Karl Klee, de keurmeester van Innsbruck
SIJTJE VAN DER LENDE
GAAT HAAR EIGEN GANG
CHRISTA JAARSMA: GEEN HOGE
VERWACHTINGEN VAN ZICHZELF
Bewaking streng,
niet overdreven
Venco
VERANTWOORDELIJK VOOR WELSLAGEN TWAALFDE WINTERSPELEN
Venco
SHEILA YOUNG: MEER
ZELFVERTROUWEN
Gelukkigste
wint medaille
sterklasse
drop
sport 12
WOENSDAG 4 FEBRUARI 1976
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
INNSBRUCK - Met enige argwaan is
de internationale schaatstop in In-
nsbruck. het vrijwel sneeuw-arme en
smoezelige centrum van de olympische
wintersporten, neergestreken. Op en
rond de kunstijsbaan was het dinsdag j
weliswaar erg aangenaam toeven in de I
zonnewarmte, maar met enige huiver
werd door menigeen vastgesteld dat de
geluksfactor een belangrijke rol zal
gaan spelen in de gevechten om olym
pisch eremetaal. Plotselinge windvla
gen, de invloed van de zonnestraling
op het ijs als het programma tot het
middaguur is gevorderd, en cie allesbe
halve gelukkige vondst om per afstand
de drie deelnemers met dezelfde natio-
naliteit ln aparte groepen onder te
brengen, vormen de rele gronden van
deze vrees.
Van een strijd met gelijke kansen
voor de favorieten kan daarom haast
geen sprake zijn. Toen dinsdag na een
periode van absolute windstilte de
tientallen vlaggen rond de olympische
ijsbaan ineens strak aan de masten
wapperden, verzuchtte de Ameri
kaanse kanshebster Leah Poulos: „De
beste zal hier misschien niet winnen.
maar de gelukkigste. Als je het net
treft om te moeten rijden in zo'n wind
vlaag. kun je alles wel vergeten"
Ook de Nederlandse damescoach
Gerard Maarse onderschat de erg wis
selvallige wind niet: „Van moment tot
moment kunnen de omstandigheden
verschillend zijn. De ervaring met wed
strijden die hier in het verleden zijn
gehouden, heeft uitgewezen dat de be
ste tijden halverwege de ochtend wor
den gemaakt. Later, als de zon door- j
breekt, wordt het ijs wat zachter. Star-
ten in de eerste groep is dus het gun
stigst. Wat het weer betreft, loop je dan
de minste risico's, al vindt niemand
het natuurlijk prettig om in het eerste
paar over het ijs te moeten".
INNSBRUCK - Toen het
internationale olympische
comité enkele dagen voor
het begin van de winterspe
len in Sapporo (1972) be
sloot Karl Schranz als het
hoofd van jut in de sterk
vercommercialiserende
Skisport te gebruiken trok
dr. Karl Heinz Klee als
enige official zijn persoon
lijke gevolgtrekkingen en
trad af als voorzitter van de
Oostenrijkse skibond. Nu is
de voormalige alpineskiër
met de gestalte van een
zwaargewichtbokser de
man die verantwoordelijk
kan worden gesteld voor
het welslagen van de
twaalfde olympische win
terspelen. Als algemeen se
cretaris van het organisa
tiecomité is Klee met z'n 45
jaar een van de jongste
smaakmakers in In
nsbruck.
Een jaar na Sapporo liet de om
vangrijke advocaat zich na lang
soebatten overhalen op de stoel
plaats te nemen, die hij nu met
zoveel allure bezet.
„Mijn werk nam bijna al mijn
tijd in beslag en ik heb er dan ook
een poosje over moeten naden
ken," herinnert Klee zich. Spijt
heeft hij nooit van zijn besluit
gehad: „Het heeft me meer
vreugde verschaft om iets derge
lijks op te bouwen dan ik tevoren
voor mogelijk had gehouden. We
hebben in een tijdsbestek van
slechts drie jaar alle belangrijke
problemen op kunnen lossen en
vooral de kosten binnen de per
ken weten te houden. De toe
schouwersrecords van 1964 zijn
bij voorbaat >al verbeterd en bo
vendien kunnen we dit keer ook
echte sneeuwspelen aanbieden."
Herr Klee meent dat puur een
voudige spelen niet meer bestaan.
