De boeiende
wereld van
Riek Schagen
Hulster Vrouwengilde: „Kruip uit uw
schulp"
'■■mms
Zeeuwse Muziekschool kreeg
clavecimbel van oudercomité
KUNSTENAARSGROEP 'MASS
MOVING' WERD OPGEHEVEN
WOENSDAG 4 FEBRUARI 1976 provinciale Zeeuwse courant
Nieuwe groep in oprichting
Windorgel
blijft bestaan
VLlSSINGEN De kunstenaars
groep 'Mass Moving'die. naast
andere activiteiten in Zeeland,
het afgelopen voorjaar het wind-
orgel bouwde aan de \olledijk
te Vlissingen, heeft zichzelf opge
heven- Volgens de heer A. M. van
't Veer, regionaal manager van
Jeugd cn Muziek in Zeeland, zul
len de activiteiten evenwel gro
tendeels worden voortgezet: er is
een groep 'Mass Moving II' in
oprichting- De-ze groep zal echter
wel iets anders moeten gaan he
ten, want bij de opheffing is
besloten, dat elke activiteit onder
de naam 'Mass Moving' onmiddel
lijk gestaakt zal worden
De opheffing zou, volgens een
verspreide mededeling, het gevolg
zijn van interne spanningen co-
der de leden- Men stelde vast dat
de groep "onder het mom van
revolutionaire pretenties verwor
den is tot een autoritair uitbui
tingssysteem. dat geblokkeerd z:t
in de productie van de culturele
markt' "Ma's Moving' stel', zich
Op 5 januari werd besloten om
er een eind aan te maken. Daar
bij werd tevens besloten dat al
gemaakt werd. vernietigd wordt.
Daarbij behoort ook cie LEM-
machine (een soort drukmachi-
nei, waarmee in Middelburg de
Venus van Milo op straat werd
gedrukt en de zonneoven, die in
1974 in Middelburg en Vlissingen
was te zien- Ook archieven, dos
siers. manuscripten, plannen, pu-
blikaties, voorontwerpen, affi
ches. videotapes, klankopnamen,
foto's, films en negatieven wer
den vernietigd.
De projecten die zich onder de
mensen bevinden, blijven overi
gens gewoco staan. Dat geldt dus
ook voor het windorgel te Vlis
singen- Volgens de heer Van 't
Veer leefde er voornamelijk on
genoegen in de oude kern van de
groep, die meende dat "Mass Mo
ving* te veel de commerciële kant
uitging. De groep die zich bezig
houdt met het project 'Sound
Stream', waar het windorgel te
Vlissingen een onderdeel van
vormt, zal echter, zo verwacht de
heer Van 't Veer. op de normale
voet voort blijven gaan. zij het
can niet onder de naam "Mass
Moving' Di* houdt onder meer
in. dat het windorgel, dat nogal
te lijden heef; gehad van de stor
men begin januari, naar alle
waarschijnlijkheid weer gerepa
reerd zal worden
Surrealistische
zelfspot van
Jan de Waard
in 'Artikof'
LOF VOOR KLANK EN UITERLIJK VAN INSTRUMENT
GESCHENK VOOR
INGEBRUIKNEMING
DE KUIPERSPOORT
i
MIDDELBURG In de Concert- en
Gehoorzaal is dinsdagavond het clave
cimbel overgedragen, het geschenk
van de ouders van leerlingen van de
Zeeuwse Muziekschool, waarvoor de
gelden ter gelegenheid van het inge-
bruiknemen van de gerestaureerde
Kuiperspoortgebouwen bijeengebracht
door een 'ouder-inzamelingscomité'.
Met steun van het Comité Zomerze-
gels en het Anjerfonds Zeeland brach
ten de ouders en andere bij liet
muzieksch o ol werk betrokken mensen
zoveel geld bijeen dat men cembalo
bouwer Gerrit Klop in Garderen op
dracht kon geven een door klank en
uiterlijk bijzonder fraai instrument te
bouwen.
Leerlingen met hun ouders konden
zich hiervan gisteravond met de geno
digden voor deze overdracht overtui
gen, toen Ellengard Jense het instru
ment bespeelde. Ellengard Jense was
solistisch te beluisteren in enkele klei
ne preludes van J. S. Bach 'für Anga-
ger auf dem Klavier' (ook voor kinde
ren te spelen) en de Fantasia nr. 9
van Telemann. Samen met fluitist Fe-
renc Hutijra speelde Ellengard Jense
werken van Bodin de Boismortier,
Fischer, Johann-Christian Bach en Te
lemann.
