D7P Wiskunde wordt 'vloek' voor middelbare scholier GRONDTUINBOUW IN DE KOU ARUBA NIET BANG VOOR ONAFHANKELIJKHEID 'PORTO 'RJCO^P Caribische^ NEDERLANDSE ANTILLEN ARUBAL iONAIRE: IRACACT VENEZUELA (Door drs. P. Brikman, voorzitter CBTBi Elke Nederlander kan het hele jaar door sla eten van eigen bodem en bijna het hele jaar tomaten. En wie hartje winter een bloemetje in huis wil hebben, kan terecht Bij tien graden vorst bloemen te kust en te keur Dit alles dank zij de geweldige inspanningen van de glastuinders, die als het ware de seizoenen onder de knie gekregen hebben. Zoiets gebeurt vanzelfsprekend niet van vandaag op morgen, het is een geleidelijk proces, dat door een veelheid van factoren wordt beïnvloed. De vraag van de consument, de ontwikkeling van de technische moge lijkheden, een doelgericht tuinbouwkundig onderzoek, de prikkel van do buiten landse concurrentie, en de manier waarop energieke ondernemers in de glastuin bouw daarop reageren, dat alles heeft de glastuinbouw gemaakt tot een dynami sche bedrijfstak, die veel werkgelegenheid biedt Niet alleen in de produktie zelf, maar ook in toeleverende bedrijven en de afeet. Een bedrijfstak bovendien, die geholpen door de totstandkoming van de EEG, een geweldige export heeft opgebouwd. Vooral de Duitse markt "is met succes bewerkt. De Bondsrepubliek is veruit onze grootste klant. Als we de betekenis van de glastuinbouw in cijfers proberen uit te drukken, ontstaat het volgende beeld: Veertigduizend mensen werkzaam in glastuinbouw, produceren per jaar voor een waarde van 2,5 miljard gulden; hiervan gaat 75 procent de grens over (van de bloemen 80 procent, van de groente 75 procent). Ook deze fraaie medaille heeft echter een minder fraaie keerzijde. Wie deze week de grote tuinbouwvakbeurs in de Bleiswijkse veiling gaat bezoeken, de tuinbouwtegenhanger van de landbouw-RAI, zal worden getroffen door de aandacht die wordt besteed aan de technieken om energie te besparen. Daar is alle reden voor. Van de totale produktiekosten in de glastuinbouw bestaat namelijk 25 a 30 procent uit brandstofkosten. Vroeger waren dat oliekosten. Die gingen op en neer met de ontwikkeling van de wereldmarkt en dus met de mate van spanning in het Midden-Oosten. Om daarvan verlost te worden, maar ook om zekerder te zijn van de brandstofleverantie en om al te zware milieulasten te ontlopen, stapte de glastuinbouw, gestimuleerd door de overheid, over op aardgas. Het leek vrij wel onbeperkt voorradig. Het werd tegen redelijke prijzen beschikbaar gesteld Deze omschakeling ging gepaard met een enorm stuk kapitaalverlies. Veel nog lang niet versleten oliestookinstal- laties werden vervangen en moesten dus voor een habbekrats van de hand worden gedaan. Zo ging dat. Toen kwam, midden in dat omschakelingsproces, de energiecrisis. De olieprij zen vlogen omhoog en de aardgasprijzen er achteraan, zij het op enige afstand De glastuinbouw zat met de handen in het haar. want deze kostenexplosie kon op geen enkele wyze worden afgewenteld op de prijs van de sla, de komkommers, de tomaten en de bloemen. Die prijs wordt namelijk bepaald door vraag en aan bod. Het tuinbouwbedrijfsleven toonde begrip voor het feit dat het erg moeilijk is om in een en hetzelfde land de olie vreselijk duur te houden en het aardgas spot goedkoop te laten. Ook binnen de centra zelf zou dat grote spanningen opleveren. Lang niet alle bedrijven waren namelijk al aangesloten op het aardgasnet. Voor een aantal zou dat vanwege de verspreide ligging zelfs op langere termijn niet te verwezenlijken zijn. De tegemoetkomendheid van de tuinbouw werd verwoord in het standpunt: laat de aanpassing van de aardgasprijzen geleidelijk verlopen, over een periode van zes jaar, rekening houdend met de inkomensontwikkeling. Met andere woor den: er is bereidheid tot