De boeiende wereld van Riek Schagen Hulster Vrouwengilde: „Kruip uit uw schulp" '■■mms Zeeuwse Muziekschool kreeg clavecimbel van oudercomité KUNSTENAARSGROEP 'MASS MOVING' WERD OPGEHEVEN WOENSDAG 4 FEBRUARI 1976 provinciale Zeeuwse courant Nieuwe groep in oprichting Windorgel blijft bestaan VLlSSINGEN De kunstenaars groep 'Mass Moving'die. naast andere activiteiten in Zeeland, het afgelopen voorjaar het wind- orgel bouwde aan de \olledijk te Vlissingen, heeft zichzelf opge heven- Volgens de heer A. M. van 't Veer, regionaal manager van Jeugd cn Muziek in Zeeland, zul len de activiteiten evenwel gro tendeels worden voortgezet: er is een groep 'Mass Moving II' in oprichting- De-ze groep zal echter wel iets anders moeten gaan he ten, want bij de opheffing is besloten, dat elke activiteit onder de naam 'Mass Moving' onmiddel lijk gestaakt zal worden De opheffing zou, volgens een verspreide mededeling, het gevolg zijn van interne spanningen co- der de leden- Men stelde vast dat de groep "onder het mom van revolutionaire pretenties verwor den is tot een autoritair uitbui tingssysteem. dat geblokkeerd z:t in de productie van de culturele markt' "Ma's Moving' stel', zich Op 5 januari werd besloten om er een eind aan te maken. Daar bij werd tevens besloten dat al gemaakt werd. vernietigd wordt. Daarbij behoort ook cie LEM- machine (een soort drukmachi- nei, waarmee in Middelburg de Venus van Milo op straat werd gedrukt en de zonneoven, die in 1974 in Middelburg en Vlissingen was te zien- Ook archieven, dos siers. manuscripten, plannen, pu- blikaties, voorontwerpen, affi ches. videotapes, klankopnamen, foto's, films en negatieven wer den vernietigd. De projecten die zich onder de mensen bevinden, blijven overi gens gewoco staan. Dat geldt dus ook voor het windorgel te Vlis singen- Volgens de heer Van 't Veer leefde er voornamelijk on genoegen in de oude kern van de groep, die meende dat "Mass Mo ving* te veel de commerciële kant uitging. De groep die zich bezig houdt met het project 'Sound Stream', waar het windorgel te Vlissingen een onderdeel van vormt, zal echter, zo verwacht de heer Van 't Veer. op de normale voet voort blijven gaan. zij het can niet onder de naam "Mass Moving' Di* houdt onder meer in. dat het windorgel, dat nogal te lijden heef; gehad van de stor men begin januari, naar alle waarschijnlijkheid weer gerepa reerd zal worden Surrealistische zelfspot van Jan de Waard in 'Artikof' LOF VOOR KLANK EN UITERLIJK VAN INSTRUMENT GESCHENK VOOR INGEBRUIKNEMING DE KUIPERSPOORT i MIDDELBURG In de Concert- en Gehoorzaal is dinsdagavond het clave cimbel overgedragen, het geschenk van de ouders van leerlingen van de Zeeuwse Muziekschool, waarvoor de gelden ter gelegenheid van het inge- bruiknemen van de gerestaureerde Kuiperspoortgebouwen bijeengebracht door een 'ouder-inzamelingscomité'. Met steun van het Comité Zomerze- gels en het Anjerfonds Zeeland brach ten de ouders en andere bij liet muzieksch o ol werk betrokken mensen zoveel geld bijeen dat men cembalo bouwer Gerrit Klop in Garderen op dracht kon geven een door klank en uiterlijk bijzonder fraai instrument te bouwen. Leerlingen met hun ouders konden zich hiervan gisteravond met de geno digden voor deze overdracht overtui gen, toen Ellengard Jense het instru ment bespeelde. Ellengard Jense was solistisch te beluisteren in enkele klei ne preludes van J. S. Bach 'für Anga- ger auf dem Klavier' (ook voor kinde ren te spelen) en de Fantasia nr. 9 van Telemann. Samen met fluitist Fe- renc Hutijra speelde