Voor de "muzikale omlijsting' was
derhalve het grootste deel van het
programma ingeruimd, afgewisseld
met enkele korte toespraken. Zo wil
de de voorzitter van het ouder-inza
melingscomité, dr. B. Uyterlinde zijn
aanbiedingstoespraak beknopt houden
om zoveel mogelijk van het instru
ment te laten horen. Gelukkig vond
de heer Uyterlinde het, dat het instru
ment bij de muziekschool 'niet vast
aan de ketting zal zitten'; het zal ook
buiten de school, zoals bij enkele
concerten reeds is gebeurd, gebruikt
kunnen worden. „Een wens, mede na
mens de ouders is", aldus de heer
Uyterlinde, „dat het clavecimbel nog
heel vaak in de Zeeuwse muzikale
commune z'n werk mag doen. Zij
hopen dat het voor leerlingen, leraren
en toehoorders een bron van vreugde
mag zijn".
Muziekschooldireeteur de heer G. W.
Bergman ging in op de 'jongste' ge-
inee is de belangstelling voor oude
instrumenten gegroeid, met name de
belangstelling voor de klank van oude
instrumenten.
In dit verband herinnerde hij er aan.
dal reeds in !92I in Duitsland een
orgel werd gebouwd volgens een dis
positie uit de zeventiende eeuw; zo
was men in de orgelwereld ai vroeg
op weg de oude orgelklank weer in
ere te herstellen. In die reactie, die
tegelijkertijd een smaakverbetenng in
hield, is ook het clavecimbel een rol
gtian spelen. Tot dan was het voor
velen een vergeten instrument. Het
behoorde tot een cultuur van verfij
ning en verstilling. In het eerherstel
hebben vooral musiciennes eeci grote
rol gespeeld. Nadat de heer Bergman
nog had stilgestaan bij de bespeling,
die een heel andere techniek eist dan
de piano ging hij na hoe moeiz;
het instrument zich een plaats v..
verde in de concertwereld. Het effect
ligt in het affect, in verstilde emotie,
aldus de muziekschooldirecteur; als
men de muziek uit de oude wil ver
staan moet men die muziek zelf spe
len. Tenslotte verklaarde hij het comi
té bijzonder dankbaar te zijn voor de
keuze van een clavecimbel en om dan
nog 'zo'n voorbeeldig instrument aan
te schaffen'.
De secretaris van de Stichting Zeeuw
se Muziekschool, de heer J. J. de Rey
verklaarde tenslotte dat het bestuur
oude muziek, waaronder de heer
Bergman nadrukkelijk de vóór-roman
tische muziek wilde verstaan. Daar-
renaissance die verband houdt met dc
gedurende de laatste 40 a 50 jaar
sterk toegenomen belangstelling voor
schiedenis van het instrument, een
bijzonder dankbaar is voor dit initia-i
tief dat drie jaar geleden op gang'
kwam „De muziekschool is een in
strument rijk geworden waar ze trot s
op kan zijn en dat zeer nuttig is in de
Tenslotte herinnerde hij er aan. dat
belangrijke musici liet instrument I
reeds hebl.cn kunnen beproeven. Gus-
tav Leonhardt gaf er tc Tholen een
concert op „en hij was verrukt'
over het instrument", aldus de mu-!
ziekscliool-secretaris, „die lof komt dej
houwer toe. Gerrit Klop uit Garde-
ten".
Aan he: begin van de avond gaf
Eilengard Jense een toelichting op de
werking van het instrument.
Wim van Boven
zondag op tv in
'licht klassiek'
HILVERSUM De Zeeuwse kampi-|
oenscornettist Wim van Boven uitj
Kloetinge zal zondag te zien en 'tcj
beluisteren zijn in het televisiepro- i
gramma 'Licht klassiek met Varia
ties', dat om 19.35 uur over Nederland
1 wordt uitgezonden.
Samen met zijn collega-cornettist Riesi
Jansen, afkomstig uit de 'Brassband
Rotterdam' voert hij dan 'net 'Concer-I
to voor Twee Trompetten' van Vlvaldil
uit. Beide cornettïsten bespelen voorj
deze gelegenheid de C-trompet en
worden begeleid door het Overijssels
Symfonieorkest onder leiding van diri-
gent Jan van der Waard.
