WILLY ROGER VICTOR DUSARDUIJN:
ZATERDAG 20 MAART 1976
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
SAS VAN GENT - „DU is de kans om uw hart te luchten" proheer ik hem
warm te maken voor het interview. Het blijft even stil aan de andere
kant van de lijn. Dan klinkt het somber: „Tsjonge, ik weet niet of ik nog
wel een hart heb, moet dat nou. Ik word liever even met rust gelaten." In
zo'n opmerking proefje weinig van de sfeer van 'roomse blijheid', waarin
hij zegt te zijn opgegroeid.
Willy Roger Victor Dusarduijn (47), burgemeester van Sas van Gent is de
laatste maanden een veel geplaagd man. Kritiek op het beleid van het
gemeentebestuur maar meer nog een golf van 'negatieve publiciteit' over
zijn gemeente zijn z'n plaaggeesten. En daar overheen komt dan nog
eens het voorontwerp-streekplan voor Oost-Zeeuwsch-Vlaanderen: Sas
van Gent staat in een kwade reuk, bevriezen die kern. Getergd haalt
drs. Dusarduijn uü naar de provinciale plannenmakers. „Belachelijk en
ongeloofwaardig" is zijn publiekelijk gegeven commentaar. Een week
eerder hadden wij het ook al moeten ontgelden. De krant heeft het in zijn
ogen toch al gedaan, maar als een belangrijk raadsstuk uitlekt, is de
maat vol. Hij heeft het dan over een 'tot voor kort dnnr mjj zeer geres
pecteerd dagblad'.
De basis voor de berg conflictstof waaron
der burgemeester Dusarduijn bijna bedol
ven raakte, is eind vorig Jaar echter al ge
legd door dr Adriaanse. Zeeuws mllleu:
inspecteur, die tot tweemaal toe de kroon
erbij haalde om het Sasse mllieu-beleid
rond de CSM (suikerfabriek) te toetsen. De
kwestie groeit uit tot een levensgroot me
ningsverschil. Sas van Gent houdt er zelfs
landelijke, maar allesbehalve positieve pu
bliciteit aan over.
En zulke dingen trekt de burgemeester zich
persoonlijk sterk aan. Evenals de deining
rond het Sasse woonwagencentrum, een
stortplaats bij Philippine, de sporthal in 'de
Vlaanderen', de renovatie van de Witte
Wijk, enzovoort.
Als hij aarzelend toch heeft toegestemd in
een gesprek („niet van harte") bekent hij:
„Inderdaad, ik was toen echt in mineur. De
problemen zijn veel en groot Je krijgt
weinig steun en Juist Sas van Gent haalt er
de krant mee. En dat allemaal omdat en
kele mensen de problemen te zwaar hebben
aangezet Onder de noemer van rechtr
geaarde Sassenaars benadelen ze de zaak
en bezoedelen ze de goede naam van Sas
van Gent. Ik begrijp dat de pers er op in
haakt Jullie zijn er niet om standbeelden
op te richten, maar het is wel ontmoedigend
dat er dag in dag uit tegen Je aan wordt ge
schopt, terwijl je naar eer en geweten Je best
doet voor de gemeente." Hl) schrikt als deze
treurige bespiegeling er uit is. Vindt dat hij
de moedeloosheid die een burgemeester af
en toe bekruipt wel erg openhartig heeft
geëtaleerd. „Besturen is heerlijk en gewel
dig hoor" slaat hij door naar het andere ui
terste. Later nog eens met die uitspraken ge
confronteerd. zegt hij: „Hang nou niet het
beeld op van een moedeloze, beklagens
waardige man. Dat zou ik vervelend vinden.
Ik ben echt vrolijker dan Je zou vermoeden,
vooral 's avonds na 10 uur."
Meeleven
Ik heb er weinig van gemerkt, maar dat zal
wel komen omdat we elkaar op dat late uur
nog maar zelden in een ontspannen sfeertje
hebben gesproken. En het is waar: de bur
gemeester staat bekend als een man die
zich bij allerlei gelegenheden ongedwongen
en blij tussen 'zijn' Ingezetenen begeeft. Als
drs. Dusarduijn het startschot lost voor een
wielerkoers, beschouwt hij daarmee z'n
taak niet als afgedaan. Hij blijft meeleven
met de koers, laat zich. terwijl de renners op
het parcours liters vocht kwijtraken, zoals
het een wielersupporter beaamt, de pils
goed smaken, en begroet aan de 'meet' en
thousiast de winnaar Ook is hij - zelf eens
een verdienstelijk voetballer - geregeld
langs de lijn te vinden als RIA (Westdorpei.