Ellengard Jense werken van Bodin de Boismortier, Fischer, Johann-Christian Bach en Te lemann. Voor de "muzikale omlijsting' was derhalve het grootste deel van het programma ingeruimd, afgewisseld met enkele korte toespraken. Zo wil de de voorzitter van het ouder-inza melingscomité, dr. B. Uyterlinde zijn aanbiedingstoespraak beknopt houden om zoveel mogelijk van het instru ment te laten horen. Gelukkig vond de heer Uyterlinde het, dat het instru ment bij de muziekschool 'niet vast aan de ketting zal zitten'; het zal ook buiten de school, zoals bij enkele concerten reeds is gebeurd, gebruikt kunnen worden. „Een wens, mede na mens de ouders is", aldus de heer Uyterlinde, „dat het clavecimbel nog heel vaak in de Zeeuwse muzikale commune z'n werk mag doen. Zij hopen dat het voor leerlingen, leraren en toehoorders een bron van vreugde mag zijn". Muziekschooldireeteur de heer G. W. Bergman ging in op de 'jongste' ge- inee is de belangstelling voor oude instrumenten gegroeid, met name de belangstelling voor de klank van oude instrumenten. In dit verband herinnerde hij er aan. dal reeds in !92I in Duitsland een orgel werd gebouwd volgens een dis positie uit de zeventiende eeuw; zo was men in de orgelwereld ai vroeg op weg de oude orgelklank weer in ere te herstellen. In die reactie, die tegelijkertijd een smaakverbetenng in hield, is ook het clavecimbel een rol gtian spelen. Tot dan was het voor velen een vergeten instrument. Het behoorde tot een cultuur van verfij ning en verstilling. In het eerherstel hebben vooral musiciennes eeci grote rol gespeeld. Nadat de heer Bergman nog had stilgestaan bij de bespeling, die een heel andere techniek eist dan de piano ging hij na hoe moeiz; het instrument zich een plaats v.. verde in de concertwereld. Het effect ligt in het affect, in verstilde emotie, aldus de muziekschooldirecteur; als men de muziek uit de oude wil ver staan moet men die muziek zelf spe len. Tenslotte verklaarde hij het comi té bijzonder dankbaar te zijn voor de keuze van een clavecimbel en om dan nog 'zo'n voorbeeldig instrument aan te schaffen'. De secretaris van de Stichting Zeeuw se Muziekschool, de heer J. J. de Rey verklaarde tenslotte dat het bestuur oude muziek, waaronder de heer Bergman nadrukkelijk de vóór-roman tische muziek wilde verstaan. Daar- renaissance die verband houdt met dc gedurende de laatste 40 a 50 jaar sterk toegenomen belangstelling voor schiedenis van het instrument, een bijzonder dankbaar is voor dit initia-i tief dat drie jaar geleden op gang' kwam „De muziekschool is een in strument rijk geworden waar ze trot s op kan zijn en dat zeer nuttig is in de Tenslotte herinnerde hij er aan. dat belangrijke musici liet instrument I reeds hebl.cn kunnen beproeven. Gus- tav Leonhardt gaf er tc Tholen een concert op „en hij was verrukt' over het instrument", aldus de mu-! ziekscliool-secretaris, „die lof komt dej houwer toe. Gerrit Klop uit Garde- ten". Aan he: begin van de avond gaf Eilengard Jense een toelichting op de werking van het instrument. Wim van Boven zondag op tv in 'licht klassiek' HILVERSUM De Zeeuwse kampi-| oenscornettist Wim van Boven uitj Kloetinge zal zondag te zien en 'tcj beluisteren zijn in het televisiepro- i gramma 'Licht klassiek met Varia ties', dat om 19.35 uur over Nederland 1 wordt uitgezonden. Samen met zijn collega-cornettist Riesi Jansen, afkomstig uit de 'Brassband Rotterdam' voert hij dan 'net 'Concer-I to voor Twee Trompetten' van Vlvaldil uit. Beide cornettïsten bespelen voorj deze gelegenheid de C-trompet en