Acties voor wilgenbehoud
gaan nog steeds door
RAND
COU
RANT
AARDAPPELEN
Eet Smidt's
TARWEBROOD
van de warme bakker.
de smidt
VRIJDAG 20 FEBRUARI 1976
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
'KNOTTEN DOET MILIEU GOED
exil*
OOSTBURG - Dat de biologische werkgroep in West-
Zeeuwsch-Vlaanderen prima werk doet is een ding waar bijna
niemand meer aan twijfelt. Aanvankelijk voorzichtig begonnen
met een paar enthousiastelingen, nu als onderdeel van de ria-
tuurbeschermingswacht.
'Het Duumpje' West-Zeeuwsch-Vlaanderen uitgebreid bezig op
veler biologisch terrein. Ganzen tellen, uilen inventariseren. Dit
zijn slechts enkele facetten van de bezigheden van de groep. Een
bezigheid die al van het prilste begin de aandacht van de groep
kreeg is ongetwijfeld het knotten van bomen. Wilgen hoofdzake
lijk. Maar om alle misverstanden uit de weg te ruimen: het te
knotten aantal bomen bestaat wel voor een groot gedeelte maar
niet helemaal uit wilgen. Er zijn ook knotpopulieren, knotessen
en wat dies meer zij.
Gedurende een bepaalde periode van
het jaar gaat de biologische werk
groep met de bijl, overigens liefst een
niet te botte, de boom in. Het ge
beurde in Oostburg ook al dat ge
meentebestuurders de boom (vrijwil
lig) ingingen. Dat gemeentebestuur
van Oostburg draagt kennelijk de
knotbomen een warm hart toe. On
langs begon men met het knotten van
de bomen en het versnipperen van het
hout. Men houdt zich in eerste instan
tie bezig met het knotten van
gemeente-bomen.
„Het ligt in de bedoeling dat er la
ter tegen betaling ook voor particulie
ren wordt geknot", aldus Jan de Zwart,
de immer actieve agrariër-bioloog uit
Oostburg die door zijn persoon een
stempel op de biologische werkgroep
drukt Dit in positieve zin dan. Jan
toog op pad om voor de gemeente een
rapport op te stellen over alle knotbo
men waar een kruin op staat die ouder
dan zes of zeven jaar is. Dat haar is dan
eigenlijk al een jaar of twee drie te
lang, want een ordentelijke boom ver
wacht om de drie tot vier jaar een
knipbeurt.
Scheuren
Het gebeurt de laatste jaren erg vaak
dat de kapper echter niet op tijd ver
schijnt. Gevolg: scheuren van stam
men en dientegevolge sterven van bo
men. En dat betekent dan weer een
steeds verder verdwijnen van die ele
menten die aan onze vlakke streek de
derde dimensie mee moeten geven.
Ook de ruitersport heeft vervelende
gevolgen voor de bomen in de wei. De
paarden die zich lopen te vervelen
knabbelen de barst rondom van de
boom. Dus gaat de boom dood.
Jan de Zwart is dan ook maar wat blij
met het initiatief van de gemeente. Al
verwacht hij dat de kosten voor boom-
knotterij voor een particulier nog wel
wat hoog zullen zijn. Voor een honderd
tal bomen komen de kosten toch nog
altijd op een paar duizend gulden. En
het lijkt niet erg aannemelijk dat de
particuliere boomeigenaren zoveel geld
over hebben voor een knipbeurt die
geen direct rendement oplevert. „Indi
rect doet dat knotten het milieu wel
goed", aldus Jan Hij is dan ook bij
zonder blij met het feit dat langs de
provinciale weg Sluis-Breskens door
provinciale waterstaat knotbomen zijn
neergezet. Weliswaar niet zo dik ge
plant als vroeger, maar ze staan er.
Het twee pagina's tellende rapport van
de biologische werkgroep dat gemaakt
is in opdracht van de dienst gemeen
tewerken van Oostburg vermeldt een
aantal nog te knotten bomen van 2000.