Com Boys (Sas van Oent) of Philippine be
langrijke wedstrijden spelen Personeels- en
andere feesten staan bij hem hoog aange
schreven. belangrijke gebeurtenissen in
Sasse gezinnen gaan steevast vergezeld van
zijn medeleven, een kaartje is het minste.
Hij trekt er niet alleen tijdjvoor uit omdat
representatie nu eenmaal ren van de taken
van een eerste burger is. „Je moet Je onder
de mensen laten zien Ik vind dat echt ple
zierig en dan kan ik ook erg vrolijk zijn.
vraag dat maar na".
Dat hij niet altijd zwaar op de hand ls, blijkt
ook uit bijvoorbeeld z'n literaire voorkeur
(het lichte genre, Bomans e.a.) en uit de li
mericks en soortgelijke versregels die hü
zelf aan het papier toevertrouwde. De
hoofdmoot van die dichterlijke uitingen
kwam warempel tot stand in een niet be
paald gemakkelijke periode in zijn leven:
1968, het Jaar waarin een hartinfarct hem
lange tijd aan het bed kluisterde. Maar ze
zijn lichtvoetig, met gevoel voor de betrek
kelijkheid van veel dingen, zoals z'n eigen
sociologische opleiding:
'Vele sociologen/ lopen erg doorgebogen/
onder hun taaimisère/ want hun vocabulai
re/ getuigt van onvermogen'. Of over de
pers: 'Het nare van zo menig krantebe-
richt/ is dat het de kritische lezer voorlicht/
over wat-ie beslist moet controleren/ voor
anderen ermee te confronteren.'
In een toespraakje waarmee hij zichzelf be
kend moet maken aan een gewichtig gezel
schap getuigt Dusarduijn trouwens ook van
z'n roomse blijheid, als hij het heeft over z'n
studietijd: „Ik heb er met volle teugen van
genoten, vooral ln het dispuut met de bete
kenisvolle naam Pallieter. Pallieteriaans
gezegd: ik heb menige dag en dito nacht
geplukt'.
Hij zegt overigens dat hartinfarct goed ver
werkt te hebben. „Zoiets moet gebeuren. Ik
had het toen - bij de katholieke raad voor
maatschappelijk werk in Zeeland en als
KVP-staten- en kamerlid - veel te druk. was
een bonk vuur. persoonlijk te veel betrok
ken bij allerlei toestanden. Als je een tijdje
uit de roulatie bent ga Je de dingen relative
ren. Ik wind me nu echt nog vaak genoeg
op. al verkijkt men zich daar op. want ik
kan ook politiek kwaad worden en dat
snijdt natuurlijk niet zo diep."
'Golden boys'
Willy Dusarduijn werd in 1928 geboren als
zoon van een IJzendijkse boer en een
Vlaams moeder die de 'roomse blijheid' nog
eens accentueerde. De basis voor ziin car
rière was snel gelegd. Hij voelde zich niet
aangetrokken tot het boerenbedrijf en ook
vader Dusarduijn had trouwens andere
plannen. Zoonlief moest het via een gede
gen opleiding verder gaan schoppen dan
het bewerken van de WestrZeeuws-Vlaamse
klei. Na twee Jaar kostschool in Ouden
bosch, de ULO in Temeuzen en de HBS (A)
in Oostburg stond hij voor de keus. sociolo
gie of economie gaan studeren in Tilburg of
trouw blijven aan de agrarische sector via
een studie in Wageningen. Het werd socio
logie. toen nog een nieuwe studierichting, in
Tilburg Typerend in verband daarmee is
wat hij zegt over z'n geboortedorp IJzendU-
ke: „Dat was. in sociologen-Jargon, een
echte standengemeenschap, maar ik voelde
me bijvoorbeeld in de voetbalvereniging
prima thuis bij Jongens van alle rangen en
standen. Dat kan iets te maken hebben met
m'n studiekeus, ja."