MOLENSPECIALIST
MONUMENTENZORG
BRACHT WERKBEZOEK
AAN HULST
HULST De heer J. Gunneweg, mo
lenspecialist van Monumentenzorg,
bracht dinsdag een werkgezoek aan
Hulst om weer eens een kijkje te
nemen bij de molen die binnen afzien
bare tijd zal worden gerestaureerd.
De specialist werd rondgeleid door de
heer W. B. M. Blommaert van bouw
en woningtoezicht.
Volgens de heer Blommaert zal op
korte termijn met de eerste fase van
de restauratie kunnen worden begon
nen. Eerst moeten gs him toestem
ming nog geven aan het raadsbesluit
van Hulst om bijna ƒ30.000,- aan die
eerste fase uit te geven. Zoals gemeld,
was dit bedrag oorspronkelijk ge
raamd voor het inrichten van een
museum in de molen. Van dat plan is
men afgestapt, omdat men de voor
keur geeft aan een maalvaardige mo
len.
Tot en met zaterdag exposeert
Riek Schagen in de Toonza
len Massee te Goes een collectie
gouaches. inkt tekeningen en
'vaaswezens' Riek Schagen
niet bep3a'.d gestraft met onbe
kendheid. De laatste jaren heeft
zij ruim twintig solo-tcntoor.stc;-
lingen kunnen houden die enthou
siast ontvangen werden- Daar
naast is er haar grote populari
teit als actrice- Het 'grote toneel',
de tv en de film hebben in ruime
mate met haar talent gewerkt, zo
ruim zelfs da: a:e toch wel een
zijdige bekendheid 'gevaren' ople
vert voor haar andere vorm van.
beeldend bezig zijn- Die vorm,
tekenen en schilderen, is nu aan
sprekend zichtbaar "gemaakt bij
Massee in Goes- Als ik het over
'gevaren' heb. bedoel ik de voor-
cehannliggende kans op ontspo
ring die besloten ligt in een bena
dering van de beeldend kunstena
res Riek Schagen vanuit he-
'Saartjes-gekiier'. In vee! gevallen
komt men niet voor Riek Scha
gen, maar om een glimp op te
vangen van de populaire tv-Saar-
tje en men vergeet er dan maar
bij dat alt werk het alleszins
waard is op eigen kwaliteiten
bekeken te worden.
Die kwaliteit is er zeer zeker.
Riek Schagen toont een vrij
grote verzameling beeldend werk
dat de grens tussen wezen en
weten nadert. Spelenderwijs
wordt een steeds groeiend spel
geboren, de vormen vormen zich
zelf, bewusr-onbewust geleid door
wat Riek Schagen er in wil leg
gen- Op die manier komen soms
kleine juweeltjes tot stand, met
prachtige en knap 'opgevangen'
beeldvervloeiingen die de grote,
weidse wereld van de droom
openleggen. Er is in dit werk ook
geen strikte scheiding te maken
tussen figuratie en zuivere ab
stractie; het beeld leeft zijn eigen
leven, het wordt, groei: ra geeft
grcie sterkte van Riek Sch2gen
da: zij op het Juiste moment en
de juiste plaats die speelse bewe
ging haar eigen gang laat gaan
en dc kracht die in het verzwege-
ne schuilt niet ontkracht door
nadrukkelijk te gaan 'invullen',
integendeel: se maakt haar kleu
ren en andere min of meer ge-
aar. het proces van aangename
In al het werk. de kleine kleurge-
vulde inkttekeningen met de
meer besloten vorm zowel als de
wat grotere..wanne gouaches, zit
iets monumentaals- Het zou mij
niet verbazen als da: via de
mieverven waar Riek Schagen nu
monumentale vorm gestalte
kri De ontwikke'ing van Riek
Schagen als beeldend kunstenares
is boeiend genoeg om daar naar
uit te zien. En dat betekent na
tuurlij/. me: ciat haar eerste hel-
daarmee naar een tweede plan
verwezen zouden zijn, integen
deel. De tentoongestelde bladen
en tot kleurrijke wezens herscha
pen vazen passen uitstekend in
he; interieur van de Massee-toon
zalen. Daarmee worden direct
ook de kwaliteiten van dit werk
als toegepaste en decoratieve
kunst duidelijk. Hei samengaan
van kunst keuken en badkamer
sprekende zaak. He: hoeft dan
ook r.iet bij een gelegenheidsex-
positie te blijven-
O-
(Toonzalen Massee. Industrie-
straat Goes- Woensdag, donder
dag en vrijdag geopend van 8-30
tot 17.00 en van 19.00 tot 21.00
uur. Zaterdag van 10-00 tot 16-00
uur)
„Wanneer we allemaal uit onze
schulp kruipen, dan krijgen we een
daverend feest." Dit is de overtui
ging van mevrouw E. de Rechter-
Pey, voorzitster van het Katholiek
Vrouwengilde in Hulst dat deze
maand haar zilveren jubileum viert.