„Die kreet wordt wel telkens als
leus de wereld ingeslingerd, maar
het is gewoon niet zo. Dat kan niet
meer in deze tijd. Toch zijn wij
met het totaalbedrag van onge
veer 75 miljoen gulden onder de
kosten van twaalf jaar geleden
gebleven. Nu was dat niet zo moei
lijk. De meeste accommodaties
lagen kant en klaar ter beschik
king. Alleen de bob- en rodelbaan
is helemaal nieuw En net als de
Canadezen in Montreal kregen wij
te maken met de hoge looneisen
van de vakbonden. Achteraf zijn
we nog blij dat ze er niet een
schepje bovenop hebben gedaan."
Alleen al voor installaties ten be
hoeve van televisie-uitzendingen
moest het organisatiecomité een
post van 35 miljoen op de begro
ting opnemen.
Klee: „In geen enkele andere sec
tor is de ontwikkeling zo snel ge
gaan. De grens van de mogelijk
heden is nu toch wel bereikt: dit
worden de totale televisiespe
len."
Een welhaast nog grotere opgave
voor de organisatoren was de
kwestie van de veiligheidsvoor
zieningen. Klee steekt zijn hoofd
over dit onderwerp niet in hel
zand. „Integendeel. De veilig
heidsmaatregelen zijn overal dui
delijk zichtbaar. We zijn aan ie
dereen verplicht deze tol te beta
len. We doen een beroep op bevol
king, bezoekers, deelnemers en de
internationale pers daarvoor be
grip op te brengen. Laten we ho
pen dat er niets afschuwelijks zal
gebeuren."
Het organiseren van de wedstrij
den op zich heeft Klee en zijn
ploeg geen noemenswaardige
hoofdbrekens gekost. „De meeste
medewerkers waren er ln 1964 ook
al bij. Dat heeft ons al direct van
vele zorgen ontlasL."
De laatste verfijningen werden
tijdens de testwedstrijden in de
voorolymplsche winter aange
bracht. En als sportman in hart en
nieren liet Klee zich de kans niet
ontnemen de meeste olympische
parkoersen zelf te beproeven. Hij
nam zelfs in een vierpersoons-
bobslee plaats om de sensatie
van de gloednieuwe bob- en ro
delbaan te ondergaan „Alleen
aan de springschansen heb ik me
niet gewaagd." glimlacht Klee
haast verontschuldigend Daar
staat evenwel een andere moedi
ge' daad als keurmeester tegen
over: hij heeft zijn tong al of niet
laten strelen door het complete
scala van maaltijden, dat de koks
in het olympisch dorp deelnemers
en officials zullen voorschotelen.
Een nieuw apparaat verleent bij
de Olympische Winterspelen in
Innsbruck ondersteuning aan het
wetenschappelijk onderzoek op
het gebied van de sportgenees
kunde. De leider van het medisch
centrum in het Olympisch dorp.
dr Ernst Haas (rechts op de foto),
wil door het bepalen van het har
volume bij zoveel mogelijk sport-
lieden nog nauwkeuriger kennis
verkrijgen over het verband tus
sen de grootte van het hart en het
prestatievermogen. Uit dergelijke
onderzoeken kunnen bijvoorbeeld
aanbevelingen voor meer effi
ciënte trainingsmethoden worden
afgeleid.
De nieuw ontwikkelde „Volu-
matcompact" (zie foto) helpt bij
het automatiseren van deze volu
meberekeningen. Röntgenfoto's
van het hart worden eerst op
magneetband geregistreerd en la
ter voor verwerking op een televi
siemonitor weergegeven. Op de
contactplaat van de „Volumat"
wordt tegelijkertijd de omtrek van
het schaduwbeeld van het hart
met een elektronisch contactstift
nagetrokken. De direct gekop
pelde minicomputer kan daaruit
het hartvolume bepalen.
In de bobsleesport is het ge
bruikelijk dat elke ploeg tijdens
de training zelf de gemaakte tijd
opneemt. Het Zwitserse jurylid
Walter Graf was dit een doorn in
het oog. Hij besloot op eigen
houtje de door het Oostenrijkse
team aangebrachte elektronische
tijdwaarneming te verwijderen
Schade: ongeveer 6.000 gulden. De
jury besloot later dat er in het
vervolg geen privétijden meer
mogen worden opgenomen.
INNSBRUCK - Christa
Jaarsma loopt met een geluk
kig gezicht in Innsbruck rond.
„Tijdens de Nederlandse kam
pioenschappen in Groningen
verspeelde ik mijn kansen door
een val. In de landenwedstrijd
tegen Rusland in Assen kwam
ik weer te vallen, en toen
durfde ik op niets meer te re
kenen. Dat ik nog naar de win
terspelen zou gaan, was op dat
moment wel het allerlaatste
waarop ik nog hoopte".
