgemaakt van het konink
rijk Zweden, en van 1809 tot 1917 van
het tsaristische Rusland.
Wat had de ommekeer jegens Moskou
-teweeggebracht? De president herin
nerde eraan dat zijn land in 1944 twee
oorlogen tegen de Sowjets had verlo
ren,, en een mo.eilijke en zware wapen-
stilstaridsovéréenkomst had gesloten.
Finland verplichtte zich tot het beta
len van zeer hoge oorlogsherstelbeta
lingen.
Kekkonen „Naar mijn mening is de
situatie tussen ons veranderd, toen
men in Moskou erkende dat wij onze
wapenstilstandverplichtingen stipt
nakwamen. Dit schiep de nodige ver
trouwenssfeer aan beide zijden. Het is
dan ook mijn persoonlijke ervaring in
de dertiger jaren dat ik met Sowjet-
leiders heb onderhandeld of van ge
dachten gewisseld, dat de Sowjet-
houding jegens ons misschien een
emotionele ondertoon had, maar zij
was positief'.
- Hebt u ideeën over wat Westerse po
litieke leiders zouden moeten doen om
hun betrekkingen met Moskou te ver
beteren?
Kekkonen. „Die wïl ik u gaarne zeg
gen. Maar laat ik voorop stellen, dat ik
niet geheel vertrouwd ben met de poli
tieke lijn die West-Europa in dit op
zicht volgt. Daarom is het niet een
voudig om vanuit het hoge noorden
aanwijzingen in dit opzicht te geven,
vooral om deze betrekkingen even ver
trouwd te krijgen zoals wij die met de
USSR hebben opgebouwd Ik geloof
echter, dat de politieke leiders in Wes
terse landen zich, zouden moeten be
vrijden van de vooroordelen die nóg
-Ln lijden van neerslachtigheid en
kommer heeft- het verschijnen van
een programma van een politieke
partij altijd een opbeurende wer
king. Neem nou van de week. In dc
Tweede Kamer riepen gekwelde
volksvertegenwoordigers dat het
zo niet langer gaat met de woning
bouw; zakenlieden kwamen ineens
op de gedachte dat minister
president Den Uyl met een paar
honderdduizend gulden over de
brug moet komen omdat hij vorig
jaar hun handel verziekt heeft, en
de VVD verlangde van minister
Lubbers van economische zaken
dat hij of zijn aandelen, óf zijn por
tefeuille wegdoet - wat een keus
trouwens
Maar toen waren daar zo maar de
hoogleraren Steenkamp en
Goudzwaard - onder elkaar ge
woon Pieten Bob-die sereen glim
lachend het. ontwerp-programma
van het Christen-Democratisch
Appél presenteerden: een dru
kwerk. waarin staat hoe mooi het
allemaal zou kunnen zijn. Als wc
maar willen Toen het programma
dinsdag werd uitgereikt stond ik
begerig in de voorste rijen, want ik
lees graag dat de mens alle moge
lijkheden moet krijgen om tot, voile
ontplooiing te komen en wie zou
niet graag in een geheel rechtvaar
dige maatschappij willen leven,
wonen, werken, recreëren. En in
programma's van politieke par
tijen staat hoe men in een derge
lijke situatie kan geraken
Da t van het CDA in wording maak t
daarop gelukkig geen uitzonder
ing. Het begin is meteen al zeer
hoopgevend. „De samenleving
waarvoor wij ons willen inzetten, is
die waarin menselijke verantwoor
delijkheid en deelgenootschap
veelkleurig tot hun recht komen",
zo luidt het eerste uitgangspunt.
En daar blijft het bepaald niet bij.
Bladerend door het boekje met 187
slagzinnen, stuit men op een
droeve constatering als deze: „Er
zijn woonwijken (en niet alleen in
het westen des lands) die 's avonds
niet. meer zonder vrees voor roof of
aanranding kunnen worden be
zocht". Dat is dan niet zo best.
maar in het programma worden
prettig aandoende maatregelen
aangekondigd, zoals; „Voortgezet
onderzoek is nodig naar de oorza
ken van criminaliteit".
Een lieve belofte van het CDA is
ook deze: ..Het bestrijden van flat
neurosen. geluidshinder, en het be
vorderen van kleinschalige leefge
meenschappen. van voldoende
speelruimte, van privacy en van de
eigen woning krijgen de volle aan
dacht" En: „Bij maatregelen om
ziekten te voorkomen, wordt zowel
aan specifieke groepen-bejaarden,
jongeren e.d. - als aan de afzonder
lijke mens gedacht".