worden begeleid door het Overijssels Symfonieorkest onder leiding van diri- gent Jan van der Waard. MOLENSPECIALIST MONUMENTENZORG BRACHT WERKBEZOEK AAN HULST HULST De heer J. Gunneweg, mo lenspecialist van Monumentenzorg, bracht dinsdag een werkgezoek aan Hulst om weer eens een kijkje te nemen bij de molen die binnen afzien bare tijd zal worden gerestaureerd. De specialist werd rondgeleid door de heer W. B. M. Blommaert van bouw en woningtoezicht. Volgens de heer Blommaert zal op korte termijn met de eerste fase van de restauratie kunnen worden begon nen. Eerst moeten gs him toestem ming nog geven aan het raadsbesluit van Hulst om bijna ƒ30.000,- aan die eerste fase uit te geven. Zoals gemeld, was dit bedrag oorspronkelijk ge raamd voor het inrichten van een museum in de molen. Van dat plan is men afgestapt, omdat men de voor keur geeft aan een maalvaardige mo len. Tot en met zaterdag exposeert Riek Schagen in de Toonza len Massee te Goes een collectie gouaches. inkt tekeningen en 'vaaswezens' Riek Schagen niet bep3a'.d gestraft met onbe kendheid. De laatste jaren heeft zij ruim twintig solo-tcntoor.stc;- lingen kunnen houden die enthou siast ontvangen werden- Daar naast is er haar grote populari teit als actrice- Het 'grote toneel', de tv en de film hebben in ruime mate met haar talent gewerkt, zo ruim zelfs da: a:e toch wel een zijdige bekendheid 'gevaren' ople vert voor haar andere vorm van. beeldend bezig zijn- Die vorm, tekenen en schilderen, is nu aan sprekend zichtbaar "gemaakt bij Massee in Goes- Als ik het over 'gevaren' heb. bedoel ik de voor- cehannliggende kans op ontspo ring die besloten ligt in een bena dering van de beeldend kunstena res Riek Schagen vanuit he- 'Saartjes-gekiier'. In vee! gevallen komt men niet voor Riek Scha gen, maar om een glimp op te vangen van de populaire tv-Saar- tje en men vergeet er dan maar bij dat alt werk het alleszins waard is op eigen kwaliteiten bekeken te worden. Die kwaliteit is er zeer zeker. Riek Schagen toont een vrij grote verzameling beeldend werk dat de grens tussen wezen en weten nadert. Spelenderwijs wordt een steeds groeiend spel geboren, de vormen vormen zich zelf, bewusr-onbewust geleid door wat Riek Schagen er in wil leg gen- Op die manier komen soms kleine juweeltjes tot stand, met prachtige en knap 'opgevangen' beeldvervloeiingen die de grote, weidse wereld van de droom openleggen. Er is in dit werk ook geen strikte scheiding te maken tussen figuratie en zuivere ab stractie; het beeld leeft zijn eigen leven, het wordt, groei: ra geeft grcie sterkte van Riek Sch2gen da: zij op het Juiste moment en de juiste plaats die speelse bewe ging haar eigen gang laat gaan en dc kracht die in het verzwege- ne schuilt niet ontkracht door nadrukkelijk te gaan 'invullen', integendeel: se maakt haar kleu ren en andere min of meer ge- aar. het proces van aangename In al het werk. de kleine kleurge- vulde inkttekeningen met de meer besloten vorm zowel als de wat grotere..wanne gouaches, zit iets monumentaals- Het zou mij niet verbazen als da: via de mieverven waar Riek Schagen nu monumentale vorm gestalte kri De ontwikke'ing van Riek Schagen als beeldend kunstenares is boeiend genoeg om daar naar uit te zien. En dat betekent na tuurlij/. me: ciat haar eerste hel- daarmee naar een tweede plan verwezen zouden zijn, integen deel. De tentoongestelde bladen en tot kleurrijke wezens herscha pen vazen passen uitstekend in he; interieur van de Massee-toon zalen. Daarmee worden direct ook de kwaliteiten van dit werk als