De 23-jarige Almelose kondigde vo
rig seizoen aan te gaan stoppen, maar
knoopte er uiteindelijk toch nog maar
een jaartje aan vast. „Ik ben al aan
mijn 10e seizoen bezig. Op mijn 13e
jaar zat ik al in de Overijsselse selec
tie, en ik heb ook al aan heel wat na
tionale kampioenschappen meege
daan. Mijn beste klassering was de
zesde plaats vorig jaar, want zo'n
goede ben ik nooit geweest".
Ook nu weer vraagt Christa Jaarsma
zich af of het niet het verstandigst zou
zijn om er na dit seizoen een punt ach
ter te zetten. „Mijn verloofde - Johan
Alberts, die donderdag naar Innsbruck
komt - zal dat geloof ik ook graag wil
len. Ik heb straks toch eigenlijk ook al
les wel meegemaakt, en er zijn zoveel
leuke dingen waar je nu niet aan toe
komt. Bijvoorbeeld een keer gaan
zwemmen als je zin hebt, of thuis een
avondje gezellig televisie kijken. Nu
ben ik bijna de hele winter van huis. Zo
nu en dan kijk ik thuis in Almelo even
om de hoek. Niet dat ik heimwee heb;
daarvan is geen sprake. Maar ik begin
het toch wel erg lang te vinden..."
INNSBRUCK - Om het olympische
dorp in Innsbruck staat een hoog hek,
waarlangs militairen met karabijnen
en politiemannen met gemuilkorfde
honden patrouilleren. Die zware be
waking geldt natuurlijk ook voor de
ingang, waar niemand zonder pasje
kan passeren en waar zonodig de be
zoekers worden gefouilleerd.
„Toen ik hier voor het eerst aan
kwam, voelde ik my niet op myn ge
mak", bekent Christa Jaarsma, een
van de Nederlandse deelneemsters aan
de Olympische Winterspelen. „Maar
het blijkt achteraf allemaal best mee te
vallen. De bewaking is streng maar
niet overdreven. Ik heb geen moment
het gevoel in een gevangenis te zitten",
zegt Christa Jaarsma, wiers mening
door de andere leden van de Neder
landse damesploeg volledig wordt ge
deeld.
In het olympische dorp zelf heerst
een gezellige drukte, die zich concen
treert ln het winkelcentrum, waar "de
sportlieden tevens hun maaltijden
kunnen gebruiken en met tafelvoetbal
of andere spelen ontspanning zoeken.
In dit centrum is bovendien een post
kantoor en een bank ondergebracht.
Het onderkomen van de deelnemers
en deelneemsters zelf bestaat uit flat
gebouwen, waarbij de drie schaatsters
Annie Borcklnk, Christa Jaarsma en
Bijtje van der Lende samen een appar
tement delën. Daarbij heeft ieder de
beschikking over een tweepersoons
slaapkamer, omdat de organisatie op~
een grotere Nederlandse damesploeg
had gerekend.
Dianne de Leeuw is in hetzelfde flat
gebouw gehuisvest, „Zij heeft een heel
appartement voor haar alleen, maar
dat maakt niets uit, want ik ken haar
toch niet. Zij heeft zich maandag even
Garretsen dankzij de
supporters in Innsbruck
INNSBRUCK - In Innsbruck is
dinsdagmiddag Ab Garretsen. de
trainer van schaatster Annie Borckink,
gearriveerd. Garretsen is als toerist in
de olympische stad, maar zal de ko
mende dagen ongetwijfeld veelvuldig
contact met zijn pupil Annie Borckink
zoeken. De kosten van Garretsens ver
blijf in Innsbruck heeft de supporters
club van de Achterhoekse schaatster
voor zijn rekening genomen.
aan ons voorgesteld", vertelt Sijtje van
der Lende, die blij is dat het dragen
van de nationale driekleur tijdens de
openingsceremonie niet aan haar maar
aan Dianne de Leeuw is opgedragen.
Christa Jaarsma luistert echter ook
wel naar de mensen die haar bezweren
dat het toch doodzonde zou zijn om er
nu mee te stoppen, omdat de door
braak juist dit seizoen lijkt te zijn ge
komen. „Inderdaad heb ik dit seizoen
grote vorderingen gemaakt. Wat dat
betreft zou ik ook nog door moeten
gaan. Men zegt dat je op je 26e, 27e op
z'n sterkst bent. Maar zolang kan ik
het echt niet meer opbrengen".