Voor een ieder die bij tijd en wijle
gehinderd wordt door platvloerse
lieden die vunze waar trachten te
slijten, is er deze toezegging: „Het
aanprijzen en ongevraagd (laten)
thuisbezorgen en opdringen van
pornografie behoort onderwerp te
zijn casu quo te blijven van een
strakke verbodswetgeving". En
voor mensen die wel eens wakker
liggen vanwege willekeur en admi
nistratieve rompslomp, uitgaande
van de overheid, is in het pro
gramma gezet: „Het openbaar be
stuur moet democratisch en doel
matig zijn".
- De hierboven aangehaalde zinsne
den zijn enigszins willekeurig ge
kozen en geven dus een onvolledig
beeld. De programmamakers van
het CDA zullen mij dat niet kwalijk
nemen. Zij weten dat programma's
van politieke partijen lang zijn als
de kunst en rubrieken kort als het
leven. Bovendien stellen zij zelf
vast dat „de vrijheid van drukpers
in een pluriforme samenleving als
een pluriform verschijnsel dient te
worden gewaarborgd".
Wie aan de gegeven citaten niet ge
noeg heeft, kan zich voor het com
plete stuk wenden tot het secreta
riaatvan het CDA m Den Haag. Ter
aanmoediging meld ik. dat het
programma op een groot aantal
plaatsen ruimte biedt voor het ma
ken van eigen aantekeningen. En
voor politiek wankelmoedigen kan
ik aankondigen dat binnenkort
nog talrijke programma's van poli
tieke partijen zullen verschijnen. In
tijden van neerslachtigheid heb
ben die stukken met mededelingen
over de menselijke maat en een
rechtvaardige maatschappij altijd
een opbeurende werking.
A. .1. SNEL.
altijd hun houding jegens de Sowjet-
Unie overheersen. Dit was de weg die
wij hebben gevolgd. Wij waren in het
verleden gewoon bang voor de
Sowjet-Unie. Wij vertrouwden hen
niet. Wij hadden vele verkeerde ideeën
omtrent hun bedoelingen, maar ook
omtrent de toestand in hun land. Wij
moesten deze drempel overschrijden.
Maar de mens is maar al te dikwijls de
slaaf van zijn politieke leiderschap of
van zijn omgeving".
GENERAAL AZIZ EI.-ACHDAB
(Van onze correspondent)
Terwijl in Syrië het politiek overleg voortgaat, werkt de Libanese
regering aan een wijziging in de grondwet, die een voortijdig aftre
den van de Libanese president Suleiman Franjieh mogelijk zal
maken.
Intussen heeft de militaire gouverneur, generaal Aziz Al-Ahdab
een militaire raad gevormd voor de coördinatie van alle activitei
ten die nodig zijn om de president tot aftreden te dwingen.
Terzelfder tijd zijn er troepenbewegin
gen gesignaleerd van het Palestijnse
bevrijdingsleger in het zuiden van Li
banon. zodat. Israël de waakzaamheid
aan de Israêlisch-Libanese grens heeft
verscherpt.
Probeer daar nu maar eens wijs uit te
worden. In dat kleine landje aan de
Middellandse Zee van nog geen drie
miljoen inwoners heeft men blijkbaar
een presidentieel systeem met een
democratische regering, maar ook een
generaalsregimc. met een militaire
raad. Men beschikt daar over een Li
banees leger, een moslim-
rebellenleger. een Palestijns bevrij
dingsleger, Palestijnse commando-
organisaties, plus nog een vijftiental
prive-legers van diverse politieke en
godsdienstige groeperingen.
De belangen die in Libanon op het spel
staan moeten wel erg groot zijn. Zon
der zich een ogenblik te bedenken
wordt een zorgvuldig opgebouwde in
ternationale handelspositie in een
meedogenloze strijd afgebroken. Voor
het gemak zegt men dat het gaat tus
sen de rechts-christelijke falangisten
en links-progressieve moslims, maar
erzijn ook linkse christenen en rechtse
moslims. Libanon heeft zijn pro-
Westerse en pro-Oosterse partijen, na
tionalistische en pan-Arabische stro
mingen, zijn voor- en tegenstanders
van het Palestijns verzet.
Incident
Een typisch Libanees opportunisme
wist jarenlang de tegengestelde
krachten in balans te houden, maar de
spanning werd te groot. Vorig jaar
maart deed een sociaal-economisch
incident de bom barsten. De interne
politieke tegenstellingen braken los
en mobiliseerden alle bevolkingsgroe
pen. De aanwezigheid van Palestijnse
commando-organisaties en een
300.000 vluchtelingen gaven de crisis
bovendien een Libanees-Palestijns
karakter, terwijl het bemiddelings
monopolie van Syrië er een drieluik
van maakte.