Hij legde zich in de sociologie toe op de be
stuursrechtelijke specialisatie. Als amper
twintigjarig student was burgemeester
worden al zijn ideaal, het liefst in Zeeland,
als het kon in Zeeuwsch-Vlaanderen. Sas
van Gent kon dus niet beter, beaamt hij
volmondig. Toen hij ln 1954 afewaaide als
drs. sociologie werd de stichting tot ont
wikkeling van komgrondengebieden ln Tiel
z'n eerste betalende baas. Maar Zeeland
bleef trekken. Het werd. een jaar na z'n hu
welijk (in '57) het diocesaan charitatief cen
trum van het bisdom Breda, waar de Jonge
socioloog de eerste beroepskracht werd van
de katholieke raad voor maatschappelijk
werk in Zeeland Hij vindt zelf in die periode
'niet geheel vruchteloos' nogal wat over
hoop te hebben gehaald katholieke
bejaarden- en verpleegtehuizen, toeristen
kerken, Zonnebloem- en vormingswerk wa
ren er onder meer het resultaat van, Hij
heeft hel er zeer druk mee. maar start in '06
toch een politieke loopbaan als volksverte
genwoordiger voor de KVP In de provin
ciale staten en wordt een Jaar later tweede
kamerlid. De weg daarheen was al lang te
voren geplaveid. De keus voor de KVP was
al helemaal niet moeilijk. „Iets anders was
in mijn omgeving nauwelijks denkbaar M'n
jeugd droeg nou eenmaal een zwaar katno-
liek stempel, alles was er van doordrongen.
Toen mijn ouders besloten dat ik naar de
openbare HBS in Oostburg moest, was dat
een zeer gewichtige stap."
Studerende boerenzoons waren in het dorp de
'golden boys'.
„Je studeerde, deed Je mond open op ver
gaderingen. We vonden zelf ook dat we iets
moesten doen op politiek gebied en daarom
richtten we de jeugdafdeling IJzendiJke
van de KVP op. Zo simpel ben ik in de poli
tiek gerold Later verging het hem niet
veel anders. In het maatschappelijk werk
had hij vele contacten met katholieke in
stanties en personen en werd zodoende de
man om in de Zeeuwse KVP een hoofdrol te
spelen. Wat gebeurde.
Raad
Op z'n lange fünctlelijst komt nu nog het
voorzitterschap van de KVP-Zeeland voor.
maar overigens lijkt, vrij kort na zijn bur
gemeestersbenoeming, z'n actieve rol ln de
politiek een heel eind uitgespeeld. Kamerlid
tot 1972 toen de voor de KVP ongunstige
verkiezingsuitslag hem zijn zetei in net par
lement kostte, statenlid tot 1974 Hij kapte
ermee omdat hij die functie beschouwt als
onverenigbaar met het burgemeesterschap.
Zou het waarschijnlijk nog moeilijk krijgen
als er alsnog - tussentijds een tweede ka
merzetel vrij kwam. want hij mist de con
tacten die z'n politieke activiteiten in Mid
delburg en Den Haag hem opleverden
Volksvertegenwoordiger Dusarduijn voelde
zich ook zeer aangetrokken tot het politieke
steekspel, het vinnige debat.
„Ik wilde graag burgemeester worden Nu
ben ik het, dus lk mag niet klagen, maar
toch, je mist hier wel eens die sfeer
Niet voor niets zegt hij herhaaldelijk de
raadsvergadering de belangrijkste gebeur
tenis van de maand te vinden. Dan doet de
spanning hem ook af en toe op z'n stoel
wippen of onrustig heen en weer schuiven.
Een glimlach verraadt dat een ijzersterk ar
gument in hem opkomt om de raad tegen
spel te bieden. Af en toe wordt de voorzitter
echt kwaad, al zal hij het zelf 'politiek
kwaad' noemen, even vaak resulterend in
een sfeertje van irritatie, dat hem wel eens
inspireert tot een nieuwe limerick, maar in
de vergaderzaal leidt tot een knorrig volge
houden oppositie. De raadsvergadering in
Sas van Gent is zodoende niet altijd een
vrolijke gebeurtenis, maar in een belendend
café schijnt het na afloop toch altijd weer
koek en el te zijn.
„Inderdaad, daaraan kun Je ook zien dat we
niet echt kwaad zijn, al moet ik toegeven
dat lk me na zo'n vergadering dikwijls voel
als vroeger na een echt serieuze biecht. Het
is uiteindelijk geen kleinigheid. Daarom
vind lk ook dat de hele gemeenschap daar
in feite bij betrokken zou moeten zijn. Het
gebrek aan publieke belangstelling is zeer
ontmoedigend. Er zijn zeer belangrijke za
ken aan de orde. maar het aantal mensen
op de publieke tribune ls niet navenant.