toegepaste en decoratieve kunst duidelijk. Hei samengaan van kunst keuken en badkamer sprekende zaak. He: hoeft dan ook r.iet bij een gelegenheidsex- positie te blijven- O- (Toonzalen Massee. Industrie- straat Goes- Woensdag, donder dag en vrijdag geopend van 8-30 tot 17.00 en van 19.00 tot 21.00 uur. Zaterdag van 10-00 tot 16-00 uur) „Wanneer we allemaal uit onze schulp kruipen, dan krijgen we een daverend feest." Dit is de overtui ging van mevrouw E. de Rechter- Pey, voorzitster van het Katholiek Vrouwengilde in Hulst dat deze maand haar zilveren jubileum viert. Wel een fors vrouwke die afdeling, ze hebben daar maar liefst dik door de vierhonderd leden, dat zijn er meer dan de overige zeven giides in onze provincie bij elkaar. Op het eerste gezicht misschien een onhandelbare tante, door haar formidabele om vang in haar bewegingen gehinderd. Maar met zulke opmerkingen blij ken de boze tongen er mooi naast te zitten. Dat vrouwengilde in Hulst is zo levendig als een pas gevangen paling, valt bijzonder in de smaak en ze dijt onverstoorbaar verder nit. Alle reden dus om er deze maand een grootse vijfentwintigste verjaar dag van te maken. „We borrelen van de plannen voor die 20e februari", verzekert me vrouw De Rechter, „en er werken een ongekend aantal van onze vrou wen aan mee. Zo kunnen we naast al het plezier dat we er zelf aan bele ven bovendien laten zien hoe er met zo'n grote club in saamhorigheid en vriendschap wel degelijk iets gezel ligs van te maken valt. Want dat is het tenslotte, eigenlijk al die jaren lang. Vanzelfsprekend zijn ze des tijds met een klein groepje gestart, wisten niet eens of het wel levens vatbaarheid had. Hulst stond er toen om bekend dat niets op dit gebied van lange duur was. Onbe grijpelijk als je ziet hoeveel vereni gingen, bonden, zangkoren we hier nu hebben die stuk voor stuk lopen als een trein. Weet je dat ons gilde sinds 1951 gerund is door niet meer dan 30 verschillende bestuursleden? Nooit was er ruzie, we hebben ook geen enkele inzinking gehad." Hoe krijg je het voor elkaar om zoveel aantrekkingskracht te kweken voor een paar honderd dames? Bij de vrouwen van tegenwoordig ko men de emancipatie-vloedgolven soms uit de mond. Ze maken zich zelf en elkaar wijs dat ze vanaf heden bij de mannen in de kroeg horen in plaats van knus onder ons. Speelt dat niet in Hulst of komen de vrouwen ondanks dat naar zo'n gilde om hun sociale of culturele dorst te lessen? Mevrouw De Rechter: „Dat ze echt iets tekort komen geloof ik niet, maar een bepaalde behoefte is er blijkbaar wel. Anders zouden wij nooit zo groot geworden zijn en nog toenemen. Vergeet verder niet dat je in deze plaats nogal geïsoleerd zit, er komt niet eens een bus. Voordat je ergens bent ben je nergens. Wij moeilijk bewegen. Maar zo gebeurt het nooit. Hoewel, de cursus Frans herhalen we op de bewuste dag van de ochtend tot de avond voor steeds weer andere groepjes. Met de rest loopt het niet zo'n vaart. Veel vrou wen komen alleen voor de lessen, anderen werden uitsluitend lid van wege de reisjes. Sommige zie je nooit, die steunen ons alleen. Eens in de maand hebben we een lezing en dan hangt het van het onderwerp af wie er die keer van de partij zijn. Daar blijft altijd ruimte over voor niet-leden, zijn ook de mannen vaak welkom. Met de cursussen net zo, heemkunde of stekkers maken, dat scheelt nogal. Ze komen nooit alle maal tegelijk. Alleen wanneer we met autobussen op pad willen stel len we de grens op twee voertuigen en dat is honderd. Met meer kom je geen enkele