De dood van 27 Palestijnen bij een
treffen met falangisten dreef de leider
van de Palestijnse bevrijdingsorgani
satie. Yasser Arafat in de armen van
socialistenleider Kamaljoembbat.
Arafat stemde in met de algehele poli
tieke isolatie van de christelijke falan-
gistenpartij. Regeren, dat in Libanon
per definitie op coalities berustte werd
onmogelijk.
Vanaf de onafhankelijkheid in 1943
hebben christenleiders zich verzet
tegen een nieuwe volkstelling om het
alleenrecht op het presidentschap, de
meerderheid in het parlement en dc
hoogste functies in leger en admini
stratie niet te verliezen. De opkomst
van commando-organisaties werd ge
pareerd met de training en bewape
ning van eigen militia's. Het accepte
ren van de Eisenhower-doctrine in
1956 en een consequent doorgevoerde
pro-westerse politiek, boden tegen
wicht aan tendensen tot aansluiting
bij een uitsluitend islamitische Arabi
sche wereld
Het leger werd doelbewust klein ge
houden 18.000 manl. Men voelde niets
voor een generaalsmacht, zoals bij
voorbeeld in Syrië. Irak. Egypte. Libië
en Algerije. Daarnaast vormde het een
geldig excuus om na de ongelukkige
ervaring van de eerste Arabisch-
Israëlische oorlog van 1948 verder
neutraal te blijven. Bovendien was de
inmenging van het leger in politiéke
aangelegenheden onderen na de gene-
raaispresident Foead Shehab (1958-
1964) slechts met veel moeite tot nor
male proporties teruggebracht.
Zo kwam het dat aanvankelijk alleen
de gewapende burgers oorlog voerden
De veelheid aan politieke partijen en
hun respectievelijke militia's werd
met de toespitsing van de strijd terug
gebracht tot twee blokken. Grofweg
aangeduid als rechtse christenen en
linkse moslims. Het rechtse blok be
staat uit de Falangisten van Pierre
Gemayel de tijgers van Liberalenlei-
dcr Kamille Chamuen, de Ccderwach-
ters van Aboe Arz, het Zghorta-
bevrijdingsleger van de Franjieh-clan
en het Zahle-bevrijdingsleger van de
christenfamilies in de oostelijke
Beka-vl'akte.
Het nationale front van links-
progressieve krachten, dat overwe
gend. maar niet uitsluitend, berust op
de aanhang onder de arme moslim
bevolking. is samengesteld uit de Pro
gressieve Socialistische Partij van
Kamal Junblatt. een pro-Moskou en
een pro-Peking communistische par
tij. een pro-Syrische en een pro-
Iraakse partij, vier nasseristische or
ganisaties en wat splintergroepjes,
waaronder een Koerdische en een Ar
meense. Met name de commando
organisaties van het Palestijns Ver
werpingsfront hebben meer dan alleen
maar sympathie voor dit linkse front
Het etiket neutraal was van toepas
sing op de gematigde Palestijnen Na
de ongelukkige aanhankelijkheids be
tuiging aan socialistenleider Kamal
Junblatt. krabbelde Yasser Arafat,
haastig terug. In een tv-toespraak
kwalificeerde hij de Libanese crisis als
een interne aangelegenheid. Zijn
goede betrekkingen met links-
progressieven gebruikte hij om ge
wicht te geven aan Syrische pogingen
om het bloedvergieten te stoppen Dat
betekende dat zijn eigen Fatah-
organisatie goeddeels buiten de strijd
bleef, evenals de door Syrië gesteunde
Saiqa-beweging
X oen in december en januari het
linkse en rechtse blok na zo'n 12.000
doden (voornamelijk onder de burger
bevolking) elkaar militair nog steeds
in evenwicht hielden, leek een com
promisoplossing de gelegenheid te
bieden om eens de balans op te maken
na de tien maanden lange strijd. De
samenwerking tussen Syrië en de Pa
lestijnse Bevrijdingsorganisatie liep
op 24 januari uit op een Syrisch be
stand. aannemelijk gemaakt door de
overkomst van zo'n 9000 man van het
Palestijns Bevrijdingsleger uit Syrië.
Waarom Syrië en waarom dank zij het
Palestijnse Bevrijdingsleger? In het
verleden koesterde Syriëannexatie-
plannen voor Libanon om de droom
van een groot Syrisch rijk gestalte te
geven. Met verloop van tijd werd Li
banon een belangrijke schakel in het
noorder- en oosterfront tegen Israël,
om na de verraderlijke Sinai-
akkoorden van Egypte de Syrische
onderhandelingspositie voor vredes
besprekingen onaantastbaar te ma
ken Onenigheid in Palestijnse gelede
ren gaf de regering in Damascus de
kans de Palestijnse bevrijdingsorga
nisatie voor het karretje te spannen in
een verenigd politiek en militair op
perbevel.