Maatschappelijk levert het bedrijven
van topsport Christa Jaarsma niet al
ATJE KEULEN WERD
FRIES KAMPIOENE
BEETGUMMERMOLEN (ANP) - Atje
Keulen-Deelstra is dinsdagmiddag op
een baan van 333 meter in Beetgum-
mermolen schaatskampioene van
Friesland geworden De oud
wereldkampioene won alle drie afstan
den, al moest zij de eerste plaats op de
500 meter delen met Haitske Pijlman.
De uitslagen:
500 meter: 1/2 Atje Keulen (Imsum) en
Haitske Pijlman Grouw) 49.0: 3 An
neke Zeinstra (Warga) 50.4.
1000 meter: 1 Atje Keulen 1.41.0; 2
Haitske Pijlman 1.42.5; 3 Sophie Wes
tenbroek (Steggerda) 1.44.
1.500 meter: 1. Atje Keulen 2.36 2; 2
Sophie Westenbroek 2.37.8, 3 Haitske
Pijlman 2,38.0.
Eindklassement: 1 Atje Keulen
151.567: 2 Haitske Pijlman 152.983; 3
Sophie Westenbroek 155.350.
te veel problemen op. Als secretaresse
bij de Almelose Sportstichting - 'een
geweldig leuke baan' - krijgt zij alle
medewerking. Na de Nederlandse
kampioenschappen leek het erop dat
deze sportstichting op een spoedige te
rugkeer van Christa zou mogen reke
nen. „Bij de laatste olympische selec
tiewedstrijden in Inzeil zei meneer
Maarse tegen mij, dat ik nog een kans
zou maken als lk op de 3000 meter on
der de vijf minuten bleef. En dat lukte.
Ik reed 4.58,87 en toen kon het NOC
mij moeilijk meer passeren, als ten
minste ook Sijtje en Annie zouden
worden geselecteerd".
Toch beseft Christa Jaarsma wel dat
de selectienormen in haar geval niet
overdreven streng zijn gehanteerd.
„In feite reed ik goed op de 3000 me
ter, en prompt was ik erbij. Vooral
voor Haitske Pijlman moet dat toch
wel geweldig sneu zijn geweest, want
zij heeft het hele seizoen goede tijden
neergezet en wordt gepasseerd".
Christa Jaarsma waarschuwt echter
dat van haar geen heldendaden mogen
worden verwacht. „Ik zie niet tegen het
olympische toernooi op, maar hoge
klasseringen zie ik niet zitten. Als ik
over het geheel genomen maar goed
voor de dag kom. Een tiende plaats,
daar doe ik het voor..."
(ADVERTENTIE)
Venco
Leah Poulos, naast Sheila
Young de grootste kanshebster
voor een medaille in die Ameri
kaanse damesschaatsploeg, ver
telde dinsdagmiddag een aardige
anekdote. ..Onze oud-sprinter Neil
Blatchford was vroeger nogal ja
loers op de stevige bovenbenen
van de meeste Europeanen. Weet
je wat hij toen deed om er ook im
ponerend uit te zien Hij stopte
gewoon wat handdoeken onder
zijn schaatsbroek".
De Noorse herenschaatsers ver
blijven momenteel in Inzeil. Chef
d'equipe Tor Berg wilde echter
nog een poging in het werk stellen
om de Noren tijdens internatio
nale wedstrijden in Davos - met
ook de Nederlandse heren - aan
de start te brengen. „Misschien
kunnen we dan ook van de goede
omstandigheden profiteren".
MjZöiliJ-i li
VALUTADROP
de echte ouderwelse drop met de
rijke smaak van vroeger
Zout en zoet tegeli|k Van allebei
evenveel Da s dus dubbel lekker'
tl smaken
Een opvallend lid van de Ame
rikaanse damesschaatsploeg is
Nancy Louise Swider. Dit 19-jarige
meisje met het knappe gezicht en
de lange, blonde haren mocht zich
dinsdag aan de rand van die
olympische schaatsbaan in een
meer dan overweldigende belang
stelling van de persfotografen
verheugen. Nancy Swider geldt als
de beste Amerikaanse op de 3.000
meter.
INNSBRUCK - De Poolse da
mes zorgden voor opschudding
door tijdens de rodeltraining in
een heel bijzondere outfit te ver
schijnen. Met hun een halve meter
lange, opblaasbare puntmutsen
ieken zij veel op ïeden van de ku
klux clan.