„Buiten de telling zijn gehouden de
knotbomen die in beheer zijn bij het
waterschap Het Vrije van Sluis en alle
knotbomen die door particulieren op
gezette tijden worden geknot", aldus
het rapport. In het rapport wordt het
knotbomenbestand verdeeld in drie
groepen: Knotbomen die tamelijk aan
eengesloten langs nog enkele dijken
staan. „Zij kunnen gezien worden als
de relicten in een gebied waar eens ie
dere dijk geplant was met knotbomen
(historisch), zo luidt het rapport Deze
dijken hebben ook waarde uit natuur
wetenschappelijk en landschappelijk
oogpunt. Langs de kuststrook is de
knotboom vaak de enige knotboom die
het goed doet op de dijken, vervolgt
het rapport. Deze dijken hebben ook
waard e uit natuurwetenschappelijk
en landschappelijk oogpunt. Langs de
kuststrook is de knotboom vaak de
enige knotboom die het goed doet op
de dijken, vervolgt het rapport
Als tweede categorie wordt onder
scheiden de 'kntbomengroep'. die in de
zogenaamde typisch Cadzandse wei
landen staan „Vanwege de rust geven
deze bomen voor veel broed vogels een
aantrekkelijke breodgelegenheid." Als
derde en laatste groep van de driede
ling worden de her en der verspreid
staande bomen genoemd: op erven,
overhoeken, restanten van vroegere
grotere aanplant.
Dijkheplantir.gen
Het zwaartepunt van het knotbeleid
moet volgens het rapport komen te
liggen op de eerstegenoemde catego
rie: de dijkbeplanting. Overigens
wordt hier een probleem gesigna
leerd: de bomen zijn vaak van parti
culieren die niet willen verkopen,
geen economische waarde meer in de
houtopstand terugvinden maar er wel
onder meer esthetische belangen in
zien. Het hout hecht echter blijkt uit
het rapport: de eigenaren willen er
geen afstand van doen.
Als oplossing voor de aldus ontstane
problemen ziet het rapport onder meer
het afsluiten van beheersovereenkom
sten met de eigenaren en het aankno
pen van dijken door overheden of In
stanties. De biologische werkgroep
gaat ondertussenook moest door Zo
lang de natuur dat toelaat (en dat is
ongeveer tot eind maart op zijn laatst)
gaat men door met knotten. Aspirant
hakkers en zagers die met overtollige
energie zitten kunnen gebruikt wor
den. Een telefoontje naar Jan de Zwart
en je weet waar je werken kan.
(ADVERTENTIE).
Nieuwe Diepstraat 1
TERNEUZEN
r 7~ -
Er is iets gebeurd, met de aardappelMen spreekt
over schaarste en export. De eertijds nederige nacht
schade werd een tophit op de prijzenmarkt.
In tijden van nooddruft, - magere jaren, die, de hemel
zij geloofd reeds ver achter ons liggen maar ze héb
ben bestaan! - ze bestond bij velen het menu van de
middagpot goeddeels uit aardappelen. Ze waren er
altijd volop, beste bevelanders, geteeld in de eigen
streek.
Generaties achtereen sloeg men de wintervoorraad
onder de bedstede op. Daar lagen dan de schonkige
gezonde piepers, beschut, vorstvrij en maar voor hel
pakken Ooit iemand geklaagd over aardkluitjes on
der de matrasEen uitvliedend beddedonsje lussen
de patatjes? Misschien iets minder frisse lucht
Ach. loop heen.' Al onze hedendaagse prominenten -
vraag het hen - sliepen in een bedstee, zo'n vorste
lijke privé-koets met allure. Men is er wat trots op. 'I
Klinkt goed in deze tijd te kunnen geuren met een
pralende jeugdarmoede. Personen die daór mee voor
de dag komen op bruiloften en partijen kunnen re
kenen op een doodse stilte. Geslaagde financiers die
hierop kunnen terugzien praten ieder die van huis
uit welgesteld is plat en doen deze beschaamd heen-
sluipen.