Wel een fors vrouwke die afdeling,
ze hebben daar maar liefst dik door
de vierhonderd leden, dat zijn er meer
dan de overige zeven giides in onze
provincie bij elkaar. Op het eerste
gezicht misschien een onhandelbare
tante, door haar formidabele om
vang in haar bewegingen gehinderd.
Maar met zulke opmerkingen blij
ken de boze tongen er mooi naast te
zitten. Dat vrouwengilde in Hulst is
zo levendig als een pas gevangen
paling, valt bijzonder in de smaak
en ze dijt onverstoorbaar verder nit.
Alle reden dus om er deze maand
een grootse vijfentwintigste verjaar
dag van te maken.
„We borrelen van de plannen voor
die 20e februari", verzekert me
vrouw De Rechter, „en er werken
een ongekend aantal van onze vrou
wen aan mee. Zo kunnen we naast
al het plezier dat we er zelf aan bele
ven bovendien laten zien hoe er met
zo'n grote club in saamhorigheid en
vriendschap wel degelijk iets gezel
ligs van te maken valt. Want dat is
het tenslotte, eigenlijk al die jaren
lang. Vanzelfsprekend zijn ze des
tijds met een klein groepje gestart,
wisten niet eens of het wel levens
vatbaarheid had. Hulst stond er
toen om bekend dat niets op dit
gebied van lange duur was. Onbe
grijpelijk als je ziet hoeveel vereni
gingen, bonden, zangkoren we hier
nu hebben die stuk voor stuk lopen
als een trein. Weet je dat ons gilde
sinds 1951 gerund is door niet meer
dan 30 verschillende bestuursleden?
Nooit was er ruzie, we hebben ook
geen enkele inzinking gehad."
Hoe krijg je het voor elkaar om
zoveel aantrekkingskracht te kweken
voor een paar honderd dames? Bij
de vrouwen van tegenwoordig ko
men de emancipatie-vloedgolven
soms uit de mond. Ze maken zich
zelf en elkaar wijs dat ze vanaf
heden bij de mannen in de kroeg
horen in plaats van knus onder ons.
Speelt dat niet in Hulst of komen
de vrouwen ondanks dat naar zo'n
gilde om hun sociale of culturele
dorst te lessen?
Mevrouw De Rechter: „Dat ze echt
iets tekort komen geloof ik niet,
maar een bepaalde behoefte is er
blijkbaar wel. Anders zouden wij
nooit zo groot geworden zijn en nog
toenemen. Vergeet verder niet dat je
in deze plaats nogal geïsoleerd zit,
er komt niet eens een bus. Voordat
je ergens bent ben je nergens. Wij
moeilijk bewegen. Maar zo gebeurt
het nooit. Hoewel, de cursus Frans
herhalen we op de bewuste dag van
de ochtend tot de avond voor steeds
weer andere groepjes. Met de rest
loopt het niet zo'n vaart. Veel vrou
wen komen alleen voor de lessen,
anderen werden uitsluitend lid van
wege de reisjes. Sommige zie je
nooit, die steunen ons alleen. Eens in
de maand hebben we een lezing en
dan hangt het van het onderwerp af
wie er die keer van de partij zijn.
Daar blijft altijd ruimte over voor
niet-leden, zijn ook de mannen vaak
welkom. Met de cursussen net zo,
heemkunde of stekkers maken, dat
scheelt nogal. Ze komen nooit alle
maal tegelijk. Alleen wanneer we
met autobussen op pad willen stel
len we de grens op twee voertuigen
en dat is honderd. Met meer kom je
geen enkele zaak binnen voor lunch
of koffie dus daar is niks aan te
doen."