INNSBRUCK - Ze is 25 jaar, ais ze
niet schaatst, is ze op de wielerbaan te
vinden en in haar weinige vrije tijd
mag ze graag beeldhouwen (het liefst
maakt ze abstracte steenvormen) of
een boek lezen van Kurt Vonnegut of
Hermann Hesse. „Hesse", zegt ze,
„heeft mij de beauty of little things le
ren appreciëren". Zaterdag snelde ze
op de boog gelegen gbaan van Davos
als eerste vrouw ter wereld op de 500
meter naar een tijd onder de grens
van 41 seconden: 40,91. Ziedaar een
portret van Sheila Young, de Ameri
kaanse schaatsenrijdster die inmid
dels al weer zeven jaar aan interna
tionale wedstrijden meedoet en in
Innsbruck als de grote favoriete
wordt gezien voor het goud op de
korte afstanden.
Ze maakt een erg gelukkige indruk,
deze Sheila Young. Als ze op dreef is
(en dat is ze bijna altijd) kan ze uren
lang vertellen over haar sportieve hob
by's. „Het grote verschil tussen de win
terspelen van Sapporo en die van Inns
bruck is. dat ik veel meer zelfver
trouwen heb gekregen. Ik weet precies
waar de concurrenten toe in staat zijn.
Het wereldrecord van Davos heeft bij
mij de druk te winnen misschien iets
vergroot, maar ik lig er niet echt wak
ker van. Daardoor kan ik mezelf ge
woon te goed". Terwijl Sheila Young
dit zegt richt ze haar smiling face naar
de achter haar staande besnorde jon
geman met de donkere bril. „Volgens
jaar hopen we te trouwen, James
Ochowitz en ik", zegt de rijdster uit
Detroit dromerig.
Weer teruggekeerd op aarde gaat
Sheila Young rad van tong verder:
„Innsbruck is eigenlijk niet mijn favo
riete baan. Waarom weet ik ook niet. Ik
schijn hier gewoon nooit mijn beste
tijden te kunnen maken.
En tijdens de wereldsprintkampioen-
schappen van 1974 kwam ik hier op de
500 meter ten val". Sheila Young heeft
de laatste tijd nogal wat last gehad
van een hardnekkige verkoudheid.
„Maar daar kom ik wel overheen", zegt
ze optimistisch, „het ergste is al achter
de rug en geestelijk lijd ik er heus niet
onder"
Sheila Young is dol op schaatsen. Zij
beschouwt het als een soort egotrip.
„Als ik zou moeten kiezen tussen
schaatsen en wielrennen zou ik zeker
het schaatsen nemen. Ik kan daar veel
eer van mezelf inleggen. Bij het
schaatsen hoef je je in feite ook geen
zorgen te maken om je tegenstander.
In het wielrennen moet je telkens na
denken wat de ander zou kunnen gaan
doen. Daar komt het meer op het plot
selinge exploderen aan".
De donkere Amerikaanse, die getraind
wordt door bondscoach Peter Schot-
ting uit Nederland, voelt er voorlopig
nog niet zo veel voor met schaatsen te
stoppen. „Ik ben zo gewend geraakjt
aan de Europese trips, dat jk daar niét
zo maar afstand van kan doen. Ik böL
trouwens van reizen en mensen ont
moeten".
De prestatieüjst van Sheila Young ziet
er als volgt uit:
Schaatsen: wereldkampioene spring in
1973 en 1975, lie in 1974 (val 500 m). 8e
in 1972; wk allround; lie in 1973, 4e in
1974, 3e in 1973. O.S. 1972 (Sapporo):.4e
op de 500 meter, 17e op de 1.000 meter.
Wielrennen:
wereldkampioene sprint in 1973.
Olympisch kampioene Monika
Holzner-Pflug (1000 meter dames)
heeft besloten het atletendorp te
laten voor wat het is. Sinds een
heftige ruzie met de Westduitse
bondscoach Herbert Hoefl enige
weken geleden traint Monika
Holzner met de in Innsbruck niet
officieel geaccrediteerde Neder
lander Henk van Dijk. Hoefl, die
in Sapporo nog als de grote man
achter de gouden medailles van
Monika Holzner en Erhard Keiler
werd gefêteerd, heeft inmiddels
zijn voormalige pupil 'wegens be
lediging' voor de rechtbank ge
daagd
Op de kamer van Dianne de
Leeuw in het Olympische dorp
gaat elke ochtend om vijf uur de
wekker Na een vluchtig ontbijt
reist de Europese kampioene kun
strijden vervolgens met coach
Doug Chapman naar Garmisch
Partenkirchen om te trainen. Het
tweetal acht de oefenmogelijkhe
den in Innsbruck te gering.