En wat die onfrisheid betreft: Zag men vroeger ooit
iemand met een spuitbus vol camouflagegeuren door
de kamer rennenNee - want even raam of deur
open en de volle zuivere buitenlucht stroomde onge
geneerd binnen.
Inzake de aardappel brak er een tijd aan dat h h.
voedseldeskundigen en gezondheidsbewakers gingen
waarschuwen tegen het gebruik hiervan. Er waren
mensen die dit in hun hoofd prentten en ernaar gin
gen leven.
De deskundigen vermaanden het volk driftig toch op
te houden met dat geschrans van aardappelen. „Eén.
ten hoogste tweee zijn u toegestaan. Meer is funest
voor uw gestel U bent gewaarschuwd: u zult straks
in uw zelf gegraven aardappelkuil rollen. Bovendien
mocht u er desondanks toch van in leven blijven, wel-,
aan, u zult voortaan het aanzien bezitten van een
dik en vadsig iemand."
Deze laatste fraaie uitspraak deed natuurlijk de
deur dicht: dik en vadsig is erger dan misdaad.
Velen volgden de nieuwe chique en kozen vrijwillig
het aardappelrantsoen.
Jammer dat naast veel andere dingen ook de eetcul
tuur aan zoveel tegenstrijdige adviezen blootstaat.
Want - als ik het niet gedacht had- dezer dagen
kwam een heer op het scherm vertellen dat het heel
anders zat met de aardappel.
Een man naar mijn hart overigens hoewel matigheid
mijn dew.es is. „Dik worden? Van aardappelen? Had
dat dan ooit iemand beweerd? Hoe kwam men daar
bij? Integendeel, van aardappelen eten bleef men
juist slank." ..Maar 't is toch allemaal zetmeel", riep
nu de interviewer in opperste wanhoop. ..Zetmeel,
nou ja zetmeel, dat is te zeggen, men geliefde hem nu
niet vast te pinnen op zetmeel, men moest natuurlijk
eerst letten op de andere waardevolle bestanddelen
van de aardappel. Trouwens - hij wilde de verant
woordelijkheid natuurlijk niet op zich nemen - als
iemand verkoos geen aarpels meer te eten dan was
dat zo iemands eigen zaak Maar bovenvermelde
persoon diende dan wel aandacht te hebben dat hij
hiermee gerangschikt wenste te worden onder men
sen die spelen met hun leven. Overigens - met minder
dan drie flinke knollen per dag was het toch al dren
telen langs de grafkuil. Ik heb gezegd.
Met raadselachtige deskundigen enfijne bloemige aar
dappelen.deze twee,daar zullen we mee moeten leven, 't
Kon slechter.
ONDERZOEK VOOR BRUGSE
STADHUISBEELDEN - In de prach
tige gotische stadhuisgevels van
Brugge moeten er normaal 44 beelden
van historische figuren prijken, zoals
dit ook al in de middeleeuwen het ge
val was. De nissen staan echter leeg. Al
jaren trouwens, want de beelden wer
den tussen 1959 en 1961 verwijderd tij
dens restauratiewerken, die toen aan
dit historisch gebouw werden uitge
voerd. Ze waren in erg slechte staat en
waardevol waren ze ook al niet, want
'deze exemplaren werden er pas in de
'19e eeuw geplaatst. De oorspronkelij
ke, waarvan er enkele nog vervaardigd
werden door beeldhouwer Jan van Va
lenciennes tussen 1379 en 1386, werden
vernield tijdens de Franse revolutie. Ze
werden in 1792 op het Martkplein in
Brugge verbrand. Pas meer dan een
halve eeuw later zou men de sierlijke
gevel weer volledig laten opknappen
en toen werden er (in 1853) ook weer fi
guren in de nissen geplaatst, maar erg
geslaagde kunstwerken waren het be
slist niet. Brugge wil nu blijkbaar niet
dezelfde fout begaan. Sedert 1959 vor
men deze stadhuisbeelden het stok
paardje van enkele kunsthistorici en
van de leden van de commissie voor
stedeschoon. In de gemeenteraad is
het een onderwerp, dat geregeld aan
bod komt. Zo krijgt men af en toe ook
eens de stand van zaken te horen. Er
werden reeds tal van proefexemplaren
vervaardigd, die geen genade vonden
in de ogen van de experts. Nochtans
werd al in 1966 bij openbare aanbeste
ding een beeldhouwer aangeduid, die
reeds zeven van de 45 figuren beitelde.