aanpassing, maar jaag de sector niet over de kling. Tot nu toe loopt de prijsaanpassing, mede onder druk van Brussel, veel sneller. Voor dit seizoen moet de tuinbouw zich een gasprijs laten welgevallen die maar liefst 35 procent hoger ligt dan vorig jaar. Alleen al hierdoor gaan de produktie kosten in de glastuinbouw al met 10 procent omhoog. Neem daar de andere kos tenstijgingen bij, dan is de conclusie gerechtvaardigd dat de glastuinbouw in één jaar 'n kostenstijging van 15 a 20 pet. moet verwerken, zonder de mogelijk heid van doorberekening in de prijzen van de produkten. Want nogmaals, dat is een kwestie van vraag en aanbod. Wat moet er onder deze omstandigheden worden gedaan? Wat is er nodig om de sector door deze periode van grote moeilijkheden heen te helpen? Twee dingen: een veel tragere aanpassing van de aardgasprijzen van de laatste twee jaar en een beleid tegenover de landen buiten de EEG die de concurrentie van daaruit aan banden legt. Dat laatste is ook hard nodig, omdat het onverant woord is om een sector die zo in moeilijkheden is, nog eens extra op de tocht te zetten door de mogelijkheden van concurrentie van buiten te verbreden. En die mogelijkheden worden verbreed door de algemene politieke lijn van de Europese Gemeenschap met betrekking tot bijvoorbeeld de landen in het Middellandse- Zeegebied. Ten slotte, en dat is dan een derde beleidselement: wie ondanks een verbeterd beleid het hoofd niet boven water kan houden, moet een maatschappe lijk verantwoorde mogelijkheid hebben zijn produktie te staken. terzake Veel opleidingen eisen wiskunde, in ieder geval alle technische rich tingen, maar ook aanverwante rich tingen gaan steeds meer wiskunde eisen. Die koppeling met wiskunde zit vooral in het wetenschappelijk onderwijs, maar het hoger beroep sonderwijs richt zich daarnaar. Wiskunde gaat als kernvak funge ren. Het wordt langzamerhand een grote vloek op de middelbare school". Dat zegt de heer Botenga, leraar Neder lands en schooldecaan aan het Nederlands Lyceum in Den Haag. Daarnaast is hij voor zitter van de Kring Den Haag van de Neder landse Vereniging van Schooldecanen (NVS). In 1968 kwam er met de invoering van de Mammoetwet een eind aan het traditionele eindexamensysteem. Niet meer alle vakken lagen voor het examen vast, Se leerlingen konden afhankelijk van hun aanleg en hun belangstelling zelf een aantal vakken kiezen. Met andere woorden: ze konden zelf hun vakkenpakket samenstellen. In de praktijk is die vrijheid echter klein. Een aantal vakken, waaronder Nederlands, ligt vast. Andere vakken worden verplichte stof, omdat ze door vervolgopleidingen wor den geist. Dat geldt met name voor wiskun de „Zelfs het Nederlands Wetenschappelijk Instituut voor Toerisme gaat wiskunde ei sen", aldus Botenga. De dwang, die door de wiskunde wordt uit geoefend, blijkt wel uit de voorlopige keuze van leerlingen van het Nederlands Lyceum. Van de 37 leerüngen in de derde klas van de havo kiezen er 25 wiskunde I, van de 36 leer lingen in de tweede klas van de mavo zijn dat er 19, en van de 52 leerlingen in de vierde klas van het vwo (gymnasium en atheneum) 45. Ter vergelijking: slechts 9 leerlingen uit de laatste groep kiezen voor een ander onder deel van de wiskunde, het zogenaamde wis kunde H. Leerlingen, die goed zijn in de exacte vak ken - wiskunde, natuur- en scheikunde - zijn duidelijk in het voordeel. Zij kunnen uit meer studierichtingen kiezen, waardoor hun kans om na hun studie aan werk te komen groter wordt. Botenga: „Men vraagt bijna overal wiskunde. De universiteiten verleggen zo hun selectie naar de middelbare school. Het is een verkapte verplaatsing". Volgens Botenga is het overigens niet zo, dat leerlingen met weinig of geen aanleg voor wiskunde, natuurkunde of scheikunde geen kant op kunnen. „Een leerling zonder een