zaak binnen voor lunch of koffie dus daar is niks aan te doen." Praten met deze voorzitster bete kent dikwijls het woordje 'gezellig* noteren. Omschrijft zij het Katho liek Vrouwengilde als een gezeliig- heidsvereniging? Mevrouw De Rechter: „Ik vind niet dat we dat zijn, maar ik voeg er meteen aan toe dat het beslist niet gemist kan worden. Er moet een heleboel gezelligheid bij, anders zou het gewoonweg niet gaan. Die gezel ligheid heeft ons gemaakt tot wat we nu zijn. En de manier waarop ons bestuur reilt en zeilt, dat is ook enorm belangrijk. Wij vormen met z'n tienen één team. denken alle maal mee. weten ieder voor zich overal van. Als ik vandaag zou weg vallen zou dat geen punt zijn, ieder een kan inspringen. Wij vertegen woordigen alle leeftijdsgroepen on der onze leden, dus je krijgt auto matisch ideeën op tafel uit elke belangstellingssfeer. Verder mogen we niet langer dan uiterlijk 8 jaar in het bestuur zitten. Prima gewoon, tegen die tijd heb je je plannen echt wel uitgevoerd, moet er plaats ko men voora ndere. Nog een belang rijk geheim van de smid, ruim van te voren zoeken we naar een nieuwe secretaresse, penningmeehter of an dere functie en bereiden haar gron dig voor. .Zelf treed ik in *78 af, dus wordt er nu al vast een nieuwe voorzitster ingewerkt. Ik weet zeker dat ik het verschrikkelijk missen zal. zodra ik ervan ben uitgerust, want inspannend is het wel. Zo'n grote vereniging heeft alles in veel voud, denk maar eens aan de bedra gen waarmee je werkt. Zaalhuren. de grootste de duurste zijn vaak nog te klein. Elk bestuurslid heeft rijn eigen wijk, brengt zelf convoca ties rond, int contributies. Uit zui nigheid en vanwege het onbetaalbare contact. Maar met zoveel leden is je portie natuurlijk wel groot. Aan de andere kant hebben we een fantasti sche voorraad talenten onder onze vrouwen. Neem nu eens dit feest, dat maken we werkelijk met z'n allen. Koffietaart van de taartbak wedstrijd, bloemversieringen het zelfde. We brengen zelf een cabaret avond en vonden genoeg vrouwen die met eigengemaakte poppen de vrouw als duizendpoot konden uit beelden voor de receptie-tentoonstel ling. Zit je dan niet royaal?" Bijzonder royaal zitten ze ook op bun zilveren dag, mogen de grote feestzaal van de nonnen gebruiken. Dat mag dan ook wel. willen er straks 400 vrouwen uit him schulpen kunnen kruipen. Hoe of anderen ook stiekem huiveren bij de gedachte aan zo'n grote groei, in Hulst zouden ze niet anders meer willen. Daar zeg gen ze verheugd, hoe meer zielen hoe meer vreugd. organiseren van alles 'buiten de deur', het wordt voor je geregeld. Protestantse vrouwen komen in deze katholieke streek niet zo makkelijk onderdak, die trekken ook naar het gilde. We hebben trouwens leuke contacten met- de domina van Hulst. En het klinkt vast wel wat ijdel, maar we bieden een aantrekkelijk programma dat aansluit bij deze tijd en de belangstelling van onze leden. Als je dan bedenkt dat die in leeftijd variëren van half de twintig tot boven de zeventig jaar, dan kun je wel nagaan dat we afwisselende onderwerpen aandragen." Volgens een vast recept van culture le, sociale, maatschappelijke en godsdienstige zaken. Zo'n rijtje doet meestal een beetje stijf aan; de praktijk is anders. Ze kunnen er de meest uiteenlopende toeren mee ma ken. Om even sinds 1971 een greep te doen, de voorzitsters-periode van mevrouw De Rechter: Nederlands gilde al gauw met plannen kwam om bij de eerstvolgende verkiezin gen op de proppen te komen met een lijst waarop uitsluitend vrou wen. In mei '74 