Misschien moeten wij proberen het beter
over te brengen."
In dit verband past volgens hem een verwijt
aan de raad. „Het stoort me regelmatig dat
ze met vooringenomen standpunten komen,
terwijl er een overlegsituatie zou moeten
zijn. In het parlement zijn de kaarten toch
ook niet in de eerste de beste ronde ge
schud Dat blijkt althans niet voor de tri
bune Ik zeg. als we niet meer kunnen dis
cussiëren. kunnen we net zo goed schrifte
lijk laten weten wat we ervan denken.
Dan kan ledereen thuisblijven en toch pre
sentiegeld opstrijken."
Laat hij zichzelf wel eens overhalen tot een
ander standpunt?
Hij bekent „Niet gemakkelijk, al leg lk me
natuurlijk neer bij een democratisch be
sluit. maar als dat verkeerd blijkt zal lk al
tijd op m'n eigen standpunt terugkomen.
Uiteindelijk komt het hierop neer als we al
lemaal het beste willen voor onze gemeente,
dan moeten we elkaar met naar het leven
staan."
Stroef
Het gesprek blijft wat stroef verlopen. „Wij
vertrouwen elkaar ook niet verder dan we
elkaar zien" is een typerende opmerking
(die ik niet onderschrijf) of een gemeen
plaats als. „de problemen zijn me tegenge
vallen, de mensen meegevallen" als hij drie
jaar burgemeesterschap overziet. We eten
eerst samen (waar anders dan in Philippine)
en dan ls hij wat loslippiger, maar de
schrijfblok moet nog dicht blijven. Later,
als in de ruime b. en w. kamer pen en papier
er wel aan te pas komen, wordt hij voorzich
tig. Hij maakt af en toe zelf een aantekening,
formuleert z'n standpunten zorgvuldig. Ge
lukkig is drs. Dusarduijn niet de man om zo'n
rol lang vol te houden.
Al wil hij niet voor neerslachtig doorgaan,
burgemeester Dusarduijn lijkt het meest op
meneer Dusarduijn als hij zich beklaagt
over een gebrek aan begrip en respons.
„Een burgemeester ls vaak eenzaam. Ik
denk dat veel collega's dat met me eens
zijn. Als de nood aan de man komt sta Je er
te vaak alleen voor en vraag je je af: waar
zijn ze nou. de mensen die het met je eens
Tekst: Jan Jansen
Foto: Henk van de Brink.
zijn. Willen ze of durven ze het met te zeg
gen. Zo'n kwestie als de CSM en nu weer
het streekplan Ik denk dat het in het be
lang van de gemeente is als ik daar publie
kelijk m'n mond over open doe Als de bij
val uitblijft ga Je denken: doe lk het wel
goed. Dat is me wel het meest tegengeval
len. In die drie jaar burgemeesterschap, die
twijfels. Het is met goed jeiedere avond af te
vragen of je wel op de goede weg zit omdat
de zwijgende meerderheid blijft zwijgen. En
ik moet zeggen dat dat me de laatste tijd te
vaak is overkomen." HU zou wat meer res
pons van gemeenteraad en bevolking ook
op prijs stellen om 'verstarring in routine' te
voorkomen. Sinds Dusarduijn burgemees
ter is, bezoeken geregeld allerlei groepen
het Sasse stadhuis om met bestuurders van
gedachten te wisselen, wordt de raad ge
vraagd zich over de meest uiteenlopende
zaken - ook bulten de orde van de dag - een
oordeel te vormen, verschijnen de hoger ge
plaatste ambtenaren meer dan voorheen in
de vertrekken waar burgemeester en wet
houders zetelen. „Het gevaar dat we ver
starren ls bij een gemeente groter dan in
landelijk of provinciaal verband en aan de
ambtelijke weer groter dan aan de politieke
kant. Misschien heb ik daar meer oog voor
omdat lk - dankzij het maatschappelijk
werk en m'n politieke bezigheden - een an
der startblok heb dan de mensen waarmee
lk hier samenwerk."