exact pakket telt echt nog wel mee. Het is niet zo, dat ze automatisch de ww induiken. Er zijn gelukkig nog genoeg opleidingen, die helemaal geen speciale eisen stellen, zoals de pedagogische en de sociale academies. Bij het wetenschappelijk onderwijs kan je zon der wiskunde bijvoorbeeld letteren studeren. Althans als je geen Romaanse taal (Frans, Spaans, Italiaans bijvoorbeeld) wil studeren, want dan heb je Latijn nodig", zegt hij. De schooldecanen moeten volgens Bo tenga ook voldoende voorlichting geven over de beroepen, die men direct na de middelbare school kan uitoefenen. „Kinderen zitten vaak vast aan het idee, dat ze verder moeten studeren. Maar er zijn ook interne opleidin gen in bedrijven. Het moet niet zo zijn, dat direct na de school een beroep kiezen een vieze zaak wordt". Maar wiskunde is niet het enige probleem voor de middelbare- schoolleerling. Er zijn studentenstops aan de universiteiten, de ho gere beroepsopleidingen zijn overvol, de si tuatie op de arbeidsmarkt is slecht. Vorig jaar kon een groot deel van de schoolverla ters niet aan de slag komen. Wat doet een leerling van 14-16jaar in zo'n geval? Botenga: „Men probeert zoveel mogelijk een pakket te kiezen waarmee men alle kanten op kan. Het is zonder meer waar, dat men inspeelt op de slechte marktsituatie. Maar het draait voortdurend om het kunnen en het willen. Je kan nog zo graag een bepaald vak willen hebben, maar als je er de capaciteiten niet voor hebt, dan red je het niet". „Helaas is het nog steeds zo, dat de echte leervakken buitengewoon gewaardeerd wor den", vindt Botenga. „Dat is belangrijk, want daar hangt je positie van af. Maar een vak als tekenen bijvoorbeeld is voor de ontwikkeling van het kind erg belangrijk. De kinderen zijn door de hele maatschappij prestatie-gericht opgevoed". De leerlingen worden volgens de schoolde caan niet echt moedeloos van al deze pro blemen. In het algemeen is er geen gevoel van „waar doe ik het allemaal voor?". „De kinde ren hebben geen totaalvisie op wat er na de school komt. Ze hebben in de school erg veel te doen, ze moeten aanpoten. We drukken ze wel met de neus op de realiteit. Maar we gaan niet zeggen: haal het niet in je hoofd om bij voorbeeld scheikunde te gaan studeren. De situatie op de arbeidsmarkt verandert wel weer. Dat heb je gezien bij scheikunde. We adviseren niet negatief. Men moet zich niet gaan forceren in een studierichting, waarin men niet gelukkig zal zijn", aldus Botenga. WOENSDAG 4 FEBRUARI 1976 W~ opinie en achtergrond BETICO CROES Te klein Onafhankelijkheid voor een zo klein eiland als Aruba, met 60.000 in woners en ruim 100 vierkante kilome ter groot, wordt door de Nederlandse politici nogal schamper bekeken. Voor Betico Croes is dat slechts een bewijs dat men de situatie in het Caralbische gebied niet kent. „Federaties van et- landen zijn al eerder opgericht, maar allemaal weer mislukt. Het eiland Grenada, met nauwelijks 100.000 in woners, heeft zich onlangs ook eenzij dig uit de Britse Kleine Antillen los gemaakt. Met garanties van Neder land, en volkenrechtelijke banden met de Middenamerikaanse staten, vreest Aruba de onafhankelijkheid niet, om dat dit weinig verandert aan de be staande situatie. Wij willen svel eco nomische banden blijven houden met Curacao en Bonaire, maar wij wensen geen deel uit te maken van een feder atie die door de bevoogdende houding van Curacao voor ons ondraaglijk zou zijn". De ex-onderwiizer Betico Croes - „Ik zou nu hoofd van de mavo in Oranje stad zijn als ik niet in de politiek was gegaan" - wil graag bewijzen dat Aruba door Curacao stiefmoederlijk wordt bedeeld. „Het merendeel van de ontwikkelingshulp die de Antillen ont vangen, blijft op Curacao en wordt nu besteed voor de bouw van een grote scheepswerf bij Willemstad. Door toe doen van de Antilliaanse