was het zover, vrouwenlijst 11 met twintig dames uit alle groeperingen. Hulst kreeg voor het eerst in zijn geschiedenis een vrouw in de raad. Mevrouw De Rechter: „Zoiets was een paar be vriende huisvrouwen zonder achter ban nooit gelukt, het tekent onze kracht. We hebben onderling een goede band, die kweek je zelfs op reisjes waar je misschien langs el kaar heen loopt maar toch samen eet. En wat die emancipatie betreft, waarom zou je via een vrouwelijk gilde daar niet naar toe kunnen groeien? Wij werken er namelijk doelbewust aan mee. Wordt het niet hoog tijd dat elke vrouw de moed krijgt om naar buiten te treden? Zich zekerder voelt omdat ze beter met alles op de hoogte is? Moet je vrouwelijke afgevaardigde in de Ver enigde Naties gaf tekst en uitleg, deken Blommerde sprak over gelo ven in deze tijd, cursus stoelen mat ten, antiek, kleine karweitjes, een lezing over Zeeuws Vlaamse bars en cafés waarvoor alle kroegbazen be langstellend kwamen opdraven, voorlichting van dc werkgroep "hu welijk en gezin', drugs, hoe organi seer ik een kinderfeestje, milieuza ken, cursus heemkunde, de rechtspo sitie van de vrouw, Wereld Vrouwen Gebedsdag. Geen mens kan ze ge brek aan veelzijdigheid onder de neuzen wrijven. Ze maken excursies, buitenlandse reizen. En politiek niet te vergeten. Vrouwenlijst Met groot resultaat kun je wel zeg gen. Ze vormden een zogenaamde schaduwraad, compleet met de offi ciële raadstukken en deden net of ze het ook werkelijk voor het zeggen hadden. Kregen zoveel ervaring en de smaak te pakken dat het de gemiddelde levensduur van de man zien, met vier jaar gezakt toi 70. En de vrouwen maar prinsheer lijk op 76 staan, is dat een eerlijke zaak? Wij mogen onze mannen niet blijven belasten, hem alleen met de sores te laten modderen. We kun nen toch op zijn minst een stukje verantwoording leren dragen. Ook dat is emancipatie, een dringende noodzaak en geen luxe zoals men wel beweert. Proberen het dan ook via onze vereniging aan te moedi gen. Wat zou ik graag uitleggen hoe gezellig we het hebben, met al die nuttige zaken erbij, het is bij ons beslist geen muffe ouwe troep,"Muf niet, maar multi wel, daar kom je met dik 400 leden moeilijk onderuit. Betekent dat een ploegensysieem voor elke lezing en met de hele kooi in een compleet busbedrijf naar een bisschoppelijk paleis? Inwerken Mevrouw De Rechter: —Ais dat zo was zouden we ons inderdaad wat TERNEUZEN Kleine, surrealist1!-1 sche tekeningen van de jonge Axelaar Jan de Waard hangen gedurende fe bruari in het koffie annex expositie ruimte 'Artikol' aan de Schoolstraat. In rijn werk doet hij veel aan zelf spot- Vijf vn ööe vijftien tekeningen schetsen toestanden waarin hij zich zelf als centraal figuur weergeeft. Een enkele tekening heeft De Waard, die met 'Jait' signeert, tot een collage omgewerkt, tekeningen losgeknipt en op vage achtergronden afgezet. Jan de Waard is zijn creativiteit een autodi dact. „Twee jaar heb ik les gehad van de kunstschilder Pi eter ae Bodt, dat was op mijn elfde en twaalfde jaar, daarna nooit meer". Waarom noemt Jan de Waard zich 'Jait'? „Vroeger had ik een vriendje da; altijd eerder klaar was met eten aan ik. Door de brievenbus riep hij aan mijn naam, of ik buiten kwam spelen. De naam Jan klink door de gang twee hoeken om, in de eetkamer door als Jait", legt hij uit. Wie het surrealisme van 'Jait' of Jan de Waard wil zien, kan dagelijks vn tien tot zes, met uitzondering van de zondagen, in 'Artikof' terecht.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1976 | | pagina 9