Praten met deze voorzitster bete
kent dikwijls het woordje 'gezellig*
noteren. Omschrijft zij het Katho
liek Vrouwengilde als een gezeliig-
heidsvereniging?
Mevrouw De Rechter: „Ik vind niet
dat we dat zijn, maar ik voeg er
meteen aan toe dat het beslist niet
gemist kan worden. Er moet een
heleboel gezelligheid bij, anders zou
het gewoonweg niet gaan. Die gezel
ligheid heeft ons gemaakt tot wat
we nu zijn. En de manier waarop
ons bestuur reilt en zeilt, dat is ook
enorm belangrijk. Wij vormen met
z'n tienen één team. denken alle
maal mee. weten ieder voor zich
overal van. Als ik vandaag zou weg
vallen zou dat geen punt zijn, ieder
een kan inspringen. Wij vertegen
woordigen alle leeftijdsgroepen on
der onze leden, dus je krijgt auto
matisch ideeën op tafel uit elke
belangstellingssfeer. Verder mogen
we niet langer dan uiterlijk 8 jaar
in het bestuur zitten. Prima gewoon,
tegen die tijd heb je je plannen echt
wel uitgevoerd, moet er plaats ko
men voora ndere. Nog een belang
rijk geheim van de smid, ruim van
te voren zoeken we naar een nieuwe
secretaresse, penningmeehter of an
dere functie en bereiden haar gron
dig voor. .Zelf treed ik in *78 af,
dus wordt er nu al vast een nieuwe
voorzitster ingewerkt. Ik weet zeker
dat ik het verschrikkelijk missen
zal. zodra ik ervan ben uitgerust,
want inspannend is het wel. Zo'n
grote vereniging heeft alles in veel
voud, denk maar eens aan de bedra
gen waarmee je werkt. Zaalhuren.
de grootste de duurste zijn vaak
nog te klein. Elk bestuurslid heeft
rijn eigen wijk, brengt zelf convoca
ties rond, int contributies. Uit zui
nigheid en vanwege het onbetaalbare
contact. Maar met zoveel leden is je
portie natuurlijk wel groot. Aan de
andere kant hebben we een fantasti
sche voorraad talenten onder onze
vrouwen. Neem nu eens dit feest,
dat maken we werkelijk met z'n
allen. Koffietaart van de taartbak
wedstrijd, bloemversieringen het
zelfde. We brengen zelf een cabaret
avond en vonden genoeg vrouwen die
met eigengemaakte poppen de
vrouw als duizendpoot konden uit
beelden voor de receptie-tentoonstel
ling. Zit je dan niet royaal?"
Bijzonder royaal zitten ze ook op
bun zilveren dag, mogen de grote
feestzaal van de nonnen gebruiken.
Dat mag dan ook wel. willen er
straks 400 vrouwen uit him schulpen
kunnen kruipen. Hoe of anderen ook
stiekem huiveren bij de gedachte aan
zo'n grote groei, in Hulst zouden ze
niet anders meer willen. Daar zeg
gen ze verheugd, hoe meer zielen
hoe meer vreugd.
organiseren van alles 'buiten de
deur', het wordt voor je geregeld.
Protestantse vrouwen komen in deze
katholieke streek niet zo makkelijk
onderdak, die trekken ook naar het
gilde. We hebben trouwens leuke
contacten met- de domina van Hulst.
En het klinkt vast wel wat ijdel,
maar we bieden een aantrekkelijk
programma dat aansluit bij deze
tijd en de belangstelling van onze
leden. Als je dan bedenkt dat die in
leeftijd variëren van half de twintig
tot boven de zeventig jaar, dan kun
je wel nagaan dat we afwisselende
onderwerpen aandragen."