regering wor den olieboringen bij Aruba tegenge houden. Prioriteit wordt verleend aan exploratieboringen aan de kust van Saba. Maar wij hebben in Venezuela de verzekering gekregen dat er veel meer kans is olie te vinden voor de kust van Aruba dan bij Saba". Venezuela - Heeft hij in Caracas nu wel of niet be sprekingen gevoerd voor aansluiting van Aruba bij Venezuela? „Wij hebben in Caracas slechts ge sproken over de erkenning van onze soevereine rechten. Het is nooit de be doeling geweest dat wij staatkundige aansluiting bij Venezuela zouden zoe ken. Wij sluiten dat zelfs heel beslist uit. Maar wij zijn voor de helft econo misch van Venezuela afhankelijk, en wij zoeken dus goede relaties met de regering in Caracas. Die zijn ons ook toegezegd. Maar opgaan in Venezuela, dat nooit". - Maar hoe kunt u zich als onafhanke lijk miniatuurstaatje tegen een overval van Venezuela verweren; u zult nooit een leger op de been kunnen brengen? „Wat dacht u van de situatie van vandaag. De mobiliteit van de Neder landse strijdkrachten in de Antillen is zo gering, dat zij ons nu ook niet kun nen beschermen. En dat is het geval met alle andere kleine Caraibische ei landen. Die zijn allemaal onbe schermd, en kunnen zich slechts handhaven door de garanties van de omringende landen. Wij zullen aanslui- ting zoeken bij. 4e Organisatie van 'Amerikaanse Staten; én daarin vinden wjj voldoende waarborgen". Casino-mafia Vreest hij niet - of is dat juist zijn bedoeling - dat hij als onafhankelijk ei land volledig ten prooi zal zijn aan de gokbazen uit Las Vegas, die nu de ca sino's op Aruba exploiteren? „Twee weken geleden is het casino van het Aruba Caribian Hotel in han den van Arubanen gekomen. Wij stre ven naar Arubanisering van'het casi nowezen. Caniso's blijven altijd moei lijk te controleren, zelfs staatscasino's. Het probleem ligt bij de Junkers", dat zijn de toeristen die in Amerika een reis naar Aruba boeken en hun fiches in de VS kopen. Je weet nooit of zij er ook werkelijk voor betaald hebben, of dat het beroepsgokkers zijn die hier de belastbare winsten komen afromen. Ook voor regeringen zijn casino's een gok, overal ter wereld. Maar het vorig jaar was de belastingopbrengst van de casino's op Aruba totaal ruim twee en Zaterdagmorgen arriveerde op Schiphol een Arubaanse delegatie met de ex-minister Groes, die een onafhankelijk Aruba voorstaat. Op de foto demonstrerende aanhangers op Schiphol Schaatsen Schaatsschaatsen, zoals Steven Sont (zes) de zogeheten Noren noemt, heb ik nooit gehad. Bij schaatsen komen bij mij deze jeugdherinneringen boven: ver kleumde vingers waarmee je de vastgevroren, kleurige linten van je Friese doorlopers moest lospeute ren en daarna weer stevig aantrek ken, omdat je naast je schaatsen was komen te staan; de beweging waarmee je. doormetde „hak" van je schaats even op het ijs te tikken, de schaats weer wat naar voren schoof onder je voet: warme adem blazen in je handschoen waarvoor je met je tanden eerst het „man chet" van de handschoen even om hoog moest tillen; net zolang door blijven schaatsen op de Admira- iengracht in Amsterdam tot je in het donker de scheuren in'het ijs niet meer kon zien, en dan een pak op je donder krijgen als je eindelijk thuis kwam; mijn moeder, die rondrijders had en dan steeds, in wankel evenwicht en met één voetschuin opgetild, van links naar rechts over het smalle grachtje on afgemaakte achtjes reed, voortdu rend bedreigd door de recht-toe- recht-aan-rjiders. trijfel Als vrienden mij vragen of ik ook schaats zeg ik altijd: „Ja zeker, al thans vroeger, toen het ijs nog niet door mensenhanden gemaakt hoefde te worden. Ik herinner me tochten van Amsterdam naar Bo venkerk of HaarlemDaama verval ik in gepeins. Dat van Bo venkerk is waar. Het maakt de in druk alsof je twee van de elfsteden hebt gedaan. Dat