'Blind en doof'
Het noemen van een enkel onderwerp vol
staat soms om van hem weer een "bonk
vuur' te maken Negatieve publiciteit blijkt
zo n toverwoord, „Alle mensen die daaraan
bijdragen, die vinden dat nu gehonoreerd in
het streekplan. Sas van Gent zou niet meer
mogen groeien. Misschien slaan zij zich als
Sassenaars op de borst, maar lk schaam me
voor zo'n vertoning. En de meerderheid die
er iets tegenover zou kunnen stellen, blinkt
niet uit door moed. Zij houden hun mond
stijf dicht."
Het streekplan. Mijn voorzichtige suggestie
dat de 'bevriezing' van Sas van Gent toch
wel begrijpelijk ls. maakt hem oprecht (niet
politiek i kwaad. „Ik begrijp dat helemaal
niet Het ls toch niet te verkopen dat een
levensvatbare kem van zo'n 5.000 mensen,
ingebed in een bevolkingsagglomeratie van
omgeveer 12.000 zielen, niet meer zou kun
nen groeien."
Hij vindt het vooral kwalijk dat het provin
ciaal bestuur helemaal voorbij is gegaan
aan het Sasse milieubeleid. Dat mag dan
wat ongelukkig in de publiciteit zijn geko
men - de CSM-kwestie - er is de laatste Ja
ren wat op gang gekomen, vindt de burge
meester „Ik geef graag gewonnen dat we er
nog lang niet zijn. maar er is al veel bereikt
en we hebben uitzicht op verdere verbete
ringen. Als Je dan zegt die kem wordt bevro
ren vanwege de milieu-hinder, dan ben je
blind en doof voor wat zich hier afspeelt.
Het CPC-luchtje is in 1980 uit de wereld en
die schoorsteen bij de CSM staat er al eer
der. De Zuld-Chemie is nu al sterk verbe
terd en bovendien: de Belgen doen veel aan
het kanaal. Dat zal op den duur toch ook
wel effect hebben. Als daarmee geen reke
ning wordt gehouden, dan vragen wij ons af:
heeft het nog wel zin om een milieu-beleid
te voeren. Want het gaat toch om het mi
lieu. niet omdat het wonen hier gevaarlijk ls
of zo. Dan zouden ze Temeuzen, Borssele en
Rotterdam, om maar eens wat te noemen,
ook wel kunnen bevriezen.
Het verklaart nog eens waarom hij de laat-
ste tijd zo in mineur ls. Het 'voortijdig
beoordelen en veroordelen van wat wij wil
len bereiken' stemt hem droevig: „Ze moe
ten ons de kans geven om wat in Jaren is
gegroeid geleidelijk om te buigen. Ik ben in
mineur omdat ik waag te zeggen: ik heb deze
zaak aangepakt, terwijl ze op weg naar re
sultaten al een mislukking voorspellen.
Dat is zeer ontmoedigend."
Het meningsverschil met milieu-inspecteur
Adriaanse spitst zich in feite op hetzelfde
punt toe Dr. Adriaanse wilde de CSM hard
aanpakken en schakelde de kroon in.
Drs. Dusarduijn zegt: „Zoals wij het aan
pakten - volgens het harmoniemodel, dat
is een voorbeeld ten goede, een realistische
aanpak. We wilden de bestaande toestand
via een hinderwetvergunning legaliseren
om geen rechtsvacuüm te laten ontstaan-
Als dat vacuüm er niet meer is kun je ln fa
ses de milieuhinder te lijf gaan. Ik ben er
van overtuigd dat we met de CSM op de
goede weg zijn en daarop moeten we verder.
Nog vóór 1980 zijn de moeilijkheden met de
CSM uit de wereld."
De burgemeester baarde in een recente
raadsvergadering opzien met de medede
ling dat het Sasse college deskundiger zou
zijn dan de milieu-inspecteur Dat verdient
een nadere toelichting. „De inspecteur ls
een van de vele adviseurs waarmee be
stuurders te maken hebben en adviseurs
moeten hun plaats kennen.
Ze moeten zeggen: dat en dat zijn je moge
lijkheden en het aan ons overlaten om
daaruit te kiezen, want wij kunnen het best
overzien waarmee het algemeen belang is
gediend.
In zoverre zijn wij deskundigen. En als we
een verkeerde beslissing nemen - ook die
vrijheid moeten we hebben - dan Is er altijd
nog de raad om ons ter verantwoording te
roepen. Dat ls niet de taak van adviseurs."