Volgens een vast recept van culture
le, sociale, maatschappelijke en
godsdienstige zaken. Zo'n rijtje doet
meestal een beetje stijf aan; de
praktijk is anders. Ze kunnen er de
meest uiteenlopende toeren mee ma
ken. Om even sinds 1971 een greep
te doen, de voorzitsters-periode van
mevrouw De Rechter: Nederlands
gilde al gauw met plannen kwam
om bij de eerstvolgende verkiezin
gen op de proppen te komen met
een lijst waarop uitsluitend vrou
wen. In mei '74 was het zover,
vrouwenlijst 11 met twintig dames
uit alle groeperingen. Hulst kreeg
voor het eerst in zijn geschiedenis
een vrouw in de raad. Mevrouw De
Rechter: „Zoiets was een paar be
vriende huisvrouwen zonder achter
ban nooit gelukt, het tekent onze
kracht. We hebben onderling een
goede band, die kweek je zelfs op
reisjes waar je misschien langs el
kaar heen loopt maar toch samen
eet. En wat die emancipatie betreft,
waarom zou je via een vrouwelijk
gilde daar niet naar toe kunnen
groeien? Wij werken er namelijk
doelbewust aan mee. Wordt het niet
hoog tijd dat elke vrouw de moed
krijgt om naar buiten te treden?
Zich zekerder voelt omdat ze beter
met alles op de hoogte is? Moet je
vrouwelijke afgevaardigde in de Ver
enigde Naties gaf tekst en uitleg,
deken Blommerde sprak over gelo
ven in deze tijd, cursus stoelen mat
ten, antiek, kleine karweitjes, een
lezing over Zeeuws Vlaamse bars en
cafés waarvoor alle kroegbazen be
langstellend kwamen opdraven,
voorlichting van dc werkgroep "hu
welijk en gezin', drugs, hoe organi
seer ik een kinderfeestje, milieuza
ken, cursus heemkunde, de rechtspo
sitie van de vrouw, Wereld Vrouwen
Gebedsdag. Geen mens kan ze ge
brek aan veelzijdigheid onder de
neuzen wrijven. Ze maken excursies,
buitenlandse reizen. En politiek niet
te vergeten.
Vrouwenlijst
Met groot resultaat kun je wel zeg
gen. Ze vormden een zogenaamde
schaduwraad, compleet met de offi
ciële raadstukken en deden net of ze
het ook werkelijk voor het zeggen
hadden. Kregen zoveel ervaring
en de smaak te pakken dat het
de gemiddelde levensduur van de
man zien, met vier jaar gezakt toi
70. En de vrouwen maar prinsheer
lijk op 76 staan, is dat een eerlijke
zaak? Wij mogen onze mannen niet
blijven belasten, hem alleen met de
sores te laten modderen. We kun
nen toch op zijn minst een stukje
verantwoording leren dragen. Ook
dat is emancipatie, een dringende
noodzaak en geen luxe zoals men
wel beweert. Proberen het dan ook
via onze vereniging aan te moedi
gen. Wat zou ik graag uitleggen hoe
gezellig we het hebben, met al die
nuttige zaken erbij, het is bij ons
beslist geen muffe ouwe troep,"Muf
niet, maar multi wel, daar kom je
met dik 400 leden moeilijk onderuit.
Betekent dat een ploegensysieem
voor elke lezing en met de hele kooi
in een compleet busbedrijf naar een
bisschoppelijk paleis?
Inwerken
Mevrouw De Rechter: —Ais dat zo
was zouden we ons inderdaad wat
TERNEUZEN Kleine, surrealist1!-1
sche tekeningen van de jonge Axelaar
Jan de Waard hangen gedurende fe
bruari in het koffie annex expositie
ruimte 'Artikol' aan de Schoolstraat.
In rijn werk doet hij veel aan zelf
spot- Vijf vn ööe vijftien tekeningen
schetsen toestanden waarin hij zich
zelf als centraal figuur weergeeft. Een
enkele tekening heeft De Waard, die
met 'Jait' signeert, tot een collage
omgewerkt, tekeningen losgeknipt en
op vage achtergronden afgezet. Jan de
Waard is zijn creativiteit een autodi
dact. „Twee jaar heb ik les gehad van
de kunstschilder Pi eter ae Bodt, dat
was op mijn elfde en twaalfde jaar,
daarna nooit meer". Waarom noemt
Jan de Waard zich 'Jait'? „Vroeger
had ik een vriendje da; altijd eerder
klaar was met eten aan ik. Door de
brievenbus riep hij aan mijn naam, of
ik buiten kwam spelen. De naam Jan
klink door de gang twee hoeken om,
in de eetkamer door als Jait", legt hij
uit. Wie het surrealisme van 'Jait' of
Jan de Waard wil zien, kan dagelijks
vn tien tot zes, met uitzondering van
de zondagen, in 'Artikof' terecht.