SIJTJE v. d. LENDE
INNSBRUCK - Ook in een zonover
goten olympische stad Innsbruck,
waar bij wijze van spreken elke steen
de bezoekers aan de winterspelen her
innert, blijft Sijtje van der Lende re
lativeren. „Natuurlijk vind ik het
prachtig, dat ik er hier bij ben. En na
tuurlijk zal ik mijn uiterste best doen.
Maar verder doet het mij toch niet zo
veel".
De verwachtingen van de
nationaal-kampioene zijn trouwens
ook niet hoog gespannen. „Als ik op
een van de afstanden een persoonlijk
record bereik, ben lk al tevreden. Ver
der mag ik geen illusies koesteren. De
buitenlandse concurrentie is voor ons
te sterk geworden". Een opluchting
voor de Friezin, die afgelopen zaterdag
ln Inzeil haar 26e verjaardag vierde, is
dat haar rugblessure volledig genezen
ls. „Daar kan ik straks dus geen hinder
meer van ondervinden. Bovendien lij
ken mij de baan en het ijs hier erg
goed"
Sijtje van der Lende zal in Innsbruck
haar eigen schema's maken. „Ik be
denk zelf wel wat voor tijden ik denk te
kunnen rijden. Maarse kan mij langs
de baan dan wel duidelijk maken of ik
boven of onder dat schema blijf. Op die
manier houd ik mij trouwens ook aan
de afspraken die na het Nederlands
kampioenschap zijn gemaakt".
Het is duidelijk dat ondanks Olym
pische Winterspelen, wereldkampioen
schappen en wedstrijden op de won
derhaan van Alma Ata, verschillende
leden van de damesploeg aan het aftel
len zijn, waarbij voor trainer-coach Ge
rard Maarse trouwens geen uitzonder
ing mag worden gemaakt.
„Je kunt niet zeggen dat de sfeer
niet goed is. Wij gaan ieder onze eigen
gang. 's Morgens vraagt Maarse wat
wij van plan zijn die dag te gaan doen.
En daar houdt hij zich keurig aan.
Mijn bezwaren tegen Maarse zijn ook
onverminderd overeind gebleven. Ik
heb vorig jaar uiteindelijk, mede op
aandrang van mijn trainer Wiebe
Kort, mijn handtekening onder de be
kende brief van de KNSB gezet. Wiebe
hield mij voor dat ik hard moest gaan
trainen om op het ijs revanche te ne
men".
„Sippie Tigchelaar heeft dat dus niet
gedaan. Maar dat heeft de onderlinge
verstandhouding niet vertroebeld.
Sippie schrijft en belt mij regelmatig.
Ze zou ook naar de winterspelen ko
men, maar door een knieblessure zal
dat nu niet door kunnen gaan", aldus
Sijtje.
Sijtje van der Lende bestrijdt de ver
onderstelling dat elke coach het bij de
damesmoeiljjkkrijgt,omdatvrouwennu
eenmaallastigzoudenzijn. „Ikgeloofdat
hetallemaalbestmeevalt.Misschienzijn
wij vrouwen wel eens tefanatieken willen
wij dan bijvoorbeeld veel harder trainen
dan de coach voor ogen staat".
De Friezin zelf denkt later ook nog
wel eens trainster te worden, maar dan
niet bij de senioren, maar bij de aller
kleinsten. ïln dat waarschijnlijk mede
vanuit de wetenschap dat het toch niet
zo gemakkelijk is om de dameskem-
ploeg te leiden. „Misschien zou Stien
Baas-Kaiser er geschikt voor zijn.
Hoewel het niets uitmaakt of het nu
een man of een vrouw is. Jorrit Jor-
ritsma zou ook een geschikte opvolger
van Maarse kunnen zijn".
Met die opvolger wil Sijtje van der
Lende straks wel in zee gaan, omdat zij
na dit olympische seizoen het top-
schaatsen nog niet voor gezien houdt.
„Maar ik geloof dat er wel het nodige
veranderd zal moeten worden om het
mogelijk te maken dat Nederland in
ternationaal weer mee kan doen.
Vooral aan het selectiesysteem zal ge
sleuteld moeten worden, want ik vind
dat die selectie nu veel te laat komt.
Het was goed geweest als wij ons al
vanaf november op het wedstrijdsei
zoen hadden kunnen voorbereiden".