De wat moderne vormgeving viel ech
ter niet in de smaak van de kunsthis
torici. Zij dringen aan op een diep
gaand onderzoek, vooral op ikonogra-
fisch gebied en zo werd nu weer een
nieuwe expert aangesteld. Het is de
bedoeling, dat het middeleeuws uit
zicht van het Brugse stadhuis zo ge
trouw mogelijk bewaard wordt. Aan
vankelijk waren de beelden ook ge
schilderd en dit zal waarschijnlijk nu
weer het geval zijn. Het duurt echter
beslist nog wel even, alvorens de kar
wei zal opgeknapt zijn, want alleen de
materiële uitvoering zal naar schatting
ongeveer vier jaar duren. Eerst moet
men het echter eens worden over de
ontwerpen zelf en zo eenvoudig is dit
niet in Brugge, waar alles wat met net
historisch uitzicht van de stad te ma
ken heeft, bijna heilig is. Zo is het ook
begrijpelijk, dat men niet overhaast wil
te werk gaan. zeker niet wanneer het
gaat om het gotische stadhuis, een van
de oudste en sierlijkste van Vlaande
ren.
GEVAAR IN BRUGS GE
RECHTSHOF - Soms wordt al te lang
getreuzeld met het restaureren van de
eeuwenoude Brugse gebouwen. Dit is
zeker het geval met het gerechtshof op
het Burgplein, waar men vorig jaar in
allerijl stutten heeft moeten aanbren
gen in de statige assisenzaal, die
dreigde in te storten. Vlak ernaast be
vindt zich de voormalige schepenma
ker van het Brugse Vrije met de ver
maarde Renaissanceschouw uit de 16e
eeuw, uitgevoerd naar een ontwerp en
onder leiding van Lanceloot Blondeel.
Een pronkstuk, dat jaarlijks door vele
duizenden toeristen bewonderd wordt.
Nu worden in versneld tempo de
broodnodige herstellingswerken uitge
voerd. maar het gevaar is ondertussen
niet geweken. Veertien dagen geleden
nog werden weer nieuwe scheuren en
barsten ontdekt. Dit had tot gevolg
dat enorme stapels dossiers van de
zolder moeten weggehaald worden. De
gerchtelijke diensten moeten er in erg
moeilijke omstandigheden hun taak
verrichten en de behuizing laat heel
wat te wensen over. Men heeft er te
kampen met een schromelijk tekort
aan ruimte. Al jaren wordt aangedron
gen op de bouw van een nieuw justi
tiepaleis. dat tot stand zou moeten
komen op de terreinen van een oude en
nu verlaten kazerne in de Langestraat.
Er werden ook reeds plannen opge
maakt. Het nieuwe gebouw zou naar
schatting ongeveer een half miljard
Bfr. kosten. De minister van justitie
weer echter - zelfs niet bij benadering -
wanneer de nodige kredieten zullen
kunnen ter beschikking gesteld wor
den. Ook in België wordt in deze be
roerde inflatietijd bezuinigd op de
staatsuitgaven.