is wat overdre ven, maar alles bij elkaar waren het toch meer kilometers dan Hans van Helden onlangs in een wereldre cordtijd aflegde. Die tocht naar Haarlem via de Haarlemmertrek vaart verdient een kleine aanteke ning. Het schijnt dat Breero, de dichter van de regels „Het schone van na tuur passeert doch alle konst", in 1618 in een overmoedige bui en waarschijnlijk tijdens herbergbe zoek een weddenschap afsloot dat hij binnen zo en zoveel tijd van Am sterdam naar Halfweg schaatste en weer terug. Vatte hij toen kou door oververhitting, zoals een versie luidt, of klopt het wat Marsman in zijn gedicht „Breero" als slotregels schreef: „HIJ zakte schaatsenrijdend door het ijs - een klein gevaar dat hij eerst nauwlijks achtte - en stierf drie maanden later; hij was nog jong, maar 33 jaar" Hoe dan ook, ik was wijzer, want halverwege Amsterdam-Haarlem, in Halfweg, wond ik mijn schaatsen af, telde mijn geld na, constateerde dat ik genoeg bij me had voor twee kaartjes met de „Haarlemmer" te rug naar Amsterdam, en spoorde zielsvergenoegd met mijn vriendje terug naar Sloterdijk, waar onze fietsen stonden. Geen heldenfeit voorwaar, meer een voorbeeld van pragmatisch schaatsen en In leder geval ben ik de 33 allang gepas seerd. Marokkanen IMaar goed, nu de ijstijd weer is aangebroken wilde ik me toch niet laten kennen en op bezoek bij vrienden in Spaamdam (waar de ijsvereniging die een groot land heeft laten onderlopen Nova Zem- bla heet, wat in het Russisch Nieuw Land betekent) leende ik een paar schaatsen, vermaakte mij met mensen die voor hun zoontje zo'n Rotankuipje met vier ijzeren, schuin uitstaande pootjes hadden meegesleept (wie heeft nog een ge wone houten keukenstoel?) liet mij fotograferen terwijl ik volgens mij onbekende wiskundige formule, die al gauw voor beide schaatsen verschillend bleek te zijn de ijzers onderbond, werd daar al verschik- kelijk moe van. deed vier tot vijf stappen van de kant af, voelde een meedogenloze uitputting van mijn enkels bezit nemen, liep diezelfde vijf passen weer achterwaarts terug en maakte mijn schaatsen los, daarmee mijn reputatie van eer lijke verliezer gestand doend. Ik weet wanneer ik verloren heb, ik begin dan niet aan een toch ver geefs wanhoopsoffensief... Later hoordeikdatde Haarlemse graficus Jan Verburg de eerste wankele stappen van een Marok kaan op het Nederlandse ijs gefo tografeerd had. Op zijn nieuwe schaatsen sukkelde hij moeizaam voorwaarts, achter een keuken stoel. Voor zo'n man heb ik respect! Jan Verburg heeft hem eerst een paar keer gefotografeerd, en pas daama gezegd dat hij beter de rub berbeschermers van zijn schaatsen af kon halen. Dat gleed beter. Dankbaar volgde de Marokkaan de tip op en gleed prompt achterover! Onbetrouwbare Hollanders... NICO SCHEEPMAKER) Den HAAG - „Als de Nederlandse regering niet wil meewerken aan het verwezenlijken van een aparte status voor het eiland Aruba binnen het koninkrijk, dan zullen wij niet aarzelen om op korte termijn eenzijdig de onafhankelijkheid uit te roepen. De regering moet goed begrijpen dat de meerderheid van de Arubaanse bevolking niets voelt voor een federatief verband met de andere vijf eilanden van de Antillen. Aruba wil graag voorlopig staatkundige banden met Nederland blij ven onderhouden, maar als een soeverein volk, dat het recht heeft zijn eigen lot te bepalen" Met deze boodschap is zaterdagmor gen een zeven man sterke delegatie van het eiland Aruba op Schiphol aan gekomen voor een verblijf van tien da gen. In die periode hoopt de delegatie gesprekken te voeren met minister De Gaay Fortman, met de vaste commis sies van de eerste en tweede kamer, en indien mogelijk met premier Den UyL Maar vóór alles wil de delegatieleider Betico Croes een trui en een overjas kopen. „Ik wist niet dat het hier zo koud zou zijn, het lijkt