De Syrische president Hafez el-
Assad stuurde vier keer zijn minister
van buitenlandse zaken Abdel Haliem
Khaddam naar Libanon om op basis
van grootste gemene deler 'n basis
plan op te stellen dat als vertrekpunt
zou kunnen dienen voor politieke, so
ciale en economische hervormingen
op lange termijn. Overeenstemming
brak telkens weer af op het gemis aan
een nationale instelling die na een be
stand het Libanees gezag aan iedereen
kon opleggen. Door moordpartijen
van rechts-christelijke falangisten op
de Zwarte Zaterdag in december werd
een politieke benadering weer voor
twee maanden opgeschoven.
Arafat
Zo kwam het ook dat bij een nieuwe
bemiddelingspoging Syrië zelf zorgde
voor een politiemacht. De pro-
Syrische krachten onder de Palestij
nen waren niet voldoende om corrige
rend op te treden. Zij kregen daarom
hulp van eenheden van het Palestijnse
bevrijdingsleger. Om een confrontatie
met Israël uit de weg te gaan greep
Syrië niet zelf in. Het sturen van de
Palestijnen was al een riskante zaak.
maar tot geruststelling van Tel Aviv
hielden de beroepsmilitairen van het
bevrijdingsleger zich strikt aan de be
velen van opperbevelhebber Yasser
Arafat of laten we liever zeggen van
Damascus.
De Libanezen werden voor een vol
dongen feit gesteld, maar de Pales
tijnse commando-organisaties in het
land waren onmiddellijk gealarmeerd
Overal in de Arabische wereld zijn de
commando's aan banden gelegd, be
halve in Libanon Zou Syrië er nu op
uit zijn de Palestijnen in Libanon aan
hun controle te onderwerpen in ver
band met de Syrische ideeën voor een
oplossing van het Arabisch-Israëlisch
conflict. De organisaties van het Pa
lestijns verwerpingsfront lieten be
schermheren Libië en Irak waarschu
wingen geven aan de regering in Da
mascus Maar ook Yassar Arafat zag
de groeiende invloed van Zoeheir
Mohscn en zijn door Syrië gesteunde
Saiqa-beweging ale een nieuwe voog
dij over de Palestijnen kort voordat er
met het verstrijken van het VN-
mandaat op het Golanfront nieuwe
ontwikkelingen te verwachten zijn in
het Arabisch-Israelisch conflict-
Het Palestijns Bevrijdingsleger trad
bescheiden op Misschien zelfs wat al
te bescheiden. De groep van ontevre
den moslim-militairen kon onder lei
ding van luitenant Ahmad Khatieb
ongestoord landverovertje spelen. Be
gonnen als een protest tegen pro-
christelij ke symoathieën onder hogere
legerofficieren, nam zijn actie zulke
proporties aan, dat een militaire
staatsgreep tot de mogelijkheden be
hoorde Zowel luitenant Khatieb kon
daar naar toewerken, maar ook tegen
bewegingen in het opperbevel van het
Libanese leger.
De kwestie van de legerdeserteurs
moest opgelost worden, omdat de
christenleiders de veiligheidssituatie
in het land als voorwaarde stelden om
met het hervormingsprogramma te
beginnen. Premier Karame, tevens
minister van defensie, voelde zich niet
geroepen de verdeeldheid in het leger
met geweld op te lossen. In overleg
met Syrië maakte hij plaats voor een
gematigde en gecontroleerde tegenzet
van de militaire commandant van Bei
roet, generaal Aziz El-Achdab. Zijn eis
voor een nieuwe president, een nieuwe
regering, een nieuw leger en een nieuw
Libanon moest de oplossing bieden.
Rebellenleider Ahmad Khatieb was
het daar spoedig mee eens. De beno
digde meerderheid van de 66 parle-
men tsleden zag er ook een oplossing in
om uit de impasse te komen. Socialis
tenleider Kamal Junblatt was het niet
zo eens met de manier om president
Franjieh weg te krijgen, maar draaide
later bij. Christelijke leiders en Syrië
stelden terecht dat een al te eenzijdige
toespitsing op het aftreden van de pre
sident de kern van de zaak uit het oog
deed verliezen en probeerden de zaak
wat af te remmen.
Hermil
Bsjarre
r^glBahcenl
LIBANON
:^jg=!Byblö5lf» Baalbeki
7 Solar
S YRIE
|H - Jierriiei
ilSwJonWk'o
HP y DAMASCUS!
terdioice-'
Uloni
j.v /m =—=- Spoorweg
i'us I l l - - oiieleiding
IsB^tflSRAËL'