België
Als het streekplan, het milieu ln en om Sas
van Gent aan de orde zijn is het ondoenlijk
de raakvlakken met België uit de weg te
gaan. HIJ wil dat ook allerminst Z'n voor
keur voor meer contacten en samenwerking
met onze zuiderburen is geen zorgvuldig ln
het gemeentehuis bewaard geheim- Hij
vindt dan ook dat de streekplanmakers ten
onrechte niet over de grens hebben geke
ken (de bevolkingsagglomeratie die Sas van
Gent samen met Zelzate en Assenede
vormt). Gaat het om het milieu dan wil hil
de 'onnatuurlijke grens' helemaal laten ver
vagen: „Voor de hele kanaalzone zou er een
officieel platform moeten komen om de mi
lieuproblemen ln dat gebied aan te pakken.
Dat ls op poten te zetten ln samenwerking
met de twee provinciale besturen, gecoör
dineerd en bevrucht door bijvoorbeeld de
rijksuniversiteit ln Gent Ik heb het al eer
der gezegd: ik bestrijd dat ze ln België ach
ter zijn met het milieubeleid. En vergeet
ook niet dal de kanaalzone een vrijwel
unieke sociaal-economische eenhied ls. Het
ls de moeite waard om daarin te experimen
teren met grensoverschrijdende contacten."
Wat drs. Dusarduijn betreft geldt dat niet
alleen het milieu. Het gemeentebestuur
van Sas van Gent probeert het bijvoorbeeld
ook waar te maken op het terrein van het
open bejaardenwerk. Maar de burgemeester
zou zelfbedrog spelen als hij zich er erg
hoopvol over uitliet. „Je zit steeds tegen die
grenzen aan te kijken, terwijl Je niet weet
wat ze in Den Haag en Brussel samen be
kokstoven. En als gemeente mag Je gewoon
veel te weinig. Wij halen nou het huisvuil op
van acht mensen ln Boechoute en de Bel
gen doen het op enkele plaatsen voor ons,
gewoon omdat dat beter uitkomt Het was
gemakkelijk te regelen, maar lk ben eerlijk
gezegd een beetje huiverig om zoiets naar
bulten te brengen. Zou het officieel wel
mogen? Het 1b nu ln wezen toch belachelijk
dat we ons dat moeten afvragen."
Hogere macht
HIJ is ook nog Zeeuws KVP-voorzitter en als
we het daarover hebben belanden we ln rus
tiger vaarwater. „Ik voel me er redelijk wel
bij en ik hoop dat het snel het CDA wordt"
kan hij ontspannen vaststellen. In Zeeland
is het 'samen uit samen thuis' van de drie
confessionele partijen volgens hem alleen
nog een kwestie van een formeel besluit De
statenfracties zitten op één lijn en ook de
bestuurlijke contacten zijn goed. Plaatselijk
is er hier en daar weliswaar nog wat wrij
ving en in het persoonlijke vlak ls af en toe
een rimpeling merkbaar. „Maar", zegt Du
sarduijn, „alom ln Zeeland vindt men toch
dat eenheid nodig is. Ik zie niet ln waarom
het niet zou kunnen. Dat geldt ln feite ook
landelijk, hoewel daar de persoonlijke me
ningsverschillen scherper liggen. Maar als je
er de kamerverslagen op naleest dan vind
je toch geen reden om apart verder te gaan.
Confessionele kamerleden spreken veel va
ker namens het CDA dan namens hun eigen
partij."
Burgemeester Dusarduijn heeft vele bezig
heden. nauwelijks vol te houden zonder een
'brok idealisme' zoals sociologen dat noe
men. Hij heeft duidelijk moeite er over te
praten. „De moet het wel eens bij een hogere
macht zoeken. Ja, dan komt Je geloof om de
hoek kijken, daar vind ik kracht ln. Dat is
nodig, als Je zoals ik ln je leven kiest voor
minderheden. Het is niet eenvoudig, maar
ook een geweldige ervaring als Je Iets kunt
betekenen voor een bejaarde, een gehandi
capte of gewoon Iemand die het niet meer
ziet zitten. Maar moet ik dit nou allemaal
wel zeggen. Laat me alsjeblief ln leder geval
niet met dat kransje om m'n hoofd rondlo
pen."