wel de ijskast waarin de Antilliaanse regering het vraagstuk van de onafhankelijkheid wil wegstoppen". De samenstelling van de Arubaanse delegatie is door de regering van de Antillen en door de oppositie in de Ei landsraad van Aruba niet representa tief genoemd. Om die reden waren er geen vertegenwoordigers van de ge volmachtigd minister van de Antillen in Nederland, noch van de Nederlandse regering, bij de aankomst ter verwel koming aanwezig. Betico Croes kan daar weinig begrip voor opbrengen. „Onze komst is geheel in overeenstemming met een motie die in augustus van het vorig jaar door de Eilandsraad is aangenomen, waarbij afvaardigingen zouden worden gezon den naar die landen die van belang zijn bij de verwezenlijking van ons streven naar onafhankelijkheid. Op grond van die motie zijn wij inmiddels naar Ve nezuela. Panama, Columbia en Costa Rica geweest, en zullen wij nog een aantal andere landen bezoeken. Wij zullen ons streven ook voorleggen aan de dekolonisatiecommissie van de Verenigde Naties. Overal hebben wij waardering ontvangen, en de verzeke ring van de door ons bezochte landen dat rij Aruba zullen erkennen als de onafhankelijkheid eenmaal is uitge- roepen". „Wij vertrouwen erop dat wij ook in Nederland begrip zullen ontmoeten. Het moet iedereen duidelijk zijn dat een onafhankelijke federatie van de zes eilanden die de Nederlandse Antillen vormen, geen enkele kans van bestaan heeft. Zodra die federatie zou rijn uit geroepen, zou Aruba er uittreden. Het is politiek oprechter om dat nu reeds vast te stellen, en rechtstreeks, zonder omwegen, naar onafhankelijkheid voor Aruba te streven" Volgens Betico Croes, de leider van de Movimiento Electoral di Pueblo, de MEP. die samen met de Arubaanse Volks Partij 14 van de 21 zetels in de Eilandsraad bezet, zou bij een referen dum minstens 80 procent van de be volking zich voor onafhankelijkheid uitspreken. Maar een referendum kent ons staatsbestel niet Daarom is hij van plan een groot publieke- opinieonderzoek te houden ter staving van rijn beweringen een kwart miljoen gulden. Het is een voordeel dat het percentage Ameri kaanse gokkers terugloopt, en dat van andere landen, Canada en Venezuela en Europa, toeneemt. Venezolanen bouwen nu ook een groot hotel, zodat het gokwezen niet langer uitsluitend in handen van Amerikanen is". Ditjaar !De delegatie van Aruba is uitslui tend naar Nederland gekomen om de houding van de Nederlandse regering te peilen. Croes schrikt niet terug voor de betrekkelijk negatieve houding die tot nu toe is ingenomen. Minister De Gaay Fortman heeft verklaard dat het eenzijdig uitroepen van de onafhanke lijkheid in strijd zou zijn met het Ko ninkrijksstatuut, en dus als onwettig zal worden behandeld. „Als de Antillen ooit onafhankelijk worden, dan is het Koninkrijksstatuut van de baan en kan Aruba zelf beslis sen wat het wiL Het is onwaarachtig om nu star aan het statuut vast te houden. Dat heeft men voor Suriname ook niet gedaan, en waarom dan geen uitzondering gemaakt voor Aruba? In ieder geval gaan wij gewoon door met ons streven, en wij hebben het yer- trouwen dat Nederland ons niet. in de steek laat. Nog dit jaar zullen wij de OP imeRnBRl MONTEDISON IN DE VERGBDERlNG VflN HET HRVENSCHHP EN 10 TE&RURRl IN DE ZEEUWSE STOTEN. TLRUyL IK BLlflNG 6EVRHB&D BEN LEUtf VOOREEN TELEBC-CURSUS» 1 VOOR HET LEGGEN VRN DE EERSTE „CHEMIE KOMT 0VERHL'! STEEN OP l BRRIL .M0NTE.DI50N" aTEBRUHRUN DE RRBMVER6BDERING. VBN NIE.UVDORP IN VOOR IIK8RUFIRI INDERRBDSCOM 0RDENIN6 datum vaststellen waarop Aruba on afhankelijk zal worden. Als Nederland ons daarbij wil helpen, zullen wij dat zeer waarderen. Als men zich er maar goed van bewust is dat Aruba nooit in een federatie samen met Curacao op genomen wil worden".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1976 | | pagina 4