GEVANGENIS MOET VERDWIJ,
NEN - Een doom in het oog van het
stadsbestuur en ook van vele Brugge
lingen is het schreeuwlelijke gevange
nisgebouw aan het Pandreitje. Al jaren
wordt beloofd dit onding, dat helemaal
niet past in het hart van de stad, te
slopen, maar ook hier ontbreken de
nodige kapitalen. Het gebouw is totaal
uitgeleefd, tot op de draad versleten.
Wanneer het verdwijnt kan een brede
verkeersader naar het Astridpark tot
stand komen, die de Gentpoort met
het centrum zou verbinden. Dit zou
een belangrijke stap zijn voor het ver
keersvrij maken van een gedeelte van
de binnenstad. Ook parkeergelegen
heid zou daar kunnen geschapen wor
den, want op dit stuk heeft men in het
middeleeuwse Brugge met tal van
moeilijkheden te kampen.
De nieuwe strafinrichting moet tot
stand komen op de vroegere deelge
meente St-Andries. waar reeds een ter-
rem beschikbaar is. Er wordt nu einde
lijk een voorontwerp opgemaakt, maar
het duurt beslist nog twee jaar alvo
rens de voorbereidende werkzaamhe-
zen zullen voltooid zijn. Dan moet nog
gewacht worden op de nodige staats-
centen en dit kan wel een tijdje in be
slag nemen. De nieuwe Brugse gevan
genis is dus nog niet voor morgen.
TEKORT VAN HALF MILJARD
OP BRUGSE STADSBEGROTING -
Het vlot niet met de Brugse stadsfi
nanciën. Schepen Dries Vanden Abeele
moet goocheltoeren uithalen om de
eindjes aan mekaar te knopen en zelfs
dat lukt niet, want de begroting voor
1976 vertoont een tekort van zo maar
eventjes 494 miljoen fr. Brugge koes
tert echter de (ijdele?) hoop. dat de re
gering het verschil zal bijpassen in de
vorm van hulpgelden. Men heeft ai be
grepen. dat deze Vlaamse stad, die se
dert de fusie van 1970 groeide tot een
leefgemeenschap van 120.000 inwoners,
op die manier haar strijd voortzet voor
een eerlijker verdeling van de Rijks
tussenkomsten. Vorig jaar dreigde
burgemeester M. van Maele het samen
met zijn schepenen af te stappen, in
dien niet op de gestelde eisen werd in
gegaan. Uiteindelijk werd dan toch een
hulpgeld van 140 miljoen fr. toegekend,
terwijl er echter op de begroting een
som van 295 miljoen fr. was ingeschre
ven. Wat wordt het thans? Met nadnik
wordt gewezen op de onredelijkheid
van de huidige situatie. Zo ontvangen
steden met een nationale functie uit
het 'Gemeentefonds' indrukwekkende
bedragen: Antwerpen 4,5 miljard Bfr,
Brussel 2,5 miljard. Luik 3.1 miljard en
zelfs Gent met zijn 140.000 inwoners 2.9
miljard.... terwijl Brugge het met zijn
120.000 inwoners moet stellen met 400
tot 500 miljoen fr alleen maar omdat
het in een lagere categorie gerang
schikt is. De wetgeving op dit stuk is
natuurlijk volkomen achterhaald door
de gebiedshermdeling. maar ondertus
sen zit Brugge met de moeilijkheden,
die steeds scherper tot uiting komen
wegens de stijging van de levensduurte
en vooral van lonen. Zo begint nu weer
een nieuwe slag tussen Brugge en de
regering. Waarschijnlijk zal men in
beide kampen wat water in de wijn
moeten doen. Hoofdzaak vooor Brugge
is echter, dat de nieuwe wet er komt
Dringende restauratiewerkzaamheden worden nu uitgevoerd aan het Brugse gerechtshof, waar er op bepaalde plaat-
senzelfsgevaarvoorinstortingontstond.
HetstadhuisinBrugge...zonderbeelden. Het duurt nog wel evenvoor de huiston-
sche figuren er weer in zullen worden geplaatst.
De nissen in de gotische stadhuisgevel staan al leeg sedert 1959.
